Tom, Rozdzial

24673  3,  5 |                    kokosowego orzecha, rogu bizona i żółwiej szkarłupiny, dokonane przed
24674  2,  14|                            oku.~- Więc o samych jeno zołzach i zawłokach traktują te
24675  1,  17|                            oficerskie i ekwipaże ich żon szły dudniąc między gruzami.
24676  1,  3 |                              ląd, niepodobna ziemia, zorana skibami, ruda, sczerwieniała
24677  2,  2 |                      niedźwiedzią figurę.~- Praca na zoranej roli - zaczął mówić głosem
24678  3,  2 |                     pierwszych minutach nie mógł się zorientować, co się to tutaj robi, czym
24679  1,  5 |                            na brzegu Wisły, ale wnet zorientował się, że Wisła stoi okuta
24680  2,  20|                             zostaną.~- A niech sobie zostają waścine nogi, a osobliwie...
24681  3,  6 |                          właśnie pospołu z kolumnami zostającymi pod wodzą Sierawskiego.~
24682  3,  6 |                             wzięci w niewolę, Raszyn zostałby bez obrony.~- No, do bitwy
24683  2,  20|                              buty, ale i nogi w niej zostaną.~- A niech sobie zostają
24684  2,  17|                           kupie, to i dobrze. Samego zostaw na dwa dni - jużci się tak
24685  1,  8 |                            utrapienia ludzie poczęli zostawać za mną, jedni z obojętnością
24686  2,  24|                           Jonką. 2 Gniewa do Gdańska zostawało jeszcze sześć mil drogi
24687  2,  24|                           każe nam żyć po bratersku, zostawcie wolność każdemu od Boga
24688  2,  24|                      krypciach, a nierzadko w obuwiu zostawiającym na glinie ślady pięciu palców
24689  3,  3 |                           klasztoru Świętego Piotra, zostawiała na prawej ręce katedrę del
24690  2,  21|                          Dobrze, czuły Galicjaninie, zostawiam cię w spokoju. Gdzież u
24691  1,  8 |                              twój. Dla mnie łaskawie zostawiasz "obywatela" Michcika.~Olbromski
24692  3,  1 |                          toczę. Samego mię tu, mówi, zostawili z Sasami, z Bawarami. Sasy
24693  3,  6 |                              dwie godziny. Świeczka, zostawiona w pierwszym pokoju, dopaliła
24694  3,  6 |                             i pobrzeżu lasku. Rafał, zostawszy w tyle, widział go owianego
24695  3,  5 |                             wyświadczyli pijąc zań i zowiąc go lansjerem. Chciał im
24696  3,  9 |                             Co zrobiliście z nimi?~- Zrąbaliśmy na drzazgi.~- Co dalej?~-
24697  3,  5 |                         wołali oficerowie.~- Żyje?~- Zrąbany, ale tchnie.~- Na górę z
24698  1,  14|                          bardziej przedziwnych. No i zrabowanych w sposób tak republikańsko-prostoduszny
24699  3,  14|                       stromych schodach dusząc się i żrąc wzajem. Na dnie, gdzie przeraźliwy
24700  1,  17|                      kamieniami, ociekający krwią od zranień ułamkami kul, czarny od
24701  3,  4 |                               my razem pod Burviedro zranieni. Mnie łapę oberwało, a was
24702  1,  8 |                          milknę... - rzekł książę.~- Zraniłeś mię...~Tyle tylko Piotr
24703  2,  20|                        przyszło cofnąć się naprawdę, zraniłoby go to do głębi jak rozkosz
24704  2,  17|                           wojowania na wyspie. Byłem zranion w nogę i kurowałem ją ta,
24705  3,  6 |                            Ciebie to poznał wtedy...~Zraniona duma szarpie się w piersi
24706  3,  3 |                            źrenic. Padają powieki na zranione oczy jak drzwi bez zawias...~
24707  3,  6 |                              oto w oczach począł się zrastać, skupiać, jakby się w siebie
24708  3,  1 |                             gotowały wapienne skały, zrastał w tafle granit leżący na
24709  1,  8 |                           nie tylko jego. Pragnąłbym zratować całą tę wioskę. Jest to
24710  2,  14|                              nędzny.~- Tak-że się to zraził, przez tyle lat oną nędzą
24711  3,  3 |                              Tu się ukryło wojsko za zrębami poszarpanego klasztoru.
