Tom, Rozdzial

22162  3,  6 |                               wynosząc swe bety, tam wytaczano beczułki z kapustą, wynoszono
22163  3,  6 |                    Czapczysko na nim, bekiesza, buty wytarte, jak zawsze. Stary sknera,
22164  1,  15|                          zziębnięty jak kość, w swej wytartej sutannie, z powichrzoną
22165  1,  8 |                          dowódcy na piersiach. Dwoma wytartymi miedziakami przyciśnięto
22166  3,  15|                          wyspał z żołnierzami. Konie wytchną...~Mówił to już prawie we
22167  1,  5 |                         nieprzeliczonym. Skoro tylko wytchnął, stanęły przed nim jawniejsze
22168  2,  17|                           mieście Pilsen, w Czechach wytchnąłem po marszu. Wdziali na mnie
22169  3,  15|                              wśród wojsk francuskich wytchnąwszy pomaszerowali nową drogą,
22170  3,  9 |                            stronę Karczewia. Kolumna wytchnęła w Świdrach oraz na okolicznych
22171  1,  6 |                          ziele.~Serce uciszyło się i wytchnęło na krótką miareczkę czasu.
22172  2,  6 |                          jednym miejscu konie krótko wytchnęły przed zatarasowaną we wsi
22173  2,  9 |                              w dobroci nocnej, niech wytchnie na posłaniu lasów, na wodzie
22174  1,  7 |                          Staszowa. Po kilkogodzinnym wytchnieniu, którego szkapska nieodzownie
22175  2,  14|                            Mnie tu kto zgładzi, mnie wytępi w Stokłosach? A no, owszem,
22176  3,  3 |                          wyłamano. Hiszpanie zostali wytępieni bagnetem u wejścia do kościoła,
22177  3,  6 |                             jego kurczyły się, skóra wytężała na nich. Pyskiem chwytał
22178  1,  5 |                       źrebicę i burzę, żeby obiedwie wytężały siły. Lećcie, stwory! Co
22179  3,  3 |                            del Cosso...~Forsy, mocy, wytężenia sił! Walki z przemagającą
22180  1,  3 |                             cicho do szyb i długo, z wytężoną uwagą w dal patrzał. Z nagła
22181  1,  1 |                        ujrzał już tylko sarnie nogi, wytężone jak stalowe sprężyny, i
22182  1,  9 |                     czterozębcach, w splotach gałęzi wytężonych ku niebu, w owych jakoby
22183  2,  9 |                         poszedł przed siebie mocnym, wytężonym krokiem, krokiem-czynem.
22184  2,  23|                          obok siebie w strzemionach, wytężyli oczy. Serca w nich stanęły
22185  3,  3 |                              gromki okrzyk. ~Zarazem wytknąwszy lufy karabinów zaczęli strzelać
22186  2,  16|                              Z nastawionymi uszyma i wytkniętymi szyjami wietrzyły bez ruchu.~
22187  3,  6 |                          bagno Kawki, gdy koła armat wytłoczyły z grobli ich korzenie. Trzeba
22188  2,  1 |                       będziesz myślał. Później ci to wytłumaczę. A teraz weź oto ten sekstern
22189  3,  6 |                      usłyszawszy z ust Sokolnickiego wytłumaczenie słów szefa sztabu machnął
22190  3,  2 |                            właśnie Cedro miał zamiar wytłumaczyć staremu kanonikowi dobrotliwie,
22191  2,  22|                             oka. Gdy mu już wszystko wytłumaczyli, chwilę dumał i rzekł wreszcie:~-
22192  1,  1 |                             co duchu, jak tylne koła wytną w skibę czy ta w kamień...
22193  1,  1 |                              panie, któż ta tyli las wytnie? Nie było nas, był las,
22194  1,  14|                             kartacza... Kazał armaty wytoczyć pod Tuilerie! Ten sam generał
22195  3,  3 |                            obudwu stronom walczącym. Wytrąca oręż z ręki cichaczem a
22196  3,  15|                             babami i dziećmi do nogi wytracać, miasta uśmierzać ogniem
22197  1,  15|                             i zastarzałe próżniactwo wytrącały z rąk książkę. Skoro ziemia
22198  3,  3 |                         zostali, zatłuczeni kolbami, wytraceni w tych norach, co do nogi.~
22199  2,  17|                            znowu łatwo broń z garści wytrąci bele smyk, choćby, bestia,
22200  2,  9 |                             lat, z jego ciała został wytrącony, zaczął szukać mogiły Heleny,
22201  3,  10|                            innego dnia ledwie by oko wytropić zdołało między łanami zbóż,
22202  1,  16|                        strwożona jak wówczas, gdy ją wytropił. Owszem, na twarzy jej malowała
22203  2,  14|                             tak dalece, że ani jeden wytrwać przy nim nie może...~- Przesada!~-
22204  2,  9 |                             praca była nieskończenie wytrwała, obrachowana przed wiekami,
22205  1,  9 |                             kamieni. Mimo to wszyscy wytrwali w pochodzie. Ubłoceni do
22206  3,  11|                              Biegnij tam i zachęć do wytrwania! To klucz naszych wąwozów.
22207  2,  9 |                        odmieniał się, przeistaczał w wytrysk mądrości, przy którego dźwięku
22208  2,  11|                            kwiat jakoby naszego ostu wytryskał z jego zwojów. Potworny
22209  1,  7 |                      zetknięcia prętów z wietrzykiem wytryskały liście. Nawet na niebie
22210  2,  10|                             drgało i zanosiło się od wytrysków uczucia. Zadawał nieskończoną
22211  2,  7 |                           pieszcząc oczyma nici wody wytryskujące spomiędzy pniów, ze mchu,
22212  3,  3 |                             zbroczone od krwi, która wytrysła i pierzchła na wsze strony.~-
22213  2,  5 |                              żarliwe jak krew, kiedy wytryśnie ze świeżej rany i uchodzi.
22214  1,  1 |                    zajedziewa."~Miemiec se pomyślał, wytrząsnął faję i siadł na wóz. Poślednie
22215  2,  12|                             zbliżając się ku niemu i wytrzeszczając swe krótkowzroczne oczy.~-
22216  2,  21|                           Krzysztof słuchał uważnie. Wytrzeszczonymi oczyma patrzał, jak Rafał
22217  2,  9 |                         nieszczęście, opamiętał go i wytrzeźwił. Przycichło zarówno marzenie
22218  3,  6 |                                 Po nabój!~I znowu:~- Wytrzyj!~- Za stempel! ~I znowu:~-
22219  2,  24|                          terlicę, choć nie nową, ale wytrzymałą, węgierskim krojem. Dekę
22220  2,  10|                           pustacie, co nie daj Boze. Wytrzymałek bez jeden rok, bez drugi,
22221  1,  17|                            rozpraszał ostatni brzask wytrzymałości.~- Już nie pójdę nigdzie! -
22222  2,  1 |                              i w krótkim wierszu nie wytrzymasz, żeby nie zełgać.~- Zauważyłem -
22223  2,  10|                              i płono, choć i boli... Wytrzymies, nie bój sie nic. Ha, kie
22224  2,  24|                           dybiący śladem tych armat, wytrzymywał z flegmą i stałością wszystek
22225  1,  12|                            półbose dzielnie i twardo wytrzymywały takt na tej nieskończonej
22226  2,  1 |                             cicha wycedził wysmukły, wytworny w każdym ruchu młody mężczyzna,
22227  2,  21|                      kilkanaście postawił śliskich a wytwornych kroków, między jednym a
22228  3,  11|                              jak same lochy. Z wolna wytworzyło się w jego sercu łaskawe
22229  1,  12|                              Fra Paola Sarpi, na owe wytyczne zasady udzielane prokuratorom?
