Tom, Rozdzial

  501  3,  15|                              przesiąkłe solą. Wąskie barrancos, szczeliny tak puste, że
  502  1,  14|                              był w loży le Directeur Barras, ale ten, aczkolwiek najgłówniejszy,
  503  3,  15|                           hiszpańskich, Villacampy i Barsoncourta, na przejście do Tortozy.
  504  1,  16|                        zmieniła się na czuprynę a la Bartek. Powiedział sobie, że wszystko,
  505  2,  17|                      egipskiej wyprawy "najstarszego Bartka", jak zwali wtedy wielkiego
  506  3,  18|                             brzegu. Za nim błyszczał barwami mundurów sztab i wyprężone,
  507  2,  11|                           kolumny bielały na słońcu, barwiąc dalekie tło ciemnych gajów
  508  2,  21|                         powlekał pędzącą wodę śniadą barwicą. Coraz wyraźniej było widać
  509  1,  7 |                             zwilgłym w pobliżu sapie barwiły się niebieskie kwiatki Matki
  510  3,  1 |                       dogorywała ostatnim połyskiem, barwna jeszcze od zorzy, a w rzeczy
  511  3,  3 |                         swoich u mety rzuciły się na barykadę i wpadły na nią wśród zapasów,
  512  1,  14|                         stylobates en plâtre sur les bas-reliefs przez de Moitte'a, meble
  513  1,  4 |                         swego chleba oddawał klaczce Basi. Była to jedyna jego powiernica.
  514  1,  4 |                        żelazem wargi.~Rafał pamiętał Basię od pierwszej chwili jej
  515  3,  1 |                               Zahuczą wełny sieczone basiorami tego samego wichru, które
  516  1,  8 |                          Jestem mocno przekonany, że basis twojej choroby - to nie
  517  1,  5 |                              że w istocie, jak głosi baśń ludowa, diabeł owija się
  518  2,  1 |                             zauważył to i mówił swym basowym szeptem:~- Widzą nas na
  519  3,  6 |                           zawsze trzeba tenir par la basque, żeby zbyt daleko nie poszedł.
  520  3,  1 |                          podgórze, w departament des Basses Pyrenees, pod samą granicę
  521  2,  22|                             będę słuchał rozkazu - i basta. - Bardzo dobrze... - rzekł
  522  1,  9 |                            jego wyskakiwały z karet, bastard i powozów młode i stare,
  523  1,  16|                              karoce i najwspanialsze bastardy przed nasz dwór, bo chodziło
  524  1,  7 |                         otaczał się fosami, rowami i bastiony rozsądku, jak obłąkany,
  525  1,  17|                         zapewne w czasach katapult i baszt na kołach, może nawet w
  526  3,  5 |                pięćdziesięciu, zamkniętych w starych basztach. Broniliśmy się strzelaniną,
  527  2,  1 |                          stojącą na środku wiedeńską basztardę, ciągnioną przez pięć ślicznie
  528  3,  1 |                              Szwadron, uszykowany en bataille, ruszył z kopyta i zaraz,
  529  2,  17|                             stary, wyćwiczony, w stu bataliach się terał. Tam to zawrzało!
  530  2,  24|                         wojska formacji kaliskiej. W batalionach pieszych można było widzieć
  531  3,  6 |                           Cel!~- Pal!~Runęły pociski batalionowe.~Za chwilę dokoła jeźdźców
  532  1,  1 |                             wyliczył mi pięćdziesiąt batogów. Zaraz też sto obrączkowych
  533  1,  2 |                      łoskotem janczarów, trzaskaniem batów na cztery konie, wrzawą
  534  1,  13|                      formacja. Strzelcy augzyliarne. Battaglione cacciatori legione polacca
  535  2,  1 |                            powściągliwy jak ksiądz , Baudouin. Jeżeli mówię, że baronowa...~-
  536  3,  1 |                          mówi, zostawili z Sasami, z Bawarami. Sasy mię podle zdradziły,
  537  3,  1 |                          chcą się bić z Prusakami, a Bawary, choć się i bronią, ale
  538  2,  14|                         przez tyle lat oną nędzą się bawiąc?~- Prawdziwie... Politycy,
  539  1,  2 |                          zgromadzony już nie tylko w bawialni, w alkierzach, w ciasnych
  540  3,  6 |                         musiała być rzadko otwierana bawialnia. Z podwórza wychylał się
  541  3,  3 |                              babom. By się długo nie bawić, chwytali stare wiedźmy,
  542  1,  14|                              ty sam, który dzieckiem bawiłeś się w Wersalu na kolanach
  543  3,  6 |                             schodziły się do niego i bawiły u wezgłowia, niby goście
  544  1,  10|                              sobie winę przypisze.~- Bawimy się... - Mówcie! Co kto
  545  2,  12|                            Dochodziły nas wieści, że bawisz w Warszawie, że się ocierasz
  546  1,  1 |                            Wyganały dzika tylego jak bawół wprost na niego, na Kacpra.
  547  2,  17|                           łóżko było z surowej skóry bawołu, zawieszone na słupach,
  548  1,  7 |                            jedziemy?~- Gdzie zaś! Na Bazów, na lasy Golejowskie.~-
  549  1,  12|                          Teraz miotał się bandami ku bazylice. Żołnierze łomotali napastników
  550  1,  12|                               pałac dożów i sama owa bazylika. Niestrudzeni żeglarze,
  551  1,  13|                              Nie ma już dobrej woli! BcSgdał, Bóg wziął. Wybij to sobie
  552  2,  1 |                            wymawiać po trzykroć: Mak be nak!- bełkotał blondyn siedzący
  553  1,  13|                            wyszła. Generał-komendant Beaupoil zaczął się układać... Nie
  554  1,  11|                           wyłamujący się z płonących bebechów wściekłości, zatrząsł nim
  555  2,  24|                              mu w żebra jak dobosz w bęben. Wrzawa jeszcze trwała.
  556  1,  1 |                             nastawił ucha.~- Sołtys, bębnić!... - wołał Nardzewski.
  557  1,  2 |                         podłoga dudniła jak skóra na bębnie, światło jarzęcych świec
  558  2,  21|                             pokój...~- Jeżeli chcesz beczeć, to idź sobie osobno, bo
  559  1,  2 |                            chęci szeptane rozmowy.~- Beczkę węgrzyna sprowadził na saniach
  560  3,  2 |                        kadzenia przed wypielęgnowaną beczułką malagi, kiedy ksiądz schylił
  561  3,  2 |                             Przydźwiganą przez kilku beczułkę z winem wtoczyli na ołtarz
  562  3,  6 |                              swe bety, tam wytaczano beczułki z kapustą, wynoszono worki,
  563  2,  21|                          Krzysztofa:~- Wciąż jeszcze beczysz?~- Słuchaj no, daj mi pokój...~-
  564  1,  8 |                               a jednak samą radością będące, skąd miejsca te posiadały
  565  3,  1 |                             A skoro on na koń siada, będziemyż to spać? Tak starzy powiadali.
