Tom, Rozdzial

 5507  3,  3 |                           sienie i izby, korytarze i klatki schodowe...~Zawahały się
 5508  1,  5 |                              czuł upojenie. Surowymi klątwami podniecał źrebicę i burzę,
 5509  1,  17|                              cisnął słowo głośne jak klątwę na nieszczęśliwych, którzy
 5510  3,  3 |                             Za murem leżały na kupie klawikordy, kanapy, szafy, wozy, stosy
 5511  1,  4 |                            boki wpadłe jak wilczyca, kłęb wysoki, łopatki tak długie,
 5512  1,  6 |                       wciągnął w siebie dym.~Wielkim kłębem zniżał się, zniżał coraz
 5513  3,  6 |                        nieprzerwana. Mgły nad stawem kłębić się poczęły i błąkać. Czarne
 5514  2,  16|                         zwijały się wirem w miejscu, kłębiły dookoła jakiegoś ośrodka.
 5515  3,  1 |                            ciemne odchlisko na obraz kłębu źródła, które by biło z
 5516  3,  2 |                          tylko nad tym, jak by z tym klechą począć sobie najskuteczniej.~
 5517  1,  4 |                               spożywał stojąc w swej klecie i zaraz musiał wracać na
 5518  1,  5 |                               ogniem zionące gardło. Klęcząc w śniegu, zaczął teraz borykać
 5519  1,  2 |                            tego pokoju panna Helenka klęczała na ziemi i wyrównywała,
 5520  3,  3 |                              głowę na ręce wsparte o klęcznik...~Ocknął się Krzysztof
 5521  3,  4 |                             licznych butów. Czuł, że klei mu oczy prędki, gorączkowy
 5522  1,  5 |                              Ołowiem ciążące powieki kleiło drzemanie, pełne widziadeł.
 5523  3,  3 |                      arcygodny. Są tak apetyczne, że klękaj kto żyje! Bo to, widzisz,
 5524  3,  2 |                            rozgrzany wciąż za koleją klękał na stopniach i chłeptał
 5525  3,  2 |                             ołtarza, żeby na stopniu klęknąć i pić za innymi, gdy na
 5526  1,  7 |                           bryczka ruszyła z miejsca, klekocąc wyschłymi sprychami, i nie
 5527  3,  4 |                             w raz w głębie miękkich, klekocących fal! Płuca zrywają się,
 5528  1,  8 |                             z powrotem. Słychać było klekot jego kół, oddalający się
 5529  3,  6 |                           najwyższego z drzew bociek klekotał. Pierwszego spotkanego chłopa,
 5530  3,  11|                              kościelnym, charczały i klekotały rozbite sprężyny i wagi,
 5531  2,  18|                              miejcie również niejaką klemencją na oku. Po prostu przez
 5532  1,  17|                             znaczniejsi generałowie: Klenau, Elsnitz, St. Julien, a
 5533  1,  14|                             ziemi, królewskie jagody Kleopatry, i zeschłe oblicze Pawła,
 5534  1,  7 |                             sunął po sprychach jak w klepsydrze. Dla Rafała bardzo miłymi
 5535  2,  17|                         dowództwem Murzyna, generała Klerwo, przyłączony do półbrygad
 5536  1,  3 |                             skandował, śpiewając jak kleryk: ~- Truditur dies die...~-
 5537  3,  8 |                           nie przyjdzie aż do takiej klęski ostatecznej...~- Jak bombardowanie
 5538  2,  17|                               Rzuca się na człowieka kleszcz zaskórny, zwany Bzik, składa
 5539  2,  7 |                             obuchy, piły, łańcuchy i kleszcze katowskie czekały w zimnym
 5540  2,  11|                        włochate, najeżone tarczami i kleszczynami, książę przywitał westchnieniem.
 5541  3,  2 |                             szwadronów: Kostaneckim, Klickim i Routierem, zaraz za Bajonną
 5542  2,  14|                        fortunka szlachecka. Fenomena klimatyczne tudzież inne zmniejszyły
 5543  1,  2 |                           sercach.~Kapela, złożona z klimontowskich Żydków, rznęła od ucha mazury,
 5544  3,  12|                             jasne, szerokie pola. Ku Klimontowu! W konie! Lecą ,jak ów ranny
 5545  3,  9 |                              obraz morderczej bitwy. Klin arystokratów francuskich
 5546  1,  17|                             szczęknął powstrzymany w klinach legarów. Runął potężny,
 5547  2,  7 |                          niczego na ziemi, niby to w kliny włochate, nastrzępione,
 5548  3,  3 |                             nie rozwiniętymi jeszcze kłobuczkami, trzecią cudnie rozkwitłą,
 5549  3,  6 |                           zza wioski, zbite na krzyż klocami, wkopywano w ziemię w miejsca
 5550  2,  24|                              gałęzi grubą strzechę z kłoci nadartej w stylu niezupełnie
 5551  1,  4 |                             w zapolu, z nogami grubo kłocią i targaną słomą obłożonymi.
 5552  1,  10|                             szpilkach. Mnóstwo myśli kłóciło się w jego głowie i przemknęło
 5553  1,  8 |                              wysokim progu, drugi na klocku drzewa, który za stopień
 5554  1,  17|                             i nogi leżały cięższe od kloców dębowych.~Po cóżeś tu, głupcze,
 5555  3,  1 |                             wzorów kultury w twardym klocu kamiennym, kiedy tuż obok,
 5556  1,  3 |                            skoczył przezeń jak przez kłodę, w biegu huknął w brzuch
 5557  3,  7 |                            zeszłorocznych kwiatów na klombach...~Wsparł się piersiami
 5558  2,  5 |                        niewiadomych dotknięć zapachu klombów. Wzburzona nienawiść ucichła
 5559  1,  7 |                         rózgi, w ustronia odległe, w klomby dzikich wielkodrzewów, w
 5560  2,  16|                        Liście na bukach, na dębach i klonach były już ciemne, przemokłe,
 5561  1,  1 |                         przodka. Wziął się pluder za kłonice, trzyma się krzepko, za
 5562  1,  1 |                              Samsonowskich lasów, od Klonowej, od Bukowej, od Strawczanej,
 5563  3,  12|                              nieba, a lśniące liście klonu, ciemne liście włoskiego
 5564  1,  9 |                         nadwiślańskie topole, graby, klony, dęby i buki.~Teraz, gdy
 5565  2,  1 |                           jeszcze nie wiem gdzie, na Kłopockiem czy gdzieś w okolicy Wareckiego.
 5566  1,  10|                              Rafałowi. Chwilę trwało kłopotliwe milczenie. Wreszcie książę,
 5567  2,  18|                              ułaskawionymi trafi się Klopstock albo i zgoła Gutenberg?~
 5568  2,  2 |                            swym życiu i śmierci, jak kłos pszeniczny, nie jestże to
 5569  2,  1 |               kamerdynera-dorobkowicza zamieniony na klub tak zwany angielski, nosił
 5570  2,  1 |                           awanturniczą. Rafał, już w klubie zamroczony, na powietrzu
 5571  2,  1 |                            Mnie wątroba wyskoczyła z klubów i chodzi samopas.~- Rozepchnijcie,
 5572  2,  1 |                            ostatnią źrenicę wolności klubowej; wyrwać wolne słowo z gardła!