22230  2,  21|                         ludzka. Ci sami, którzy będą wytykali palcami, niegdyś sto razy
22231  2,  21|                              śmiechu, trochę gawęd i wytykania palcami, ale potem wszystko
22232  1,  14|                         który po nocach, w sekrecie, wyuczał mię trygonometrii, inżynierii,
22233  1,  10|                             chłodu i powagi, ale nie wyuczony, nie chwilowy, och, nie!
22234  2,  1 |                             nawet Caren z ciebie nie wywabi.~W całej sali nie było już
22235  2,  6 |                        ciągnął od gór, gdzieniegdzie wywabiał z dolin wilgotne opary,
22236  2,  11|                               przylatujący zza mórz, wywabił słabe rumieńce. Między zsuniętymi
22237  3,  1 |                      Burdingen, a kiedy jazda polska wywabiła nieprzyjaciela i, świadomie
22238  3,  3 |                        budynkiem ujrzeli towarzyszów wywalających drzwi. Nikt nie wiedział,
22239  1,  17|                             Belfiore, skąd raz w raz wywalały się niespodziane dymy kanonady
22240  3,  3 |                         Engracia rozwiązywano wory i wywalano piasek na kupę.~Ciekawym -
22241  3,  6 |                          kościołem, pod Opaczą, okop wywalił na sto łokci.~- Będzie ta
22242  3,  14|                          spełnione zostało z potęgą. Wywalili z gruntu tyle mury jak klasztor
22243  3,  3 |                         zdawał się lecieć... Jednemu wywaliło się z nozdrzy rozbitego
22244  3,  3 |                       poprzegradzana przedpiersiami. Wywalony bruk, płyty marmuru i porfiru,
22245  3,  3 |                           Ale oto rozległ się trzask wywalonych drzwi. Tupot nóg! Krzyk
22246  3,  6 |                        nacisk artylerii austriackiej wywarł się na wioskę. Kiedy piechota
22247  1,  2 |                          Konie po brzuchy zapadały w wywary, roznosiły w puch największe
22248  3,  3 |                     Zatrzasnęła drzwi. Dość długo je wyważali... Nareszcie wyrwali zawiasy
22249  1,  6 |                       zardzewiałe gwoździe skowyczą, wyważane ze swoich szczelin. Co pewien
22250  3,  7 |                           chce mieć swój własny sąd, wyważony z sumienia.~- Nie pora na
22251  3,  6 |                      powyciągały z węgłów jej belki, wyważyły przyciesi, wyrwały z ziemi
22252  2,  22|                    towarzysza za życzliwość dla nas. Wywdzięczając się chciałbym i ja wnieść
22253  2,  24|                           komendami w kraj i czyniły wywiady. Tu i owdzie, skoro tylko
22254  3,  6 |                               Toteż najcięższa tutaj wywiązała się walka.~Armatom polskim
22255  1,  11|                              drżących, sczerniałych, wywiędłych wargach. Dalej wpadły pod
22256  2,  16|                             albo na czytaniu.~Trepka wywierał duży wpływ na towarzysza.
22257  3,  6 |                          strictissime zaraz to łóżko wywieźć.~- To ja strictissime kasuję
22258  3,  1 |                         sypki a nikły z mroku począł wywijać i siać na topiele oceanu,
22259  2,  2 |                     piorunami. Nagle z mroków półsnu wywinęła się jasna myśl, zupełnie
22260  3,  15|                                Najpewniej ci właśnie wywiodą z nieszczęścia w razie obskoczenia.
22261  2,  11|                             straszliwą. Ta to zatoka wywiodła go w tajemnicze pustynie
22262  3,  6 |                             się w szczególny sposób. Wywiózł go o dwie wiorsty za Raszyn,
22263  3,  9 |                        wzięliśmy ich żywcem. Musieli wywlec łyżwy na brzeg. Każda z
22264  2,  9 |                              obwisłej, niezdolnej do wywleczenia zza pasa sztyletu, do podźwignienia
22265  3,  2 |                     trzydzieści czarnych ran. Kiszki wywleczone z brzucha leżały na ziemi.
22266  3,  9 |                          przeciągnięto bez szwanku i wywleczono z wody. Za mostem droga
22267  2,  10|                              wichrem, lecz topielcem wywleczonym za długie mokre włosy z
22268  2,  14|                              podejdą w nocy pod dom, wywleką cię z łóżka i łeb ci utną
22269  3,  6 |                      korzenie. Trzeba było co chwila wywlekać te koła z rozpadlin gruntu
22270  3,  11|                             tłum żołnierzy polskich, wywłóczących sikawki. Garstka mieszczan
22271  2,  14|                           wszystkich diabłów! Nędza, wywłóczenie gałganów, dziur i skamłanie -
22272  3,  11|                              stamtąd z takim męstwem wywłóczy'? Oficer spojrzał na niego
22273  3,  1 |                             nama ze strzemienia nogę wywłóczyć! Gdzie on, tam i my. On
22274  1,  10|                             u drogi. Wtedy przylezie wywłoka abo i zgoła Francuz...~-
22275  2,  2 |                           trafiał do przekonania ten wywód. Toteż na twarzy jego odmalował
22276  1,  8 |                              twoich długich, mądrych wywodów. Wtedy to olśniła mię ta
22277  1,  3 |                         wychodzący, snuły się widma, wywody, myśli, przeczucia.~Pomimo
22278  3,  1 |                             znaków, starsi i młodsi, wywodzący się z dawnej kawalerii,
22279  2,  3 |                      rozciągłość oznaczając w długim wywodzie. Gdy na zadane w końcu pytanie:
22280  3,  6 |                        prawie to samo co Sokolnicki. Wywodził tak bez przerwy aż do przybycia
22281  3,  14|                          mogło, żeby się z Żydów nie wywodziły?~Od Xalonu popędzili na
22282  1,  13|                  naśladującej psiarnię. Zaraz jednak wywołany został z tej kaźni, gdzie
22283  2,  8 |                            była na usługach miłości. Wywołując tak po drugie i po trzecie
22284  1,  14|                             uderzeniem nogą w ziemię wywoływać z niej legiony, jak Pompejusz.~-
22285  2,  8 |                              krzyk zgodny i śpiewny.~Wywoływali swe imiona spieszczone,
22286  1,  7 |                      pierwotne, tak lekkie, jakby je wywoływało dotknięcie strun cytry przez
22287  1,  2 |                             oczyścić, wprawić nową i wywoskować do tańca podłogę. Ściany
22288  3,  3 |                      postrzegł, że mózg w jej głowie wywraca się, żyły się wiją, a czaszka
22289  2,  24|                           nastawionym proporcem, tam wywracał cały hufiec; Prusak zlatywał
22290  1,  7 |                           opleciona chwasty wodnymi, wywracała do gwiazd rozbłyskujących
22291  2,  8 |                     trzaskała w pień smereka, a oczy wywracały w dołach. Krzyk Heleny wzywał
22292  1,  12|                              dziesięciu i trzech; za wywrócenie starej konstytucji, ogłoszenie
22293  3,  14|                           ziemia była jeszcze żółta, wywrócona trzewiami do góry. Dumne
22294  3,  6 |                          krowieńcem, stos spiętrzony wywróconych domostw. Za nim stawali
22295  3,  6 |                            równaj się!" Jak oszalały wywrzaskiwał to samo wachmistrz starszy.