24712  3,  17|                      powstrzymać okrzyku, patrząc na źrebca idącego przy koniach na
24713  1,  5 |                              zbiedzonych, włochatych źrebiąt i zasypywał je śniegiem.~
24714  1,  4 |                           oczach, gdy była włochatym źrebiątkiem i biegała na chwiejnych
24715  1,  5 |                          Surowymi klątwami podniecał źrebicę i burzę, żeby obiedwie wytężały
24716  2,  7 |                            halny wiatr zastał ich na zrębie skały wapiennej, pod szczytem
24717  1,  11|                               piorunowymi. Angielski źrebiec Unreclaimed, na którym jeździła,
24718  2,  8 |                            zobaczyć na ziemi. Począł żreć kamienie obłąkaną gębą,
24719  2,  1 |                              Rumaki powodowane przez zręcznego stangreta szły z wolna,
24720  2,  19|                           Bardziej mu szyję obnażył. Zręcznym ruchem zarzucił stryczek.~
24721  1,  12|                           polne szlaki między rolami zredlonymi pod wiosnę. Były momenty
24722  2,  17|                       Jedenaście batalionów piechoty zredukowali do dziewięciu, to jest zmienili
24723  2,  17|                            Szeptali co świadomsi, że zrobią z nami to samo, co jakiś
24724  1,  1 |                            Kacper. -Chodźwa. - A cóż zrobicie z rogaczem?~- Trza go brać
24725  2,  12|                              pozostało nic innego do zrobienia, tylko zaszyć się w ciemny
24726  1,  14|                          wojnę i widzę, żem słusznie zrobił-rzekł obłudnie Gintułt. - "Milczą,
24727  2,  21|                             Grudnie. Sama go niegdyś zrobiłam... W latach moich szczęśliwych,
24728  3,  3 |                             ta piwa nawarzyli, co my zrobili jeich ciociom, a jakie kuku
24729  3,  9 |                              obite blachą.~- Tak. Co zrobiliście z nimi?~- Zrąbaliśmy na
24730  1,  12|                             w samą Bolonię, co teraz zrobiona stolicą nowej republiki.~-
24731  3,  2 |                             głodu. Napił się wody ze źródełka, które zdybał wędrując,
24732  1,  16|                             Jednego dnia zastał przy źródełku siostrę. Zofka przez czas
24733  1,  16|                            się po stromym zboczu nad źródłem, depcąc silnymi i zwinnymi
24734  2,  7 |                            chuć potoku, młodego syna źródlisk podziemnych, co przeżarł
24735  1,  3 |                         skręty wirów, niby olbrzymie źródliska kipiące z rozwartego dna.
24736  1,  16|                     Spomiędzy jego korzeni wypływało źródlisko wody zaskórnej i kilkoma
24737  2,  7 |                       Świerki, co wysysają podziemne źródło, były w tym miejscu potwornej
24738  1,  7 |                              przychodzić do zdrowia, zrodziła się druga choroba: męczarnie
24739  2,  1 |                             Krakowie. W duszy Rafała zrodziło się wówczas rozpaczliwe
24740  2,  9 |                              fala w tej samej chwili zrodzona, poruszyła wysmukły badyl
24741  2,  6 |                             mgiełki w tych miejscach zrodzone i nie chcące odejść. Dźwigał
24742  2,  2 |                           mieć syna, że zamordowałby zrodzonego wpośród grzechów. Sam wyniesie
24743  1,  7 |                             ich, na śliskiej, ledwie zrodzonej odnóżce usnąć na chwilę,
24744  1,  8 |                              moich wylewających krew zropiałą, aż do wzdrygnień i tchórzliwych
24745  1,  17|                           bracia solidarni, otwarci, zrośnięci. Ustały pospolite spory
24746  1,  7 |                          dziurkach ligawki, i leci w zroszoną dal przygrywka żabiego chóru.
24747  3,  12|                     sandomierskiej pszenicy, czarne, zroszone... Skowrończy chór dzwonił
24748  3,  3 |                            ogród pracowicie uprawny, zroszony licznymi kanałami, zajrzał
24749  1,  8 |                             mu tam?... z poddaństwa, zrównać ze sobą, podnieść, uszlachcić...~-
24750  1,  1 |                                 Już się ta z tym nie zrównają ani debrejskie liście, ani
24751  3,  6 |                          drogi w kierunku Nadarzyna. Zrównano precz w polach rowy, przykopy,
24752  1,  2 |                             śnieg ubity był twardo i zrównany niby najdoskonalsza posadzka.
24753  3,  3 |                               cokolwiek by stworzyła zrozpaczona praca.~Teraz pożądali snu
24754  3,  3 |                            myśli, myśli tchórzliwe i zrozpaczone, nie żołnierskie, lecz zaiste
24755  2,  7 |                         skoki bić pnia, podobnie jak zrozpaczony człowiek bije samego siebie
24756  2,  21|                         opłynęła go muzyka, jak mowa zrozumiała, zwrócona bezpośrednio do
24757  1,  10|                        Usłyszawszy te dźwięki ledwie zrozumiałe Rafał ścierpł w głębi. Za
24758  3,  2 |                          Krzysztof poznał, że został zrozumiany. Zażądał wtedy, dobitnie
24759  1,  7 |                          jeśli teraz głosu owego nie zrozumie, nie pochwyci go w duszę
24760  1,  15|                              nie zadawał sobie trudu zrozumienia, po co się to wszystko odbywa,
24761  3,  14|                           sercem, dziecino Aragonii? Zrozumieszże szept pól żytnich, szelest
24762  3,  6 |                           długa, wygolona, o kolorze zrudziałego piaskowca. Zimne jak lód,
24763  3,  14|                        Wstępował coraz wyżej na górę zrujnowaną, na poszarpane zburzyszcze.
24764  3,  6 |                             olszowy za nią i okolica zrujnowanego pałacu, grobla i droga prowadząca
24765  1,  6 |                              jej przyciesi, próbował zruszyć węgły, pędził dokoła kwicząc
24766  3,  14|                              mogli wyobrazić. Ziemia zryta przez forty obronne hiszpańskie
24767  1,  17|                            jedno drzewo. Ogrody były zryte, same groble i forty uszkodzone
24768  3,  4 |                              Dech zamiera. Serce się zrywa i łomoce skrzydłami w gałęzie
24769  3,  4 |                               klekocących fal! Płuca zrywają się, siepią i mocują w nadmiernym
24770  1,  5 |                           kopyta. Jechała na zadzie, zrywając się na nogi... Poderwał
24771  3,  1 |                              rozespanych, którzy się zrywali z ziemi i siadali na koń
24772  1,  5 |                          pole, skroś którego leciał, zrywało się jak oszalałe jezioro.
