Tom, Rozdzial

23672  2,  10|                           łańcucha, stanął na nogi i zawył radośnie. Wyciągnął ręce
23673  3,  4 |                             kowadła małe, pracowite, zawzięte kowaliki. Małe to musi być
23674  3,  3 |                        czaszką w czaszkę z chichotem zawziętości. Dawał Się słyszeć trzask
23675  2,  1 |                       zabawić się, robić, co chcesz. Zażądaj od Łukasza pieniędzy i powiedz
23676  2,  21|                          równie jak mąż, z honorami. Zażądała, aby jej podał ramię, i
23677  2,  22|                              ich twarzy, odzieniu... Zażądali gorzałki. Przyniósł usłużnie
23678  3,  7 |                       strzemienia z ukłonem, generał zażartował:~- Tak to się sprawiasz,
23679  1,  7 |                            zamieniły się w zazdrość. Zazdrościł skibom ziemi, kamieniom,
23680  3,  13|                          niegdyś tego złotego miecza zazdrościły dziecięce oczy!...~Nad ołtarzem
23681  1,  13|                        Widzisz na wschodzie te smugi zazdrosne, co złocą jasnością obłok
23682  3,  14|                         Świętego Józefa rysowały się zazębienia, gzygzaki, wariackie na
23683  2,  18|                              feniks z popiołów. Nowe zażegła ognisko zgryzoty.~- Jak
23684  1,  14|                              już ich mowa ludzka nie zażegna. Przechadzamy się po lądzie
23685  2,  13|                      najrzewniejsze pocałunki. Rafał zażenowany stał z boku. Był onieśmielony
23686  3,  6 |                           jeszcze:~U nas się tam już zazieleniły niwy. Rankiem po parowach
23687  1,  11|                             zdusiłby pocałunkami owe zaziemskie troski i radości prawdziwie
23688  1,  5 |                         niedościgłej, zgoła czystej, zaziemskiej, nieprzemierzonej jak niebo.
23689  1,  8 |                           Twoim krzywdę mą i niechaj zazna serce moje wiecznego spokoju
23690  2,  5 |                              których przecież nie da zaznać nigdy... Długie pogody,
23691  2,  2 |                              słowie. Zarazem wszakże zaznacza, że nie jest przekonany
23692  2,  11|                             wyśpiewując, stróż nocny zaznaczał kwadranse mijających godzin.
23693  2,  10|                           czyjejś dłoni dobrotliwej, zaznając ciszy i nicości. Tymczasem
23694  1,  12|                            tak uporczywie chcieli go zaznajomić. Na karcie księgi, którą
23695  1,  2 |                        chwili śmiali się do rozpuku, zaznajomieni z tobą wskutek tego zdarzenia;
23696  3,  2 |                       pielęgnował, więc go cokolwiek zaznajomiliśmy z grzecznością. Teraz już
23697  2,  20|                             około Bożego Narodzenia, zażyć odrobiny emocji. Bez tego
23698  1,  2 |                            dostał od ojca pozwolenie zażycia faworytalnej "Baśki", młodej
23699  2,  1 |                              uprzytomnienie szkolnej zażyłości było dla Rafała szczególnie
23700  3,  1 |                               Gdzie on, tam i my. On zażywa wczasu-spokoju - i nasza
23701  3,  3 |                      bagnetem przez żołnierski szyk, zażywały rozkoszy z wariatami.~Kapitan
23702  3,  1 |                           naprzód z takim wrzaskiem, zażywaniem pałasza i mocnych słów komendy,
23703  3,  10|                             lecz piękny głos młodej, zażywnej i silnej kobiety. Powiodła
23704  1,  12|                            Marsa, toteż ile się dało zbaczał z traktu wojennego i co
23705  3,  2 |                             miejsca, na którym stał, zbaczała na lewo ku rzece węższa
23706  2,  11|                             wieku nikt nie wie i nie zbada... Może gałązkę jego zasadził
23707  3,  17|                             przyciesi, której by nie zbadał do cna rachunkiem, okiem
23708  3,  12|                             pieczołowitością jeźdźcy zbadali lasek sosnowy na wzgórzu,
23709  3,  13|                            po drodze tęgo strzelały.~Zbadawszy wszystko dokładnie Rafał
23710  3,  2 |                           garbaty od skał okrągłych, zbałwaniony od gór, kraj pochyły, stargany,
23711  2,  3 |                 potwierdzenie przysięgi całuję słowa Zbawiciela mego...~Ledwie nowy mularz
23712  2,  3 |                        całego świata Budowniczym, na zbawienie moje i na honor mój nieskalany,
23713  2,  22|                         Galicji?~- Nie ma Galicji!~- Zbazgrał się...~- Jest, panowie bracia,
23714  3,  1 |                            jesiennej - wzruszą się i zbełtają fale dwakroć wyżej. Zahuczą
23715  3,  12|                      pośpiechu. Oczy starca padły na zbiedzone konie. obudwu jeźdźców.
23716  1,  5 |                           kołtuniaste grzywy i ogony zbiedzonych, włochatych źrebiąt i zasypywał
23717  1,  3 |                         drzwi z zawias. Filip dopadł zbiega w przedsionku, ale zwinny
23718  2,  9 |                      straszliwą wydała mu się ta noc zbiegająca szybką stopą ze szczytów
23719  1,  3 |                             na przechadzkę do ogrodu zbiegającego ku Wiśle po zboczu góry.
23720  3,  3 |                             w puszczy leśnej i pieśń zbieganego morza w nocy, na nowiu,
23721  3,  1 |                             przepaściami szybciej od zbieganych koni, gdy skaczą galopem,
23722  1,  15|                             Ucieszony tak doskonałym zbiegiem wydarzeń, nie chcąc czasu
23723  1,  2 |                          Helenki. Oprzytomniał. Krew zbiegła mu do serca. Głos zupełnie
23724  2,  22|                          pamięci Rafała. Ileż to lat zbiegło od ławy w Collegium, od
23725  1,  17|                             ma tu żadnego bezprawia. Zbiegowie spod sztandaru Jego Cesarskiej
23726  1,  12|                         pałac dożów ujrzał przyczynę zbiegowiska. Przed samym wejściem do
23727  2,  21|                             w tańcu, tworzyły dokoła zbielałej twarzy złotolitą burzę.~
23728  3,  1 |                           kiedy się w sobie do skoku zbiera. Leciał straszliwy i piękny,
23729  1,  5 |                             przez zaklęsłe parowy, a zbierając nogi do kupy wypadała z
23730  2,  1 |                           Teatr się zaczął. Co żywo! Zbierajcie się. Kończcie!~Jak na zawołanie,
23731  3,  17|                        pracowicie. Dzieci i wyrostki zbierały niezliczone masy kamienia
23732  2,  20|                             Wskutek niewytłomaczonej zbieżności nastrojów pani Ołowska jak
23733  3,  14|                          żelaza, kolana tłukły się i zbijały o nastawione urwiska. Wstępował
23734  3,  17|                         Choćby jutro.~- Kiedy ja się zbiorę!... Ależ ja nie mam...~-
23735  1,  10|                          starego zamczyska, otaczały zbiorniki spleśniałej wody. Mury jego
23736  3,  9 |                             i dał się słyszeć szmer, zbiorowe słowo, podobne do szumu
23737  3,  1 |                              zgiełkliwego chaosu, ze zbiorowiska krzyków rozszarpanej fali,
23738  3,  2 |                            gromadę uzbrojonego ludu. Zbiorowisko to za zbliżeniem się jeźdźców
23739  3,  8 |                            tam jest moja biblioteka, zbiory, pamiątki... Żegnaj, stara
23740  3,  14|                           Krzysztof wydarł się z rąk zbira. Odruchem, czuciem świeżego
23741  2,  1 |                               ale nie mógł roztrącić zbitego tłumu. Dwaj przeciwnicy
23742  3,  6 |                           pod osłoną dwu batalionów, zbitych w kupę i wypartych z olszowego
23743  3,  6 |                            się w truchlejącym tłoku, zbitym w masę, gniotącym człek
23744  1,  1 |                        Zygmunt...~Urzędnik zamilkł i zbladł. Oczy jego kilkakroć błysnęły
23745  1,  16|                            Wygnance. Zapomniał się i zbłąkał w puszczy dawnych marzeń.
