Tom, Rozdzial

 2502  2,  3 |                            ze rzniętymi symbolami, a dnami grubymi na cal. Po trzecim
 2503  2,  16|                        kształtu wiadra przewróconego dnem do góry, chwiały się jak
 2504  1,  7 |                            miękki głos kurki wodnej. Dniało.~W ramach okien rozpościerał
 2505  1,  7 |                           tymi stronami.~Skoro tylko dnieć zaczęło, zbudził Wincentego
 2506  1,  17|                             od robotnika płatnego na dniówkę. Szedł tedy wciąż tymi samymi
 2507  1,  13|                        pogrążały się w błogosławioną dobę spoczynku. Jeszcze tylko
 2508  3,  1 |                     Borakowski, Rostkowski, Wojciech Dobiecki, Stawiarski, Korytowski
 2509  3,  1 |                       przespała - bardzo był stary - dobiegł już kresu -liczy na pewno
 2510  1,  7 |                             pies milczkiem kąsający, dobiegła ucha i jadowitym zębem wieczną
 2511  1,  1 |                         Tomek Zalesiak za to, że się dobierał do mego lamusa. Otrzyma
 2512  2,  21|                             ławice piasku podwodnego dobijali. Już przedświt powlekał
 2513  3,  6 |                              dworu i głośną rozmowę. Dobijano się do okien, szukano drzwi.
 2514  2,  10|                           nie kces, to cie tak kijem dobili, coś nie kciał, a wstał
 2515  2,  21|                              i krzesła napełniły się doborem najpiękniejszych dam okolicy.
 2516  3,  1 |                           Mieli okrągłe pięć tysięcy doborowej piechoty, mieli armat sztuk
 2517  2,  24|                          Serce waliło mu w żebra jak dobosz w bęben. Wrzawa jeszcze
 2518  3,  9 |                      Znalazłem się znowu między mymi doboszami. Warta nas odprowadziła
 2519  1,  1 |                             mój był mandatariuszem w dobrach księcia Olelkowicza.~- I
 2520  3,  17|                           który w Kieleckiem jakimiś dobrami administrował, zetknąwszy
 2521  2,  1 |                        ciągnioną przez pięć ślicznie dobranych szpaków, a w niej z pańską
 2522  1,  2 |                          słabszych w głowie chrapało dobranym chórem. Piec był dobrze
 2523  1,  8 |                      Wszystko, co jest życiem - jest dobrem.~Piotr obojętnie milczał.~-
 2524  2,  12|                              domowy akcent, żeby tak dobrnąć do swego dnia i swojej nocy!~
 2525  1,  15|                         wiele się przydała, wrodzona dobroć połączona z niezgłębioną
 2526  3,  6 |                             w tym miejscu! - wypalił dobroczyńca Rafała, chwytając tamtego
 2527  3,  15|                             na grosz albo jowialni i dobroduszni, za niuch dobrej tabaki
 2528  2,  14|                               Witam i ja pana posła, dobrodzieja mojego, mentora... Jakże
 2529  1,  16|                            Rafał, nie mów tatuńciowi dobrodziejowi, żeś mię tu zastał...~-
 2530  3,  15|                       Doświadczył ode mnie wielekroć dobrodziejstw. Niejedno życie ode mnie
 2531  2,  1 |                          dziękczynieniem za wszelkie dobrodziejstwa, a w gruncie rzeczy skargę
 2532  3,  1 |                        bagnety. Kapitanowie piechoty Dobrogoyski i Tatarowicz torowali drogę
 2533  2,  10|                            nie trza. Ale ja ta wolem dobrom, bo krótkom męke, niźli
 2534  3,  6 |                         niewiasto'? - pyta się jej z dobrotliwą mądrością życie. - Tyś już
 2535  2,  10|                              jakoby na czyjejś dłoni dobrotliwej, zaznając ciszy i nicości.
 2536  3,  15|                            coś wart w twoich oczach. Dobrzem się swego czasu przespał
 2537  1,  17|                           skomlenie rannych. Chyżo z dobytą szpadą szedł książę, porwany
 2538  3,  6 |                              pacierze, nie wywiedzie dobytku, nie wypędzi gadziny, to
 2539  1,  1 |                        prochu na panewki dwu flint i dobywało się zza pasa podwójne pistolety.
 2540  2,  24|                        Rzucił się za innymi naprzód, dobywszy pałasza, ale jeno przecwałował
 2541  2,  21|                         wciąż do plenipotenta:~- Bin doch ganz knall... Sacra! Wer
 2542  2,  14|                           właściciel udławił się jej dochodami. Oto wszystko.~- Nie wszystko.
 2543  1,  1 |                              kierunku klasztoru. Nie dochodząc do źródła świętego Franciszka
 2544  2,  17|                      następowało wielkie osłabienie, dochodzące aż do omdleń. Ręce i nogi
 2545  2,  19|                            słyszeć jakiś jeden głos, dochodzący z dala, jakoby dziecięce
 2546  2,  1 |                        wzięło, że zacząłem z książek dochodzić, co i jak. Moi przyjaciele,
 2547  3,  8 |                          gdyż liczba rannych trzystu dochodziła.~- Zdaje się - rzekł z cicha
 2548  2,  3 |                        obiecuję jak najświętobliwiej dochować, a w razie konieczności
 2549  2,  3 |                           Mularstwa z jak największą dochowam pilnością. Przysięgam, iż
 2550  1,  3 |                             projekt.~- Moglibyśmy ją dociągnąć idąc po brzegu...~- Możesz
 2551  2,  21|                        oficera ubranego już w futro. Dociągnął go w swych barach aż do
 2552  3,  6 |                          Pelletierem zagłębili się w dociekanie. Wkrótce szef czytał:~-
 2553  2,  17|                               gdzie słońce nigdy nie dociera!... Puste były, gdyś tam
 2554  2,  21|                           między lodami. Łódź spodem docierała mielizny, więc ze wszech
 2555  2,  21|                         wydzierając sobie wiosło, to docierali do skorupy lodowej tamtego
 2556  2,  10|                               bez drugi, alek ni móg dockać końca, kraju... Telo me
 2557  3,  1 |                              głupszy i na śmierć mię dockliwiło, a tamto szelma - jeden
 2558  2,  10|                              końca, kraju... Telo me docliwiło, cok wzion i zdezenterował.
 2559  1,  15|                             wykładał utriusque iuris doctor Nemetz, oraz na prawo cywilne,
 2560  3,  3 |                             ty dzisiejszego wieczora doczekasz....~- Puścisz, psubracie?!~-
 2561  1,  5 |                               na niego spogląda.~Nim doczytał do końca szpalty, już cześnik
 2562  3,  10|                          tchórz ze mnie.~- A toż nie doda ci ducha? Stary przyjacielu,
 2563  1,  1 |                        pierwszego famulusa z brzegu, dodając:~- Diabli cię z twoim Niemcem!~
 2564  1,  13|                             lecz rzeźwością owiewa i dodaje mocy a wiary w siebie jak
 2565  2,  20|                            dotychczas nie uznał... - dodała z uśmieszkiem ledwie-ledwie
 2566  2,  18|                            set nędz! nowej hańby nie dodali...~- Słuchaj, zaklinam cię! -
 2567  2,  1 |                               wszyscy widzieli. Wino dodało mu odwagi i wesela. Coraz
 2568  1,  17|                           mocy paragrafu sekretnego, dodatkowego, kapitulacji z dnia 28 lipca.
