Tom, Rozdzial

23170  3,  6 |                          uniform. Munduru nie zdołał zapiąć żadną miarą wskutek grubych
23171  3,  8 |                        sumieniach...~- Mości panie! -zapienił się Zajączek szarpiąc ręką
23172  1,  2 |                             jak od zachwytu, co dech zapiera, i tylko z jakiejś głębi,
23173  1,  3 |                         przejmujące do szpiku kości, zapierały oddech w każdym studencie.~
23174  3,  1 |                              jedziesz jak w futerale zapięty. Nie przemokniesz, choćbyś
23175  2,  3 |                        chwilę powrócił, był we fraku zapiętym na wszystkie guziki, w czarnych
23176  3,  2 |                              ku ołtarzowi - zajada i zapija sławne po wsze czasy wojsko
23177  3,  1 |                           czasem na tamte paradne, a zapinają się z boku nogi na ośmnaście
23178  3,  12|                        wdziewając po drodze czapkę i zapinając rzemienne. pasy uzbrojenia.
23179  1,  15|                             kolegów i reszty świata, zapisał się na filozofię. Ten jego
23180  1,  8 |                              pierwszych stronic było zapisanych ręką zmarłego.~Wszystkie
23181  3,  8 |                           głodzie - wtrącił Zajączek zapisując coś w swoim notesie.~- Wolałbym
23182  2,  22|                             suknem zamiast baranka i zapiszą się u drugiego porucznika
23183  2,  21|                           generalnym spadkobiercą.~- Zapiszę ci, ale nie tak znowu wiele... -
23184  1,  2 |                               Z kąta ozwał się jakiś zapity, ochrypły głos:~- Aby to
23185  2,  1 |                            bo inaczej skażemy cię na zapłacenie całej kolacji.~- Przecie
23186  2,  12|                              zajeździe może być sam. Zapłaci za to, ale chce zjeść posiłek
23187  2,  12|                        Myślisz może, że nie mam czym zapłacić za twoją chabaninę? - dodał
23188  1,  1 |                             urodzonego Czaplickiego, zapłacił był?~- Ratę ofiary? Cóż
23189  2,  24|                             biedę kwiczącą, mimo nie zapłacone lenungi albo wypłacane fierkami
23190  3,  3 |                         zdobyty. Został zdobyty, ale zapłacono za niego drogo. Żołnierze
23191  2,  22|                              pierwszą osobą. Ślązak, zapłacony grubo i sowiciej, niż się
23192  2,  1 |                        przyszedłem do tej otchłani z zapłaconym biletem, żeby mieli sposobność
23193  2,  14|                               i zapłakawszy...~- Tyś zapłakał, szyderco!...~- A obaczywszy
23194  3,  2 |                             Ksiądz podniósł na niego zapłakane oczy i z załamanymi rękoma
23195  2,  14|                             pożegnać paterna rura, i zapłakawszy...~- Tyś zapłakał, szyderco!...~-
23196  1,  2 |                             na ten kulig przypadkowo zaplątał. Gruby dziekan trzymał starego
23197  2,  24|                         pasmo grzywy pod kulbaką nie zaplątało, bo głupi konia znarowi,
23198  3,  6 |                          zobaczą pieszych pandurów z zaplatanymi warkoczykami koło uszu.
23199  3,  15|                             nocy i mroku brali za to zapłatę i znikali w szczelinach
23200  2,  12|                            więcej niż dobitnie żądał zapłaty tudzież wyniesienia się
23201  3,  13|                         grubości, półokrągłe u góry, zaplecione tarniną kraty. Istna strzelnica
23202  1,  10|                         osłaniającej wstydliwie łono zapleśniałe i mchem wilgotnym porosłe.
23203  1,  1 |                           rokiciny. Na kępach, wśród zapleśniałej wody, straszą oczy kudłate
23204  2,  13|                          Latarnie powozowe ciskały w zapłocia, w podwórza i sady wiejskie
23205  1,  7 |                         nasionka, którymi proch nasz zapłodnią ptacy i motyle...~Wewnątrz
23206  2,  9 |                               która się tu dokonała, zapłonął gniewem, jakby i jego w
23207  1,  8 |                              na moje piersi, a ognie zapłonęły we włosach, uczułem Cię
23208  3,  12|                            sobie, palce jednej dłoni zaplotą bez sił na palce drugiej...
23209  3,  3 |                    załopotała, wygięła ramiona. Nogi zaplotła jedną na drugą, ścisnęła
23210  1,  1 |                       Wielmożny panie, ony nama tu i zapolować z pieskami nie dadzą!...~-
23211  1,  4 |                              siedział w stodołach, w zapolu, z nogami grubo kłocią i
23212  3,  6 |                           tego? Cóż to będzie, jeśli zapolują na twoje łydy?~- Nie boję
23213  2,  2 |                       bardziej zwrócony do księcia i zapominając zupełnie o obecności Rafała. -
23214  1,  1 |                           tak samo jak przez drzewa. Zapominał wówczas, gdzie jest i co
23215  2,  1 |                     hetmańskim łożu i o panach swych zapominasz! - wołano.~Wnet ukazały
23216  1,  16|                              wielotygodniowych zajęć zapomniałby był o tym dzieciństwie na
23217  3,  6 |                       widziało się, na zawsze obcą i zapomnianą radość.~Na płaskich wyniesieniach
23218  3,  3 |                               a potem w zapale walki zapomniano o nich. Leżeli, rzuceni
23219  1,  5 |                            na boisku, jak mogiłki po zapomnianych, starych cmentarzach. Błękitne
23220  1,  15|                        wzbudziło jego dowodzenie, że zapomniawszy się do żywego, machnął ręką,
23221  2,  2 |                       promienie słoneczne, której my zapomnieliśmy zgoła...~Demeter szuka swej
23222  1,  15|                              znowu tygodnie głuchego zapomnienia, zupełnej ciszy i rozpustnej
23223  2,  22|                         chustce. Obadwaj siedzieli w zapomnieniu i nic nawet nie mieli przed
23224  2,  1 |                              to wydawało dziwne, ale zapomnisz o tym i nie będziesz myślał.
