Tom, Rozdzial

10527  3,  6 |                           żołnierze spotkali chłopów orzących swe niwy. Mokre skiby, świeżo
10528  1,  1 |                          określoną ilość lnu, jagód, orzechów, grzybów. Nawet gdy się
10529  3,  4 |                            niby złapany siecią dziki orzeł-zyz. Głowa bezwładna chwieje
10530  2,  17|                           było z wrogiem brać się za orzydle, z chorób samych utracił
10531  2,  1 |                              się za ręce, i w tył!~- Osaczą nas, w tył! - wołali wszyscy.~
10532  1,  3 |                             to jest zwierzyną, którą osaczają w ten sposób. Było mu wciąż
10533  3,  6 |                             znakomicie nas broni! od osaczenia. Żaden szaniec nie oddałby
10534  3,  6 |                         strony Jaworowa, wioska była osaczona. Cały drugi pułk piechoty
10535  3,  14|                        sposób, że białą figurę ułana osaczyły ze wszech stron. On wziął
10536  3,  15|                             i pola, widać było gruzy osad i folwarków maurytańskich,
10537  3,  6 |                           drzewa i biedną przydrożną osadę.~Noc zapadała, a wciąż jeszcze
10538  2,  16|                         wojska... - wyszeptał Trepka osadzając wierzchowca.~Po chwili pilnego
10539  2,  7 |                              fruwał wiatr szczytowy, osadzający na skórze coś jakby suche
10540  2,  19|                            do Krakowa, w parę godzin osądzeni, mieli oto zawisnąć na hakach
10541  3,  6 |                          mistrzostwem i potężną siłą osadziwszy konia. Koń ów chwytał dech
10542  1,  2 |                        starożytny, sobolowy, z kitką osadzoną wśród brylantów; u drugiej -
10543  1,  1 |                          rzęsiste światło. Gdy konie osadzono, z ganku i zza węgłów domu
10544  2,  1 |                          otaczał ze wszech stron ten osamotniony park i zamykał go od strony
10545  1,  13|                          rzeźbione wyłogi ciskały na ościenne mury jakoby cyfry jakieś
10546  2,  21|                           Ujrzeli go tuż przed sobą, osędziałego i lśniącego od polerowanych
10547  1,  1 |                       panowanie. Granatowe jego łany osędziały od śniegu. Gięły się na
10548  3,  1 |                            groty spis, dłuta, widły, osęki...~Wypłynął z głębi gór
10549  2,  17|                         starszego Bolestę, kapitanów Osękowskiego i Rębowskiego... Złe to
10550  3,  3 |                         wschodu z płaszczyzny Val de Osera. Rysowały się przed oczyma
10551  3,  3 |                          rękoma, na łożach, kołach i osiach armat jak potargane strzępy
10552  1,  14|                         ujarzmia miedzianą pięścią i osiada lędźwiami z żelaza dzikiego
10553  1,  5 |                           słysząc, jak szemrze śnieg osiadając na zaspach, jak wiatr wydyma
10554  1,  3 |                      nadciągnął i olbrzymimi fałdami osiadał ziemię.~W dole rzeki był
10555  1,  12|                             sama chmura pyłu z wolna osiadała na drodze. Jeszcze długo
10556  1,  8 |                             i równie szorstko -- nie osiadłby był...~Książę otarł czoło
10557  2,  24|                            że przychodnie, na waszej osiadli ziemi, przez wspólne dla
10558  1,  1 |                            starymi parkany bezradnie osiadły. Brzęczą pszczoły, osy,
10559  1,  8 |                            tamtejszym, przed wiekami osiadłym, a tak duszy znajomym! Trafiały
10560  2,  22|                         czego kto silnie pragnie, to osiąga na pewno, dołożywszy starania.
10561  1,  12|                        stosownej, kiedy nie pora już osiągać korzyści wyższego rzędu.
10562  2,  8 |                             kochają jak oni w sobie. Osiągali chwile szczęścia największego
10563  2,  1 |                     zastanowieniem. Jedynym środkiem osiągnięcia jakiejkolwiek gotówki, niezbędnej
10564  2,  17|                        niepodległość, jako ich armia osiąść i czekać aż do czasu. Z
10565  3,  9 |                            Tabor, Podbiel, dotarł do Osiecka, Pogorzeli i Warszewic.
10566  3,  17|                           szatny i doradca. W rok po osiedleniu się już Rafał wzniósł stodoły
10567  1,  1 |                              jarosławskim krajzamcie osiedli. Tam się wychowałem. Ojciec
10568  3,  2 |                          dokoła jego figury kałuża z osiękającego płaszcza i odzienia. Dym
10569  3,  6 |                             sam wędrowała zdziwiona, osierociała kura. Połamane płotki przed
10570  2,  17|                        cieniu grubym i tęsknym pniów osierociałych.~- Czy też zważacie, mościpankowie,
10571  1,  1 |                                  W młodocianym wieku osierocony przez rodziców, wzięty byłem
10572  3,  6 |                          ludzi, a ci mu w mig podali osiodłanego Bratka. Generał kazał dla
10573  3,  1 |                        istniejące porty, a do innych oskardami kuje wrota w rozszarpanej
10574  3,  3 |                             powybijane były od dawna oskardem wąskie otwory. Z każdego
10575  3,  3 |                             walenia w mury pobliskie oskardów saperskich, wpośród ryków "
10576  3,  3 |                          oblężnicze, zaopatrzonych w oskardy, i ruszono gromadnie na
10577  1,  7 |                             gałęzi, sączy się aromat oskoły...~Czuł w sercu szczęście
10578  2,  6 |                       kapelusza związanego pod brodą oskrzydlało jej twarz. Tylko niektóre
10579  3,  1 |                              szwadron o mało nie był oskrzydlony. Dowódca dywizji przysłał
10580  3,  1 |                           stron drwa i suchą mierzwę oślą. Krzysztof umieścił swego
10581  2,  21|                      dzisiejszą, zamiast mię nękać i osłabiać.~- Głupcze... - szepnął
10582  2,  17|                            Zaraz następowało wielkie osłabienie, dochodzące aż do omdleń.