 2569  1,  2 |                               Byłem wtedy chory, a w dodatku mały smarkacz. Drzwi się
 2570  3,  3 |                            żyje Ferdynand siódmy!" - dodławiano nagimi dłońmi.~Reszta obrońców,
 2571  2,  23|                        Bergonzoni, Stanisław i Józef Dönhofowie.~Zaczęła się msza polowa.
 2572  2,  1 |                              propozycją zastanawiał. Dogadzała jego ambicjom, czyniła zadość
 2573  2,  1 |                            to familijnym widokom nie dogadzało, gdyby Rafał mógł, na czas
 2574  1,  5 |                              wśród parowów pościg ją doganiał. Gdy do jej uszu doleciał
 2575  2,  17|                            wojence dalekiej...~Dzień dogasał nad spłowiałymi rolami.
 2576  3,  7 |                           piłką i lancetem. W innych dogasali z jękiem konający. Kilku
 2577  1,  2 |                             i jasne światło księżyca dogasało już przy słabym blasku daleko
 2578  3,  9 |                             pędy wierzbowe i pastuch doglądający krów wesoło wygrywał na
 2579  1,  8 |                             i dziewuch folwarcznych, doglądał koni i bydła, stodół i śpichlerza,
 2580  2,  21|                             się w pałacu i zmarnować dogodną chwilę. Uda, że się spił.
 2581  1,  5 |                             Znalazł wreszcie miejsce dogodne i wkroczył na obszar dworski.
 2582  3,  2 |                            Szedł teraz co tchu, żeby dogonić pułk. Rozglądał się na wszystkie
 2583  1,  17|                           trupów usłał włoskie pola. Dogorywał w drodze do Mediolanu generał
 2584  2,  1 |                        jednak sama myśl, że list ten dojdzie rąk księcia, sprawiała mu
 2585  3,  8 |                               Moja to dziedzina. Nim dojdziesz do Krakowa, ja ci znad Gopła
 2586  2,  21|                           jaki taki, choć safanduła. Dojedziemy z paradą.~- Frau Olowski
 2587  1,  4 |                          futrzanej bekieszy pilnować dojenia krów - i zamieniał kilka
 2588  1,  13|                        zgryzot. Nie wyspać się i nie dojeść, a żywić się i konsolować
 2589  2,  1 |                       Słyszeliście!~- Kto to jest?~- Dojeżdżacz Kalinowskiego...~- Ja wnoszę
 2590  2,  13|                        północku, obadwaj przyjaciele dojeżdżali do Olszyny. Zabawili dzień
 2591  1,  10|                          jasne, tak jasne jak ziarno dojrzałej sandomierskiej pszenicy.
 2592  1,  8 |                            żeś wziął determinacją po dojrzalszym namyśle, a mnie się widzi,
 2593  2,  2 |                           jak w nim po wtóre przeżył dojrzały żywot, zamknął w pamięci
 2594  2,  2 |                     wspomniał mu się inny... Tamten, dojrzałych lat, któremu grozi rozstanie
 2595  3,  14|                        zwalisk. W kupie szło trzech. Dojrzawszy, widać, jego płaszcz, stanęli.
 2596  3,  1 |                              to stamtąd pierwszy raz dojrzeli daleki kraj. Aże chłop gadać
 2597  2,  2 |                             sprawia, że owoc gruszki dojrzewa, że jabłka wonne wyciekają
 2598  3,  10|                           rośnie to zboże, dla niego dojrzewają owoce, pachną kwiaty...
 2599  2,  11|                         obarczona płomiennymi kulami dojrzewającego owocu. Jasnosrebrzyste cytryny
 2600  2,  2 |                           objawia się bardziej niż w dojrzewaniu ziarna, w rodzeniu się traw
 2601  3,  3 |                          wtargnąć do środka miasta i dojść do mostu. Z placu Engracia
 2602  1,  15|                        Jarzymski czekał tylko chwili dojścia do pełnoletności, żeby się
 2603  1,  12|                         ciężką wprawdzie biedą, tyle dokazać, że Olbromski zdał wymagany
 2604  2,  17|                              na pokładzie czuwający, dokiela blady i zimny nie odszedł
 2605  2,  24|                              wódz naczelny wszelkich dokładali starań, żeby złamać wejściowe
 2606  3,  1 |                           miejscu. Przyszła wreszcie dokładna wiadomość z oddziałem generała
 2607  1,  3 |                            idealnie wymytej podłodze dokładne odbicia spracowanych stóp,
 2608  1,  16|                            pierwiastkowego uczucia i dokładnej wiedzy o nim na chwilę rozchyliła
 2609  2,  7 |                            zmianami swymi wyrażająca dokładniej niż rachunek bojaźń nocy
 2610  2,  17|                         ponurym zamku żywota tęgiego dokona. W sierpniu 1802 roku rozeszła
 2611  2,  9 |                              na śmierć, która się tu dokonała, zapłonął gniewem, jakby
 2612  3,  3 |                           zmuszona była oddać głos: -Dokonałeś! ~Wzdrygnął się i rozejrzał.~-
 2613  2,  24|                             Zabrano działa. Kiedy po dokonanej kapitulacji Dąbrowski wjeżdżał
 2614  1,  3 |                      pewnością, że tam jest radość z dokonania tego występku, zła duma,
 2615  3,  8 |                               żeby tutaj takich prac dokonano... Chłopiec! - zawołał na
 2616  1,  12|                           najgłębszego znawcy rzeczy dokonanych, Nicola di Bernardo dei
 2617  2,  21|                        więcej oznaczał, wypowiadał i dokonywał w sprawie miłosnej niż sonet
 2618  1,  4 |                            się i zasypiał wzburzony. Dokonywała się w nim fizyczna i moralna
 2619  2,  10|                              nogi w mgnieniu źrenicy dokonywały błyskawicznych skurczów
 2620  1,  13|                            nocy! Czyliż to wszystko, dokonywując się w tobie, nie jest tylko
 2621  1,  8 |                          liści, nęka zapach kwiatów, dokucza mi widok zorzy porannej
 2622  3,  6 |                             znieważał zawsze, nękał, dokuczał, poniewierał, zdradzał.
