Tom, Rozdzial

11029  1,  14|                             bezdomne ludy Masagetów, Parsów i Numidów. Wyrywamy na rękę
11030  2,  1 |                           przed lustrzanymi drzwiami parterowego domu. Wybiegł służący w
11031  2,  1 |                            mężczyzna siedzący w loży parterowej.~- Dziękujemy za tak dramatyczną
11032  2,  1 |                          niektórzy zostali na środku parteru. Rafał znalazł się w bufecie
11033  2,  1 |                            brzegi. Znalazłszy się na parterze, w sąsiedztwie lóż zajętych
11034  3,  6 |                          zostanę naczelnym wodzem in partibus infidelium, nie zapomnę,
11035  1,  7 |                            się do miętoszenia żuchwą partyki razowego chleba oraz skiby
11036  3,  14|                           band gerylasów w Aragonii. Partyzant Porliera, zwany Marquesito,
11037  1,  13|                             o słabostkach dyrektorów paryskich i cisalpińskich poznawać
11038  1,  14|                          pism przeczytanych na bruku paryskim, rozmów i widoków nowych,
11039  2,  17|                         przystani Cap-Français okręt pasażerski. Siedziałem ja wtedy na
11040  3,  15|                             koń andaluzyjski, dobrze pasiony kukurydzą.~- Kula mię durch
11041  3,  1 |                             niezmiernymi korzeniami, pasja do wielkiego a mocnego czynu.
11042  1,  2 |                              z fartuszkiem linowym w paski, bez żadnego upiększenia.
11043  1,  1 |                           dymów. Wyniosłe góry dwoma pasmami spływały ku Łysicy i wrastały
11044  2,  10|                              Łysicy w Świętokrzyskim pasmie. Przyjdą z daleka, nadciągną
11045  3,  9 |                            tworzyła modre jeziorka i pasmugi świetliste, po których wiosenny
11046  3,  10|                               srebrzyły się teraz od pasmugów zlewnej wody. Deszcz ustał.
11047  1,  2 |                              miejsce. Zabłysły kółka pasów, barwne kierezje, wyszywane
11048  1,  12|                              pozłocistych giwerach z pąsową kitą. Ciągnęli wciąż, wywalając
11049  3,  1 |                             skóry... Paniczu, wam by pasował okropnie ten lansjerski
11050  1,  2 |                             świecie porównać, wybuch pąsowego ognia policzków spływającego
11051  2,  23|                         rotmistrz. Pierwszy niósł na pąsowej poduszce pałasz króla Jana
11052  1,  12|                          mundurach niby błękitnych z pąsowymi wyłogami, w pozłocistych
11053  2,  13|                      szczęśliwa!~- Jesteś ubrana jak pasterka Filis, a tymczasem... Przedstawiam
11054  2,  17|                             świętą osobę Najwyższego Pasterza jegomości piersią swoją
11055  1,  4 |                            kiedy hasała swobodnie na pastewniku... On pierwszy dopadł, pierwszy
11056  3,  9 |                             szli w bród za przewodem pastucha. Ciężko było z przeprawą
11057  3,  9 |                         malowały się w opowiadaniach pastuchów chodzących za bydłem. Mówiono
11058  1,  2 |                           Piastowskim obyczajem...~- Pastuchy od prosiąt w lejbikach z
11059  2,  12|                              obok nich kuca na ziemi pasturka, workiem od deszczu i ziąbu
11060  2,  17|                nieprzyjaciela postrach morderstwami. Pastwiono się na jeńcach wojennych.
11061  3,  9 |                      Nadbrzezia na wzgórek od strony pastwisk i Zagórnego Otwocka. W skok
11062  2,  17|                     pustkowie odłogów jesiennych. Na pastwiskach po nadrzeczu lśniła się
11063  3,  17|                          Niwa ta służyła aż dotąd za pastwisko. Wyrosły już na dawnych
11064  2,  2 |                           drzewa, jestem jak głaz na pastwisku, który tylko od własnego
11065  1,  1 |                        Nardzewski.~- Biedyć-ta duży! Pasyjka niewysoka, ino gruba na
11066  1,  5 |                             i kły. Straszliwa, długa paszcza wżarła się w kożuch na jego
11067  1,  2 |                         szyją jak u żyrafy i ruchomą paszczęką, czerwonym suknem wybitą.