24773  2,  9 |                          drogocenne, śniade tkaniny, zrywały nici subtelniejsze od księżycowych
24774  2,  17|                              pod Mantuę. Dziwne losu zrządzenie! Zważcie jeno, panowie bracia:
24775  1,  11|                             rwać włosy z głowy. Traf zrządził, że się przekonał o prawdzie.~
24776  2,  6 |                           odjąć sobie za cenę życia, zrzekliby się życia z drwiącym śmiechem.
24777  2,  11|                             cielisty odziemek, który zrzuca korę na podobieństwo człowieka
24778  2,  11|                           człowieka pod zwrotnikiem, zrzucającego ciepłą odzież. Sięgnął od
24779  1,  17|                          sięgnęła po gardziel wroga. Zrzuceni w ciemność przez wierzch
24780  2,  5 |                             już razy pomyślała, żeby zrzucić suknie i rozpuścić włosy,
24781  1,  2 |                              dziś dziś!~Panna Helena zrzuciła futerko i kapłoni rękawek.
24782  1,  1 |                         Rafała. Tymczasem Nardzewski zrzuciwszy lisiurę wyszedł z sąsiedniego
24783  1,  6 |                             wichru. Chata, z kołków, żrzynów, chrustu, z gliny i ziemi
24784  3,  6 |                             wozy amunicyjne. Chirurg zsadził swego pacjenta z konia,
24785  1,  14|                              pokoju, czai się, waha, zsiada i w cios z wolna zmienia
24786  3,  1 |                              tworzył się jej piasek, zsiadała glina warstwami, rodziły
24787  3,  6 |                           zamydliła. - Baczność - do zsiadania!~Olbromski z zadowoleniem
24788  2,  10|                            sie w tobie, bracie, siła zsiednie jak krzemień. Włada na Cie
24789  1,  10|                              porwie, tak się przecie zsierdził, a ślepie mu ogniem zioną
24790  1,  7 |                          biało-niebieskich, jak stal zsiniała od ognia, dymiły się mgły
24791  3,  3 |                          schodzić tamtędy w dół. Gdy zstąpili na wysokość pierwszego piętra
24792  3,  2 |                               podobnie jak wojownik, zstąpiły w kraj nicości. Obok napisów
24793  3,  10|                            dworu na taras, z którego zstępowało się do ogrodu. Odchodząc
24794  1,  12|                              wyraz tragicznego w tym zstępowaniu wielkiego znaku, żywego
24795  1,  7 |                           nocnej, pod rosą z niebios zstępującą, w południa, w słońcu, co
24796  3,  3 |                              Zachodzili drogę bandom zstępującym z gór, siepali się z nimi
24797  2,  14|                           waszmość również z Wiednia zstępujesz w te powiaty? zapytał Rafała.~-
24798  3,  6 |                          było gdzie, chyba na ziemi. Zsunął dwa krzywe krzesełka, ale
24799  2,  10|                    Przepadnij! Zimne ciało słuchacza zsunęło się na ziemię. Głowa upadła
24800  2,  11|                       wywabił słabe rumieńce. Między zsuniętymi brwiami została posępna
24801  3,  6 |                     żołnierze jak na komendę zaczęli zsuwać się z drzew dzwoniąc ostrogami,
24802  2,  10|                             na skórze czoła, gdy się zsuwały, przepływa żałosna myśl:~
24803  2,  17|                             między sobą w głuchą noc zszeptują, że jeden do drugiego niby
24804  1,  12|                       ciągłego ubóstwa stan szlachty zubożałej. Druga zasada: poprawić
24805  3,  1 |                           Czy ich wróg, od, wilków i żubrów mocniejszy, wygryzł z dziedziny?
24806  1,  5 |                             Basia zaczęła skwapliwie żuć siano...~Miał już iść od
24807  3,  6 |                          oblany.~Bronił się i udawał zucha. Ale ściągnięto go z konia.
24808  3,  1 |                         Jeszcze, jeszcze... Dopieroć zucheleczek tyli jak gniazdo skowronkowe.~-
24809  2,  24|                              Berlina swego nie masz, zuchelka ziemi nie masz, złodzieju
24810  1,  2 |                       srebrnymi galonami z szychu, w zuchwałą czapkę karmazynową, rogatą,
24811  2,  3 |                         wojsk pruskich. Ten mówił:~- Zuchwalco światowy! Jakież przedsięwzięcie
24812  2,  3 |                       przyłóż koniec szpady do serca zuchwałego! Każ mu dla poszukiwania
24813  3,  1 |                             a tak niewymownie piękną zuchwałość. Słońce zachodu uwydatniło
24814  2,  17|                              oczy siwe, śmiałe aż do zuchwałości i czyste jak powietrze.