 2623  1,  16|                             pomyślał wśród dreszczów dokuczliwego szyderstwa.-Miałaby przynajmniej
 2624  2,  1 |                        Każemy Koehlerowi pokazać ten dokument.~- Więc jakże? - krzyczał
 2625  2,  12|                        sprawy zbójeckie, otrzymał te dokumenty po upływie znacznego przeciągu
 2626  3,  9 |                               Ledwie list skończył i dołączył do niego raport Turny, goniec
 2627  3,  15|                              i duszno. Wiatr tam nie dolatał, martwe powietrze stało
 2628  1,  16|                          marzeń. Byłby przysiągł, że dolatujący do ucha łoskot-to echo Urysiowego
 2629  1,  2 |                            głębi, jakby spod śniegu, dolatywała do uszu i serc. Wtedy odzywały
 2630  3,  6 |                          dwaj, wszystką z żołnierzem dolę-niedolę, pozdrowił go rycerskim
 2631  1,  1 |                          tylko czarownica na łopacie doleci...~Dalszą rozmowę przerwało
 2632  2,  15|                             nie mógł odgadnąć, co mu dolega. Nie czuł żadnego bólu i
 2633  2,  5 |                           ciżmy ze śliskiego atłasu, dolegało jej związanie nieobjętych,
 2634  1,  5 |                              brylantowych światełek.~Dołem tej ściany ciągnął się darniowy
 2635  3,  5 |                             napełnił sobie kielich i dolewał do niego łez gorzkich.~ ~
 2636  2,  10|                            Rafał śmiejąc się ze swej doli gorzkim, ostatnim śmiechem.~-
 2637  2,  17|                    austriackie zastępy rozwleczone w dolinach i het - precz! po suchych
 2638  1,  1 |                            przestronnymi wąwozami ku dolinom, gdzie już osiadł zimny
 2639  3,  1 |                        Moszyński, Leszczyński, Piotr Doliński, książę Woroniecki, Jagmiński,
 2640  1,  7 |                             komżą świąteczną. Niskie dołki między polami napełnił żyjący
 2641  3,  6 |                           samotną kroplę na obwisłej dolnej powiece. Twarda wola wegnała
 2642  2,  19|                            je za ramiona szarpnął ku dołowi. Za czym zdarł szybko z
 2643  2,  21|                           żyć będę, wszelkich owszem dołożę starań, żeby skrycie widywać
 2644  1,  16|                            wracać do siebie, a nawet dołożył złotówczynę na piwo. Rafał
 2645  2,  17|                            głazy. Stu kilkunastu nas dołożyło ramienia. Wreszcie poszła.
 2646  2,  22|                         pragnie, to osiąga na pewno, dołożywszy starania. Otoczeniu mogłoby
 2647  1,  10|                              nie! Jeux de société! - domagała się księżniczka Elżbieta
 2648  2,  16|                             mgłami, ów posępny dzień domagały się niejako tej piosenki.
 2649  2,  17|                         głosy! Jakie ta krzyki!~Stoi domek strażniczy na samym końcu
 2650  2,  24|                             z Prusakami pod Dąbrową (Domerau). Generał Menard pośpieszył
 2651  2,  20|                             nie, na szubienicy.~- Na domiar złego mój mąż nie wraca
 2652  1,  1 |                            raz byłem w Krakowie anno Domini 1768. Porachuj no waszmość,
 2653  3,  11|                      nadziemski czterdziestu sześciu dominikanów z Sadokiem na czele, zamordowanych
 2654  3,  11|                          pachnącymi ogrodami, między domkami, przyczepionymi do góry
 2655  1,  10|                         błotnista droga. Nad dziwnym domkiem wznosiły się sokory, lipy,
 2656  1,  10|                            spostrzegł się, kiedy nie domknięte drzwi szybko się otwarły.
 2657  1,  10|                              w szczelinie między nie domkniętymi połowami drzwi środek salonu,
 2658  3,  7 |                             górną i obok drewnianych domków brnął po błocie. Często
 2659  1,  11|                           się po alei, która od jego domku szła w ogród. Przesycony
 2660  2,  13|                              zupę.~- A gdyby też tak domniemany szambelan... przepraszam,
 2661  2,  18|                        jakich Kafrów czy Botokudów w domniemanym interesie skołatanej...
 2662  1,  1 |                            też siedzieć tu w jasnych domostwach, na świętej, pospólnej ziemi,
 2663  1,  17|                         fortecy, zastawione nędznymi domostwami, tak były pełne wojska,
 2664  2,  21|                             tego widoku i poszedł ku domostwu, które stało w pobliżu.
 2665  1,  8 |                              go z marzeń i pędził ku domowi. Częstokroć oplątany przez
 2666  1,  11|                            prawach niby gościa, niby domownika. Dopuszczano go z lekka
 2667  2,  12|                              jak pod dachem i między domowymi ścianami. Słychać było nieustające
 2668  1,  7 |                            jakieś podejrzenie, jakiś domysł. Była to rzecz oczywista,
 2669  3,  14|                            Widział Mery i nieznajomą doncellę, jak rozmawiają w dzień
 2670  2,  17|                             wzbudzi bunt San-Susi, w Dondon Noël, w Plesans - Sylla,
 2671  1,  5 |                               iż nie jestem w stanie donieść wam o wszystkich poruszeniach
 2672  3,  11|                              oficerowie przyboczni z doniesieniem, że silne kolumny atakują
 2673  3,  2 |                           góry, w towarzystwie coraz donioślejszej symfonii kiszkowej. Zahuczały
 2674  1,  14|                          wygasła we mnie wiara w jej doniosłość.~- Czyż to możliwe?~- Po
 2675  2,  2 |                         Wszak prawda? Takeś mi wasze donosił w liście?~- Tak, donosiłem....~
 2676  2,  2 |                             donosił w liście?~- Tak, donosiłem....~Na twarzy majora zaświecił
 2677  1,  1 |                            ludzki, szczekanie psów i donośny głos urzędnika przemawiającego
 2678  1,  5 |                            je oczyma, jakby ciemność dookolna nie istniała, i rzeczywiście
 2679  1,  17|                              orgii pęknięć, strzałów dookolnych, wśród piachu z cegieł,
 2680  3,  6 |                           poczęły, rozproszeni ułani dopadali co chwila w skok do tego
 2681  3,  11|                              gorzałką, kilkakroć już dopadały tego ostatniego klasztoru,
 2682  3,  3 |                            domu wychodził.~Krzysztof dopadłszy głową posłania w tej chwili
 2683  2,  17|                          miejsca, w którym go śmierć dopadnie. Jeden tedy oddawał się
 2684  3,  17|                         gonty, w Bodzentynie stolarz dopasowywał już okna i drzwi. Przez
 2685  1,  11|                            wina mej siostry?~- Kiedy dopędzałem Unreclaimeda, pragnąc wstrzymać...
