Tom, Rozdzial

10025  1,  1 |                              poszły w górę. Śnieg po odwilży przymarzł wierzchem; okryła
10026  3,  2 |                           czarne ceratowe futerały i odwinąwszy ich klapy zawiązywali je
10027  3,  14|                         wyciągnął zza pasa pistolet, odwiódł go i czekał znieruchomiały.~
10028  2,  1 |                           ale w rzeczywistości tylko odwlekał chwilę ogłoszenia dawno
10029  3,  8 |                              i trzeciego dawał straż odwodową. Artyleria, przywiązana
10030  3,  10|                         wypływać poczęło wojsko siły odwodowej księcia. Piechota szła szybko,
10031  2,  20|                             Cedro z ukłonem.~- I nie odwodzi to waćpanów od ryzykownego
10032  3,  6 |                          głosem:~- Baczność! Ognia w odwodzie! Półbateriami! Marsz!\~Wozy
10033  3,  1 |                              do lansjerów. Długo ich odwodzono od tego kroku, wynikły różne
10034  1,  12|                      zagarnięciu władzy nad flotą, o odwołaniu ministrów i wysyłaniu do
10035  3,  8 |                         markietanki zaczęli sarkać i odwoływać się do dywizyjnego wagenmajstra,
10036  1,  12|                           zniszczenia praw motłochu, odwoływali się do motłochu, gdy przyszło
10037  3,  6 |                             wielka głowa z niechęcią odwraca się na widok "brata". Przymykają
10038  1,  2 |                            Zawichosta), panna Helena odwracała głowę w tym kierunku, gdzie
10039  3,  6 |                         żołnierzy jak zgraję dzieci.~Odwróć ode mnie śmierć... Zmiłuj
10040  3,  6 |                            niwy. Mokre skiby, świeżo odwrócone, lśniły jak wypolerowane
10041  3,  6 |                      zatarasowawszy dostęp, osłaniał odwrót armat. Żołnierze jego szli
10042  1,  1 |                             wieża na Świętym Krzyżu, odziabał wszystkie gałęzie precz,
10043  1,  12|                    sklepienia i kopuły nad filarami, odzianymi w polerowany, ciemnoczerwony
10044  2,  11|                             ukazał się jego cielisty odziemek, który zrzuca korę na podobieństwo
10045  3,  9 |                             drzew, ściętych u samego odziemka i wszystkimi gałęziami w
10046  1,  1 |                            smutne, czarne z krwawymi odziemkami. Żaby kumkają w wodzie lśniącej
10047  3,  13|                            korzenie. Naokoło stanęły odziemki jodłowe, pokryte barwą przyćmionego
10048  3,  11|                            jak stali, w wieśniaczych odzieniakach. Książę sam nimi dowodził,
10049  3,  14|                              wniosku, że to nędznicy odzierający trupy rozkopują zwaliska -
10050  3,  2 |                        koguty, inni zarzynali drób i odzierali go z pierza. Cedro doświadczał
10051  2,  17|                        sprawiali żołnierzowi chusty, odziewali przybyszów w uniform i stawiali
10052  3,  1 |                        ranionego na rynku tczewskim, odznacza się świetnie pod Gdańskiem,
10053  2,  22|                        żołnierze doprawdy lepiej się odznaczają niż dowódcy. Wspomnijcie
10054  3,  2 |                    ożywieniem i ruchami. Szczególnie odznaczał się w tym kierunku jeden
10055  2,  13|                              Dwa niewielkie gabinety odznaczały się szczególnie ową modną
10056  3,  1 |                           Kapitan Ostrowski świetnie odznaczył się zarówno w chwili awansowania
10057  3,  1 |                            wytrwałością i rozsądkiem odznaczyli się młodzi oficerowie: kapitanowie
10058  1,  10|                         Ruchy te były niewysłowione. Odzwierciadlało się w nich wszystko życie
10059  2,  17|                              Valence... Dawne męstwo odżyło, dawne się wspomniały czasy.
10060  2,  21|                           Unosił się wśród szczęścia odzyskanego, płynął wśród blasku. Jak
10061  1,  13|                             Padwy dotarł, już zaczął odzyskiwać spokój. Pędząc od świtu
10062  2,  1 |                              Ale Rafał i bez zachęty odzyskiwał już spokój i pewność siebie.
10063  1,  1 |                              rąk wylatuje i w uszach odzywa się jak gdyby syk sepleniący
10064  2,  1 |                          miasta. Nigdy się z tym nie odzywaj, że chcesz to widzieć, bobyś
10065  2,  1 |                        książek. Dawniej ta żyłka nie odzywała się we mnie. Wystarczało
10066  1,  2 |                     dolatywała do uszu i serc. Wtedy odzywały się pieśni. Więc z jednej
10067  3,  1 |                           marszu między Gutstadtem a Oelsee odebrano od ministra wojny,
10068  3,  6 |                              Któryś mię wywiódł spod Offenbach. i Bergen, spod gradu kul
10069  3,  3 |                              to to, że znaczna część ofiar przyjęła tę karę Boską z
10070  1,  1 |                               Ratę ofiary? Cóż to za ofiara?~- Po wstąpieniu wojsk Jego
10071  3,  8 |                             Cieszę się niewymownie z ofiarności obywatelskiej waćpana. Ale
10072  3,  1 |                           jako żołnierz czy wreszcie oficer-bałaguła w czasie pokoju. Przewidywał,
10073  2,  21|                              Kalwicki.~- Biada mi!~- Oficeram już napoił szampanem do
10074  3,  5 |                         drzwiami lansjera. Ujrzawszy oficerka, o którym sądzono, że dawno
10075  3,  6 |                       generałem brygady, a ty rannym oficerkiem. Jak zostanę naczelnym wodzem
10076  3,  13|                              przyglądał żołnierzom i oficerowi. Milczał zawzięcie.~- Co
10077  2,  22|                                dosługiwać się stopni oficerskich od prostego kanoniera! Wnoszę
10078  2,  23|                         wpływem namowy całego składu oficerskiego, przystali na pospolite
10079  3,  10|                              Trepką ruszył cwałem za oficerskim orszakiem, który zmierzał
10080  3,  13|                          samo do onego. Wszystkie te oficery za nami! Zatrzaśli my drzwi...
10081  1,  7 |                          parobków:.. krzyknąłem, żem oficjer, że się nie dam... wyrwałem
10082  3,  6 |                          Pamiętam tamtego! Zacny był oficjerek, choć mazgaj i sentymentalista.
