Tom, Rozdzial

22665  3,  15|                           Nie mogę! Zarznęło mię to, zadusiło. Ja nie po to do wojska
22666  3,  6 |                               wyszeptał.~Serce w nim zadygotało na widok nieprzejrzanych
22667  3,  6 |                         całymi pniami aż do korzeni, zadygotały ich nagie gałęzie i delikatne
22668  1,  17|                      straszliwe upały. Stęchłe błota zadymiły się. Komar jadowity zadźwięczał
22669  2,  1 |                      Jarzymskim. Przechadzali się po zadymionych pokojach, rozmawiając, dopóki
22670  2,  11|                           Alp. I tam leżały zaspy, a zadymka kryła światło. Najętymi
22671  1,  9 |                             jednak wszystko już było zadysponowane przez księcia. Rafał dowiedział
22672  2,  11|                             marzeń, straszliwe burze żądz czynu Krzysztofa Kolumba.
22673  1,  11|                             wariacką ambicją, nadęty żądzami, pełen namiętności wybujałych
22674  3,  11|                           wyciągnięte piszczele rąk. Zadział przychodzień, bo mu się
22675  3,  2 |                      wykręcone do góry w ramionach i zadzierzgnięte na poprzeczną żerdź w taki
22676  1,  7 |                       całkiem nowe, nieznane, jare i zadzierzyste, śniade obłoczki...~Jedną
22677  1,  3 |                            dowody bohaterstwa, które zadziwi całą sztubę, sztyft, wreszcie
22678  2,  17|                            swoim ten batalion samych zadziwił Francuzów. Gnali my białasów
22679  2,  17|                             z dziadkiem się spierał. Zadziwiło to wszystkich, że wrócił
22680  3,  1 |                   piechotnych. To przecie wojska się zadziwiły i od kraja do kraja trzęsły
22681  1,  17|                         zadymiły się. Komar jadowity zadźwięczał nad uszami ludzi zamkniętych
22682  2,  10|                             Podbite obcasy strażnika zadźwięczały na chropawych głazach, zgrzytnęła
22683  2,  21|                         zwalił je wiosłem, ale tylko zadźwiękło jak dzwon śmierci. Ciekli
22684  3,  2 |                         serca spajająca rzemienie... Zadzwoni nagle strzemię o strzemię,
22685  2,  2 |                             przede drzwiami pałacu i zadzwonił, wydało mu się to rzeczą
22686  2,  20|                             twarz, na szyję i czoło. Zadzwoniły mu w uszach te wyrazy prawdziwie
22687  2,  10|                        strzemion i tręzli, nie czuje żądzy oporu ani wybuchów gniewu
22688  1,  15|                       doświadczeń nie stało, kanonik zafrasował się i począł uskarżać na
22689  3,  6 |                          miarę wzrastania przecwału. Zafurczały chorągiewki: Bryły miękkiej
22690  3,  6 |                       podporucznika, nie wytrzymał i zagadał do najbliższego Niemca:~-
22691  2,  1 |                           obrzydliwe rozstrzygnięcie zagadki przewinęło się w jego sercu.
22692  1,  3 |                              dopiero zaczęło wyłazić zagadkowe znaczenie takich czynów,
22693  3,  9 |                           wyrazu. Kilkakroć usiłował zagadnąć jeszcze po niemiecku, ale
22694  2,  2 |                   przewidywał. Nawykły w szkołach do zagadnień sofistycznych, z pewnym
22695  2,  20|                             Rafała.~- Tak... - rzekł zagadnięty głosem twardym i nieswoim
22696  1,  15|                             kolegów, a tamten począł zagadywać fizyka. Kanonik zbliżył
22697  1,  8 |                          dzikie ziele. Wśród jasnego zagaja wybuchały gęsto czarne,
22698  3,  2 |                        niższych, wreszcie olbrzymimi zagajami rozrosły krzew dzikiego
22699  1,  1 |                               Puściliśmy te pieski w zagajnik. Cicho, cicho... Aż jak
22700  1,  1 |                             pleśni. Skomlenie psów w zagajnikach na dole wskazywało im drogę.
22701  1,  17|                              kroków od pnia, srebrne zagajniki cytryn i bardziej ciemne
22702  2,  7 |                             i kościach radosną siłę. Zagajnikiem stały tam skrzypy i miękkie
22703  3,  6 |                           jakoby dzieciątka rodzone, zaganiano ze szlochem koguty, kaczęta,
22704  3,  6 |                            go kupa bezładna ułanów i zagarnęła w środek. Słyszał w tym
22705  3,  12|                          obstąpili syna z dwu stron, zagarnęli pod światło okna. Wycierają
22706  3,  8 |                           przejść Świder i całą siłą zagarniać Galicję po prawej stronie
22707  3,  6 |                         lasek olszowy potężną masą i zagarniali cały. Fizylier polskie szły
22708  1,  8 |                            ucieczki. Tymczasem żądza zagarnięcia klucza i otworzenia szuflady,
22709  1,  12|                           cztery tysiące "załogi", o zagarnięciu władzy nad flotą, o odwołaniu
22710  2,  24|                             trupem, a pięćdziesięciu zagarnięto w niewolę.~W tym samym czasie
22711  1,  8 |                               Jeśli się roznieci, to zagasa po krótkim, po szalonym
22712  1,  7 |                         lazur aż do samego zenitu, w zagięciach dźwięku, który w boleści
22713  2,  12|                          najmniej śledztwem z powodu zaginięcia pani de With. A na samo
22714  2,  1 |                            sfinksy, pustynia, miasta zaginione i wszystko, co się tam działo,
22715  3,  1 |                             kłączów dawno uschłych i zaginionych porostów morza. W szczelinach,
22716  3,  1 |                         nieruchomy. Nigdzie wesołego żagla ani trwożliwej pracy wioseł...~
22717  2,  15|                             powietrze. Gałęzie sosen zaglądały do okna, kiwając się sennie
22718  1,  14|                          swój czas książę obracał na zaglądanie w żywe oczy Rzeczypospolite
22719  2,  16|                             ich kłucia, Rafał począł zagłębiać się w myśli starego dziwaka
22720  3,  4 |                        ohydnej ziemi. Bez przykrości zagłębiał się w Tyczenie, wwiadywał
22721  3,  3 |                        imienia na południu; szerokie zagłębienie między czarnymi gmachami
22722  1,  13|                            światłości miesięcznej. W zagłębieniu przed kościołem Santa Maria
22723  3,  6 |                              i obadwaj z Pelletierem zagłębili się w dociekanie. Wkrótce
22724  3,  4 |                         Cesarzu!~Nieme i głuche oczy zagłębiły się i weszły w oszalałe
22725  2,  17|                          pręt leszczyny, i pospołu z żaglem ciśnięty w fale. Z trzaskiem
22726  2,  17|                              to znowu środkowa połać żaglów zaczynała się flańtać i
22727  3,  14|                            kryte, szlaki koszokopów, zagłówki, ganki narożne... Dalej
22728  1,  12|                             cichy, książę wyruszał o żaglu na morze i spędzał tam dzień
22729  2,  15|                             ów głos rozkoszny, który zagłusza myśl i nakazuje poddanie
22730  2,  9 |                           głowie, choć sprawiał ulgę zagłuszając nieszczęście, opamiętał