23225  1,  7 |                              usunęła się razem jakby zapora dzieląca. Nienasycona ciekawość
23226  2,  6 |                              Ani jedno światełko nie zapowiadało w nich życia. Psy ze wściekłością
23227  2,  12|                          teraz ich wysokości. Niziny zapowiadały coś lepszego, odmianę, nadzieję...~
23228  1,  8 |                        śmiech szyderczy, pełen złych zapowiedzi. Osoba Heleny znikła z jego
23229  1,  7 |                             mieli krótko i węzłowato zapowiedziane, a osobliwie matka, że skoro
23230  2,  1 |                          wrażeń.~- Gdzież jest bufet zapowiedziany w programie widowiska? -
23231  3,  9 |                               Lekkich armat Sołtyka, zapowiedzianych przez generała Pelletiera,
23232  2,  1 |                      przypatrywali się grze ogólnej. Zapoznał ich z Rafałem. Byli to Litwini,
23233  1,  7 |                      ciemności jeszcze niezupełnej i zapoznawał sercem z tajemnicą tego
23234  3,  1 |                             się z regimentu piechoty zapożyczonego z dywizji trzeciej, z pierwszego
23235  2,  2 |                           zabiegów i zdobyczy żywota zapragnął odpocząć i usnąć tęgo. Położyć,
23236  3,  3 |                          mordowania wrogów ile dusza zapragnie. Nie minie cię nagroda,
23237  3,  8 |                            przewoźników, wrzaskliwie zapraszających do jazdy za wodę. Książę
23238  1,  8 |                            braku kawalerów do tańca, zapraszano na pokoje królewskie, tyś
23239  2,  12|                          chłopskie kluski z mlekiem, zapraszany życzliwie do misy. Rozpowiadał
23240  2,  13|                            Krzysztofa zupę z owoców, zaprawioną śmietaną. Młodzieniec ujrzawszy
23241  3,  6 |                           duszono nawozem, ale bomby zaprawne sztucznymi ogniami szły
23242  1,  17|                             gałganów palących się od zaprawy otaczał każdy dom płonącą
23243  1,  1 |                              też tak jaśnie paniczek zapróbował... Już się ta z tym nie
23244  2,  21|                            dobrze?~- Zdaje mi się.~- Zaproś mię waćpan później do tego
23245  3,  6 |                               Konia odwiąż od płotu! Zaprowadź go do stajni! Owsa mu daj
23246  1,  10|                       jednego z lokajów i polecił mu zaprowadzić młodego panicza do gabinetu,
23247  1,  7 |                          Droga, zniżając się na dół, zaprowadziła wkrótce przed kuźnię. Rafał
23248  3,  6 |                             Generał kazał dla siebie zaprząc szkapę do małej bryczulki.
23249  3,  17|                       kamieniach, ostrożnie zjeżdżał zaprząg solidny. Z dala widać było,
23250  3,  11|                             W mgnieniu oka Rafał ich zaprzągł do roboty. Kazał przynieść
23251  1,  1 |                            Gdy zwilżony tytuń dobrze zaprzał, wyjął fajkę z popiołu i
23252  3,  2 |                             niby potwierdzał, a niby zaprzeczał. Po wyrazie twarzy Krzysztof
23253  2,  21|                           coś usilnie prosili, a ona zaprzeczała śmiejąc się srebrnym swym
23254  1,  8 |                            właśnie, na coś przystał, zaprzeczam.~- Już nic nie zmieni tego,
23255  2,  21|                      niespodziewanych ukłonów, owych zaprzeczeń pełnych uprzejmego powabu,
23256  1,  10|                             go nie ma wcale! Ani nie zaprzeczy, ani tymi oczyma, co to...
23257  2,  14|                       pokorne polecam. Zarazem muszę zaprzeczyć nadawanej godności: nigdy
23258  3,  3 |                           słowo jak rękawicę.~Tamten zaprzeczył ruchem głowy. Rzekł po chwili:~-
23259  3,  10|                            na ziemię, wiedząc, że ją zaprzedają na wieki. Niemiec drwił
23260  2,  11|                           drogach wlokły się ładowne zaprzęgi o dwu olbrzymich kołach
23261  2,  1 |                             ciągnął Gintułt - że się zaprzęgniesz do pracy niemałej i ciągłej.
23262  1,  2 |                             miejscu, nim ogromny wąż zaprzęgów ruszył się z miejsca. Widzieli
23263  3,  4 |                         dzwonków, chrzęst żelastwa w zaprzęgu furgonu, łoskot miarowy
23264  3,  11|                         piersi, krzycząc, żeby kazał zaprzestać. Oficerowie przyboczni oderwali
23265  1,  17|                           się dzieje, wołał o rozkaz zaprzestania zbrodni. Feldmarszałek z
23266  1,  17|                           tegoż dnia, po obustronnym zaprzestaniu walki, książę Gintułt szedł
23267  1,  14|                          widzieć! Tego się pewno nie zaprzesz...~- Cóż cię w nich tak
23268  2,  22|                               a bo i pewnie.~Wprędce zaprzężono zwięzłe kasztanki do niekutych,
23269  2,  21|                             bocznemu wejściu saniami zaprzężonymi w parę koni jak wcielone
23270  3,  4 |                      pamiętacie?~- Pewnie, pewnie.~- Zaprzysiągłem mu, że was odchowam. Wiecie?...~-
23271  1,  7 |                          kłamstwami. Coś przyrzekał, zaprzysięgał głębokim, najuroczystszym
23272  1,  8 |                             jakby pozywanie na sąd i zaprzysięganie wobec życia. Wtem usłyszeli
23273  1,  1 |                               Łakomiec nama gadali i zaprzysięgli się. Wyśli, pedają, ze swoją
23274  2,  22|                          pieniądzem, jeśli tryngield zaprzysięgną...~- Damy samymi niderlandzkimi
23275  1,  4 |                   prześlicznych oczach, aż do wyznań zaprzysiężonych i pokornego ślubu.~Ani słowa
23276  1,  14|                         ćwiczonym i wyższym rozumie: zapuścić się w knieję zdrad, matactw,
23277  3,  1 |                        umykając, skłoniła go, że się zapuścił za daleko, rozwinęli linię
23278  3,  7 |                              drzwi zamknięte, okna z zapuszczonymi firankami, kamienne schody
23279  2,  3 |                            Dozorco! - mówił Mistrz - zapytaj go, czy pragnie dostąpić
23280  1,  5 |                           tam zwał... Buonaparte... "Zapytałem się żołnierzy: czy jeszcze
23281  1,  14|                          Przepraszam, że cię od razu zapytam: wszak z zamiarem wstąpienia
23282  2,  3 |                             nienawistnie w brutalnym zapytaniu:~- Czego tu chcesz?~- Chcę
23283  3,  5 |                           Mikułowski jadł zawzięcie, zapytano z tłumu.~- Czy ja wiem?