22296  2,  14|                   ostatecznie lubelski upór popchnął wyż wzmiankowaną Wólkę z przyległościami
22297  2,  11|                          źrenice jego i powieki były wyżarte przez czas i deszcz. Patrzały
22298  2,  20|                             granic, a której przecie wyzbył się był za pomocą skutecznych
22299  3,  7 |                        Czegoż jeszcze!~- Czy, gdybym wyzdrowiał, mogę mieć nadzieję służby
22300  3,  7 |                              żołnierską. Skoro tylko wyzdrowieję, muszę się udać do obozu.~-
22301  1,  7 |                    przebywanie w nim tylko do chwili wyzdrowienia. Osobliwie kiedy rozeszła
22302  1,  13|                             się po cudzych schodach, wyżebrywać dla żołnierza swego żołd,
22303  3,  6 |                            prochowej, która dusiła i wyżerała oczy. Znieruchomiały jeździec
22304  1,  7 |                      naigrawał się ten starości głos wyziębły. Okrutny wyrok rozległ się
22305  2,  6 |                           strome zbocza. Tu i owdzie wyzierał ze szczytu góry kadłub skalisty
22306  3,  4 |                         wszyscy pomrą z zimna na tej wyziewającej chłód i wilgoć, na przemokłej
22307  3,  6 |                            zapadała, a wciąż jeszcze wyziewały śmierć zdyszane i rozpalone
22308  1,  16|                             miejsce przecudne. Żyzne wyziewy wznosiły się stamtąd, karmiąc
22309  2,  11|                              lawiny. Śliczny poranek wyzłacał ich łapy złożone na krawędziach,
22310  1,  11|                            bekasy, dubelty, kszyki z wyżłami, konne wycieczki całym dworem,
22311  1,  16|                            teraz z góry małą ścieżką wyżłobioną w glinie. Nie spostrzegła
22312  1,  17|                              koni, pchnięty z góry w wyżłobione koleje. Coraz mniej mając
22313  1,  3 |                              przepłynęła...~Szlakiem wyżłobionym przezeń ciągnęły się wdzięczne
22314  3,  13|                            gloria mundi...~W ołtarzu wyzłocony posążek świętej Katarzyny,
22315  1,  1 |                         szczekały myśliwskie kundle, wyżły, jamniki. Jakiś olbrzymi
22316  2,  21|                             na wzgórki, długim wałem wyznaczające dolinę Wisły.~- Krzyś -
22317  3,  15|                        Krzysztof ocknął się, zażądał wyznaczenia do czynu i na czele podjazdu
22318  2,  2 |                    nadchodził, gdy wreszcie skończył wyznaczoną pracę. Odsuwał ją z dziwnym
22319  1,  17|                        naczelnika artylerii, później wyznaczony do biura Jakubowskiego,
22320  3,  9 |                          wyciągnięty. Każda kompania wyznaczyła czwartą część swoich ludzi
22321  2,  24|                              głosiła odezwa - którzy wyznajecie religię katolicką, pomnijcie,
22322  2,  17|                             że do Tulono, a wreszcie wyznali wprost.~- Na Antyle?... -
22323  1,  14|                              wahał, jakby w zamiarze wyznania Sułkowskiemu ostatniej,
22324  1,  17|                         Mówiliśmy, że gdy jawnie nam wyznasz, co zamierzasz, zamkniemy
22325  2,  24|                       podatki, doświadczą wolności w wyznawaniu swojej religii, obrony swoich
22326  1,  1 |                          może był ołtarz, gdzie oczy wyznawców szukały widomego znaku -
22327  3,  15|                              Hiszpan, ale ma kulturę wyższą, więc go fanatyzm chłopów,
22328  1,  14|                              człowieka o ćwiczonym i wyższym rozumie: zapuścić się w
22329  2,  5 |                          wspaniała, olbrzymimi ruchy wyzwalająca ciało i duszę. Ale nie sama
22330  1,  2 |                              rozsiepie ten cały dom, wyzwie tu wszystkich i zeklnie.
22331  3,  10|                            jest człowiekiem, jak się wyzwolił z libertyńskich formułek
22332  1,  2 |                              nam graj!~Teraz dopiero wyzwoliła się zabawa co się nazywa.
22333  1,  8 |                        świata, mędrkowie. Co gorsza, wyzwoliliście motłoch, żeby się ośmielił
22334  2,  6 |                           rozkosz zaiste śmiertelna, wyzwolona, naga, szczęście jednej
22335  2,  14|                              kopaniem ziemniaków nie wyżyjesz.~- I to rozumiem.~- Gdybyśmy
22336  3,  3 |                         życie na spalonych od słońca wyżynach szosy madryckiej, wijącej
22337  2,  14|                          zawiązywać stosunki, aby je wyzyskać. Gdybyś wiedział, ile razy
22338  1,  7 |                         niwach sandomierskich, gdzie wyzyskaną była każda skiba aż do przykopy,
22339  3,  8 |                              się tu podziać? Z czego wyżywić żołnierza? Prusaki nad karkiem,
22340  3,  18|                          pułki złączył, umundurował, wyżywił i poruszył. Sprzągł ze sobą
22341  2,  6 |                             Tylko anielskie uśmiechy wzajemnego pozdrowienia, jak o świcie
22342  2,  22|                               jak się po prezentacji wzajemnej okazało, dwaj sąsiedzi,
22343  2,  6 |                             niepodobny. Słuchali się wzajemnie z radosnym zdumieniem, a
22344  1,  5 |                            Straszliwa, długa paszcza wżarła się w kożuch na jego piersiach,
22345  3,  3 |                           pochwycili się za gardła i wżarli w siebie zębami. Runęli
22346  1,  1 |                       badylach świszcze. Połanki ról wżarły się w samą knieję, liszajem
22347  2,  12|                           uczucia, łachmany gnojowe. Wzbierał w nim bezprzykładny gniew
22348  3,  13|                              kępami buków. Tam i sam wzbijały się ku górze powłóczyste
22349  1,  4 |                         innych porach dnia i to było wzbronione. Nikt bez wyjątku, nawet
22350  2,  11|                       powierzchniami modrawej barwy, wzbudzał szczególną litość. Białe,
22351  2,  17|                              Lamur de Rans, w Walier wzbudzi bunt San-Susi, w Dondon
22352  2,  15|                            chłodno. Wiatr południowy wzbudził szum sosen oblewający ciało
22353  1,  7 |                        strasznym gniewie, w dzikości wzburzenia... gdy parobków:.. krzyknąłem,
22354  1,  7 |                             sobie niesłychane jakieś wzburzenie, nie doświadczane nigdy.