  566  1,  8 |                          chrzęst skrzydeł bujającego bekasa, jakoby śmiech szyderczy,
  567  1,  11|                             na kaczki w łodziach, na bekasy, dubelty, kszyki z wyżłami,
  568  3,  6 |                             maca. Czapczysko na nim, bekiesza, buty wytarte, jak zawsze.
  569  1,  2 |                           tchu. Wnet futra, opończe, bekiesze poczęły zawadzać, więc je
  570  2,  21|                            jazdy. Oficerek spity jak bela gadał wciąż do plenipotenta:~-
  571  2,  23|                           sprawności na Częstochowę, Bełchatów, Brzeziny...~Po drodze spotykali
  572  2,  24|                             Żydy i nie na jarmark do Bełchatowa ciągniemy. Terlicę kłaść
  573  2,  17|                          wszystkich wodzem był Karol Beler, a tego siedliskiem były
  574  1,  3 |                              Olbromski! - wykrztusił belfer trzęsąc się z zimna i wściekłości -
  575  1,  17|                         szuwarach i trzcinach aż pod Belfiore, skąd raz w raz wywalały
  576  2,  17|                            kłaść, bić w pierś jakoby belką! Straszne, siwe morze! Och,
  577  3,  17|                       fundował, zwierał zrąb mocnymi belkami i niewzruszonym stragarzem
  578  2,  6 |                              każdą od lat sczerniałą belkę, każdy w niej cios siekiery,
  579  3,  3 |                    natarczywiej, prędzej, namiętniej bełkocą to słowo...~Spróbował poruszyć
  580  1,  11|                               ale słabo rozumiał, co bełkoce szlochając ten mizerny twór.
  581  2,  18|                         łkania, szlochu i bezzębnego bełkotu:~- Krzysiu, Krzysiu...~Ramiona
  582  3,  15|                         folwarki okoliczne, jak oto: Bellastar, Chiva, Rosel, Trayguerra,
  583  1,  13|                         Niemiec, bom się u Maurycego Bellegarde'a i u mądrego Bliichera
  584  2,  1 |                          rien de charmant ~Comme tes belles;~Je ne pourrais un seul
  585  2,  11|                          prędzej w dół przez Biasca, Bellinzonę, Lugano. Dopiero w lombardzkich
  586  1,  12|                   Konstantynopolem, Vicenzą, Weroną, Belluno, Padwą, Bergamo, Istrią,
  587  1,  6 |                               i w niebie... A to tak beło. Ten zołmierz szedł od wojska,
  588  1,  3 |                        wiosła wyrzucały z pienistego bełtu tafle kry lodowej i ze śliskim
  589  1,  7 |                            jak strzały zaopatrzone w bełty dla bardziej chyżego lotu.
  590  1,  17|                              wolno idzie z Porta del Beluardo przez groblę prowadzącą
  591  1,  2 |                             tam złożyło na posłaniu. Belweder - był to dawny dwór, gniazdo
  592  1,  2 |                           odniosło go do tak zwanego belwederu i tam złożyło na posłaniu.
  593  1,  3 |                        pierwszy w szkole łobuz, nota bene, łobuz pod wąsem. Wiedział,
  594  2,  1 |                           wyłażąc ze swego kąta - że Benedykt dąży do absolutum dominium.~-
  595  2,  1 |                       zauważył tego - odparł nazwany Benedyktem - prócz ciebie, bo ty masz
  596  3,  11|                            zawichostskim za sadzawką benedyktyńską, że płonie wielka szopa
  597  3,  11|                  Świętopawelskiej, Świętego Józefa i benedyktyńskim. Szańce odpolne poza tymi
  598  3,  3 |                            wiecznie kwitnących róż z Bengalu, kwiatów rodzącej się Afrodyty
  599  1,  1 |                              jakem jeszcze był małym berbeciem! Aby to jest dźwierz piekny -
  600  3,  2 |                            ogony, w (Śniącej kapie i berecie, drugi za nim w ornacie,
  601  1,  17|               Zieleniewskiego, Godebskiego, Kirkora, Berensdorfa, Markiewicza, porucznika
  602  1,  12|                              Weroną, Belluno, Padwą, Bergamo, Istrią, Dalmacją, Moreą,
  603  3,  6 |                            wywiódł spod Offenbach. i Bergen, spod gradu kul pod Hohenlinden,
  604  3,  4 |                        władcy nad obcymi mu ludami i berłem Karola Wielkiego. Może wzdychał
  605  1,  16|                      opiekunką bawiła wciąż już to w Berlinie, gdzie prowadziły jakieś
  606  3,  6 |                             Z nagła jakiś żołnierz w bermycy z białymi kordonami znalazł
  607  1,  12|                         rzeczy dokonanych, Nicola di Bernardo dei Machiavelli. Oto były
  608  3,  8 |                          kierując się ku klasztorowi bernardynów. W pewnej chwili zapytał:~-
  609  3,  8 |                       Wielkimi kroki minęli klasztor bernardyński i weszli w ulicę Szeroką.
  610  3,  14|                       lodowca Rodanu na łańcuchy Alp Berneńskich. Klasztor franciszkanów,
  611  1,  14|                             ręce pierwszego lepszego Berthier albo Brune'a. Minęły czasy
  612  2,  22|                         wojskowemu i patrząc na nich bestyjskimi oczyma, z dobrotliwym i
  613  2,  18|                             się we mgłę oddalenia, w bezbrzeżny tuman, w świszczące wiatry.~
  614  2,  11|                         doliny. Były to twory równie bezcelowe i niepojęte jak węzeł łańcuchów
  615  3,  3 |                              do tkaniny przecudnej z bezcennego aksamitu, pełne rozpierzchłych
  616  2,  20|                              posiąść na własność ten bezcenny wizerunek!~Krzysztof znalazł
  617  2,  17|                              Często wprost z balu, z bezcennych kobierców podjęli my trupa
  618  2,  11|                             oczach, a od tego widoku bezcennymi kroplami szczęście spływa
  619  1,  7 |                             na równinach. Wysoko, na bezchmurnym niebie, jak lilia świeciła
  620  3,  3 |                           nie jak człowiek, lecz jak bezcielesne pożądanie widoku piękności.
  621  1,  5 |                         tajemniczego szczęścia, łoże bezcielesnej rozkoszy odsłania się o
  622  3,  3 |                              pewien szczególny urok, bezczelną dumę, rozkosz tyranii, śmiech
  623  3,  7 |                              major de With? - spytał bezczelnie Olbromski.~Książę podniósł
  624  2,  1 |                            mu odwagi i wesela. Coraz bezczelniej i niedbale] wlepiał oczy
  625  2,  21|                               O litości wspomina ten bezczelny, który się porwał...~- Pani,
  626  2,  1 |                       chętnie, byleby nie siedzieć z bezczynną niezgrabnością, którą (czuł
  627  2,  22|                           równe nogi i chwilę stał w bezczynności, nie wiedząc, co przedsięwziąć.