23284  2,  24|                       zbliżył się do podsłuchu i był zapytany, co jest za jeden i czego
23285  1,  12|                       duchowy, niby trybunał sądzący zapytuje o lata ubiegłe, o życie
23286  3,  11|                            stamtąd poszła jak śnieg. Żar straszny. Granaty poczną
23287  3,  9 |                             czołgali się po glinie i zarabiali w niej do pasa. W pewnym
23288  3,  3 |                              drobiazgu! Zupełnie jak Zaragoza: już zdobyta, już wzięta,
23289  3,  3 |                       Caesaraugusty, miasta Arabów - Zaragozy, miasta Aragonów i wreszcie
23290  1,  4 |                        Miłość szerzyła się w nim jak zaraza. Kochał się całym ciałem
23291  2,  17|                              pod Cap-Français, uległ zarazie. Z tysiąca ludzi, którzy
23292  2,  17|                        wymarło ze zgniłej strawy i z zaraźliwych chorób dwadzieścia tysięcy
23293  2,  16|                              chore liście, jedne już zarażone żółtą barwą śmierci, inne
23294  3,  15|                        piwnicach, zgasłych z morowej zarazy, trysnęły bujne rózgi drzewa
23295  2,  1 |                             tylko, jak nadzwyczajnie zardzewiał. Nie umiał chodzić po miejskich
23296  1,  6 |                         burzy, jak gonty skrzypią, a zardzewiałe gwoździe skowyczą, wyważane
23297  2,  9 |                       wnętrznościach turni... Trzask zardzewiałego rygla, przed oczyma nikły
23298  1,  14|                            Perciera... Nadzwyczajne! Zaręczyłbym, że ty sam, który dzieckiem
23299  1,  13|                        podniósł głowę. Dym tytoniowy źarł w oczy i zasłaniał przestrzeń
23300  1,  4 |                       podnosił. Udawał, że się modli żarliwie, choć ani jednej litery
23301  2,  8 |                         szczeliny. Wszczepiały w nie żarłoczne korzenie małe świerczki
23302  1,  10|                               ale Rafał pochłonął ją żarłocznie. Obawa trzymała go na miejscu,
23303  1,  12|                     patrycjuszów lżono dowcipami ową żarłoczność republikańską, która za
23304  1,  17|                              własną rękę urządzaniem żarn i wydawaniem porcyjek chleba
23305  2,  5 |                             od nie zastygłej jeszcze żarnicy wiec/ornej czy nadchodzącego
23306  3,  12|                            że zamiast krzyża zasługi zarobił sobie dobrowolnie na sąd
23307  2,  12|                           który w "Polskom" idzie za zarobkiem, zdobywał miskę warzy albo
23308  3,  17|                    Oswobodzeni z niewoli, ale ubodzy zarobnicy darli z ziemi korzenie wielkich
23309  2,  17|                            pod paznokciami torebkę z zarodkiem, a te we dwadzieścia cztery
23310  3,  2 |                           już z dziesięć stajań pola zarosłego drzewem oliwnym, kiedy ostatnie
23311  1,  7 |                bezużytecznych, o glebie czerwonawej, zarosłej sośniną albo jałowcem, piaski
23312  2,  1 |                             bram a dziedzińcem trawą zarosłym - był jakoś niegościnnie
23313  1,  13|                         myślach. Te anegdoty, swada, żart ze wszystkiego, owo tęgie
23314  1,  2 |                         słuchała muzyki, to za nią w żartkich lansadach szła niosąc jeźdźca
23315  2,  20|                             zbiegów władze ani myślą żartować. Słyszałam od osób najwiarogodniejszych,
23316  2,  20|                           otwarcie mówię, pludry nie żartują. Sam waćpanów nocą powiozę,
23317  2,  14|                         tobie zostanie.~- Pan hrabia żartuje sobie nieprzystojnie.~-
23318  1,  10|                        marszałek...~Mówiąc to książę zarumienił się z lekka, wydobył z otwartej
23319  1,  16|                          srebrnozielone włosy.~Zofka zarumieniła się, sczerwieniała ujrzawszy
23320  3,  6 |                  nieprzyjaciela. Czerwone akselbanty zarumieniły drogę falencką. Zielone
23321  2,  18|                           nie radzę. Niechże choć na zarybek zostanie. A nuż między ułaskawionymi
23322  1,  8 |                           jałowcowe, staw szlamuję i zarybiam, łąki osuszam. Rowy...~-
23323  2,  1 |                          baronowa...~- Szczęśliwy! - zaryczał rotmistrz - stokroć szczęśliwy!
23324  1,  7 |                              widzianych przez chwilę zarysów.~Fornal usnął jak kłoda
23325  1,  8 |                        brzask wschodzącego księżyca. Zarysowały się brzegi ciemnych obłoków
23326  3,  1 |                           biały, jasnośliczny, ostro zarysowany wietek księżyca na pierwocinach
23327  1,  7 |                              w nim ciemnymi smugami. zarysowywać poczęły dalekie wzgórza
23328  1,  12|                               ciemnoczerwony marmur, żarzą się i świecą własnym zarzewiem
23329  3,  3 |                               słabo wykonał, nędznie zarządził, za słabo i miękko natarł,
23330  3,  3 |                            pod Saragossę i oblężenie zarządzono w ten sposób, że opasano
23331  3,  2 |                           mają ze sobą psa... Daleko zarżał koń... Czyj też to koń?
23332  3,  3 |                              z całym przedmieściem i zarzeczem była wolna.~Pod koniec lipca
23333  3,  14|                         czasu na most i przedmieścia zarzeczne. Podobną figurę krętych
23334  1,  7 |                           najgęstszą. Z dalekości, z zarzecznych pagórków, które w nocy dawno
23335  1,  12|                             Znienacka dokuczliwy ból zarznął go do żywego... Widok kroju
23336  1,  13|                           Vescovo. Byliby nas żywcem zarznęli. Aż tu nadchodzi wieść:
23337  3,  15|                      wytrzymać tej służby. Nie mogę! Zarznęło mię to, zadusiło. Ja nie
23338  1,  5 |                             Ale chrapali wszyscy jak zarznięci, jedni pod żłobami w sąsiedztwie
23339  1,  14|                           idziemy do Egiptu, dlatego zarzniemy tysiące ludzi... - szeptał
23340  1,  1 |                           chrapał w kącie sofki, jak zarznięty. Sen jego był tak twardy,
23341  2,  16|                        spostrzegli cały szereg armat zarzniętych w błocie. Około nich uwijali
23342  3,  12|                         zmurszałych balasach płotu i zarzuca nici swe na gałęzie sąsiedniej
23343  1,  2 |                               wołał głośniej cześnik zarzucając w tył wyloty starego kontusika -
23344  1,  16|                            owej to chwili cudna mgła zarzuciła na duszę praktykanta w trzeźwości
23345  3,  6 |                           ówdzie w ziemi wydartych i zarzuconych chrustem... Przeszły na
23346  3,  6 |                        tresowanego Bratka samopas, z zarzuconymi na siodło wodzami, i wyszedł
23347  1,  13|                          nawet ostatniego postrzału, zarzutu zdrady. Wszystko, co czynię,
23348  1,  13|                               Toteż żimno formułując zarzuty, ciskał w słuchacza nieodparte
23349  3,  11|                           Sandomierz z Nadbrzezia, z Zarzykowic i poburzonych szańców. Kule
23350  2,  21|                              prawie mrok. Na kominku żarzył się stos bukowych węgli.