23746  1,  8 |                            serca, na rozstajne drogi zbłąkane... Ale oczy Piotra, patrząc
23747  1,  8 |                            nie istniejący w naturze, zbłąkany w zewnętrznym świecie. Jestem
23748  1,  12|                           głową i wskazał biczyskiem zbliżające się tuż-tuż obłoki kurzawy.
23749  1,  11|                             Toteż wolno podjechał do zbliżającej się czeredy. Obok księcia
23750  2,  3 |                           strony, do których my sami zbliżamy się ze drżeniem. Każcie
23751  3,  9 |                            wkrótce wojsko rozróżniło zbliżanie się ich dwugłosu. Było tak
23752  3,  3 |                             wojska, kiedy 16 czerwca zbliżano się do Saragossy. Jeden
23753  2,  21|                            niego wśród nieustających zbliżeń i oddaleń tańca. Gdy na
23754  1,  5 |                         nazwać słowem czarę rozkoszy zbliżoną do ust, zawrzeć w nazwie
23755  2,  1 |                          zginął, ledwie się do niego zbliżyłem i ledwiem poznał jego duszę.
23756  3,  9 |                              ze szczegółami.~- Kiedy zbliżyliśmy się do szańca, na głos naszych
23757  3,  8 |                            Po południu czoło kolumny zbliżyło się do Modlina, ale bryczka
23758  3,  6 |                       noszach, belek i ciężarów byli zbłoceni, zgrzani, brudni, a nade
23759  2,  12|                            nie żałując. Był do kolan zbłocony, schlastany przez wiatr,
23760  3,  2 |                        kamionki chroniły wędrowca od zboczenia. Kilkakroć wlazł już to
23761  3,  17|                       umyślnie zajechałem. Potężniem zboczył z radomskiego traktu.~-
23762  2,  24|                         przemysłem i pracą kraj wasz zbogacają..."~Lewe skrzydło korpusu
23763  2,  1 |                       gospodarza. - Wina tu przynoś, zbogacony lokaju! Spasłeś się, gruby
23764  2,  9 |                              nie wiatrem, lecz żywym zbójcą, który się skrada, żeby
23765  2,  2 |                        widziało ową walkę zbójców ze zbójcami, że z czasem stanie się
23766  3,  1 |                              grabieży, hasło gwałtu, zbójecki miecz? Wstali z ciemności
23767  3,  6 |                    napełniający doliny aż do szczytu zbójeckich okien krzesanicy. Ogarnął
23768  3,  13|                             łańcuchu gór, po puszczy zbójeckiej. Łysica rozwinęła przed
23769  3,  13|                              wieków świętokrzyskiego zbójectwa, im założenie pierwszych
23770  2,  10|                          Słuchaj! - rzekł stojąc nad zbójem - zaduszę cię jak psa! Jesteś
23771  2,  10|                              na nim cyfrowane portki zbójnickie, cucha i pas?~- Czy ja wiem
23772  2,  10|                              No, Mocarny, potańcuj...Zbójnickiego!-mruczał dozorca śmiejąc
23773  2,  10|                           gór jako i ty.~- To ta nie zbójnik.~- No?~- To jakisi sponiewierany
23774  2,  10|                           skąd? Moze kany ukrad...~- Zbójom ukrad! To musi być chwat!~-
23775  3,  3 |                         sobie instynkty tropicieli i zbójów. Cedro odnalazł w sobie
23776  2,  10|                            rad trzymał, ten niedługo zbójował. Zabawili my sie hań u jednej
23777  2,  17|                             dziurawe jak łachmany na zbóju. Wietrzyk je czasem rozdął,
23778  1,  3 |                              krzyk prorektora, który zbolałym brzuchogłosem nakazywał
23779  3,  11|                          pocisków jak i od możliwego zbombardowania z miasta. Najwyższe tu powysypywano
23780  1,  1 |                         kszykowi, jaskółce w lot nie zborguje. A psy swoje: stanowią dzika
23781  3,  3 |                         wojsko, służyć miał za punkt zborny, za szpital i miejsce spoczynku.
23782  1,  8 |                          ziemi świat podobny? Samuel Zborowski, Łaski, Radziwiłły!... A
23783  1,  3 |                           łódź wolno, jak komięga ze zbożem, poszła tam, dokąd ją skierowali,
23784  1,  7 |                         okrągłych, lekkich wzgórków, zbożne niwy rozciągały się jak
23785  3,  14|                            korytarze wychodzą w pola zbożowe, w łany żywiące. Azali spodoba
23786  3,  10|                              nie chcąc przebąkiwać o zbożu, o urodzajach, o deszczach
23787  3,  3 |                              piwnic pełnych konania, zbroczeni krwią, w poszarpanych ubraniach,
23788  2,  11|                         pierwszego konsula, co teraz zbrodniami tyranii napełnia grozą Francję...~
23789  3,  3 |                            słysząc ten nocny rozgwar zbrojenia się miasta Fenicjan - Salduby,
23790  2,  17|                             usiądźmy na nie i płyńmy zbrojnie na Korfu, Cefalonią i inne
23791  1,  17|                            szańce, wycinano drzewa i zbrojono się według planów groźnego "
23792  2,  12|                             pola żałobne pod jesień. Zbruździły je już nowe zagony. Żółta,
23793  1,  9 |                       pokryte splotami sznurów kory, zbrużdżone, o barwie deszczu i szarugi...
23794  3,  6 |                         Latali do jazdy Rożnieckiego zbryzgani po czuby kit adiutanci.
23795  1,  6 |                             gadają, że w tym mieście zbudował król spaniały zamek, ale
23796  2,  2 |                          żelaza rozbijają przemądrze zbudowane kości i doskonałe tkanki.
