Tom, Rozdzial

 3002  1,  10|                          sobie, tę trochę uciułanych dusiów, i spraw odzienie podług
 3003  2,  1 |                   niedbałością:~- Jak tu zwykle - po dusiu, a zakłady po trzy na partie.
 3004  2,  20|                             W piękności tej było coś duszącego; coś, co tamowało oddech
 3005  1,  12|                           Wizja bolesna, sen długi i duszący... Widok każdego oddziału
 3006  2,  11|                             nie tylko cieleśnie, ale duszami, tak samo jak tu ciągnęły
 3007  2,  14|                              od pewnego czasu. Uczuł duszenie jak we śnie. Trepka, bystry
 3008  3,  4 |                          tego bulonu, napijcież sir; duszkiem. Sam Hupka go warzył. Pijcież
 3009  2,  5 |                              dziwną była dla niej ta duszna noc, jakże była osobną,
 3010  2,  17|                              rana jesieni buchnął do dusznego pokoju.~Młody Cedro ukazał
 3011  3,  8 |                     załatwieniu formalności wyszli z dusznych izdebek w drewnianych barakach,
 3012  2,  5 |                         morza, obłoku mój na niebie? Duszo mej duszy?...~
 3013  2,  12|                           sandomierskim.~- Rad bym z duszy-serca, ale zważ tylko...~- Wszystko
 3014  1,  7 |                             była komocja w umysłach. Dużośmy czytali... Uwagi nad życiem
 3015  3,  6 |                              widzieć szyby okienka w dużym pokoju, Rafał przelazł przez
 3016  3,  9 |                        uliczki wydostali się jeźdźcy dwójkami na zbocze wału wysypanego
 3017  2,  10|                          takom ulice biegać, co me z dwok stron bili. Cosi piećset
 3018  3,  3 |                             w dół spływała.~Idący ze dwom mieli w oczach ten widok.
 3019  1,  6 |                            tego zołmierza pakuje się dwonastu diabłów. Zołmierz nic nie
 3020  2,  12|                         przepijając do oszołomionych dworaków.~- Jeść mi się chce diablo,
 3021  2,  1 |                          Mijał jedną ulicę za drugą, dworki otoczone parkanami, zza
 3022  3,  6 |                         Kamieński stoi w Jaworowie z dworna batalionami ósmego i drugim
 3023  3,  8 |                         Galicjanie!~- Dobrze waćpanu dworować sobie z naszej galicyjskiej
 3024  2,  24|                      wieśniacze, a nawet o horror! - dworskie, były w pobliżu, mościli
 3025  1,  10|                                                      Dworzanin~Pałac grudzieński leżał
 3026  2,  14|                              tylko kałuża mazi w tym dworzyszczu po tobie zostanie.~- Pan
 3027  2,  16|                          plecach. Olbrzymie, proste, dwubarwne kity na ich kaszkietach,
 3028  1,  14|                            Gospodarz był młodzieńcem dwudziestokilkoletnim. Piękny był jak urocza dziewczyna
 3029  1,  13|                           mówił z ogromnym marsem na dwudziestoletniej twarzy, gdy błysnęła latarnia
 3030  2,  20|                        księżniczka Elżbieta. Była to dwudziestosześcioletnia piękność, wspaniała i rozkwitła
 3031  2,  17|                          Dziesiąty tysiąc, a nie, to dwudziesty z kolei przyjdzie na miejsce
 3032  1,  1 |                       Zdawało się chwilami, że nikły dwugłos jeszcze brzmi w boru, nie
 3033  3,  9 |                         rozróżniło zbliżanie się ich dwugłosu. Było tak ciemno, że wracający
 3034  2,  23|                            regimenty licząc po sześć dwukompaniowych szwadronów w regimencie,
 3035  1,  12|                     odchodzący tegoż dnia do Wenecji dwumasztowy okręt z pomalowanymi żaglami -
 3036  2,  24|                        tamtej stronie rysujące się w dwumilowej odległości mury Grudziądza
 3037  2,  23|                              poczytuję ten, który po dwunastoletnim rozstaniu się połączył mię
 3038  2,  14|                           broń: pistolety, sztucery, dwururka i przybory myśliwskie.~-
 3039  3,  1 |                             słońca niż wał księżyca. Dwutygodniowa praca mórz skończy się wówczas,
 3040  3,  6 |                            tryumf, jakiego doznał na dwuwiorstowej przestrzeni miedzy Sękocinem
 3041  1,  8 |                     obowiązku względem maluczkich, w dybach litości względem słabiusieńkich,
 3042  3,  9 |                      Sokolnickiego, chyłkiem a lekko dybały spod okopów Pragi nad Świder.
 3043  2,  17|                           pełne morze. Nasza korweta dybie za nim trop w trop. Hejże,
 3044  3,  3 |                         wstrętne nagie piersi szybko dychały. Wał, toczący się za nią,
 3045  2,  20|                         Krzysztof ze swym bezwiednym dygiem.~- Wieszanie na belce, w
 3046  2,  3 |                              książę, a tuż przy tych dygnitarzach posadzono Rafała. Stoły
 3047  2,  24|                          garściach, a łydki pod nimi dygocą, jeden przed drugim szwargoce,
 3048  3,  3 |                               ścisnęła ze wszech sił dygocące kolana. Rękoma jak ptak
 3049  1,  8 |                             a zdrowy i tęgi żołnierz dygoce na całym ciele.~Gdy góry
 3050  3,  7 |                             spadła na grobli, gdyśmy dygowali armaty. Podjąłem pierwszą
 3051  2,  10|                          straci włade i pójdzie se w dyjasi. Nie dam ci rady-rzece-boś
 3052  1,  13|                             ukrył w dłoniach. Zaczął dyktować rozkaz dzienny. Tamci z
 3053  1,  14|                  Przechadzamy się po lądzie ziemskim dyktując mu nowe, wysokie prawa.
 3054  2,  22|                            powietrza, Wskazał oczyma dyl w kącie. Podnieśli tę deskę
 3055  2,  1 |                          trzęsieniu się na wózku i w dyliżansie. W jednym z pobliskich salonów
 3056  3,  6 |                            wsi zostało jeszcze nieco dylów, belek i wyrwanych wrótni,
 3057  1,  12|                           prowadzonej między wonnymi dymami czci i pokory. Podniósł
 3058  2,  2 |                              za wiatrem jakoby nikły dymek?~- Widziałem... - rzekł
 3059  2,  12|                           Jeść kupę mięsa, które się dymi, chleba, co trzeszczy w
 3060  1,  5 |                              nieprzejrzane pustkowia dymią od kurniawy. Rafał zadygotał.~
 3061  2,  9 |                              Po łokcie uwalać ręce w dymiącej krwi i pluć w nikczemne,
 3062  1,  1 |                             Naokół las gęsty, mokry, dymiący się od pary. Wszędzie w
 3063  2,  5 |                             domu, czai się w słupach dymiących aromatów, czeka i lękliwy
 3064  3,  2 |                       owinięty był czymś, co jeszcze dymiło się czarnym kopciem, choć
 3065  3,  6 |                         armat i granatnika, wyszła z dymnej jaskini i przez zawady rannych,
 3066  2,  18|                         dzień nie nadejdzie... Ogień dymnie i z oporem płonął w czeluści
 3067  3,  13|                               Pan mi powiada: "Leź w dymnik i bij z góry!" Poszedłem
 3068  3,  11|                           załamania, okapy, wyglądy, dymniki i dziury widać było teraz
 3069  2,  24|                               ze strzelnic, z dziur, dymników leciały na oblegających
 3070  3,  13|                              Wypatrzono siedzącego w dymniku człowieka. Ściągnięty na
 3071  3,  8 |                           Gintułt schodził ze wzgórz Dynasowskich w towarzystwie Rafała dla
 3072  2,  19|                      ludkowie, któż to na trzecim ma dyndać?~- Nie wiem tego, moja imość.~-
 3073  1,  14|                       uwierzysz? - do dyplomatyki.~- Dyplomacja - mówił Sułkowski innym
 3074  2,  24|                             Wydelikacony kandydat na dyplomatę, Krzysztof Cedro, nauczył
 3075  2,  18|                             to tu, to tam, upatrując dyplomatycznie znośnego miejsca przeprawy.