23351  3,  3 |                     nieugiętość mroku krzaki różane. Żarzyły się w ciemnych wnękach czarnej
23352  1,  7 |                              korzenia na korzeń albo zarzynały się w głębokim piasku. Wówczas
23353  2,  24|                           czworo pod kulbakę, według zasad starszego wachmistrza, o
23354  3,  8 |                            musi być powzięta decyzja zasadnicza. Wszystkie twarze były pełne
23355  1,  1 |                              Wbrew srogim myśliwskim zasadom Rafał zeszedł był ze stanowiska
23356  2,  11|                           zbada... Może gałązkę jego zasadził tutaj pierwszy żeglarz fenicki,
23357  3,  3 |                            gór, siepali się z nimi w zasadzkach, po wyłomach skalnych i
23358  3,  5 |                           strzechy widok dziedzińców zasadzonych pomarańczami, sadów wygrodzonych
23359  2,  17|                         pomyślę... Rada my w radę po zaściankach, gwaru dzień i noc pełno,
23360  3,  6 |                              odstrzeliwując, trupami zaściełając pole. Austriacy wbijali
23361  3,  8 |                           przytwierdzono kotwicami i zaściełano pomostem. Rafał powziął
23362  1,  7 |                   dziękczynieniem.~Pogrążonemu w tak zasępione marzenia danej znać, że
23363  3,  1 |                           córki nieznanych plemion i zasiądą na wonnych wzgórzach cyprysa,
23364  1,  12|                              do sali Cedrowej, gdzie zasiadała wszystka dziedziczna arystokracja
23365  1,  8 |                             nowinę, a pan kapitan ją zasiał...~Piękny owies rósł tam
23366  1,  7 |                       jaskrów, a suchsze wzniesienia zasiało nikłe, błękitne albo białe
23367  2,  2 |                     dziecięcia Demetry. Pochłonięcie zasianego przez skibę ziemi. Ciężka
23368  3,  6 |                          Mocno przybij! Nie żałuj! A zasie, pludry! Tuś to przywędrował,
23369  3,  7 |                              mnie po twym wyjeździe, zasięgając wiadomości, gdzie jesteś.~
23370  3,  6 |                              Wszędy, jak oczy daleko zasięgną, życie się rodzi. Tyle już
23371  3,  8 |                         młody. Chciałem właśnie rady zasięgnąć...~- Brawo, panie bracie!
23372  2,  22|                             wojewodę Radzimińskiego, zasięgnąwszy języka, od razu siedli na
23373  3,  6 |                              piędź ziemi, każdy rów, zasiek. Z góry, z pułapów, zza
23374  3,  6 |                            wioski Falent, po rowach, zasiekach, wilczych dołach, naprędce
23375  2,  14|                         Stanisława ze Śmiałym królem zasiekli.~- Kłamstwo!~- I stąd wszyscy
23376  3,  10|                           przepatrywał jeno zmiany w zasiewach pól, w koronach drzew, w
23377  1,  7 |                         szmaragdowa oranina, lśniąca zasiewem jarego żyta, które już w
23378  2,  24|                      Schöneck) nad Wietcisą, rzeczką zasilającą wody Wierzycy o dwie mile
23379  1,  7 |                              który śmierć zwiastuje. Zasklepiona od balsamów wiosennych rana
23380  1,  15|                          Komisję szkół polskich, ale zaskoczony znienacka, z kartami w ręce,
23381  3,  13|                           się zetknąć z siłami i być zaskoczonym w lesie. Ruszył tedy wolnym
23382  1,  16|                             wypływało źródlisko wody zaskórnej i kilkoma strumykami ciekło
23383  2,  17|                             się na człowieka kleszcz zaskórny, zwany Bzik, składa pod
23384  2,  11|                          kroplami szczęście spływa w zaskorupiałe rany serca.~- Bądź pozdrowione,
23385  3,  3 |                              ich teraz. Zaśmiał się, zaskowyczał, załkał, zachichotał...
23386  3,  2 |                           nagle strzemię o strzemię, zaskrzeczą sprzążki popręgów - i w
23387  1,  10|                             ust, gdy wtem gruby głos zaskrzeczał tuż nad jego uchem:~- A
23388  3,  3 |                              próbował stopą, czy nie zaskrzypi.~Szedł nieskończenie długo...
23389  3,  6 |                             z drzew w lasku olszowym zaskrzypiało, jakby je niewidzialna siła
23390  2,  21|                               Prowadź nas! Komendant zasłabł. Wraca z balu. Wieziemy
23391  1,  8 |                           świeżo zwiezionego z łąki, zasłał je pościelą. Ale Rafał nie
23392  3,  3 |                            za niego drogo. Żołnierze zasłali schody i podłogę, ranni
23393  2,  24|                           godzin. Trzydzieści trupów zasłało drogę prowadzącą do Gdańskiej
23394  2,  9 |                            wierna towarzyszka rzeka, zasłana żabkami. W jednym miejscu
23395  3,  3 |                             Nieruchome oczy kapitana zasłane były tumanem...~Cedro otrząsnął
23396  3,  8 |                          arkusz papieru. Obok wysoko zasłanego łóżka stał Zajączek, z przesadną,
23397  3,  12|                           ułożono na czystej, wysoko zasłanej pościeli. Otwarte okno wpuściło
23398  3,  11|                            Ale oto ów żołdak garścią zasłania mu usta. Coś do niego szepce,
23399  2,  2 |                               gdy słoty października zasłaniać je zaczną. Czyś waszmość
23400  1,  7 |                           przy stole, jeszcze długo, zasłaniając oczy od blasku świecy, patrzał
23401  2,  5 |                           kroków, adamaszkowe ściany zasłaniały od zewnętrznego szmeru.
23402  1,  3 |                              się na nogach, z oczyma zasłanymi bielmem, z gębą pełną krwi,
23403  1,  14|                         oczarowany`? Wszak w miłości zaślepiamy się tak dalece, że widzimy
23404  2,  10|                          rady. Ale me śtukom wzieni. Zaśli me ze zadku, postronek na
23405  2,  20|                             gdzie chropawe ściany są zasłonami rozkoszy, gdzie każdy szelest
23406  2,  17|                            straż w Rolta-Vecchia dla zasłonienia obozu dywizjów Victor i
23407  2,  3 |                          szpady do pochew. Nareszcie zasłoniono nowemu uczniowi ramię i
23408  2,  15|                            horyzont był tu szczelnie zasłoniony przez zwarte olszyny, wyrastające
23409  3,  3 |                            się do dwu wąskich okien, zasłonionych ud wewnątrz drewnianymi
23410  1,  12|                              jest pierścień dla doży zaślubiającego morze. Na nim był posąg
23411  1,  8 |                               w barwę daleką, że się zasłuchał w szmer ciekącej wody, że
23412  2,  20|                          barw. Stał się jak człowiek zasłuchany w ulubioną melodię, która
23413  2,  3 |                         ucznia przyjęty. Jeśli na to zasługiwać będziesz, nie tylko te wydobyte,
23414  1,  2 |                             wszystko jedno.~- O, nie zasłużyłeś waćpan, żebyśmy cię na naszych
23415  1,  10|                        melodię, przypadkiem w smutku zasłyszaną.~Do samego końca obiadu
23416  2,  11|                          szyje i głowy zwisające dla zasłyszenia grzmotów, skowyczeń, dzikiego
23417  2,  6 |                         wieczny ślub objął jej rękę. Zaśmiała się krótko, gardłowym śmiechem,
23418  1,  5 |                         Rafał wziął w rękę podarte i zasmolone, luźne szczątki "Gazety
23419  2,  7 |                             śnie, odchodzili stamtąd zasmuceni, jak gdyby w nich zamieszkały
23420  1,  4 |                   czarodziejski, uroczysty oddalacz, zasnuł przestrzeń między ich oczyma.