 5573  2,  1 |                         hałaśliwie nad wyraz. Goście klubowi, podzieleni na grupy, zasiadali
 5574  1,  2 |                             zaczął dusić w uścisku i kłuć po twarzy ogoloną brodą.
 5575  2,  16|                             Żeby nie doświadczać ich kłucia, Rafał począł zagłębiać
 5576  1,  7 |                           ani bat, ani biczysko, ani kłucie, ani głaskanie i posiepywanie
 5577  2,  10|                            wrzasnął dozorca bijąc go kluczami.~Ej, wirsycku, wirsycku...~
 5578  2,  19|                           widzisz pani. Krew takiego kłuje cięgiem: idź, idź... Mierzi
 5579  2,  12|                              żebrać i jadł chłopskie kluski z mlekiem, zapraszany życzliwie
 5580  3,  10|                             po załatwieniu zlecenia, kłusował obojętnie z boku drogi.
 5581  2,  12|                       życzliwie do misy. Rozpowiadał kmetonom żałosne, a z przedziwnym
 5582  1,  1 |                             Co jeszcze'?~- Aby żaden kmieć, skrzywdzony przez pana,
 5583  1,  7 |                             te książki... Na opresję kmiecą, na kurs sprawy publicznej
 5584  2,  21|                        plenipotenta:~- Bin doch ganz knall... Sacra! Wer bist du eigentlich? ~-
 5585  1,  1 |                           ani debrejskie liście, ani knaster niekrajany, ani ta i nasz
 5586  2,  17|                         tytuł. Rzucił mundur generał Kniaziewicz i co ognistsi jego oficerowie.
 5587  3,  3 |                               Prysnął kiedy niekiedy knot gromnicy... Zadrzemał, widać,
 5588  3,  1 |                               Duma, w której mrokach knują się, kłębią i przewalają
 5589  2,  14|                            myśliwskie.~- Tu siedzi i knuje swoje przemierzłe myśli.~-
 5590  1,  5 |                           się tam czaisz? Znowu może knujesz jakie łotrostwo... Bierz
 5591  1,  17|                            oczy", ryczały lane walce knyplów, służące do targania wiązań
 5592  2,  13|                                Czy papa widzi, co za koafiura! - mówiła parskając śmiechem
 5593  2,  13|                          właśnie wyda wyrok o twoich koafiurach. Ależ prawda, gdzież Kurtiwronka?~-
 5594  2,  2 |                            Głowonóg przemienił się w kobiecego trupa, w rozdęte, opuchłe,
 5595  1,  14|                         dalece, że widzimy w pięknej kobiecie tyle tajemnic i takich...~-
 5596  3,  6 |                          obraz przygasłym okiem. Oto kobiecina z najbliższej chaty, zawiązawszy
 5597  3,  3 |                     Hiszpanie zamknęli się w celkach kobiecych, w szałówkach furiatek,
 5598  2,  17|                          wprost z balu, z bezcennych kobierców podjęli my trupa tancerza,
 5599  1,  8 |                            okolicę, i ustawiał je na kobierczyku. Kapitan spędzał tam dzień
 5600  3,  11|                            to znowu ku Lenarczycom i Kobiernikom, by wkrótce rzucić pocztowemu
 5601  2,  3 |                          trzeci. Tuż przed sobą miał kobierzec z dziwnymi znakami.~- Zur
 5602  2,  1 |                               przybywszy wprost spod Kobrynia...~- A trafił na zebranie
 5603  2,  21|                             dzieci o twarzach jakoby kobuzów i kukułek.~Rafał odchylił
 5604  3,  3 |                             jakoby psie, kwik jakoby kobył zhasanych w błoniu, śpiew
 5605  1,  17|                            Pod murem leżał porucznik Kobylański, któremu urwało rękę w krytej
 5606  3,  4 |                          batami, spod Krupczyc, spod Kobyłki, a po bohatersku wchodzić
 5607  1,  14|                     nadludzka potęga. Ja wiem, że on kocha siebie samego tak. mocno,
 5608  2,  13|                            poważać i comme de raison kochać, jest to bowiem wybawca
 5609  2,  13|                             gdyż jem i jestem wzorem kochających synów... A czy są i kartofle
 5610  2,  20|                    chce-Niemiec czy Francuz, mąż czy kochanek!~Bezwiednym ruchem zaczął
 5611  1,  7 |                              boleści. Posłyszał imię kochanki, nazwę jej włosów, barwę
 5612  2,  21|                           wieki!~- Przenigdy!~- Więc kochasz kogo innego?~- Nie powiem!~-
 5613  2,  14|               przyległościami nad nieprzyjemną rzekę Kocytus. Dziś nie masz dla mnie
 5614  2,  24|                       Gniewie, a przednia jego straż koczowała na traktach bydgosko-gdańskich
 5615  3,  1 |                            to młoty i piły poczwarne koczujących w zaraniu świata plemion
 5616  2,  1 |                            Walmy na ratusz!~- Każemy Koehlerowi pokazać ten dokument.~-
 5617  2,  24|                             Gellen, i do Królówlasu (Königswalde) nad rzeką Jonką. 2 Gniewa
 5618  1,  10|                        szczególny wyraz. Wszyscy, na kogokolwiek Rafał zwrócił ukradkiem
 5619  2,  22|                          Austriaka, nie wiemy nawet, kogoście uczcili.~- Znowu z tym Austriakiem...~-
 5620  1,  1 |                       Nardzewski jestem, do usług... Kogóż, jeśli łaska, mam zaszczyt...
 5621  3,  2 |                        kałuże juchy prosiąt, cieląt, kogutów i indyków. Za nogami chodzących
 5622  2,  1 |                          związany na końcu wstążkową kokardą. Ten wieki mężczyzna ubrany
 5623  3,  3 |                           Galant!~- Hrabia!~- Tkliwy kokiet!~- Czekaj, szepnie się między
 5624  2,  20|                        sztuki, chęci podobania się i kokieterii, owa łatwość, z jaką można
 5625  3,  5 |                        pamiątkowe kubki i kielichy z kokosowego orzecha, rogu bizona i żółwiej
 5626  3,  3 |                          pierzchła na wsze strony.~- Kokoszki! - wrzasnął woltyżer idący
 5627  3,  3 |                         Chyżo przysiadając, skacząc, koląc naprzód i w tył, w górę
 5628  3,  5 |                           kaktusa, najeżone kolcami, kołacą od wiatru.~Gwizdał i pośpiewywał
 5629  3,  1 |                          wody spienione tłukąc się i kołacąc po brzegach ziemi suchej.