 3076  1,  14|                     jakobinizm z werwą i życiem, ale dyplomatyka mniej więcej pod postacią
 3077  1,  14|                       nabierać - czy uwierzysz? - do dyplomatyki.~- Dyplomacja - mówił Sułkowski
 3078  1,  14|                              mi się przedstawia. Toż dyplomatyzowałem... Jeżeli zostaniesz mężem
 3079  3,  6 |                            głowę. Tam chłop biegał w dyrdy za wioskę, wynosząc swe
 3080  3,  1 |                             uczy, kto umie. A ja nie dyrektor. My są rycerze. Ja bez wojaczki -
 3081  1,  5 |                             generała Buonapartego do Dyrektoriatu. Z głównej kwatery! Werona,
 3082  3,  5 |                                   rzekł wyprostowany Dys.~Usunął się zaraz pod ścianę,
 3083  1,  1 |                              kulig...~- Zwariowałeś, dyscypulusie? Ja na kulig! Ja z Wyrw!
 3084  1,  13|                          wojaż. Mógłbym już przerwać dysertacją, skoro mię książę obrażasz,
 3085  1,  14|                           zaśmiał się sucho, krótko, dyskretnie.~- Toż mówiłem... - rzekł.~-
 3086  1,  2 |                              piosenek, ani grzecznym dyskursem nie rozweselasz. Niemy waćpan
 3087  1,  10|                          służby obozowej. Dlatego to dyskursy nasze miały nieraz charakter
 3088  1,  10|                            się w zgodzie, aczkolwiek dyskutując...~Rafał znowu niewyraźnie
 3089  1,  3 |                          areopag nauczycielski, żywo dyskutujący. Prorektor ubliżył się do
 3090  1,  10|                        Mówili mi tu, że to niby asan dysponujesz, jak i co.~- Zabierzemy
 3091  2,  1 |                              Więc jakże?~- Jestem do dyspozycji księcia pana.~- Dobrze.
 3092  2,  2 |                               kapłan manichejski, po dyspucie ze świętym Augustynem odchodzi
 3093  2,  2 |                              dnia, po dwu stoczonych dysputach publicznych, Fortunatus
 3094  2,  1 |                              gadali, sprzeczali się, dysputy wiedli. Bywał u mnie w Oleśnicy,
 3095  1,  15|                               które się otwierały po dystryktach, pragnął, żeby koniecznie
 3096  2,  1 |                         przyjeżdżasz wprost ze swego dystryktu.~- Nie inaczej, a ty?~-
 3097  1,  10|                              grupy Rafał posuwał się dystyngowanymi półzwroty, z uśmiechem głupio-niedbałym,
 3098  1,  2 |                           strony słychać było tkliwe dyszkanty damskie:~Ścieni dąbek, ścieni,
 3099  3,  17|                             Para rosłych koni szła w dyszlu. Trzeci na przyprzążkę podreptywał
 3100  1,  17|                            ręką w kieszeni namacalne dytki i gdy został jeno stary
 3101  2,  5 |                              po swym buduarze. Gruby dywan tłumił szelest jej kroków,
 3102  2,  17|                            pierwszy i drugi w swoich dywizjach, trzeci z półbrygadą francuską
 3103  3,  8 |                            Sądzę-rzekł ten naczelnik dywizji-że nie przyjdzie aż do takiej
 3104  2,  17|                  Rolta-Vecchia dla zasłonienia obozu dywizjów Victor i Grenier od Marengo
 3105  3,  8 |                            sarkać i odwoływać się do dywizyjnego wagenmajstra, ażeby usunął
 3106  1,  8 |                           garnkami, ze szklankami, z dzbankami i skorupami w ręku istna
 3107  2,  24|                           daleki. Niosły go wiatry i dżdże, śniegi a nocne mgły.~-
 3108  1,  7 |                     kołysaniem, a szara, wypełzła od dżdżów okiennica zgrzytała do taktu
 3109  1,  6 |                      topielicy. Poczęli teraz obaj z dziadem wiać i świstać polami, polami,
 3110  2,  17|                            ku wrotom i długo o coś z dziadkiem się spierał. Zadziwiło to
 3111  2,  17|                       wędruje dalej, bo tu psy złe i dziadom przeciwne.~Kuchcik skoczył
 3112  2,  17|                               dorzucił Trepka. Niech dziadowina podje i przed nocą wędruje
 3113  3,  12|                        chłopca!...~Usłyszeli za sobą dziadowskie; łkanie, ujrzeli wyciągnięte
 3114  2,  17|                           powietrze. Nie kłaniał się dziadowskim obyczajem, nie skamłał ani
 3115  2,  14|                         akcydensa wydziela jak skąpy dziadzio. Toż z Wiednia musiałem
 3116  3,  9 |                      zmiarkować z byle czego. Musimy działać ostrożnie. Wódz miał wiadomość
 3117  3,  9 |                           oparty o budynek podstawą, działali z szaloną furią. Natarcia
 3118  2,  3 |                          sióstr masonek. Wypite wino działało na Rafała w sposób nadzwyczajny.