23421  2,  12|                            tym samym gościńcem w dal zasnutą sinymi lasami. Olbromski
23422  1,  1 |                             równie dzika i rozległa. Zasnute śniegiem jałowce zdały się
23423  2,  20|                              Usta miały nieprzebrany zasób uśmiechów dla Cedry. Z warg
23424  2,  14|                             wydobyć z niej wszystkie zasoby, to cały zakon niemiecki
23425  1,  2 |                             Koń niósł go wskroś tych zasp, których zimny oddech tak
23426  1,  14|                         lokalu księcia Sułkowskiego. Zaspany i brudny człowiek, który
23427  1,  4 |                              świecić latarnią w oczy zaspanym parobkom i dziewkom, wyciągać
23428  2,  21|                    wychuchało sobie głęboką donicę w zaspie, która je przydęła. Dym
23429  3,  6 |                            kłębów dymu szelmowsko ją zaspokaja.~Pod karczmą zwaną Wygoda,
23430  3,  3 |                              Czuł, że rozmowa go nie zaspokoi. Wiedział, że musi szukać
23431  2,  13|                         musisz opowiadać. Już mogłeś zaspokoić głód, więc zaczynaj. Ostrzegam,
23432  3,  2 |                         śniadanie i obiad, toteż nie zaspokoiła głodu. Napił się wody ze
23433  1,  12|                        znalazł pięć kluczów złotych, zaśrubował na powrót łapę, kamień na
23434  1,  8 |                              z niechęcią:~- Nie. Już zastaliło się serce. Myśli ustały.~-
23435  1,  1 |                        Grodzką Bramę. A za oną bramą zastaliśmy konwój z karabinierów: Ci
23436  3,  3 |                           jakichś kamiennych zagród, zastaną tam ludzi, złapią stada.
23437  2,  17|                              chwila. Ani ta przedtem zastanowienia, ani potem krzyny żalu.
23438  2,  1 |                             w naturze, z rozmysłem i zastanowieniem. Jedynym środkiem osiągnięcia
23439  1,  14|                            może na ochotnika? Książę zastanowił się przez chwilę, dość zakłopotany
23440  1,  15|                              rozbudzona imaginacja i zastarzałe próżniactwo wytrącały z
23441  2,  22|                         Dawna przeciw woli przyjaźń, zastarzałym nałogiem leżąca w duszy,
23442  1,  8 |                            ode mnie wioski? Puszczęć zastawem, którą zechcesz, na warunkach
23443  2,  14|                           wapna. Cała ściana w głębi zastawiona była ogromnymi półkami najprostszej,
23444  1,  2 |                       olbrzymi komin i piec chlebowy zastawiono świerkowymi drzewkami, tworząc
23445  3,  9 |                          przez otwór w przedpiersiu, zastawiony z wnętrza poprzecznicą.
23446  2,  24|                       szeregu ludzie lepiej odziani, zastępcy dziedziców i dzierżawców,
23447  1,  14|                              zstępowali ku łacińskim zastępom z Adula mops Germanowie
23448  2,  11|                           lipa wielowiekowa. Co krok zastępowało drogę i zasłaniało pół nieba
23449  3,  1 |                      Giełgudem, który nią dowodził w zastępstwie wodza ranionego na rynku
23450  2,  23|                      rajtroka. Urządził nadto jakieś zastępstwo z łaski pewnego sąsiada,
23451  2,  9 |                           szuwary, zasnęła wśród ich zastępu. Kiedy niekiedy coś na powierzchni
23452  3,  9 |                        miejscu nad płaszczyzną wodną zastępującą drogę. Drzewa olbrzymimi
23453  2,  9 |                           obrachowana przed wiekami, zastosowana do wszelkiego oporu w ludzkim
23454  2,  13|                        wielkiego wysiłku owocem było zastosowanie względem niego koniecznej
23455  1,  17|                             jak wsiąka w ziemię krew zastrzelonego człowieka.- i zginie. Śladu
23456  2,  1 |                             na które zgadzał się bez zastrzeżeń. Przez pustą już salę teatru,
23457  1,  5 |                         widział i po wtóre zamierał, zastygał, jak od pierwszego wrażenia.
23458  2,  19|                             ramiona, znieruchomiał i zastygł. Wówczas i bębny raptownie
23459  2,  5 |                       poczerwieniałą u brzega od nie zastygłej jeszcze żarnicy wiec/ornej
23460  2,  2 |                          ożyły i że się weń wpatrują zastygłymi oczyma... Z kart tej olbrzymiej
23461  3,  7 |                              rdza. Rygiel furtki był zasunięty, na ścieżce leżały badyle
23462  2,  10|                       chropawych głazach, zgrzytnęła zasuwa we drzwiach. Ucichł odgłos
23463  3,  4 |                             i chrzypieć na łamanie w zasuwach, ludzie przyśpieszali roboty,
23464  2,  14|                          wygięty. Modrzewiowe ściany zasuwały się w ziemię. Dookoła rozsiadał
23465  2,  7 |                            im miły był śliski zgrzyt zasuwy, gdy o świcie stary gazda
23466  2,  7 |                        sękatych ścianach malowidła z zaświata, wstawali, żeby zanurzać
23467  1,  12|                              zabrzmiał niesłychanym, zaświatowym echem, na podobieństwo głosu
23468  1,  3 |                            złowrogo i okropna ironia zaświeciła w nich płomieniem.~- Chodź
23469  3,  14|                              nich dwu w to miejsce i zaświecili mu wprost w ślepie latarnią.
23470  1,  8 |                        kolana książęce, nowe uczucie zaświeciło w oczach Piotra. Książę
23471  2,  17|                             naciągnie, aże zawarczą, zaświszczą liny. Górne zwinięte do
23472  1,  15|                            wszystko przywalił gruz i zasypało suche wapno. Mijały znowu
23473  3,  5 |                         opowieści i setki odpowiedzi zasypały Krzysztofa. To o jakichś
23474  2,  22|                       grafskie lasy.~Wąska drożynka, zasypana sypkim śniegiem, którego
23475  2,  11|                              drugiej stronie placyku zasypanego szarym żwirem, stały cyprysy
23476  2,  9 |                              nich ani na sekundę nie zasypia cierpienie. Skoro tylko
23477  3,  1 |                             nie dawał młodemu twardo zasypiać. Nieskończone aleje topoli,
23478  2,  12|                             Zlewaj go potem i łzami, zasypuj chudym ziarnem, odjętym
23479  2,  17|                              nogę i kurowałem ją ta, zasypując ranę miałko tartym prochem
23480  2,  14|                            Toż z Wiednia musiałem go zasypywać słodkimi listami, żeby mi
23481  3,  3 |                              oberwane piece i ściany zasypywały od razu. Krzysztof znalazł
23482  2,  2 |                       wyssaną ze zwierzęcego trupa i zaszczepia ją w ciało dzieciątka, które
23483  2,  12|                        kotlinie między zagonami jako zaszczuty szarak. Nie wiedzieć o niczym,
23484  1,  2 |                              witała gości, błagała o zaszczycenie niskich progów. Rafał stanął
23485  1,  2 |                         sąsiedzi panowie i bracia... zaszczycić...~Był to starzec zgarbiony
23486  2,  2 |                      większej mierze...~- Miałem już zaszczyt-rzekł książę wskazując Olbromskiego
23487  3,  7 |                         dniach wejdą. Konwencja jest zaszczytna i, ile ja wnosić mogę słabym
23488  3,  8 |                            Raszynie i znowu zawrzemy zaszczytny akt złożenia na kupę pruskich
23489  1,  14|                               Naźre się pychą, natka zaszczytów adwokacki syn z Ajaccio -
23490  3,  3 |                           pod jego nogą podłoga, nie zaszeleścił pałasz. Przywlókł się nareszcie.