23797  3,  8 |                           zgnieść napaścią. Nim most zbudują, przejść Świder i całą siłą
23798  3,  8 |                             wojenny. Sami tu nic nie zbudujemy. Stracimy tylko tę garstkę
23799  3,  12|                              nim ludzie na dobre się zbudzą, niezrównany owoc. Cień
23800  2,  14|                             ma na tyle, żeby w sobie zbudzić dumę.~- Jeżeli możesz powiedzieć,
23801  2,  20|                         lokaja w codziennym stroju i zbudzili go z drzemki. Ten dowiedziawszy
23802  2,  8 |                           usnęli. Świtało, gdy Rafał zbudzony został z twardego snu przez
23803  1,  9 |                      przestraszony szelest, półszept zbudzonych ze snu i zdumionych liści...~
23804  1,  8 |                      piersiom oddychać powietrzem, a zbudzonym oczom patrzeć na świętą
23805  3,  15|                      secinami ludzi bronił się przed zbuntowaną okolicą kapitan Wyganowski.
23806  3,  15|                              Mata, Herbes itd., były zbuntowane i w stanie wojny. Oddziałek
23807  2,  17|                         nasze dzieje. Już wtedy wódz zbuntowanych Murzynów, Tussen-Luwertiur,
23808  1,  13|                        bronił się przed Wenecjanami, zbuntowanym motłochem weroliskim i chłopstwem
23809  3,  11|                         kiedy wydane zostały rozkazy zburzenia starego kościoła, żeby z
23810  3,  8 |                            starego zawistnika.~- Jak zburzenie pałacu "Pod Blachą"... -
23811  2,  8 |                              na straszny dziedziniec zburzonego zamczyska. W górze, na zrębach
23812  3,  11|                            przedmostowego ku Trześni zburzono ze szczętem. Z natury swego
23813  3,  11|                               Czyliż nie widzisz, co zburzy te kult! Patrz!~- Widzę
23814  3,  1 |                       posępne ruiny kościołów, które zburzyło najście barbarzyńców. Sterczały
23815  3,  11|                             miasta. Słyszałeś?~- Nie zburzysz!~Nowe rozległy się strzały.
23816  3,  14|                            zrujnowaną, na poszarpane zburzyszcze. Szedł zrazu naprzód, potem
23817  1,  1 |                              Gdzie zamierał?~Może na zburzyszczu wysokich skał, które się
23818  2,  2 |                        ziemskim przestworze"... moje zbutwiałe serce uderzy jeszcze. A
23819  2,  12|                          litości darował mu, co mógł zbyć bez żalu: zdarte zawadiackie
23820  1,  13|                         wrzaskiem i plastyczną aż do zbytku mimiką ktoś opowiadał niemożliwe
23821  2,  14|                         schodząc ze stopni ganku bez zbytniego pośpiechu. - Nareszcie pan
23822  1,  1 |                             lepszym pożytkowaniu ról zbywa... - nieśmiało wtrącił~urzędnik. -
23823  1,  16|                  naprowadziła ją na Kraków i Grudno. Zbywał ją szczegółami, które już
23824  2,  7 |                       niedostępnych drożynach, które zdają się gardzić przechodniem,
23825  3,  3 |                              wiadomość, że jest. Nie zdając sobie wcale z tego sprawy
23826  2,  17|                               wyspo, wyspo!~Ziemskim zdałaś nam się rajem, gdy my z
23827  1,  8 |                              przez zęby ściśnięte:~- Zdałbyś mi waćpan rachunek z takiego
23828  1,  7 |                            pomocą dźwięków urwanych, zdań ledwie zaczętych, okrzyków,
23829  2,  2 |                          jedynie o chwilę bieżącą, o zdarcie koszuli Dejaniry. Gdy wreszcie
23830  3,  3 |                      odrzwiami. Rzucili się na nią i zdarli suknie. Aliści nagła przeszkoda...
23831  3,  6 |                              pozornie dezerterujący, zdarłszy konia wędzidłem tak wysoko,
23832  1,  5 |                              w piersi Rafała. Pazury zdarły w szmaty, w strzępy kożuch
23833  1,  11|                         szybkobiegacz amazonki, choć zdarty munsztukiem, rwał jeszcze
23834  2,  12|                   dziewczynina w brudnym fartuszku i zdartych trepciach. Rafał szybkim
23835  1,  15|                           którzy teraz, dziwnym losu zdarzeniem, byli mimowolnymi siewcami
23836  3,  16|                   Pomedytowali, pogwarzyli o dziwnym zdarzeniu i odeszli. Cedro został
23837  3,  15|                              każdej.~- Ba! Jeśli się zdarzy, że pójdziesz stąd w stronę
23838  1,  13|                              Że wódz zabrał oficerów zdatnych, więc imion między nami
23839  3,  14|                        marzenia, na poły wiedząc, że zdąża ku miejscu, które był zdobywał
23840  3,  11|                            cugle konia i na piechotę zdążać już to ku baszcie nad Rybitwami,
23841  2,  22|                            są za jedni, skąd i dokąd zdążają. Z malowanej szafy wydobył
23842  3,  1 |                              Skalski, dowodzący siłą zdążającą od strony Kota, widział
23843  2,  18|                              młodzieńcy lekkomyślni, zdążający na karnawał do Krakowa.
23844  3,  8 |                        skrzydłami koszar wojskowych, zdążała do szyi drugiego biretu,
23845  3,  8 |                              ręką. Zeszli ku rzece i zdążali jej wybrzeżem, pustkami
23846  3,  8 |                           czy się to uda, bo właśnie zdążam na radę wojenną.~- Och,
23847  3,  1 |                         jeszcze od zorzy, a w rzeczy zdechła, gęsta i gnijąca woda, karmicielka
23848  1,  1 |                            przy sobie, i byłby zadał zdechłemu zwierzęciu cios jeszcze
23849  2,  21|                          modlitw albo niech z chwałą zdechnie od kul dragońskich! Ależ
23850  2,  21|                            na kartę. Tak lub inaczej zdecydować w ciągu tych godzin o całej
23851  1,  5 |                           bitwę pod Arcole, co teraz zdecydowała los Włoch. Dowiedziawszy
23852  2,  20|                           namyśle i głośnej naradzie zdecydowali, że należy pójść niezwłocznie
23853  3,  1 |                            się ucieczką i tak dalece zdecydowaną, że Gajkoś wstrzymał konia.