22731  2,  19|                         tłuszczy, zdawało się, że go zagłuszy. Było coś niewymownego,
22732  3,  3 |                niebezpieczeństwa, jeśli chce w sobie zagłuszyć paroksyzmy dawnej duszy.~
22733  3,  6 |                            co się jeszcze stać może? zagłuszyła wszystko. Naokół waliły
22734  1,  5 |                        ciemności. Szelest jej kroków zagłuszyły poświsty wichru. Rafał słyszał
22735  2,  17|                             zawrzało! Skłębiły się i zagmatwały te dwa wojska, wżarło się
22736  2,  3 |                       dozorcom, wysłuchał długiego i zagmatwanego wykładu kobierca. Niewiele
22737  2,  12|                           przypaść w kotlinie między zagonami jako zaszczuty szarak. Nie
22738  3,  11|                             aliści pożar straszliwym zagonem sięga do kamienicy Saula
22739  1,  7 |                             skibom ziemi, kamieniom, zagonom, dalekim przykopom i rowom
22740  3,  1 |                              posesjonatów i szlachty zagonowej. Między innymi zabłąkali
22741  3,  9 |                         wzgórek od strony pastwisk i Zagórnego Otwocka. W skok powracano
22742  3,  9 |                             stanęła obozem w Otwocku Zagórnym, a część w Otwocku Wielkim.~
22743  3,  9 |                          trawa nie okryła, w pobliżu Zagoździa, strwożeni wieśniacy zeznawali,
22744  2,  1 |                           starego Nempe:~- Chciałbyś zagrać, stary?~- Nie, nie! - odpowiedział
22745  3,  3 |                             ruszono gromadnie na mur zagradzający wąską szczelinę. Kiedy narzędzia
22746  3,  11|                   podziemnego korytarza. Tam poszli. Zagradzały im drogę kupy kamienia zwalonego
22747  2,  13|                        pantaleonu stojącego w rogu i zagrał ulubioną, widać prawie domową
22748  2,  1 |                          spory worek. Gdybyś chciał, zagralibyśmy sobie po staremu, w wiścika,
22749  1,  2 |                              Helenkę. Wszystko w nim zagrało, jak ta rozkoszna, z dala
22750  1,  5 |                         cielęta, ale co znaczy takie zagraniczne słowo, to nie twoja rzecz.
22751  2,  14|                              że będę tańczył, jak mi zagrasz. Wezmę ja się teraz do ciebie,
22752  3,  3 |                         wpadną do jakichś kamiennych zagród, zastaną tam ludzi, złapią
22753  1,  6 |                               Zdało się, że ta kurna zagroda stanęła na wiatrowisku,
22754  3,  15|                            się kamienia, połączone z zagrodami dla kóz i krów. Kiedy niekiedy
22755  1,  1 |                        pomocy oczekującego parobka i zagrodnika, i wszyscy trzej myśliwi
22756  1,  7 |                        pleciak, snując się od jednej zagrody do drugiej, sam jeden tylko
22757  1,  17|                            San Rocco, przejście było zagrodzone. Zapchała je barykada zwalonych
22758  2,  17|                            drugie. Dopiero gdy my mu zagrozili, że kulą w łeb weźmie, jeśli
22759  1,  7 |                       karczujemy jałowce. Smutek mię zagryza... A z domu... żeby też
22760  1,  17|                         których "wujaszek"- szkorbut zagryzał, butelczyny wina pod płaszczem
22761  3,  12|                            ze zmarszczonym czołem, z zagryzioną wargą, wszystek w jedną
22762  3,  2 |                             po zapłociu... Wargi ich zagryzione, oczy od wściekłości przymknięte,
22763  1,  4 |                           nawę od wielkiego ołtarza, zagryzł wargi i ze wstydu nie podnosił
22764  1,  5 |                           zdyszany. Czuł, że i klacz zagrzała się tęgo, że w niej krew
22765  1,  10|                              i zasunął się w siebie, zagrzebał się sam w sobie. Spojrzeniami
22766  2,  10|                              cie hnet w tym błocisku zagrzebli. Ale to ta nic. Dy lekce
22767  3,  17|                         kołnierza i pleców, więc się zagrzewał fajeczką, wesołymi myślami
22768  2,  2 |                              swoją, palić ją srogimi żagwiami głodu, biczowań i udręczeń
22769  3,  9 |                           zagięcia szpica bretnala i zagwożdżenia działa. Rafałowi wydała
22770  3,  11|                         granatników został zdobyty i zagwożdżony, palisady narożnika wyrąbane
22771  2,  17|                            Werznęła się była w dno i zahaczyła o głazy. Stu kilkunastu
22772  3,  1 |                         zbełtają fale dwakroć wyżej. Zahuczą wełny sieczone basiorami
22773  3,  2 |                    donioślejszej symfonii kiszkowej. Zahuczały organy, na których wygrywano
22774  1,  10|                         kilkadziesiąt osób. Chłopak, zahukany w domu i szkole, wprost
22775  2,  13|                         umeblowany, ale Rafałowi nie zaimponował. Lokaje zapalili świece
22776  1,  2 |                            anglezów, które usiłowała zainaugurować młodzież wykwintniejsza
22777  2,  24|                          kolana tężały jak zgonionym zającom. Mimo wszelkie braki, mimo
22778  2,  1 |                             tylimi wąsami służyć pod Zajączkiem, znasz tylko bogatych.~-
22779  3,  2 |                         zwracając się ku ołtarzowi - zajada i zapija sławne po wsze
22780  2,  12|                           ani pieczonego.~- A to, co zajadają tamci? To skąd?~- Co jedzą
22781  2,  22|                            nie dał się prosić i tęgo zajadał. Krzysztof wypił kilka kieliszków
22782  1,  7 |                       cześnik popadł w stan dzikiej, zajadłej wściekłości. Dom cały drżał
22783  1,  2 |                            prędzej niebotyczne cedry zajadłym czas zębem skosi, prędzej
22784  1,  9 |                                   Cóż takiego?~Rafał zająknął się i teraz dopiero ujrzał
22785  2,  7 |                          spomiędzy czarnego jedwabiu zajaśniało ramię bielsze od czystego
22786  3,  3 |                              bomba. Gdy żółte rabaty zajaśniały na tyłach barykady, wrzask
22787  1,  13|                        rezolucją: żołnierz nasz musi zajaśnieć cnotą na śmierć gotową,
22788  2,  22|                            ostrożnie jak lis okrążył zajazd lasem, a nim podjechał,
22789  2,  24|                             idzie!~- A dokąd też tak zajdzie Cesarz jegomość?~- Nie waż
22790  1,  2 |                      pozornym spokojem. - Musimy tam zajechać...-mówiła starsza pani-a
22791  3,  17|                             Toteż po ciebie umyślnie zajechałem. Potężniem zboczył z radomskiego
22792  1,  16|                         drogim! Gdy najęte szkapięta zajechały przed ganek, Rafał z wolna
22793  1,  7 |                         turkotu, bez szelestu prawie zajechawszy pod cień ogromnych drzew
22794  1,  14|                        uczynków. Jest to z pewnością zajęcie godne człowieka o ćwiczonym
22795  1,  12|                       najdrobniejszymi szczegółami o zajęciu fortu świętego Andrzeja,
22796  2,  18|                            drogi! Na trzecim popasie zajęczy strach was obleci i za uzdy
22797  1,  1 |                            drogi. Ale jakoś i takimi zajedzie, skoro się uprzeć. Co mówię?