24815  1,  4 |                       wzrokiem coraz to nowe powiaty zuchwalstwa. Stracił poczucie granicy
24816  2,  20|                          oczy z dawnym, grudzieńskim zuchwalstwem i spotkał się ze spojrzeniem
24817  1,  14|                                                      Zuchwały~W miesiącu nivôse VI roku
24818  1,  2 |                   unicestwiał kilku ciosami ogromnej żuchwy. Rafał długo i z osłupieniem
24819  1,  13|                       ubraniach, po twarzach. Cóż za zuchy! co za bestie czubate! Każdy
24820  1,  5 |                              to dzieje. Stała cicho, żując wędzidło i z lekka lotną
24821  2,  22|                       kieliszków wódki i w milczeniu żuł kawałeczek chleba z solą.~-
24822  1,  2 |                   Porozpinali kontusze i siedzieli w żupanach z kitaju, sagatysu, kamlotu.
24823  3,  1 |                     najwyższe wierzchołki gór. Przed zupełnością czasów wydał ze siebie ląd,
24824  3,  15|                             konie ciągnąc za uzdy po zupełnych bezdrożach, upłazami, gdzie
24825  1,  10|                         sakramentalnym namaszczeniem zupy do ust, gdy wtem gruby głos
24826  1,  17|                           gdzieś u płytkich zalewisk Zurychu jeziora, gdy idzie nawałnicą
24827  1,  15|                             Ciepło w salach kolegium zwabiło tego dnia tak wielki zastęp
24828  2,  1 |                             ów gwar zamieniał się na zwadę i hałas, ale najbardziej
24829  1,  5 |                              początku, jakże się tam zwał... Buonaparte... "Zapytałem
24830  3,  11|                             gniew nie dał mu stanąć. Zwalany błotem, bez czapki, z rozwianym
24831  2,  20|                                O, nie, nie. Ja lubię zwalczać przeszkody i lubię tego
24832  2,  2 |                            biskupa. Wyznaje, że jest zwalczony w słowie. Zarazem wszakże
24833  2,  14|                              ja z moimi ślepiami nie zwalę się z niego pierwszego dnia?~-
24834  3,  15|                          pierwszych dni marca, gdy w zwaliskach puściły się trawy, a radosny
24835  2,  11|                       zginęły bez śladu pod lodami i zwaliskiem śniegów, zerwała się zamieć
24836  3,  14|                              stanowiły nieprzejrzane zwalisko. Tu i owdzie sterczała jeszcze
24837  3,  11|                    Zagradzały im drogę kupy kamienia zwalonego ze sklepień. Szli chyłkiem
24838  3,  17|                          kurzyły się w obszarach tak zwanych odpadków, po zboczach górskich,
24839  1,  3 |                              światła na przedmieściu zwanym Rybitwy i w górze.~Odwiązał
24840  1,  1 |                            tak wuj na ten kulig...~- Zwariowałeś, dyscypulusie? Ja na kulig!
24841  3,  15|                     przepaściach, wąskich od osypisk zwątlałej skały, było cicho i duszno.
24842  2,  6 |                              tęsknoty i paroksyzmach zwątpienia. Nierychło, nierychło przesunęła
24843  1,  8 |                           Wyrwij z piersi przebiegłe zwątpienie i chytry rozmysł, które
24844  2,  2 |                         jadła - żyją wiecznie.~Oto w zwątpieniu stokrotnym, tysiąckroć rozbity
24845  2,  11|                           straszna, że obaj podróżni zwątpili o swym ocaleniu. Stali w
24846  2,  17|                             osierociałych.~- Czy też zważacie, mościpankowie, jak się
24847  1,  8 |                         Pierwszy nadmierny jej błysk zważył się na Cyplu i rozpędziwszy
24848  2,  6 |                            jak ciężary bez wartości, zważyły się i upadły na dno dusz.
24849  1,  7 |                              dwór dźwigał się między zwęglonymi lipami, które jak czarne
24850  1,  1 |                           pniami w pewnych miejscach zwężonymi od dawnych szczepień, jak
24851  1,  1 |                              do ostatniej granicy na zwiady posłał, łudziło mu się,
24852  3,  6 |                            Te brygady mogą nam tylko zwiastować, w którym miejscu przebyto
24853  1,  5 |                              już blisko, ale głównie zwiastowało światełko błyszczące między
24854  1,  5 |                              drzew i szczekanie psów zwiastowały, że już blisko, ale głównie
24855  1,  13|                              Żartuj zdrów! Te konie, zwiastujące zwycięstwo, komuż należą
24856  1,  7 |                            głos dzwonu, który śmierć zwiastuje. Zasklepiona od balsamów
24857  1,  13|                              Jest to skowronka głos, zwiastuna dnia. To już nie pieśń słowicza!
24858  2,  20|                           szelest może być ukochanym zwiastunem łaski.~Usłyszał oddech śpiącego
24859  1,  7 |                          błyskawice, które lud zowie zwiastunkami pogody. Zostawały po nich
24860  2,  18|                          ręce bolesne i cudne chciał związać, skrępować na zawsze. Podniósł
24861  2,  10|                           wtedy sznurami z sukni nie związali i nie rzucili razem?...~
24862  2,  6 |                        zaczarowanym. Rondo kapelusza związanego pod brodą oskrzydlało jej
24863  2,  5 |                       śliskiego atłasu, dolegało jej związanie nieobjętych, nieogarnionych,
24864  3,  3 |                       drewniane z czarnymi wstążkami związanymi w tyle nogi. Wyciągały się
24865  2,  18|                          Każę zawołać... parobków... zwiążę cię... zamknę cię... - miamlały
24866  2,  7 |                       Podrzemy suknie twoje na pasy, zwiążemy się nimi, żeby spadając
24867  1,  1 |                             nami uczynią. Trzy nasze związki konfederackie, Boże mój,
24868  3,  6 |                      pełgający krąg światła, czarną, zwichrzoną, kędzierzawą czuprynę generała
24869  2,  17|                             szafran. Na trzeci dzień zwidzi się choremu, że już przeszło,
24870  2,  7 |                           kamieniu, patrzała w małą, zwiędłą gencjankę, która pośród
24871  2,  16|                       jesienna leżała na polach i na zwiędłych już liściastych lasach.