22355  2,  5 |                            dotknięć zapachu klombów. Wzburzona nienawiść ucichła w sercu.
22356  1,  14|                             przed sobą Laudona wśród wzburzonego ludu gór, Joubert, który,
22357  1,  13|                             do Werony. Z głębi myśli wzburzonych, błędnych i bezładnych raz
22358  2,  9 |                           koła. Faliste, a za chwilę wzdęte opony jak żagle unosiły
22359  1,  3 |                              objęły próżną ciemność. Wzdęty bałwan wodny pchnął go w
22360  3,  2 |                            wyczuwał rękoma gorąco we wzdętym brzuchu i krążenie w żyłach
22361  3,  10|                            Kiedy panna Mery na pozór wzdragając się i wymawiając szukała
22362  2,  17|                        legiami być już nie możemy, a wzdragamy się iść w służby króla Etrurii,
22363  3,  3 |                             oddać głos: -Dokonałeś! ~Wzdrygnął się i rozejrzał.~- Ach,
22364  1,  17|                           kamieniach. Zmęczone ciało wzdrygnęło się od kilku szlochów urwanych.
22365  2,  10|                              łoskotach i osłupiałych wzdrygnieniach serca - inny głos, Tamten
22366  3,  3 |                         charczące gardziele i nosy - wzdrygnieniem go zimnym smagały. Nie był
22367  2,  17|                             Polak krótko się martwi. Wzdychać se wzdycha w najgorszej
22368  2,  5 |                              jego szeleszczą za mną, wzdychają we mnie i pogrążają się
22369  1,  16|                              pękającej białej' korze wzdychała nad tym miejscem, gdy cichy
22370  1,  12|                           teraz oparcia... w ludzie! Wzdychali do jego wierzeń. Budowali
22371  1,  2 |                       przyczyna:~Gustuję w bronecie, wzdycham do blondyna!~Zaraz odcinał
22372  1,  7 |                            cierpienia zaczął słyszeć wzdychanie ich z ciemności:~"O śnie
22373  2,  1 |                           wyrok został ogłoszony. Ze wzdychaniem i rozkładaniem rąk cześnik
22374  3,  16|                         płonie od żaru. Krew się już wzdyma i skórę rozsadza. Komar
22375  2,  18|                          Wściekłeś się! Niech słońce wzejdzie! Będziesz zęby po ciemku
22376  1,  13|                          kiedy wojska republikańskie wżerały się w kamienną Pontebbę,
22377  3,  7 |                            niego blade oczy i rzucił wzgardliwe słówko:~- Nie.~- Gdzież
22378  1,  17|                              Feldmarszałek z wyrazem wzgardliwego szyderstwa przymrużonymi
22379  1,  2 |                              niewidoczny, schowany i wzgardliwy, a przecie nad wszystko
22380  2,  11|                             te słowa ciche:~- Któraś wzgardziła mną i odeszła, któraś zdeptała
22381  1,  17|                            najbardziej prosta, dusza wzgardzona...~Książę Gintułt nosił
22382  1,  5 |                             Wzywały ku niemu z ziemi wzgardzone mogiły... Uderzył Baśkę
22383  1,  15|                           napisać i ledwie czytał we wzgardzonym języku. Daleko lepiej władał
22384  2,  21|                             progach tego domu. Tylko wzgląd wyższy...~- Jeszcze tylko
22385  1,  16|                        niejasnej, nadmiernie uroczej względności wszystkiego, co mogłoby
22386  2,  1 |                        emigranci prym trzymali w tym względzie, choć i krajowcy dotrzymywali
22387  3,  10|                               Na zakręcie drogi, pod wzgórkiem, zdało mu się rzucić okiem
22388  1,  8 |                       panowała ciemność zupełna. Nad wzgórzami, które za dnia widać było
22389  3,  3 |                       artylerzystami otrzymał rozkaz wzięcia udziału w szturmie z karabinem
22390  3,  1 |                         kompanii wyborowej konnej za wzięcie Jedwabny kaprale: Gaj koś,
22391  3,  6 |                              w kostnicy nazajutrz po wzięciu Gdańska. Pali go teraz spokój
22392  2,  1 |                            działo, tak mię, uważasz, wzięło, że zacząłem z książek dochodzić,
22393  1,  6 |                          Dyląg złożył się i wypalił. Wzieno mu gwer ozerwało. Zabił
22394  3,  3 |                           Zaragoza: już zdobyta, już wzięta, już na niej łyka. "Teraz
22395  3,  9 |                               most!~- Cztery pontony wzięte.~- Posłałbym parlamentarza...
22396  1,  1 |                           osierocony przez rodziców, wzięty byłem przez opiekuna całej
22397  2,  10|                          muru plecami byłek chłop! - wzionek skalami prać, byłbyk to
22398  1,  17|                            płaszcz do piersi i wśród wzmagającej się orgii pęknięć, strzałów
22399  3,  6 |                           wolna jak rzęsisty a stale wzmagający się deszcz. Darmo szablami
22400  1,  5 |                              tylko kłębów białawych, wzmagających się wśród poświstu. Co kilka
22401  3,  6 |                              austriackiej i ostrym a wzmagającym się kłusem szła wzdłuż drogi.
22402  2,  14|                           lubelski upór popchnął wyż wzmiankowaną Wólkę z przyległościami
22403  3,  3 |                         hiszpańskiej, ale i Francuzi wzmocnieni zostali przez dwa pułki
22404  3,  6 |                              von Civalard i Pflacher wzmocniła przednie straże Mohra. Waliły
22405  2,  24|                     Starogardzie. Ostatni posterunek wzmocniły właśnie w ciągu tych dni:
22406  2,  15|                          Poznawał to po szumie drzew wzmożonym, po odmianie głosów natury.