23491  2,  19|                              Lud głośniej, radośniej zaszemrał:~- Baum, Baum...~Wszystkie
23492  2,  3 |                              przy sobie.~Drzwi cicho zaszemrały i dał się słyszeć podniesiony
23493  3,  8 |                            słowach wstał i oczy jego zaszkliły się łzami rycerskiego uniesienia.
23494  2,  21|                           falą ciemna krew. Oczy już zaszklone bielmem śmierci patrzały
23495  2,  2 |                             niemal radości, z oczyma zaszklonymi sennymi łzami, mówił:~-
23496  2,  2 |                    niemowlęctwa.~Widział go wreszcie zaszłego w lata, w głęboką, "dobrą",
23497  1,  7 |                              i przemieniało w nędzę.~Zaszumiały nad jego głową dersławickie
23498  3,  17|                                Rzeczywiście, tak się zaszyłeś, żem ledwo się dopytał.~-
23499  2,  23|                      rybackiej. Jego również fundusz zaszyty w kurcie Rafała po skrupulatnym
23500  1,  2 |                           nocy pochłania i życzliwie zataja. Gdy Rafał dopadł wierzchówki
23501  1,  3 |                            odwrócić, ale wiedział to zatajoną, obłudną pewnością, że tam
23502  2,  7 |                              ani jeden szczegół, nie zatajony grzech ani jeden, nie przeceniona
23503  2,  13|                          Czuł, jak się w nim wówczas zatapiają niewidzialne kły męczarni.~
23504  2,  13|                            gorączkowym ku bratu, gdy zatapiała w nim oczy, Rafał wzdrygał
23505  2,  14|                               Zamknąć się we dworze, zatarasować gumno i niech się wali!
23506  2,  17|                             pod kapitanem Wodzyńskim zatarasowali się w kościele i mężny dawali
23507  1,  17|                                Mantua~Okno szczelnie zatarasowane wewnętrzną, składaną okiennicą...
23508  3,  6 |                         szeregu i, niezłomną piersią zatarasowawszy dostęp, osłaniał odwrót
23509  3,  3 |                             waliły się stoły i szafy Zatarasowujące. Woltyżerowie szli nazad
23510  2,  10|                         Zatrzasnę drzwi mego zamku i zatarasuję okiennice, żeby ani jeden
23511  2,  20|                             ma dzieci?... Chodziło o zatarcie wszelkich podejrzeń. Z tej
23512  2,  9 |                              śladami stóp i umyślnie zatarta surową ziemią. Wzniósł oczy
23513  2,  1 |                           zatęskniłeś do świata?~- A zatęskniłem.~- Masz zupełną słuszność.
23514  2,  1 |                              do cna?~- Znudziło.~- I zatęskniłeś do świata?~- A zatęskniłem.~-
23515  1,  1 |                           zmarzła i w gardzieli głos zatkało... Alem ja i tamtego to
23516  3,  6 |                            innej roboty. Ponieważ od zatkania wejść, a osobliwie południowego,
23517  2,  12|                        kwiat-złotogłów. Kwiat-nędza. Zatknij go sobie za śmierdzącą czapczynę,
23518  1,  3 |                        łamały go i trzęsły. W głowie zatlił się krwawy płomień.~Ruchem
23519  3,  9 |                          końcu wsi. Gdy przy świetle zatlonej hubki zobaczył godzinę na
23520  3,  3 |                             do rąk. Wykłuci zostali, zatłuczeni kolbami, wytraceni w tych
23521  3,  3 |                           Szczególnie jeden, którego zatłukłem własnymi rękoma.~- Cha,
23522  2,  12|                      prostactwa. Jakiś furman grał w zatłuszczone karty ze sługusem w liberii,
23523  1,  15|                              z olbrzymią fajczarnią, zatłuszczonymi stołami i podartymi bilardy
23524  1,  2 |                    wszystkich puszczono się w pląsy, zatoczono mazura, jakiego świat nie
23525  1,  5 |                          dokoła jego twarzy wichura, zatoczyła się jak pijana wiedźma,
23526  3,  8 |                       podwórko?~- Tak-że to szerokie zatoczyło płoty? Aż po Modlin?~- Tak
23527  3,  1 |                          piskiem rybitwy. W skalnych zatokach, w żółtych ostojach, między
23528  3,  13|                               oficer siadł w ławce i zatonął w marzeniu, we wspomnieniach.
23529  1,  17|                             szerzyć w wojsku z racji zatopienia młynów nie głód jeszcze,
23530  1,  10|                            siedział już na krześle i zatopił oczy w talerzu. Słyszał
23531  1,  3 |                             się we mgłach i deszczu. Zatopione w nich wierzby błędnie szarzały.
23532  2,  17|                           Tnij drugi maszt! Armaty z zatopionego krańca w morze!" Dali go
23533  3,  1 |                          między pionowymi łańcuchami zatopionych gór. Wyjdą wreszcie rzeki
23534  1,  17|                             usiłował podsunąć się ku zatopionym murom. Wynikła potrzeba
23535  2,  9 |                       krążące po płaniach i szerokie zatory.~Myślał żałobnie o liściu
23536  3,  1 |                            Lignicy, więc ino skoczą, zatrąbią wsiadanego: - Na koń! Wiara
23537  2,  21|                          Kocham cię... Na śmierć, do zatracenia duszy! Umieram z żalu za
23538  3,  3 |                     ekspedycje, z których każda była zatraceniem. Zapomniał już był Krzysztof
23539  1,  3 |                          niej nocną porą, że tę łódź zatracił, że o mały włos nie utopił
23540  1,  1 |                             Świnia! Ślepiem na mnie, zatracony, pojrzał tylim, jak żołędzia
23541  1,  5 |                          śmierć, przewyższająca samą zatratę... Bezsilna głowa zwisła
23542  1,  17|                             Valle aż do Sparavera i, zatrudniając co noc po kilka tysięcy
23543  1,  8 |                        obszary ducha, któreś zepsuł, zatruł niskimi wzruszeniami. Takie
23544  2,  1 |                             mię przestrzeli na wylot zatrutą kulą.~- Dawno ci się to,
23545  2,  17|                               zginie trzeci - a taki zatrwamy!" Dziesiąty tysiąc, a nie,
23546  2,  9 |                       rozeznać ten głos. A nim serce zatrwożyć się zdołało, nim zdążyło
23547  3,  13|                        Wszystkie te oficery za nami! Zatrzaśli my drzwi... Pan mi powiada: "
23548  2,  17|                           Genui miasta, a bramy jego zatrzasły się za nami. Z lądu, ze
23549  2,  10|                      wszystka władza twej wyobraźni.~Zatrzasnę drzwi mego zamku i zatarasuję
23550  3,  3 |                               Uciekła do swej celki. Zatrzasnęła drzwi. Dość długo je wyważali...