11068  3,  3 |                            na wierzchu. Szarpali się paszczękami jak rozjuszone psy. Nagie
11069  1,  5 |                              dłoń trafiła w rozwartą paszczękę i wbiła się aż po gardziel.
11070  3,  3 |                           susem skoczyli ku ziejącym paszczom armat na wzniesieniu. Dopadli.
11071  2,  20|                    zadokumentowane wizami na dawnych paszportach, nieposzlakowanie lojalne
11072  2,  20|                               Nieco trudności było z paszportem Olbromskiego, ale i te przełamano,
11073  3,  9 |                          Chwalił Warszawę... Wkrótce patem przyszło do tego namiotu
11074  3,  5 |                       przyjął z rąk kaprala kopiastą paterę wieprzowego mięsiwa, popchnął
11075  2,  14|                           personaliter, aby pożegnać paterna rura, i zapłakawszy...~-
11076  3,  5 |                            rarogów i chimer; wielkie patery na owoce z malachitu i żółtego
11077  1,  5 |                           roku 1796 i zaczął głośno, patetycznie czytać:~"List generała Buonapartego
11078  1,  4 |                            wszystko tak mechanicznie patriarchalnym trybem, "jak w zegarku".
11079  2,  1 |                            jego podpis z odpowiednio patriotycznym zakrętasem, co wtedy? Gdzie
11080  2,  1 |                              przez wulkaniczne ognie patriotyzmu d'antichambre i dlatego
11081  1,  8 |                            obozu nad ranem z nocnych patrolów? W cóż się obróciły troski
11082  3,  6 |                              Z tych dziesięciu miało patrolować, a piętnastu iść w kupie
11083  2,  1 |                           drugi, trzeci... Żołnierze patrolu dobyli szabel i poczęli
11084  2,  22|                          spotkania z nowym oddziałem patrolującym. Ale drogi tu nie były woźnicy
11085  1,  1 |                          buka... Słyszane rzeczy!... Patrosz... - mruknął do strzelca.~
11086  1,  1 |                         siedział w kucki nad sarną i patroszył ją. Skrwawionymi rękoma
11087  1,  12|                       również rozniecali namiętności patrycjatu weneckiego przeciwko Francji,
11088  1,  12|                             dumą i wzgardą istotnych patrycjuszów lżono dowcipami ową żarłoczność
11089  2,  11|                              Śpij w spokoju, potężny patrycjuszu... - rzekł Gintułt odchodząc
11090  3,  1 |                           błękitu nieba, jakoby snem patrzącego oka, aż wreszcie wymykała
11091  3,  3 |                             i euforyczna pieśń duszy patrzącej w rozchylone niebiosa-wszystko
11092  3,  12|                            oczyma, na pół przytomny, patrzący w jeden kąt. Czoło miał
11093  1,  10|                     dziewczątka odbijał się w oczach patrzących jako uniesienie. Ruchy te
11094  1,  7 |                            utopione. Zdało się wtedy patrzącym, że ta chwila trwać winna
11095  2,  17|                       Dziewięć ja lat na jego sprawy patrzający, .takiego dzieła...~- Dziewięć
11096  3,  17|                      krzyknął Rafał. - Czyś oszalał? Patrzajże, co ja tu mam do roboty!
11097  1,  8 |                            ze szkoły i na owe sprawy patrzałem ze czcią, jako na rzeczy
11098  1,  7 |                            sprawy publicznej krwawym patrzaliśmy okiem. Każdy zaufał w szpadzie
11099  2,  20|                      szlacheckim, na którego z ukosa patrzano. Hardo podnosił oczy i tyle
11100  2,  22|                         tęgiej, dostatniej - kupę... Patrzcie, koledzy, na mnie! Miesiąc
11101  2,  14|                             się w duszę niemiecką od patrzenia i nauki? Nigdy! Jesteśmy
11102  2,  2 |                            jej nakazał taki uczynek?~Patrzmy, jak oczy Pustelnika, wyschłe
11103  1,  10|                        miroir... Lubię, żeby we mnie patrzono - cha-cha!...~- Ja la boîte
11104  3,  4 |                              wiem.~- Przecie na mnie patrzycie?~- Patrzę.~- No, my razem
11105  2,  1 |                       niezmierną serdecznością, inni patrzyli na się wzajem spode łba.~
11106  3,  3 |                              salonu. Martwymi oczyma patrzyły we drzwi. Nim słowo rzec,
11107  1,  3 |                            ręki. Wtedy polowy końcem patyczka zaczął wyciskać jad z pęcherzyków
11108  1,  7 |                          służącemu nazbierać suchych patyków i rozniecić ognisko. Wnet
11109  2,  17|                               dusza bez trwogi... To Paulina Buonaparte, siostra Pierwszego
11110  2,  1 |                          powiedziałem ci. Chodzi jak paw, nie poznaje najtęższych
11111  2,  2 |                           bezgranicznym odosobnieniu Paweł z Tebaidy sto lat przepędził,
11112  2,  22|                           rycerstwa, a choćby ot i z Pawełkiem, sąsiadem Kuleszyńskim!