22407  2,  7 |                           najjaśniej zielonej, która wznieca w żyłach i kościach radosną
22408  3,  6 |                        wiadrach, lusofach i zalewała wzniecone pożary. To tu, to tam buchał
22409  2,  2 |                              Ja się do tej wysokości wznieść nie mogę. Jestem ciężki
22410  2,  20|                                Przyjrzyj się, żmijo! Wzniesiesz znowu rękę do ciosu? To
22411  1,  10|                            ramion ż lekka odkrytych, wzniesionej głowy, na której każdy włos
22412  3,  11|                          nieprzerwaną saperską pracą wzniesiono szańce naokoło miasta, które
22413  2,  3 |                          Mistrza katedry! Jakże były wzniosłe, potężne, jakże były silne
22414  2,  21|                              czy lutni, tworzycielki wzniosłej i pięknej melodii. Samemu
22415  2,  21|                           było w przestworze. Słońce wznosiło się nad lasami, nad garbatą
22416  2,  22|                             rzekł Krzysztof.~- Skoro wznosimy toasty - zawołał nagle Olbromski -
22417  2,  8 |                              ściana wapiennej skały, wznoszącej we mgłę swój połupany szczyt,
22418  1,  3 |                           trafili na grunt twardszy, wznoszący się ku górze, i poznali,
22419  2,  13|                              papo, gdyż jem i jestem wzorem kochających synów... A czy
22420  3,  13|                           konny wyminął leśnictwo na Wzorkach, wioskę tejże nazwy leśną,
22421  3,  13|                           wolnym gościńcem wprost na Wzorki i Świętą Katarzynę.~Mżył
22422  3,  1 |                            do pracowitego snycerstwa wzorów kultury w twardym klocu
22423  2,  14|                              same sprawki obaczyć we wzorze. Ale tego w Wiedniu nie
22424  1,  17|                            wiedział i nie pytał przy wzrastającym rozprzężeniu, kto to jest
22425  3,  6 |                            ku szyjom końskim w miarę wzrastania przecwału. Zafurczały chorągiewki:
22426  3,  2 |                           wielkością przewyższającej wzrost człowieka. Wykute na niej
22427  1,  1 |                          wparty w jego ramię. Niższy wzrostem Nardzewski dotrzymywał mu
22428  1,  12|                             tych, którzy zdolni byli wzruszać się tak tym, co ich najbardziej
22429  2,  1 |                       świeczkami.~- To jest ogromnie wzruszające, mości panowie, nieprawdaż? -
22430  1,  15|                            Dzielili się nią w sposób wzruszająco arkadyjski, równie bezinteresownie
22431  1,  12|                             się w zaciszu domowym po wzruszeniach pierwszego i szesnastego
22432  1,  8 |                        któreś zepsuł, zatruł niskimi wzruszeniami. Takie szczęście należy
22433  2,  8 |                             utwierdzeniem, hymn dusz wzruszonych do samej głębi, owo, jak
22434  2,  2 |                             że Rafał znowu uczuł się wzruszonym. Tylko dziś w daleko większej
22435  2,  2 |                        poziome... Jeżeli coś jeszcze wzruszyć mnie jest w stanie, to wiosna.
22436  3,  12|                     wschodziło, kiedy za Goryczanami wzuli się na prawo w wąwozik i
22437  1,  12|                            grenadierskie. Gdy książę wzwyczaił oczy do kurzu, ujrzał, że
22438  3,  3 |                             kołatać kolbami i słowem wzywać kapitana Wyganowskiego do
22439  2,  8 |                      skaliste wołają ich po imieniu, wzywają ku nim zewsząd. Rozkoszny
22440  1,  11|                              głos księżniczki, jakby wzywający na pomoc. Usłyszał to raz,
22441  3,  3 |                            wcale nie słyszeć krzyków wzywających do boju. Zdjął był czapkę
22442  1,  5 |                           seremność ciskają w serce. Wzywały ku niemu z ziemi wzgardzone
22443  3,  15|                            Ci przychodzili sami, nie wzywani, chyłkiem w godzinie nocy
22444  1,  1 |                             się w kniei jak zuchwałe wzywanie do boju. Księżyc w zimnym
22445  1,  14|                              u niego kiedy niekiedy, wzywany w sprawach specjalnych,
22446  3,  3 |                  czternastego czerwca pod Alagon nad Xalonem, cudnym, bystrym, dzikim
22447  3,  14|                              Żydów nie wywodziły?~Od Xalonu popędzili na wschód pampeluńską
22448  2,  13|                         course~Dormoit sur un lit de xoseaux...~Stary pan nie mógł udźwignąć
22449  1,  8 |                          twoje palladia były jak owa żaba Lafontena.~- Nie mów już
22450  2,  21|                           jest wyrazem? Różane zorze zabarwiały .prześlicznie ów daleki,
22451  2,  13|                      Policzki starego pana wolno się zabarwiły i radość śmiała się w jego
22452  3,  3 |                            rozwścieczonym pośpiechem zabarykadowali je stołami, stołkami, wszystkim,
22453  3,  6 |                         połowę swej siły wtłoczył do zabarykadowanej wioski. Rezerwę krył między
22454  1,  11|                            brały udział we wszelkich zabawach. Rafał, odziany w modny
22455  1,  17|                       Wiedzieli to żyjący, że nie na zabawę idą do Mantui. Załoga spędzona
22456  3,  2 |                              to tutaj robi, czym się zabawiają jowialni kamraci. Wyszukał
22457  1,  2 |                                 Tak-że to nas waćpan zabawiasz, mości kawalerze -rzekła
22458  2,  24|                           tygodni pospolite ruszenie zabawiło w Łowiczu. Kotłowała się
22459  1,  9 |                         Zupełnie jakbyś był u brata. Zabawisz, dopóki zechcesz, odjedziesz,
22460  1,  10|                             A może by Le Capucin? To zabawne. Pamiętacie Kamila w postaci
22461  2,  13|                         głowę i spojrzała na niego z zabawnym uśmieszkiem. Za chwilę szepnęła:~-
22462  1,  3 |                             nagle, a potem kilkakroć zabełkotał w wodzie. Rafał wpław rzucił
22463  2,  7 |                        przebitego boku góry.~Wielkie żabice, rozdzielające strumień
22464  2,  17|                            męże, spaniałe żołnierze, zabici czasem przez obce, a nieraz
22465  1,  12|                          zapałem o takich sprawach i zabiegach, z których przed rokiem
22466  3,  13|                    austriackie poszło gościńcem i że zabiegając mu drogę spoza góry Strawczanej
22467  3,  1 |                             Luz już łańcuchy górskie zabiegały z lewej strony sięgając
22468  3,  11|                       frontonu. Nietajne mu też były zabiegi, żeby ten klasztor osłonić
22469  2,  12|                          paszport i niektóre rzeczy. Zabiegliwy gazda pieniądze na wszelki
22470  1,  17|                           Przyzwyczajono się do jego zabiegliwych, pośpiesznych czynności,
22471  1,  7 |                              zroszoną dal przygrywka żabiego chóru. Leci, błąka się,
22472  3,  13|                        pracowicie zabielony wapnem i zabielany rokrocznie z troskliwością
22473  3,  13|                             żadną miarą nie dały się zabielić... Sic transu gloria mundi...~
22474  3,  13|                         teraz poczciwie i pracowicie zabielony wapnem i zabielany rokrocznie
22475  3,  12|                         panicza! Sobie tę siwą klacz zabieraj! Żywo! Nie stój! Tyś to
22476  1,  10|                           Zabierzemy do domu.~- A to zabierajcie wnet, bo ja w tych dniach
22477  1,  12|                         mieście, emigracja francuska zabierała się do odwrotu... Sceny
22478  1,  10|                             żydowska koza uciągnęła? Zabierzecie toto w Sandomierszczyznę?