22798  3,  10|                              taki szczwany... Daleko zajedziesz! No, to i dobrze.~- A cóż
22799  1,  1 |                           jutro na rano do Słupi nie zajedziewa."~Miemiec se pomyślał, wytrząsnął
22800  1,  16|                          gospodyni, od świtu do nocy zajęta krowami, cielętami, kurami,
22801  3,  2 |                        dopiero w Pampelunie, fortecy zajętej już przez garnizon francuski,
22802  2,  12|                          rozległ się łoskot i tętent zajeżdżającego powozu. Furman i jego towarzysz
22803  1,  16|                          polskich czasów, to podobno zajeżdżały poszóstne karoce i najwspanialsze
22804  1,  7 |                               O! I za cóż to?~- A bo zajeździłem wierzchówkę.~- Zajeździłeś
22805  1,  7 |                           zajeździłem wierzchówkę.~- Zajeździłeś kobyłę... I za to tylko?~-
22806  1,  17|                            błota do wioski Cerese na zajezierzu widziało się w całej długości.~
22807  3,  3 |                               że trafią na barykad i zajmą jej tyły. Było tam mroczno
22808  1,  10|                             bo ja w tych dniach dwór zajmę.~- Waszmość pan niby?~-
22809  3,  3 |                         Chwila ta trwała krócej, niż zajmie czasu podanie z rąk do rąk
22810  2,  1 |                               który ci się podoba, i zajmij. Musisz tylko poprzestać
22811  2,  17|                          sile półsiodma tysiąca głów zajmowali Modenę i Reggio.~Nikt już
22812  2,  21|                            oczy, istnieje? Cóż to go zajmowało wczoraj, dziś w nocy? Uczuł
22813  3,  11|                     powyginane, różnokształtne dachy zajmowały się jeden po drugim z cicha,
22814  1,  10|                             twarzy znajomej!~Miejsca zajmowano z hałasem, wśród wesołych
22815  3,  10|                         całości, kiedy ten wciąż się zajmuje ulubionym sobie ułamkiem.
22816  1,  17|                            do portu Ankony. Ciekawie zajrzą w ich wnętrza obmurowane
22817  1,  15|                             oburzenia i zgrozy. Całe zajście straciło na tragizmie wówczas
22818  1,  4 |                              miał prawa rozmawiać z "zakałą'', z "wrzodem", z "infamisem"
22819  3,  15|                              jeńców nielicznych byli zakamieniali, nieprzystępni i niezdobyci
22820  1,  9 |                             powrozami trumnę. Ksiądz zakasawszy poły sutanny ruszył przodem.
22821  1,  1 |                              widział dokładnie każdy zakąt i szczegół, ale w tej samej
22822  2,  13|                       pleciak wiklowy wygradza każdy zakątek, każdą ścieżkę. Pędzili
22823  1,  7 |                              sercem z tajemnicą tego zakątka. Widział przed sobą ciągle
22824  3,  5 |                          Manzanares, Toboso i innych zakątkach Manszy stały siły francuskie,
22825  2,  9 |                            goryczki zdobiły oddalone zakątki, jak kwiaty samotne, pełne
22826  3,  3 |                             Bo to, widzisz, ascetki. Zakaz śmiertelny, marzenie i tęsknota...
22827  2,  5 |                            szeptały ciche, sekretne, zakazane, w tęsknocie poczęte wyrazy.
22828  2,  7 |                         zajścia ducha niebezpieczne, zakaźne, trujące. Byli dla siebie
22829  3,  6 |                        żołnierzy i mimowiedny, wbrew zakazowi, szczęk szabel, ostróg,
22830  1,  3 |                         które takich a takich czynów zakazywały. Rafał teraz dopiero spostrzegał,
22831  2,  14|                          dosyć dziwaczne ubranie, bo żakiet, niegdyś wykwintny, krojem
22832  3,  5 |                              powiódł po nich okiem i zakipiał cały od żołnierskiego wzruszenia.
22833  1,  4 |                              tatuńcio rozkazał.~Krew zakipiała w młodzieńcu. Hańba prawie
22834  1,  2 |                        rozmowach bezmierna wesołość. Zakipiały śmiałe żarty, mignęły tu
22835  1,  17|                            Zielona od skrzeków woda, zakisła i nieruchoma, gnijąca pod
22836  1,  1 |                             chłopskiej nowiny mokre, zakisłe, nieprzebyte gozdy, z których
22837  2,  7 |                              w serce? Jakie je miała zakląć? Co na swoje usprawiedliwienie
22838  2,  12|                              Voilŕ. To lubię. Jacek, zakładać!~Wkrótce wygodna wolantka,
22839  2,  14|                               A w której też stronie zakładaliście?~- Od Jałowcowego Smugu
22840  3,  1 |                        temlak z białego rzemienia do zakładania na przedramię. Przy obu
22841  2,  20|                              była założona haftowaną zakładką - i począł czytać, nosem,
22842  2,  10|                            wisząc w oknie zaśpiewał, zaklął, zaszlochał:~Ej, wirsycku,
22843  1,  2 |                             znowu! Tylko tak na mnie zakłapał...~- Ja się dawniej bałem.