24872  1,  2 |                              skosi, prędzej kwitnące zwiędnieją laury, aniżeli rozkwitła
24873  2,  2 |                       profanów. Z pochodniami w ręku zwiedzają miejsca boleści Demetry,
24874  1,  12|                         lagun od Giudecci po Murano, zwiedzał brzegi twardego lądu od
24875  3,  6 |                          wkoło niego przywarte, brwi zwiedzione, nozdrza dyszą. Białe zęby
24876  3,  3 |                           straszliwym natchnieniem w zwiedzionych brwiach, w rozwartych ustach,
24877  2,  20|                         Zdało mu się, że dusza w nim zwiększa się i rozrasta. Nie był
24878  1,  17|                            ściśniętych. Kurczem dłoń zwiera!... Mantua! Mantua!~Szpaler
24879  3,  17|                        kamiennym murowaniu fundował, zwierał zrąb mocnymi belkami i niewzruszonym
24880  2,  13|                              Przechodząc obok dużego zwierciadła w pierwszym salonie, Rafał
24881  2,  17|                      murowanym fundamencie, na litym zwierciadle. Czekali my z upragnieniem
24882  1,  2 |                            przed starym, sczerniałym zwierciadłem. W kącie tego pokoju panna
24883  3,  1 |                              i Stefan Szynka. Furier Zwierkowski za okazane męstwo otrzymał,
24884  1,  7 |                             blaskiem gwiazda poranna zwiernica. Już zorza rdzawą łuną zza
24885  2,  22|                         poddasze stajni. Uchylił owe zwieruszone drzwi i przypatrzył się.
24886  2,  6 |                             mówił Rafał cicho, jakby zwierzał tajemnicę i nie chciał przerwać
24887  1,  2 |                             drugi ściągając z ramion zwierzchni kożuch.~Po chwili już kilkunastu
24888  1,  3 |                             Powiesz!... - wybełkotał zwierzchnik.~- Ani jednego wyrazu!~Prorektor
24889  3,  9 |                    zdziwieniem spostrzegłem, że i ze zwierzchnikami swoimi również po francusku
24890  3,  15|                        mówiłem w oczy wszystkim moim zwierzchnikom, kiedym uzasadniał żądanie
24891  2,  7 |                             bywał. Ani człowiek, ani zwierzę. Nad głębią fruwały tylko
24892  2,  10|                           obłąkany krzyk, ptasie czy zwierzęce pogwizdywanie, pochutnywanie
24893  3,  6 |                         zanosi się od chłopskiej, od zwierzęcej rozpaczy. Pojechał środkiem
24894  3,  4 |                               tak jak ty głupio i po zwierzęcemu, to umiera...~W piersiach
24895  1,  5 |                              Rozległ się w duszy jej zwierzęcy ryk, skierowany do wysokich
24896  1,  7 |                         naśladowań głosów ludzkich i zwierzęcych. Piotr pytał się, jak chłopiec,
24897  3,  1 |                         mocnymi barkami wydarli byli zwierzętom? Czy ich wróg, od, wilków
24898  3,  1 |                             się spełniło co do joty. Zwierzył się z tym wrażeniem Gajkosiowi,
24899  3,  15|                             na przejście do Tortozy. Zwierzyłem mu się z całej duszy swojej.
24900  3,  1 |                      generała dywizji i jemu dopiero zwierzyli sekretny papier.~Chwilę
24901  1,  7 |                             posiepywanie za kantary. Zwiesiły stare łbiska dwa żywe trupy
24902  3,  3 |                     Zadrzemał, widać, stary zakonnik zwiesiwszy głowę na ręce wsparte o
24903  2,  7 |                           Nad łuną jej płomieniejącą zwieszają się tu i tam mokre, ciężarne
24904  1,  10|                        oblicze z włosami i wąsiskami zwieszającymi się z niego jak z buńczuka. -
24905  1,  9 |                             ogromna płacząca brzoza, zwieszało się całym kadłubem nade
24906  2,  16|                           nasiąknięte zgniłą cieczą. Zwieszały się ku ziemi bezsilnie i
24907  2,  11|                             ziemię i stał nad nią ze zwieszaną głową jak nad otwartym grobem.
24908  3,  10|                             Prawie niepochwytny szum zwieszonych liści wieścił dumę o tym,
24909  3,  5 |                          góry zadartym albo posępnie zwieszonym, oczy wilcze i sępie. Pośrodku
24910  3,  3 |                       jałowych, solnych, kruchych od zwietrzałego kamienia i sypkich od gipsu.
24911  3,  13|                              Te same kamienie, co od zwietrzenia już to stały się czarne
24912  3,  1 |                          ciągnąc za sobą ku nozdrzom zwiewną i uśmiech niecącą mgłę woni
24913  3,  3 |                          Ręce miał wyciągnięte, żeby zwiewny obraz zatrzymać... Na palcach
24914  3,  1 |                        wschodu na zachód za blaskiem zwiewnym księżyca. Z kolebki oceanu
24915  1,  8 |                              tam wiązkę siana świeżo zwiezionego z łąki, zasłał je pościelą.