11113  1,  1 |                  siostrzeńcowi tak upragniony koniec pawęzu. Rafał z pietyzmem oparł
11114  3,  9 |                        poprzek żerdzie, koły, drągi, pawęzy, którymi podważali z bajora
11115  3,  5 |                     kryształu w kształcie łabędziów, pawic i krogulców, w kształcie
11116  1,  2 |                        czapkę karmazynową, rogatą, z pawim piórem. Pas z kółkami pobrzękiwał
11117  2,  10|                          Piecioro uciekło - ja zaś w pazdurak im ostał.~- Cóż wtedy?~-
11118  2,  10|                              w sobie, chyć się ónego pazdurami i trzym, a powiedz se tak:
11119  3,  1 |                        służbowe, ale koniec końców w październiku przedostali się do twierdzy
11120  3,  6 |                            koszuli, wprost ze snu, z paździorami słomy w kosmatym łbie, wyrzucał
11121  2,  13|                       koronkowe mankiety, utrzymanie paznokci i rąk, sposób trzymania
11122  3,  3 |                            szczerby, wszczepiali weń paznokcie i końce stóp, darli się
11123  1,  3 |                          gardło Filipa w pięściach i pazurach Rafała. Z białych nosów
11124  3,  1 |                          własną duszę. Nasze go ręce pchają i niosą tam przecie, dokąd
11125  1,  7 |                             duszy, chorej z miłości. Pchało go, żeby wyskoczyć z bryki,
11126  3,  3 |                             we dwu innych ciałach... Pchnąć własną duszę, umierając,
11127  3,  11|                             głębi długiego podwórza. Pchnęli drzwi, zawarte na zardzewiałą
11128  1,  14|                       plunięcie w natarczywe ślepia, pchnęło go na schody. Sam znalazł
11129  3,  7 |                             zalepił świeżo otrzymane pchnięcia, kazał mu dać posiłek i
11130  2,  21|                           wodzie. Silnie od początku pchnięta łódź przebiła wiry głębokiego
11131  2,  22|                              podków po grudzie. Wnet pchnięto drzwi: Rozległo się kołatanie,
11132  1,  3 |                       patyczka zaczął wyciskać jad z pęcherzyków pod jej zębami. Rafał wspomniał
11133  3,  6 |                              Pomiędzy ich szlakiem a Pęcicami stało bagno-głębia, bezgruncie
11134  3,  6 |                            wracały spod Komorowa czy Pęcie do Puchał. Latali do jazdy
11135  3,  5 |                           krzyknął.~- To jest mundur Pęczkowskiego z czwartego pułku piechoty.
11136  1,  14|                            swych kościach ten ciągle pęczniejący lwi szpik. Umiem ja już
11137  3,  3 |                              zdecyduje się na skok - pęd konia i nastawiony grot!
11138  1,  15|                         czujność i przyprawiać ciało pedagogiczne o zgrozę, rozpacz i przedwczesne
11139  2,  1 |                            zowie, z instrukcją, choć pedant i kaznodzieja. Stał w mojej
11140  1,  3 |                             tylko sam prorektor oraz pedele zostali w korytarzu. Gdy
11141  1,  3 |                             powietrze.~Pan Filip był pedelem szkolnym, zwierzchnikiem
11142  2,  7 |                            rojąc się w nim jak biały pędrak, który trupa pożera. Dokoła
11143  1,  3 |                       rozkosz fizyczną niesłychanego pędu w miękkiej kolebce przepaści.