22844  3,  3 |                          miłosierdzie, o zmiłowanie, zaklęcia i szlochy. Wszystko to ucichło,
22845  2,  8 |                           wiatru stężałe i w kształt zaklęte, kiedy z gór w cichości
22846  2,  21|                       kominka. Patrzali się w siebie zaklętymi oczyma przez długi, niewymowny
22847  1,  2 |                    przepraszał właśnie swych gości i zaklinał, żeby się bawili, jak mogą.~-
22848  2,  17|                            najgorszej chwili, jako i zaklnie, aż w kościach trzeszczy,
22849  1,  5 |                           ziemię każdego, kto zechce zakłócać jego marzenia. Zaświeci
22850  2,  21|                        najwyższe złudzenie rozkoszy.~Zakłócała ciszę muzyka i zajmowała
22851  1,  14|                    zastanowił się przez chwilę, dość zakłopotany nagłością pytania, wreszcie
22852  3,  2 |                          podartych spodni. Usta były zakneblowane gałganem zwiniętym w kołek,
22853  2,  6 |                             jeszcze lepiej z kopyta. Zakochani siedzieli przytuleni do
22854  2,  21|                         czarnych, oślizgłych gontów.~Zakołatali we drzwi pięściami. Nie
22855  3,  3 |                             dziewczyny zachwiał się, zakołysał, zawahał. Cedro szarpnął
22856  2,  9 |                         lśniła woda jeziora. Czasami zakołysała się wątła fala w tej samej
22857  1,  3 |                          piersiach Rafała. Coś w nim zakołysało się i runęło.~- Wyszedłem
22858  3,  10|                              w melodii tej piosenki, zakołysały się tony od najwyższego
22859  2,  9 |                             że się na płaskiej tafli zakołysze. Ale nim jedna chwila przeminęła,
22860  2,  20|                         odruchowo do Rafała, żeby mu zakomunikować te niezwykłe myśli, które
22861  3,  11|                         dowódcy oddziału, któremu by zakomunikował rozkazy generała, jakiś
22862  3,  14|                   równoległej, niezbyt gzygzakowata, zakończona baterią, z której sześć
22863  2,  3 |                           Gdy te wszystkie ceremonie zakończyły się pocałunkiem Mistrza,
22864  2,  17|                         słabego, nie pobratymstwem z zakonem zbójców walczy Polak. Honor
22865  3,  13|                       wojennego w przeciwieństwie do zakonnej szarzyzny i nędzy. Prędko
22866  3,  3 |                              tapczaniku leżała młoda zakonnica. Ręce jej były złożone pobożnie
22867  3,  3 |                              zupełnie tak samo jak u zakonnicy...~Po chwili wyprostował
22868  3,  13|                         obramowane w kwadraty kwefów zakonnych, w białe z zewnątrz załamanie
22869  1,  8 |                            trafi mądre rabiny między zakonnymi, ale najmądrzejszy rabin
22870  3,  4 |                             umarza sprawy, że liczbę zakonów i klasztorów zmniejsza o
22871  3,  6 |                              jeszcze podsypiemy nasz zakop raszyński. Chciałbym go
22872  2,  24|                       poległych na placu, nocną porą zakopała wiara w zmarzłą grudę. Kilkudziesięciu
22873  2,  1 |                       przepalają się złote pieniądze zakopane w ziemi. Trwało milczenie.
22874  1,  2 |                            arlekina w czarnej masce, zakopanego w wielkie niedźwiedzie,
22875  3,  16|                         śmierci.~Ten i ów z wiarusów zakopcił fajkę i splunął. Pomedytowali,
22876  2,  18|                         wielkich rzeczy z tych spraw żakowskich! Wiem, że wrócicie z drogi!
22877  2,  1 |                        jeżeli jeszcze żywisz ku mnie żakowskie gniewy, to nie wysiadam
22878  3,  3 |                        ciemnych kątach, we framugach zakratowanych okien ludzie dusili się
22879  3,  15|                              niż wyjaśnić, gdzie się zakręca albo rozwidla drożyna, po
22880  1,  5 |                              do chwytania nimi mutry zakręcającej śrubę.~Cisza ogarnęła, już
22881  2,  15|                        światem. Dołu widać było, jak zakręcała się i ginęła pod zwieszonymi
22882  2,  24|                chudopacholskiej jeździe krakowskiej. Zakręcił się, pozawiązywał znajomości,
22883  3,  2 |                       przesmyk, ukazywał się orzeł i zakreślał olbrzymie koła lotem, którego
22884  3,  1 |                             odbył konno dość szeroko zakreśloną wycieczkę po kraju?... I
22885  1,  5 |                             go drgnienia brwi prosto zakreślonych...~W pewnej chwili usłyszał
22886  1,  13|                              spostrzegł, że wykład z zakresu fortyfikacji, o budowie "
22887  3,  1 |                        wyjechał na pierwszy wyniosły zakręt drogi. Chłód bliskich gór
22888  1,  1 |                              stoją grube świerki, na zakrętach stanęły jodły stuletnie,
22889  2,  1 |                            odpowiednio patriotycznym zakrętasem, co wtedy? Gdzie sprawiedliwość?~-
22890  2,  15|                            Olchy stanęły nad czarnym zakrętem jako ściana niezdobyta.
22891  1,  8 |                            samotności. Widoki stawu, zakrętów rzecznych, łąk w czerwcu,
22892  3,  3 |                         niepostrzeżenie za wyłom, ku zakrętowi uliczki. Krzysztof uczynił
22893  2,  24|                         nowego mostu na Wiśle między Zakroczymiem a Utratą, widzieli z dala
22894  1,  14|                            prześlicznej głowy chciał zakryć przykre zdumienie, którego
22895  3,  1 |                         konnicę nieprzyjacielską dla zakrycia rejterady dywizji francuskiej
22896  1,  14|                           obywatel" Gintułt zdążał w zakrytej budzie jednokonnego fiakra
22897  2,  2 |                            duchu dawnych, mgłą czasu zakrytych plemion żyła ta sama trwoga
22898  3,  13|                              głową, usta sobie stułą zakrywa... A stuła mu w ręku drży.~
22899  3,  1 |                        kawaleryjska tworzyła łańcuch zakrywający posterunek główny i osłaniała
22900  3,  3 |                      wywalonymi na wierzch oczyma, z zakrzepłym w gardzieli krzykiem na
22901  1,  11|                              i nikt na cię palca nie zakrzywi. Jeszcze jedna chwila oporu,
22902  2,  8 |                             wierząc oczom, ich broń: zakrzywione sztylety, strzelby nabijane
22903  2,  2 |                       liściach dębu pierwsza kukułka zakuka i rozraduje ludzi na ziemskim
22904  2,  1 |                             wepchnęły na tę żmudną i zakurzoną drogę. Włóczyłem się ostatnimi
22905  2,  24|                              kartofli nasadził, faję zakurzył, a ty na swoim własnym zagonie
22906  1,  15|                           czasu tracić, sławny autor Zakusu nad zaciekami wszechnicy
22907  2,  19|                            ciepłe futro po same uszy zakutany.~- A jakbyś jegomość wiedział:
22908  1,  10|                         miała kilkaset lat, o pniach zakutych w kolczugi grubaśne, powleczone
22909  2,  9 |                            pierścieniem. Gdy mu nogi zakuwano w kajdany, obejrzał tych
22910  1,  5 |                            Wiatr ostry u węgłów domu zakwilił, a później z żałośliwym
22911  3,  15|                            okrąża czerwony nochal. A zakwitł mu różnobarwnie na drogich
22912  3,  15|                            francuską prędzej w kraju zakwitną urządzenia nowoczesne. Nie
22913  1,  16|                              tłumaczył jej Rafał dla załagodzenia tego, co powiedział - mógłby
22914  1,  14|                        ćwiczyć go zaczął po twarzy i zalał oczy. Książę owinął się
22915  2,  10|                         stanie wspomnieć... Zła krew zalała mu mózg i ogniem dymiącym
22916  3,  10|                            ziemi licytacjami, miasta zalali przemysłem i handlem. Młodzież
22917  1,  5 |                           opłotkom, na których Baśka załamała się była i zginęła. Z dala
22918  3,  14|                           uliczki, pod prostym kątem załamujące się w kierunku klasztoru
22919  2,  9 |                             jest droga nieszczęścia. Załamuje się w stu kierunkach, zwija
22920  2,  8 |                     niewiarogodnie piękne, że Helena załamywała ręce i płakała z zachwytu.