10583  3,  7 |                             wszedł w miasto, był tak osłabiony, że wciąż przysiadał na
10584  3,  6 |                         drżały jak wczoraj, kiedy to osłabł w lesie nadarzyńskim. Serce
10585  2,  2 |                             patriarcha, spracowane i osłabłe nogi na łożu i nie wstawać
10586  2,  24|                             pola rannych, chromych i osłabłych. Stanęły wreszcie wojska
10587  1,  13|                      zstępując całą ziemię płaszczem osłaniają, uciszał się z wolna. Mroczne
10588  2,  13|                           welon, zasłona drogocenna, osłaniająca tajemniczo te sioła ledwie
10589  1,  7 |                              i słodyczy pełne cienie osłaniające święte jego szaty... Tylko
10590  1,  10|                        oczodołami i utrąconym nosem, osłaniającej wstydliwie łono zapleśniałe
10591  3,  4 |                         Świeciło wielkie, złotolite, oślepiające słońce. Uczuł, że go ludzie
10592  2,  7 |                           niespodziewanie, a wciąż w oślepiającym jasnowidzeniu, które trwało
10593  3,  3 |                         osmalił mu twarz i na chwilę oślepił oczy. Gdy dym się rozpadł,
10594  1,  5 |                            pokoju, światła, które go oślepiło, szczęścia, które przyszło
10595  2,  18|                            górę i oczy zalane łzami, oślepłe z rozpaczy, szukały twarzy
10596  2,  11|                         Szwajcarowie diabelski most, oślizgły przesmyk w otchłani, gdzie
10597  2,  18|                            drzewami ogrodu, jak leci oślizgłymi polami i gnie zeschłe badyle.~
10598  2,  19|                            mówisz. Mondur z galonami osłom się spodobał. Zachciało
10599  2,  20|                        grubymi firankami. Spoza tych osłon i szyb dochodził teraz przyduszony
10600  3,  6 |                         kryjący żołnierza za lichymi osłonami, i teraz połowę swej siły
10601  3,  11|                      Wojciecha. Dymy białymi zwojami osłoniły miasto .i poczęły magać
10602  1,  17|                       marszałka Vaubana, Mantua była osłoniona jedynie wysuniętymi fortami
10603  1,  8 |                      horyzontu, wisiały teraz ciemne osłony nieruchomych chmur. Tylko
10604  1,  5 |                             Gdy do jej uszu doleciał osłuch wilczego cmokania, gnała
10605  1,  9 |                      podnosił wówczas głowę i blade, osłupiałe oczy wlepiał w niego, coś
10606  3,  14|                            klubach fizyczny zachwyt. Osłupiałymi oczyma wlókł się z miejsca
10607  1,  7 |                         oczyma. Miał jeszcze w sobie osłupienie i niemoc nabytą w chorobie.
10608  1,  2 |                              żuchwy. Rafał długo i z osłupieniem wpatrywał się w tę jego
10609  2,  11|                             hamulcu, ciągnione przez osły, muły i konie. Woźnica trzaskał
10610  2,  17|                        wyszła piąta i sześćdziesiąta ósma półbrygada, stanęły obie
10611  3,  3 |                             jego strzał. Pocisk dymu osmalił mu twarz i na chwilę oślepił
10612  3,  6 |                            rozwarł oczy. Był o jakie ośmdziesiąt kroków od linii nieprzyjaciół.~
10613  1,  17|                              baterie od pierwszej do ósmej, prace i czuwania dosięgły
10614  1,  10|                          wyczekiwała na swego, aż ci osmętnieje z tego, jako wierzba u drogi.
10615  1,  11|                       bitwachem-em beł, psiekrwie! W ośmi! Pod Kozubowem...~Na dany
10616  2,  2 |                          nocy w samotności rozważał, ośmiela się głosić, że natura złego
10617  3,  8 |                            nie zajmując miejsca, nie ośmielając się usiąść. W kącie pokoju
10618  1,  2 |                         wiedząc, co do siebie mówić, ośmielali się każdym spojrzeniem i
10619  2,  6 |                              pójdzie, że tam właśnie ośmieli się powieść za sobą. Serca
10620  1,  12|                       monarszych... demokratów... Ci ośmieszali "traktat" za zniesienie
10621  3,  6 |                         ponad głowami i u stóp. Kule ośmiofumowe łamały resztki rumowia.
10622  3,  6 |                            Nieprawdaż? Cztery armaty ośmiofuntowe, dwa granatniki sześciocalowe.
10623  2,  24|                       wojewódzkiego, młodzież od lat ośmnastu do dwudziestu pięciu, ale
10624  3,  12|                        ubrana, przy nadziei, w jakim ósmym miesiącu.~Wszyscy ledwie
10625  3,  1 |                             Śląska i maszerowania do Osnabrücku, gdzie była kwatera pułkownika
10626  1,  5 |                             szła w zawód z wichrami. Osnowa jej grzywy trzepała kiedy
10627  1,  1 |                       Jeszcze ważne sprawy... Podług osnowy rozkazu mej władzy ogłaszam
10628  2,  21|                            gospodyni. Tańczył tedy z osobami, które były w pobliżu, żeby
10629  3,  8 |                         Prywatnej nie prywatnej, ale osobista. Chcę dać, co mam ze sobą,
10630  2,  1 |                            otrzymywał do ręki na swe osobiste potrzeby więcej nad trochę
10631  2,  17|                              oto nasz Słoński, chłop osobisty, walny, z jednej sztuki,
10632  1,  14|                             fundamentach, wzniesione osobistymi siłami wśród ciężkich dni
10633  1,  11|                             uczuwa jego obecność, że osobliwe cienie przepływają przez
10634  2,  22|                           Szukając w tłumie jakiegoś osobnego stoliczka Rafał i Krzysztof
10635  2,  10|                              towarzysza kaźni. Gniew osobniczy wilka skupiał się w nim.
10636  2,  22|                            Krzysztofowi, który wciąż osowiały i bezczynny siedział na
10637  2,  2 |                            choroby - trąd i syfilis, ospa i tyfus, że stokroć gorsze
10638  2,  16|                             kłębiły dookoła jakiegoś ośrodka. Nekanda domyślił się, że
10639  1,  2 |                           ostatnim dworze w Górkach, Ossolinie czy Nasławicach, rzucił
10640  2,  24|                        wyszło. - Na wieki, prawi; tu ostanę i ciebie, prawi, stąd wygonię,
10641  2,  3 |                           która ci się odgraża zgubą ostateczną. Odpowiedz! Czyli prosta
10642  3,  8 |                        przyjdzie aż do takiej klęski ostatecznej...~- Jak bombardowanie Warszawy... -
10643  2,  13|                       przeprzągłszy konie, dążyli ku ostatecznemu celowi podróży. Jakiś czas
10644  3,  11|                           najbardziej umacniany. Nad ostatecznym ufortyfikowaniem tych miejsc
10645  1,  17|                          konnica, kompanie piesze na ostatku. Oznajmiono mu, że garnizon
10646  1,  6 |                              to miejsce, gdziem gwer ostawił, widzę, Dyląga już nie masz:
10647  1,  1 |                             las", mało znaną. W tych ostępach włóczyły się stada wilków.