22479  1,  10|                             dysponujesz, jak i co.~- Zabierzemy do domu.~- A to zabierajcie
22480  2,  17|                             to była słabość. Jednych zabijała na miejscu, jak piorun,
22481  1,  8 |                        najgorsze jest to, że się sam zabijasz. Jedno jest złe na świecie-to
22482  3,  3 |                             Czemuż nie pchnęła i nie zabiła po męsku jako on starego
22483  1,  8 |                          widzisz chyba swój stan, że zabiłbym cię od jednego sztychu.~-
22484  1,  1 |                            rzekł:~- Tu pięć lat temu zabiłem sępa.~- Sępa?!~- A tak.
22485  3,  13|                       krzyczał nań Olbromski.~- Pana zabili.~- Kto zabił?~- Wojsko.~-
22486  1,  1 |                        uważnie swoją małą fuzyjkę.~- Zabiliście, Kasper! - szepnął Rafał
22487  3,  6 |                             pomoc, płacz i skomlenie zabiły jego duszę. Ściskając sobie
22488  3,  6 |                       wyrywał rozpaczliwie ze ściany zabitą głucho gwoździami ramę pełną
22489  3,  7 |                           szosie, w nocy. A konia mi zabito koło Falent. Jestem niezdrów...~-
22490  1,  1 |                             kilkuset kroków stał nad zabitym rogaczem ogromny chłop w
22491  2,  9 |                           towarzyszka rzeka, zasłana żabkami. W jednym miejscu siedział
22492  3,  2 |                          żeby objąć całą drogę i nie zabłądzić w ciemnościach. Otoczyły
22493  2,  17|                              słońcem. Czasem się tam zabłąka pokręcony krzew bukszpanu
22494  2,  7 |                     niebieskie łątki.~Kiedy niekiedy zabłąkał się aż tam z odległych regli
22495  1,  7 |                         samotną miłość, która by się zabłąkała przechodząc tymi stronami.~
22496  3,  1 |                             zagonowej. Między innymi zabłąkali się tutaj, idący w tropy
22497  1,  15|                              awantury markiza itd.), zabłąkane z dawnych czasów. Niektórzy
22498  2,  9 |                         jesienią.~Wyniosły czub buka zabłąkanego między świerkową czeredę
22499  3,  6 |                            Złotobiałe połyski szły w zabłąkaniu po lesie. Spoczęły na brzozach
22500  1,  7 |                              Rany z pokąsań wilczych zabliźniły się, a straszna jakaś choroba,
22501  3,  1 |                          poszła z chwałą. Porucznicy Zabłocki i Krasuski byli ciężko ranieni.~
22502  1,  17|                             kapitana Bogusławskiego, Zabłockiego, Zeferyna, Zieleniewskiego,
22503  1,  3 |                            Cedro wyciągając ku niebu zabłoconą prawicę - przysięgam, że
22504  2,  12|                              z cholewami, aczkolwiek zabłocone i pomięte w drodze, czyniły
22505  1,  10|                          Odraza i głuchy na wszystko zabójca-żal marszczył ich czoła. Cóż
22506  2,  9 |                             Heleny, ciała jej, śladu zabójców. Niekiedy wśród tej cudzej
22507  2,  2 |                           kamsin, dzicy, bez rozumu, zabójcy wszystkiego, co żywie. We
22508  1,  2 |                          słów takich. Najbardziej go zabolał szyderczy śmiech pięknej
22509  3,  1 |                        znajdował, dowodził rotmistrz Zaborowski. Byli tu w kawalerii krakowskiej
22510  1,  14|                            wygładzając koronkę swego żabota - nie chciałbym, żebyś mię
22511  1,  15|                              Pierś jego falowała pod żabotem i usta wyrzucały (łacińskie
22512  2,  14|                             stóp od wilgoci. Zamiast żabotu, niezbędnego .przy francuskim
22513  3,  6 |                              wiara siadła na ziemi i zabrała się do mantelzaków i manierek,
22514  2,  13|                              przed oczyma.~- Siłą go zabrałem z drogi...~- Wchodźcież,
22515  3,  10|                             Jużci ja...~- Dziecko mi zabrałeś! Zgubiłeś mi mędrkowaniem
22516  1,  8 |                         sióstr. Zajęcia tego rodzaju zabrały mu cały czas aż do zmierzchu.~
22517  2,  14|                            Wólki i ze starego lamusa zabrane kazał przywieźć dwa półkoszki
22518  1,  14|                              sposobiąc na męża stanu zabraniał mi surowo uczyć się matematyki,
22519  2,  24|                         ludzi z dowódcą poddała się. Zabrano działa. Kiedy po dokonanej
22520  3,  3 |                              Saragossy, inna w góry, zabrawszy ze sobą dobytek. Trzeba
22521  1,  17|                           appui nasypu szańca, i gdy zabrnął w najciemniejsze pieczary
22522  3,  3 |                             którędy mur przeskoczyć, zabrnęły w pomrok zarośli bluszczu,
22523  3,  4 |                           struny wszystkogrające nie zabrzmią już! Skonała na zawsze melodia
22524  1,  10|                            zbliżały się, aż wreszcie zabrzmiały w sąsiednim saloniku. Półuchylone
22525  3,  9 |                           rozlokowała się w pałacu i zabudowaniach otwockich. Rafał znalazł
22526  3,  6 |                              a drugą, pomiędzy gęsto zabudowanymi stodołami, sypano również
22527  2,  14|                              Sadzić ziemniaki, orać, żąć, konie leczyć, a nawet owce -
22528  2,  19|                         galonami osłom się spodobał. Zachciało się parte franse. A tu dragon
22529  3,  11|                            chwila...~- Biegnij tam i zachęć do wytrwania! To klucz naszych
22530  3,  8 |                        kantonistów, to tylko powinno zachęcać do wykonania mego planu.