 3119  1,  12|                           udzielił pełnomocnictwa do działania folwarcznego komisarzowi,
 3120  3,  10|                          kawaleryjskiej pod Rożki, o działaniach w polu na północ od Sandomierza
 3121  1,  5 |                          obchodzić, co by było nasze działanie zepsuło. Udałem się sam..."~-
 3122  3,  17|                         dążeń brata Piotra, nie tyle działaniem przykładu na rozum i wolę,
 3123  1,  17|                               Książę był przy drugim dziale. Schylił się, wlepił oko
 3124  1,  17|                              na powrót między jednym działem a drugim. Te posępne, spracowane
 3125  3,  8 |                            garstkę naszych rekrutów, działka i na tym nasz haniebny koniec.~-
 3126  1,  1 |                      siekierą dąbrowy, oschły między działkami chłopskiej nowiny mokre,
 3127  3,  3 |                         skutecznie niż bombardowanie działobitniami, a ma zarazem tę dobrą stronę,
 3128  1,  12|                         fizylierów, coś jak regiment Działyńskich, a wreszcie regiment pierwszy
 3129  3,  5 |                         ogniste grady Bellony?~Gdzie dziarska ochota?~Gdzie pradziadów
 3130  2,  2 |                              nad nim samum i kamsin, dzicy, bez rozumu, zabójcy wszystkiego,
 3131  1,  12|                          morza. Lud uciekający przed dziczą Attyk stworzył tu ludzkie
 3132  2,  22|                        drewniane, sześciołokciowe, z dzidami i żeleźcami na końcu. Nie
 3133  1,  2 |                        wzruszenia, gorące, namiętne, dziecięco niewinne i naiwnie lubienie,
 3134  1,  1 |                              rozkosz i niewysłowiony dziecięcy ból. Trzepie się ptak i
 3135  1,  1 |                              i obejmował jak inną, z dziecięcych lat. Był tu dawno, dawno,
 3136  1,  2 |                            usta jej uśmiechają się z dziecinną szczerością, a jednocześnie
 3137  2,  2 |                               Gdzież wzrok obróci? W dziecinne lata... Tam, dokąd chodzi
 3138  3,  14|                              Przyjmieszże go sercem, dziecino Aragonii? Zrozumieszże szept
 3139  3,  9 |                              mała armia ściągnęła do Dziecinowa i stanęła obozem militarnym,
 3140  3,  9 |                        Sobiekursk, Kępę Gliniecką ku Dziecinowu. Szedł naprzód pluton saperów,
 3141  3,  13|                              duszy. Ujrzał jak gdyby dzieciństwo swoje, śnił o sobie widomy
 3142  2,  2 |                              po raz ostatni rączkami dzieciny swojej, zlewa nań błogosławieństwo,
 3143  2,  12|                              ziarnem, odjętym od ust dzieciskom w brudnych gałganach...~
 3144  2,  17|                         wieczne. Podobne my widywali dzieckami w kościołach rodzinnych
 3145  3,  15|                          palić, wsie całe z babami i dziećmi do nogi wytracać, miasta
 3146  3,  10|                          słowa-odpowiedzi od możnego dziedzica, od jaśnie pana, wypełzło
 3147  2,  1 |                           ludzie dobrego wychowania, dziedzice wielkich dostatków, spadkobiercy
 3148  2,  20|                            święta złożyć wizyty pani dziedziczce i prosić jej o gościnność
 3149  2,  20|                             mi stają na głowie, pani dziedziczko, na samą myśl, gdy dziedzic
 3150  1,  12|                             gdzie zasiadała wszystka dziedziczna arystokracja Wenecji.~-
 3151  2,  18|                         wydziedziczony ani pozbawion dziedzicznego tytułu.~- Czyż i w tej chwili
 3152  3,  1 |                     Krzysztof. - Od Niemna za Ren, z dziedzin niemieckich w ziemie Celtyberów.
 3153  2,  1 |                         pordzewiałymi kratami bram a dziedzińcem trawą zarosłym - był jakoś
 3154  3,  3 |                      drewniana. Chyłkiem wyjrzeli na dziedzińczyk. Nikogo.~Trzy kury najspokojniej
 3155  1,  8 |                               w butach wysmarowanych dziegciem albo i bez butów, ujrzawszy
 3156  1,  17|                           kłęby ognia. Zaduch smoły, dziegciu, prochu, gałganów palących
 3157  3,  1 |                               gdy ludy wraz ze swymi dziejami zginęły. Błękitne widziadło
 3158  1,  2 |                          przypadkowo zaplątał. Gruby dziekan trzymał starego cześnika
 3159  1,  2 |                       cześnika za ramiona, a cześnik dziekana za żebra, i obadwaj, rzadko
 3160  1,  2 |                         dziwnym uściskiem z księdzem dziekanem, który się na ten kulig
 3161  2,  1 |                        siedzący w loży parterowej.~- Dziękujemy za tak dramatyczną wskazówkę
 3162  1,  7 |                       usunęła się razem jakby zapora dzieląca. Nienasycona ciekawość i
 3163  3,  6 |                           pod Stolpą, pod Heyburz, w dziele frydlandzkim...~Ty, coś
 3164  2,  17|                              polskim sprzysięgli się dzielić los z bracią. Prawda, był
 3165  1,  15|                    powiernikiem. Kasę mieli wspólną. Dzielili się nią w sposób wzruszająco
 3166  1,  3 |                              z uwagą i namaszczeniem dziełko starego adwokata Marka Tuliusza
 3167  3,  9 |                          jakie dwa tysiące kroków.~- Dzielnieś się waćpan sprawił... -
 3168  1,  8 |                       miłostek, do hucznych pijatyk, dzielnych harców! Gdy nam powiedziano
 3169  1,  15|                          przez całą zimę na porządku dziennym. Nadaremnie prorektor gimnazjalny
 3170  1,  12|                           życia. Z głębi jego okien, dzierganych w kamieniu, zdawały się
 3171  2,  22|                           synowie szlachty uboższej, dzierżawami siedzącej na małych folwarkach
 3172  2,  24|                       odziani, zastępcy dziedziców i dzierżawców, więc ekonomowie, pisarze,
 3173  1,  11|                           pierwszego lepszego dworku dzierżawcy, zjadano wszystkie zapasy
 3174  2,  22|                         widok. Sękate garście twardo dzierżyły drzewca pik i z ogniem machały
 3175  2,  24|                            żebyś ta nie jednego, ale dziesiąci zwołał, bo sam Cesarz idzie!~-
 3176  1,  10|                              Rafał ledwo piąte przez dziesiąte rozumiał. Skoro ruszono
 3177  1,  1 |                          mamy sarnę, jest w śpiżarni dziesiątek zajęcy, jest warchlak. Będzie
 3178  3,  6 |                          Starszy wachmistrz z trzema dziesiątkami szeregowych poprowadzi jeńców
 3179  1,  14|                     straszliwy dla całych krain, dla dziesiątków lat.~- Być może. A czy widziałeś
 3180  3,  13|                              i to samo kazał uczynić dziesiątkowi jeźdźców. Jedenasty został
 3181  2,  17|                           trzeci - a taki zatrwamy!" Dziesiąty tysiąc, a nie, to dwudziesty
 3182  2,  17|                             swego gdzie nie wiedz, w dziesiątym regimencie po oczach, po