22921  2,  21|                             czy schroniska dla nędzy zalanej wodą przybudował teraźniejszy
22922  1,  10|                     stojącymi włosami i oczyma krwią zalanymi szedł omdlałym krokiem poza
22923  1,  7 |                             najuroczystszym szeptem. Załatwiał rozmaite czynności, brał,
22924  1,  9 |                            dzień następny zeszedł na załatwianiu spraw tyczących się pogrzebu.
22925  1,  13|                        postanowiwszy od jednego razu załatwić swą sprawę. U wejścia do
22926  1,  13|                            Dziś jeszcze mam sporo do załatwienia, toteż mów prędko, mości
22927  2,  20|                              gdyż jeszcze sprawa nie załatwiona. Wisła tu nie szeroka, ale
22928  1,  9 |                              Ledwie to wszystko było załatwione, wpadło na podwórze ze sześć
22929  2,  15|                      odgadnąć, co mu jest. Toteż nie zalecał żadnego lekarstwa. Kazał
22930  2,  3 |                       modlitwy i skupienia, tylekroć zalecanej mu na tę chwilę przez księcia,
22931  3,  7 |                             na to, co tak ordynarnie zalecasz mi, mój rycerzu, ale tylko
22932  1,  7 |                           uczucie, jakby jej rozkaz, zaleciło mu milczenie.~Piotr słuchał
22933  3,  13|                           obrócą, wybladłe milczenie zalega ciżbę. Oto rozwija sukienkę
22934  1,  1 |                       wielmożny pan jeden z niewielu zaległ w opłacie.~Nardzewski siedział
22935  3,  8 |                             panów generałów dywizji.~Zaległo milczenie.~- To, co przedstawiłem,
22936  3,  7 |                            nowo, przemył, oczyścił i zalepił świeżo otrzymane pchnięcia,
22937  1,  5 |                       poszedł w tamtą stronę. Bielmo zalepiło mu oczy, usta ciskały przeklęte
22938  2,  1 |                              czasie, gdy ty siałeś i żąłeś, nabrałem manii do czytania
22939  1,  1 |                               Będzie brał karę Tomek Zalesiak za to, że się dobierał do
22940  1,  1 |                             miejsca.~- Przyprowadzić Zalesiaka! - krzyknął wtedy szlachcic
22941  3,  1 |                              z siodeł. Tam to oficer Zaleski, dowodzący kompanią jazdy
22942  1,  1 |                             tamte kundle także jakie zalety mają? -z odcieniem ironii
22943  3,  1 |                      zzieleniałych. Dwakroć dziennie zalew wychodzi z upustów swych
22944  2,  17|                         tartym prochem strzelniczym, zalewając winem co najtęższym, a dla
22945  1,  14|                           Mokry, zimny, tający śnieg zalewał i brudził ulice. Mury były
22946  3,  6 |                       konwiach, wiadrach, lusofach i zalewała wzniecone pożary. To tu,
22947  2,  2 |                             Łzy płynęły z jego oczu, zalewały twarz, łzy dobywające się
22948  3,  6 |                           mundury żywych i zabitych. Zalewano goi duszono nawozem, ale
22949  3,  6 |                              Rawki stała pod płytkim zalewiskiem, które podchodziło aż pod
22950  1,  12|                             w marzeniu pustą lagunę, zalewisko zgniłych wysp, gdzie królował
22951  3,  1 |                             du Laurans, Jakobowski i Zalewski. Kapral Werbechowski i woltyżer
22952  2,  1 |                            Ty myślisz, że ci psy nie zależą pola, że ty godnego psa
22953  3,  3 |                             Wódz danego oddziału nie zależał właściwie od naczelnego
22954  3,  3 |                        Francuzi.~- Gdyby to ode mnie zależało... - począł z trudem bełkotać
22955  2,  12|                             jak nachylenia wolantki, zależne od czegoś z zewnątrz, od
22956  1,  17|                             znał się na tonie armat, zależnym od oddalenia, że wnet odróżnił
22957  3,  3 |                            Zaśmiał się, zaskowyczał, załkał, zachichotał... Dźwignął
22958  3,  2 |                           kościelna. Ujrzawszy dużą, żałobną kapę z czarnego aksamitu
22959  3,  1 |                           lecz łzy nie ujmą piersiom żałoby. Pod cień król sosny przyszedł
22960  3,  15|                             tobie i innych po drodze załogach. Potem wracam do Saragossy
22961  3,  15|                              gerylasów przeciętej -z załogami francuskimi na południu,
22962  3,  16|                               wyszeptały usta.~Serce załomotało jak jastrząb zgłodzony i
22963  3,  3 |                         czaszka pęka. Zatrzęsła się, załopotała, wygięła ramiona. Nogi zaplotła
22964  2,  16|                           ale jak lód śliska.~Zimna, żałośliwa trawka ostro się zieleniła
22965  1,  5 |                           domu zakwilił, a później z żałośliwym szmerem wałęsa się pod ścianami.
22966  2,  10|                           gdy się zsuwały, przepływa żałosna myśl:~Czemużeśmy się wtedy
22967  2,  21|                              słyszał mówiącą wesoło, zalotnie, rozkosznie, odchodził z
22968  1,  16|                        siedzieć "sobie". Jakże teraz żałowała tego, co się stało, gdy
22969  2,  20|                             sposób najordynarniejszy założą stryk na szyję i wieszają
22970  3,  13|                       świętokrzyskiego zbójectwa, im założenie pierwszych sadów przy leśnych
22971  2,  20|                              tym miejscu, gdzie była założona haftowaną zakładką - i począł
22972  1,  15|                            dla szerzenia cywilizacji założony. Kilku z młodzieży kończącej
22973  3,  6 |                           niż w szpitalu przewoźnym, założonym w oberży raszyńskiej. Dwór
22974  3,  3 |                            drzwi owej sieni za sobą, założyły ogromną sztangą żelazną
22975  3,  2 |                          wdziawszy na mundur komżę i założywszy na kark stułę głosił kazanie
22976  3,  3 |                            rzuci okiem. Może jeszcze zalśnią przed nim te oczy wieczne,
22977  2,  11|                              żelaznymi kratami domów zalśniła kiedy niekiedy rabata lewkonii,
22978  1,  13|                             wprost na księcia. Iskry zalśniły na bagnetach. Gintułt usunął
22979  1,  12|                              pełne smutku-niesmutku, żalu-nieżalu, oczy pełne mądrości, oczy,
22980  2,  24|                           Buga, okrążyć bliskie lasy Załubic i za ujściem Narwi w Bugu
22981  1,  1 |                          była krajem dawno uprawnym, zaludnionym, poprzerzynanym przez olbrzymie
22982  2,  22|                             Wisłę! Ci młodzieńcy nie żałują swoich ognisk domowych,
22983  2,  12|                               szedł szparko, nóg nie żałując. Był do kolan zbłocony,
22984  1,  17|                             cieniu swych drewnianych żaluzji, runął olbrzymi narożnik.