10083  2,  20|                        przecie powiedzieć, żem onego oficjerka zaprosił wreszcie na święty
10084  1,  1 |                   siedmdziesięciu nas samej szlachty oficjerów w marsz wyszło przez Grodzką
10085  1,  7 |                            jak oddech:~- Zdeptał mój oficjerski honor. To nic! Ale duszę
10086  2,  14|                          fortunę diabłom przyniósł w ofierze. Bynajmniej! Mierna to była,
10087  3,  1 |                            se lir, ne se krir, ne pe ofisie..." Nagradzajże go! To mu
10088  1,  1 |                        miejsca ustąpił, szlachcic go ofuknął:~- Daj no pokój! Pilnowałbyś
10089  2,  18|                            przyziemnych oknach grubo ogaconych chałup. Na prawo i na lewo
10090  3,  3 |                             białe czoło i oczy widma ogarną napastnika. Szczęście owiało
10091  1,  8 |                        spojrzę w świat, w mój świat, ogarnia mię duma, że do niego z
10092  1,  2 |                              już wszystko, gdy znowu ogarniać go zaczęła bezwładność i
10093  2,  5 |                           mroku jej, radość wszystko ogarniająca, wspaniała, olbrzymimi ruchy
10094  3,  6 |                           mdło. Nieprzyjemna senność ogarniała go jak po bezmyślnej pijatyce.
10095  1,  10|                              pańszczyznę twórczości, ogarniały go postrachem. To niedościgłe
10096  1,  1 |                          lesie, gdy się odezwał głos ogarów. Co też to będzie? Co się
10097  2,  18|                      czerniał las, a pod nim wioska. Ogieniaszki błyskały już tu i tam w
10098  3,  15|                         wiadomo, czy należy kawalera ogieniaszkiem przypiec, czyli też ze słowiańską
10099  1,  3 |                            oćmę nocną, grzać się jak ogier w biegu.~W pewnym miejscu,
10100  1,  11|                           konia, zdarł go i osadził. Ogiery otarły się o siebie, a nogi
10101  3,  6 |                          kapitanie.~- Pola wszystkie oglądaj, dokoła... Patrzysz?~- Patrzę,
10102  2,  10|                              wśród snu ciężkiego nie oglądałeś w mglistym przeczuciu.~Spojrzysz
10103  2,  14|                        jakiego jeszcze twoje oko nie oglądało na tym padole. Teraz na
10104  1,  8 |                            drzeć. Suche oczy z wolna oglądały daleką przestrzeń.~Michcik,
10105  1,  3 |                             piosenki Horacego, Rafał ogłaszał:~- Nunc decet aut viridi
10106  1,  1 |                            osnowy rozkazu mej władzy ogłaszam jako zwierzchności gruntowej,
10107  2,  12|                        przedsiębrać dalej. Zaczął od oględzin karczmarza i wymiaru jego
10108  3,  9 |                      wyjechał ze wsi i puścił się na oględziny miejsca.~- Jeszcze go nie
10109  1,  17|                              główny korpus cofnąć za Oglio. Tak też uczynił generał
10110  2,  17|                        radził opanować silne punkty, ogłosić wysp niepodległość, jako
10111  1,  12|                       wywrócenie starej konstytucji, ogłoszenie swobody sumienia, wolności
10112  3,  12|                        najlepiej widzieć, nastawiają ogłuchłe uszy, żeby zaś czego ze
10113  3,  3 |                             inne grupy. Oszołomiony, ogłuchły od huku, jak w twardym śnie
10114  3,  6 |                             chwytając się oburącz za ogłupiałą głowę. Tam chłop biegał
10115  2,  21|                          oczy na Rafała i pytał go z ogłupiałym skamłaniem:~- Cóż teraz
10116  1,  2 |                       orszaku pomykał. Blask złotych ogni w dymie - płatami rozdzierających
10117  1,  5 |                             Podniósł głowę płonącą w ogniach niebieskich, zielonych,
10118  3,  6 |                             drugą.~Oficer od wozów i ogniomistrze czekali na skinienie kapitana
10119  3,  11|                           lontami czekali na komendę ogniomistrzów. Sokolnicki stał bez ruchu
10120  2,  21|                            na koniu. Gdy się ku temu ogniowi sanie pędem zbliżać zaczęły,
10121  1,  16|                    strumienie płynęły między żółtymi ogniskami jaskrów. Cudne kwiaty wznosiły
10122  3,  3 |                              pęk zerwany, poszedł ku ognisku. Szyldwach nastawił ku niemu
10123  1,  5 |                          paszczy rękę jakby z cieśni ognistej. Legł na gorącym trupie
10124  2,  17|                             generał Kniaziewicz i co ognistsi jego oficerowie. Sokolnicki
10125  2,  3 |                             łańcuch, łącząc ogniwo z ogniwem.~Wówczas rozległa się pieśń
10126  2,  3 |                               ciągły łańcuch, łącząc ogniwo z ogniwem.~Wówczas rozległa
10127  1,  17|                           wykwintniejszym sprzęciku, ogolił się starannie i uczesał.
10128  3,  8 |                           fortecy. Zniechęcenie było ogólne. Po południu czoło kolumny
10129  1,  16|                       egzaltacji", tak zgubnej i tak ogólnie potępionej... Sama wykopała
10130  2,  24|                          straży, która zostawała pod ogólnym naczelnictwem generała Niemojewskiego,
10131  1,  11|                           trzymał w ręku laskowy kij ogołocony z liści. Gwar chłopski ucichł.