10648  2,  14|                           Każdy parów napełniony był ostępami buków, dębów, brzóz, grabów,
10649  2,  9 |                       spływał z wierzchołków leśnego ostępu niby szata posępna. W dali,
10650  3,  17|                             gaje leszczynowe, zwarte ostępy grabiny z buczyną, młode
10651  3,  1 |                         skalnych zatokach, w żółtych ostojach, między wapiennymi nogami
10652  3,  1 |                              czerwca stała kwaterą w Ostradzie, stoczyła potyczkę pod Rudą
10653  1,  2 |                            śmiechu niespodzianego, a ostrego jak toczony sztylet. Wszczynali
10654  3,  2 |                         Stanął na pewnej wyżynie. Po ostrości przeciągu wietrznego domyślił
10655  3,  9 |                         wyciągnęła starym traktem na Ostrowiec, Sobiekursk, Kępę Gliniecką
10656  3,  9 |                              drewnianego kościołka w Ostrówku i kępy drzew otaczające
10657  3,  1 |                         został na sierżanta. Kapitan Ostrowski świetnie odznaczył się zarówno
10658  2,  15|                            samego koryta rzeki, były ostrowy z dawien dawna porosłe drzewami,
10659  2,  17|                       wstąpiła na pokład w Livornie. Ostrożność generała Rivaud, który z
10660  3,  8 |                              z zachowaniem wszelkich ostrożności wojennych. Po długiej przerwie
10661  1,  5 |                           Baśka szła krokiem wolnym, ostrożnym, nasłuchując i chrapiąc
10662  2,  7 |                       włochate, nastrzępione, mokre, ostrzami zanurzone w głębinie i dosięgające
10663  2,  13|                       zaspokoić głód, więc zaczynaj. Ostrzegam, że jeśli nie będziesz mówił
10664  2,  10|                           złe, kij mu sie na drzazgi ostrzepie, straci włade i pójdzie
10665  1,  12|                            świata, wyznać straszliwe ostrzeżenie, jedno i to sarno dawała
10666  1,  12|                      Wracając z tej wycieczki książę ostrzeżony był przez gondolierów, że
10667  2,  1 |                              kipi. Toteż tu młodzież ostrzy sobie na niego pazury.~-
10668  2,  17|                             jak se ta na nasze trupy ostrzyli bagnety. Wołali my na nich: "
10669  2,  1 |                          zabaw księcia Pepi. Wszyscy ostrzyżeni byli ŕ la Titus albo ŕ la
10670  2,  13|                       parskając śmiechem i wskazując ostrzyżenie głowy brata z pozostawieniem
10671  3,  3 |                            krótko, przy samej skórze ostrzyżonymi. Po lufie karabina zgrzytnął
10672  1,  16|                          niby złudne marzenia, które ostygły w powietrzu i rozwiać się
10673  2,  21|                            tych dwu dni twarz Rafała osunęła się, a oczy pełgały niezdrowym
10674  1,  8 |                          siadł na nogach. Barki jego osunęły się na ramę otwartego okna,
10675  1,  5 |                          dawał mówić. Rafał jak mógł osuszał swe "wąsy". Pomagała mu
10676  1,  8 |                            szlamuję i zarybiam, łąki osuszam. Rowy...~- Zgoła jak ów...
10677  3,  6 |                            te trwogi. Wiatr wiosenny osuszył samotną kroplę na obwisłej
10678  1,  11|                            Łeb jego był rozkudłany i osuty kurzawą drogi. Włosy wisiały
10679  3,  1 |                              rozkaz generała dywizji oświadczający, że wszystka siła idzie
10680  1,  1 |                          Korybuta i innych bywało.~- Oświadczam uroczyście wielmożnemu panu,
10681  2,  17|                             i z zapałem najgorętszym oświadczyli gotowość do dzieła. Ale
10682  2,  3 |                                Ponieważ jest północ, oświadczże w rzędach swoich, że zamyślam
10683  2,  3 |                      przysięgę!~Z wolna zaczęto lożę oświecać, a w całym zgromadzeniu
10684  2,  22|                                Raczcież nas łaskawie oświecić...~- Który tam w gębie najobrotniejszy?
10685  1,  16|                              a może nie. Jego jaśnie oświecona wola! Jakaż to musi być
10686  1,  1 |                         poszczerbione ruiny. Księżyc oświetla śnieg i lód, który na gzymsach
10687  2,  16|                     wszystkim był majster. Umiał tak oświetlać przedmioty i sprawy tego
10688  2,  1 |                         pustą już salę teatru, którą oświetlała samotna świeczka w latarni,
10689  3,  11|                         płomienie buchające z miasta oświetlały kościół. Cień od figury
10690  1,  12|                           jasność słońca. Użył go do oświetlenia i ciasnymi zeszedł schodami.
10691  2,  17|                             Młody Cedro ukazał się w oświetleniu poranka jak inny człowiek.
10692  1,  17|                           pewnej chwili kule ogniste oświetliły całe Payolo. To Redel wyczuł
10693  1,  5 |                          utworem imaginacji. Widział oświetlone pokoje, meble, sprzęty,
10694  1,  1 |                         widzenia.~Las ciemny, srogi, oświetlony blaskiem księżyca. Ogromne
10695  2,  1 |                       znalazł się w salach rzęsiście oświetlonych. Stary pałac, przez sprytnego
10696  3,  17|                        palono wraz z pniakami jodeł. Oswobodzeni z niewoli, ale ubodzy zarobnicy
10697  3,  9 |                            dziewczęta jak łanie, lud oswojony z hukiem wylewów Wisły,
10698  1,  5 |                              się jak pijana wiedźma, osypała go śniegiem dymiącym z dachu,
10699  3,  3 |                          Rzucił potem drugą gałązkę, osypaną nie rozwiniętymi jeszcze
10700  3,  15|                        grzbiety pagórków wapiennych, osypiska gipsu, płone ławy i wyniosłości
10701  3,  14|                        obojętnie, leżąc bez ruchu na osypiskach wapna, może tu ona gdzieś
10702  3,  3 |                         bagnetami i zamieniła się na osypisko cegły i wapna. Oszalały
10703  3,  17|                               krzyknął Rafał. - Czyś oszalał? Patrzajże, co ja tu mam
10704  2,  21|                        zawołał na nią cichym szeptem oszalałej rozpaczy, ślepej niedoli,
10705  1,  3 |                             robił?~- Raki łapałem.~- Oszalałeś! W zimie! W roztop... Drwić
10706  2,  6 |                           zamknąwszy oczy przed jego oszalałym spojrzeniem. - Czy są konie?~-
10707  3,  11|                              Piszczeli pod narożniki oszańcowań kościoła Świętego Pawła.