 5630  1,  4 |                           pana, miał rozkaz zjadłszy kolację spać natychmiast.~To samo
 5631  3,  3 |                           jej dotknęła się mokrych i kolących róż. Bezmierne zdumienie
 5632  2,  22|                          jęli podpierać znalezionymi kołami, drągami, drabiną, żłobem,
 5633  2,  17|                          cisnęli, złamali my broń na kolanie, o świętą ziemię strzaskali.
 5634  3,  3 |                             zaczęto burzyć we drzwi, kołatać kolbami i słowem wzywać
 5635  1,  8 |                        człowieka.~Oto w mrokach nocy kołatała się głowa moja po wezgłowiu,
 5636  2,  7 |                      przychodzili do nich z daleka i kołatali w nie hałaśliwie mówiąc:
 5637  1,  12|                            przewidywał. Duże jeszcze kołatało się w pływającym mieście
 5638  3,  3 |                           Sant' Engracia. Szyldwachy kołatały się między jednym a drugim
 5639  2,  22|                         pchnięto drzwi: Rozległo się kołatanie, krzyk, rozkazy. Woźnica
 5640  3,  3 |                          szósty Cedru nie odejmowali kolb od szczęki.~Utworzył siei
 5641  1,  12|                           ciągle, gdzie ostre noże i kolce żelazne posiekłyby świętokradcę.
 5642  1,  14|                             barbarzyńskie ludy aż po Kolchidę i Phasis, a na długich okrętach
 5643  1,  16|                         najeżone mnóstwem chropawych kolców. Zdawało się, że te żywozioła
 5644  1,  16|                       grzęzawiska sity martwice, jak kołczan obłych strzał żelazno-zielonych,
 5645  1,  7 |                              tych uroczych rozpadlin kolczasta tarnina albo krzak dzikiej,
 5646  3,  17|                      gęstwiny iście dzikich krzewów, kolczastych tarnin, które w drzewa porosły,
 5647  2,  18|                           gruszka polna z krzywymi a kolczastymi gałęźmi. Pamiętał ją z najwcześniejszego
 5648  1,  10|                             lat, o pniach zakutych w kolczugi grubaśne, powleczone ze
 5649  2,  9 |                            nad tą doskonałą i ciepłą kolebą.. Pod głową miał obfitą
 5650  2,  7 |                        trzymał zamkniętych w jakiejś kolebie skalnej u wejścia do jaskini
 5651  2,  11|                           których los postawił naszą kolebkę! Oto jest ziemia godna człowieka.
 5652  2,  9 |                            swego posłania. Wyszedł z koleby. Był w jakimś miejscu nieznanym,
 5653  3,  3 |                            noszenia worków, musiał z kolegami chwycić za pierwszy ciężar
 5654  2,  23|                           blisko mile, ujrzeli wieże kolegiackie Łowicza. Przebywszy rzekę
 5655  3,  11|                          dwunastego czerwca z kopuły kolegiackiego kościoła przebieg bitwy
 5656  1,  11|                            było zbiegowisko ludzi. Z kolein drogi podnosiła się tam
 5657  3,  6 |                             wolno brnął w kałużach i koleinach bagnistej drogi warszawskiej.
 5658  1,  7 |                         smuga litego piasku z dwiema koleinami, które daleko, daleko w
 5659  1,  1 |                             na niej sosny wyrosły. W kolejach stoją grube świerki, na
 5660  2,  24|                        Sztembargiem przypatrywał się kolejom bitwy i lustrował okolicę.
 5661  2,  12|                      szynkwas z wódką, piwem i pewną kolekcją zardzewiałych kiełbas. W
 5662  2,  1 |                             nie składał ze zwady i w kolerze, alem też zimnym okiem snadniej
 5663  1,  3 |                            miasto i długo zostanie w koleżeńskiej powieści. W dali ukazywały
 5664  1,  15|                          więc i teraz szedł w gronie koleżeńskim z obojętnością i wzgardą
 5665  2,  24|                       znajomości, stosunki, wynalazł koleżeństwa i został wreszcie wpisany
 5666  1,  15|                          pobratymstwo Rafał zawarł z koleżką Jarzymskim. Był to zamożny
 5667  2,  12|                                 Czy też mię poznasz, koleżko Krzysiu?~Cedro z okrzykiem
 5668  2,  22|                             kurzelowskiej parafii my koligacjów nie mamy. Przybyli my tutaj,
 5669  1,  1 |                             rudymi porosłe... Może w kolisku dębowych pniów, do gruntu
 5670  2,  1 |                   przywiązane do wysokiego i tęgiego kołka. W mgnieniu źrenicy owa
 5671  1,  2 |                          oświetlił miejsce. Zabłysły kółka pasów, barwne kierezje,
 5672  1,  2 |                        rogatą, z pawim piórem. Pas z kółkami pobrzękiwał na nim, a stalowe
 5673  2,  10|                            uwolniony zaczął biegać w kółko po izbie, dzwoniąc kajdanami
 5674  1,  6 |                         tylko wycia wichru. Chata, z kołków, żrzynów, chrustu, z gliny
 5675  3,  6 |                           oczy znane mu barwy: żółte kołnierze, żółto-zielone szlify i
 5676  1,  13|                              tak wielkim kapeluszu i kołnierzu? Pytam się!~- Bez przymówek,
 5677  2,  24|                               i przecinało Gdańsk od Kołobrzega. Miasto Chojnice stanowiło
 5678  2,  13|                               były powleczone nikłym kolorem z wątłymi szlaki, a ozdobione
 5679  3,  9 |                              mu się wspomniał sztych kolorowany, wyobrażający tę scenę.~-
 5680  2,  22|                            wydobył słodką gorzałkę w kolorowej karafce, chleb komiśny i
 5681  1,  3 |                         Wtedy także zdejmował z szyi kolorowy szaliczek, rozpinał mundur,
 5682  2,  20|                             tylko same barwy, surowe kolory. Nędzne i bezsilne były
 5683  2,  6 |                            wychylały niespodziewanie kolosalne swe szczyty jak gotyckie
 5684  2,  14|                             i racic, o księgosuszu i kołowaciźnie... - odciął się Trepka.~
 5685  1,  5 |                            śmiertelną potęgą. Ślepia kołowały. Z nagła straceniec usłyszał
 5686  1,  2 |                        odwracał się ku niemu i drugi kołpaczek. Ta głowa dziewicza była
 5687  1,  2 |                         księżyca widział ich głowy i kołpaczki: u jednej - starożytny,
 5688  1,  2 |                         saniami, wówczas brylanty na kołpaczku, zwróconym w jego stronę
 5689  1,  4 |                          chłopstwem, ramię w ramię z kołtunami, kiedy cała szlachta okoliczna
 5690  1,  10|                               na które tak wyrzekała kołtuniasta szlachta po dworach. Obok
 5691  1,  3 |                       Michałka, chłopa dziobatego, z kołtuniastym łbem i plecami jak kariatyda.