 3183  3,  2 |                          kroki z łoskotem powtórzone dziesięciokroć, jak gdyby stado ludzkie
 3184  1,  13|                       zaczniesz i udźwigniesz ciężar dziesięciokrotny! Ile krwi, męki, trudu,
 3185  1,  1 |                         ziemi sanockiej. Wytrzymałem dziesięcioniedzielny szturm do miasta. Byłem
 3186  3,  3 |                            bo je otaczał jeno niski, dziesięciostopowy mur i liche bramy. Widzieli
 3187  2,  20|                          Ołowska, dwakroć, trzykroć, dziesięćkroć piękniejsza jako kobieta,
 3188  1,  10|                       najmłodsza. Elżbieta jej. Ależ dzieucha! Że się też to pod szlachecką
 3189  3,  3 |                            bagnetem rozdarł, a ty mi dzieuchy bronisz.!~- Bronię!~- Chyba
 3190  2,  24|                           Minsterwaldem, gdzie jazda dziewanowczyków dopadła i wzięła w jasyr
 3191  2,  24|                Dziewanowskiego. Posłyszawszy strzały Dziewanowski pchnął szwadron ze swego
 3192  2,  24|                             pospolitego ruszenia pod Dziewanowskim. Tam właśnie kwitł Rafał
 3193  1,  10|                        tyrania piękności. Każdy ruch dziewczątka odbijał się w oczach patrzących
 3194  2,  12|                              sprytem, jakoby to było dziewczę lekkich obyczajów, spotkane
 3195  3,  3 |                                 Zawahały się ramiona dziewczęce.~Białe, liliane dłonie trwożliwie
 3196  1,  10|                        właśnie owym radosnym weselem dziewczęcym. Na pozór wiodąc między
 3197  1,  11|                         obiema rękami porwał cudowną dziewczynę. Chwilę miał jej włosy na
 3198  2,  12|                            jego miejsce zajęła blada dziewczynina w brudnym fartuszku i zdartych
 3199  1,  10|                              brzegu. Była to jeszcze dziewczynka, jeszcze nie panna, lat
 3200  2,  11|                         jasną, niewinną, zawstydzoną dziewczynkę lat piętnastu. Byłażby to
 3201  1,  14|                 doświadczyłem wprawdzie wzruszeń tej dziewczynki, która zbliżywszy się do
 3202  2,  12|                            to płaczem, to piosneczką dziewczyńską:~Oj, da moja, da-da-da!~
 3203  3,  3 |                    żołnierskie, lecz zaiste babskie. dziewczyńskie, chłopięce. Może by ustał
 3204  3,  3 |                       wstrząśniętego od łkań. Wstała dzieweczka ze swego miejsca, jak gdyby
 3205  2,  17|                             pod starego Massenę.~Rok dziewiąty! Odparci cesarscy za Mincio.
 3206  2,  21|                              Przemyka się, jak mgła, dziewica w przystroju głowy 1'oiseau
 3207  3,  2 |                           objęciach nadobną i wiotką dziewicę. Ponieważ prawą ręką kręcił
 3208  3,  17|                              Ziemia nie dawała swego dziewictwa za darmo. Trzeba było rozedrzeć
 3209  2,  12|                           kuliły się już i gięły bez dziewiczego wdzięku, gdy wicher podwiewał
 3210  1,  16|                             taką swobodą w ten bugaj dziewiczy, którego on sam nigdy jeszcze
 3211  2,  13|                          sześćdziesięcioletnim łonie dziewiczym.~- Ile razy ziewnęła przed
 3212  1,  4 |                             oczy zaspanym parobkom i dziewkom, wyciągać wszelki żywioł
 3213  3,  3 |                           wieść gruchnie między jego dziewoje, cośmy to tutaj czynili.
 3214  1,  8 |                               on pilnował parobków i dziewuch folwarcznych, doglądał koni
 3215  1,  1 |                        seremno. A ja już bywałem pod dzikiem. Już mi ta jeden orał kożuch
 3216  1,  7 |                               W strasznym gniewie, w dzikości wzburzenia... gdy parobków:..
 3217  1,  1 |                             pokój. Tu my takie stada dzików gonili, jelenie my płoszyli
 3218  1,  3 |                           jak lasy rozrosłych parków Dzikowa.. Z tego widoku wynurzał
 3219  2,  9 |                     bezrozumna, z każdą chwilą coraz dziksza pomsta wybuchnęła w piersiach,
 3220  1,  1 |                           też wtedy! Bo to jechał na dziku ze siedm pacierzy, nim mu
 3221  1,  3 |                         kalafaktora Michałka, chłopa dziobatego, z kołtuniastym łbem i plecami
 3222  3,  3 |                              na słońcu, pokrakując i dziobiąc niewidzialne ziarenka. Na
 3223  3,  11|                             sięga do kamienicy Saula Dżiordżiego, Greka. Poskoczył w rynek.
 3224  3,  15|                          twarzy:~- Taki plan uknułem dzisiejszej nocy. Kiedy stąd będziesz
 3225  3,  6 |                    ciemnobrunatne olchy z czerwonymi dziuplami zaściełały niski rozdół
 3226  3,  6 |                          jego leciał po stratowanej, dziurawej od kopyt roli, do kolan
 3227  2,  21|                           jest mąż, któremu zazdrość dziurawi skorupę mózgu!~- O ciebie... -
 3228  3,  4 |                             na piersiach, na płucach dziurawych, a dobrotliwy jej zapach
 3229  2,  21|                          zgniłymi krokwiami i zwisał dziurawym łachmanem. Niskie drzwi
 3230  1,  7 |                           żabie palce przebiegają po dziurkach ligawki, i leci w zroszoną
 3231  2,  14|                           hrabia myśli zabawić w tej dziurze?~- O, długo, stary adherencie
 3232  3,  4 |                       Otwiera się przed oczyma cudne dziwactwo, widziane jakoby pierwszy
 3233  3,  6 |                           Oczy leniwie wlokły się po dziwacznej karykaturze wioski Falent,
 3234  3,  5 |                              polsku przyrządzonej; w dziwacznych naczyniach starożytnych
 3235  1,  4 |                              przymrużonymi oczyma, z dziwacznym uśmiechem śpiewał jej z
 3236  3,  15|                             sobą wyrabia i czemu się dziwaczy, mówił im krótko a węzłowato,
 3237  2,  22|                          głowę i rzekł śmiało:~- Nie dziwcie się, waćpanowie, że jesteśmy
 3238  1,  1 |                         stamtąd dwa piękne pistolety dziwerowane, z kolbami bogato srebrem
 3239  1,  7 |                                Jechał dalej a dalej, dziwiąc się samemu sobie, uczuciom,
 3240  1,  16|                              je nieznacznie, siostry dziwiły się i admirowały przetarty
 3241  3,  6 |                       spuszczał z niej oka - i w tak dziwnej pozycji przeleżał, a właściwie
 3242  2,  6 |                        zatrzymała się w Krakowie. Co dziwniejsza, powzięła nagłe postanowienie
 3243  3,  12|                            śmierć? Sam to uczynił, o dziwo... Wraca oto znowu w progi
 3244  1,  9 |                       Wszystko to z otwartymi ustami dziwowało się patrząc na wspaniały
 3245  3,  3 |                       bezwładne usta. Wstał. Powiódł dziwym mięsem swych oczu, piekłem
 3246  1,  11|                             szczęście, lecz złowrogo dźwięczał jak straszny krzyk wzgardy.