11144  3,  11|                             pułkownika Weyssenhoffa, pędzące w cwał na wzgórze Świętopawelskie.
11145  2,  12|                          dążysz w stronę Krakowa. Ja pędzę wprost na Tarnów, do siebie.
11146  3,  6 |                              rozkosz w tym wichrowym pędzie.~W zmrużonych oczach miał
11147  1,  14|                             się w gruzy. Życie szło, pędziło naprzód, wrzało od rozbudzonych
11148  2,  13|                             Niemców, dostał jeszcze "pędziźrybię"? Cóż wy na to?~- Jest gotowe... -
11149  2,  1 |                              Piękne, ach, dekoracje "pędzla" pana Smuglewicza i wycie
11150  3,  3 |                            wypadli teraz jak wichrem pędzone liście tańczący, deklarnatorowie,
11151  3,  11|                             masy ludzkiej rozbitej i pędzonej odepchnął ich w głąb rozpadliny.~
11152  3,  6 |                       powrózkach krowiny-żywicielki, pędzono prosięta z pieczołowitością,
11153  3,  3 |                              bandą mężczyzn i kobiet pędzonych bagnetem szedł wysoki człowiek
11154  2,  12|                         wlekli się najętymi szkapami pejsaci Żydzi. Pod wieczór ukazała
11155  1,  2 |                         twardo!...~- Żydy, mazura!~- Pejsate Żydy, naszego!~- Kulig! -
11156  2,  22|                              i beczek, ujrzeli tylko pejsatego Żydka, tak dalece pogrążonego
11157  2,  22|                          mnóstwo ognisk i uwijać się pejzanom koło ognia, żeby się wydawało,
11158  2,  14|                                W sztuce ekscytowania pejzanów przeciwko zwierzchności
11159  2,  20|                       rysunkowe i wskazując Rafałowi pejzaż po pejzażu rzekła z uprzejmą
11160  2,  21|                            kartę papieru z darowanym pejzażem i schował ją według rozkazu.
11161  2,  13|                           albo widoki ruin i bladych pejzażów. Dwa niewielkie gabinety
11162  2,  20|                         wskazując Rafałowi pejzaż po pejzażu rzekła z uprzejmą obojętnością:~-
11163  3,  3 |                         objąć. Wolno, kryjąc za sobą pęk zerwany, poszedł ku ognisku.
11164  1,  13|                         będzie prowadziła! Żyły będą pękać, krew zza pazurów tryśnie,
11165  2,  10|                              wydmy czarnych piachów, pękają u tej samej mety i z niepowtórzonym
11166  1,  1 |                          czas pewien leżał na ziemi, pękając ze złości: Po chwili jednak
11167  3,  3 |                             i rozwalili tłuszczę jak pękająca bomba. Gdy żółte rabaty
11168  1,  16|                          jedna tylko biała brzózka o pękającej białej' korze wzdychała
11169  1,  3 |                              dym, chował się głośny, pękający śmiech siły z tego, że Krzyś
11170  1,  17|                            Skrzypiały wokoło drzewa, pękało i paliło się miasto. W głębi
11171  3,  2 |                             oddałby za jeden z owych pękatych i omszałych gąsiorów wina.
11172  3,  5 |                           tłuste salcesony na zimno, pekeflejsze i szynki z chrzanem.~- Ależ
11173  1,  1 |                        dawnych szczepień, jak butle. Pęki, bukiety różowych kwiatów...
11174  3,  6 |                            polu leżał półumarły, nie pękło z żalu, gdy umarł nie zjednany,
11175  1,  1 |                       wrażenia, że mu w barach kości pękły. Ze ściśniętymi zębami,
11176  1,  17|                          wśród wzmagającej się orgii pęknięć, strzałów dookolnych, wśród
11177  1,  3 |                      ostatnim blasku dnia widzieli w pęknięciach czarno-zielone pasy narosłych
11178  3,  3 |                             wyglądała jak nieznaczne pęknięcie miedzy niebotycznymi murami.