 5692  3,  6 |                             brudne wiedźmy, dzieci z kołtuniastymi czuprynami, wstrętni, schorzali
 5693  1,  17|                            kompanii, potem szerszemu kołu wiary, a wreszcie każdemu,
 5694  2,  21|                            widzeń, zataczając zwroty kołujące wśród niespodziewanych ukłonów,
 5695  2,  11|                          burze żądz czynu Krzysztofa Kolumba. Jej to nawałnice ciosały
 5696  3,  3 |                       zdobyte. Cedru znalazł się pod kolumnadą klasztoru, która wychodziła
 5697  3,  9 |                            leżały w poprzek żerdzie, koły, drągi, pawęzy, którymi
 5698  2,  9 |                           poczęła ją równo, łagodnie kołysać. Raz ją obracała oczyma
 5699  1,  15|                          trawy, przez wiosenny wiatr kołysane. Ale nim dzień upłynął,
 5700  1,  7 |                           okienne chwiały się sennym kołysaniem, a szara, wypełzła od dżdżów
 5701  3,  6 |                            płaczące, drugie dźwiga w kołysce. Łka, zanosi się od chłopskiej,
 5702  3,  3 |                      muzyczne, płacz nad opustoszałą kołyską i euforyczna pieśń duszy
 5703  3,  11|                        Kobiety, siedzące w kucki nad kołyskami, powitały ich krzykiem przerażenia,
 5704  1,  7 |                             Chór ich tworzył melodię kołyszącą, senną. Niekiedy z jej głębi
 5705  2,  16|                              idzie w nieskończoność, kołysze się stalowymi falami w ciszy
 5706  2,  2 |                              kąsały piersi jak nocne komary błotnistej okolicy. Nie
 5707  2,  1 |                            się ani sekundy nad żadną kombinacją, nie wiedział nic o tym,
 5708  1,  3 |                             myśli, wszystkie fatalne kombinacje, przewidywania-obłędnice,
 5709  2,  20|                    przypatrując się to tej, to innej kombinacji barw. Gdy otwarł się widok
 5710  3,  3 |                             Bracie, zaklinam cię..." Komediant z teatru... Miałeś czas...
 5711  2,  1 |                          wejść, chociaż już pierwsza komedyjka Dorata pt. Le feinte par
 5712  2,  24|                     regimentowych, wyjeżdżały małymi komendami w kraj i czyniły wywiady.
 5713  2,  22|                        przykładem.~- Koledzy! -mówił komendant-ci młodzieńcy przekradają się
 5714  2,  17|                          roztrzaskiwał broń w oczach komendantów i stawał w naszej kolumnie.~
 5715  3,  3 |                          uważasz, jestem na służbie: komenderuję, sit venia verbo, tym...
 5716  3,  2 |                              profanacji poubierani w komeżki wypchnęli przed ołtarz siwego
 5717  1,  3 |                           wiosłami i łódź wolno, jak komięga ze zbożem, poszła tam, dokąd
 5718  3,  1 |                         skrzyżowane. Ten jeszcze mój komiliton był z kompanii grenadierskiej,
 5719  2,  21|                            opartą o kraj marmurowego kominka. Patrzali się w siebie zaklętymi
 5720  2,  9 |                             na coraz wyższe piętra i kominki jamy i, cierpliwie siedząc,
 5721  1,  10|                          widokiem grup marmurowych i kominków z rzeźbami, usiłował zachować
 5722  2,  21|                          Panował tam prawie mrok. Na kominku żarzył się stos bukowych
 5723  1,  15|                      uczniowie z reformowanych przez Komisję szkół polskich, ale zaskoczony
 5724  2,  24|                              na rozkaz w tej materii komisji rządzącej - i ministra wojny.
 5725  2,  22|                             kolorowej karafce, chleb komiśny i piękny, masło, strucle
 5726  2,  12|                             prowadzący na Węgrzech w komitacie najbliższym sprawy zbójeckie,
 5727  2,  18|                            raz wniesiono do jadalnej komnaty winną polewkę i przyjaciele
 5728  1,  7 |                            uważasz, zaczęła się była komocja w umysłach. Dużośmy czytali...
 5729  2,  10|                          sedy nas było pełno, ale po kómorak ludzkich pusto... Pandury
 5730  1,  1 |                          stadka para szła .gęsta.~Na komorę... - marzył Rafał kierując
 5731  1,  4 |                         ciałem i całą duszą, a każda komórka ciała i każde drgnienie
 5732  1,  1 |                           dni roboczych, jakie odtąd komornicy świadczyć będą rocznie bez
 5733  1,  15|                           koniecznie zdał egzamin na komornika, co dawało bardzo dobre
 5734  3,  6 |                             zemknął ku nam fasami na Komorów, na Janki, Wolicę. Przyszedł
 5735  3,  6 |                          wolna posuwała się brzegiem komorowskich lasów w stronę traktu. W
 5736  3,  6 |                           ruszono na południe w lasy komorowskie i helenowskie. Zaraz za
 5737  3,  6 |                          ustępując iść na zachód, ku Komorowu, ku Helenowu, piaskami.
 5738  2,  24|                           wreszcie wpisany do księgi kompanicznej jazdy Dziewanowskiego, do
 5739  3,  6 |                          ruch kapitan wciągnął swoją kompanijkę w lasy, a sam z oficerami
 5740  2,  24|                              poznańskiej, z czterech kompaniów strzeleckich i miała ze
 5741  1,  14|                         czołga się od mapy do mapy z kompasem, cyrklem i ołówkiem w ręku.
 5742  1,  8 |                           jestem księciu za wyrażoną kompasją... Ale, jak sam mówisz,
 5743  1,  16|                              słuchała cała familia w komplecie. Zawracał konia i jechał
 5744  2,  21|                           gościa i z wielką atencją, komplementami, wśród ukłonów prowadzili
 5745  2,  21|                              przerwach między jednym komplementem a drugim, między jednym
 5746  1,  2 |                        czasów, uśmiechał się, prawił komplementy i sumitował. Gdy wstąpiła
 5747  2,  17|                             wzięły pazurami szańce z kompletem armat, wyparły moich Austriaków,
 5748  3,  4 |                    odpowiedzi rącze i dowcipne, całe komplety genialnych widzeń, odkryć
 5749  2,  17|                           był w Mantui i nasza z nim komunikacja zerwana. Poszli my z armią
 5750  2,  12|                             wyniosły, a dokoła niego komunikiem zwartym żółtawe tyły stodół.
 5751  1,  12|                   sprowadzenia raz jeszcze najemnych komuników słoweńskich, trzeci o konieczności
 5752  2,  22|                          mówiąc z pamięci, głosił:~- Komunikuje mi imci pan Męciński, rotmistrz-dowódca
 5753  1,  7 |                          różowawy kwiat okrył jakoby komżą świąteczną. Niskie dołki
 5754  3,  2 |                           mających służyć do mszy, w komżach i pąsowych pelerynkach.