  628  2,  22|                               który wciąż osowiały i bezczynny siedział na swym miejscu,
  629  1,  15|                            wykładu, czy, zatopiony w bezdennych głębiach dociekania, uczynił
  630  1,  14|                           obaczyć, jak wojują lotne, bezdomne ludy Masagetów, Parsów i
  631  1,  5 |                           sama Baśka niosła go przez bezdroża. Przystanęła czasem i wyciągnąwszy
  632  1,  4 |                            wstał. Nieraz go ponosiła bezdrożami, w nocy, aż obojgu dech
  633  3,  4 |                              dokądś w pole, w równą, bezdrzewną przestrzeń. Kołysał się
  634  1,  12|                            ich taśmy, łamiące się po bezdrzewnych i bezwodnych łańcuchach
  635  1,  4 |                            że zamieniał się w żywioł bezduszny, przykuty do miejsca, i
  636  1,  7 |                            Migały z rzadka szybkie i bezdźwięczne, suche błyskawice, które
  637  2,  9 |                            huśtały na płótnach swych bezdźwięczny wyraz niedocieczonej tajemnicy.
  638  1,  6 |                             bezsilną głowę z szeptem bezdźwięcznym warg. Usiłował spojrzeć
  639  1,  5 |                             nim odległymi, ślepymi i bezdźwięcznymi wybuchy. Chwilami ustawało
  640  3,  3 |                      potwornych scen, wśród mordów i bezeceństw, miedzy rozszalałą tłuszczą
  641  3,  2 |                           wiarusy wyprawiały stokroć bezecniejsze orgie, uznałby jena przekór
  642  2,  10|                              co innego, tylko wicher bezgraniczny lecący nad morzami. Wały
  643  2,  2 |                              duch ludzkości, gdzie w bezgranicznym odosobnieniu Paweł z Tebaidy
  644  3,  6 |                         Pęcicami stało bagno-głębia, bezgruncie paskudne, zawleczone wodą
  645  3,  1 |                         powierzchnej, nieruchomo nad bezgruntem leżącej, olbrzymi wał. Powstał
  646  1,  15|                       wzruszająco arkadyjski, równie bezinteresownie jak każdym zapałem dla nowej
  647  3,  9 |                      migotały. Ludzie skłębili się w bezkształtną masę. Obadwa bataliony Sierawskiego
  648  3,  18|                             błysk w burej, bezlicej, bezkształtnej chmurze. Wspomnienie stało
  649  1,  17|                        ciemną czeluść murów grubych, bezkształtnych, trupio szarych od wielowiekowych
  650  2,  11|                              czas i deszcz. Patrzały bezkształtnymi dołami. Ust już nie było,
  651  2,  17|                           Wdała się dezercja, nastał bezład. Szeptali co świadomsi,
  652  3,  6 |                             polskie szły w tył coraz bezładnej. Panika padała na nich z
  653  2,  18|                         Krzysiu...~Stopy plątały się bezładnie, następując jedna na drugą.
  654  2,  6 |                     podnosiły w niebo kamienne głowy bezleśne turnie, rozszarpane, jakby
  655  2,  13|                wynioślejszych płaskowzgórz, z garbów bezleśnych w sam rozdół Wisłoki. Rafał
  656  3,  18|                            jak daleki błysk w burej, bezlicej, bezkształtnej chmurze.
  657  1,  3 |                    wystających gałęziach i cienkich, bezlistnych prętach wisiały szmaty i
  658  2,  20|                             sobie wściekłą zazdrość, bezlitosną wolą wpakował ją na dno.
  659  1,  1 |                         płyną do niego z piersi. To .bezlitosne światło woła ku sobie, wciąga
  660  2,  2 |                          łona matki. Spojrzy w idącą bezlitośnie starość i z przerażeniem
  661  1,  10|                        piersi, śmiech przemądrzały i bezlitosny. Nie wydobył się na wargi,
  662  2,  17|                              dla innych była długim, bezlitosnym konaniem. Tak to nagle,
  663  2,  18|                             ostrym kłusem przebywali bezludną drogę, która prowadziła
  664  1,  11|                             gorączki pragnie wody. W bezludnych polach, między opustoszałymi
  665  3,  3 |                         cisza i głusza, gdzie suchy, bezmglisty cień poranka leży nad dolinami
  666  2,  9 |                       samowładnie teraz chodzącym po bezmiarach niedoli, po ojczyźnie trwogi,
  667  2,  7 |                           było, śnić-myśleć o niebie bezmiernym, ojcu wiecznym, o ziemi,
  668  3,  6 |                          senność ogarniała go jak po bezmyślnej pijatyce. Głowę miał ciężką,
  669  2,  2 |                      człowieku i rozlegał się cichy, bezmyślny, obrzydły głos.~W jednej
  670  2,  21|                        wesołych, dowcipnych, miłych, bezmyślnych. Bawił ją jak wesoły trzpiot,
  671  2,  21|                             pochwały i pieszczotliwe bezmysły albo głuche i niebezpieczne
  672  2,  1 |                         jednego przyjaciela, tam pod beznosą czaszką sfinksa poległego.
  673  1,  14|                             tęsknota do straszliwej, beznosej czaszki Sfinksa.~Książę
  674  3,  3 |                         oddały huk olbrzymie, czarne bezokienne gmachy, mury klasztorów,
  675  1,  1 |                               Przyszli za nim ludzie bezpańscy z dobrawoli, nędzarze przymierający
  676  3,  12|                           zjechali z góry. W mieście bezpańskim, bezbronnym i spalonym nikt
  677  3,  5 |                         francuskie, toteż Cedro czuł bezpieczeństwo dokoła siebie i towarzyszów,
  678  3,  6 |                         baczność zwrócił na obronę i bezpieczne posiadanie odwrotu przez
  679  2,  1 |                           się wcześniej, aż dosięgli bezpiecznego schronienia. Znaleźli je
  680  3,  15|                               najbliższym i zupełnie bezpiecznym szlakiem do Tortozy.~- Cóż
  681  2,  12|                      ziemniaczanej naci.~Szedł przez bezpłodną piaszczystą okolicę. Wlókł
  682  1,  8 |                       rozciągała się duża przestrzeń bezpłodnego pastwiska. Ta gleba, zarosła
  683  2,  15|                           chwast nie czepiał się ich bezpłodnej nagości.~Słońce ostrymi
  684  2,  21|                            mowa zrozumiała, zwrócona bezpośrednio do niego. Nie wiedząc o
  685  1,  17|                             lipca. Nie ma tu żadnego bezprawia. Zbiegowie spod sztandaru
  686  2,  17|                najwścieklejszej rozpuście, swawoli i bezprawiom, jakich rozum nie obejmie,
  687  2,  1 |                           sąsieków, haracz nakładany bezprawnie na chłopów; ujmowanie obroków
  688  2,  12|                              gnojowe. Wzbierał w nim bezprzykładny gniew i bunt. Z całej duszy
  689  3,  5 |                         marszu nad rzeką Gwadiana, o bezprzykładnym boju pod Ciudad-Real, o
  690  3,  5 |                           tworzą bezpańskie, a nawet bezptasie gaje. Nareszcie wjechał
  691  3,  3 |                           sobą teraz robić? - myślał bezradni, siedząc w kucki na miejscu
  692  2,  20|                        zaiste, całe życie! Ogarnięty bezrozumem i wichrem miłości, oślepły
  693  2,  2 |                            wszechwichrów zamienia na bezrozumnego kata... Myśleć konając,
  694  3,  11|                             odepchnęli. Wtedy w męce bezrozumnej skoczył ku armatom, wydarł
  695  2,  17|                       opowiedzieć nie potrafi, co za bezrząd opanował wojsko francuskie.