11179  1,  7 |                     strzaskany zamek, baszty czarne, pęknięte, mur trupi unosił się przed
11180  2,  2 |                             kształt Demetry, zwanej "Pelasgis", to jest niby to osoby,
11181  2,  2 |                           jakby się kłonił do snu. U pelazgijskich, pono, plemion wykwitło
11182  3,  2 |                           mszy, w komżach i pąsowych pelerynkach. Każdy z nich niósł dużą
11183  3,  13|                             ma... Czerwone zgliszcze pełga kiedy niekiedy w tym miejscu
11184  1,  5 |                          usłyszał w głowie swej myśl pełgającą jasnym światłem, dźwięk
11185  3,  3 |                         wyszedł na ulicę. Cała teraz pełgała od ogniów strażniczych,
11186  2,  2 |                              Mówią dawne legendy, że pelikan krwią żył swoich wskrzesza
11187  2,  2 |                             brzegu morskich zalewisk pelikana, który błąka się nad falami
11188  3,  6 |                           portfelu spisy i obadwaj z Pelletierem zagłębili się w dociekanie.
11189  2,  21|                          inny albo znikała mu z oczu pełniąc obowiązki gospodyni. Tańczył
11190  2,  3 |                       zapytanie, czy trwa w zamiarze pełnienia wszelkich wymagań - odpowiedział
11191  2,  24|                               a zresztą wszystko sam pełnił. Uczył się służby obozowej
11192  1,  17|                              własnej woli a fantazji pełnili na wałach i w szańcach pozasłużbowe
11193  1,  1 |                      krajzamtu w Kielcach, wprost do pełnomocnego komisarza ze skargą szedł-ciągnął
11194  1,  12|                     publicznych w Krakowie, udzielił pełnomocnictwa do działania folwarcznego
11195  2,  24|                           Wierzycy, jak również i na Pelplin. W Starogardzie tego właśnie
11196  2,  24|                     wypoczywały na leżach w Gniewie, Pelplinie i Starogardzie. Ostatni
11197  1,  17|                         włamał się już do wnętrza i, pełzając po wydeptanych cegłach posadzki,
11198  1,  1 |                              mu się w oczy biedronka pełzająca po mokrym liściu, tam ślimak
11199  3,  3 |                         rzuceni na wznak i na twarz. Pełzali, widać, w przedśmiertnej
11200  2,  10|                              człowieka, światło dnia pełzło niepewne, wylękłe, kamienne
11201  3,  3 |                            piętrze, czekali. Kobiety pełzły na dół chyłkiem, cichaczem.
11202  1,  1 |                              w samą knieję, liszajem pełzną w strzępy jej płaszcza,
11203  3,  6 |                              z wybrzeża. Mgła biała; pełznąc powoli znad suchych trzcin,
11204  3,  1 |                            ma je z prawego ramienia. Pendenty z białej skóry, klamry żółte.
11205  1,  3 |                          zaczęli znowu powtarzać swe pensa.~Krzyś posmutniał. Dolna
11206  1,  15|                        krewnych, a kwitły także i na pensjach utrzymywanych przez profesorów.
11207  2,  1 |                       kamerdyner jako ratę przyszłej pensji sekretarskiej. Wstyd nie
11208  1,  15|                        Młodzi książęta umieszczeni w pensjonacie prywatnym, prowadzonym przez
11209  1,  3 |                             wieczór zapadał, obadwaj pensjonarze wychodzili na przechadzkę
11210  2,  10|                              zabawa, kie ci myske na pępek pod garnusiem puścili. Więcej
11211  2,  1 |                             towarzysze zabaw księcia Pepi. Wszyscy ostrzyżeni byli
11212  2,  9 |                           ślady weszły na kamienistą perć i prawie zginęły. Gdzieniegdzie
11213  2,  7 |                              do niego ani drogi, ani perci. Pełne było ciemnej a przezroczystej
11214  2,  9 |                         Porwał się naprzód i poszedł percią w górę, biegł szybko, co
11215  2,  10|                             a bace idą przy koniach, perciami. Hale puste, ino się ta
11216  1,  14|                              stylu greckim według de Perciera... Nadzwyczajne! Zaręczyłbym,
11217  1,  3 |                             oro, cur properes amando perdere...~Rafał podpierał brodę
11218  2,  16|                           leczenie chłopów i bydła a peregrynacje od chałupy do chałupy-to
11219  2,  14|                              Byłem właśnie w stadium peregrynacji po obcych krajach, kiedy
11220  2,  14|                         prawie poseł na Sejm Wielki, peregrynant, wolterianista, encyklopedyk,
11221  3,  2 |                           blisko sześciu mil.~Cedro, peregrynujący obok swego konia, dzwonił
11222  2,  11|                         topoli, ciemne i twarde niby pergamin. Wychylił się z gąszczów
11223  3,  3 |                           słów, napisów na papierze, pergaminie i, dajmy na to, piaskowcu -
11224  3,  3 |                        smrodliwie stare palimpsesty, pergaminy i foliały bibliotek klasztornych.