10708  3,  6 |                           Austriacy wdzierali się na oszańcowane chałupy, zdobywali każdą
10709  3,  6 |                           nieprzyjacielskim zburzone oszańcowanie Falent i formował znowu
10710  3,  6 |                             wsi z pola był już nieco oszańcowany, Sokolnicki użył dziesięciu
10711  3,  17|                          szelest odciosanego toporem oszastu, śliską melodię hebla, dzwonienie
10712  1,  13|                          strzęp dobrego imienia. Nie oszczędzili mi nawet ostatniego postrzału,
10713  1,  17|                           przerażenia. Ale i ich nie oszczędzono.~Ujrzeli, jak napadniętym
10714  1,  10|                            tak wahał się i namyślał, oszklone drzwi uchyliły się i wsunął
10715  1,  3 |                           ten skokiem znalazł się za oszklonymi drzwiami korytarza. Wszystkie
10716  2,  20|                            coś, co tamowało oddech i oszołamiało głowę. Im więcej się zdumiewał
10717  2,  13|                          wlepiając w Rafała oczy tak oszołomione, jakby jej przedstawiano
10718  2,  12|                              niedbale przepijając do oszołomionych dworaków.~- Jeść mi się
10719  3,  3 |                        szczęścia, jakby w tej chwili oszukał nareszcie ród ludzki, gwizdnął
10720  3,  10|                     wszystkie nadzieje rozbiły się i oszukały duszę. Widziałem spodlenie
10721  1,  14|                   zwierzchnikiem, tyranem, zdziercą, oszustem, jest większym stokroć złem
10722  1,  14|                             w knieję zdrad, matactw, oszustw, podejść takiego na przykład
10723  1,  14|                           jego tyrania, zdzierstwo i oszustwo. A ze złego, które jest
10724  1,  14|                            samemu zdzierstwu, samemu oszustwu.~- Doskonale! Tylko jakże
10725  1,  5 |                           zapach zdawała się ten dom otaczać. Czuł bezsilność rozsądku,
10726  1,  5 |                              lip, i szedł obok płotu otaczającego bardzo rozległy sad. Znalazł
10727  3,  2 |                                Polne koniki sykały w otaczającej nawale ciemności. Dźwięknie,
10728  3,  17|                            lesie wielki szmat ziemi, otaczający szerokim ramieniem rozdół
10729  1,  5 |                             uchylone ku niemu wargi. Otaczała mu głowę senna łagodność
10730  2,  1 |                         spełniał, na wszystko, co go otaczało. Nikt go nie rozumiał i
10731  3,  1 |                              wschód: lot jej wieczny otamują i zwolnią zdyszanymi piersiami.
10732  1,  4 |                            Pierwszy ją na uździenicy otargał i objeździł oklep, nocami,
10733  1,  11|                           zdarł go i osadził. Ogiery otarły się o siebie, a nogi księżniczki
10734  2,  17|                              ostatni, szorstki pokos otawy. Wśród drzew otaczających
10735  2,  8 |                      Ociężałymi źrenicami wodzili po otchłaniach leśnych szarozielonych,
10736  2,  6 |                             czarne, że zdały się być otchłaniami bez dna. Szły przed oczyma
10737  1,  10|                          były mocno zdrapane, figury otłuczone, kolumny czarne i ogołocone
10738  3,  4 |                            dzieciństwa. Zapachu mój, otocz mię i przygarnij do życia...
10739  2,  10|                              do przepaści przybliża.~Otoczę cię trwogą tak nieprzejrzaną,
10740  2,  1 |                             wieziesz w chwili, kiedy otoczon jestem przez mdłości.~-
10741  2,  9 |                       nieznanym, w zacisznej dolinie otoczonej lasami. Patrzał w te miejsca
10742  1,  7 |                          Jechali wolno w poprzek pól otoczonych borem, później znowu lepszą
10743  2,  9 |                              dzikiej maliny, z nagła otoczyli go ludzie. Nareszcie ich
10744  1,  13|                              Wówczas kilku żołnierzy otoczyło go ze wszech stron i siłą
10745  1,  5 |                         pewien rodzaj portyku na dwu otrąconych u dołu filarach z cegły,
10746  2,  17|                         prawi, cichaczem z Modeny do Otranto, pochwyćmy statki, usiądźmy
10747  1,  8 |                             a i twoja, przypuszczam, otrząsa się jak po emetyku, po owych
10748  2,  22|                            sen ciągle coś mamrotał i otrząsał się niespokojnie. Gdy otwierał
10749  2,  17|                     wspomniałem... Bardzo ja się już otrzaskał z wojną, a na myśl tamten
10750  3,  6 |                          drogi... - mówił Sokolnicki otrzepując szpicrutą bryzgi błota ze
10751  2,  1 |                            różne strony. Rafał jakoś otrzeźwiał i zdołał dopytać się o Jarzymskiego.
10752  3,  5 |                                 Wódki mu dawajcie na otrzeźwienie!~- Gorzałą go częstujcie
10753  2,  18|                           razie - pomrukiwał - kiedy otrzymacie krótki a węzłowaty rozkaz
10754  3,  11|                             wiadomość, że pomocy nie otrzymają. Książę Gintułt skoczył
10755  3,  7 |                            oczyścił i zalepił świeżo otrzymane pchnięcia, kazał mu dać
10756  2,  13|                          Jowiszu, pozbaw mię nadziei otrzymania klucza szambelańskiego,
10757  1,  12|                         rozległe stosunki umożliwiły otrzymanie drogocennego papieru z mnóstwem
10758  3,  2 |                            wino Alikante, porządkiem otrzymując złoty kielich z rąk żołnierza
10759  2,  17|                              gór, obległ nas generał Ott, a okręty angielskie lorda
10760  3,  10|                        tamtej chwili, słowo żywiącej otuchy. Trepka przeczuł niejako
10761  1,  7 |                           świecący się mech wiosenny otulał rudawosiną ich korę. Słońce
10762  2,  8 |                         kępach zeschłych borówek, co otulały luzem leżące kamienie, wypoczywali
10763  3,  3 |                             w klasztorze. Żołnierze, otuleni w płaszcze, spali leżąc
10764  1,  12|                               co je do snu wiecznego otuliły. Przywarł plecami do muru
10765  1,  10|                      panienki z twarzami cherubinów, otulone w lekkie muśliny i gazy
10766  2,  3 |                          tajemnic "czerwonego domu". Otulony w niedźwiedzie futro, wzdrygał
10767  2,  1 |                             przenikał go na wskroś i otumaniał mu głowę. Jarzymski posadził
10768  1,  17|                            rodzeni bracia solidarni, otwarci, zrośnięci. Ustały pospolite
10769  3,  3 |                       zawarli za sobą drzwi. Raptem, otwarłszy obadwa okna, wydali gromki
10770  3,  3 |                       arteria miasta-ulica Engracia, otwierająca się na Calle del Cosso i
10771  1,  17|                             ciosów parli chłopstwo i otwierali sobie drogę. Wnet jednak