 2686  3,  2 |                           gdyby stado ludzkie już go dopędzało. Krzyk wydzierał się z piersi,
 2687  3,  8 |                             rozkazami Sokolnickiego. Dopędzili wojska o jakie dwie mile
 2688  3,  11|                              Starożytny mur obwodowy dopełniał nieustannie, a wyłomy w
 2689  3,  1 |                      doczekać... Jeszcze, jeszcze... Dopieroć zucheleczek tyli jak gniazdo
 2690  1,  8 |                          przychodził, żeby tę robotę dopilnować... To nie jest taki człowiek,
 2691  1,  2 |                      odwiecznych i rezydentek.~Rafał dopilnował, żeby godnie przyjąć swe
 2692  3,  1 |                        chcesz iść, stary wariacie?~- Dopókąd on, paniczu, świata jak
 2693  1,  2 |                        Prawda, Heleno?~- Ja sam będę dopomagał, bo dom nasz stary, niski
 2694  1,  1 |                         palony żądzą współdziałania, dopominał się, żeby mu wuj miejsca
 2695  1,  2 |                           nam tu dawajcie, kapelę! - dopominała się młodzież - co tu mamy
 2696  2,  12|                            zbyt wielu. Czy chcesz mi dopomóc w nieszczęściu?~- Ależ!...
 2697  1,  10|                         świecie. Horror, horror! Nie dopowiedziana sentencja, nie wyłożony
 2698  3,  10|                           ubogiego chłopa, który się doprasza łaski, słowa-odpowiedzi
 2699  2,  2 |                              głosem wstrzemięźliwym, dopraszającym się o łaskawy posłuch -
 2700  3,  17|                           diabła! - mruknął Cedro.~- Dopraszam się łaski pana porucznika... -
 2701  2,  12|                       kiełbas przewracał mu kiszki i doprowadzał do głodowych mdłości, a
 2702  2,  20|                            Obojętność pani Ołowskiej doprowadzała go do szaleństwa. Toteż
 2703  1,  7 |                          widzeniach, już do celu nie doprowadzi, że jest jedną z wielu dróg
 2704  3,  3 |                        wściekłymi babami do rozpaczy doprowadziła eskortujących żołnierzy.
 2705  1,  12|                       powinien ich mieć na oku i nie dopuścić tego połączenia się, ale
 2706  2,  14|                             bystry spostrzegacz, nie dopuścił, żeby to uczucie rozwinęło
 2707  2,  9 |                              prześladowanie, jakiego dopuszcza się na jego duszy ten obcy
 2708  1,  4 |                           pierwszych dwu tygodni nie dopuszczał do ucałowania ręki, nie
 2709  1,  11|                              gościa, niby domownika. Dopuszczano go z lekka do towarzystwa,
 2710  2,  3 |                      skrytości rozniesione były, nie dopuszczę, żeby do wiadomości publicznej
 2711  1,  5 |                    pierwszych zaraz dni marca Rafał, dopuszczony już w drodze łaski przed
 2712  2,  12|                             Na przełaj, rzadko kiedy dopytując się o drogę, ciągnął ku
 2713  2,  22|                         placu w Mysłowicach, poczęli dopytywać się o mieszkanie komendanta
 2714  3,  17|                       Michcik jako kucharz, szatny i doradca. W rok po osiedleniu się
 2715  3,  3 |                             Ktoś ze starych wiarusów doradzał, żeby się kryć popod murami
 2716  3,  8 |                            czele armii. Nie ucieczkę doradzam, tylko wyjście z pułapki,
 2717  1,  10|                         środek salonu, gdzie śliczne dorastające panienki z twarzami cherubinów,
 2718  1,  2 |                              sąsiadów, równie jak on dorastającego i z nagła uczuł taką miłość
 2719  2,  1 |                       chociaż już pierwsza komedyjka Dorata pt. Le feinte par amour
 2720  2,  1 |                             Wiadomo przecie, żeś się dorobił jako hecmajster na Brackiej
 2721  1,  14|                      pospolita pycha, nędzna podłość dorobkowicza, którego oszalały tłum ludzki
 2722  1,  7 |                              przestrzeni wiał z tych dorodnych pól, odsłonionych ku niebu;
 2723  1,  15|                           się tu arcywesoło. Mecenas Dorszt, prowadzący interesy grudzieńskie,
 2724  1,  12|                             na krakowskiego mecenasa Dorszta. W tym samym czasie pozbył
 2725  2,  13|                           gdzież Kurtiwronka?~- Elle dort... -szepnęła siostra nie
 2726  3,  6 |                            wziął i tu na tym miejscu dorznął. Wiesz teraz?~Szli ostro,
 2727  1,  11|                           konie wierzchowe i kto żyw dosiadał pysznych rumaków. Rafał
 2728  3,  14|                              ciałem. Rękoma chciwymi dosiągł jego szyi. W tym to momencie,
 2729  3,  6 |                            na ten dzień 19 kwietnia, dosiedli koni i zajęli swe miejsca.
 2730  2,  21|                            koloru morskiej wody, nie dosięgająca ziemi, otoczona była u dołu
 2731  2,  7 |                      ostrzami zanurzone w głębinie i dosięgające tak nieskończenie niskiej
 2732  3,  14|                      odskakiwał od wrogów, którzy go dosięgali. Gruzy, po których uciekał,
 2733  1,  17|                              ósmej, prace i czuwania dosięgły szczytu. Książę Gintułt
 2734  2,  15|                               wszystko, co mogło być dosięgnięte przez spojrzenie, traciło
 2735  2,  1 |                       szybciej zwartą kolumną. Kiedy dosięgnięto placu i ulic z niego wychodzących,
 2736  1,  1 |                           lasy błękitnawe, okiem nie dosiężone. Dalekie lasy, dalekie lasy,
 2737  2,  14|                           Lotkę?~- Była Lotka, był i Doskocz.~- Któż jeździł?~- Ja, nie
 2738  1,  15|                        zawsze u siebie kilka butelek doskonałego węgrzyna ze składu Kraussa,
 2739  2,  9 |                            zaczęła przemieniać się i doskonalić. Nie zechciała być dłużej
 2740  1,  12|                             Udają ludzi wierzących w doskonałość praw swej rzeczypospolitej...
 2741  1,  17|                        młynów nie głód jeszcze, lecz doskonały półgłodek, gdy żołnierz
 2742  1,  1 |                             na przezwisko, parą koni doskonałych i gołym wozem, że to tylko
 2743  1,  15|                              dowodzeń. Ucieszony tak doskonałym zbiegiem wydarzeń, nie chcąc
 2744  2,  17|                         ruszały i głód się nie ważył doskwierać.~Trepka chodził po izbie
 2745  2,  8 |                          skalnych.~A gdy słońce zbyt doskwierało nagłością płomieni, z chichotem
 2746  2,  12|                             a później udając, że nie dosłyszał pytania, zwrócił się do
 2747  1,  17|                             Certosy przez Pallagina, Dosso del Corso i Chiesa Nuova,
 2748  3,  8 |                             wioząca księcia Gintułta dostała się między markietanów,
 2749  1,  6 |                             przesłużyłem siła lat, a dostałem od króla ino trzy dukaty,
 2750  3,  7 |                                   Ech, piecuchy! czy dostałeś co nowego w lasku?~- Zdaje
 2751  2,  17|                        marszu, skoro ci się do łóżka dostaną, wstawaj, bratulu, i umykaj
 2752  1,  2 |                        paniami na drugi brzeg rzeki, dostanie natychmiast czerwony złoty
 2753  1,  7 |                          Będę baty brał.~- Wincenty! Dostaniecie ode mnie strawne i jeszcze
 2754  2,  13|                          rzeczy ciekawych, wcale nie dostaniesz ciastek cioci Matyni.~-
 2755  2,  2 |                         szczęściem, jakiego człowiek dostąpił. Tak sądzę, tak w głębi
 2756  3,  3 |                           ułani nadwiślańscy musieli dostarczać dla całego wojska zapasów
 2757  2,  22|                             się z wojskiem pruskim i dostarczania koni oraz żywności. Ale
 2758  2,  21|                          dole umieścił, żeby się tam dostatecznie po swojemu wymuskał i oczyścił.