10132  2,  17|                               żem przecie sroce spod ogona nie wypadł!" Z tym samym
10133  2,  17|                             ucichły i z podwiniętymi ogonami trwożnie pojękując cofały
10134  2,  1 |                         łokcie w słojach z kiszonymi ogórkami i wymawiać po trzykroć:
10135  2,  17|                            Twarz jego była ogolona a ogorzała tak bardzo jak u żniwiarza,
10136  3,  1 |                      znajdował. Był to tłum wąsalów, ogorzałych wyjadaczów, mocarzów, cyników
10137  3,  1 |                     przypatrzyć. Zbliżył się do skał ograniczających pólko zasiane i stanął nagle
10138  3,  1 |                           Toteż żywot jej zewnętrzny ograniczał się drobnymi utarczkami
10139  2,  1 |                          siedziba magnacka, ukryta w ogrodach, z dala od głównych ulic
10140  2,  1 |                    sztachetach otaczających sąsiedni ogródek. Dwaj inni stali jeszcze
10141  1,  16|                           nie siostra, nie Zofka. Za ogrodem, który pokrywał strome zbocze
10142  3,  6 |                           ugracowane już i zasiane w ogródkach. Rafał przeleciał jeszcze
10143  3,  9 |                           wygrodzenia dróg, ścieżek, ogródków, gumien i sadów. Każde siedlisko
10144  2,  1 |                          słyszałem, że w Borchowskim Ogródku na Miodowej ułatwiałeś...~-
10145  2,  2 |                              cudownej ziemi... Boski ogrodnik! On, który sprawia, że owoc
10146  3,  10|                            zeszli z balkonu na ulicę ogrodową i wlekli się obaj, ramieniem
10147  2,  5 |                             cisza nocy. Wyciągała ku ogrodowi stęsknione ręce i stęsknione
10148  2,  11|                        domach jasnożółtych. Zwisał z ogrodowych murów przypołudnik o trójgraniastym
10149  3,  2 |                          winne, przełażąc przez mury ogrodzeń i zapadając w rowy pełne
10150  3,  11|                       Przyszli na oślep do okrągłego ogrójca czy kostnicy w głębi długiego
10151  2,  15|                             nad wszelki wyraz urocze ogrojce, dziewicze kępy, których
10152  2,  6 |                            być potwornego kształtu i ogromu. W jednym miejscu konie
10153  3,  4 |                             o Trepce...~I znowu niby ogromy chmur pędzą myśli innego
10154  2,  14|                              to słońce. Miło mi jest ogrzać się w promieniach łaski.~-
10155  2,  20|                           się wreszcie w niewielkiej ogrzanej komnacie. Z tą sąsiadowała
10156  2,  20|                      Znaleźli się w małym, doskonale ogrzanym saloniku, którego sprzęty
10157  3,  3 |                        Przespać... taką uroczystość! Oh, c'est triste...~- Już bardzo
10158  3,  2 |                             trup woltyżera, i zgięta ohyda waliła się w serce. Kroki
10159  3,  4 |                              wilgoć, na przemokłej i ohydnej ziemi. Bez przykrości zagłębiał
10160  3,  3 |                             śniegu zamyka oczy przed ohydnym widokiem. Kropli krwi nie
10161  2,  2 |                           stronami. Ręce drętwiały z ohydy, że się nimi dotykał tych
10162  2,  21|                        dziewica w przystroju głowy 1'oiseau de paradis... Dalej szeleszczą
10163  3,  3 |                            cichaczem a nieodwołalnie ojcom, mężom, braciom i narzeczonym,
10164  2,  2 |                            nad ową przepaść cierpień ojcostwa? Puścić samotne chłopiątko
10165  2,  2 |                             Fortunatus, że złem jest ojcostwo i rodzenie. Zaprzysiągł
10166  3,  1 |                           jak rodzic wydaje na świat ojcowica. Rzucił go nago pod słońce,
10167  3,  6 |                         widzi, i gadałby mu w mogiłę ojcowską swoją wolę i rozkaz. A tak...
10168  1,  5 |                           cicho zamykając drzwi izby ojcowskiej.~Minął kilka ciemnych już
10169  2,  24|                              cię z pieleszów wykurzą ojcowych?~- Musi być, że się Niemiec
10170  3,  2 |                         rzekł mu do ucha:~- Wielebny ojcze, dawaj mi, co masz jeszcze
10171  3,  5 |                                Gorzałą go częstujcie ojczystą!~- Nie wiesz nawet, bracie,
10172  3,  11|                        śmiercią zginęła dla ocalenia ojczystego miasta?... Ludzie sandomierscy
10173  3,  2 |                          wierny, kochany towarzysz z ojczystej ziemi, przeprowadził przez
10174  3,  1 |                            Polski i przyśli na Śląsk ojczysty, do Lignicy. Idą se traktem
10175  2,  11|                         krainę, to tylko tę. To jest ojczyzna mojej duszy... Spojrzyj...~
10176  2,  9 |                            po bezmiarach niedoli, po ojczyźnie trwogi, wśród półmroku narodzin
10177  3,  1 |                       opowiadanie starego żołnierza, Ojrzyńskiego Mieczyka. Tak wszystko,
10178  3,  3 |                        Pobiegli wszyscy na ów balkon okalający podwórze. Obszedłszy go
10179  1,  16|                     płaskowzgórzu, które z dwu stron okalał głęboki rozdół. Było to
10180  1,  15|                         wierszydła do bogdanek, rymy okaleczałe wykrzywioną a nierozwiniętą
10181  2,  21|                            na ową wyprawę, odszedł w okamgnieniu i stanął w swoim pokoju.
10182  2,  9 |                       Olbrzymia wanta, jak wystający okap, zwieszała się nad tą doskonałą
10183  3,  12|                           nocnych zapachów, mrok pod okapami wielkich jabłonek, przy
10184  1,  6 |                             kłębami wywalał się spod okapu na izbę i grubą, gęstą warstwą
10185  3,  11|                             Wszystkie ich załamania, okapy, wyglądy, dymniki i dziury
10186  2,  1 |                               w pląsach, i potrajały okazałość ekwipażu. Jarzymski z niedbałością
10187  3,  15|                       niekiedy trafiały się domostwa okazalsze przemytników zawodowych,
10188  1,  16|                             Cudniejszy niż konwalia, okazalszy niż storczyk. Dlatego nazwałam
10189  2,  3 |                          kamień węgielny~I przybytek okazały,~Gdzie Budownik Nieśmiertelny~
10190  2,  21|                        wkraczającą parą kamerdyner i okazałym ruchem prawicy wskazywał
10191  3,  1 |                        Szynka. Furier Zwierkowski za okazane męstwo otrzymał, prócz wyboru,
10192  3,  1 |                          pierwszego awansu, jaki się okaże.~Aż do dwunastego maja dywizja
10193  3,  15|                   Doświadczyłem jego wierności w stu okazjach. Hiszpan to prawdziwy, ale
10194  2,  21|                               po wyrwaniu z nicości, okazują wszystek swój przepych i
10195  1,  8 |                             jaki żywisz, a co gorsza okazujesz. Wszak nie oddałeś mi wizyty
10196  2,  12|                           Czasami las się otworzył i okazywał rudą przestrzeń piachów,
10197  3,  15|                         argumentami, że niezwłocznie okazywało się, co zacz jest człowiek.
10198  2,  22|                              i ujmowała właśnie ramę okienną, kiedy zaczajony Ślązak
10199  2,  22|                           Rzucili się mężnie w otwór okienny. Tam Cedro ujrzawszy ich
10200  1,  1 |                            dzieciństwa. Tajała kra i okiść wszystkiego, co rzeczywiste...
10201  1,  5 |                            na gałęziach jakby dach z okiści. Westchnął z głębi serca.
10202  3,  6 |                          ściany wysuniętych chałup i okładać z zewnątrz bardzo grubo
10203  1,  3 |                             zmusił do walki ze sobą. Okładali się pięściami na dobre,
10204  1,  17|                            powodzi i owych posępnych oknach-strzelnicach, co wychodzą na stęchłe
10205  3,  3 |                         jedno nad drugim. Było także oknu na dole, zamurowane do połowy.
10206  3,  9 |                          darninę, zatrudnionych przy okolceniu spadków i jak białe mrówki
10207  3,  13|                           maruderami Mondeta. Chłopi okoliczni zawiadomili go, że wojsko
10208  1,  12|                            Ale był tam guzik w murze okolicznym. Przyciska go, i oto spada
10209  2,  24|                       Ponieważ na miły Bóg wzywano w okólnikach, żeby dawać kantonistom
10210  2,  11|                   południowym stoku, ze wszech stron okolony ścianami wirydarz owocowy.