10772  3,  6 |                          dźwigał ze snu. Tu i owdzie otwierało się pole jak zatoka werznięta
10773  3,  6 |                           zapewne musiała być rzadko otwierana bawialnia. Z podwórza wychylał
10774  1,  8 |                          zajęty gromadzeniem spadku, otwieraniem szafy i kuferka, a nade
10775  1,  14|                             i zastukał. Długo mu nie otwierano. Wreszcie, na odgłos coraz
10776  1,  5 |                           rozległ się powolny zgrzyt otwieranych drzwi. Stojąc na wichrze
10777  3,  9 |                            że jeszcze błądzi w parku otwockim i marzy o zmarłych. Ale
10778  1,  3 |                              spróchniałych zębów jak otworami klarnetu. Młodzież szkolna
10779  1,  2 |                         futryną. Wnet z dwu czarnych otworów wionęły białawe obłoki i
10780  2,  7 |                             w nie hałaśliwie mówiąc: Otwórzcie się, drzwi kochane, prowadźcie
10781  3,  1 |                            wychyną jeden za drugim z otworzeliska przepaści, roztrącą płynne
10782  1,  8 |                           żądza zagarnięcia klucza i otworzenia szuflady, ciekawość, co
10783  2,  12|                            na uśmiech fortuny. Drzwi otworzono szeroko i z wolna wszedł
10784  2,  13|                              d'une féconde source,~D'ou coutent cent petits ruisseaux,~
10785  1,  14|                           dziwnego: "la carričre est ouverte au génie", więc korzystają.~-
10786  3,  11|                             opatowską, owe wysunięte ouvrages extérieurs, w czasie dozorowania
10787  2,  13|                             La rose a 1'instant de s'ouvrir~Attend que la vermeille
10788  3,  17|                             i mnożyć jak niezliczony owad. Pług, puszczony pierwszy
10789  1,  1 |                      pogwizdują. Szmer liści, pogwar owadów i ledwie dające się ująć
10790  2,  12|                           niezdecydowany, ni tak, ni owak, i grając wciąż, pochrząkiwali
10791  3,  5 |                             żadnych, ani takich, ani owakich, ale za to kiełbasy Skarzyński
10792  2,  1 |                          Rafała pod ramię.~Niewielka owalna sala, na której progu stanęli,
10793  1,  1 |                          sypały się puchy śniegowych owałów i ginęły w podścielisku
10794  2,  14|                           żąć, konie leczyć, a nawet owce - oto moja dziedzina.~-
10795  1,  16|                              słomy pszenicznej przez owczarza Joachima. Buty były potworne,
10796  3,  3 |                              Trzeba było szukać stad owczych, krów i kóz w ich niedostępnych
10797  2,  24|                     uzbrojeni mieszkańcy miasteczek, owi "Holendrzy i Niemcy..."
10798  1,  12|                              niepodległej siły ducha owiały westchnienia rodu ludzkiego.
10799  3,  6 |                         zostawszy w tyle, widział go owianego błękitnym dymem i pomimo
10800  1,  5 |                        wsuniętą miał na uszy i głowę owiązaną szmatami. Konający ostatnim
10801  1,  4 |                        oprzęt wieczorny koni, bydła, owiec, wszystko zamknięte i klucze
10802  1,  1 |                               rzekę, psiedusze wiatr owieje. Wiatr szedł od Klonowa,
10803  1,  13|                             chłodem, lecz rzeźwością owiewa i dodaje mocy a wiary w
10804  1,  5 |                            głosi baśń ludowa, diabeł owija się dokoła figury, okręca
10805  3,  2 |                            dopiero kładli płaszcze i owijali się nimi. Oficerowie, którym
10806  2,  24|                              ujrzał jeźdźców w burki owiniętych, przemokłych, wskakujących
10807  1,  11|                              tego chłopa, do siebie, owionęła go od stóp do głowy jak
10808  2,  5 |                              wietrzyk lekkie i wonne owionęło jej czoło, głowę, poruszyło
10809  1,  11|                             a nogi księżniczki żarem owionęły nogi jeźdźca. Wówczas czartowskim
10810  2,  13|                             talerz Krzysztofa zupę z owoców, zaprawioną śmietaną. Młodzieniec
10811  2,  11|                            okolony ścianami wirydarz owocowy. Wiosna go już dotknęła.~
10812  1,  1 |                         rodzinnego domu! Za drzewami owocowymi ciągną się~niedostępne zarośla,
10813  3,  14|                           szelest pożółkłych zagonów owsianych, szum tamecznego lasu i
10814  3,  12|                          wypielęgnowane na chlebie i owsie, a chabety, na których przybyli,
10815  1,  7 |                            było mizerne pióra żyta i owsów. Gdy zmrok zapadł, w owym
10816  3,  17|                            stały płowiejącymi pasami owsy po polach. Był po starym
10817  3,  1 |                    Skarzyński, Porycki, Fijałkowski, Oyrzanowski, Trzebuchowski, Górecki,
10818  2,  10|                         zdoleł iść, kie cie postrzał ozbił abo ci gicale w tej młace
10819  2,  2 |                               wystrzela jako łodyga, ozdabia się kwiatem i nowe rodzi
10820  1,  14|                            długimi rzęsami. Mały wąs ozdabiał jego usta, pełne teraz uśmiechu.
10821  1,  1 |                              to do samej kości mięso ozdarł, jak cygankiem, aże w kolano.
10822  1,  12|                       Balustradę z kilkuset kolumn o ozdobach gotyckich, połączoną z kapryśnymi
10823  2,  11|                           słodki kasztan pąki, które ozdobiły końce jego nagich a powikłanych
10824  1,  15|                         puder z francuskiej fryzury, ozdobionej szynionem na tyle metafizycznej
10825  1,  10|                              kolumnami i architrawem ozdobionym sztukateriami, było dziełem
10826  2,  16|                          czworograniastych czapkach, ozdobnym połyskujący strojem, wreszcie
10827  2,  5 |                              cudnymi palcami żelazne ozdoby balkonu jakoby powrozy niedoli,
10828  1,  6 |                              wypalił. Wzieno mu gwer ozerwało. Zabił i siebie, i kolegę,
10829  1,  5 |                             głowie jego utworzył się oziębły i pusty ból, który co chwila
10830  2,  17|                              Tu i owdzie płonęła już ozimina, ale na ogół ziewało w polach
10831  1,  7 |                              omglone młodymi liśćmi. Oziminy spływały ku nim cudnymi
10832  1,  5 |                             przeraźliwych oczu wilka ozionęło go mrozem śmierci. Wtedy
10833  2,  10|                       wierchu mocny, ale go kopnij - ozleci sie próchno ś niego jak
10834  1,  1 |                         Klonowa, akuratnie. Takem se ozmyślał...~- Jak ja ci dam ozmyślanie,
10835  1,  1 |                          ozmyślał...~- Jak ja ci dam ozmyślanie, to się nogami nakryjesz!