 2759  2,  2 |                              wyznaje, że nie znalazł dostatecznych odpowiedzi na kwestie zadane
 2760  2,  1 |                       wychowania, dziedzice wielkich dostatków, spadkobiercy historycznych
 2761  2,  12|                        pupilów więziennych. Z całego dostatku otrzymał paszport swój pruski
 2762  2,  22|                            Mamy tu młodzieży tęgiej, dostatniej - kupę... Patrzcie, koledzy,
 2763  3,  1 |                            pod okiem Cesarza skąpiły dostaw. Osobłiwie paszy dla koni
 2764  2,  17|                          najczęściej kończyło: jedni dostawali kurczów, a inni od rekinów
 2765  3,  1 |                           przeznaczony został do tej dostawczej kompanii.~Wyszli, ledwo-ledwo
 2766  2,  23|                              grzbietach dwu parobków dostawionych do szeregu. Tym sposobem
 2767  1,  2 |                  przeprowadzić konie i sanki w innym dostępnym miejscu, ale znowu lód nie
 2768  2,  7 |                       zmieniały się na śpiew solowy, dostrojony do melodii szumnych poświstów,
 2769  1,  12|                           Zdawało mu się, że śni, że dostrzega blade oblicze człowieka,
 2770  3,  9 |                              w tym sypkim morzu, nie dostrzegali nigdzie nieprzyjaciela.
 2771  2,  21|                              niepostrzeżenie, ledwie dostrzegalnej barwy mchem, a to ich rozkoszne
 2772  1,  1 |                       szczytów zlatywał pyłek ledwie dostrzegalny, tak lekki, że stał długo
 2773  2,  20|                        splotami włosów. Ani razu nie dostrzegło go oko. Teraz dopiero poznał,
 2774  3,  3 |                             jak do celu, niechybnie. Dostrzeżono ich zaraz na wieży Panien
 2775  2,  24|                  postanowione kontrybucje i podatki, doświadczą wolności w wyznawaniu swojej
 2776  2,  16|                           szczególne żądła. Żeby nie doświadczać ich kłucia, Rafał począł
 2777  2,  17|                               że od was łaski takiej doświadczam. Niedobrze by to dla was
 2778  1,  7 |                   niesłychane jakieś wzburzenie, nie doświadczane nigdy. Pierwszy raz w życiu
 2779  1,  15|                     stomachum.~Ponieważ materiału do doświadczeń nie stało, kanonik zafrasował
 2780  1,  14|                    najcudniejszej kobiety. Wiem to z doświadczenia. Ja sam tak kochałem.~-
 2781  3,  3 |                             dziewiczych. Jakaś inna, doświadczeńsza dłoń porwała w tejże chwili
 2782  2,  3 |                           się ze drżeniem. Każcie mu doświadczyć skutków pałającego ognia.
 2783  2,  17|                             za Dessalinem. Ledwie na doświtku dnia spostrzeżona została
 2784  3,  15|                             żarzewiem, żeby nie ulec doszczętnemu zduszeniu przez wielkie
 2785  3,  3 |                          głuchą, której słowa ginęły doszczętnie w chaosie dymu, w huku strzałów
 2786  1,  14|                    rozważaniu i samotnej deliberacji doszedłem do wniosku, że każda władza
 2787  2,  17|                          żywności. Ziarnko zboża nie doszło już od tej chwili do miasta.
 2788  1,  13|                           dala poznał, że nie grają. Doszły jego ucha znajome polskie
 2789  3,  6 |                           śladu prochowego...~- Pal!~Dotknęli lontami podsypki-i cofnęli
 2790  1,  3 |                             Twarzy, piersi, rąk jego dotknęło coś, jakby ciemne, wilgotne
 2791  2,  3 |                    kilkudziesięciu szpad. Został tym dotknięciem jakby do ziemi przybity,
 2792  1,  17|                         bagno, w żywy grób. Kolba go dotłukła, a obcasy wdeptywały w bajoro.
 2793  3,  18|                            swojego życia wielki sen. Dotrzymał Cesarz słowa honoru, danego
 2794  3,  11|                              męstwa, honor przysięgi dotrzymanej i grób męczeński. Między
 2795  2,  1 |                           względzie, choć i krajowcy dotrzymywali im kroku. Po drugiej stronie
 2796  2,  12|                           szyderstwa. - To jest moje dotychczasowe życie. Tylko ja sam mogę
 2797  3,  6 |                           jasnożółte, złotawe liście dotykając się wzajem szerzyły w pustce
 2798  1,  5 |                           otchłań mroku, że znowu je dotykalnie widział i po wtóre zamierał,
 2799  1,  7 |                            których potęgi, plastyki, dotykalności nie sposób wyrazić słowami.