23854  1,  11|                            młodego chłopca z gestami zdecydowanymi, nagłymi, piorunowymi. Angielski
23855  3,  3 |                        towarzysza Gajkosia. Nim wróg zdecyduje się na skok - pęd konia
23856  2,  7 |                              szczęśliwości...~- Więc zdejm ubranie. Podrzemy suknie
23857  2,  22|                              nie mają na czym. Niech zdejmą mundury, odepną pióra, obszyją
23858  1,  10|                           chrapkę. Czapki gałgan nie zdejmuje ze łba przede mną. Folwark
23859  2,  10|                            było, kieś zesłabł, a nie zdek i nie zdoleł iść, kie cie
23860  3,  6 |                              z trzech dział (gdy dwa zdemontowane i rozbite zostały na placu),
23861  3,  6 |                       generałem. Teraz walił się nań zdemoralizowany batalion. Wprędce napełnili
23862  3,  3 |                             że wcześniej czy później zdepcą i stratują, cokolwiek by
23863  2,  11|                     wzgardziła mną i odeszła, któraś zdeptała głowę moją i serce, i duszę
23864  2,  9 |                wyraźniejszych dowodów i znalazł je w zdeptanej ziemi... Czarne, wilgotne
23865  2,  17|                            fałszywymi przysięgi, nie zdeptaniem słabego, nie pobratymstwem
23866  2,  10|                            me docliwiło, cok wzion i zdezenterował. We dnie jek sie krył, a
23867  2,  10|                              co był z Luptowa, juści zdezenterowali my oba. Kaz było iść? He,
23868  3,  6 |                               złożyć na ziemi lance, zdjąć Czapki i włazić ostrożnie
23869  3,  8 |                         dziwacznie teraz wyglądał po zdjęciu pontonów. Tłukły się w nim
23870  1,  8 |                              ze srebrnym feldcechem, zdjętą znad łóżka, położono mu
23871  2,  3 |                       światła!~Za trzecim uderzeniem zdjęto z oczu Rafała zasłonę.~-
23872  1,  15|                            tak dokuczliwy, że stawał zdjęty trwogą najgłębszą, strachem
23873  1,  12|                      wszystko przez sześćset lat dla zdławienia i zniszczenia praw motłochu,
23874  2,  13|                             mu w piersi, ale wnet je zdławiły wspomnienia... Znowu zamknęło
23875  3,  4 |                             trzymające przemocą wody zdławione.~A wywala się i bucha nie
23876  2,  19|                             opustoszałymi placami, w zdławionej piersi miasta, rozległ się
23877  2,  2 |                             w pościeli i miał zamiar zdmuchnąć świecę, gdy drzwi się znowu
23878  3,  4 |                         szpitalu, jak Cesarz stolicę zdobędzie... Ziąb szelma podły...
23879  3,  1 |                             przez wieki kształtuje i zdobi; jak jedne brzegi sępimi
23880  3,  3 |                           strzał. Oblężeni Hiszpanie zdobyci zostali wreszcie jeden po
23881  3,  6 |                             taksując pojmane konie i zdobycz. Starszy wachmistrz śmiał
23882  2,  2 |                     długością a niskością zabiegów i zdobyczy żywota zapragnął odpocząć
23883  3,  9 |                          bagnetem pułku Weyssenhoffa zdobyła wioskę Grochów najeżoną
23884  3,  11|                    ostatniego klasztoru, aż wreszcie zdobyły go wraz z czterema armatami.~
23885  3,  2 |                              mu się, że w tej chwili zdobywa ostrogi rycerskie.~W ciągu
23886  2,  24|                             na przedmieścia. Wypadło zdobywać miasto wstępnym bojem. Żołnierze
23887  3,  6 |                              na oszańcowane chałupy, zdobywali każdą piędź ziemi, każdy
23888  2,  24|                           Idąc na kule, w gęsty dym, zdobywano dom po domu, stodołę po
23889  3,  11|                      żołnierzy i chłopów pod parciem zdobywczej kolumny austriackiej. Nadaremnie
23890  2,  20|                         warkocza włosów, którego nie zdołałby pewno objąć żołnierską swą
23891  2,  11|                        nędzni ledwie wątłymi myślami zdołamy obejść te drogi przezeń
23892  2,  10|                            zesłabł, a nie zdek i nie zdoleł iść, kie cie postrzał ozbił
23893  1,  11|                             Wtedy zaciskał pięście i zdolen był rwać włosy z głowy.
23894  2,  10|                            sie nic. Ha, kie juz telo zdoles wytrzymać, to sie w tobie,
23895  3,  11|                             wszech sił, ale nie była zdolna odtrącić naporu masy. Oficerowie
23896  3,  3 |                          swym polu, a słowo nie jest zdolne wyrazić. Każda z chwil,
23897  3,  3 |                             artyleryjskiej, którą ze zdolniejszych ułanów i piechurów składał
23898  1,  14|                       rozumie: zapuścić się w knieję zdrad, matactw, oszustw, podejść
23899  3,  6 |                             przekona się, jak to tam zdradnie a głęboko. Falenty są jak
23900  1,  13|                        ostatniego postrzału, zarzutu zdrady. Wszystko, co czynię, toć
23901  2,  17|                              wroga, wlec ze sobą, to zdradzą w najgorszej chwili. Generał
23902  3,  6 |                               dokuczał, poniewierał, zdradzał. Z domu, spod dachu, na
23903  3,  1 |                         wyłomy, przez które wali się zdradziecka napaść odwiecznych sił i
23904  2,  24|                         kilka strzałów. Jeden z tych zdradzieckich pocisków ranił generała
23905  3,  1 |                        szatańskim sprytem wysnute ze zdradzieckiego mózgu urzędników, które
23906  1,  15|                     przyczynił się do tego Jarzymski zdradzieckim podpowiadaniem. Rafał tak
23907  3,  1 |                             Bawarami. Sasy mię podle zdradziły, nie chcą się bić z Prusakami,
23908  1,  1 |                          nicości, jak płaczem cichym zdradzone wyznanie wzruszeń przedwiecznych,
23909  1,  10|                             pałac, ściany były mocno zdrapane, figury otłuczone, kolumny
23910  1,  5 |                            okiennicy. Spojrzał weń i zdrętwiał. Tuż, o dwa kroki przed
23911  3,  6 |                              z całej duszy i wzniósł zdrętwiałą i ciężką rękę, ale nie mógł
23912  1,  7 |                             to on sam wyrywa z niego zdrętwiałymi palcami owe krzyki duszy,
23913  1,  1 |                             długi sopel, zwisając ze zdrewniałego mchu, z kory popękanej i
23914  2,  2 |                        miejsca boleści Demetry, więc zdrój Antion i Smutny Kamień.
23915  2,  20|                 nieoczekiwane wahanie się uczuć. Jak zdroje dotychczas nie znane wybuchały
23916  2,  14|                            ze starannością człowieka zdrowego, który baczy na wszystko,
23917  2,  24|                             wnet jazda zajmowała dla zdrożonych koni stodoły, szopy, stajenki
23918  3,  6 |                            Gibnij chustkę, to ci łeb zdrutuję, fersztanden? Odgibam ci
23919  1,  16|                        subtelny kielich i zdusił go, zdruzgotał, spalił pocałunkami.~Jednego
23920  1,  5 |                          wreszcie opadły. Zbliżył do zdruzgotanej mordy twarz i mówił w nią:~-
23921  3,  15|                           się trawy, a radosny krzew zdrzewistrącza-wistarii, barwę nieba południowego
23922  3,  1 |                              a najstarszych wiarusów zdumiał, że japy rozdziawiali i
23923  2,  21|                              niemieje i ludzie stają zdumieni wokoło. Mijała chwila czekania.