22531  3,  3 |                            się, zaskowyczał, załkał, zachichotał... Dźwignął ramiona i jak
22532  1,  9 |                              jedna podstarzała dama, zachlapana, z rozkręconą fryzurą, zmokła,
22533  3,  10|                             arcygospodarski i srodze zachlapane buty. Rafał wsunął się do
22534  2,  18|                            po ubłoconym puślisku, po zachlastanej cholewie buta. Głowa z wysiłkiem
22535  3,  3 |                            Runął też na twarz jeden, zachłysnął się krwią i rzygnął nią
22536  2,  2 |                               Zarazem jakieś prędkie zachłyśnięcie, dające się często zauważyć
22537  2,  17|                            chwila. Pokój w Lunewilu! Zachmuliły się dusze... Widzieli my,
22538  2,  12|                           Krzysiu?~Cedro z okrzykiem żachnął się w tył i, wydobywszy
22539  1,  3 |                             łapy. Obadwaj młodzieńcy żachnęli się w tył i ku obronie dźwignęli
22540  1,  15|                         obiekcje, usiłując przyuczyć zachodnich i wschodnich Galicjan do
22541  3,  13|                           kłaki. W wilgotnym wietrze zachodnim zagrały szerokie igły spławów,
22542  1,  1 |                            przywiązany do tutejszych zachodniogalicyjskich obywatelów i do tego kraju
22543  3,  2 |                            na kopytach. Miało się ku zachodowi, gdy rumak zachwiał się
22544  1,  7 |                     przeciwległym lasem, błyszczał w zachodzącym słońcu ogromny jakiś staw
22545  1,  1 |                         słońcu, które tarczą ognistą zachodzi za lasy błękitnawe, okiem
22546  3,  1 |                       szwadron, co im z boku, polem, zachodziły...~Ale gadki! W jednym momencie
22547  2,  21|                            się w ręce dragonów. Grób zachowa tajemnicę... Na wieki, na
22548  1,  10|                        kominków z rzeźbami, usiłował zachować na twarzy wyraz doskonałej
22549  1,  1 |                        świętego nie trafić... Panie, zachowajże też...~- Jak to na świętego? -
22550  2,  9 |                              niebie wiecznym...~Mrok zachował swoją niezmienioną potęgę.~
22551  3,  9 |                           ale i ostatni z walczących zachowali zimną krew i niezłomne bohaterstwo.
22552  2,  18|                       modlitwa. Nie za siebie, nie o zachowanie życia, nie za ojca, nie
22553  3,  8 |                              obozowania militarnie z zachowaniem wszelkich ostrożności wojennych.
22554  1,  3 |                            że to jest jednolity lód, zachowany przy brzegu. Mieli przed
22555  1,  3 |                           Winowajcy stali przed nim, zachowując cyniczne milczenie, i brutalnie
22556  3,  8 |                         wiedziały, jak się właściwie zachowywać.~Po załatwieniu formalności
22557  3,  6 |                           Słyszał głos Sokolnickiego zachrypły:~- Podsypuj, bracie, podsypuj!
22558  3,  1 |                            Wówczas olbrzymie cielsko zachwiało się w swojej posadzie: potworne
22559  1,  2 |                             czar tej osoby, jej oczy zachwycające, które, zdawało się, nie
22560  3,  10|                          kolorami pól tworzyły obraz zachwycający. Trepka stał na koniu prawie
22561  1,  7 |                            tylko pragnienie śmierci. Zachwycających spojrzeń nigdy już ujrzeć
22562  1,  4 |                           sobie siła, nęciła boleść, zachwycała potworność. Z wewnętrznego
22563  2,  8 |                          przemienione w pocałunek i, zachwyceni, z nabożną rozkoszą słuchali,
22564  1,  4 |                       otchłań zdarzeń, od pierwszego zachwycenia, któremu towarzyszyła trwoga,
22565  3,  5 |                          widzę, obchodzicie! - wołał zachwycony Cedro.~- A ty coś myślał!
22566  3,  6 |                           przypasał jego ładownicę i zachyliwszy się pod sterczącą ścianę
22567  3,  3 |                          lufy. Huknęły strzały i dym zaciągnął ulicę. Obrońcy barykady
22568  1,  7 |                            łęgami, które już kwiecie zaciągnęło. Po nadrzeczu czerniały
22569  2,  22|                         udają się do Częstochowy dla zaciągnięcia się do wojska. Kapitan przygładził
22570  2,  21|                               Koniom po bacie!~Rafał zaciął konie.~- Niech się pan porucznik
22571  3,  6 |                     Michałowie w ubraniu chłopa, tak zaciapany, że ledwie go było widać.
22572  3,  2 |                              nie leje się po plecach zaciek deszczu. Ogień, światło,
22573  1,  15|                              sławny autor Zakusu nad zaciekami wszechnicy krakowskiej popijał
22574  1,  1 |                         umieścił na wierzchu.~Rafał, zaciekawiony, spytał go, czemu to wszystko
22575  3,  6 |                           jakby je niewidzialna siła zacięła do rdzenia u ziemi toporem.
22576  1,  1 |                        kulasy postawili na orczyki i zacięli szkapska, ale tak, żeby
22577  1,  5 |                           gąszczu krzewów bzu, które zacieniały okna, teraz na głucho przykryte
22578  3,  6 |                                   rzekł mały generał zacierając siarczyście ręce.~Po chwili
22579  1,  16|                             mech barwy tak żywej, że zacierał rozkoszny błękit niezapominek,
22580  2,  24|                            popuszczała. Walka z całą zaciętością ciągnęła się już sześć godzin.
22581  2,  24|                              Bothe, wrzała walka tym zaciętsza, że tam biły bez przerwy
22582  3,  6 |                              palatyński dosięga nowo zaciężnego ułana kordem na brusie toczonym
22583  3,  9 |                              de prętre?~Oficer, nowo zaciężny szlachcic, tęgi, widać,
22584  2,  9 |                         obuchy siekier. Czarne niebo zaciężyło na ciemieniu, niby wieko
22585  1,  1 |                             ma oglądać? Ino sprzężaj zacina... Aż jak ta konie poszły
22586  3,  9 |                      piersiami w krótkie kołki ostro zaciosane. Ale nareszcie pokonali
22587  3,  9 |                          najeżone palami, w trójgran zaciosanymi.~- Co tchu naprzód! - wołał
22588  1,  11|                          wolnego!~Żyły Rafała uległy zaciśnieniu, a krew ich zamieniła się
22589  2,  14|                            czaiła się w jego wargach zaciśniętych, jakby na zamki zawartych.~-
22590  2,  9 |                              jamę skalistą, czarną i zaciszną. Olbrzymia wanta, jak wystający
22591  1,  5 |                         osądzić, gdzie jest. Było tu zacisznie. Las go zasłaniał od wichru,
22592  1,  14|                          ołówkiem w ręku. Tam, w tym zacisznym pokoju, czai się, waha,
22593  3,  7 |                           każą.~Książę spochmurniał. Zaćmiła się jego twarz. Rzekł wstając
22594  3,  3 |                              że stracił przytomność. Zaćmiło mu się w oczach. Usłyszał
22595  1,  1 |                                 Tamte? A to samo psy zacne. Na dzika - jedyne! Toż
22596  3,  6 |                         Olbromski. Pamiętam tamtego! Zacny był oficjerek, choć mazgaj
22597  3,  15|                       niezwłocznie okazywało się, co zacz jest człowiek. Po dwu, trzech "
22598  3,  9 |                        mojego szwadronu dał rozkazy. Zaczailiśmy się w kępach łozy i gdy
22599  3,  3 |                          razy topiąc bydło wpadli na zaczajoną bandę gerylasów, która rzucała
22600  2,  6 |                      tajemnicę i nie chciał przerwać zaczarowanego snu ściany.~- Nie, nie!
22601  1,  2 |                    utopionymi w źrenicach źrenicami, zaczarowani przez uśmiechy omdlałe ze
22602  2,  7 |                            naiwny błąd dziecięcia.~- Zaczęłaby się naprawdę wieczność.