22985  2,  13|                              z niewymowną radością w załzawionych źrenicach oddychał tą melodią.
22986  1,  2 |                           prawdy nieomylnej, a długo zamącanej przez kłamców.~Z dala, z
22987  1,  11|                             chwytając oddech.~Jednym zamachem chwycił cugle jej konia,
22988  3,  9 |                             to tam, żeby mi w głowie zamącić. Wyprowadzony zostałem z
22989  3,  14|                            nieprzejrzanym mroku nocy zamajaczyło kilka ciemnych figur. Krzysztof
22990  3,  6 |                             poczęły i błąkać. Czarne zamajaczyły w nich olchy, wierzby...
22991  1,  1 |                                  Serce w słuchającym zamarło i ustało. Trzasła w pobliżu
22992  2,  20|                         pewien niepokój. Świat dawno zamarły, zdrętwiały, odtrącony stanowczo
22993  1,  5 |                               udające obojętność lub zamarsowanie i obrazę, a kończące się
22994  3,  1 |                            się przecie tak zdziwił i zamartwił, że mu aże gęba otworem
22995  1,  1 |                      obejrzeli się: nie masz Miemca. Zamartwili się. "Ale, pedają, noc szła -
22996  2,  22|                          bito sposobem szturmowym. W zamarzłe okno huknęła pięść Prusaka
22997  2,  24|                           mając odsłonione i wskutek zamarznięcia Wisły bezbronne prawe skrzydło,
22998  1,  7 |                           Sama nawet pomyśleć, nawet zamarzyć nie mogła, żeby tam pojechać.
22999  3,  11|                           nich wydźwignięto świetnie zamaskowane ziemne przedpiersia, które
23000  2,  13|                         wykwintne suknie wyglądał na zamaskowanego złoczyńcę. Nalana twarz
23001  1,  17|                       niespodziane dymy kanonady dla zamaskowania prac gdzie indziej prowadzonych.
23002  2,  22|                              i namiestnicy, młodzież zamaszysta, tęga, buńczuczna, zdrowa,
23003  1,  1 |                              jeszcze. Patrzą. Coś je zamazało, zawlekło...~Kiedy to było
23004  3,  6 |                              złożył. Twarz jego była zamazana, jakby przemarzła. Cmoknął
23005  1,  3 |                        pocieszeń odpychał ten widok, zamazywał go, ścierał używając skłamanych
23006  3,  1 |                             jak gdyby zwalone baszty zamczysk, posępne ruiny kościołów,
23007  3,  14|                           szarzały liście. Już przed zamczyskiem Inkwizycji dopadli robót
23008  3,  5 |                            Straszy, do diabła, w tym zamczysku... Okopaliśmy się odgrzebaliśmy
23009  3,  3 |                           gmach. Bramy miał potężne, zamczyste, okute, ze strasznymi ryglami,
23010  3,  15|                        niemałe trudności, nim się ku zameczkowi Morelli zbliżyć zdołał.
23011  3,  16|                             swe kroki Wyganowski dla zameldowania się po przybyciu. Toteż
23012  3,  1 |                            stawała się smugą, modrym zamgleniem błękitu nieba, jakoby snem
23013  3,  5 |                            palików. Gasły w łagodnym zamgleniu wiosennym wzgórza i szczyty
23014  3,  6 |                          fioletowym błocie gnojówki. Zamglony, zadymiony od gorączki wzrok
23015  1,  17|                             i w Zachodniej Galicji w zamian za mięso, mąkę, wino, leki.
23016  1,  14|                           niczym innym nie są, tylko zamianą bardzo kosztowną pewnych
23017  2,  20|                     uprzedzona - mówiła - o waćpanów zamiarach i wszystko składało się
23018  3,  11|                            darzył jeden z klasztorów zamiejskich, a mianowicie kościół i
23019  3,  11|                    wewnętrznej. Kościoły i klasztory zamiejskie były wciągnięte do tej linii
23020  1,  3 |                         tylko sekunda - i w czyn się zamieni. Uciekać! Uciekać... do
23021  2,  20|                            Krzysztofa.~Kiedy ci dwaj zamieniali ze sobą ciche wyrazy, pani
23022  1,  8 |                           fizyczne cierpienie duszy. Zamieniłem się w byt obcy samemu sobie,
23023  2,  17|                              tytuł legiów polskich i zamieniono na półbrygady wojsk cudzoziemskich.
23024  2,  1 |                             kamerdynera-dorobkowicza zamieniony na klub tak zwany angielski,
23025  1,  10|                               mości panie, gdzież to zamierzacie podziać owe graciny nieboszczyka
23026  3,  1 |                              barbarzyńców. Sterczały zamierzając się na morze śpiczaste urwiska
23027  1,  17|                           gdy jawnie nam wyznasz, co zamierzasz, zamkniemy się w wieży prochowej
23028  1,  14|                              dłoni mogę sprawić, com zamierzył. Inaczej - nic! Jestem do
23029  3,  1 |                         Cedro. Miał stanąć, a raczej zamieszkać w owym Kaliszu jako żołnierz
23030  1,  1 |               nieszczęśliwych przypadkach i smutnych zamieszkach ten kraj używać nareszcie
23031  2,  24|                 jakiejkolwiek religii i rodu ludzie, zamieszkali na ziemi Polskiej, którzy
23032  3,  9 |                         wykwintne. Pałac, od lat nie zamieszkany, miał w sobie coś z rozpusty
23033  1,  12|                          Pachoły, siepacze!~Karabiny zamigotały w oczach księcia. Sto pięści
23034  3,  3 |                              jej kanonierów. Bateria zamilkła. Ale wówczas ze wszystkich
23035  1,  17|                         wwaliły się w swe doły. Usta zamilkły. Wreszcie czyny ręki były
23036  3,  3 |                      Wyszukawszy ręką rygiel starego zamka podważył go końcem pochwy
23037  1,  8 |                              zmieni tego, co w sobie zamknąłem.~- Siedząc w samotności,
23038  2,  6 |                           dalej! - rzekła stanowczo, zamknąwszy oczy przed jego oszalałym
23039  2,  18|                            parobków... zwiążę cię... zamknę cię... - miamlały usta.~
23040  2,  3 |                           powtórzone przez dozorców, zamknęły posiedzenie. Zgromadzeni
23041  2,  1 |                              możesz latami trzymać w zamknięciu. Bajki!~Rafał kiwał dobrodusznie
23042  1,  17|                              wyznasz, co zamierzasz, zamkniemy się w wieży prochowej i
23043  2,  1 |                           tłoczyła się przy drzwiach zamknięsych, usiłując wejść, chociaż
23044  2,  1 |                            wnętrza w ciągu wielu lat zamkniętego - odstraszały przychodnia.