23924  1,  3 |                             sieni. Ku jego wielkiemu zdumieniu-ustąpiły. Weszli cicho jak upiory
23925  1,  1 |                         sobie na plecy to brzemię ze zdumiewającą siłą. Poszli na dół. Co
23926  2,  2 |                              oczy naiwne i badawcze, zdumiewające oczy olbrzymiego dziecka.
23927  1,  11|                        Zrównał się z nią. Ujrzała go zdumiona, wielkimi oczyma. Ale i
23928  3,  1 |                             wyprawy. Najbardziej był zdumiony, kiedy porucznik Wychliński
23929  3,  3 |                           gardziel. Wymacała krtań i zdusiła. Płaty krwi załopotały mu
23930  1,  11|                      rozszarpał, z jakąż nienawiścią zdusiłby pocałunkami owe zaziemskie
23931  1,  5 |                           żmij wylęgłych pod sercem, zdusiły go za gardło. Serce nie
23932  2,  10|                        biedzie do gardła skocys... A zdusis! Hej!~
23933  2,  10|                              garściach dziką siłę do zduszenia gardzieli, która przed chwilą
23934  3,  15|                           żeby nie ulec doszczętnemu zduszeniu przez wielkie siły. Prawie
23935  3,  6 |                             ze zmarszczonym czołem i zduszoną w głosie rozpaczą.~Po chwili
23936  2,  19|                           się czwarta postać. Wicher zduszonego westchnienia przeleciał
23937  1,  1 |                       szczekanie wyłamało się z jego zduszonej gardzieli. Wstał ze swego
23938  2,  24|                              złość, nigdzie nie mógł zdybać, tak przed nim chyżo Niemce
23939  2,  13|                          zimno. A gdzieżeście się to zdybali? To dobrze, że przybywasz,
23940  1,  5 |                         ciemnych jaskiniach nocy coś zdycha i daremnie prosi o łaskę.~
23941  2,  17|                             znowu, jaszczurki a gady zdychają i gniją zalane w swych karpach
23942  3,  6 |                            widoku. Chrapnął jak ongi zdychająca Baśka, wspiął się dęba i
23943  3,  2 |                             się jak jego wierny koń, zdychający na pampeluńskiej drodze.
23944  1,  17|                              wznak i zamknął oczy.~- Zdychajcie! Wszystko mi jedno. Teraz
23945  1,  6 |                          światy...~- A tyś, chłopie, zdychał wedle zagona, jako ta krowa
23946  3,  2 |                             jeszcze do zjedzenia, bo zdycham z głodu.~Ksiądz podniósł
23947  2,  2 |                             upadku, pomsty, zbrodni, zdychania w hańbie. Co kiedykolwiek
23948  2,  1 |                         drwił Jarzymski -ale jeszcze zdyshonorować przed śmiercią dla uniknięcia
23949  2,  7 |                        kamiennym łożysku pieniła się zdyszana, niemilknąca chuć potoku,
23950  3,  6 |                           igłami szukały pracowicie, zdyszanych od trudu, kłów ziół wiosennych.~
23951  3,  1 |                            wieczny otamują i zwolnią zdyszanymi piersiami. Wyniosłe czuby
23952  1,  12|                              pokoleń własnymi rękoma zdziałało...~W parę tygodni później
23953  1,  1 |                          Twarz jego była szara, oczy zdziczałe. Naglił siostrzeńca do pośpiechu
23954  2,  11|                            tym miejscu.~Potęga szumu zdziczałej wody powiadała dzieje boju.
23955  2,  7 |                              Jak mąż ślepy, głuchy i zdziczały w mękach zazdrości, osłaniał
23956  3,  5 |                      potarganym odzieniu, z twarzami zdziczałymi i czarnymi od prochu.~-
23957  3,  3 |                            zgrozy ściągnęło męstwo i zdziczenie bojowe.~Jakże jesteś piękna... -
23958  1,  5 |                        Dekrecie pochwały dla księdza Zdziechowicza z Piekoszowa"...~- Wiem.
23959  3,  10|                               ukazał mu twarz niemal zdziecinniałą.~- Nie ma Krzysia... -wypowiedział
23960  1,  12|                          republikańską, która za nic zdzierała z miasta sześć milionów
23961  2,  8 |                              broniła, jak ręce zbója zdzierały z niej suknie, szarpały
23962  3,  6 |                            kapustą, wynoszono worki, zdzierano co nowsze poszycia ze strzech
23963  1,  14|                             zwierzchnikiem, tyranem, zdziercą, oszustem, jest większym
23964  1,  14|                          tykając ludzi, tych właśnie zdzierców i tyranów?~- Bardzo to niedaleki
23965  1,  14|                       stokroć złem niż jego tyrania, zdzierstwo i oszustwo. A ze złego,
23966  1,  14|                          tylko samej tyranii, samemu zdzierstwu, samemu oszustwu.~- Doskonale!
23967  3,  6 |                          został za groblę, sformował zdziesiątkowany Godebskiego batalion. Stanął
23968  1,  8 |                              w ciągu tych dni chwile zdziwień prawie bolesnych, a jednak
23969  2,  1 |                           jego twarzy odmalowało się zdziwienie, prawie zdumienie. Przez
23970  3,  6 |                          pierza. Tam i sam wędrowała zdziwiona, osierociała kura. Połamane
23971  3,  2 |                             kapała za kołnierz jakaś zębata woda. Mantelzak, po wyjęciu
23972  3,  14|                              wykręcały się w ostrych zębcach kamieni jakby schwytane
23973  1,  1 |                         ai-ai-ai! Na oko wszystkie i zębcami! Wyganały dzika tylego jak
23974  3,  3 |                           podłodze koziorem źgały po żebrach, a tyś im radeczki dać nie
23975  1,  12|                         Czyliż - myślał - nie są jak żebracy wyciągający rękę? Udają
23976  2,  17|                            odpędzacie od swego proga żebraka wędrownego. Ale, jeśli wola
23977  2,  17|                        głuchą noc przepływał. Kazano żebrakowi podać wieczerzę. Panowie
23978  3,  3 |                          Wówczas cała siła francuska zebrała się w kolumnę, żeby wtargnąć
23979  3,  7 |                       wszystkie swoje trzy bataliony zebrali w kupę i uszli... ~Rafał
23980  1,  12|                          przybysza podczas jednego z zebrań towarzyskich w pałacu Morosini.