 5755  1,  6 |                              zagona, jako ta krowa i kóń...~- Tako i dzisiaj jak
 5756  3,  15|                             Góry Pirenejskie; woleli konać w męczarniach niż wyznać
 5757  1,  17|                             tył jak wahadło. Całował konającego w usta, wysysał jego oddech
 5758  3,  3 |                             widział gmeranie się tej konającej miazgi. Głowy obwiązane
 5759  3,  18|                     najsłabszemu ze swych żołnierzy, konającemu w polu kalece. Dla tego
 5760  3,  4 |                              wszem wobec - zdrowym i konającym żołnierzom, pracowitemu
 5761  2,  17|                         winny czy niewinny, śmiercią konał. Przeciwna strona czyniła
 5762  3,  3 |                              schody i podłogę, ranni konali pod depcącymi obcasami.
 5763  3,  3 |                              gruzami muraw, to teraz konało pod bagnetem. Opuszczono
 5764  3,  11|                           oczyma wszystkie bezsilnie konały. Zdjął czapkę i gorzko jak
 5765  2,  17|                             była długim, bezlitosnym konaniem. Tak to nagle, pamiętam,
 5766  1,  8 |                             oczy zwrócone w niebo. W konarach odwiecznych lip grały roje
 5767  2,  18|                           Zawiążcie sobie węzełki na końcach wąsów, żeby nie zapomnieć
 5768  2,  24|                           fortecy. Głównymi punktami koncentracji sił niemieckich poza murami
 5769  2,  24|                              miejsce oparcia i punkt koncentracyjny wszystkiej siły Amilkara.
 5770  2,  3 |                           był wesołości i figlarnych konceptów.~- Drżyj waćpan, gdybyś
 5771  1,  3 |                             zapytania pełne swawoli, koncepty i okrzyki zawierały w sobie
 5772  1,  5 |                          Zdało się, że chce wyrzucić konchy nosowe, że rozwarte jej
 5773  1,  1 |                              zieloność najmłodszych, końcowych igieł jaśniała niby wysunięte
 5774  1,  5 |                             zamarsowanie i obrazę, a kończące się wybuchem śmiechu. Ciemnoszafirowe,
 5775  1,  15|                          założony. Kilku z młodzieży kończącej szkoły miało opinię, o czym
 5776  2,  1 |                             Co żywo! Zbierajcie się. Kończcie!~Jak na zawołanie, okrągły
 5777  1,  15|                          zwierzchności, która żądała kończenia gimnazjów politycznych,
 5778  2,  22|                             w gębie najobrotniejszy? Kończewski! tyś spod Wieloma... Rozkręcaj
 5779  3,  9 |               tymczasem-ciągnął generał-mogliby most kończyć. Zwrócił znowu szkła na
 5780  3,  2 |                           byli w Bajonnie - i na tym kończyły się starcia.~Bardziej niż
 5781  1,  12|                           przychodziły ze wszystkich kończyn ziemi. Zdawało się, że głębokie
 5782  3,  6 |                          kanonierów żywymi, mocnymi, kończystymi stożkami.~- Widziałeś waćpan
 5783  1,  12|                            to? Jak śmie! Baczność!~- Kondotiery!~- Rabusie!~- Daj go tu!~-
 5784  1,  1 |                            to sam spostrzegłeś, złej konduity... - mówił szlachcic kiwając
 5785  1,  1 |                          uczynią. Trzy nasze związki konfederackie, Boże mój, Panie miłosierny!
 5786  1,  12|                             wiadomej. Był tam ciężki konfesjonał drewniany roboty snycerskiej,
 5787  1,  2 |                            wszystko jak przy świętym konfesjonale..."~Ktoś spał na ręku, całym
 5788  3,  2 |                            Wciąż dokoła niego łamano konfesjonały, rąbano rzeźbione stalle
 5789  2,  1 |                            skądże, przepraszam, taka konfidencja?~- Ja dawno już znam tego
 5790  3,  1 |                       reparacjami rynsztunku, kuciem koni-spały twardo na siodle. Spali
 5791  3,  12|                              zdobył gdzieś w mieście konia-chabetę i wystarał się o lepszego
 5792  2,  7 |                       szerokimi bryzgami miotała się koniczyna i bujne fale mietlicy zawsze
 5793  3,  4 |                       schnące na pokosach, rozwaloną koniczynę czy wiązali w snopy zboże
 5794  2,  22|                             już samymi lasami aż pod Koniecpol. Dopieroż jednego razu wyjeżdżamy
 5795  1,  2 |                          szukał wszystkiego, co było konieczne, aby móc stanąć przystojnie
 5796  3,  2 |                            plusk rzeki Ebro... Polne koniki sykały w otaczającej nawale
 5797  2,  12|                    nieustające poświstywanie późnych koników polnych.~Rafał uczuł, jak
 5798  1,  7 |                         upustu i młyńskich pogródek. Koniska same ją znajdowały w ciemności.
 5799  1,  1 |                          wargami, ile zdolą, młodych koniuszków jedli. Poszły, sobacze,
 5800  3,  17|                        rozkazu.~- Któż to jest? Twój koniuszy? - spytał Cedro.~- To jest
 5801  3,  12|                           rokiem wydali ją za mąż za konkurenta, za przyjezdnego kawalera,
 5802  2,  16|                              i owdzie puszczał się w konkury, szukając dużego posagu.
 5803  3,  5 |                      artystów Ameryki, wydarte przez konkwistadorów, zdobiły teraz, na nowo
 5804  2,  22|                              swojej strony strzelcom konnym rozdał znaki i epolety grenadierskie
 5805  3,  6 |                            dwie haubice i dwa wozy z konnymi kanonierami, czyli trzecią
 5806  2,  18|                        starzec przywlókł się do szyi końskiej, do strzemienia, w którym
 5807  1,  13|                            nie dojeść, a żywić się i konsolować nadzieją. Toż mogłem pójść
 5808  1,  12|                           weneckiego ludu nad Genuą, Konstantynopolem, Vicenzą, Weroną, Belluno,
 5809  3,  4 |                          Naszą to krwią pisana twoja konstytucja, więźniu hiszpański!...~
 5810  3,  1 |                              młynek pod Malgą, gdzie konsystował oddziałek złożony ze trzydziestu
 5811  2,  17|                            wychodzi na medytacjach i kontemplacjach.~- Miły wietrzyk! To wam
 5812  1,  1 |                          cieszy, że matczysko będzie kontente. Co? jak myślisz? Wasze
 5813  3,  3 |                              wędrówek w Pirenejach z kontrabandą. Przeszywani bez miłosierdzia
 5814  2,  17|                            Każą nam wyciągać kotwicę kontradmiralskiej fregaty. Werznęła się była
 5815  1,  15|                             już prowadzić angielskie kontredanse, francuskie kadryle, strasburskie
 5816  2,  24|                           dwiema jedwabnymi pręgami, kontrepoletu, feldcechu i kordonków bez
 5817  1,  8 |                         gdzie zarzynano woły naszego kontrkandydata i pieczono ćwierci na rożnach.