23045  1,  10|                            co każdy człowiek chowa w zamkniętej skrzyni, u niej stało w
23046  1,  17|                              bramy Pradelli. Co tchu zamknięto śluzy od jeziora di Sopra,
23047  3,  11|                                 Gdzie ja go wezmę?~- Zamknij go w kaplicy Świętego Jacka.~-
23048  1,  7 |                 pieszczotliwie w duszy swej na siedm zamków.~Boczna droga, na którą
23049  1,  1 |                         tylko, żeby w rosach nóg nie zamoczyć. Tu rzuca mu się w oczy
23050  2,  24|                          gdyż mieli, widocznie, broń zamokłą, cofnęli się ku miastu na
23051  2,  2 |                            że nie chce mieć syna, że zamordowałby zrodzonego wpośród grzechów.
23052  1,  13|                             W samym szpitalu chorych zamordowali 400, bezbronnych. Pomimo
23053  2,  9 |                         która w pośrodku was została zamordowana!~Męczarnia moja straszniejsza
23054  3,  3 |                       napastników ze ślepym męstwem. Zamordowano ich bagnetem i zepchnięto
23055  3,  11|                     dominikanów z Sadokiem na czele, zamordowanych przed pięciu z górą secinami
23056  2,  10|                             przystać: abo sie głodem zamórz, łeb se o mur ozwal, abo
23057  2,  24|                              kiedy otrzymał prawo na zamówienie u szmuklerza znaków szarży
23058  1,  7 |                                Uwagi nad życiem Jana Zamoyskiego, Żywot Chodkiewicza, to
23059  1,  15|                            zabaw, huczało od muzyki. Zamożna szlachta zjechała z całej
23060  2,  13|                         znajomy. Mijali wsie długie, zamożne, gęsto zabudowane, gdzie
23061  1,  3 |                            Rafała, jedyny syn bardzo zamożnego szlachcica znad Wisłoki.
23062  1,  15|                              bale, wprowadzany przez zamożniejszych kolegów, i hulał do upadłego.
23063  3,  9 |                             rozkwitającymi drzewami. Zamożność, chłopskie bogactwo wiało
23064  1,  15|                           koleżką Jarzymskim. Był to zamożny chłopiec, sierota, zostający
23065  2,  22|                      Przyjaciel mój jest człowiekiem zamożnym - rzekł Rafał. - A jeśli
23066  2,  1 |                    awanturniczą. Rafał, już w klubie zamroczony, na powietrzu tracił coraz
23067  1,  3 |                        wymoczonych ad hoc w wodzie i zamrożonych umiejętnie.~Tego dnia znalazłszy
23068  2,  12|                          żeby z głodu pod płotem nie zamrzeć...~- Zlituj się!~- Juścić
23069  3,  1 |                             i hoduje; jak pracowicie zamula istniejące porty, a do innych
23070  3,  6 |                             niektórych piana się już zamydliła. - Baczność - do zsiadania!~
23071  1,  17|                          cytadelę, a legia ma rozkaz zamykać kolumnę.~Stanął w szeregu,
23072  3,  11|                          Jacka.~- To go sobie waćpan zamykaj!~Najbardziej napastowany
23073  3,  8 |                            kierunku trzeciej reduty, zamykającej dostęp od ulicy Sprzecznej
23074  1,  3 |                            rozbiegli się po klasach, zamykali drzwi i tylko sam prorektor
23075  2,  15|                      pociągało, gdy się budził, i co zamykało jego dzień, to była leniwa
23076  3,  9 |                         grenadierów i szwadron jazdy zamykały kolumnę.~Piąty pułk strzelców
23077  2,  12|                            obrożami na łańcuchach do zamykania szyi a rąk skazanego na
23078  1,  8 |                              zamiast iść ku wyżynie, zamykasz swe aspiracje w świateczku
23079  2,  3 |                      oświadczże w rzędach swoich, że zamyślam tę sprawiedliwą i doskonałą
23080  2,  14|                         przychodzi ze swoim planem i zamysłem. Chłopów, których ja pracować,
23081  3,  2 |                      przeszkoda i obudziła z dumnych zamyśleń rycerskich. Przyniósł go
23082  3,  3 |                    deklarnatorowie, śpiewacy, mówcy, zamyśleni, obojętni, ślepi z szału,
23083  3,  3 |                              z wiązań całunów, z pęt zamyślenia. Wziął przed się bukiet
23084  3,  5 |                           jaki mu wyświadczyli pijąc zań i zowiąc go lansjerem. Chciał
23085  3,  6 |                         bujną falą broczyć zaczęła z zanadrza. Bielizna była we krwi,
23086  3,  6 |                      podporucznik Olbromski jest coś zanadto krwią oblany.~Bronił się
23087  1,  1 |                              może wielmożny dziedzic zaniecha strzałów. Jeszcze ważne
23088  3,  11|                       Opuszczony od wszystkich Rafał zaniechał ratunku. Idąc w kierunku
23089  1,  1 |                         poetyki i retoryki owo zgoła zaniechałem. Kraków!... - mówił w zadumie -
23090  3,  14|                             Wszystko to leżało teraz zaniedbanym pustkowiem, mokło na deszczu
23091  1,  5 |                        przepyszną szyję i szeptał:~- Zanieś mię...~Spostrzegł po chwili,
23092  1,  5 |                           marzył o tym, jak zasypie, zaniesie, zniszczy wszelkie ślady.