10836  2,  21|                        łoskot. Rafał wiedział, co to oznacza. Szukają go. Myślał o tym
10837  2,  3 |                     znaczenie, ważność i rozciągłość oznaczając w długim wywodzie. Gdy na
10838  2,  21|                           każdy przegub ciała więcej oznaczał, wypowiadał i dokonywał
10839  2,  1 |                            uśmiech i ruchy, wszystko oznaczało siłę, równowagę, spokój.~-
10840  1,  4 |                         przychodzącym na pańszczyznę oznaczone ilości snopów do młocki
10841  1,  3 |                       ktokolwiek mógł mu powiedzieć, oznaczyć jednym słowem wielkość tego
10842  2,  17|                              W smutku powrócił wódz, oznajmiając upadek legionów. Kiedy już
10843  3,  7 |                                 wyjechałeś bez słowa oznajmienia.~Olbromski posępnie milczał.~-
10844  1,  17|                          kompanie piesze na ostatku. Oznajmiono mu, że garnizon poddał się
10845  3,  7 |                    czynnościom. Chirurg wnet wyszedł oznajmując, że chory za dwa, trzy dni
10846  3,  5 |                        obszernego domu zwrzaskliwymi oznakami czci, Krzysztof posadzony
10847  1,  1 |                              że to tylko koła były i ozwora, w sam szczyt Łysicy po
10848  1,  1 |                             koła ino-ino trzymały za ozworę, sworzeń se wyrychtowali,
10849  1,  7 |                              wiatr zwilgły, nasiąkły ożywczą wonią, rozszerzył się po
10850  1,  15|                       profesor spostrzegł szczególne ożywienie na jego licu i wytłumaczył
10851  2,  2 |                              W pewnej chwili oczy te ożywiły się i książę rzekł innym
10852  3,  4 |                            jakoby maszkary sztucznie ożywione... Jedne są z chropawego
10853  3,  6 |                         dowództwem pułkownika barona Pabelkovena. Zwartym szeregiem, ile
10854  2,  1 |                            lecz i na cześć kurnika w Pacanowie!~Głosy te ginęły w nadzwyczajnej
10855  1,  4 |                           spotkał wejrzenie krótkie, pachnące jako dym z przecudnych kadzideł
10856  3,  11|                           lewo i dążył w górę między pachnącymi ogrodami, między domkami,
10857  1,  8 |                              lip grały roje pszczół. Pachniał odurzająco subtelny, złotolity
10858  3,  13|                    całkowicie. Dopiero gdzieniegdzie pachniało siano przewiędłe. Jeszcze
10859  2,  7 |                           pajęcze. Niby rozlane wino pachniały z dołu kosówki przygrzane
10860  3,  15|                           nie być już podłym ludzkim pachołkiem... To mię omija! Teraz już
10861  1,  10|                            herbowymi blachy, biegali pachołkowie i kuchciki. Wkrótce ozwał
10862  1,  12|                              Rabusie!~- Daj go tu!~- Pachoły, siepacze!~Karabiny zamigotały
10863  3,  6 |                            ułan w pazury weźmie, mów pacierz, i to prędki! Tylko że ty
10864  1,  17|                            Daszkiewicz, podporucznik Paciorkowski. W furgonach wieziono rannych:
10865  3,  6 |                    amunicyjne. Chirurg zsadził swego pacjenta z konia, pobiegł w podwórze
10866  3,  4 |                         chodzą jak po piasku, jak po pacynach zeschłego wapna. Jeszcze
10867  1,  17|                       tęskliwie szyby, nie sypią się pacyny ze ścian i sufitu. Pogrążonemu
10868  3,  11|                             pustych beczek, kamieni, padanie gruzu.~- Ktoś ty - wyjęczał
10869  3,  6 |                             głowę pięściami utonął w padaniu czy rachunkach. Chwilami
10870  1,  14|                             mocno, jak święty Antoni Padewski kochał Boga, że dla własnego
10871  3,  2 |                        towarzysza, spotykał te konie padłe, leżące bez siodeł i uzd.
10872  3,  6 |                          dalekich sprawach nad rzeką Padus, nad rzeką Tyber, nad rzeką
10873  1,  12|                            Vicenzą, Weroną, Belluno, Padwą, Bergamo, Istrią, Dalmacją,
10874  1,  13|                             wonne pagórki otaczające Padwę, wapienne złomy Vicenzy.
10875  1,  13|                            swego woźnicę, ale nim do Padwy dotarł, już zaczął odzyskiwać
10876  2,  14|                         brzóz, grabów, klonów. Każdy pagórek był pięknym parkiem. Teraz,
10877  1,  8 |                              nieraz leżał na suchych pagórkach, otaczających niskie łąki
10878  2,  17|                     dziedziniec. Słońce się kryło za pagórkami i od wielkich drzew, od
10879  2,  17|                              mój, Boże! Dołami onych pagórów, precz w wyżyny, pomiędzy
10880  2,  11|                        szarością wyschłe, kamieniste pagóry. Lśniły się pod słońcem
10881  2,  13|                             oczyma krajał na ćwierci pain de gibier, mrugając na Rafała,
10882  3,  5 |                            chwat. Kozła magnąłeś jak pajac w cyrku, a farbowałeś, bracie,
10883  1,  6 |                              zwierząt, wysnuwają się pająki wielkie jak wiązy, z nogami
10884  1,  7 |                             zieleni, jakoby tuwalnią pajęczą. Już krzywe, grubaśne pnie
10885  1,  3 |                    cwałującego konia. Snuje się jako pajęczyna, a gdy stanąć i słuchać,
10886  1,  17|                             się bezradnie po starych pajęczynach, które mąka obarczyła, po
10887  1,  2 |                         śpiewów i muzyki. Kilkunastu pajuków rwało na folwarcznych szkapach,
10888  2,  11|                           listowie, a słodki kasztan pąki, które ozdobiły końce jego
10889  2,  23|                              i adiutant polny, dalej Pakosz, Weyssenhoff, Godebski i
10890  3,  6 |                          babsko z nieustannym jękiem pakowało pierze w rozdartą pierzynę,
10891  1,  6 |                          otwarły i do tego zołmierza pakuje się dwonastu diabłów. Zołmierz
10892  1,  1 |                       jeszcze przekładam flejtuchy z pakuł nad papierowe.~- Otóż, przeciw
10893  1,  1 |                     szorowania wnętrza flint mokrymi pakułami, okręconymi o stempel, nie
10894  3,  6 |                            tłoczyli się na drogę pod pałacem. Z trudem formowali oficerowie
10895  3,  17|                             nową groblę z upustem na palach bitych i odrestaurował młyn,
10896  3,  7 |                              tam odprowadzono.~Brama pałacowa była otwarta, a na podwórzu
10897  2,  14|                         krajzamtu. Chaty im buduje z pałacowatymi oknami, felczerów sprowadza,
10898  3,  9 |                        generała. Rafał wsunął się do pałacowego przedsionka, gdzie Sokolnicki
10899  2,  3 |                             Ujrzał płomień spirytusu palący się na wzniesieniu, gdzie
10900  3,  7 |                               a w głębi ogrodu front pałacyku i balkon. Stanęły naprzeciwko
10901  1,  11|                          miał pełną dymu, w kościach pałające zarzewie, a przed całą duszą
10902  2,  3 |                        Każcie mu doświadczyć skutków pałającego ognia. Tak, Bracia moi!