11225  3,  10|                          kwaterą... No, chwilowo, bo periculum in mora. Obiad stary Cedro
11226  1,  14|                              na przykład Talleyranda Perigord, ministra des relations
11227  2,  21|                             piersi, włosy przetykane perłami i przeplecione wstęgami,
11228  2,  1 |                           gabinet hrabianki Rozalii, perłę...~- Idźże, Kaczorosiu,
11229  1,  1 |                          oponach, wyłożone jak gdyby perłową macicą, zdawały się czaić
11230  1,  16|                      półprzejrzyste mgiełki o barwie perłowej muszli, zarazem błękitnawej
11231  2,  11|                          pędząc w doliny, gdzie stał perłowy zmrok wiosennych mgieł,
11232  2,  2 |                        ziarno leży ukryte w gruncie. Persefona przebywa tam u swego podziemnego
11233  2,  2 |                             na wieki umrzeć.~Katodos Persefony!... Ale wnet wspomniał mu
11234  2,  2 |                          jest znane waćpanu porwanie Persefony-Kory? Sławny katodos? To dzieje
11235  1,  4 |                          również wydrzeć z rąk cugle perskiego munsztuka, z rozwartym pyskiem,
11236  2,  17|                       kamratami ziemi zdeptał, onych person broniący. Jak ja dziś wspomnę
11237  1,  4 |                       ukradkowo oczy.~Wśród matron i personatów parafialnych bokiem zwrócona
11238  1,  1 |                            paradnych strojach, dalej personel Gubernium krajowego, wszystkie
11239  1,  12|                          egipskie, snycerskie dzieła Persów, słupy z mistycznym pismem
11240  2,  1 |                          Najbardziej podobała mu się perspektywa spania po kilkodniowym trzęsieniu
11241  2,  1 |                          masz po temu prawa, skoro w perspektywie jest bufet.~Za chwilę wszyscy
11242  1,  17|                     skostniała podnosi do oczu szkła perspektywy, a oczy widzą nie to, na
11243  2,  13|                          Głowę jego osłaniała gładka peruczka bez pudru, a górną wargę
11244  2,  1 |                        wygodna karetka niosła ich do perukarza, a stamtąd, wyświeżonych
11245  1,  16|                           wełniakami, które słońce w perzynę obróci. Po mokrym zboczu
11246  1,  13|                           Przez usta Giustinianiego, Pesara i innych, zapewniając o
11247  1,  12|                            Eks-prokurator Franciszek Pesaro, ogłoszony za wroga ojczyzny,
11248  2,  22|                            Ale naprzód... Daj no mi, Pescary, kieliszek. Chcę wypić zdrowie
11249  2,  17|                         regiment kawalerii pochwycić Peschierę i całą linią nad Mincio,
11250  2,  17|                        naszej legii poszła do obwodu Peschiery, a ja w drugiej pod Mantuę.