23551  2,  22|                        słyszeć łoskot od gwałtownego zatrzaśnięcia obudwu wrótni stajennych.
23552  2,  17|                              okrętem w jakieś skały. Zatrzeszczał, zadygotał i legł na boku.
23553  3,  10|                              swoją, zdobył i garścią zatrzyma!~- Pewnie, że należałoby
23554  1,  11|                              płaszczyznę towarzystwo zatrzymało się. Po deszczach dość długotrwałych
23555  3,  8 |                         Pragę. Ale cóż mi z tego, że zatrzymamy tę fortecę i skraweczek
23556  1,  12|                             i zajęły całą szerokość. Zatrzymano się pod wysoką skałą wapiennego
23557  3,  6 |                          surowe, zdało się, przemocą zatrzymują za zębami wyrazy znieważające.
23558  2,  22|                           niechęcią i odrazą niejako zatrzymywać się poczęły na figurach
23559  2,  12|                              niemal wszyscy podróżni zatrzymywali się na dłużej. Rafał niewiele
23560  3,  9 |                              wiedział, gdyż furmanki zatrzymywały się przed krytymi drogami
23561  3,  3 |                          jestem w stanie...~Pantofle zatupotały... Baby-truposze szepcą,
23562  2,  9 |                              nich śladów krwi sercem zatwardziałym, okrutnym, pełnym zbójeckiego
23563  2,  17|                             się było zrozumieć, komu zaufać, zwierzyć się a ugwarzyć?
23564  1,  13|                             i energią. Dopiero wtedy zaufają mu ci, którym ja honorem
23565  1,  7 |                             patrzaliśmy okiem. Każdy zaufał w szpadzie i na nią poprzysiągł.
23566  1,  8 |                         błogosławioną potęgę ciszy i zaufania.~Niech się raz jeszcze rozraduję
23567  1,  14|                       rewolucji, raz do mnie rzekł w zaufaniu, z uśmieszkiem Włocha, Korsykanina,
23568  1,  17|                           jak napadniętym w ciasnych zaułkach żołnierzom i podoficerom
23569  2,  1 |                            prędko, bocznymi ulicami, zaułkami, przejściami, wziąwszy się
23570  1,  7 |                            podstarościego, pańskiego zausznika i faworyta, wyrobić, że
23571  2,  2 |                     zachłyśnięcie, dające się często zauważyć u nieśmiałych chłopców,
23572  2,  1 |                       wytrzymasz, żeby nie zełgać.~- Zauważyłem - przekrzyczał innych zezowaty
23573  3,  9 |                            drzew tamtego brzegu, pod Zawadami, Kępą Oborską i dalej aż
23574  2,  12|                           mógł zbyć bez żalu: zdarte zawadiackie buty węgierskie z cholewami,
23575  3,  6 |                             z dymnej jaskini i przez zawady rannych, przez kupy zabitych
23576  1,  2 |                            opończe, bekiesze poczęły zawadzać, więc je rzucano w sanie.
23577  2,  14|                           nie, owszem - i o motylicę zawadzają...~- Polityki ani za szeląg?~-
23578  2,  13|                        progach, potrącał o odrzwia i zawadzał o rogi stołów. Był to szczupły
23579  3,  2 |                             rzemieniami, żeby mu nie zawadzały, i jelenimi skoki pomknął
23580  2,  18|                           niekiedy życie również nie zawadzi. Wszystkich pruć - stanowczo
23581  2,  1 |                          ostatnimi czasy po świecie, zawadziłem o Egipt, wiesz?... ten,
23582  1,  3 |                           profesorowie: Szczepański, Zawadzki, Orłowski, ksiądz Kozubski,
23583  1,  3 |                     mieszkali na stancji u profesora Zawadzkiego, w dworku stojącym pośród
23584  2,  21|                              Zatrzymała się u proga. Zawahała się... Potem wróciła jęcząc
23585  3,  3 |                       korytarze i klatki schodowe...~Zawahały się ramiona dziewczęce.~
23586  3,  3 |                           baterię. Zaledwie, trupami zawalając ulicę, wyminęli jedną z
23587  3,  17|                            szerokości. Doły pod nimi zawalano ziemią i równano pracowicie.
23588  1,  11|                          Jesteś waćpan cały w błocie zawalany. Przyznaj się: spadłeś z
23589  2,  21|                           jedno wiosło. Leżący chłop zawalił całe miejsce. Nieporęcznie,
23590  1,  12|                        między wapienne wyniosłości i zawaliska, gdzie woda w głąb ziemi
23591  3,  3 |                    towarzyszami. Z dala, z ciemności zawalonej trupami i zawleczonej dymem
23592  1,  14|                            od przybycia do Paryża po zawarciu pokoju w Campo-Formio...~-
23593  2,  17|                          dolne żagle, naciągnie, aże zawarczą, zaświszczą liny. Górne
23594  2,  24|                             do bram. Brama zachodnia zawarła się przed atakującymi, którzy
23595  1,  12|                             tego i odnowił znajomość zawartą czasu pierwszej z rodzicami
23596  1,  17|                         podstawie kapitulacji jawnie zawartej i odczytanej w szeregach.
23597  2,  7 |                           przezroczystej wody, gdzie zawartym kołem zielonym odbijały
23598  2,  22|                              Patrzajcież!~- Byłem ta zawczoraj w kościele, w Tarnowskich
23599  1,  1 |                          Trza ją w króbkach trzymać. Zawdy ludzie króbki robili, jedle
23600  1,  10|                         stancji z grubiańskim prawie zawiadomieniem, że książę jest u siebie.
23601  3,  13|                            Mondeta. Chłopi okoliczni zawiadomili go, że wojsko austriackie
23602  2,  22|                      niezgrabnie przystali. Wnet się zawiązała rozmowa. Byli to, jak się
23603  2,  3 |                               Szeroką i grubą chustą zawiązali mu oczy. Wówczas usłyszał
23604  3,  6 |                        przemyto rozdarcie gorzałką i zawiązano szmatami. Obandażowany tak
23605  2,  2 |                      przechadzki na szafot, byleby z zawiązanymi oczyma. Nie był w możności
23606  3,  6 |                       kobiecina z najbliższej chaty, zawiązawszy w płachtę na plecy jedno
23607  2,  18|                         przez zaskórne wyrachowanie. Zawiążcie sobie węzełki na końcach
23608  3,  10|                           gięły się już od owocowych zawiązków, i począł bezsilnie narzekać:~-
23609  2,  3 |                          Wilhelm zur Säule, wreszcie zawiązującej się loży sióstr masonek.