10211  1,  8 |                             tych rozkosznych futorów okolonych sadami wiśniowymi, które
10212  3,  5 |                           diabła, w tym zamczysku... Okopaliśmy się odgrzebaliśmy fosy,
10213  3,  7 |                              samopas, powlókł się za okopami w tamtym kierunku.~O świcie
10214  3,  6 |                          ognia i dymów. Byli czarni, okopceni, z tlącymi się mundurami.
10215  3,  6 |                             lata! Ty, stary szwedzki okopie pod Grodnem, gdziem młodymi
10216  1,  17|                        pchała się ze wszech stron na okopy. Olbrzymi kanonier austriacki
10217  3,  11|                      rozpoznać. Przyszli na oślep do okrągłego ogrójca czy kostnicy w głębi
10218  2,  14|                         tudzież inne zmniejszyły jej okrągłość, a ostatecznie lubelski
10219  1,  1 |                      Przeżegnał się i wlazł na dzika okrakiem, siadł se na nim mocno jak
10220  3,  6 |                             brygady generała Spetha. Okrążając las przebiegały nawet Mokrąwolę.
10221  2,  21|                             par z wdziękiem i powagą okrążający salę. Stary jakiś jegomość,
10222  1,  5 |                             owija się dokoła figury, okręca się dokoła niej jak badyl,
10223  1,  3 |                      oblepiło znienacka ich twarze i okręcało szyje.~Odepchnęli się wiosłami
10224  2,  17|                        przyszło - mówili my - piękny okręcie!..."~Fale były ciche i dobre,
10225  3,  2 |                       palenia ogniem gnatów nożnych, okręconych słomą maczaną w oliwie.
10226  1,  1 |                              flint mokrymi pakułami, okręconymi o stempel, nie tknął już
10227  3,  1 |                         posłusznie wstają z siedlisk okręgi oceanu, jak wędrują a biją
10228  1,  1 |                       pszczół, muszą znosić do dworu określoną ilość lnu, jagód, orzechów,
10229  1,  1 |                      posiadający grunta, o ile płacą określone podatki, pracować na rzecz
10230  3,  10|                          udziału w akcji ani żadnego określonego charakteru po załatwieniu
10231  1,  14|                      Kolchidę i Phasis, a na długich okrętach swoich wziął w posiadanie
10232  2,  17|                              w ciemną noc grzmotnęło okrętem w jakieś skały. Zatrzeszczał,
10233  2,  17|                             niekiedy wydął... Kadłub okrętu szedł ku nam to prawym,
10234  2,  12|                          bielizny zgniłej na ciele i okropnego potu więźnia.~Służba wniosła
10235  1,  3 |                           przy obiedzie jak o rzeczy okropnej. Szli tedy obejrzeć własnymi
10236  3,  2 |                            dodał, bokiem ze zgrozą i okropnym uśmiechem zwracając się
10237  1,  1 |                      Nardzewski spojrzał na strzelca okropnymi oczyma i z cicha mówił:~-
10238  1,  1 |                            czy mu się śniły tylko te okrutne ptasie oczy, wbite w pamięć
10239  1,  8 |                            rozdzierał duszę smutkiem okrutnego rodzaju. Były młode dalekie
10240  2,  10|                              wis, to je tak: Hań nad okrutnom wodom, nad Dunajem, ka Sigedyn,.
10241  2,  8 |                            swoim, płaszczem wspólnym okryci, usnęli. Świtało, gdy Rafał
10242  1,  2 |                            się stanę małą ptaszyną~I okryję się gęstą krzewiną...~Jednak
10243  1,  12|                            oczy widokiem przedsionka okrytego mozaikami na złotym dnie...
10244  1,  7 |                            bzu pałała zielenią darni okrywającej ziemną ławkę. Wybujałe zarośla
10245  3,  11|                              z domostwa, już dach je okrywający stał w ogniu. Wiatr wionął
10246  3,  17|                       warstwą ziemi rodzajnej, którą okrywała trawa, mech, kwiatek leśny.
10247  1,  12|                             dalej widać było, jak je okrywali słoniną, jak muzułmanie
10248  3,  5 |                               ściągnięte z ołtarzów, okrywały stół. Ściana oddzielająca
10249  3,  6 |                         drogi.~Wysypaną z nich gliną okrywano ułożoną słomę i tworzono
10250  2,  1 |                        kapelusze, laski, płaszczyki, okrywki. Cała banda z hałasem minęła
10251  1,  1 |                     siekierką, którą nosił za pasem. Okrzesał prędko gałęzie, ściął wierzchołek
10252  3,  13|                       gruncie. Im należy zawdzięczyć okrzesanie wioskowego ludu po siołach,
10253  2,  17|                      batalionu. Wszyscy w jeden głos okrzyknęli, że się zgadzają, i z zapałem
10254  3,  1 |                        wykonać niezwłocznie podjazd. Okrzyknięto w szeregach, że kto na ochotnika
10255  3,  17|                           nie mógł Rafał powstrzymać okrzyku, patrząc na źrebca idącego
10256  3,  1 |                          jakisi frymuśny przysłali z okuciami ze śrebła i z napisami długimi
10257  3,  1 |                             Od tylca ma lanca piękne okucie. Pośrodku ma temlak z białego
10258  2,  9 |                         cisowego drzewa, z mosiężnym okuciem. Tuż leżała, cieńszym końcem
10259  3,  1 |                     towarzysza obrządzi, rozsiodła i okulbaczy jak rataj, i jeszcze dotychczas
10260  3,  8 |                            Kamionek, przecinał drogę okuniewską i w pobliżu traktu do Radzymina
10261  2,  2 |                             Jakaż to nagroda niebios okupi boleść opuszczenia bezsilnego
10262  1,  1 |                            pracą na pańskim z czubem okupili. Dają różne gatunki zboża,
10263  1,  5 |                           ustach przecudne kędziory, okurzone dymem zapachu. Duszy jego
10264  2,  21|                              znów. Jak woniejący dym okurzył go dźwięk tych wyrazów. - "
10265  1,  5 |                       zorientował się, że Wisła stoi okuta przez lody. Baśka szła krokiem
10266  3,  12|                          wszystek w jedną jakąś myśl okuty jak w kajdany. Wsunęła się
10267  1,  10|                               we drzwiach tajemniczo okutych, w próżnych krzesłach, w
10268  1,  7 |                            kępami tarniny, która już okwitała. Na przypiaskowych gruntach
10269  2,  17|                            więc dlatego.~- Co innego Olbromsio! Ten myśli, dam głowę, o
10270  2,  1 |                         niego:~- A waszmość z jakich Olbromskich, jeśli łaska?...~- Słyszałeś,
10271  1,  2 |                          gospodyni domu, cześnikowej Olbromskiej, częstując ją deską wyrobioną
10272  3,  17|                        własność siostrzeńcowi swemu, Olbromskiemu.~Skończyła się wojna krajowa
10273  1,  2 |                         żaden. Krew w nim kipiała.~- Olbromszczak... -,gwarzono naokół z aprobatą
10274  2,  7 |                             jaskini albo pod cieniem olbrzyma-świerka, którego dolne gałęzie obwisły
10275  3,  18|                        nijakie, obojętne, zasłonione olbrzymiością myśli dalekich.~Ręka pociągnęła
10276  1,  1 |                             dzierżawę młodemu panu z Olchowa.~- No, więc cóż z tego?~-
10277  3,  1 |                        znalazł się w końcu czerwca w Olecku, 13 lipca stanął w Hołynce