10903  1,  7 |                      zatrzymał się znowu przed nim i pałającymi oczyma rozniecał w nim swadę.
10904  1,  1 |                            to tu, to tam po zgiętych pałąkach. Rafał pomagał Kacprowi,
10905  1,  3 |                       wzrostu, szczupły, żylasty, na pałąkowatych nogach, ale silny jak koń.
10906  1,  7 |                              baldachimem starego bzu pałała zielenią darni okrywającej
10907  1,  1 |                           zawsze z całego rodzeństwa pałaliśmy ku sobie afektem braterskim.
10908  3,  9 |                             w jakieś dziury najeżone palami, w trójgran zaciosanymi.~-
10909  3,  11|                              do naprawienia zastąpił palanką. Poza murem bito jeszcze
10910  3,  15|                           sumieniu, przeciw własnemu pałaszowi służyć. Biję się z samym
10911  3,  6 |                           ćwiczony i zwinny żołnierz palatyński dosięga nowo zaciężnego
10912  3,  6 |                            ukazały się barwy huzarów palatyńskich z kompaniami pandurów, z
10913  1,  17|                            drodze samotnej. Minąwszy Palazzo del Té książę szedł ku Miglioretto
10914  3,  3 |                        zatrzaśniętych. Palce-szpony, palce-pazury wpiły się w jego gardziel.
10915  3,  3 |                         łoskot drzwi zatrzaśniętych. Palce-szpony, palce-pazury wpiły się
10916  3,  13|                              źle. Pan na mnie kiwnął palicem i raz dwa kazał przez zęby,
10917  3,  5 |                        nieskończone linie od białych palików. Gasły w łagodnym zamgleniu
10918  3,  3 |                           Tliły się smrodliwie stare palimpsesty, pergaminy i foliały bibliotek
10919  1,  17|                             na Corso delie Barche al Palio. Zielona od skrzeków woda,
10920  3,  18|                           nasypach martwej ziemi, po palisadach z drzewa, po rowach z kamienia.
10921  1,  17|                         śmiertelna. W fosach, między palisadami, w martwych kątach narożników
10922  2,  8 |                            za pasem wąskie siekiery, pałki-bunkosze w ręku. Oglądał ich koszule
10923  3,  8 |                         twarz jego, długi, mięsisty, pałkowaty nos, wygolone wargi grubych
10924  1,  8 |                             miał lepsze, że te twoje palladia były jak owa żaba Lafontena.~-
10925  3,  3 |                          boskie, kształt córy Diosa, Pallady Ateny. Ale wraz uwydatni
10926  1,  17|                            aproszów od Certosy przez Pallagina, Dosso del Corso i Chiesa
10927  2,  17|                            przewiewnym pałacu między palmami huczna muzyka, śpiew. Wino
10928  2,  11|                           brazylijskie i afrykańskie palmy. Ich pnie chropawe i włochate,
10929  2,  20|                             weneckie sztylety i małą palną broń na wypadek. Za to modne
10930  1,  1 |                            już wolałbym sobie w nogę palnąć niż w takiego psa. No, a
10931  1,  1 |                              lotkami. Złożyłem się i palnąłem.~- Skrzydła też to miał,
10932  3,  6 |                          tuleje napełnione materiami palnymi.~Ogień obejmował stosy drzewa,
10933  3,  2 |                        godzin wykręcane ręce, a nogi palone wolnym ogniem!~Szedł w tym
10934  1,  1 |                         prawo i w lewo. Kiedy Rafał, palony żądzą współdziałania, dopominał
10935  1,  12|                       wbijają w muł miliony dębowych palów, na nich wznoszą blisko
10936  3,  3 |                           szkatułki, pełne papierów, pamiątek, świętości rodzinnych. Tliły
10937  3,  5 |                        herbami grandów hiszpańskich; pamiątkowe kubki i kielichy z kokosowego
10938  1,  16|                             Wszystkie Żydy w mieście pamiętają o tym przez dwa dni. Raz
10939  1,  2 |                         kontusz, Bóg wie jakie czasy pamiętający, "na opaszki" wrzucony -
10940  1,  17|                       sprzedawca, samego Wirgiliusza pamiętały. Gdy wyśliznęły się ostatnie
10941  2,  17|                            tego jak pacierza. A to - pamiętam-Karol Emanuel IV, sardyński król,
10942  3,  8 |                    najstarszy - ciągnął Dąbrowski. - Pamiętamy.~- Jestem rangą najstarszy,
10943  1,  17|                              nieziemskie. W tym śnie pamiętnym książę przebiegł jakieś
10944  3,  2 |                          stojące. Spoczęli dopiero w Pampelunie, fortecy zajętej już przez
10945  2,  1 |                           sam na hetmańskim łożu i o panach swych zapominasz! - wołano.~
10946  2,  12|                             drugi regiment pandurów, Panalisten Croaten grafa von Nadasti,
10947  1,  11|                           pan. Cóż ty, człowieku? Na panaś swego rękę podniósł? Na
10948  2,  8 |                           podobnych do piór skrzydła pancernego rycerza, chwiały się odwieczne
10949  1,  1 |                              sam odwiózł do chorągwi pancernej, co się wówczas uwijała
10950  3,  6 |                        formowali oficerowie sekcje i pancerzowe roty z boku armat.~Sołtyk
10951  2,  10|                            kómorak ludzkich pusto... Pandury a wojaki wse nam deptali
10952  1,  15|                         wzoru starych pieczeniarzy i panegirystów doby Stanisława Augusta,
10953  3,  3 |                            klasztorem S. Juan de los Pańetes dosięga wąską uliczką rzeki
10954  1,  14|                            mi wtedy - jeśli spalą na panewce swoją rzeczpospolitą". Słyszałeś!