 5818  3,  14|                            Ulica Cosso była od min i kontrmin porwana. Ułani jechali groźnym
 5819  1,  15|                          Siewierza i usiłował ściśle kontrolować wydatki pupila, który rzucał
 5820  2,  24|                           wypłacać będą postanowione kontrybucje i podatki, doświadczą wolności
 5821  1,  12|                              z miasta sześć milionów kontrybucji, trzy statki wojenne i dwie
 5822  1,  17|                           coraz słabiej rozróżniając kontury spraw, a nawet twarze, czynił
 5823  1,  2 |                      zarzucając w tył wyloty starego kontusika - mośćbrodzieje! ściany
 5824  1,  2 |                             starodawnym krojem szyte kontusiki, głowy w lokach i podstrzyżone.
 5825  1,  2 |                             sanie stawały, i matka w kontusiku drojetowym, z siostrami
 5826  1,  2 |                            skórę. Przybrany w piękny kontusz, Bóg wie jakie czasy pamiętający, "
 5827  1,  2 |                             się kurzyło. Porozpinali kontusze i siedzieli w żupanach z
 5828  2,  21|                             najwspanialszym ze swych kontuszów; jeszcze niżej na platformie,
 5829  3,  3 |                              dziesięciu miejscach od kontuzji, ślepy od prochu i uniesienia,
 5830  2,  1 |                          swej polakierii, ale główny kontyngens widzów - to motłoch. Uważasz?~-
 5831  1,  1 |                         przed dziedzicem na stole.~- Kontynuuj waszmość, jeśli łaska...
 5832  1,  1 |                           prochy z przyciesi świętej kontyny, gdzie przed wiekami Pogoda
 5833  1,  16|                              kwiatów? Cudniejszy niż konwalia, okazalszy niż storczyk.
 5834  3,  7 |                           tego względu, że podpisano konwencję: Warszawa będzie ustąpiona
 5835  3,  3 |                           budynki gospodarskie i sam konwent, frontem zwrócony do poprzecznej
 5836  3,  3 |                           uderzył na pierwszy z tych konwentów. Furty i bramy były zawalone,
 5837  1,  15|                    emigrantkę Francuzkę, gdzie mieli konwersację i odbierali lekcje poloru,
 5838  1,  2 |                              i do wesołej przywyknąć konwersacji? Sili się ars, różne media
 5839  3,  6 |                        żołnierzy nosiła wciąż wodę w konwiach, wiadrach, lusofach i zalewała
 5840  3,  5 |                              Val de Penas napełniało konwie, roztruchany i kielichy.
 5841  3,  9 |                        oficerowie, którzy na krypach konwojowali te mostołodzie, dali do
 5842  3,  2 |                               Całe ciało targało się konwulsyjnym dreszczem.~Krzysztofa ogarnęła
 5843  2,  12|                            sypiał w stogach siana, w kopach potrawu, pod stertami zboża.
 5844  3,  11|                         Dersława z Obręczny... Rydel kopacza odwalał zapadłe wejścia
 5845  1,  5 |                             i z rozwartymi nozdrzami kopała się w dzikich rzutach przez
 5846  3,  6 |                         obrębie, chłopi pod bagnetem kopali co tchu dwa szerokie a głębokie
 5847  2,  14|                        Rozumiem.~- Samym sadzeniem i kopaniem ziemniaków nie wyżyjesz.~-
 5848  3,  11|                       przyciesi, między stosy głowni kopcących. Z Gór Pieprzowych biją
 5849  3,  2 |                           jeszcze dymiło się czarnym kopciem, choć ognisko pod stopami
 5850  3,  17|                           ostów. Cały ów "stary las" kopcił się teraz od ognisk, przyduszanych
 5851  3,  5 |                    niewinności przyjął z rąk kaprala kopiastą paterę wieprzowego mięsiwa,
 5852  3,  6 |                             zsunęły się po drzewcach kopii aż do miejsca, którego mogły
 5853  3,  6 |                            Stał się oto skibą gliny, kopką nawozu, szczyptą popiołu.
 5854  3,  4 |                            na łeb na szyję grabili w kopki siano schnące na pokosach,
 5855  3,  4 |                         saneczki, w jednego konia... Kopna, nieprzetarta droga. Pierwszy
 5856  2,  12|                             na pręgierz, więc w nocy kopnął się dalej. Na przełaj, rzadko
 5857  1,  5 |                             tańczących śniegów Baśka kopnęła się w przecwał coraz bardziej
 5858  2,  10|                             po wierchu mocny, ale go kopnij - ozleci sie próchno ś niego
 5859  2,  21|                             babo, garścią, bo to nie koprowina, ino samo złoto! - krzyknął
 5860  2,  1 |                           potrzeby więcej nad trochę koprowiny, i to w przypadkach wielkiego
 5861  1,  2 |                              wypadnie objechać aż na Koprzywnicę; inni byli zdania, żeby
 5862  1,  12|                              arabskie i pięć jasnych kopuł greckiej cerkwi. Nasycał
 5863  3,  3 |                    korytarzach, pustych celach i pod kopułą kościoła.~Około północy
 5864  3,  11|                              szczytu wzgórka, między kopułką kaplicy-celi Jacka Odrowąża
 5865  3,  1 |                          człowiekowi znaki obdarła i kopyścią po łbie praskała.~- Cichajcie,
 5866  2,  22|                           którego nie tknęło jeszcze kopyto ani sanica, przeciskała
 5867  3,  6 |                             roli, frygnięte końskimi kopyty, grały w powietrzu.~- Nacieraj!~
 5868  1,  7 |                             gałęziami. Stara na nich kora pękała niby przyodziewek
 5869  1,  10|                              Myślałby kto, że się do korda porwie, tak się przecie
 5870  1,  1 |                              wściekłości, chwycił za kordelas, który miał przy sobie,
 5871  2,  18|                     myśliwskie. Harapy mieli w ręku, kordelasy u pasa. W zanadrzu odzieży
 5872  3,  6 |                        dosięga nowo zaciężnego ułana kordem na brusie toczonym i ścina
 5873  3,  8 |                              werbujemy pułki za jego kordonem, w jego kraju, pod jego
 5874  2,  24|                            kontrepoletu, feldcechu i kordonków bez bulionu. Świeżo umundurowani
 5875  2,  24|                       przeciwna" taśma urągała samym kordonom u pułkownikowskiego kapelusza.~
 5876  2,  17|                            wracała, bezradna jak ten korek na fali. Podpłynął ta ku
 5877  2,  17|                             nie i płyńmy zbrojnie na Korfu, Cefalonią i inne wyspy,
 5878  2,  1 |                              on jej znowu służy i za korneciarkę, i za pucmacherkę... - szeptał
 5879  3,  3 |                         królewien. Głowa okryta była kornetem. Habit na ciele potargany
 5880  3,  13|                           białe z zewnątrz załamanie kornetów, okryte ciemnym suknem...