24916  3,  17|                            osobną wystawą. Z Klonowa zwieziono jędrne gonty, w Bodzentynie
24917  3,  15|                         Oddziałek ułański musiał się zwijać jak skorpion otoczony żarzewiem,
24918  3,  8 |                          kanapkę za okrągłym stołem, zwijał i rozkręcał dłonią arkusz
24919  2,  15|                               Około tych miejsc woda zwijała się wartkimi, mrówczymi
24920  2,  21|                           garbatą i pogiętą ziemią i zwijało w rozdołach błękitnawe tabory
24921  1,  3 |                             pachną skoszone potrawy, zwilgłe, zimne siana jesienne. Od
24922  1,  7 |                             obejmowały płomienną. Na zwilgłym w pobliżu sapie barwiły
24923  2,  9 |                              Wtedy, gdy o tym myślał zwilżając zeschłe wargi kwaśnym owocem
24924  1,  8 |                              koniec palca w wodzie i zwilżali moje zgorzałe wargi. Wonczas
24925  1,  1 |                            czerwonych węgielków. Gdy zwilżony tytuń dobrze zaprzał, wyjął
24926  1,  1 |                        roztarł tytuń na lewej dłoni, zwilżył go śliną obficie, ugniótł
24927  1,  5 |                       stanęła pod nim dęba, piorunem zwinęła się na tylnych nogach, wyszarpnęła
24928  2,  17|                               zaświszczą liny. Górne zwinięte do cna. Wielki żagiel, co
24929  3,  2 |                           były zakneblowane gałganem zwiniętym w kołek, nos oberznięty,
24930  1,  10|                              się wężowo jak gibkie i zwinne race, które pod chmurami
24931  3,  14|                             mu sprostać. Ratowała go zwinność i młodość. Wyrywał się co
24932  2,  21|                         Wolnymi kroki, z wdziękiem i zwinnością tygrysa poszedł skroś sal
24933  1,  14|                           ludzi mocnych, wyniosłych, zwinnych, w ciemnej odzieży, przepasanych
24934  1,  16|                            źródłem, depcąc silnymi i zwinnymi nogami aksamity mchów i
24935  1,  5 |                            Boże... - szeptają wargi, zwiotczałe i bielsze niźli śnieg.~W
24936  3,  14|                      oślizgłych od deszczu i mokrych żwirów. Nogi jego wykręcały się
24937  2,  17|                           bok, tłukła się i kłapała. Zwisającą banderę wiater kiedy niekiedy
24938  2,  14|                      bardziej płomienistą była barwa zwisających liści. Sam dwór w Stokłosach
24939  1,  17|                              ciało rozerwane, krwawe zwisło jak rzecz wiotka. Jeszcze
24940  1,  17|                        okiennych i futryn, strzępy i zwitki rynien z malowanej blachy,
24941  1,  5 |                              Baśkę, wytarł ją silnie zwitkiem siana, a całą wiązkę rzucił
24942  2,  10|                          chwycić zbója za kołnierz i zwlec na dół. Stanęli obaj w smudze
24943  2,  13|                           potrawy. - Zlituj się, nie zwlekaj, bo ja za nic nie ręczę.
24944  1,  13|                           pokój jeszcze nie zawarty. Zwlekają. Szczęk oręża powie nam,
24945  1,  1 |                           Chłop spoglądał posępnie i zwlekał.~- Łakomiec nama gadali
24946  2,  17|                             z trupa bratniego mundur zwłóczę i na ramiona wciągam. A
24947  3,  16|                             brzękiem krążyły już nad zwłokami, wpijały się w zaschłą krew
24948  1,  3 |                            guma. Po długiej męczarni zwlókł wszystko z siebie i został
24949  1,  2 |                          nacichnie.~Gromada chłopów, zwołana przez umyślnych na miejsce,
24950  1,  14|                            dobie łączyli się w myśli zwołania sejmu. Wszystek swój czas
24951  3,  1 |                            lot jej wieczny otamują i zwolnią zdyszanymi piersiami. Wyniosłe
24952  3,  6 |                             donośnym krzykiem począł zwoływać chłopów do siebie. Zbliżali
24953  1,  12|                              najprzemyślniejsi kupcy zwożą w darze dla Świętego Marka
24954  3,  7 |                          ciągnęły podwody chłopskie, zwożące do Warszawy w gnojnicach
24955  3,  17|                             chłopskich barkach, przy zwożeniu pod wystawę na rozworach.