 3247  3,  4 |                          uszach i głowie. Biją tam w dźwięczne kowadła małe, pracowite,
 3248  1,  17|                          powietrze wstrząsało się od dźwięcznego łoskotu, a ziemia trzęsła
 3249  1,  1 |                            co chwila pieszczotliwymi dźwiękami, cieszył pogwizdywaniem.~
 3250  3,  3 |                             Engracia żelazną sztabę. Dźwiękła jak miecz katowski żelazna
 3251  3,  2 |                        otaczającej nawale ciemności. Dźwięknie, znienacka uderzywszy się
 3252  1,  3 |                              egzortę, wbrew radosnym dźwiękom wiośnianej piosenki Horacego,
 3253  1,  1 |                         małym berbeciem! Aby to jest dźwierz piekny - niedźwiedź. Abo
 3254  3,  5 |                         czapach i pełnym uzbrojeniu, dźwigających kogoś na rękach. Wszyscy
 3255  3,  3 |                              głowa wciąż się jeszcze dźwigała, szyja prężyła do ciosu.
 3256  2,  16|                               gdy podkładając lewary dźwigali z topieliska koła, łoża
 3257  2,  1 |                              do nas, którzy tyle win dźwigamy na frakach i fryzurach.~-
 3258  3,  6 |                          uskutecznione. Żołnierze od dźwigania ziemi, nawozu na chłopskich
 3259  3,  3 |                            zasłonić płynących myśli. Dźwigną się jutro z tego potwornego
 3260  1,  9 |                       czujący człowiek. Serce Rafała dźwignęło się i podniosło ku owym
 3261  3,  1 |                              Wzruszą się wtedy wody! Dźwignie się z ciszy powierzchnej,
 3262  3,  1 |                              i cichnie żywioł. Fala, dźwignięta z oceanu przez księżyc,
 3263  2,  17|                            bracia: z 3700 chłopa jak dzwona bukowe, którzy wysiedli
 3264  1,  2 |                         szorach nasadzonych licznymi dzwoneczki, z czubami pąsowych piór
 3265  1,  1 |                           wielka cisza. Wtedy począł dzwonić na Wawelu wielki, starodawny
 3266  3,  6 |                        człowiek latał w rozkołysanym dzwonie. Bałwany dymu gęstniały
 3267  2,  10|                            nie słyszy tętentu kopyt, dzwonienia pałaszów i ostróg, trzaskania
 3268  3,  1 |                             jakby szybki ryk grzmotu dzwoniło w ich piersiach i trzewiach,
 3269  1,  12|                        mówiła:~- "Złodziej wszedł do dzwonnicy Świętego Marka i wstąpił
 3270  3,  6 |                          szedł miarowy, chrzęstliwy, dzwonny pogłos. Serce Rafałowe zabiło
 3271  3,  12|                              ad Crucem per Rosam!~In ea, in eis~gemmatus resurgam...~ ~
 3272  1,  2 |                           czystym powietrzu zapach 1'eau de la reine d'Hongrie, tak
 3273  1,  12|                            niesłychanym, zaświatowym echem, na podobieństwo głosu rozlegającego
 3274  1,  13|                           tutta ingrata, tutta matta ed empia~Si farŕ contra te...~
 3275  2,  24|                             rzeźwi i czerstwi, jak z edredonowej pościeli. Ale w deszcz i
 3276  2,  24|                            gałęzi w humorach niezbyt edredonowych.~O chmurnych i ponurych
 3277  1,  15|                          wcale nie zajmował się jego edukacją ani tym mniej konduitą.
 3278  2,  14|                              to być.~- Zacznę ja cię edukować w polityce.~- Wszystko,
 3279  1,  10|                             ostatni, najdobitniejszy efekt prawdy, a jego już nie ma.
 3280  2,  22|                            końcu. Nie było to wojsko efektowne, niezgrabnie jeszcze sprawiał
 3281  2,  1 |                           tyle zawsze pokaże ludziom efronterii i wyniosłości, że każdy
 3282  3,  11|                               jeszcze przez generała Egermana sypane. Kompania pułku dwunastego,
 3283  2,  1 |                              szczególnie o pustyni, 'Egipcie, Ziemi Świętej, Azji Mniejszej,
 3284  2,  21|                              szatach lewantyńskich i egipskich.~Ledwie skończono poloneza,
 3285  1,  12|                        alabastry, wazy, płaskorzeźby egipskie, snycerskie dzieła Persów,
 3286  2,  17|                           szeregi wieść o powrocie z egipskiej wyprawy "najstarszego Bartka",
 3287  1,  14|                           Północy, o tym tajemniczym egipskim lądzie, który pożarł wielkie
 3288  2,  1 |                             po świecie, zawadziłem o Egipt, wiesz?... ten, co to w
 3289  1,  1 |                          dwudziestego grosza na ręce egzaktora w Chęcinach, urodzonego
 3290  1,  16|                        schwytana na gorącym uczynku "egzaltacji", tak zgubnej i tak ogólnie
 3291  1,  11|                                                      Egzekucja~Życie w Grudnie płynęło
 3292  2,  17|                     okolicach szlacheckich wojsko na egzekucję zwaliło. Kto ino głośniej
 3293  2,  24|                      wymarszu. Bataliony z rana były egzercerowane en détail, to jest po jednym
 3294  3,  1 |                            szło po dawnemu: musztry, egzercerunki, ćwiczenia gimnastyczne.
 3295  1,  16|                            odprawiał trudne nad sobą egzorcyzmy. Umyślnie wyjeżdżał na szkapie
 3296  1,  3 |                         wzdychając, jakby wypowiadał egzortę, wbrew radosnym dźwiękom
 3297  1,  11|                     księżniczka wcale nie wie o jego egzystencji. Wtedy zaciskał pięście
 3298  3,  6 |                              kasuję tamten rozkaz.~- Ehe...~- Rwij mi acan po gorącą
 3299  2,  14|                              stolic na mnie jednego. Eheu me miserum! A jakże też
 3300  2,  21|                          knall... Sacra! Wer bist du eigentlich? ~- Ależ tak... jawohl...
 3301  3,  12|                          Crucem per Rosam!~In ea, in eis~gemmatus resurgam...~ ~Przytuliła
 3302  3,  1 |                          Bajonny. Szedł przez Gotha, Eisenach, Fuldę, Hanau, Moguncję
 3303  3,  11|                             tu i rozporządza się jak ekonom. Jeszcze mu kto przez pomyłkę
 3304  2,  24|                       dziedziców i dzierżawców, więc ekonomowie, pisarze, leśniczowie, strzelcy,
 3305  2,  20|                      Poprawiła od niechcenia śliczny ekran ŕ la Psiché, a później stanęła
 3306  2,  1 |                            rządził jak podstarościm, eks-filozof zmienił się na ślepe i głuche
 3307  1,  16|                            kazał fraczki i pończochy eks-filozofa schować do szafy, a do narożnej
 3308  1,  12|                       pierwszego i szesnastego maja. Eks-prokurator Franciszek Pesaro, ogłoszony
 3309  1,  7 |                             mię będziesz rozumiał...~Eks-student przybierał miny jak najbardziej
 3310  3,  3 |                             najpiękniejszy ze swoich eks-ukłonów i gestem uprzejmym wskazał,
 3311  2,  14|                                 Przesada!~- W sztuce ekscytowania pejzanów przeciwko zwierzchności
 3312  1,  8 |                           uśmiechem - nie masz racji eksmisji. Zresztą pilnie karczuję
 3313  3,  11|                        słuchał. Cały był pochłonięty ekspedycją kapitana Czajkowskiego na
 3314  3,  3 |                       wyruszano na setne i tysiączne ekspedycje, z których każda była zatraceniem.