10955  1,  1 |                        czarna woda strzyka w miskę z panewek. Nudziła go rozmowa i obecność
10956  1,  2 |                           zajechać...-mówiła starsza pani-a przewrócimy wszystko, mości
10957  1,  2 |                              przenieść sanki razem z paniami na drugi brzeg rzeki, dostanie
10958  2,  3 |                            doświadczył niewymownego, panicznego uczucia przestrachu. Słuchał
10959  3,  11|                           trwoga śmiertelna, popłoch paniczny. Mieszczanie uciekali od
10960  2,  13|                           Rafał przypatrywał się tej panience, gdy tak z roziskrzonymi
10961  2,  17|                            tańca. Mówiło się pięknym paniom i wesołemu gronu oficerów,
10962  2,  13|                          temu oto... panu hrabiemu i pannie hrabiance.~Stary pan poprawiał
10963  2,  13|                            Nie można od razu, mościa panno... Ale skoro się tak wszyscy
10964  2,  6 |                   Sandomierszczyźnie. Ochmistrzyni i pannom służącym kazała czekać na
10965  2,  1 |                               Ciemności niezgłębione panowały naokół. Nigdzie nie było
10966  3,  12|                       polskich w stronę Zawichosta i panowania austriackiego w mieście,
10967  1,  1 |                              błogiej pomyślności pod panowaniem najjaśniejszego cesarza
10968  2,  1 |                        dobranych szpaków, a w niej z pańską gracją rozwalonego kolegę
10969  1,  13|                          kantonów Szwajcarii i wielu państewek niemieckich. Książę Gintułt
10970  3,  9 |                             czas i ludzi, w swoim są państwie...~Zwrócił konia i pomknął
10971  2,  17|                            pod Auerstadt - i pruskie państwo roztrącone! Uzurpator! ten
10972  3,  5 |                            jak w nieboszczyku Sanszo Pansy... Jeść mi się chce.~Siadł
10973  1,  8 |                              nędzna i bardzo biedna. Pańszczyzna w takich warunkach... Właśnie
10974  1,  1 |                         Święto, gdy przypada w dzień pańszczyźniany, liczy się na korzyść pracowitego
10975  1,  4 |                            niesprawiedliwie, chłopów pańszczyźnianych i rozkrwawiał gęby parobkom.~
10976  3,  17|                        płotów, że chłopi uwolnieni z pańszczyzny nie podtrzymają już teraz
10977  1,  10|                           posadzkach, a szelest jego pantofli oddalił się zupełnie, Rafał
10978  3,  6 |                              za kościołem raszyńskim panują już nad groblą i mogą bić
10979  1,  8 |                            ośmielił rękę podnieść na pany.~Twarz Olbromskiego targnęła
10980  1,  12|                             zapatrują na maksymy Fra Paola Sarpi, na owe wytyczne zasady
10981  2,  22|                              częstochowskiej. Między papierami tego landrata znaleziono
10982  2,  22|                             Damy.~- Jeśli wywalą nie papierkami, ino twardym pieniądzem,
10983  1,  1 |                     przekładam flejtuchy z pakuł nad papierowe.~- Otóż, przeciw lepszemu
10984  2,  17|                           między sobą, widziało się, paplali my, we swoich ścianach.
10985  1,  15|                            obojętnością i wzgardą do paplania belfrów. Niektórzy z jego
10986  2,  13|                             palec do góry.~- Milczę, papo, gdyż jem i jestem wzorem
10987  2,  7 |                             skrzypy i miękkie błotne paprotki zielonowłose, końskie ziele
10988  3,  3 |                   niewidzialne ziarenka. Na balkonie papuga zielona bujała się w wysokiej
10989  2,  13|                         Obiecałem mu dla zachęty, że papuś obmyśli dla niego jakąś
10990  2,  13|                             nawału wrażeń.~- Filut z papusia... - szepnął Krzysztof nachylając
10991  2,  13|                            szambelan... przepraszam, papusiu!... - mruczał Krzysztof -
10992  2,  18|                               I boję się swoją drogą papy... Nie ucz mię pan hrabia
10993  2,  17|                          plugawą i nędzną zemstą się parać. Nie fałszywymi przysięgi,
10994  2,  21|                              safanduła. Dojedziemy z paradą.~- Frau Olowski ist ja...
10995  3,  1 |                       dopiero paniczowi śpilował! Na paradę ma oficer szarfy srebrne,
10996  2,  21|                         przystroju głowy 1'oiseau de paradis... Dalej szeleszczą suknie
10997  3,  2 |                            kościelnych, na suknie do paradnego katafalku... W stronie prezbiterium
10998  3,  2 |                           kładł codzienne ubranie na paradny strój, a jeszcze na to wciągał
10999  2,  17|                              austriackie nie krokiem paradnym szło, lecz żeby go odmieniło
11000  2,  24|                             szwadrony ćwiczyły się i paradowały oklep. Jeszcze też prawie
11001  1,  4 |                            Wśród matron i personatów parafialnych bokiem zwrócona siedziała
11002  2,  13|                              ja, siedziałabyś między parafialnymi makolągwami jako równa pierwszej
11003  3,  2 |                       podeszwami i obcasami wiernych parafian, wyniesione prochem przez
11004  1,  17|                           dzieje, dzieje się na mocy paragrafu sekretnego, dodatkowego,
11005  3,  14|                              po trzykroć przerznięta paralelami, nieprzerwanie idącymi aż
11006  3,  16|                       jeździł w tę stronę, wymijając paralele idące ze wschodu po obudwu
11007  1,  17|                      wszystkich baterii austriackiej paraleli. Słychać było głuche stękanie
11008  2,  18|                             przekradać "do Polaków", paraliżowała wykonanie zamiaru, dawno
11009  2,  24|                              i tornistrów. W torbach parcianych, po dawidowemu, żołnierze
11010  3,  11|                              żołnierzy i chłopów pod parciem zdobywczej kolumny austriackiej.
11011  3,  6 |                           sub rosa, że my nie na bal paré idziemy za tę grobelkę.
11012  3,  14|                              zdołał uchwycić oczyma. Parękroć razy sprawdził kierunek
11013  2,  1 |                            za drugą, dworki otoczone parkanami, zza których rozłożyste
11014  2,  13|                           prostacze, gapiące się zza parkanów... Wysokie, badylaste malwy
11015  3,  2 |                      naprędce wkopane w ziemię słupy parkanu z poprzeczną żerdzią. Do
11016  2,  14|                            Każdy pagórek był pięknym parkiem. Teraz, na jesieni, owe
11017  1,  3 |                    kępiastych, a jak lasy rozrosłych parków Dzikowa.. Z tego widoku
11018  3,  6 |                      Nadaremnie z gołą szpadą w ręce parł ich swym koniem Godebski...~
11019  3,  11|                              się narady z przysłanym parlamentarzem, postanowił wyspać się należycie.
11020  1,  17|                          Błyskawicami nagłych ciosów parli chłopstwo i otwierali sobie
11021  1,  6 |                          szumnolotne wybuchy zamieci parły wszystek dym w jeden kąt
11022  2,  20|                      powtórnie. Każdy najnędzniejszy parobek ma prawo przebywać w tym
11023  1,  8 |                          izby wszedł znowu Michcik z parobkami w celu wysunięcia sofy na
11024  2,  6 |                         godzin w spazmach tęsknoty i paroksyzmach zwątpienia. Nierychło, nierychło
11025  3,  3 |                         jeśli chce w sobie zagłuszyć paroksyzmy dawnej duszy.~Cóż ja mam
11026  3,  6 |                          ranka. Koń pod nim zdrowiem parskał i niósł go miłościwie. Każde
11027  1,  5 |                              się w cudny bieg. Dziko parskała. Zdało się, że chce wyrzucić
11028  2,  21|                            się huk wystrzałów. Rafał parsknął śmiechem. Krzysztof patrzał