24956  3,  4 |                         wiązali w snopy zboże i żywo zwozili ku stertom. Z odległej nieraz
24957  2,  1 |                            Jarzymskiego i Rafała nie zwracano prawie uwagi. Ten i ów witał
24958  1,  14|                              zostaniesz mężem stanu, zwróć uwagę na jedyną w tej dziedzinie
24959  3,  3 |                             młodzieńcze, mów śmiało. Zwrócę jednak na jeden szczegół
24960  3,  6 |                   kanonierowie i pomocnicy, twarzami zwróceni do swych dział. Pierwsi
24961  1,  14|                             Znam już plan inny: plan zwrócenia nacji francuskiej imperium
24962  1,  13|                           krwi w żyłach. Nic mię nie zwróci z drogi. Mnie stu akuzatorów
24963  2,  1 |                           uspokoili się. Wejście ich zwróciło uwagę wszystkich. Spostrzeżono
24964  3,  6 |                        Jaworowa: Wszystkie paszczami zwróciły się na groblę. Żołnierz
24965  2,  11|                             chrapliwym głosem, naraz zwróciwszy się do księcia, rzekł:~-
24966  3,  3 |                       czarnego cyprysa wierzchołkiem zwróconego ku ziemi, zwisły ze spracowanej
24967  1,  2 |                       wówczas brylanty na kołpaczku, zwróconym w jego stronę i migotały
24968  2,  11|                           podobieństwo człowieka pod zwrotnikiem, zrzucającego ciepłą odzież.
24969  2,  21|                             kraju widzeń, zataczając zwroty kołujące wśród niespodziewanych
24970  3,  5 |                              wnętrza obszernego domu zwrzaskliwymi oznakami czci, Krzysztof
24971  3,  3 |                        krwawe ich trupy po przejściu zwycięskiej kohorty Francuzów zwisły
24972  1,  14|                             niech on zginie ze swymi zwycięstwami! Cztery armie... Co to mnie
24973  2,  9 |                            leżał zrazu jak przedtem, zwyciężając wszystko siłą ciała, ale
24974  2,  7 |                            natury, wesołość wszystko zwyciężająca, mądre, spokojne i jedyne
24975  1,  5 |                            żołnierzy: czy jeszcze są zwycięzcami spod Lodi? Przytomność moja...
24976  3,  14|                             gruzów powitanie i cześć zwycięzcom.~Cedro wykręcił się na siodle,
24977  2,  20|                              jego duszy. Była prawie zwyciężona. W jej ruchach, sposobie
24978  3,  3 |                             biała, posiniała czaszka zwyciężonego zwisła bezwładnie w kałużę
24979  2,  1 |                             jak Rafał siły roboczej. Zwyciężyła wreszcie pokusa kariery.
24980  1,  5 |                              jak rozkaz. Wciągnął na zwyczajne, sukienne ubranie, w którym
24981  1,  11|                      towarzyskich, mowy francuskiej, zwyczajów, reguł życia, zabaw, metod
24982  1,  3 |                            wielokrotnie ranny i, jak zwykł był mawiać, więcej krwi
24983  1,  14|                           odnalazł portiera i ze swą zwykłą, wyniośle grzeczną postawą
24984  2,  12|                         szlachcic nie otrzymał nawet zwykłej porcji kijów, którą prawo
24985  2,  1 |                           nie ze wszystkimi zabierać zwykłem... Mam, uważasz, krótką
24986  1,  17|                               za jeziorem di Mezzo i zwykłym, niskim murem bez nasypu.
24987  2,  1 |                            światła ślepa latarnia.~- Zybenknopfy! - wrzasnął przyjaciel Rafałów,
24988  1,  16|                            postępował, jak oni sobie życzą. Jak najsilniej zdecydował
24989  3,  4 |                         zwrócona.~- Jakie jest twoje życzenie? - spytał głuchym i zimnym
24990  1,  1 |                             pana barona Margelika, z życzeniem asystowania przy wjeździe
24991  3,  14|                        północny, azali powita sercem życzliwym ubogi rozdół Wisłoki? Przyjmieszże
24992  2,  2 |                              ukłonem, prowadził go z życzliwymi ruchami. W pokoju, gdzie
24993  2,  22|                          szkół. Czegoż to waćpanowie życzycie sobie ode mnie?~Podali mu
24994  2,  14|                             dobrze, że to ojciec mój życzył sobie tego tytułu, no więc,
24995  2,  1 |                       bezbożnie śpimy, rozwozi je po Żydach, przebrany za fornala. Tak
24996  3,  12|                         ganku siedział na drewnianym zydelku stary pan Olbromski w swej
24997  1,  2 |                       młodzież nad głowy wszystkich.~Żydki urznęły od ucha.~Wkrótce
24998  1,  2 |                             złożona z klimontowskich Żydków, rznęła od ucha mazury,
24999  3,  1 |                        musztry nauczny. Lepiej chyba Żydom gnój spod kóz wyrzucać...
25000  3,  14|                      gerylasów być mogło, żeby się z Żydów nie wywodziły?~Od Xalonu
25001  1,  11|                               Urysia. Sam krzywonogi Żydowin stał przede drzwiami i patrzał
25002  3,  6 |                             mur kościelny i domostwa żydowskie, skoro już tu koniecznie
25003  3,  7 |                         spędzonej w pustej szopie na żydowskim przedmieściu Warszawy -
25004  2,  12|                            najętymi szkapami pejsaci Żydzi. Pod wieczór ukazała się
25005  3,  6 |                             na jej krawędzi w równe, zygzakowate mogiły. ~Z gąszczów oczeretu
25006  1,  7 |                        jarego żyta, które już w niwę żyjącą własnym żywotem zmieniać
25007  3,  3 |                          żeby razem zgasły i wygniły żyjące potajemnie, zdradzieckie
25008  2,  7 |                           życiu jego, jak częstokroć żyjemy cudzym życiem we śnie, odchodzili
25009  3,  5 |                             ukosa i rzekł:~- To acan żyjesz? Mora to taki zamek jak
25010  2,  10|                           kieś chłop, kie mas siłe w zyłak i kościak, to se upatrz
25011  1,  3 |                      niewielkiego wzrostu, szczupły, żylasty, na pałąkowatych nogach,
25012  2,  21|                         każdym calu duszy i w każdej żyle. Chcesz, to pójdziemy w
25013  2,  13|                              dla chorego! Rafuś! nie żyłeś jeszcze na świecie, jeśli
25014  2,  1 |                   kaznodzieja. Stał w mojej okolicy. Żyliśmy. Febris go trzęsła z indygnacji,
25015  2,  1 |                         czytania książek. Dawniej ta żyłka nie odzywała się we mnie.