10278  3,  3 |                            chlusnęły kadzie wrzącego oleju i wody. Dym karabinowy buchał
10279  1,  1 |                     mandatariuszem w dobrach księcia Olelkowicza.~- I to rozumiem.~- Teraz
10280  2,  1 |                        dobrze o Brodach wspomniał, a Oleśnicę znasz, z mojej strony jesteś,
10281  2,  1 |                       przyjaciel Rafałów, właściciel oleśnickiej psiarni.~- A łotry, jesteście!~-
10282  1,  14|                           potęgę kupców i na gruzach oligarchii zapalić ogień rewolucji,
10283  3,  2 |                          Szli tedy dalej na Tafalla, Olite, Caparroso w stronę Valtierra,
10284  3,  14|                            dolinie nad Ebrem, między oliwami, w pustych niegdyś domach
10285  3,  2 |                           okręconych słomą maczaną w oliwie. Zdjął trupa co tchu z owej
10286  1,  13|                           okrytym, wśród gajów drzew oliwnych, które od połowy wysokości
10287  3,  2 |                        stajań pola zarosłego drzewem oliwnym, kiedy ostatnie brzaski
10288  1,  8 |                             koło siebie wśród świstu ołowianych kul, wpośród trzaskania
10289  1,  12|                       otwarcie więzień - zarówno Pod Ołowianym Dachem, jak Pod Wodą - oraz
10290  1,  5 |                              o lodowatą korę gałęzi. Ołowiem ciążące powieki kleiło drzemanie,
10291  1,  14|                           mapy z kompasem, cyrklem i ołówkiem w ręku. Tam, w tym zacisznym
10292  1,  12|                             pod wiosnę. Były momenty olśnień szczególnych, kiedy ruchliwe
10293  3,  3 |                          idzie.~Doświadczał błogiego olśnienia, ze się oddala w zaświaty
10294  3,  4 |                         kroków. Mrużył powieki przed olśniewającym światłem i ledwie-ledwie
10295  1,  8 |                            mądrych wywodów. Wtedy to olśniła mię ta myśl, którą czczę
10296  2,  24|                              jeźdźca. Miał jeszcze w olstrach pistolety, a dragonów było
10297  2,  15|                       zakręty rzeczne, w dzikie kępy olszowe. Wciągnął w piersi wilgotny
10298  3,  6 |                         zbitych w kupę i wypartych z olszowego lasu. Bataliony te wciąż
10299  3,  8 |                            do jakichś władz na ulicy Olszowej, które nie mogły sobie dać
10300  1,  7 |                          groblę i szła między gajami olszyn, w bród przecinając strumienie,
10301  3,  6 |                        topiele Kawki. Topiele okryte olszyną tak szczelnie, że dopiero
10302  3,  14|                         żarem i zapałem pod strzechą olszyńską! Widział chwilę powitania,
10303  2,  13|                         czasu na plotki wiedeńskie i olszyńskie. Patrz no, Krzyś, co to
10304  2,  3 |                              świata,~Cnocie stawiają ołtarze,~W cnotliwym uznają Brata...~
10305  1,  2 |                              co prędzej, wyszukał po omacku jedną z najbardziej niezbędnych
10306  3,  8 |                           dokąd i po co idą, sarkali omal nie głośno.~Brygada Sokolnickiego
10307  1,  12|                             kanonierów z zapalonymi :omami. Kazał podjechać do brzegu
10308  1,  13|                              już zapadał. Łudziło go omamienie, dyszące samą rozkoszą i
10309  2,  20|                           zamknięte. Stopnie balkonu omarznięte i zasypane świeżym śniegiem...
10310  2,  1 |                            zęby. Gdy tamten na dobre omdlał, powlókł go ze sobą po błocie,
10311  2,  1 |                           ziemi poturbowanych, cucąc omdlałych.~Tymczasem "Blacha" uchodziła
10312  1,  10|                          oczyma krwią zalanymi szedł omdlałym krokiem poza plecami osób
10313  2,  17|                         osłabienie, dochodzące aż do omdleń. Ręce i nogi przeszywał
10314  1,  7 |                             cały jakiś świat, alfa i omega bytu. W mowie tych źrenic
10315  1,  8 |                        ostrym śmiechem.~Oczy księcia omgliła duma i wzgarda. Mówił z
10316  3,  6 |                              żółtawe bazie tam i sam omgliły wierzchołek. Rowami i głębią
10317  3,  15|                         ludzkim pachołkiem... To mię omija! Teraz już dłużej nie mogę!~-
10318  1,  2 |                   Koprzywianki. Z urwistych brzegów, omijając zadęte wąwozy, sanie pędem
10319  2,  12|                            Tarnów, do siebie. Kraków omijam. Ale jeśli ci na tym zależy,
10320  1,  5 |                          szła na mały wzgórek, gdzie omijane przez żyjących, w cieniu
10321  2,  17|                            wiatrem opuścili my port, ominęli cypel Tangeru... Idziemy
10322  2,  3 |                        wysoko podnosić nogę, jak dla ominięcia przeszkody. Gdy go nareszcie
10323  1,  1 |                        śpichlerza znoszono w workach omłot dzienny, zadawano bydłu
10324  1,  4 |                            upragnionej chwili wiania omłotu, odbierania zgonin, pośladu,
10325  2,  20|                            nim w rozległy dyskurs de omni re scibili. Tymczasem gospodyni
10326  3,  2 |                              z nich niósł dużą butlę omszałą, z minką skromną i pokornie
10327  3,  11|                             za życia wymordowani!... Omszałe mury dominikańskie poczęły
10328  3,  2 |                             jeden z owych pękatych i omszałych gąsiorów wina. Po wielkim
10329  3,  1 |                            koni rozmieszczono między Omulcem a Orłowem. Siła kawaleryjska
10330  3,  1 |                               w Przysowie 20 koni, w Omulcu 10, wreszcie 12 koni rozmieszczono
10331  2,  9 |                             zimno podziemi, wydrążeń omurowanych i jam we wnętrznościach
10332  1,  14|                          opinii jest najfatalniejsza omyłka. Ja nie jestem jeszcze godnym
10333  3,  3 |                           Teraz ją dopiero poznał... Onaż to na nim leży?~- Jakże
10334  2,  12|                        miałem zamiaru dziś, wczoraj, onegdaj... Myślałem o tym, żeby
10335  2,  10|                              misce w sobie, chyć się ónego pazdurami i trzym, a powiedz
10336  1,  13|                           kroków i rozległ głośno na oniemiałych placach. Z cieniów uliczki
10337  1,  8 |                            do brata kapitan:~Rafał z oniemiałym zachwytem przypatrywał się
10338  1,  17|                        Oficerowie w pierwszej chwili oniemieli z przerażenia. Ale i ich
10339  2,  20|                             oczu, pokornych prawie i onieśmielonych. Coraz dłużej trwały te
10340  2,  1 |                         pewien Rafał czuł się bardzo onieśmielonym, ale z wolna oswoił się
10341  2,  21|                           drze swą koszulę i suchymi onuczkami przewija sobie nogi, jak
10342  2,  21|                             Greka w białych wstęgach onyksu. Włosy, ujęte w laurowe
10343  3,  1 |                             czytali.~- Będziemy to w onym Kaliszu stoić?~- Taki rozkaz.~-
10344  2,  17|                       Widzieli my, że przekrzściał i opada. ostatni kwiatek nadziei.