23981  2,  24|                            regularnym starciu świeżo zebrana jazda nie mogła wytrzymać
23982  2,  1 |                            Kobrynia...~- A trafił na zebranie niby masonów... - przerwał
23983  3,  1 |                         konia dopaść go nie mógł. Po zebraniu się sił obronnych uradziła
23984  2,  24|                              nie czują. Sąd wojenny, zebrany natychmiast, skazał ich
23985  1,  15|                          bułkę. Miał właśnie wyłożyć zebranym dowodzenie de porositate
23986  3,  5 |                            rogacz trafiony pod piąte żebro... - mruczał Niezabitowski.~-
23987  1,  1 |                  niedotykalne, zamglone, przedziwnie żebrzące o pamięć. Był daleko od
23988  2,  14|                           przez ściśnięte zęby - nie żebrzę i nie bawię się z własnej
23989  2,  14|                          nimi znalazłem gościnę...~- Żebyż to gościnę! Zaczął się tu,
23990  2,  9 |                    przemieniać się i doskonalić. Nie zechciała być dłużej nędznym głazem,
23991  2,  11|                              prosił przybyszów, żeby zechcieli zaczekać na przebudzenie
23992  1,  13|                              mi nie zadali. Wiem, że zedrą ze mnie ostatni strzęp dobrego
23993  1,  17|                         Bogusławskiego, Zabłockiego, Zeferyna, Zieleniewskiego, Godebskiego,
23994  3,  2 |                   wściekłości przymknięte, w rękach -żegadła. Gdyby przynajmniej można
23995  2,  2 |                            młoda krew z rany zadanej żegadłem zbója, spłynął i obmył twarz
23996  1,  14|                           przed bram ą domu sławnego zegarmistrza Bregueta i książę z niechęcią
23997  1,  12|                             jeden przed drugim wieżę zegarową. Rzucił okiem i spostrzegł
23998  2,  11|                              zasadził tutaj pierwszy żeglarz fenicki, może rzucił ziarno
23999  1,  12|                           owa bazylika. Niestrudzeni żeglarze, waleczni żołnierze, najprzemyślniejsi
24000  2,  21|                           kimś rozmawiać, witać się, żegnać, ukrywać w sobie spiskowca
24001  2,  17|                              odkryli głowy. Milczą i żegnają się oczyma z lądem, co ich
24002  3,  6 |                              i zaraz wyszedł, prędko żegnając obecnych. Za nim Pelletier.
24003  3,  9 |                     Pułkownicy i szefowie z żalem go żegnali. Posiliwszy się, czym było
24004  2,  17|                       zwierzyć się a ugwarzyć? Naród zegnany ze wszech stron, z czterech
24005  2,  24|                              z Rajkowy na Czyżykowo (Zeisgendorf). Pierwsza kolumna, czyli
24006  3,  3 |                            onego podwórza, bo nas tu zejdą i wyduszą jak gniazdo myszów.
24007  2,  21|                              chwilę znowu:~- Stamtąd zejdziesz...~Szereg ukłonów i cichych,
24008  1,  1 |                            po wsi, że jutro mają się zejść wszyscy, kto żyw. Na mój
24009  1,  2 |                               wyzwie tu wszystkich i zeklnie. Będzie się z każdym bił
24010  2,  1 |                              lepiej, bobym z miejsca zekpał.~- Powiedzże mi: a ty co
24011  3,  4 |                            klangor dzwonków, chrzęst żelastwa w zaprzęgu furgonu, łoskot
24012  3,  3 |                       wańtuchami piasku, kamieniami, żelastwem i wszelkim rupieciem. Z
24013  1,  7 |                              się, że istotnie zdarte żelaziwa ledwie się trzymały u kopyt.
24014  1,  16|                            jak kołczan obłych strzał żelazno-zielonych, gibkich, kończystych, opatrzonych
24015  2,  22|                         sześciołokciowe, z dzidami i żeleźcami na końcu. Nie było to wojsko
24016  2,  1 |                             nie wytrzymasz, żeby nie zełgać.~- Zauważyłem - przekrzyczał
24017  2,  12|                             a z przedziwnym artyzmem zełgane historie i bawił się żywo
24018  1,  14|                        stojąc pod gradem kul u mostu Zelwy! Po tej hańbie, która mi
24019  1,  8 |                           żeby południowy upał nieco zelżał. Wtem psy drzemiące dźwignęły
24020  1,  7 |                            siebie. W jednej rozmowie zelżył mię, w drugiej zagroził...~-
24021  2,  7 |                          wydzierać z niego, gdy śpi, zelżywe tchnienie wieków...~Do dnia,
24022  1,  4 |                           buchała teraz lawa wyrazów zelżywych, złych, nikczemnych, jakoby
24023  2,  21|                           Taniec znów. Uśmiech. Oczy zemdlałe w zaśnieniu. W różanych
24024  1,  5 |                              później szepnęła cicho, zemdlałymi słowami:~- Jakim sposobem
24025  3,  6 |                           Pewien Polaczek galicyjski zemknął ku nam fasami na Komorów,
24026  1,  8 |                       poświaty gwiazd błyszczących w zenicie. Około północy nad owymi
24027  1,  7 |                             jasny lazur aż do samego zenitu, w zagięciach dźwięku, który
24028  3,  6 |                            Nic jednak, nic nie mogło zepchnąć go z miejsca.~Z nagła jakiś
24029  3,  6 |                        wypoczywających za kościołem, zepchnęło ją znowu z grobli i wzgórza.
24030  3,  3 |                           Zamordowano ich bagnetem i zepchnięto do wspólnego z tamtymi grobu.
24031  3,  14|                              leżał wyrwany z węgłów, zepchnięty z przyciesi, zdruzgotany
24032  3,  6 |                       pierwszy zbity cug. Kilkunastu zepchniętych z kulbak lancami wrzeszczało
24033  3,  6 |                            tylko na to, żeby nie być zepchniętym do stawu.~Anizetka, Szpilka... -
24034  2,  13|                            Aurore~Sur son char amene Zéphir...~Ale Krzysztof przerzucił
24035  1,  10|                         osobą swoją przerwać śmiech, zepsuć chwilę radości, nie mógł
24036  2,  23|                              się, że sami Galicjanie zepsuli swą myśl zbyt długo zatrzymując
24037  1,  5 |                              by było nasze działanie zepsuło. Udałem się sam..."~- Kto
24038  3,  14|                               Ile tam naszego narodu zepsuły za pierwszego oblężenia!
24039  2,  24|                         Brama w istocie była na poły zepsuta i bez obrony. Bataliony
24040  2,  22|                              na szubienicy krukom za żer służyli.~- No, no... Żeby
24041  2,  1 |                               W mgnieniu źrenicy owa żerdka poczęła śmigać i szeroko
24042  3,  2 |                         zadzierzgnięte na poprzeczną żerdź w taki sposób, jak się wiesza
24043  3,  2 |                           słupy parkanu z poprzeczną żerdzią. Do tej poprzecznicy właśnie
24044  2,  7 |                             uderzeń. Po wygrodzonych żerdziami drogach, obok których stoją
24045  2,  17|                          drugi i wnet jak na komendę zerwały się wszystkie zajadle pędzić
24046  2,  17|                              nasza z nim komunikacja zerwana. Poszli my z armią włoską.