 3315  3,  6 |                              towarzyszyć sobie w tej ekspedycji.~- W charakterze?~- W charakterze...
 3316  1,  7 |                             Zatapiał się w najwyższą ekstazę miłości: upadał na twarz
 3317  1,  10|                           rodzicom, unikać wszelkich ekswisceracji w tym przedmiocie. Mogliby
 3318  1,  17|                            nawet powozy oficerskie i ekwipaże ich żon szły dudniąc między
 3319  2,  1 |                       pląsach, i potrajały okazałość ekwipażu. Jarzymski z niedbałością
 3320  2,  24|                     utworzyła wysoka aż pod kopułę a elastyczna pierzyna. Wówczas rzucali
 3321  2,  10|                         wygięć nie do uwierzenia. To elastycznie ginęły, to znowu, jak doskonała
 3322  1,  14|                            żółtą Kapraję, o błękitną Elbę, o granitowy brzeg Malty.
 3323  2,  17|                         prawej, leci nań z daleka od Elby czy Korsyki góra wodna,
 3324  2,  1 |                              wymijały piękne pojazdy eleganckich pań i panów, prostował się,
 3325  2,  1 |                             w świetle prawej latarni eleganckie żółte sztylpy i buty unurzane
 3326  2,  13|                             Rafał przeistoczył się w eleganckiego młodzieńca, a następnie
 3327  2,  20|                             książkę. Stropił się i w eleganckim ukłonie cofnął się o dwa
 3328  1,  13|                   wszystkiemu, gdym z Garde de corps elektora przyszedł. A później, a
 3329  1,  13|                         zamknąć, rzucił jeszcze: .~- Eliasz, obudź mię jutro do dnia...~
 3330  2,  20|                             dojrzał: "Madame, Madame Elisabeth de Ołowska"...~Zimne mrowie
 3331  2,  1 |                            un seul moment~Vivre sans elles,~Mais sans jamais trop m'
 3332  2,  20|                           staruszku? Tylko żywo, bez elokwencji!~- O, zaraz: staruszku!
 3333  1,  11|                            się w pobliżu księżniczki Elżbiety.~Nie kochał się w niej,
 3334  1,  8 |                     przypuszczam, otrząsa się jak po emetyku, po owych ckliwych cnotach...
 3335  1,  13|                              kapitulacji 24 kwietnia emeuta w nim nieustająca. Stąd
 3336  1,  13|                           przejazdem. Nie będę robił emeuty w Weronie. Nazwisko Gintułt.
 3337  1,  12|                        Gintułt stanął w tym mieście, emigracja francuska zabierała się
 3338  1,  15|                         prywatnym, prowadzonym przez emigrantkę Francuzkę, gdzie mieli konwersację
 3339  1,  10|                            się, że to muszą być owe "emigrantki", na które tak wyrzekała
 3340  1,  12|                      pływającym mieście zgromadzenie emigrantów francuskich, którzy szukali
 3341  1,  16|                              kolegium, że postanowił emigrować... Ale dokąd? Długo ze sobą
 3342  3,  14|                             co przetrwało wszystkich emirów maurytańskich, wszystkich
 3343  2,  20|                           tych stronach tak trudno o emocje?~- Białogłowom trudno jest
 3344  2,  20|                           Narodzenia, zażyć odrobiny emocji. Bez tego lekarstwa życie
 3345  3,  4 |                           strzał stu armat:~- Vive l'Empereur!~Za chwilę drugi:~- Wiwat
 3346  1,  13|                              ingrata, tutta matta ed empia~Si farŕ contra te...~jak
 3347  2,  14|                          peregrynant, wolterianista, encyklopedyk, tudzież szyderca z rzeczy,
 3348  2,  1 |                              Mais sans jamais trop m'engager~Je les courtise...~Ktoś
 3349  3,  1 |                     pociągnęły w marsz na Pokrzywno (Engelsburg) i Niborg (Neydenburg),
 3350  3,  3 |                        zabudowania klasztoru Świętej Engracii wówczas dopiero, gdy już
 3351  3,  8 |                         jesteśmy! - Zbyt to dla mnie enigmatyczne.~- To jasne jak słońce.
 3352  1,  3 |                        anacrusi, vel versus Alcaicus enneasyllabus...~Cedro wyciągał:~- Fastigit
 3353  3,  1 |                              osobliwie "cnotliwych", entuzjastów. Za to dla Gajkosia znalazło
 3354  3,  3 |                         drzwi i okna zabite głazami. Entuzjastyczne, obłąkane zdumienie włosy
 3355  2,  20|                     nachylając się do Rafała ze swym entuzjastycznym, szczerym i dziecięcym prawie
 3356  3,  15|                              bo mają za sobą rację i entuzjazm. To mówiłem w oczy wszystkim
 3357  1,  16|                             Z radością i szczególnym entuzjazmem wołała do siebie półgłosem:~-
 3358  3,  2 |                             starcia.~Bardziej niż te epizody zajmował przybyszów z Północy
 3359  1,  17|                              na kołach, może nawet w epoce marszałka Vaubana, Mantua
 3360  2,  22|                      strzelcom konnym rozdał znaki i epolety grenadierskie i partię ich
 3361  1,  15|                         kwestię:~- Utrum Bucephalus, equus Alexandri Magni, habuitrationem
 3362  2,  3 |                            Arm durchlebt,~Fest steht er wie ein Fels im Meere,~Von
 3363  3,  1 |                        wymaszerowano do Westfalii. W Erfurcie kompanie, z różnych stron
 3364  2,  3 |                              Von Ungemach sein Haupt erhebt...~Jeszcze brzmiała pieśń,
 3365  1,  14|                             w posiadanie morze aż po erytrejskie wybrzeża. Czuję radość na
 3366  1,  13|                      widziałem...~- Pod Powązkami.~- Es ist... ja... Pan przybywa
 3367  3,  8 |                              Bagaże szły przodem pod eskortą trzystu ludzi. Piechota
 3368  3,  6 |                           dzieci, zwierząt i ptactwa eskortował odrębny patrol, wydzielony
 3369  3,  5 |                              zmierzch, kiedy gromada eskortująca Krzysztofa wwaliła się w
 3370  3,  3 |                             do rozpaczy doprowadziła eskortujących żołnierzy. Wśród tego zgiełku,
 3371  2,  13|                           meble w guście francuskim, esowate, na wygiętych nóżkach z
 3372  1,  14|                              cielęciny, gdy dawali l'essor ŕ leur imagination. I nic
 3373  2,  24|                  Dąbrowskiego, i że on sam jednemu z eszelonów tego podjazdu winien jest
 3374  3,  6 |                             Grobla - to będzie drugi etap, a Raszyn trzeci. Armaty
 3375  1,  14|                             sur les cartes immenses, étendues ŕ terre. Jeżeli gdzie bywa,
 3376  1,  17|                      pogrążeni w falach szczególnego eteru, w cienkich mgłach-smętnicach.