 5881  1,  2 |                             z długimi angażantkami z koronek. Wszystko to mieszało się
 5882  1,  3 |                               Wtedy poznali, że są w koronie strzelistego drzewa, które,
 5883  1,  14|                            mówił Gintułt wygładzając koronkę swego żabota - nie chciałbym,
 5884  2,  13|                             Żabot i chustka na szyi, koronkowe mankiety, utrzymanie paznokci
 5885  2,  14|                          jedwabiów w salonach, wśród koronkowych balów śledziłem ich zamysły.
 5886  1,  13|                        generał en chef, otoczony jak koronowane książę przez ministrów Austrii,
 5887  1,  2 |                           przeszkód. Tworząc ogromny korowód leciały sanie najrozmaitsze.
 5888  2,  17|                          zamysły nurtowały w naszych korpusach, przybył z kwatery głównej
 5889  3,  6 |                            skoczył, cisnął się całym korpusem, jakby przerażony okropnością
 5890  1,  14|                      doskonałą instrukcją wojskową w korpusie. Ale nie uważaj z łaski
 5891  2,  24|                              się tam sprawa formacji korpusów, a nawet przewodnictwa nad
 5892  2,  17|                    maszerować do Mediolanu... Tak to korpusy nasze zostały rozerwane.
 5893  2,  17|                      poniesie. W szyję między Elbą a Korsyką! Zda nam się krótko widzieć
 5894  3,  4 |                           morza zobaczył. Może swoją korsykańską miłość wolności ważył przez
 5895  3,  1 |                        Cristobal Kolumb... Ferdynand Kortez i straszliwy Pizarro...~
 5896  2,  17|                         grobli na pełne morze. Nasza korweta dybie za nim trop w trop.
 5897  2,  15|                             kroków od domu płynęła w korycie daleko niższym od poziomu
 5898  1,  10|                              fosy. Piętro dopiero, z korynckimi kolumnami i architrawem
 5899  3,  1 |                       Wojciech Dobiecki, Stawiarski, Korytowski i inni. Między prostymi
 5900  1,  12|                            obwija je w płaszcz swój. Korzysta z przejścia, które na dnie
 5901  1,  14|                              ouverte au génie", więc korzystają.~- Przedstawiciele interesów
 5902  2,  6 |                        żydowskich oczu zasłonić. Ale korzystał z tej samej chwili: patrzał
 5903  2,  10|                               kie mas siłe w zyłak i kościak, to se upatrz takie jedno
 5904  1,  3 |                        kieszeni długi składany nóż w kościanej oprawie, cenny dar wujaszka
 5905  3,  11|                             Szańce odpolne poza tymi kościołami i przedmieściem opatowskim
 5906  3,  9 |                           było wieżyczkę drewnianego kościołka w Ostrówku i kępy drzew
 5907  2,  9 |                          widać było białe, grubomure kościołki z gontowymi dachami i baniami
 5908  1,  4 |                             stanęły przed drewnianym kościołkiem w Sulisławicach, znowu Zofka
 5909  2,  17|                              ośm tysięcy prawdziwych kościotrupów. Siedzieli my na tych górach
 5910  1,  8 |                       jeszcze trawami, które dopiero kosić zaczynano. Od młyna, nieruchomego
 5911  2,  1 |                              lat cztery. Orał, siał, kosił, żął, zwoził snopki, młócił
 5912  3,  6 |                           bluzgały po wodach stawu i kosiły żółte trzciny.~Wtem od strony
 5913  1,  17|                         Vigaccio, a generał-adiutant Kosiński osłaniał lewe skrzydło na
 5914  3,  3 |                                Wszczepił mu we włosy koślawe ręce swoje krzyk obijający
 5915  3,  3 |                      żołnierzy. Skrzywione palce jej koślawych rąk lazły po murze. Bezzębna
 5916  1,  1 |                              wody sączyły. Tam gdzie kosmaty rsiok wiekami rósł i gnił-wiatr
 5917  3,  6 |                           snu, z paździorami słomy w kosmatym łbie, wyrzucał przeze drzwi
 5918  2,  18|                              uczernione włosy siwymi kosmykami padały spod kapelusza. Ubiór
 5919  2,  7 |                            świerki odwieczne i niska kosodrzewina. Czasami przeglądały się
 5920  2,  7 |                        siebie w piersi i głowę. Gaje kosodrzewiny zaczynały szumieć żałobnie.
 5921  1,  7 |                        niezliczonych ptaków, raszek, kosów, wywielg, nad tym ciemnym,
 5922  2,  7 |                              krępowało: ze świerków, kosówek, brzegów i złotego szlaku
 5923  2,  7 |                        rozlane wino pachniały z dołu kosówki przygrzane przez słońce.
 5924  3,  2 |                              pod szefami szwadronów: Kostaneckim, Klickim i Routierem, zaraz
 5925  1,  8 |                            mógł oczu oderwać od jego kostiumu z ciemnego sukna i lśniącego
 5926  2,  20|                        Przyjaciele zaopatrzyli się w kostiumy podróżne z sukna ciemnozielonego,
 5927  2,  22|                           grze w domino, w warcaby i kostkę. Przybyszom zrobiło się
 5928  3,  6 |                           wsunął stopę w strzemię do kostki wielkiego palca, rzucił
 5929  3,  11|                             i mroku szarzały wzgórza kostne.~Byłyż to jaskinie, w które
 5930  1,  3 |                            dziecko. Usiadł na ziemi.~Kostniejącymi rękoma Rafał chwycił go
 5931  2,  2 |                            jak głowonóg-ośmiornica z kostnymi ssawkami, potworne, bez
 5932  3,  9 |                         rekonesans zarówno od strony Kosumców, jak i od Kępy Glinieckiej.~-
 5933  3,  6 |                           drzwi graty, statek, ławy, kosy, widły, garnki, sczerniałe
 5934  3,  5 |                         butelek stały pod ścianami w koszach. Na srebrnych półmiskach
 5935  3,  14|                             było drogi kryte, szlaki koszokopów, zagłówki, ganki narożne...