  696  3,  3 |                            Łkały przed nim w nocy te bezsenne białe róże. Same jego ręce
  697  3,  3 |                             się na ramionach płaszcz bezsennego sumienia. Obojętne wiedzenie
  698  2,  7 |                             niż rachunek bojaźń nocy bezsennej, bojaźń rozwartej przepaści
  699  1,  5 |                         rzemiennym pasem. Powloką go bezsił, bez woli, z oślepłymi oczyma
  700  3,  10|                         zgrzybiali obadwaj, starzy i bezsilni od smutku.~- Na cóż mi się
  701  1,  5 |                            się ten dom otaczać. Czuł bezsilność rozsądku, niedolę woli...
  702  3,  2 |                            tak zgłodniały, znużony i bezsilny z czczości, że namyślał
  703  1,  16|                           wciąż syczą i wciąż drżą w bezsilnym gniewie, że trupie ziewy
  704  2,  21|                           Krzysztof patrzał na niego bezsilnymi oczyma, do których spływały
  705  3,  8 |                              twarz jego była senna i bezsłoneczna, znudzona i skrzepła w smutku.
  706  1,  7 |                            zmrużeniem oka albo samym bezsłownym dźwiękiem głosu. Niekiedy
  707  2,  18|                           poczty listowej, strzelały bezwarunkowo do każdego, kto się do rzeki
  708  2,  17|                             jego zęby wydobywało się bezwiedne świstanie ulubionej melodii:~ ~-
  709  2,  18|                             chwilę na ziemię. A ręce bezwiednymi ruchami usiłowały ściągnąć
  710  2,  7 |                          oczekiwanie nabożne, głuchy bezwład i odpoczynek w niemocy,
  711  2,  16|                          ziemi bezsilnie i z gnuśnym bezwładem. Gdy wiatr powiał z pól,
  712  2,  2 |                           dał się ogarnąć doskonałej bezwładności woli. Głowa jego zsunęła
  713  1,  5 |                          zanurzony w miękkim śniegu, bezwładny i prawie rad z tego, co
  714  1,  5 |                         skurczem śmiertelnym. Ustał. Bezwładnym już ruchem źgał zwierza,
  715  1,  12|                        łamiące się po bezdrzewnych i bezwodnych łańcuchach gór. Jak oko
  716  2,  2 |                         ubiegłych lat. Wdycha oddech bezwonny, przenika wzrokiem krynice
  717  2,  14|                               zorganizowany mądrze i bezwstydnie do wytępienia takich oto
  718  3,  3 |                        koślawych rąk lazły po murze. Bezzębna gęba była otwarta, wstrętne
  719  2,  18|                         pełne były łkania, szlochu i bezzębnego bełkotu:~- Krzysiu, Krzysiu...~
  720  2,  17|                              puścić na parol i iść w biady czy w układy z Rzecząpospolitą
  721  2,  17|                         zadziwił Francuzów. Gnali my białasów aż pod mury Werony. Ale
  722  1,  5 |                       straszliwa, pełna tylko kłębów białawych, wzmagających się wśród
  723  3,  11|                       Świętego Pawła. Szef batalionu Białkowski z dwiema kompaniami pułku
  724  1,  7 |                             uśpiony staw. Z wód jego biało-niebieskich, jak stal zsiniała od ognia,
  725  1,  7 |                      szczytowych liściach wyniosłego białodrzewa, sokor i wiązów. Gdy tak
  726  1,  7 |                             ziarna owsa. Od dalekich białodrzewów, z łona wód, spośród rokicin,
  727  1,  1 |                         biegnącej środkiem strzeliły białopienne brzozy. Las zamknął dostęp
  728  1,  8 |                       sypkoszelestnym listeczkom, ku białopiennym ciałom, które się wstydliwie
  729  1,  7 |                             Kwietne się sypią puchy, białoróżowe śniegi rozkwitłych wiśni
  730  1,  16|                             mu się ten niski, szary, białościenny dom wydał upragnionym i
  731  2,  1 |                              Wrzucimy go do otchłani białoskórników, zjednoczonych z szewcami.~-
  732  2,  11|                       ruszyli co prędzej w dół przez Biasca, Bellinzonę, Lugano. Dopiero
  733  3,  7 |                              dolnych i w przepysznej bibliotece stały teraz łóżka, łóżka
  734  3,  3 |                     palimpsesty, pergaminy i foliały bibliotek klasztornych. Drzwi wejściowe
  735  3,  14|                              ogromne wyłomy w murach biblioteki spowodowane przez wybuchy
  736  1,  2 |                           stole siedziało kilkunastu biboszów, którym już z czupryn tęgo
  737  2,  14|                            książczyska. Stosy pism i bibulastych gazet piętrzyły się na szerokim
  738  2,  14|                      zawłokach traktują te wszystkie bibuły? - czepiał się jeszcze Krzysztof.~-
  739  2,  22|                              pole wywodzić, bo co do bicia... - przekrzyczał innych
  740  3,  1 |                             idą słońcu... Czyjże ich bicz wygnał z leśnych legowisk,
  741  2,  2 |                              srogimi żagwiami głodu, biczowań i udręczeń ciała. Zacznie
  742  1,  12|                           potrząsnął głową i wskazał biczyskiem zbliżające się tuż-tuż obłoki
  743  1,  7 |                           Nie skutkował ani bat, ani biczysko, ani kłucie, ani głaskanie
  744  3,  1 |                            ujściu rzeki pogranicznej Bidassoa, zamkniętym między przylądkiem
  745  2,  17|                       tęsknota nie daje pono spocząć biednej myśli. Nigdzie ulgi. Dech
  746  1,  1 |                              Ubogie kwiatuszki, siwe biedotki leśne, są jakby kroplami
  747  1,  1 |                               Tu rzuca mu się w oczy biedronka pełzająca po mokrym liściu,
  748  2,  17|                              żołnierzy wdrożonych do biedy i twardzizny żywota, zostało
  749  1,  1 |                         poważnie pytał Nardzewski.~- Biedyć-ta duży! Pasyjka niewysoka,
  750  2,  10|                            przyńdzie telo, co kazdej biedzie do gardła skocys... A zdusis!