24047  3,  3 |                            Wolno, kryjąc za sobą pęk zerwany, poszedł ku ognisku. Szyldwach
24048  3,  2 |                            patrzał na białe place po zerwanych ze ścian obrazach, gdzie
24049  3,  9 |                    starodawną drogą na Gocław, Lasy, Zerzeń, Miedzeszyn, Falenicę i
24050  3,  4 |                             dzieje uciekać, jak psom zerzniętym batami, spod Krupczyc, spod
24051  2,  17|                          białą nicią w stu miejscach ześcibany, buty jeść wrzeszczą, że
24052  1,  7 |                           noga za nogą. Koła bryczki zeskakiwały z korzenia na korzeń albo
24053  2,  10|                           tak zyć. Gorzej było, kieś zesłabł, a nie zdek i nie zdoleł
24054  3,  1 |                              mi, powiada, na ratunek zesłani. Ja przecie z Prusakami
24055  3,  3 |                           lufie karabina zgrzytnął i ześliznął się siny promień sztyletu.
24056  3,  6 |                              wiele przecięło więzów. Ześliznęło się jakoby po kościach i
24057  3,  6 |                             infidelium, nie zapomnę, żeśmy spali pod jedną kołdrą.~-
24058  1,  11|                          wypadek zbliżał go, łączył, zespalał z nową krainą. A co raz
24059  3,  10|                              na widok twarzy szarej, zestarzałej, surowej i smutnej. Nie
24060  3,  8 |                           siebie:~- Aha, już wiem... Zestarzeliśmy się, mości panie, od tamtych
24061  1,  14|                            taktycznych, do obliczeń, zestawień... Widziałem dawniej w jego
24062  3,  6 |                        skrzydła Austriaków wciąż się zestępują i łączą, jak stary, ćwiczony
24063  3,  15|                            gęsiego, jeden za drugim, zestrachane konie ciągnąc za uzdy po
24064  1,  5 |                          długich namysłach wrócił do zestrachanych koni, znalazł Rafała leżącego
24065  3,  15|                             z tych wypraw poranieni, zestrzelani nieraz potężnie od gerylasów,
24066  3,  6 |                     obozowiskach. Nie przeczuło, gdy zestrzelany kulami na polu leżał półumarły,
24067  2,  17|                        ostatniej nitki, spracowany a zeszarpany od womitów, bez siły w sobie
24068  1,  7 |                          bujna nie puściła w lasach. Zeszłoroczne igły i suche liście zaściełały
24069  1,  16|                          kapelusz używany już w roku zeszłym przez członków familii,
24070  3,  3 |                            truchłem, nogi i ręce już zesztywniały, ale twarz spokojowi grobu
24071  1,  8 |                              listy. Był także osobny zeszyt z grubego papieru, oprawiony
24072  3,  17|                       jakimiś dobrami administrował, zetknąwszy się z nim obwieścił mu radosną
24073  2,  2 |                            jest sekretarz... Ilekroć zetknę się z pięknym światem Greków,
24074  2,  13|                              gdzieżeście się panowie zetknęli? - spytał stary pan.~- W
24075  1,  7 |                             pękała niby przyodziewek zetlały, rozłażący się to tu, to
24076  3,  6 |                             na brusie łeb od zamachu zetnę, wiesz ty o tym? Jak cię
24077  2,  2 |                            rękoma, mówił modlitwę do Zeusa i bogów: "Niech o nim kiedyś
24078  2,  5 |                     adamaszkowe ściany zasłaniały od zewnętrznego szmeru. Było dokoła niej
24079  3,  3 |                           grzyb obojętności porósł i zeżarł, ludzie bez twarz;, a z
24080  3,  14|                             żółtego kołnierza ziemia zeżarła, a teraz woda gnoi!~- No,
24081  3,  3 |                        znalazł się w sferze światła, zezem padającego z góry, buchnął
24082  3,  9 |                          wezwani z Nadbrzezia i Kępy zeznali, że cała siła austriacka,
24083  2,  12|                              odmawiającego wszelkich zeznań, według nowej procedury
24084  3,  15|                        mieszkańca i wydobyć od niego zeznanie. Jedni z tych jeńców nielicznych
24085  3,  9 |                       Zagoździa, strwożeni wieśniacy zeznawali, że Niemce dopiero co przeszły
24086  3,  1 |                            rzeki, ciekną przez lasy. Zeżrą owoce cudzego posiewu u
24087  2,  1 |                            zaczął się przedzierać do zezującego prześmiewcy, ale nie mógł
24088  1,  7 |                           Ojciec wypędził go z domu, zezwalając na przebywanie w nim tylko
24089  1,  14|                               że podpisywałeś z jego zezwolenia nawet imię jego na swych
24090  2,  3 |                               Mocą powierzoną mi, za zezwoleniem wszystkich Braci, przyjmuję
24091  2,  19|                              pod wąsem. Aże po sercu źga, jak se pomyśleć. O, stoi,
24092  2,  2 |                      pustynię, by znowu w samotności żgać, podniecać i wyostrzać myśl
24093  3,  11|                           czyje też są. Któż bo mógł zgadnąć? Byłyż to kości Jadźwingów
24094  3,  6 |                              ogniste, czerwone oczy. Zgadnij, w którą też zmienił się
24095  3,  6 |                             też zmienił się teraz... Zgaduj, zgadula... Coś w Rafale
24096  3,  11|                             pokoleń, dumając sobie i zgadując nadaremnie, czyje też są.
24097  3,  6 |                         zmienił się teraz... Zgaduj, zgadula... Coś w Rafale rozciąga
24098  1,  7 |                          wywiezienia Rafała. Cześnik zgadywał, dokąd to powędruje wypędzony
24099  2,  18|                              na ciebie? Wiem, że nie zgadzasz się z ojcem, że nie możecie
24100  2,  1 |                            się Szpic.~- Takeście już zgałganieli - zaczął ryczeć rotmistrz -
24101  3,  3 |                            baby na podłodze koziorem źgały po żebrach, a tyś im radeczki
24102  3,  3 |                           wariatki co posłuszniejsze zganiano na kupę, żeby ich wypędzić
24103  3,  1 |                             nie wie, na żywy Bóg, co zganić, a co pochwalić w glicie,
24104  3,  10|                              w nim uderzyło na widok zgarbionej figury w zgrzebnym kitlu,
24105  3,  3 |                        trwożliwie a namiętnym ruchem zgarnęły, objęły, schwyciły róże
24106  3,  11|                       rozkazał:~- Wydrzyj im lonty i zgaś! Nie daj świętych popiołów!