 2800  1,  14|                          nieśmiertelnego jako ciało. Dotykam we śnie stopami gorącej
 2801  2,  21|                       pajęcze oplatały wzrok, słuch, dotykanie. Wargi jeszcze były przyduszone
 2802  3,  11|                       Znajdował szczególną rozkosz w dotykaniu się ręką, w obejmowaniu
 2803  2,  14|                            sobie lekce, prawdy samej dotykasz. Tyłem się odwrócić i swoje
 2804  1,  12|                         istotnych patrycjuszów lżono dowcipami ową żarłoczność republikańską,
 2805  1,  14|                             na zewnątrz kryształowym dowcipem, a jednak towarzyszyło mu
 2806  3,  4 |                       natarczywe, odpowiedzi rącze i dowcipne, całe komplety genialnych
 2807  1,  16|                           śmiał się ze siebie, drwił dowcipnie ze swej głupoty i rozumował
 2808  1,  14|                             je, psuć w sposób równie dowcipny jak straszliwy dla całych
 2809  2,  21|                              mnóstwem słów wesołych, dowcipnych, miłych, bezmyślnych. Bawił
 2810  1,  3 |                      melodyjnym głosem, z prawdziwie dowcipnymi minami:~- Versus simpliciter
 2811  1,  12|                          sposobność do niezrównanych dowcipów, świetnych drwin z motłochu
 2812  2,  14|                           nowiny'? Toż ja winien bym dowiadywać się czegoś nowego!~- Wiesz
 2813  1,  13|                           Nim rozpoczął kroki w celu dowiedzenia się o miejscu pobytu generała,
 2814  2,  1 |                     zaciągnięte w twoim atelier...~- Dowiedziałem się, że atelier Jarzymskiego
 2815  2,  22|                             W lokalu tego dygnitarza dowiedzieli się, że kapitana można widzieć
 2816  1,  12|                            słowa, zawierające prawdę dowiedzioną:~"Jeżeli potężny nieprzyjaciel
 2817  2,  17|                            nim piach mi oczy zasypie dowiem się reszty. Niech żyje Cesarz!~
 2818  1,  15|                              niestworzony sylogizm i dowiódł wreszcie, że koń Aleksandra
 2819  1,  8 |                          patrząc mu prosto w oczy:~- Dowiódłbym ci, gdybyś zdrowie miał
 2820  3,  3 |                              długo... Sądził, że nie dowlecze się nigdy do świetlistych
 2821  1,  12|                       Sielski, Bolesta. Jest kapitan Downarowicz, Kozakiewicz, Borowski,
 2822  2,  3 |                             Słowa twe nie starczą za dowód. Bracie Dozorco! przyłóż
 2823  2,  9 |                         Począł szukać wyraźniejszych dowodów i znalazł je w zdeptanej
 2824  3,  11|                      pięściami do czynu i faktycznie dowodząc, zagradzał drogę. Widząc,
 2825  1,  12|                        kierunku tego człowieka.~- Ja dowodzę. O co idzie?~- Nazwisko
 2826  1,  15|                       uzmysłowienia filozofom prawdy dowodzeń. Ucieszony tak doskonałym
 2827  3,  15|                         Można by z równą słusznością dowodzić, że wcale racji nie mają.~-
 2828  1,  12|                              Nie puszczać!~- Waść tu dowodzisz? - zawołał książę w kierunku
 2829  2,  17|                          lorda Keitha z morza. Ustał dowóz żywności. Ziarnko zboża
 2830  1,  5 |                        codzienną, przepisaną niejako dozę łajań, wymysłów i krzyku.
 2831  2,  2 |                             i trwogi, jakich się tam doznaje.~- Na pewno tak jest, na
 2832  2,  1 |                              tak samo, nie bacząc na doznaną podniosłość wrażeń.~- Gdzież
 2833  2,  1 |                        rozrywką, gdyby nie męczarnie doznawane przy spotkaniu się tam z
 2834  2,  3 |                              został sam między dwoma dozorcami, ci zaś którzy przed chwilą
 2835  1,  1 |                              ma wręb, choć i rządowe dozorce będą drzewa pilnowały. A
 2836  2,  3 |                             Światła - rzekł Rafał.~- Dozorcy! udzielcie przyjętemu wielkiego
 2837  1,  11|                              pozostawały pod ścisłym dozorem Francuzic-nauczycielek,
 2838  3,  11|                        ouvrages extérieurs, w czasie dozorowania swych chłopów długie godziny
 2839  2,  17|                    zalegających pokotem na ziemi bez dozoru, pomocy i opatrzenia. Wszelka
 2840  2,  17|                          wiater przy niebie pogodnym dozwolił nam sterować prosto po kędzierowatych
 2841  2,  17|                              Jezu, takowego dnia dał dożyć i takowym miłosierdziem
 2842  3,  3 |                            gwar. Szarpią go, siepią, drą pazurami. Coś sobie wzajem
 2843  1,  2 |                           szlachetki spod Wiśniowej, drab wielkiego wzrostu, siły
 2844  1,  2 |                            zwrócone... Nawet podczas drabantów i anglezów, które usiłowała
 2845  1,  2 |                          mazury, oberki, krakowiaki, drabanty. Chwilami porywająca melodia
 2846  2,  22|                        znalezionymi kołami, drągami, drabiną, żłobem, półkoszkiem wozu,
 2847  3,  13|                              Jeden z nich spostrzegł drabinę wciągniętą pod dach na wiązanie
 2848  2,  6 |                               skaczących na wysokość drabinek wozu. Wsie spały, były puste
 2849  3,  6 |                             doły wprowadzono po osie drabiniaste wozy naładowane kamieniami,
 2850  1,  5 |                             wygryziony mały żłobek i drabinka. Rafał umieścił przy nim
 2851  3,  7 |                              Warszawy w gnojnicach i drabinkach rannych spod Raszyna i spod
 2852  1,  8 |                           mej pamięci owe namioty na drągach okrytych brudnymi płachtami,
 2853  2,  20|                              komenderujący oddziałem dragonerii. Przyjaciele porozumiewali
 2854  3,  1 |                              i zaraz, ustawiony obok dragonii francuskiej, rozwinął kolumnę
 2855  2,  24|                       wysłania Łojewskiego, mógł dać dragonom silny odrzut, ale w regularnym
 2856  2,  21|                             z chwałą zdechnie od kul dragońskich! Ależ owszem, niech - cha,
 2857  3,  14|                          ciężkie łomotanie żelaznych drągów i ciosy kilofa. Krzysztof
 2858  1,  3 |                         fenig. Słowo honoru: miętkie drajsig - i sza.~- No, chodź, aniołku,
 2859  2,  17|                           nogach. Każdy zniechęcony, drałas, w zniszczonym ubiorze,
 2860  2,  1 |                      parterowej.~- Dziękujemy za tak dramatyczną wskazówkę nieznanemu przyjacielowi
 2861  2,  17|                            po sąsiedzku jedna drugą, drapało się na wyschłe szczyty włoskiej
 2862  2,  12|                           potraw, następnie zmierzył drapichrusta wzrokiem nikiej łokciem
 2863  1,  1 |                       frymuśnie. Chłop zdjął czapkę; drapie się... Myśli se: "Źle!"
 2864  1,  1 |                           niby ów las... A jakie coś drapieżne, bolesne, oślizgłe od deszczów
 2865  3,  9 |                            ogień. Miał w sobie coś z drapieżnego ptaka.~- Barkanik... - szepnął
 2866  2,  2 |                       pieczar pustyni. Kryjówki dziś drapieżnych zwierząt tam, gdzie wykołysał
 2867  2,  13|                             spoglądały z dzikością i drapieżnym brutalstwem. Wszedł prędko
 2868  1,  12|                           który przecina rzeki Sawę, Drawę i Mur. Dostał się nareszcie
 2869  1,  17|                               Książę ujął dłonią dwa drążki celownicze łoża, nastawił,
 2870  3,  1 |                              nieprzyjaciela w sposób drażniący wysuwaniem oraz cofaniem
 2871  2,  1 |                                   wołano. - Czemu go drażnicie?~- Bo chcę i mogę... - zaperzył
 2872  3,  2 |                             i rozglądał się naokoło. Drażniło go rozkosznie skwierczenie
 2873  1,  1 |                          waszmość wiesz? Skąd wiesz? Drażnisz mię licząc na to, żeś pod
 2874  3,  5 |                         kielichy, dzbany i nalewki z drążonego kryształu w kształcie łabędziów,
 2875  3,  15|                            jakby odbite drągami. Był dręczony od smutków i tęsknot. Łaził
 2876  1,  16|                            zanieść strój ziemiański: drelichową katankę, takież hajdawery
 2877  3,  12|                          czego ze słów nie uronić... Drepcą na miejscu, podglądają...~
 2878  2,  20|                            krzątać się, przepraszać; dreptać i zaprowadził ich nareszcie
 2879  3,  12|                             z trudu. Stary Olbromski dreptał za synem przynaglając go
 2880  1,  17|                          drewno, pogrążony w potach, dreszczach i ciemności. Gdy się kiedy
 2881  2,  2 |                           rwało obok, stronami. Ręce drętwiały z ohydy, że się nimi dotykał
 2882  3,  3 |                             zasłonionych ud wewnątrz drewnianymi okiennicami. Okna te, ze
 2883  1,  5 |                           raz za razem. Łapy zaczęły drgać bezwładnie, wreszcie opadły.