  751  3,  12|                           myślą głęboko, głęboko się biedził. Dawno nie golony, siwiejący
  752  1,  5 |                            Baśki zmienił się w cudny bieg. Dziko parskała. Zdało się,
  753  3,  3 |                            myślał Cedru ze śmiechem, biegając tam i z powrotem jak koń
  754  2,  12|                             oczyma krzywoprzysięzcy, biegającymi na wszystkie strony. Indywiduum
  755  1,  4 |                              włochatym źrebiątkiem i biegała na chwiejnych nogach za
  756  3,  12|                          Gwałt powstał w całym domu, bieganie, znoszenie pościeli do izby
  757  3,  6 |                       pułkiem oraz z brygadą konnicy Biegańskiego. Stu siedmdziesięciu jeźdźców
  758  1,  5 |                             przejął. W tym biegu nad biegi słyszał ciągle poza sobą
  759  3,  6 |                        zatoka werznięta w las, i oko biegło w pustą, milową, mazowiecką
  760  2,  12|                          niedolę. Patrzał na ścieżkę biegnącą brzegiem błotnistego gościńca
  761  1,  1 |                          jodły stuletnie, z przykopy biegnącej środkiem strzeliły białopienne
  762  2,  13|                           wołania ludzi z latarniami biegnących do powozu. Wprędce obadwaj
  763  3,  11|                              strony lada chwila...~- Biegnij tam i zachęć do wytrwania!
  764  3,  1 |                         zjawią się na przeciwległych biegunach i gdy pociągną nurty mórz
  765  3,  12|                      siodłach. Wparli ostrogi w boki biegunów.~- Michcik! - krzyczy jeszcze
  766  1,  3 |                            miejsce! Rosa i pajęczyny bielą się w miesięcznym świetle.
  767  2,  2 |                             każdym miejscu ciemności bielało straszliwie - śmiejące się
  768  1,  15|                    Bronisławy, w stronę Krzeszowic i Bielan. Zbudziła się uśpiona tęsknota.
  769  3,  17|                            płotów... Spojrzał na dom bielejący w oddali między rozłożystymi
  770  2,  7 |                             gór, obdartych z murawy, bielejących wiekuistymi ranami i nigdy
  771  1,  13|                       granitu. W dole uśpione miasto bieliło się od słabego blasku księżyca.~
  772  1,  3 |                       chlebodawca. Stał przed nimi w bieliźnie, wysoko wznosząc świeczkę
  773  1,  11|                              mowę, w niego wlepiając bielma zabitych oczu swoich, zaczął
  774  2,  14|                              Od Jałowcowego Smugu ku Bielom.~- Paradne pole! Rafciu,
  775  3,  6 |                            lepiej i weselej na widok bielonego dworu. Coś jakby rodzinne
  776  2,  14|                            ten dawno, widać, nie był bielony, bo nagie, jędrne, brunatne
  777  2,  9 |                         długie, ciasno zabudowane, z bielonymi chaty o dachach ze słomy
  778  3,  5 |                      niewielkiego wzrostu, z włosami bielusieńkimi jak śnieg i z białym przystrzyżonym
  779  3,  1 |                        dotychczas nie wiem, skąd się bierą.~A są i inne. Będzie ci
  780  2,  23|                      Walentego Skórzewskiego i przez Biernackiego. Nieświetna była broń tego
  781  3,  4 |                             jak drwal w złości ciska bierwionami...~Mózg się żywym płomieniem
  782  2,  14|                              Będziemy gospodarowali. Bierzemy się do roli.~- Pan hrabia
  783  2,  17|                             Cóż to, dziadku, tak nas bierzesz na spytki? - mruknął Trepka.~-
  784  3,  5 |                       rozstąpił się we drzwiach i do biesiadnej izby wwaliło się kilku olbrzymich
  785  3,  5 |                            teraz, na nowo zrabowane, biesiadniczy stół lansjerów. Czarne,
  786  1,  2 |                             najmniejszy stół i grono biesiadników. Niektóre łączyły się między
  787  3,  1 |                    stryjeczni Kuleszyńscy, Krasuski, Bieszyński, Leśniewski, Grabowski i
  788  2,  2 |                         chodziło mu jedynie o chwilę bieżącą, o zdarcie koszuli Dejaniry.
  789  1,  4 |                             do serca. Ale nie chwile bieżące umierały, tylko właśnie
  790  2,  2 |                             pyta się o nędzne rzeczy bieżącej godziny, nic a nic nie wiedząc,
  791  3,  2 |                          Serce bije... Banda chłopów bieży czając się po zapłociu...
  792  2,  23|                        czerstwość i malownicza siła, bijąca z postawy tej młodzieży,
  793  3,  3 |                              gwałtowny łoskot bębna, bijący w nie znany mu takt. Wkrótce
  794  1,  10|                              swych rąk wiszących jak bijaki cepów, nóg, głowy, ślepiów
  795  1,  15|                           gotowizny na reprezentację bilardową i baletową, pożyczać, skąd
  796  2,  22|                         głębi, w ciemnej izbie, kule bilardowe szczękały, głośne rozmowy
  797  2,  22|                                czy to nie skandal?~- Bilardu nie mam - z powagą odpowiedział
  798  3,  6 |                            stanąłbym w tym miejscu i biłbym się aż do śmierci.~Pelletier
  799  2,  1 |                            tej otchłani z zapłaconym biletem, żeby mieli sposobność deptania
  800  2,  1 |                      sprowadzić aktora sprzedającego bilety, który już był kasę zamknął,
  801  3,  6 |                          wzgórek na tamtej równinie. Biliby w Falenty i w Puchały nie
  802  3,  11|                           kierowane przez porucznika Bilskiego i podporucznika Tykla. Ale
  803  2,  21|                             wciąż do plenipotenta:~- Bin doch ganz knall... Sacra!
  804  2,  9 |                             okrągłe barki, kształtne biodra zanurzaj ą w wodzie czarnej,
  805  1,  17|                             redanów, kurtyn, lunet i biretów, znalazł olbrzymie zmiany.
  806  2,  2 |                               Unde sit malum? Święty biskup, który tak słusznie nosi
  807  2,  2 |                              kwestie zadane mu przez biskupa. Wyznaje, że jest zwalczony
  808  1,  12|                              Tam św. Marek w ubiorze biskupim, tam Zmartwychwstanie, tam
  809  2,  22|                        miasto. Zwiedzili stary zamek biskupów krakowskich, sypiący się
  810  2,  21|                             ganz knall... Sacra! Wer bist du eigentlich? ~- Ależ tak...