23093  1,  13|                             jechał z postanowieniami zaniesienia protestu przeciwko czynnościom
23094  3,  7 |                          stopy małe ziarenka piasku, zaniesione przez wiatr na gładkie skrzyżale
23095  2,  3 |                             szaleństwa, do furii, do zanikania tchu, jak wówczas w Sandomierzu,
23096  2,  7 |                           zorzy i przyziemne, żółte, zanikłe polne bratki. Pozdrawiały
23097  3,  4 |                          myślą zrobić? Dokąd mię też zaniosą?~Wtem postawiono ruchome
23098  1,  5 |                                  uchwycił chorągiew, zaniósł ją aż na koniec mostu, został
23099  1,  10|                              ci jej ręka do ucha nie zaniosła? Młodzieniec podniósł oczy
23100  3,  10|                       stubarwne, przemokłe trawy łąk zaniosły się po tym deszczu od kwiatów.~
23101  2,  8 |                              kamienie obłąkaną gębą, zanosić się od wściekłego wrzasku,
23102  1,  10|                             gdy śmieszka najbardziej zanosiła się swym przecudnym cha-cha-cha,
23103  2,  1 |                           wyprawy ciągle coś gwarzył zanosząc się od śmiechu.~- Cóż oni
23104  1,  10|                            nim. Jeszcze nie ukończył zanoszenia z sakramentalnym namaszczeniem
23105  1,  1 |                                 Hibl nieznacznie coś zanotował w pugilaresiku.~- Powiem
23106  2,  9 |                              barki, kształtne biodra zanurzaj ą w wodzie czarnej, w wodzie
23107  1,  3 |                         zauważył, że jego nogi wolno zanurzają się w wodzie. Przerażenie
23108  2,  12|                             u jego skraju. Gościniec zanurzał się w ciemną głębinę i ginął
23109  2,  18|                      szybciej, szybciej, szybciej... Zanurzali się we mgłę oddalenia, w
23110  3,  6 |                          niej, wskroś bagien, po pas zanurzeni. Nieprzyjaciel walił się
23111  2,  2 |                         wzniosłości! Pomyślmy tylko, zanurzmy wszystek umysł w ten potężny
23112  2,  7 |                        nastrzępione, mokre, ostrzami zanurzone w głębinie i dosięgające
23113  1,  3 |                          rzekę. Rozparli się nogami, zanurzyli wiosła i, co tchu w piersiach
23114  3,  3 |                           białe róże. Same jego ręce zanurzyły się w krzew mokry, między
23115  1,  4 |                             pokucie~Na cztery wiatry zaocznym werdyktem wypędzony ze szkół
23116  2,  24|                            siaki taki possessionatus zaopatrywał swego obrońcę w majtki przez
23117  1,  7 |                          smukłe świerki, jak strzały zaopatrzone w bełty dla bardziej chyżego
23118  1,  12|                            wyjechał z kraju. Siostry zaopatrzył w opiekę dalekich ciotek
23119  2,  20|                           inne nazwisko. Przyjaciele zaopatrzyli się w kostiumy podróżne
23120  1,  1 |                             na Lisowskiem, a jak mię zaorał kłem po łydach, to do samej
23121  3,  6 |                            sztychem w piersi. Ostrze zaorało po kości i ognistym jęzorem
23122  3,  17|                             została tylko ziemia nie zaorana i trocha płotów, że chłopi
23123  2,  17|                             wywala się ziew zgniły z zapachem smoły niesmoły... Komar,
23124  3,  1 |                           Dopiero im po tylu leciech zapachnie ziemia... Była, powiadał
23125  1,  12|                       jeziora i rzeki. Ten bezludny, zapadający się świat kamieni pełen
23126  1,  17|                              prochowych i armat. Noc zapadła. W ostatnim blasku dnia
23127  3,  4 |                                Wszystko urwało się i zapadło w ziemię. Szum i trzask.
23128  1,  17|                            ogród pięciopudowa bomba. Zapadłszy się w miękką, skopaną i
23129  1,  2 |                        podawał fajki i własnoręcznie zapalał fidybusy. Kłaniał się, mówił
23130  3,  6 |                              stada ognistych ptaków. Zapalała się i gasła wioska Falenty
23131  2,  1 |                         marsza. Tu i owdzie w oknach zapalało się światło. Przerażone
23132  1,  8 |                            szczęśliwe aż do śmierci, zapalane po dawnemu, bo teraz już
23133  3,  3 |                           bitwie ulicznej, a potem w zapale walki zapomniano o nich.
23134  3,  11|                          wydarł z rąk kanoniera lont zapalony i cisnął go na ziemię. Oniemiały
23135  2,  21|                              po tylu dniach i nocach zapału? Ziewnął skrycie od przeszywających
23136  1,  3 |                          otchłań, z głuchym furkotem zapamiętale ciekącą.~Mrok głęboki owiał
23137  3,  15|                           samotności zupełnej, zły i zapamiętały. Kiedy go towarzysze dawnych
23138  3,  2 |                       sporego prosiaka. Udawał, że w zapamiętałym szale wiruje w tańcu styryjskim,
23139  1,  1 |                             rodzina. Babka moja, jak zapamiętam, matka i moja, Panie, świeć
23140  3,  3 |                          blady jak trup, i szeptał w zapamiętaniu:~- O zakonnico, zakonnico!
23141  2,  10|                             w takiej wąskiej ulicce, zaparłek sie do muru plecami byłek
23142  1,  17|                              szable zawisły. Głos mu zaparło. Krwawe oczy wlepił w dowódcę.~-
23143  3,  15|                     powietrze stało nieruchomo jak w zapartej izbie. W górzystej krainie,
23144  1,  1 |                         ściśniętymi zębami, oddechem zapartym i twarzą brunatną od nabiegłej
23145  2,  12|                              Służba wniosła puzdro z zapasami podróżnymi, rozłożyła obrus, .
23146  3,  10|                              w kupę gruzów miało się zapaść całe miasto! Jednej cegły
23147  1,  17|                         płacz. W samym kanale Payolo zapaśnicy siepali się pierś w pierś,
23148  2,  24|                    Częstochowy i Koźla. Była to broń zapasowa rozmaitych kalibrów. Brakowało
23149  2,  7 |                           czasy, w których przeciągu zapatrywali się w swe oczy aż do śmierci.
23150  3,  11|                      istniały winnice dominikańskie, zapatrzonego w uroczy portal północny,
23151  3,  2 |                      płaszcza i odzienia. Dym ognisk zapchał głębie sklepień i ciągnął
23152  1,  17|                           przejście było zagrodzone. Zapchała je barykada zwalonych ścian
23153  1,  11|                               gdyż całe opłotki były zapchane przez lud i konie. Pilno
23154  2,  24|                              nim. W mroku i wichrze, zapędziwszy się samotrzeć w starciu
23155  2,  17|                            pod Syrty afrykańskie był zapędzon. W lipcu okręt nasz podniósł
23156  3,  6 |                               Pozostałe ośm kompanii zapędzone zostały do innej roboty.
23157  3,  6 |                      Przestrzeń między nimi gorliwie zapełniano faszyną, ziemią, gnojem,
23158  3,  6 |                                Ja to waszymi trupami zapełnię te niziny...~Rozkazuj, wodzu!
23159  3,  11|                        opuszczone mury nieprzyjaciel zapełnił, że ciągnie działa w obręb
23160  2,  9 |                           pełne smutku... Las w dole zapełniony był mgłą poranną o barwie
23161  3,  3 |                        żołnierzy przed kartaczami, a zapewnia kapitulację. Przy tym, cóż
23162  1,  13|                     Giustinianiego, Pesara i innych, zapewniając o neutralności swojej, za
23163  2,  1 |                    sekretarza przy osobie książęcej? Zapewniał w sposób jak najpochlebniejszy,
23164  1,  17|                             oczy wlepił w dowódcę.~- Zapewniam każdemu życie... - wycedził
23165  3,  3 |                      podstawie długoletniej praktyki zapewnić, że gwałcenie masowe przyśpiesza
23166  3,  6 |                       wskazywał, i obojętnie słuchał zapewnień, że tu będzie mu stokroć
23167  3,  1 |                              otrzymał, prócz wyboru, zapewnienie pierwszego awansu, jaki
23168  2,  24|                            między konie polskie, tam zapewnione miała zwycięstwo. Z pistoletów
23169  2,  22|                            oficerski od razu i awans zapewniony. A i waćpanu także. Mamy