10345  1,  2 |                      zupełnie stracił siłę w nogach. Opadł na ziemię jak płaszcz. Kilku
10346  3,  9 |                            roztopie jeszcze woda nie opadła. Wartko bulgotała między
10347  1,  14|                          wiatru pustyni, kamsinu, co opalał śniade skronie Ramzesa Drugiego
10348  2,  24|                             poznańskim kawalerom pod Opaleniem, czyli Minsterwaldem, gdzie
10349  3,  11|                         prawego boku baterii na wale opalisadowanym biły armaty, kierowane przez
10350  1,  7 |                        cielesnymi oczyma, zwisły nad opałką łeb naręcznego konia, wyschłą
10351  3,  3 |                              czwartego piętra, belki opalone, dymiące się jak głownie,
10352  3,  6 |                      Żołnierze widząc go poczęli się opamiętywać, jako tako formować i zwracać
10353  1,  13|                         wszakże szukał. Już w drodze opanowało go szczególniejsze utęsknienie
10354  2,  17|                     ambarkowania się na siedm wysp i opanowania Morei nie znalazł aprobaty
10355  3,  3 |                             znalazło śmierć w ogniu.~Opanowawszy w ten sposób górną część
10356  3,  6 |                            stronę wzrok i w dalekich oparach ujrzał szarawe, ruchome
10357  2,  17|                       ostatni, więc, jak się patrzy, oparłem się aże w regimencie grafa
10358  2,  24|                         pewno uchroni. Gdy się nadto oparli jeden o drugiego plecami,
10359  3,  6 |                          Wyrwane z legowiska, drżało oparłszy się plecami o zmurszały
10360  3,  6 |                         wstającego dnia i kurzyło od oparów; śmigały wciąż wesołe pokrzyki
10361  2,  3 |                              znowu mocno o pierś swą oparte ostrze szpady w tym miejscu,
10362  1,  8 |                              na poły stojąc z rękoma opartymi na poręczy krzesła, wołał:~-
10363  1,  7 |                           Mrok pełen był wieczornego oparu. Zarysy drzew, krzewów,
10364  3,  6 |                         słońcu kwietniowym, w gęstym oparze wysychających ról. Raptem
10365  1,  1 |                            Nocowały w małym smugu, w oparzeliskach. Poszliśmy raniuteńkiego.
10366  3,  6 |                           przez zorane pola w stronę Oparzy. Zdawało mu się, że tam
10367  2,  15|                            cudnobarwny krzyk radości opasał, objął i związał ten bukiet
10368  2,  17|                            nam księżyc. Nieraz my go opasali oczyma i tak oto całą noc
10369  1,  1 |                         światło księżyca. Ta ziemia, opasana borem, skryta w jego tajemnicy,
10370  3,  6 |                       powijaków bandaża, którym miał opasane żebra. Zaczął targać generała
10371  3,  3 |                          zarządzono w ten sposób, że opasano część miasta z zachodu i
10372  3,  3 |                            dzielnicę, prawie kwadrat opasany czterema przecznicami, widać
10373  2,  3 |                              i znowu wyżej odsunięto opaskę. Gdy po raz trzeci miał
10374  1,  5 |                          niebie... Ścisk i męczarnia opasują szyję rzemiennym pasem.
10375  2,  2 |                           kształtu, zimne, oślizgłe, opasujące... Nie dawało się odtrącić
10376  1,  2 |                         jakie czasy pamiętający, "na opaszki" wrzucony - w drogi żupan -
10377  1,  2 |                                              Kulig~Z Opatowskiego w kierunku Koprzywnicy i
10378  3,  11|                           kościołami i przedmieściem opatowskim podsypano wysoko, a nadto,
10379  3,  7 |                            chirurgiem. Kiedy ostatni opatrywał rany, Gintułt siadł w nogach
10380  2,  22|                               wszyscy trzej z konia .opatrywali rękę kolegi. Trwało to chwilę,
10381  3,  3 |                       okiennicami. Okna te, ze dworu opatrzone w żelazne kosze ze sztab
10382  3,  6 |                               ściągnięto garderobę i opatrzono ranę naprędce. Była w piersi
10383  3,  6 |                          sieni.~Wkrótce Rafał został opatrzony przez chirurga. Nacierpiał
10384  1,  16|             żelazno-zielonych, gibkich, kończystych, opatrzonych u boku w kistki ciemno-dzikie;
10385  2,  19|                           powróz.~Nim się pospólstwo opatrzyć zdołało, nim zdążyło westchnąć
10386  3,  7 |                           straszliwych krzyków ludzi operowanych na trzeźwo, wijących się
10387  2,  24|                       generała Lefebvra-Desnouettes, operującego na prawym brzegu Wisły.
10388  1,  17|                             i wyprężeń ciała. Sen go opętał twardy...~Wtem runął gromem
10389  2,  1 |                             śpiewali i krzyczeli jak opętani. Skoro tylko drzwi się otwarły,
10390  1,  4 |                           miasta. W takich momentach opętania bił o byle co, częstokroć
10391  1,  15|                      chłopiec, sierota, zostający na opiece swego stryja, byłego rotmistrza
10392  1,  15|                            wyprząc z twardego jarzma opieki stryjowskiej. Nim wszakże
10393  1,  10|                       napiszę, a teraz wszystkim się opiekuje Michcik.~- He, opiekun!