  811  3,  5 |                           twardy,~Czuwa na twój kark bisurman hardy...~Czas przetrzeć
  812  1,  3 |                           dactylicus catalecticus in bisyllabam, seu versus Alcmanius...~
  813  2,  12|                            go na ludny gościniec, na bitą, szeroką drogę. Boczną ścieżynką,
  814  3,  3 |                            huku wystrzałów, wrzasków bitewnych... Kapitan siedział na krześle
  815  1,  11|                              Żołnierza! W bitwach, w bitwachem-em beł, psiekrwie! W ośmi!
  816  3,  17|                           groblę z upustem na palach bitych i odrestaurował młyn, a
  817  2,  24|                            mile odległej od Gdańska, bitym traktem tczewsko-gdańskim.
  818  1,  17|                     artylerii, później wyznaczony do biura Jakubowskiego, starego nauczyciela
  819  1,  17|                    adiutantuje, gdzie służy. Był i w biurach Bortom, i przy Axamitowskim,
  820  1,  5 |                             ukos od okna, przy małym biureczku, wygodnie leżąc w fotelu,
  821  1,  10|                          wydobył z otwartej szuflady biurka sakiewkę ze złotem i podał
  822  3,  2 |                             Ze dwa tysiące żołnierzy biwakowało tam z wrzaskiem i śpiewem.
  823  2,  24|                           jakby kopułę. Był to styl "bizantyjski". W razie jeśli strzechy
  824  1,  12|                           wodząc po twardych liniach bizantyjskich przymrużonymi oczyma. Jakże
  825  3,  5 |                             kokosowego orzecha, rogu bizona i żółwiej szkarłupiny, dokonane
  826  1,  7 |                         nowinki, gdy ten zagroził mu bizunami i kazał wołać parobków,
  827  2,  9 |                           wdziały diademy ze złotych blach, uwieńczone kwiatami. Szaty
  828  2,  15|                              były jakoby złotolitymi blachami. Sroki pokrzykiwały na ich
  829  2,  16|                           inne tknięte dopiero szarą bladaczką. Na ziemi, pod kopytami
  830  1,  1 |                             leśne, są jakby kroplami bladego nieba północnej wiosny,
  831  3,  4 |                              oczu bratki jesienne... Bladofioletowa lewkonia leży na piersiach,
  832  1,  10|                       adamaszkowe z listewkami, albo bladoniebieskie. Przechodził jak we śnie
  833  1,  1 |                            rozgrzewać śniegi. Wskroś bladoniebieskiego przestworu płynęły białe
  834  2,  1 |                            umizgów, gdy obecny tutaj bladooki zapisywał się na ratuszu
  835  2,  1 |                              plotą?~- Przypominam tu bladookiemu, że jest mieszczaninem,
  836  3,  3 |                             barwy ich śnieżnobiałe i bladożółte, koloru ciała kobiety i
  837  2,  21|                           jego oczy były zapadłe pod bladym czołem, a przymusowy uśmiech
  838  3,  4 |                         ruchomym materacu, palce rąk błądzą, chodzą, wędrują. Nogi coś
  839  2,  24|                        ruszył przez las i po długich błądzeniach dotarł do jakiejś wioszczyny.
  840  2,  7 |                           każdej igiełki świerkowej, błądzić bez celu po niedostępnych
  841  1,  13|                      rozczarowania ciężkie jak góra. Błądził to tu, to tam. Noc była
  842  3,  4 |                           piasku, gdzie w zamyśleniu błądziła stopa, po ile czerwonym,
  843  1,  2 |                          twarzy siła woli.~Kiedy tak błądzili między ludźmi, nie wiedząc,
  844  2,  10|                             przykuty zaczął go o coś błagać jęcząc i skamląc.~Dozorca
  845  3,  6 |                          gniew. Żeby się odczepić od błagalnych spojrzeń, rzekł oschle:~-
  846  1,  12|                         świadomie przeceniali rzeczy błahe. Jeden w ciągu godziny mówił
  847  1,  8 |                          rzeki, sam w sobie narzekał błąkając się w poprzek wszelkich
  848  1,  17|                              to za ludzie. Widział w blaskach ognia ich niskie czarne
  849  1,  9 |                              wóz otoczony latającymi blaskami wjechał pod nie, zaszemrało...
  850  1,  7 |                        odszedł. Świece spaliły się w blaszanych lichtarzach. Piotr wyszukał
  851  2,  18|                          szczytem widniał obrazek na blasze, przybity czterema gwoździami.
  852  1,  7 |                        siostry! Dzwonki polne, maki, bławatki, bratki łąkowe... O usta
  853  2,  13|                          złożyła ręce...~Krzysztof z błazeńską miną pokazał, jak to Kurtiwronka
  854  1,  3 |                               uśmiechał się w sposób błazeński i czterykroć za wysokim
  855  3,  2 |                               Hiszpan - wołał głosem błazeńskim - ale ksiądz proboszcz!
  856  3,  2 |                             i klaskał w ręce. Tamci, błaznujący, poustawiali przyniesione
  857  1,  1 |                              gdzie wiedźmy, strzygi, błędnice zlatują się o północku i
  858  1,  3 |                             Zatopione w nich wierzby błędnie szarzały. Błonia obrosłe
  859  1,  11|                   obojętności. Tamten drugi spojrzał błędnymi oczyma, jakby go dopiero
  860  1,  4 |                           który głowę okrywał. Twarz bledsza, jakby starsza od owej chwili,
  861  1,  16|                             perłowej muszli, zarazem błękitnawej i jakby różowej. Kilka maleńkich
  862  2,  21|                             w brunatnych zaroślach z błękitnawych mgieł świtu wyłaniał się
  863  2,  20|                             łuków powiek ocienionych błękitnawym cieniem prześlicznych rzęs,
  864  3,  9 |                              z lewej strony. We mgle błękitniały drzewa Starego Otwocka i
  865  2,  22|                              wioski. Wesołe jej dymy błękitnymi smugi przerzynały różową
  866  2,  17|                           drzewo manyles, podobne do blekociny. Te to smugowia mokną w
  867  1,  14|                               w turbanach de velours bleu!~- Widziałeś?~- Byłem na
  868  1,  13|                             Bellegarde'a i u mądrego Bliichera od fahnjunkra uczył, jak
  869  3,  1 |                         wyniosły zakręt drogi. Chłód bliskich gór powiał.~W blasku zorzy
  870  3,  9 |                          Ostrówkiem.~Chłód powiał od bliskiej rzeki. Usłyszeli w ciemności
  871  3,  9 |                           Zrobiło się tak ciemno, że bliskość wody rozpoznawał jedynie
  872  1,  10|                          jakichś potwornych ranach i bliznach...~Do tej alei spływało
  873  3,  6 |                          pola, od strony Nadarzyna i bliższego Sękocina, przydał dwie haubice
  874  1,  1 |                              Zaraz potem drugi głos, bliższy Rafała, odpowiedział jednokrotnie
  875  2,  10|                       skapiał, no, to cie hnet w tym błocisku zagrzebli. Ale to ta nic.