22603  2,  1 |                    bynajmniej nie zmieszany mnóstwem zaczepek rotmistrza i innych, dbał
22604  2,  9 |                              trzcin, o suche szypuły zaczepiały się nićmi wiotkimi. Kołysząc
22605  3,  3 |                            we własne pasy za gardła. Zaczepiano pasy u krat okiennych i
22606  3,  7 |                         wzgórzu w okolicach Mokotowa zaczepiła Rafała straż gwardii obywatelskiej
22607  2,  17|                             oczyma zajrzeli. Szalupa zaczepiona biła go w bok, tłukła się
22608  1,  13|                              Zlustrował go twardym i zaczepnym okiem.~- Panie generale,
22609  1,  1 |                            mokrym liściu, tam ślimak zaczerniał w białej rosie; promień
22610  1,  7 |                        ściany do~ściany. Na podłodze zaczerniały tu i owdzie czarne krople
22611  1,  7 |                             wyłowionych z morza łez, zaczerpniętych z nocy bez snu. Odpowiadał
22612  1,  2 |                       musiała się przy tym strasznie zaczerwienić, że cała stanęła w ogniu,
22613  2,  1 |                               gdy dano kartę, Rafał, zaczerwieniony po same uszy, odezwał się:
22614  1,  7 |                           Długie włosy z czoła w tył zaczesane spadały aż na kołnierz jego
22615  2,  3 |                               Zrazu przez jeden głos zaczęta, rozlała się w chór szeroki:~
22616  1,  7 |                           ich błękitne śniły wczoraj zaczęty, głuchonocny sen. Drzewa
22617  1,  7 |                       dźwięków urwanych, zdań ledwie zaczętych, okrzyków, naśladowań głosów
22618  2,  14|                       Szczepanku!~- Może i to być.~- Zacznę ja cię edukować w polityce.~-
22619  1,  13|                          Wszystko od samego początku zaczniesz i udźwigniesz ciężar dziesięciokrotny!
22620  2,  22|                            koni tylu wodzów.~- Toteż zacznij awans od siebie i idź obrządzić
22621  2,  13|                          mogłeś zaspokoić głód, więc zaczynaj. Ostrzegam, że jeśli nie
22622  1,  14|                         tracę wszelki gust do wojny, zaczynam go nabierać - czy uwierzysz? -
22623  1,  8 |                         trawami, które dopiero kosić zaczynano. Od młyna, nieruchomego
22624  2,  18|                            trzeci - widzę bowiem, że zaczynasz się alterować.~- Wściekłeś
22625  2,  1 |                      wypielęgnowanych nagniotkach.~- Żądaj natychmiastowego zadosyćuczynienia
22626  2,  12|                          płaszcz i chodził po izbie, zadając służącym pytania. Gdy tak
22627  3,  11|                              bierze księcia za bary, zadaje go sobie na plecy, jego
22628  3,  9 |                            podrwiwać sobie z naszego żądania, mówił mi o nadzwyczajnej
22629  1,  7 |                           jabłonek. Z ran, do żywego zadanych drzewom przez obcinanie
22630  2,  22|                              szabliskiem, że aż nogi zadarł. Ale gdzież to! Komendant
22631  2,  10|                            krat, włosy zwisły w tyle zadartej głowy długimi strzępami
22632  3,  1 |                               bez rękawów. Róg prawy zadasz na lewe ramię, toś jak w
22633  1,  14|                              chwytając je za bagnety zadawali z niewidzianą siłą ciosy
22634  2,  9 |                        ścisnęły narzędzia służące do zadawania śmierci, a pełna żaru głowa
22635  2,  24|                           konia. Czyszczenie tylko i zadawanie obroku zostawiał żołnierzowi,
22636  1,  7 |                         obejrzał zwieszone czerepy i zadecydował, że trzeba w tym miejscu
22637  1,  12|                         osłoną bagnetów francuskich, zadekretował przede wszystkim otwarcie
22638  1,  6 |                             wyjm, ciśnij na ziemię i zadepcz w piachu nogą". Ale się
22639  2,  17|                             Rafałowski, to samo dwaj Zaderowie na szańcach, to samo podporucznicy
22640  2,  10|                           śtukom wzieni. Zaśli me ze zadku, postronek na syfie zarucili -
22641  2,  9 |                            duszy niepostrzeżenie jak żądło komara, a działał straszliwie
22642  2,  3 |                       gaszenie świateł, swąd świec i zadmuchiwanie płomienia żywicy. Zarazem
22643  2,  19|                              za Pilicę, robić by się żadnemu nie chciało.~- Bo i prawda!
22644  2,  20|                            do stolicy naddunajskiej, zadokumentowane wizami na dawnych paszportach,
22645  2,  1 |                               Żądaj natychmiastowego zadosyćuczynienia od tej chudej aktorki, która
22646  3,  3 |                           więc ja jeden... Mamże dać zadosyćuczynienie, o sympatyczne staruszki...
22647  3,  15|                           mnichów i przemytników nie zadowala. Doświadczył ode mnie wielekroć
22648  1,  15|                             Zresztą, dla oka tylko i zadowolenia zwierzchności, która żądała
22649  2,  20|                          stworzony.~Znalazł głębokie zadowolenie w dźwięku tych wyrazów,
22650  1,  3 |                            dam tyle, że będzie nawet zadowolony z tej afery.~- Właśnie,
22651  1,  11|                         Rafał z niewymowną rozkoszą. Zadrgała w nim jak gdyby struna;
22652  1,  7 |                            jakaś gibka rózga nowotna zadrżała niby od przenikającego chłodu
22653  2,  2 |                           zda mi się, ziemia pod nim zadrżeć musiała. Ale następnego
22654  2,  17|                           progu wyspy. Ujrzawszy nas zadrżeli. Cóż dopiero, gdy posłyszeli
22655  3,  3 |                            niekiedy knot gromnicy... Zadrzemał, widać, stary zakonnik zwiesiwszy
22656  2,  13|                              z ziemi nasiąkłej wodą, zadrzewionej, wiklowej. Oczy jego nie
22657  2,  3 |                         wszystkich żywiołów, a jeśli zadrży, rzućcie go w otchłań obok
22658  1,  17|                           drzwi skakały kłęby ognia. Zaduch smoły, dziegciu, prochu,
22659  2,  22|                             niwę. Obadwaj młodzieńcy zadumali się patrząc w ten kraj pierwszy
22660  1,  5 |                            długi cień rzęs na białe, zadumane policzki. Oczy Rafała przywarły
22661  3,  3 |                            nikiej larwa opuszczona z zadumanego czuła, z oczu we łzach.
22662  3,  3 |                            swego uśmiechu po szeregu zadumanych żołnierzy. Ujrzał ich teraz.
22663  2,  21|                        usiadł przed ogniem. Zapadł w zadumę przesyconą wonią róż i jaśminu.
22664  1,  1 |                    zaniechałem. Kraków!... - mówił w zadumie - nigdy tam noga moja nie