 3377  3,  3 |                            nad opustoszałą kołyską i euforyczna pieśń duszy patrzącej w
 3378  1,  13|                              od połowy wysokości Gór Euganejskich zstępując całą ziemię płaszczem
 3379  2,  11|                             parku. Stanął przed nimi eukaliptus z pniem prostym i wyniosłym
 3380  3,  3 |                      wapiennych, wysadzanych drzewem eukaliptusa i platanu w rozdole rzeki
 3381  2,  2 |                              przez hierofanta z rodu Eumolpidów, wlewały się do serc i otaczały
 3382  1,  3 |                              in syllabam, seu versus Euripidaeus...~Kuzynek Krzyś skandował,
 3383  2,  14|                             poznawać świat, rozumieć europejskie życie. Powinniśmy iść do
 3384  1,  12|                              słowa: Pax tibi, Marce, Evangeliste meus! i wyryte inne: Droits
 3385  2,  24|                        waszymi bracią; pomnijcie, że Ewangelia każe nam żyć po bratersku,
 3386  2,  3 |                              kolano, położyć rękę na Ewangelii, daj mu cyrkiel w rękę.
 3387  1,  14|                             z członków du Directoire exécutif w wielkim kostiumie, ale
 3388  1,  10|                           nie! Jeux d'esprit, jeux d'exercice - to zupełne lekcje.~- Więc
 3389  1,  8 |                              męki, vulnera, vincula, exilium? Nic z nieh.dla duszy. Tylko
 3390  2,  2 |                          Angramajniu i Ahuramazda in exordio duae substantiae a sese
 3391  1,  5 |                             pruć pedelów toś się tam expedite wyuczył, niczym rzeźnik
 3392  2,  17|                       murzyńskiego, w kierunku rzeki Exter. Przeprawili my się przez
 3393  1,  14|                               ministra des relations extérieures waszej rzeczypospolitej,
 3394  3,  11|                               owe wysunięte ouvrages extérieurs, w czasie dozorowania swych
 3395  1,  8 |                       naprawdę" zwano go Uryś. Był z fachu szewcem, ale robił także
 3396  3,  3 |                             napastników. Z dachów, z facjat, z nielicznych okien i strzelnic,
 3397  2,  24|                          myśl Dąbrowskiego, wodza de facto, tworzono legie. Już poznańska
 3398  3,  1 |                            po tym, żeby mi miał bele fąfel przewodzić, co jeszcze od
 3399  1,  13|                             i u mądrego Bliichera od fahnjunkra uczył, jak ślepo słuchać
 3400  1,  1 |                          nakryto obrusem i ustawiono fajansowe, powyszczerbiane talerze.
 3401  1,  15|                              Gerersdorfa z olbrzymią fajczarnią, zatłuszczonymi stołami
 3402  1,  13|                      pięściami do taktu... Gdzieś za fajczarniami, za karcianym stołem, tłamsiła
 3403  2,  1 |                              Po drodze stały ogromne fajczarnie, . tu i owdzie porozrzucane
 3404  3,  17|                           pleców, więc się zagrzewał fajeczką, wesołymi myślami i skurczeniem
 3405  1,  1 |                   galicyjskim" tytuniem swą glinianą fajeczkę. W trakcie tej czynności,
 3406  1,  13|                      Mieściły się tam stoły do kart, fajezarnie i bilardy. Sala była pełna
 3407  1,  2 |                             i picia, a nawet podawał fajki i własnoręcznie zapalał
 3408  1,  12|                        rzeczy tego świata, czciciele faktu dokonanego, teraz dobrowolnie
 3409  1,  14|                         jedyną w tej dziedzinie siłę faktyczną: na politykę wojenną.~-
 3410  3,  11|                             ich pięściami do czynu i faktycznie dowodząc, zagradzał drogę.
 3411  3,  12|                          Twarz cała w zmarszczkach i fałdach, oczy wypełzłe ledwie patrzą.
 3412  1,  15|                             trzeba było przysiedzieć fałdów. Ale rozbudzona imaginacja
 3413  3,  6 |                         akselbanty zarumieniły drogę falencką. Zielone kurtki zasłały
 3414  3,  6 |                           Falent do Lesznowoli. Lasy falenckie jęczały jak rozkołysany
 3415  3,  6 |                             z górą naszych skonało w falenckiej olszynie.~Noc już była głęboką,
 3416  3,  6 |                          innych, ustawione w nizinie falenekiej, za groblą. Tymczasem każdy
 3417  3,  9 |                            Lasy, Zerzeń, Miedzeszyn, Falenicę i Świdry Dalsze. Lasy były
 3418  3,  9 |                          wojska na krypach. Chłopi z Falenicy nie umieli nic powiedzieć.
 3419  3,  6 |                            ruszyli środkiem drogi ku Falentom. W linii międzydrzewnej,
 3420  3,  17|                          nogą. Kiedy poruszono glebę falistą po wykrotach, starganą kilofami
 3421  1,  8 |                     nicestwiejące, obciążone grubym, falistym złotem, i znikała w żywiole
 3422  2,  21|                              łat odebranych wiślanym falom. Nad połową tego budowania
 3423  1,  15|                         przyjść do słowa. Pierś jego falowała pod żabotem i usta wyrzucały (
 3424  3,  15|                         wymyśloną, niepotrzebną albo fałszywą. Trafiali się politycy trzeźwi
 3425  2,  17|                         nędzną zemstą się parać. Nie fałszywymi przysięgi, nie zdeptaniem
 3426  3,  12|                           patrząc na zboża rodzinne, falujące jak daleko oko sięgnie,
 3427  2,  1 |                            taki, do którego książęta familiariter pisują. Pod Rafałem nogi
 3428  2,  13|                          ministranturze czułych scen familijnych od początku do końca...~
 3429  2,  1 |                       uprzejmym zapytaniem: czyby to familijnym widokom nie dogadzało, gdyby
 3430  3,  17|                        Michcik, jeszcze brata Piotra famulus.~- To Michcik... - rzekł
 3431  2,  20|                            sukcesach... Więcej w tym famy niż prawdy, a co do cesarza,
 3432  3,  15|                              kulturę wyższą, więc go fanatyzm chłopów, mnichów i przemytników
 3433  3,  3 |                            batalion, lecz lud potęgą fanatyzmu przeistoczony w armię. Dowódca
 3434  2,  21|                             stosowna.~- Waćpan sobie fanfaronuj i baraszkuj, ale innym razem! -
 3435  1,  16|                            widziane w tych stronach, fantastycznego kształtu, jak dziecięce
 3436  2,  17|                            To nieraz taka desperacka fantazja pchała człowieka, żeś właśnie
 3437  1,  12|                            Razem niegdyś uczyli się, fantazjowali, toczyli rozmowy. Książę
 3438  2,  18|                            niegdyś pomalowany ciemną farbą. Pod jego szczytem widniał
 3439  3,  5 |                        magnąłeś jak pajac w cyrku, a farbowałeś, bracie, jak rogacz trafiony
 3440  1,  2 |                              cynie, na holenderskiej farfurze, na wszelkim naczyniu, jakie
 3441  1,  10|                              od lat siedzę. Chłopów, farmazon, rozpuścił, rozamorował,
 3442  2,  1 |                          stamtąd przywiózł te jakieś farmazońskie banialuki, którymi się tak
 3443  2,  1 |                          mielący już językiem - a te farmazony zaczęły go wodzić po piwnicach...