10394  1,  1 |                         rodziców, wzięty byłem przez opiekuna całej mojej puścizny, krajczego-Panie
10395  1,  8 |                        siostry nieletnie, toteż rada opiekuńcza będzie musiała potwierdzić
10396  1,  15|                              pragnąc żyć w zgodzie z opiekunem, z boleścią przystał. Namówił
10397  1,  16|                             dla Heleny, która ze swą opiekunką bawiła wciąż już to w Berlinie,
10398  2,  1 |                           wymykający się spod wzroku opiekunów, lecz wykwintny, zimny i
10399  3,  6 |                          wyrwanych wrótni, kazano je opierać o ściany wysuniętych chałup
10400  1,  16|                       rozumie się - rzekła poważnie, opierając przechyloną głowę na ręce
10401  3,  3 |                        wulkanu urabia formę krateru. opiewał, a raczej wzywał z głębi
10402  2,  18|                               Że sami się natkacie i opijecie grzanym winem, to nie racja,
10403  2,  1 |                             zajeździe, którego dobra opinia grasuje wciąż między Koprzywnicą
10404  3,  12|                       wołanie służby i rwetes nie do opisania. Na dworze przy koniach,
10405  1,  11|                           galanterią! Tak to fortuna opłaca wysługiwanie się białogłowom!~
10406  1,  6 |                            Za taki mały woreczek nie opłaci mi się z wami tyńcować!
10407  1,  1 |                            jeden z niewielu zaległ w opłacie.~Nardzewski siedział na
10408  3,  7 |                            bez żadnego opatrzenia, w opłakanym stanie.~Jakiś oddziałek
10409  1,  5 |                            się w piersiach, jęzorami oplata żebra. Z piersi wyrasta
10410  3,  3 |                             piersiach, że wonne ręce oplatają mu szyję. Łkały przed nim
10411  2,  21|                          wargach i jako nici pajęcze oplatały wzrok, słuch, dotykanie.
10412  1,  8 |                         pędził ku domowi. Częstokroć oplątany przez swe myśli tak rozwlekłe,
10413  2,  9 |                    nieruchomą wodą. Nikłe ich włókna oplątywały wyniosłe badyle trzcin,
10414  1,  7 |                             grzybieniem i skrzekiem, opleciona chwasty wodnymi, wywracała
10415  3,  1 |                              piękne wiecznie, czynów oplecionych przez bluszcze legend, a
10416  3,  17|                         obwieszone kamieniami kwarcu oplecionymi przez niezliczone korzenie,
10417  1,  8 |                              bagnetowi, na grobli, w opłotkach Chebdzia... Tyś zrobił swoje
10418  3,  6 |                             faszyną, ziemią, gnojem, opłotkami wyrwanymi sprzed chat wewnątrz
10419  1,  5 |                          nogą torując sobie drogę ku opłotkom, na których Baśka załamała
10420  1,  5 |                           równym kłusem jechał aż do opłotków, które były zadęte i pełne
10421  1,  3 |                            paszczę... Wściekła żmija oplotła się dokoła ręki. Wtedy polowy
10422  2,  2 |                         topielicy. Straszliwe zwłoki oplotły szyję śpiącego grubymi rękoma,
10423  2,  21|                          uwielbieniem? Odmienną falą opłynęła go muzyka, jak mowa zrozumiała,
10424  3,  4 |                             ile czerwonym, po siwych opoczystych caliznach... Sprzymierza
10425  3,  1 |                           rodziły się margle i głazy opok, gotowały wapienne skały,
10426  3,  1 |                         całych nocach szlifować będą opoki najeżające dno zatok. Pianą
10427  1,  1 |                               kosmate łapy w białych oponach, wyłożone jak gdyby perłową
10428  1,  8 |                         Panowie bracia w kapotach, w opończach, burkach, w butach wysmarowanych
10429  2,  17|                         zdjął swe sakwy. Spod grubej opończy wyjrzały resztki uniformu.~-
10430  3,  17|                               rozpłatać żyły, wyorać oporny kamień i z niemałym bólem
10431  3,  3 |                             drzwi. Twardych w karku, opornych, dumnych, wrzeszczących
10432  3,  1 |                            świata jak się patrzy nie oporządzi, wara nama ze strzemienia
10433  3,  3 |                          mógł...~- Byłyby cię ładnie oporządziły, żeby nie ja...~- Kto wie,
10434  2,  1 |                           ulicy została w ten sposób oporządzona, gdy naraz z głębi sąsiedniego
10435  3,  13|                            stoi na niskiej ambonie i opowiada ludowi z górskich wsi o
10436  2,  13|                        Niemców, teraz musisz, musisz opowiadać. Już mogłeś zaspokoić głód,
10437  2,  1 |                            dnia tu dopiero jestem.~- Opowiadają o nim duby smalone. To jakiś
10438  2,  7 |                      stworzyły. Bawili się wówczas i opowiadali "historie". Rafał malował
10439  3,  9 |                             przejścia malowały się w opowiadaniach pastuchów chodzących za
10440  3,  1 |                              się, że słyszy na jawie opowiadanie starego żołnierza, Ojrzyńskiego
10441  1,  7 |                              wygląda.~Rafał, brnąc w opowiadaniu, tracił z oczu granice,
10442  3,  10|                       słyszał.~- Co mi ty bajesz! co opowiadasz! Kłamstwa to twoje...~-
10443  2,  22|                             bo się zmyli i co innego opowie.~- Ale od czegóż dowcip?
10444  2,  13|                              ciastek cioci Matyni.~- Opowiem wszystko, tylko dawajcie
10445  2,  2 |                              jestem porwany tą boską opowieścią o dziejach Demetry i, co
10446  3,  9 |                            jeśli się akcja o godzinę opóźni.~Sokolnicki rozmyślał przez
10447  3,  2 |                            mszałami w wielowiecznych oprawach, wraz z poczerniałymi obrazami
10448  1,  8 |                          wyjął z kieszeni książeczkę oprawioną w zieloną skórę z wyciskanym
10449  2,  20|                       niechcenia dotknął ręką albumu oprawionego w skórę, ze ślicznymi złoceniami
10450  2,  2 |                         księgami wielkich rozmiarów, oprawionymi w białą skórę. Gdy Rafał
10451  1,  7 |                              Dam ci te książki... Na opresję kmiecą, na kurs sprawy publicznej
10452  2,  14|                            spotkawszy mię w ciężkiej opresji na ryngach wiedeńskich,
10453  2,  20|                         niezwykłe myśli, które teraz opromieniały mu czoło niby blask samoistny,
10454  3,  11|                          młodsi stosownie do rozkazu opróżniali teraz mury klasztoru Świętego
10455  2,  23|                         sposobem ochotnicy weszli na opróżnione miejsca w regimencie przerzedzonym
10456  2,  21|                               i przeszła z nim przez opróżniony środek salonu do grupy poważnych
10457  1,  1 |                        rzemyku, Nardzewski spytał go opryskliwie:~- Skądżeś strzelał?~- A
10458  1,  14|                            wodza".~Sułkowski rzekł z opryskliwym śmiechem:~- Nie on mię w
10459  1,  4 |                        klepisko. Gdy dokonany został oprzęt wieczorny koni, bydła, owiec,