  876  3,  3 |                           tym, że idzie.~Doświadczał błogiego olśnienia, ze się oddala
  877  1,  1 |                              używać nareszcie zaczął błogiej pomyślności pod panowaniem
  878  1,  7 |                            się na pamięć pozdrowień, błogosławieństw, słów-talizmanów, które
  879  1,  1 |                        ochotę do szabli, udzielił mi błogosławieństwa w imieniu rodziców, a na
  880  3,  12|                        spłynęła na nie łaska ciszy i błogosławiony chryzmat pociechy. Zgrabiałe,
  881  2,  10|                       nadpłynął drugi, czoła dotknął błogosławionymi rękoma i trzeci, tamtych
  882  2,  24|                              które przez zawieszenie blokady Grudziądza, przez wsteczny
  883  3,  6 |                             weń, gdy rannego dowódcę blokhauzu niosą na tragach. Patrzą
  884  1,  16|                              ziewy chuchają spod ich błon zielonych i martwe oczy
  885  1,  16|                        rozrosłe żabie nogi z mokrymi błonami. Były to liście szorstkie,
  886  2,  20|                             polskim stroju, z wąsami blond jak wiechy. Twarz miał tęgą,
  887  1,  2 |                              w bronecie, wzdycham do blondyna!~Zaraz odcinał się chór
  888  2,  1 |                       masonów... - przerwał mu młody blondynek mielący już językiem - a
  889  1,  4 |                              wygnać i zedrzeć ohydną błonę przywarłą do serca. Ale
  890  2,  7 |                       dotykały z czułością stulonych błonek chorego kwiatuszka, podnosiły
  891  1,  7 |                             że leniwym ruchem dźwiga błoniastą rękę i niesie do ust piszczałeczkę,
  892  3,  9 |                            trzydzieści kilka domów i błonie za wsią. Z dala widać było
  893  3,  1 |                           poruczników - Rybałtowski, Błoński, Dziurkiewicz, Ledóchowski,
  894  3,  6 |                         ziemi.~Olchy po nadrzeczu, w błotach rozrosłe w kępy i laski,
  895  3,  6 |                          zaczyna się nieprzebyta gać błotna, a idzie aż Bóg wie dokąd.
  896  2,  18|                         stary Cedro i brnął środkiem błotnego szlaku wprost na jeźdźców.
  897  2,  1 |                              drzewa wychylały się na błotniste koleje ulicy, pałace gdzieniegdzie
  898  2,  12|                            ścieżkę biegnącą brzegiem błotnistego gościńca i widział tam siebie.
  899  1,  9 |                           Był to w owej chwili szlak błotnisty, porznięty wyrwami, a tu
  900  1,  5 |                            niej jak badyl, pełza jak bluszcz, póki wicher świętego obrazka
  901  3,  15|                             morysków tak już pokryte bluszczami i trawą, że trudno je było
  902  3,  1 |                             czynów oplecionych przez bluszcze legend, a przez westchnienia
  903  3,  6 |                             huczały przed nimi. Kule bluzgały po wodach stawu i kosiły
  904  3,  7 |                             spokojnie.~- Za krew, co bluznęła z tysiąca kilkuset piersi
  905  2,  20|                             właśnie tu i tam światła błyskać poczęły. Główne wejście
  906  2,  20|                          choć w pierwszych momentach błyskał w nich piorun.~Rafał począł
  907  2,  5 |                              Czy to ty mię całujesz, błyskawico? Czy to wy, róże? Czy to
  908  1,  10|                     mówiących i żywej rozmowy. Rafał błyskawicowo przeczuwał ostatnią chwilę,
  909  3,  2 |                       widziadła, jak gdyby od nagłej błyskawicy odsłonione, to znowu kładły
  910  3,  6 |                           strzemionach raz i drugi z błyskawiczną prędkością. Żołnierz ów
  911  2,  10|                          mgnieniu źrenicy dokonywały błyskawicznych skurczów i wygięć nie do
  912  1,  8 |                          granatów z żelaza, pomiędzy błyskiem schylonych bagnetów, w szczęku
  913  1,  5 |                             i ukazywało się w jednym błysku widziadło chat, rodzinnego
  914  2,  3 |                          Jeszcze brzmiała pieśń, gdy błysło światło jakoby w rozdzielonym
  915  3,  12|                          pleśnią pokrytej twarzy coś błyśnie... Kurcz stuli usta... Szlocha
  916  1,  2 |                             Światła się daleko w nim błyszczą.~- Gdzie to?~Rafał nachylił
  917  2,  6 |                              leciała w dół, ku rzece błyszczącej na kamieniach, to znowu
  918  1,  8 |                            lśniła od poświaty gwiazd błyszczących w zenicie. Około północy
  919  3,  16|                              pod skałami rośliny. Na błyszczącym piasku leżał nagi zupełnie
  920  1,  3 |                       towarzysza:~- Ten chudy rybak, Bobrzyk, przybija do brzegu! Nunc
  921  1,  3 |                            jutro rano przed lekcjami Bobrzykowi, da mu się na piwo.~- Ja
  922  2,  1 |                       odzywaj, że chcesz to widzieć, bobyś się finalnie skompromitował.
  923  2,  17|                             nożyska, że popuchły jak bochenki chleba, brało się deszczułkę
  924  1,  1 |                           wzniesionymi, niby gniazdo bocianie, bujał nad przestworem:
  925  3,  6 |                         szczycie najwyższego z drzew bociek klekotał. Pierwszego spotkanego
  926  2,  12|                              spoglądając z ukosa na "boczek" wieprzowiny leżący na misce.~
  927  2,  12|                         lepszej, tłuściejszej części boczku.~Chleb znikał w jego ustach
  928  2,  21|                              chwilę podjechał sam ku bocznemu wejściu saniami zaprzężonymi
  929  3,  3 |                             się znaleźli, szła wąska bocznica pod kątem prostym, a równolegle
  930  2,  18|                          Tarnów. Wstało wreszcie owo Bodnia zimne, wietrzne...~Deszcz
  931  3,  13|                       kamienia przyniosły mniszki za Bodzanty, kościelnego księcia i łowcy,
  932  3,  13|                          strony Kunowa. Minął szybko Bodzentyn, przez który dopiero co
  933  3,  17|                            zwieziono jędrne gonty, w Bodzentynie stolarz dopasowywał już
  934  1,  1 |                            jednak twardo aż do drogi bodzentyńskiej. Tam go znowu zluzował stary
  935  1,  7 |                            wilgoci, łąk od wielkiego bogactwa traw pachnących we dnie
  936  2,  6 |                              gotyckie wieże otoczone bogactwem kwiatonów. Słychać było,
  937  3,  4 |                     żołnierzom, pracowitemu ludowi i bogaczom, księżom i świeckim, Francuzom
  938  3,  10|                              aż do skutku... Miejsce bogate. "Bram cztery ułomki, klasztorów
  939  1,  15|                         pisywali nawet wierszydła do bogdanek, rymy okaleczałe wykrzywioną
  940  3,  3 |                      towarzysze, przed obliczem swej bogdanki stanie?~- Konik polny...~-
  941  1,  1 |                              był nocleg w miasteczku Bogoryi. Dokoła zajazdu, gdzie my
  942  2,  2 |                            mówił modlitwę do Zeusa i bogów: "Niech o nim kiedyś powiedzą:
  943  1,  10|                         dziwaczne chimery, ucztowali bogowie... Oszołomiony przepychem
  944  3,  1 |                         Kajetan Woyciechowski, Józef Bogusławski, Luzignan, Jan Nestorowicz,
  945  3,  12|                           krzyczy jeszcze starzec. - Bógżc ci zapłać... Broń mi chłopca!...~
  946  3,  4 |                            martwe ugory mej śmierci? Bógże ci zapłać... Jesteś zapach
  947  3,  12|                           domowe nie jak zwycięzca i bohater, o czym tyle lat marzył,
  948  1,  3 |                          Będziesz mi tu się stroił w bohatera, mnie uniewinniał... Mnie!... -
  949  2,  2 |                          karty, wykonywał w marzeniu bohaterskie napady w gronie elegantów
  950  3,  9 |                     zachowali zimną krew i niezłomne bohaterstwo. Jakiś ich oficer ze wzgardą
  951  1,  1 |                     wielkiego pieca. Niemen i Wisła, bohatery dnia, śmiało układły się
  952  3,  1 |                        Niemce, góry, morza, wielkich bohatyrów i straszne dzieła wojenne.