24107  3,  11|                       śmierci i bada przyszłe dzieje zgasłego człowieka... Rozkosz znajdował
24108  2,  11|                            patrzał na wszystko okiem zgasłym tak samo, jakby miał przed
24109  3,  3 |                            patrzał na niego sennymi, zgasłymi oczyma i ledwie go w półmroku
24110  1,  5 |                         szelesty zginęły... W kuchni zgaszono łuczywo. Słychać było, jak
24111  2,  24|                               Błota dróg, dopiero co zgęstniałe i ścięte od przymrozka nocnego,
24112  2,  1 |                             trzy razy dziennie tokaj zgęstniały. I tylko dlatego...~- Ale
24113  2,  3 |                       usłyszał głos majora:~- Każ mu zgiąć lewe kolano, położyć rękę
24114  2,  21|                              miejsc i chyłkiem, wpół zgięci skoczyli za ognisko. Do
24115  1,  7 |                              spływały ku nim cudnymi zgięciami zagonów, jakoby głosy przerozmaite
24116  1,  5 |                      bolesnym szeptem... Cała postać zgięła się, złamała i przytuliła
24117  3,  9 |                              wtem posłyszał tętent i zgiełkliwe głosy od strony placówek.
24118  3,  1 |                            mórz. Z dzikiego huku, ze zgiełkliwego chaosu, ze zbiorowiska krzyków
24119  2,  15|                       zimorodek przeleciał z ostrym, zgiełkliwym, donośnym śpiewem. Lot jego
24120  1,  5 |                         jeszcze z pyska prawej ręki, zgiętej skurczem śmiertelnym. Ustał.
24121  1,  7 |                        niewolnik w jarzmie z krzyżem zgiętym, poszarpanym batem siepacza,
24122  1,  3 |                           Zimno.~- Musimy lecieć, bo zginiemy. Uciekajmy!~Rzucili się
24123  3,  15|                        tysięcy razy szedłem oślep na zginienie, żeby raz nie być już podłym
24124  2,  14|                               zagłady... Mnie tu kto zgładzi, mnie wytępi w Stokłosach?
24125  2,  1 |                              tylko jutro przy szopie zgładzić swoją straszną szpadą, wsławioną
24126  3,  1 |                            niewiasty i dzieci miasta zgładzonego Numancji, po którym nie
24127  1,  1 |                      obywatelstwo Zachodniej Galicji zgłaszało się do nadwornego komisarza,
24128  2,  2 |                           ciała. Zacznie tam na nowo zgłębiać, ważyć i przenikać duchem
24129  3,  12|                       austriackiego w mieście, Rafał zgłębiał swoje położenie. Jakże się
24130  1,  7 |                              dogasała zorza. Niknące zglisko jej lśniło jeszcze przez
24131  3,  13|                            stodół nie ma... Czerwone zgliszcze pełga kiedy niekiedy w tym
24132  3,  2 |                              opustoszałą. Wiara była zgłodniała, konie zmordowane, więc
24133  3,  16|                              załomotało jak jastrząb zgłodzony i straszliwy. Gniew pognał
24134  2,  1 |                             aktorki, która do reszty zgłupiała ujrzawszy boleść wyrytą
24135  2,  18|                             rozległo się wśród pola.~Zgłuszył je śmiały i potężny tętent
24136  3,  8 |                            napaść!~- Dobra rada... - źgnął go szyderstwem Zajączek.~-
24137  1,  7 |                              w słońcu, co pali aż do zgnicia wszelkiego truchła, pod
24138  3,  8 |                       krypach, to znaczy garstką. Tę zgnieść napaścią. Nim most zbudują,
24139  2,  22|                             ci zapłać. Gdyby nie ty, zgniliby my w lochach abo na szubienicy
24140  2,  17|                       duchowim, skąd wywala się ziew zgniły z zapachem smoły niesmoły...
24141  1,  12|                              pustą lagunę, zalewisko zgniłych wysp, gdzie królował przypływ
24142  1,  4 |                         Brzydził się nią jak starym, zgniłym próchnem i bezgranicznie
24143  2,  22|                              w Warszawie! Z prośbą o zgodę w oczach spojrzał na Cedrę
24144  2,  8 |                          olbrzymi kraj niczyj, krzyk zgodny i śpiewny.~Wywoływali swe
24145  1,  3 |                              rady nie ma. Musisz się zgodzić na tak niewinny i słodki
24146  2,  1 |                             rozkładaniem rąk cześnik zgodził się na wyjazd syna. Od tego
24147  2,  18|                              pod ganek. Tyle że dedy zgonicie.~- Proszę cię, Trepka...~-
24148  2,  9 |                             brzeg przewieźć chcieli. Zgonionemu przyszło na myśl słowo "
24149  1,  17|                              kanoniera, ażeby między zgonionych oficerów, idących z pola
24150  2,  24|                        świeciły, a kolana tężały jak zgonionym zającom. Mimo wszelkie braki,
24151  3,  1 |                             noc. Niewidzialne w niej zgonne odmęty poczęły szumieć.
24152  3,  11|                            oficerom. Ruchy jego były zgorączkowane, słowa gwałtowne i nieopatrzne.
24153  1,  7 |                       jeszcze szerokie, czarne place zgorzałej ziemi, których murawa przejąć
24154  2,  9 |                       podobny do czarnego cienia, do zgorzałych zwłok, w których płonie
24155  2,  18|                         miłość, która tyle już sercu zgotowała zawodów, owa miłość-krzywda,
24156  2,  11|                           mozołach rozniecili ogień, zgotowali wody i jaki taki posiłek.
24157  1,  6 |                             nocować przyńdzie, to mu zgra cosi łeb urwie. Król ogłosił,
24158  3,  12|                     błogosławiony chryzmat pociechy. Zgrabiałe, bezwładne race zsuwają
24159  1,  1 |                         rozpal trochę ognia. Ręce mi zgrabiały.~Strzelec w mgnieniu oka
24160  1,  17|                              czym i jak. Wciąż tylko zgrabiałymi palcami przyciskał do piersi,
24161  1,  1 |                        płytkie trzewiki. Kłaniał się zgrabnie, mierząc Nardzewskiego uważnym
24162  1,  10|                           Ukłonił się ruchem pewnym, zgrabniejszym daleko bardziej niż poprzednio,
24163  1,  13|                          dufanie w siebie, cześć dla zgrabności swych łydek i siły w gnatach -
24164  2,  16|                              że tylko konno, i to na zgrabnym koniu, można było przemknąć
24165  3,  2 |                            ginąć podle, wśród podłej zgrai, wśród rozżartych zwierząt
24166  3,  1 |                          Zwycięstwo nad ową półsenną zgrają nie przyszło jednak z łatwością.
24167  1,  16|                             Wymówiono mu mieszkanie, zgrał się w karty do nitki, spadło
24168  2,  3 |                         pytanie: czy chce należeć do zgromadzenia praktykującego te cnoty? -
24169  3,  2 |                          przestępstwach, jakie tylko zgromadzić może w szczupłe ramy anegdoty
24170  1,  1 |                             żeby się jutro cała wieś zgromadziła na dziedzińcu dworskim.
24171  1,  17|                         niebezpieczne. Nieprzyjaciel zgromadziwszy mnóstwo łodzi i promów usiłował
24172  3,  8 |                             go ze sobą i przedstawił zgromadzonym. Mało kto zwrócił na to