10460  1,  3 |                       kpiarza: ut homines mortem vel optare incipiant, vel certe timere
10461  2,  12|                              sinymi plamami, nalaną, opuchłą, włosy przerzedzone, brodę
10462  1,  12|                          zgubę, ponieważ wszystko go opuści".~Książę siedząc na uboczu
10463  2,  17|                             tej bardzo złej godzinie opuścić żołnierza, któremu przewodzili
10464  2,  12|                              Naokół stały ścierniska opustoszałe, czerniejące, brunatne od
10465  3,  6 |                         folwarku a jakoby u podstawy opustoszałej wioski, postawił batalion
10466  1,  17|                              Wreszcie wnętrze biretu opustoszało. Napastnik zginął albo wyrzucony
10467  3,  15|                        diabła i że zmaga się z nim w opustoszałych kościołach, w ruinach klasztorów
10468  2,  9 |                           inną, aż do ostatniej. Nie opuszcza go nadzieja, wyrachowanie,
10469  3,  3 |                            strony. Jedni nie chcieli opuszczać swych szałówek, inni walczyli
10470  1,  12|                            cofały się ku Palma Nuova opuszczając Gorycję i Karyntię. W miejscu
10471  2,  10|                               który go na chwilę nie opuszczał, w łoskotach i osłupiałych
10472  1,  12|                             twarzy i oczu bezwładnie opuszczali broń, wszedł w sam środek,
10473  1,  7 |                              Pokrewne ziemi i niebu, opuszczały wodę dla nieba, oddzielając
10474  2,  2 |                         nagroda niebios okupi boleść opuszczenia bezsilnego dziecka, stracenia
10475  2,  18|                              Uczuł w sobie starość i opuszczenie. Dawna miłość, która tyle
10476  3,  12|                              30 czerwca, po zupełnym opuszczeniu Sandomierza przez Austriaków,
10477  1,  8 |                           też... Gdy teraz na ciebie opuszczonego tutaj patrzę, zda mi się,
10478  3,  3 |                           teraz konało pod bagnetem. Opuszczono zabudowania klasztoru Świętej
10479  2,  21|                              nad wyraz chyżo. Ale na opuszczonym brzegu rozległ się nowy
10480  1,  2 |                      starościna kuligu prawili długą orację do gospodyni domu, cześnikowej
10481  1,  5 |                           szmaty, w strzępy kożuch i orały żywe ciało od gardzieli
10482  1,  8 |                           była, widać, przed wiekami orana, gdyż znać po niej było
10483  1,  7 |                        nieruchomą tarczą szmaragdowa oranina, lśniąca zasiewem jarego
10484  2,  9 |                              W dole szumiała zielona Orawa, w dali widać było polskie
10485  2,  21|                           uszu i serca w więzieniach orawskiego zamczyska. Nieraz w szale,
10486  2,  12|                    przesiedział w więzieniu na zamku orawskim jak pospolity zbrodniarz,
10487  1,  7 |                          czaszkę z ruchomymi powyżej orbit dołami. Surowy i zimny czerep
10488  1,  1 |                         przodek, kulasy postawili na orczyki i zacięli szkapska, ale
10489  2,  3 |                              dziwnymi znakami.~- Zur Ordnung! - rzekł Mistrz.~Wszyscy
10490  1,  8 |                              oficerskie, jak szarże, ordynanse, rozkazy, plany, mapki piórem
10491  3,  10|                          Służba lokajska i żołnierze ordynansowi wbiegali i wybiegali ze
10492  1,  8 |                         Zgoła jak ów... Cincinnatus.~Ordynarna, niczym nie okryta ironia
10493  1,  17|                 mgłach-smętnicach. Czyny ich głupie, ordynarne, wrzaskliwe, kamieniami
10494  3,  6 |                              najbardziej stanowczej, ordynarnej i rozstrzygającej, że baby
10495  3,  2 |                       rozkosznego, jakby echo gry na organach - i znowu milczenie.~Krzysztof
10496  1,  9 |                         dworu. Był także proboszcz z organistą i służbą kościelną.~Dzień
10497  1,  13|                             się krwią pod Klagenfurt organizował na tyłach rozruch Werony,
10498  1,  4 |                       upajające dziewicze oczy... ku organom.~Rafał zacichł w sobie,
10499  1,  14|                              mogłem. Nie mam w sobie organu, którym mógłbym wyczuwać...
10500  1,  10|                         toilette albo Combien vaut 1'orge?~- A może by Le Capucin?
10501  1,  14|                          puszczy Helweckiej plemiona Orgetorixa. Tak pewno mężnie zstępowali
10502  3,  2 |                      wyprawiały stokroć bezecniejsze orgie, uznałby jena przekór głosowi
10503  1,  3 |                            szum-śmierć.~- Ty się nie orientujesz, gdzie Sandomierz'? - mówił
10504  3,  4 |                            znowu bucha ten szalejący orkan radości, ten uniesiony hymn,
10505  3,  5 |                          uroczyście, jakby dyrygował orkiestrą, i niespodziewanie zaczął
10506  2,  17|                          marsza grają, że żadnej nam orkiestry nie trza... Wszystko - bajki!
10507  3,  6 |                              Rogate, czarne czapki z orłami i jednakie pompony, krótkie
10508  3,  16|                             wysuwał się stary fort d'Orleans. W tamtej stronie za rzeką
10509  3,  16|                         poszły wraz w kierunku fortu orleańskiego. Widać było wielki ich żelazny
10510  3,  1 |                            Na froncie ma półsłońce z orłem.~- Z jakim? ~- A diabli
10511  2,  9 |                           Stanąwszy na przełęczy jął orlimi oczyma wypatrywać wrogów.
10512  1,  2 |                        szyjami, w kształcie gryfów i orłów, pozaprzęgane czwórkami
10513  1,  1 |                              ponad konarami skrzydła orłowe i sęp tylko kiedy niekiedy
10514  3,  1 |                       rozmieszczono między Omulcem a Orłowem. Siła kawaleryjska tworzyła
10515  2,  8 |                            skrzydło wyrwane zabitemu orłowi, trzeci kły i paszczę niedźwiedzia,
10516  1,  3 |                               Szczepański, Zawadzki, Orłowski, ksiądz Kozubski, przybył
10517  3,  2 |                              berecie, drugi za nim w ornacie, trzeci tylko w albie, którą
10518  1,  3 |                           wlepiając między rzeźbione ornamenty baldachimu katedry dobrze
10519  3,  2 |                 rozciągniętych płaszczach, dywanach, ornatach, kapach kościelnych, na
10520  3,  2 |                          Naokół tarzały się po ziemi ornaty, kapy i bielizna kościelna.
10521  2,  5 |                       zastygłej jeszcze żarnicy wiec/ornej czy nadchodzącego już wschodu,
10522  3,  10|                          ruszył cwałem za oficerskim orszakiem, który zmierzał w stronę
10523  3,  18|                             Słowo honoru~W okolicach Orszy w połowie sierpnia korpus
10524  2,  13|                         zawitał do mnie, żeby poznał oryginała Trepkę. Obiecałem mu dla
10525  2,  21|                          Toteż śmiał się czasami tak oryginalnie, że zimno przejmowało rozmówców.
10526  1,  14|                     przypatrywał mu się w sposób tak oryginalny, że książę zbudził się jak