 2884  1,  1 |                       obdartym krześle i przy blasku drgającego płomienia dwu świec łojowych,
 2885  2,  11|                         wyrzucała w chmury chichotem drgający dech.~Serca biły przyśpieszonym
 2886  1,  2 |                             urwisk. Mglistymi kępy i drgającymi żywo światełkami znaczyły
 2887  1,  2 |                             szczęściem napełniało go drganie całego domu od tańca i zgiełkliwy
 2888  1,  8 |                              po krótkim, po szalonym drganiu w sypkiej martwicy. Książę
 2889  2,  3 |                        wzruszenia doświadczył raczej drgawek gniewu. Wściekał się, że
 2890  1,  17|                           trzęsła się nieregularnymi drgawkami. Książę wrócił do roboty,
 2891  1,  10|                        oczach, w ustach, na czole, w drgnięciach brwi i ust. Była samym weselem
 2892  1,  5 |                           szybkim ruchem uderzały go drgnienia brwi prosto zakreślonych...~
 2893  1,  4 |                          każda komórka ciała i każde drgnienie duszy pełne było krzyku.
 2894  2,  10|                     schewerste! Die Kerkerstrafe des dritten Grades..: Ne mohu...~Więzień
 2895  3,  2 |                               koguty, inni zarzynali drób i odzierali go z pierza.
 2896  2,  20|                             wszelkie, na najmniejsze drobiazgi.~- Weź sobie za maksymę,
 2897  2,  12|                             rodziny, o dom i tysiące drobiazgów. Znać było, że wraca z dalekiej
 2898  3,  3 |                             z wyjątkiem tego jednego drobiazgu! Zupełnie jak Zaragoza:
 2899  1,  5 |                         szybie ślizga się każda jego drobina... Świerszcz nocny skrzypiał
 2900  3,  6 |                              było w powietrzu jednej drobinki pyłu, toteż cały ów pułk
 2901  1,  3 |                             płynącej ospale, strzyży drobnej, kilku warstwami spiętrzonej.
 2902  2,  24|                               zrazu wielkie, później drobniejsze, dopóki się z nich nie utworzyła
 2903  2,  2 |                              raz polśniewają, a mech drobniutkiej trawy schyla się i wałęsa
 2904  3,  1 |                            zewnętrzny ograniczał się drobnymi utarczkami i małymi podjazdy.~
 2905  2,  14|                    książkowym, więc czego się ze mną droczysz! Jeżeli chcesz nowin, to
 2906  2,  2 |                             w szyszaku bojowym, syna drogiego całując i pieszcząc rękoma,
 2907  1,  7 |                              o cud powtórny, o widok drogiej postaci tylko przez mgnienie
 2908  1,  16|                              dom wydał upragnionym i drogim! Gdy najęte szkapięta zajechały
 2909  3,  3 |                               ale zapłacono za niego drogo. Żołnierze zasłali schody
 2910  2,  13|                            się jakoby welon, zasłona drogocenna, osłaniająca tajemniczo
 2911  2,  9 |                            ją chyżymi ruchy. Burzyły drogocenne, śniade tkaniny, zrywały
 2912  1,  12|                       stosunki umożliwiły otrzymanie drogocennego papieru z mnóstwem podpisów,
 2913  2,  1 |                    szczególną radość. Sam odwiózł ów drogocenny skrypt na pocztę w Sandomierzu.
 2914  3,  5 |                            Na srebrnych półmiskach i drogocennych talerzach dymiły się ogromne
 2915  1,  10|                      piękności w twardym kamieniu, w drogocennym drzewie, pot wysiłku i łzy
 2916  2,  13|                               zarówno od schłostania drogowego przez wiatr, jak od nawału
 2917  1,  12|                     Evangeliste meus! i wyryte inne: Droits de I'homme et du citoyen.
 2918  1,  2 |                         stawały, i matka w kontusiku drojetowym, z siostrami w odświętnych
 2919  1,  7 |                          wychudłych szkap, odwieczna dropiata kobyła i gniady, ślepy wałach,
 2920  1,  1 |                              często czatuje tutaj na dropiate jagniątka łani. Już nie
 2921  2,  22|                            Nie tylko że dał im kartę drożną na Siewierz do Częstochowy,
 2922  2,  22|                            waćpanom każę wydać karty drożne. Owszem, w Częstochowie
 2923  3,  1 |                             to był upalny. Z kurzawy drożnej wynurzył się pędząc naprzeciwko
 2924  3,  2 |                        wielkim zmęczeniu, po trudzie drożnym aż do siódmego potu, po
 2925  1,  7 |                             Jedną z wąskich, mylnych drożyn sandomierskich sunęła bryczka
 2926  3,  10|                         poseł" jechał na koniu polną drożyną-miedzą ku gościńcowi. Koń pod nim
 2927  2,  7 |                            bez celu po niedostępnych drożynach, które zdają się gardzić
 2928  1,  1 |                              porzeczki obrosły każdą drożynę. Nad wysokimi trawami, które
 2929  2,  22|                            Furt grafskie lasy.~Wąska drożynka, zasypana sypkim śniegiem,
 2930  3,  4 |                           dwa palce wystające, włosy druciane. Oczy ich nieruchome prosto
 2931  2,  1 |                    wpuszczonych w mur, za drzwiami z drucianej siatki albo szkła, widać
 2932  1,  5 |                          dobrze, w gazetach ich będą drukowali! Jedź dalej! Wyraźnie i,
 2933  1,  5 |                              Jakoby obuchem siekiery druzgotały mu piersi, ramiona, ręce -
 2934  3,  1 |                        nosząc na nie ze wszech stron drwa i suchą mierzwę oślą. Krzysztof
 2935  3,  4 |                            ciska w różne strony, jak drwal w złości ciska bierwionami...~
 2936  2,  21|                         wesoły trzpiot, jednocześnie drwiąc z niej oczyma pełnymi odrazy
 2937  2,  20|                            te słowa zmierzyła Rafała drwiąco napastniczym spojrzeniem.