  953  2,  13|                    przerywając gry:~- Air: ,,Dans un bois solitaire et sombre..."~-
  954  1,  5 |                    kalenicami, jak plewy rozwiane na boisku, jak mogiłki po zapomnianych,
  955  2,  24|                               którzy żywot sterali w bojach, legioniści oraz jeńcy pruscy
  956  3,  11|                         ruchliwy krąg światła, przez bojaźliwą smugę pochodni, że przepatruje
  957  1,  16|                             Spływał stamtąd tajemny, bojaźnią i wzruszeniem tworzącym
  958  3,  3 |                              Krzysztof liczby starć, bójek, pościgów na gładkich szosach
  959  2,  24|                             zdobywać miasto wstępnym bojem. Żołnierze pruscy i uzbrojeni
  960  2,  17|                               utarczek, śmiertelnych bojów! Od pierwszej do ostatniej
  961  3,  11|                          ukazywało skurczone palce i bojowo wyciągnięte piszczele rąk.
  962  2,  24|               najpierwotniejszych ćwiczeń i poruszeń bojowych, tych jakoby skurczów i
  963  2,  3 |                       świecznikiem trójramiennym. Po bokach wznosiły się dwie śpiżowe
  964  1,  2 |                              drugą, jakieś alkierze, bokóweczki, sienie, aż wreszcie zatrzymał
  965  1,  2 |                        mośćbrodzieju! Sam to widzę i boleję, ale nieraz tu już krzesano
  966  2,  17|                              ziemi złożyli starszego Bolestę, kapitanów Osękowskiego
  967  1,  12|                             Mantuańskie, i aż w samą Bolonię, co teraz zrobiona stolicą
  968  1,  4 |                       zrozumieć, ani nazwać pożądań, bólów nieokreślonych, ślepych
  969  1,  17|                        tłukły się dymy po całonocnym bombardowaniu, sunął nieraz w szuwarach
  970  1,  17|                        konnicę. Teraz co innego...~- Bombardują miasto... - wymiamlał do
  971  1,  5 |                        ranieni. Generałowie Verdier, Bon, Verne, Lasne musieli być
  972  1,  11|                            nie chce wychodzić i wieś bontuje. Pada, że my som niby wolne.
  973  3,  1 |                        Ledóchowski, Ulewicz, Ambroży Borakowski, Rostkowski, Wojciech Dobiecki,
  974  1,  8 |                          swobodę. Wygnanka leżała za borami, z dala od szerszych dróg,
  975  2,  1 |                         przynajmniej słyszałem, że w Borchowskim Ogródku na Miodowej ułatwiałeś...~-
  976  3,  3 |                      jakiegoś przodka z czasów Maćka Borkowica. Zobojętniał już na przykrości
  977  1,  12|                            Downarowicz, Kozakiewicz, Borowski, Kończa i Koszucki.~- A
  978  1,  17|                              sile.~Nadjechał generał Borton ze sztabem. Już wówczas
  979  1,  17|                           Miał polecenie od generała Bortona oświadczyć ustnie szefowi
  980  3,  4 |                              głębokim, starodrzewnym boru-lesie...~Dech zamiera. Serce się
  981  1,  5 |                       Klęcząc w śniegu, zaczął teraz borykać się, wodzić na śmierć i
  982  2,  17|                      szańcach, to samo podporucznicy Borys i Majewicz u mostów na Adydze,
  983  2,  10|                               Dy lekce hań na dnie w borze gnić z pniakami, niźli tak
  984  2,  24|                              w stronę domową na poły bosi, obdarci, z pustymi brzuchami.
  985  2,  2 |                              całej cudownej ziemi... Boski ogrodnik! On, który sprawia,
  986  3,  3 |                    niewysłowionej piękności, oblicze boskie, kształt córy Diosa, Pallady
  987  1,  1 |                              ino oni, choć ta już na Boskim sądzie, Panie świeć... Stoją
  988  3,  1 |                              szwadron, a oprócz tego bośniackich pikinierów konnych to samo
  989  3,  1 |                             pruska, dragony, huzary, bośniaki na łeb, na szyję, w drzazgi!
  990  2,  17|                            huzarów zajęli stanowisko Bossolengo i Polo na prawym brzegu
  991  1,  8 |                           przyjaciel, sen, błąka się bosymi nogami dokoła mojej pościeli,
  992  2,  24|                         Prusakami dowodził major von Bothe, wrzała walka tym zaciętsza,
  993  2,  18|                              klanu jakich Kafrów czy Botokudów w domniemanym interesie
  994  1,  1 |                         Tamtego furmanka powiozła do Bożęcina, a ten ostał i siedzi.~Nardzewski
  995  1,  14|                           jest z przyrodzenia i woli Bożej: jak tłusty siepacz, szlachetnie
  996  1,  2 |                         swoim czerwonym językiem. Po Bożym Narodzeniu przyszedł raz
  997  2,  12|                         Lepiej nieco podjadł sobie u braciszków w pewnym klasztorze, gdzie
  998  2,  1 |                           dorobił jako hecmajster na Brackiej ulicy.~- Cha, cha, cha! -
  999  1,  8 |                      hulaszcze czasu kampamentów pod Bracławiem, powroty do obozu nad ranem
 1000  1,  7 |                               Tyle już lat! Gdyśmy z Bracławszczyzny pod Grochowskim dniami i