 3444  1,  13|                              tutta matta ed empia~Si farŕ contra te...~jak Dante wygnany
 3445  1,  2 |                        niebieską z krótkim stanem, z fartuszkiem linowym w paski, bez żadnego
 3446  2,  12|                         blada dziewczynina w brudnym fartuszku i zdartych trepciach. Rafał
 3447  3,  6 |                            galicyjski zemknął ku nam fasami na Komorów, na Janki, Wolicę.
 3448  1,  3 |                   enneasyllabus...~Cedro wyciągał:~- Fastigit umbrosamque ripam...~Za
 3449  3,  6 |                         trudami związał pięć tysięcy faszyn, trzy tysiące uplótł koszów,
 3450  3,  6 |                             nimi gorliwie zapełniano faszyną, ziemią, gnojem, opłotkami
 3451  3,  3 |                     pomostowe, przedpiersia wyłożone faszynami. Na żądanie poddania miasta
 3452  1,  3 |                       wszystkie złe myśli, wszystkie fatalne kombinacje, przewidywania-obłędnice,
 3453  3,  11|                           spełniał coś podobnego, że fatalność nieunikniona czeka na niego
 3454  2,  24|                          wynoś! Majn to jest, prawi, faterland, moje panowanie i rozkaz.
 3455  2,  13|                            petits ruisseaux,~L'Amour fatigué de sa course~Dormoit sur
 3456  1,  5 |                          dalej!~"Jestem tak zmęczony fatygami, obywatele Dyrektorowie..."~-
 3457  2,  11|                               lśniących zarośli nagi faun o ciele brunatnym i włochatym,
 3458  2,  17|                            się to czule żegna z nami Favoni?... - rzekł Trepka.~- Iście
 3459  2,  1 |                              w przypadkach wielkiego faworu, wszystko zaś, czego potrzebował,
 3460  1,  10|                              Michcik.~- He, opiekun! Faworyt... Dawno ja na tego draba
 3461  1,  7 |                podstarościego, pańskiego zausznika i faworyta, wyrobić, że wyznaczono
 3462  1,  2 |                              ojca pozwolenie zażycia faworytalnej "Baśki", młodej klaczki
 3463  2,  1 |                              mojej okolicy. Żyliśmy. Febris go trzęsła z indygnacji,
 3464  1,  17|                             na pościółki lazaretów z febry i szkorbutu. Z dniem każdym
 3465  3,  15|                            to głupstwo. To jakby cię febryczny dreszcz przeszedł.~- Nie
 3466  2,  13|                         Zaczęła śpiewać:~Auprs d'une féconde source,~D'ou coutent cent
 3467  2,  1 |                              komedyjka Dorata pt. Le feinte par amour miała się ku końcowi.
 3468  2,  17|                       Szwajcary na Massenę, a my pod felcajgmajstrem baronem von Kray zeszli
 3469  2,  14|                        buduje z pałacowatymi oknami, felczerów sprowadza, gdy się w karczmie
 3470  2,  1 |                             znakomity łoskot talerze felczerskie strącone z wysoka, którymi
 3471  1,  1 |                  kaznodziejskim odezwę do obywatelów feldcajgmajster de Foullon z żądaniem składania
 3472  1,  8 |                             Szpadę tylko ze srebrnym feldcechem, zdjętą znad łóżka, położono
 3473  2,  24|                    jedwabnymi pręgami, kontrepoletu, feldcechu i kordonków bez bulionu.
 3474  1,  6 |                             niby na odpoczynek. Mnie feldfebel pozwolił z glitu wyjść.
 3475  3,  6 |                            przedniej straży generała feldmarszałka von Schauroth idących, od
 3476  2,  3 |                     durchlebt,~Fest steht er wie ein Fels im Meere,~Von Ungemach sein
 3477  3,  3 |                         rozgwar zbrojenia się miasta Fenicjan - Salduby, miasta Rzymian -
 3478  2,  11|                      zasadził tutaj pierwszy żeglarz fenicki, może rzucił ziarno idący
 3479  1,  3 |                 Wyadministruję miętką trzydziestkę i fenig. Słowo honoru: miętkie drajsig -
 3480  2,  18|                             się w piersiach, jako ów feniks z popiołów. Nowe zażegła
 3481  2,  14|                       pośrednia fortunka szlachecka. Fenomena klimatyczne tudzież inne
 3482  2,  20|                           Jakież to myśli takie znów fenomenalne?~- Oto tu nareszcie znajduję
 3483  2,  20|                               posłuchaj! Jest to coś fenomenalnego... Przecie ja to tysiąc...
 3484  1,  10|                            chignon...~- Gabriel - le fer ŕ friser.~Rafał, ogarnięty
 3485  3,  6 |                         chustkę, to ci łeb zdrutuję, fersztanden? Odgibam ci tę szmato;.
 3486  1,  12|                              brzegi twardego lądu od Fesine do Mestre. Codziennie pozdrawiał
 3487  2,  3 |                              Freundes Arm durchlebt,~Fest steht er wie ein Fels im
 3488  1,  2 |                              inną stronę, zawieszone festony chwiały się do taktu, a
 3489  2,  22|                            ślusuje, gdzie garnizon i festung.~- Patrzajcież!~- Byłem
 3490  1,  1 |                          wjazdu 9 sierpnia. Co to za festyn był! Szły naprzód ku miastu
 3491  3,  4 |                             i kasuje odwieczne prawa feudalne panów, że znosi i niweczy
 3492  3,  15|                       Inkwizycji, nietykalności praw feudałów, dóbr klasztornych i tej
 3493  1,  14|                         zakrytej budzie jednokonnego fiakra o zachodzie mrocznego dnia
 3494  2,  1 |                           Nigdzie nie było widać ani fiakrów, ani przewodnika z latarnią,
 3495  1,  13|                           szklanicy szyjkę wspólnego fiasco, skłonił się przed pierwszym
 3496  1,  2 |                              i własnoręcznie zapalał fidybusy. Kłaniał się, mówił niezliczoną
 3497  2,  24|                     zapłacone lenungi albo wypłacane fierkami i trojakami zamiast należności
 3498  1,  17|                              stóg ziemi z korzeniami fig i migdałów, wykroty obwieszone
 3499  2,  11|                          liczne były jak liście. Już figa puściła ze swego szczytu
 3500  1,  2 |                        rzęsiste światło.~- Ot, to mi figiel gracki! - wołano ze wszech
 3501  2,  3 |                          Rafał pełen był wesołości i figlarnych konceptów.~- Drżyj waćpan,
 3502  3,  1 |                              i z napisami długimi we figlasach, jako że jest rycerz nad