 5936  3,  11|                     wzgórkach i najwyżej powznoszono koszokopy. Wszystko to działo się
 5937  3,  6 |                          faszyn, trzy tysiące uplótł koszów, dwa tysiące płotów - na
 5938  2,  23|                           obliczeniu nie mógł pokryć kosztów umundurowania artyleryjskiego
 5939  2,  17|                          Werony. Ale bitwa tego dnia kosztowała legion polski 750 zabitych.~
 5940  2,  13|                         przebaczę, że blisko rok nie kosztowałem ludzkiego jedzenia... O,
 5941  1,  12|                             świętej Anny. Dużo trudu kosztowało księcia uzyskanie w Wiedniu
 5942  1,  14|                             są, tylko zamianą bardzo kosztowną pewnych nadużyć i wad na
 5943  1,  15|                    zaproszony wcale, Rafał został na koszu. Nie miał, co prawda, chęci
 5944  1,  12|                      Kozakiewicz, Borowski, Kończa i Koszucki.~- A reszta legii gdzie?~-
 5945  3,  6 |                              Nadarzyn. Kupa dzieci w koszulinach wybiegła patrzeć na jasne
 5946  3,  1 |                          koni; w miejscowości zwanej Kot było 50 koni i druga armata
 5947  3,  1 |                             siłą zdążającą od strony Kota, widział Krakowian, jak
 5948  1,  17|                         duszy ściana domowa na obraz kotary, a za nią widać było nicość,
 5949  2,  8 |                            zwisał rudy mech. Z owego kotła skalnego schodziła dokądś
 5950  3,  1 |                           wodne i prądy śmiertelne w kotłach skalistych między pionowymi
 5951  2,  12|                             się w głuszy, przypaść w kotlinie między zagonami jako zaszczuty
 5952  2,  24|                         ruszenie zabawiło w Łowiczu. Kotłowała się tam sprawa formacji
 5953  3,  5 |                             koni, to się tam jeszcze kotłowało. No, ja się już najadł -
 5954  3,  8 |                          warszawskich przytwierdzono kotwicami i zaściełano pomostem. Rafał
 5955  1,  3 |                          nauczycielami od dawna darł koty, jako uczeń wcale nie świetny
 5956  3,  4 |                               czy Mery...~Biją w swe kowadełka kowaliki: raz-raz - raz-raza..
 5957  3,  4 |                         głowie. Biją tam w dźwięczne kowadła małe, pracowite, zawzięte
 5958  1,  17|                           dźwigając głowę ciężką jak kowadło. Mróz go przenikał od stóp
 5959  2,  24|                             kapralów, dwu trębaczów, kowala i 150 jazdy.~Gorzej daleko
 5960  2,  10|                             podmurowaniami i sufitem kowanym w skale. Dozorca siepał
 5961  3,  6 |                          długa noc. Cisza. I widok w Kownie przysięgi!~Kiedyż to ja
 5962  3,  12|                               Właśnie mieli je zająć Kozacy, przeprawiający się na łodziach
 5963  1,  10|                             i wsunął przez nie głowę kozaczek w suto szamerowanej liberii.
 5964  1,  12|                            Jest kapitan Downarowicz, Kozakiewicz, Borowski, Kończa i Koszucki.~-
 5965  1,  10|                       lokajów w liberyjnych frakach, kozaków w pąsowych kabatach z galonami
 5966  2,  9 |                               płoszył tu i tam stado kozic, ale nie śledził ich oczyma.
 5967  2,  9 |                       pragnienia ruchu i gwałtu. Jak kozica wdarł się na wyniosłe pasmo.
 5968  1,  1 |                           ten otwierał mały składany koziczek wiszący u jego pasa na rzemyku,
 5969  1,  1 |                          mogło. Myślałem se, że tego koziełka to przecie jaśnie panicz
 5970  3,  3 |                           stuletnie baby na podłodze koziorem źgały po żebrach, a tyś
 5971  1,  1 |                           drzewa pilnowały. A on już koźlątka nie popuści - choć i jaśnie
 5972  2,  23|                           się po Śląsku między Nysą, Koźlem, Gliwicami a Bytomiem.~Zajadły
 5973  1,  11|                               psiekrwie! W ośmi! Pod Kozubowem...~Na dany znak chwycono
 5974  1,  3 |                           Zawadzki, Orłowski, ksiądz Kozubski, przybył prorektor Kubeszewski.
 5975  1,  6 |                             komina. Chłopy kudłate w kożuchach. Baby w wełniakach przędą
 5976  1,  17|                              nieruchoma, gnijąca pod kożuchami grzybienia, pełna była gruzów
 5977  2,  7 |                        odziane były grubym, zielonym kożuchem. Świerki, co wysysają podziemne
 5978  1,  5 |                              kubrak krótki barankowy kożuszek z żółtej, twardej skóry,
 5979  1,  5 |                          usta, oczy. Rozsunął haftki kożuszka i przywarł ustami do piersi
 5980  2,  21|                           gotów. Wdziali swe krótkie kożuszki, czapki-i wyszli z cicha
 5981  1,  1 |                              mógł pamiętać! Żebym ja kozy po tobie strzelał, chamska
 5982  1,  3 |                      niewinny i słodki pewnik łysego kpiarza: ut homines mortem vel optare
 5983  3,  17|                               To ty idziesz znowu?~- Kpisz, bracie, czy o drogę pytasz?
 5984  3,  17|                              Bryka jak się patrzy... kra-kra-kowska...~- Prawda! Bryka krakowska.
 5985  2,  17|                              naszych godów zimowych. Kraby znowu, jaszczurki a gady
 5986  2,  1 |                         banialuków... A jednak tytuń kradnie mi wciąż tak samo, nie bacząc
 5987  2,  11|                          inaczej: jeżeli kocham jaką krainę, to tylko tę. To jest ojczyzna
 5988  3,  15|                          zapartej izbie. W górzystej krainie, na którą teraz wstąpili,
 5989  2,  13|                      Krzysztof z błyszczącymi oczyma krajał na ćwierci pain de gibier,
 5990  1,  3 |                         strop wielkiej sali, ostrymi krajami swymi godziła zdradziecko
 5991  1,  1 |                           stanowisku, jak ogary pana krajczego Olchowskiego...~- Aha... -
 5992  1,  1 |                       opiekuna całej mojej puścizny, krajczego-Panie świeć nad jego duszą! -
 5993  1,  1 |                    młodzieńca, wychowała nieboszczka krajczym. Pan Olchowski, jako sam
 5994  1,  1 |                        płaska, od strony Kielc, była krajem dawno uprawnym, zaludnionym,
 5995  1,  1 |                            przecie gadają, że Górno, Krajno, Porąbki, Brzezinki, Masłów
 5996  3,  17|                    Olbromskiemu.~Skończyła się wojna krajowa roku dziewiątego i ułan,
 5997  2,  1 |                              w tym względzie, choć i krajowcy dotrzymywali im kroku. Po
 5998  1,  1 |                             dalej personel Gubernium krajowego, wszystkie urzędy, Akademia.
 5999  2,  17|                            wron z łopotem skrzydeł i krakaniem, spychając po sąsiedzku
 6000  3,  11|                        stronę Rajeckiego folwarku na Krakówce, w stronę Chwałek i Strochcic,
 6001  1,  2 |                              od ucha mazury, oberki, krakowiaki, drabanty. Chwilami porywająca
 6002  3,  1 |                              od strony Kota, widział Krakowian, jak szli w ogień z kopyta,
 6003  3,  1 |                             pułku jazdy, a powstanie krakowskie przyłączono do tegoż czwartegorpułku.
 6004  1,  7 |                                 Leżałem po dworach w Krakowskiem, a jakem wreszcie wstał,
 6005  2,  24|                             batalion młodej piechoty krakowsko-kaliskiej z legii północnej Zajączka
 6006  2,  12|                              się o drogę, ciągnął ku Krakowu. Omijał trakty, szersze