 2938  1,  4 |                           otrzymywał takich spojrzeń drwiących, mściwych, okrutnych kilka
 2939  1,  3 |                      Oszalałeś! W zimie! W roztop... Drwić tu śmiesz z nas wszystkich,
 2940  2,  14|                             Widziałem toto wszystko. Drwię ja sobie z Niemca, dopóki
 2941  1,  12|                    niezrównanych dowcipów, świetnych drwin z motłochu rozsiadającego
 2942  2,  16|                            rozmowach, w śmiechach, w drwinkach i uszczypliwościach jego
 2943  2,  6 |                           jeden masz serce z żelaza. Drwisz sobie i śmiejesz się wesoło
 2944  1,  5 |                              Ty byś też co wiedział, dryblasie! Warto było pieniądzem gotowym
 2945  1,  10|                         powiesz! Znam ja się na was, dryblasy Myślałby kto, że się do
 2946  2,  20|                             ogniska, od nich długie, drżące smugi światła spadały na
 2947  2,  17|                               Język wysechł na suchą drzazgę. Żołnierz jako to żołnierz.
 2948  1,  8 |                              na czole. Ciało poczęło drzeć. Suche oczy z wolna oglądały
 2949  1,  17|                         spiże zdały się w tej chwili drzemać, tak samo jak ludzie. Posłaniec
 2950  3,  7 |                            zawiasami i zapadł w stan drzemania. Po dniu wczorajszym miał
 2951  1,  7 |                            chwilę, wytchnąć pożywnym drzemaniem nadrannym. Z mglistej daleczyzny
 2952  1,  10|                           szeregu sal, cicho, sennie drzemiących w rozkoszy. Naokół było
 2953  2,  11|                             i tajemnicom przeszłości drzemiącym w czarnym cieniu.~- Jakiż
 2954  2,  17|                         człowieku, usnąć nie możesz. Drzemiesz niby, a przez sen słyszysz,
 2955  2,  20|                    codziennym stroju i zbudzili go z drzemki. Ten dowiedziawszy się,
 2956  3,  7 |                    wzruszeniu całego swego ciała, po drżeniu serca, po dreszczu rąk i
 2957  3,  6 |                            prawe ręce zsunęły się po drzewcach kopii aż do miejsca, którego
 2958  3,  6 |                       Toruniem, pod Sochaczewem, pod Drzewicą, pod Radoszycami... Samotna,
 2959  3,  11|                       pokrytą młodymi zbożami, gdzie drzewiej, przed wieki, na początku
 2960  2,  7 |                              okrągłe u góry, spojone drzewną swą mocą, nabite jesionowymi
 2961  1,  8 |                      przypominać mogły bardziej mech drzewny niż ludzkie włosy. Odzienie
 2962  2,  13|                   przylegającym do wielkiej sieni, z drzwiczek ukrytych w kącie za szafą
 2963  2,  6 |                          Rafał Olbromski stanął przy drzwiczkach powozu i uściskiem mocnym
 2964  3,  3 |                         przed nim w ciemności jakieś drzwiczki. Ktoś krzyknął o kilka kroków
 2965  2,  2 |                              i Ahuramazda in exordio duae substantiae a sese divisae...
 2966  3,  13|                         Dopiero łap za pistolety, za dubeltówkę i przez sadek do lamusa.
 2967  2,  21|                        rozkazu. Wpakował za pas parę dubeltowych pistoletów, wsunął puginał.
 2968  1,  11|                        kaczki w łodziach, na bekasy, dubelty, kszyki z wyżłami, konne
 2969  2,  23|                          pochłonęła wszystkie niemal dublony wygarnięte ze szwów Rafałowego
 2970  2,  1 |                           jestem.~- Opowiadają o nim duby smalone. To jakiś dziwak
 2971  2,  2 |                           przecież każdy dreszcz dwu duchów spierających się o poznanie
 2972  3,  1 |                        wszystkie niezwalczone żądze, duchowe porywy, podobnie jak czyste
 2973  2,  2 |                              sam, zaraz upadł w łoże duchowego lenistwa, dał się ogarnąć
 2974  1,  1 |                          cechami, świeckie i zakonne duchowieństwo, deputowani z cyrkułów i
 2975  2,  17|                             oknisk niezgruntowanych, duchowim, skąd wywala się ziew zgniły
 2976  1,  1 |                            zeszłego, 1796 roku przez duchownych z ambon ten cyrkularz publikowany
 2977  1,  12|                             na nią, że go niby urząd duchowy, niby trybunał sądzący zapytuje
 2978  1,  12|                           się symbolem pewnych zajść duchowych. Niby dziwne, magiczne szkło
 2979  2,  14|                    napatrzyłem się świata. Widziałem duchy czyste, jak przemieniały
 2980  1,  17|                              i ekwipaże ich żon szły dudniąc między gruzami. Przerznąwszy
 2981  1,  2 |                              po błoniu. Nowa podłoga dudniła jak skóra na bębnie, światło
 2982  1,  13|                    wszystkiego, owo tęgie oficerskie dufanie w siebie, cześć dla zgrabności
 2983  1,  7 |                      torfiasta w głębi ziemia głucho dukała. W dali rechotały żaby.
 2984  2,  17|                        powiązanych lianami, wyrywało dukty na parę wiorst, las walił
 2985  3,  3 |                             barykady, wysoki, czarny dum występował w uliczkę grubą
 2986  3,  4 |                              nieraz kształt -niemi i dumają nad nim niejako, tak samo
 2987  3,  11|                            popioły zgasłych pokoleń, dumając sobie i zgadując nadaremnie,
 2988  1,  10|                             ludzie nad czymś głęboko dumali. Odraza i głuchy na wszystko
 2989  2,  11|                          innym, między garbami góry, dumały brazylijskie i afrykańskie
 2990  1,  3 |                       przezeń ciągnęły się wdzięczne dumania, długie, bezdenne, marzycielskie
 2991  1,  4 |                            nurzał się w szelmowskiej dumie, kąpał w marzeniach grzesznych,
 2992  3,  2 |                         które w ciągu wieków deptały dumnego rycerza. Teraz był z niego
 2993  1,  10|                            zobaczył pierwszy raz ten dumny pałac, ściany były mocno
 2994  1,  10|                              z dala stojące głuchym, dumnym, uprzywilejowanym zastępem,
 2995  2,  8 |                              ciągle odmiennym szumem Dunajca, podobna do uśmiechu srogich
 2996  2,  10|                              nad okrutnom wodom, nad Dunajem, ka Sigedyn,.wis? som ta
 2997  2,  14|                        waszmość wracasz znad modrego Dunaju, patrzę z abominacją, czy
 2998  2,  3 |                   Pilgerleben~An meines Freundes Arm durchlebt,~Fest steht er wie ein Fels
 2999  2,  14|                            polityki od urodzenia był dureń. Nie mam ucha do tej melodii.
 3000  2,  10|                             seł, choć ci płacki z óc durkały...~- No, dobrze, dobrze...
 3001  1,  8 |                            owych ckliwych cnotach... Dusiłem się zawsze, dziś ci otwarcie