23610  2,  14|                       inaczej odwrócić ciosy? Trzeba zawiązywać stosunki, aby je wyzyskać.
23611  3,  2 |                      futerały i odwinąwszy ich klapy zawiązywali je pod brodę, żeby osłonić
23612  2,  12|                           Wisła, nocna wycieczka pod Zawichost...~- Rafał... - rzekł tamten
23613  2,  1 |                           wciąż między Koprzywnicą a Zawichostem od czasów Wielkiego Sejmu?
23614  3,  11|                              folwark na przedmieściu zawichostskim za sadzawką benedyktyńską,
23615  2,  7 |                        miłości ciało, wyszczuplałe a zawiędłe i twarde od słońca, od wiatrów
23616  2,  11|                            zaspy? Na co była okropna zawieja, która je tu przyniosła?~
23617  1,  14|                              na ustachże samą prawdę zawiera zdanie Buonapartego o tobie...~
23618  1,  7 |                            wszystkie szały miłosne i zawierając je w sercu, które się szarpało
23619  2,  12|                          strona o barwie obłoku, nie zawierająca w sobie nic zgoła, przygarnęła
23620  2,  8 |                              nim do wnętrza jaskini, zawierającego w swej głębi bryłę wiecznego
23621  1,  14|                      znużenie, które wewnątrz siebie zawierało coraz bardziej ostrzejszy
23622  2,  17|                              francuskiego obywatela. Zawierzono. Zaraz tedy odjęto nam tytuł
23623  1,  1 |                              nie odwracając głowy:~- Zawieś mi kartę.~Strzelec natychmiast
23624  1,  1 |                       wniosła salaterki z kiełbasą w zawiesistym sosie. Dwie dziewki niosły
23625  3,  7 |                        Mówiono w szeregach gwardii o zawieszeniu broni. Nie mając tu co czynić,
23626  1,  2 |                             do tańca podłogę. Ściany zawieszono festonami z jedliny,, olbrzymi
23627  3,  4 |                              miarowy kół:.. Materac, zawieszony na żelaznych hakach, chwierutał
23628  3,  3 |                            się i z wściekłym gniewem zawijał w płaszcz. Ale chociaż zasłonił
23629  2,  17|                            do Antylów. Pamiętam, jak zawijały z oceanu do zatoki wolno
23630  1,  10|                         książęcą łyżką książęcą zupę zawijasz, a nie wiesz tego, kto to
23631  1,  15|                         Rafał de Olbromski przebrnął zawiłości wersyfikacji Horacjuszowskiej
23632  2,  21|                              udrzyj z koszuli płat i zawiń nogi.~Spełnił to wszystko
23633  2,  17|                           zdołały na powrót do portu zawinąć. Trzy wpędzone zostały do
23634  3,  9 |                              wesoło ciżmy, kamasze i zawinąwszy pantalony szli w bród za
23635  2,  17|                            Straszny żal...~Nazajutrz zawinęli my do Kadyksu. Półbrygada,
23636  2,  12|                            rzucił tam swoje wstrętne zawiniątko. Uczyniwszy to oparł się
23637  3,  6 |                           psubraty jedne? Cóż wam to zawinili? Skrzywdzili was kiedy?
23638  2,  3 |                             się już obrzędy, ale się zawiódł. Mistrz, zwrócony do dozorców,
23639  1,  17|                             Ustały pospolite spory i zawiści. Niczyje słowo i czucie
23640  2,  6 |                             w niebiosach.~Wtem droga zawisła nad urwiskiem i skręciła
23641  2,  13|                          krajobrazie przeciwległych, zawiślańskich brzegów... Każdy szczegół
23642  2,  24|                           nad Wisłą, a tam, widzisz, Zawiśle, tam Bug, tam Narew przez
23643  2,  24|                             we mgłach zimowych ów po Zawiślu spłacheć ziemi pod galicyjską
23644  2,  19|                           godzin osądzeni, mieli oto zawisnąć na hakach świeżo wkręconych
23645  3,  8 |                          złagodzić sens słów starego zawistnika.~- Jak zburzenie pałacu "
23646  3,  3 |                          kamienie, odciągać worki za zawitki, odwalać graty. Już mieli
23647  3,  6 |                            co na tamtej? czy jeszcze zawlec tę podorywkę? czy orać tamte
23648  3,  6 |                   bagno-głębia, bezgruncie paskudne, zawleczone wodą i szerokie blisko na
23649  3,  3 |                        ciemności zawalonej trupami i zawleczonej dymem prochowym, dolatywał
23650  1,  1 |                             Patrzą. Coś je zamazało, zawlekło...~Kiedy to było i gdzie?
23651  2,  14|                              o samych jeno zołzach i zawłokach traktują te wszystkie bibuły? -
23652  1,  15|                            nowej gwiazdy baletu albo zawodem w karcianych przegranych.
23653  2,  18|                             tyle już sercu zgotowała zawodów, owa miłość-krzywda, znowu
23654  3,  15|                      domostwa okazalsze przemytników zawodowych, ludzi górskich.~Tam i sam,
23655  3,  6 |                        straszny popłoch, jęk, płacz, zawodzenie. Jak spod ziemi wyrosłe,
23656  2,  6 |                           rzece lśniącej, z szumem i zawodzeniem rwącej po kamieniach. Łożysko
23657  1,  15|                              dniami i nocami. Umieli zawodzić znakomicie jego czujność
23658  2,  16|                       Zdrowie i kawalerski humor nie zawodziły go w tym czasie. Osobliwie
23659  1,  14|                     przyjrzawszy mu się szczegółowo, zawołała do swej matki, pełna głębokiego
23660  1,  2 |                            się teraz i od ucha cięły zawołanego mazura. Okazało się, że
23661  3,  2 |                       spoczęli na noc.~Droga stamtąd zawracała się stromo i szła na zachód
23662  2,  21|                             na platformie, gdzie się zawracały schody, kłaniał się przed
23663  2,  17|                             lat my przelewali krew w zawrociach świata. Bracia moi co do
23664  3,  9 |                              znów zieleni...~ ~Ulica zawróciła w dół, ku Wiśle. Znać tu
23665  3,  1 |                          biją w wysoki ląd, i znowu, zawróciwszy się na czopach swych, uciekają
23666  3,  2 |                             następnego dnia weszli w zawrotne wyżyny kamiennych Pirenejów
23667  1,  1 |                      szwargotać z polska, a wreszcie zawrzasnął:~"Marsz do Słupia!"~No,
23668  3,  8 |                             w jakim Raszynie i znowu zawrzemy zaszczytny akt złożenia
23669  3,  13|                           przewija się i sama siebie zawstydzając chyłkiem wbiega kędyś w
23670  2,  13|                        dziecięcym prawie dyszkantem.~Zawstydził się zaraz tej swojej czułostkowości
23671  2,  11|                            że widzi jasną, niewinną, zawstydzoną dziewczynkę lat piętnastu.