25016  1,  2 |                      straszydło z wysoką szyją jak u żyrafy i ruchomą paszczęką, czerwonym
25017  2,  1 |                        pokrowcami, lustra osłonione, żyrandole, świeczniki w płóciennych
25018  1,  10|                              dla świątyni, brązowych żyrandolów, wielkich porcelanowych
25019  1,  7 |                              oprócz tęsknoty nic nie zyska, a jednak, ujrzawszy siniejące
25020  3,  6 |                          oficerowie austriaccy, żeby zyskać miejsce, musieli wydać tylnym
25021  3,  6 |                             ma już o czym...~- Tylem zyskał; że mi Gartenberg rozpędził
25022  3,  7 |                   wszystkiego, nadzwyczajnie dla nas zyskowna.~- Jakże to?~- Masa wojska
25023  2,  2 |                         uszczęśliwiony, że nareszcie zyskuje w tym towarzystwie jakąś
25024  3,  14|                               Zrozumieszże szept pól żytnich, szelest pożółkłych zagonów
25025  1,  17|                      bagnetem, osunął się na ziemię. Żywi rozwściekli się od męki,
25026  2,  2 |                           się pasą mordem słabych, a żywią śmiercią niewinnych. Przelatują
25027  3,  10|                 przypomnienia o tamtej chwili, słowo żywiącej otuchy. Trepka przeczuł
25028  1,  13|                           wyspać się i nie dojeść, a żywić się i konsolować nadzieją.
25029  1,  1 |                             górskich nieciecz, drzew żywicielka, zostaje grunt czerwony
25030  2,  11|                             mchu, ze złotymi bulwami żywicznego obaru. Obwieszony niezmierną
25031  3,  2 |                         stosy, i ognie pełgały coraz żywiej. Krzysztof ociężałymi oczyma
25032  1,  4 |                            nawet myśli, nawet uczuć. Żywiło go czucie niematerialne,
25033  1,  8 |                         falistym złotem, i znikała w żywiole ciemności. Widać było muchy
25034  1,  14|                        Paryżu. Znał go dawniej przed żywiołowym wybuchem. Obecnie rozpatrywał
25035  2,  12|                          mieszkam i robię, co mi się żywnie podoba, wróciwszy z Wiednia.~-
25036  3,  5 |                     pomarańczami, sadów wygrodzonych żywopłatem z kamelii, róż i bukszpanu.
25037  1,  17|                             kwiatami, rododendrony i żywopłot z bukszpanu, kamelie i biały
25038  1,  7 |                            już w niwę żyjącą własnym żywotem zmieniać się poczęło.~Piotr
25039  3,  3 |                           stronę, że oszczędza wiele żywotów ludzkich obudwu stronom
25040  2,  14|                           domu, przypatrywać się ich żywotowi, poznawać ich siłę. Jakże
25041  1,  16|                           kolców. Zdawało się, że te żywozioła wciąż syczą i wciąż drżą
25042  2,  19|                             coraz głośniejszy, coraz żywszy rozciekawionej tłuszczy,
25043  3,  6 |                          tliły się w ręku kanonierów żywymi, mocnymi, kończystymi stożkami.~-
25044  1,  13|                            sploty różnokształtne nad żyzną; rodzącą ziemią. Spracowane
25045  3,  10|                     plemiennego bytu. Poczucie hańby zżarło mię całego. Wspomnij, jak
25046  3,  17|                               Rafał w tym czasie, po zżęciu żyta, ku końcowi lipca,
25047  1,  3 |                           przemokli do suchej nitki. Zziębli. Rozwarte szeroko oczy wlepiali
25048  3,  2 |                             wszystkimi przemokłymi i zziębłymi kamratami, wbrew istotnym
25049  1,  15|                           profesor fizyki. Przyszedł zziębnięty jak kość, w swej wytartej
25050  1,  7 |                      razowego chleba oraz skiby sera zzieleniałego od starości. Rafał nie był
25051  3,  14|                              skruszone cegły, między zzieleniały piaskowiec. Kapie brudna
25052  3,  1 |                          syzygiów na nowiu, doba wód zzieleniałych. Dwakroć dziennie zalew
25053  1,  4 |                        dniach takiego życia wychudł, zżółkł, sczerniał i wyglądał obrzydliwie.
25054  3,  3 |                             stary jak grzyb, z łysą, zżółkłą czaszką, nagą jak kolano,
25055  2,  8 |                          obwieszone subtelnym złotem zżółkłej jarzębiny. Napotykały ich
25056  1,  3 |                            dygocąc całym ciałem, gdy zzuwał z niego buty. Kiedy Krzyś
25057  3,  9 |                            piasek na dnie. Żołnierze zzuwali wesoło ciżmy, kamasze i