11251  3,  3 |                           zginął pułkownik artylerii Pesino, tak zginął dowódca zamku
11252  2,  12|                        zapytali gracze.~- Ba, ba! Od Pesztu... Od... Czacy - dodał ciszej.~-
11253  3,  3 |                            dusza z wiązań całunów, z pęt zamyślenia. Wziął przed
11254  3,  1 |                             ale rozkaz trzymał ich w pętaczce na miejscu. Przyszła wreszcie
11255  1,  3 |                            do kupy jak gdyby klamrą, pętaczkę ze swego szalika.Ale oślepiająco
11256  2,  13|                            source,~D'ou coutent cent petits ruisseaux,~L'Amour fatigué
11257  1,  5 |                           ryk zdławiony jakoby przez pętlicę z rzemienia. Wybuchały niewiadome
11258  3,  14|                          gruzach, a gardziel twoja w pętlicy...~Wysłany po rozkazy maréchal
11259  2,  12|                             nie uspokoił. Był o tyle pewniejszy siebie, że mógł pomyśleć,
11260  1,  7 |                            na jawie. Tam się rodziły pewniki, trwogi, nadzieje, decyzje,
11261  2,  12|                           jadła nie daje~- No, on tu pewnikiem w te pędy wyniesie..~- Jak
11262  1,  5 |                            Iwie serce. Wyprostowany, pewnymi kroki szedł naprzód pragnąc
11263  3,  6 |                             generałem von Civalard i Pflacher wzmocniła przednie straże
11264  1,  14|                  barbarzyńskie ludy aż po Kolchidę i Phasis, a na długich okrętach swoich
11265  3,  2 |                       obdarte pierze. Umiał przy tym piać i udawać gdakanie spłoszonych
11266  3,  6 |                              przebyto w bród Utratę, piachami ruszono na południe w lasy
11267  2,  2 |                           niemym, próchnicą, gliną i piachem bez imienia, w który wrastają
11268  2,  24|                              podlaskie i mazowieckie piachy cicho płyną. Gdzie to ta
11269  3,  1 |                               Dopiero jakeś czterem, piąci nacjom pokazał sarmackie
11270  1,  11|                         wybujałych aż do szaleństwa, piął się coraz wyżej i wyżej.
11271  2,  9 |                        krokami, rozwalając po drodze piargi, miażdżąc młode smereki,
11272  2,  11|                             się Apeniny, chropawe od piargów, czarne, jakby spalone przez
11273  2,  7 |                             stulecia sypią się rzeki piargu. Dokoła twarzy fruwał wiatr
11274  3,  6 |                           chyba za Pruszkowem .i pod Piasecznem. Ku Piasecznu nie pójdą
11275  3,  6 |                            ku Komorowu, ku Helenowu, piaskami. A tu, mości książę, miejsce
11276  3,  3 |                           pergaminie i, dajmy na to, piaskowcu - te chlubne czerwone plamy
11277  1,  11|                             modny fraczek, w obcisłe piaskowego koloru ineksprymable, wysoki
11278  3,  14|                            cegły, między zzieleniały piaskowiec. Kapie brudna woda w jej
11279  3,  9 |                            nie do zniesienia, jakoby piąstka dziecka. Coś poczęło się
11280  3,  6 |                             i delikatne bazie jakoby piąstki wylękłego dziecka. Z Raszyna
11281  1,  8 |                      wszystką Rzeczpospolitą na ręku piastował. Byłoż co w twoim życiu
11282  1,  2 |                             przyjęcie w bokówkach.~- Piastowskim obyczajem...~- Pastuchy
11283  1,  13|                             wyprostowany, miecz swój piastując, książę Mastin Drugi. Obok
11284  2,  1 |                        urzędu żadnego nikt teraz nie piastuje, więc co za aparencje?~Rafał
11285  2,  15|                            daleko niższym od poziomu piaszczystego płaskowzgórza. Jeszcze tam
11286  3,  6 |                      mieściły się po obudwu stronach piaszczystej drogi. Nad strzechami górowały
11287  2,  21|                              Wleźli obadwaj na biały piaszczysty wzgórek. Tam Rafał rozkraczył
11288  3,  9 |                              siostrzyc na płaskowyżu piaszczystym, które stały o wiorstę!
11289  1,  12|                           bagnetów znad słodkich wód Piawy, jako wynik naturalny formuły
11290  1,  12|                    przechodzących książę brnął przez Piazettę ku kościołowi Świętego Marka
11291  3,  2 |                              sfrancuziały do gruntu. Pięćdziesięcioletnia malaga w tym oto antałku...~
11292  3,  3 |                              miażdżyły ich, oberwane piece i ściany zasypywały od razu.
11293  3,  1 |                           wziął w niewolę 57 Szwabów piechotnych. To przecie wojska się zadziwiły
11294  3,  3 |                             Za rabunkiem z karabinem piechotnym chadzasz po domach? Rycerz!~-
11295  2,  17|                        przemierzyli krokiem. Szli my piechtami przez kraje niemieckie,
11296  3,  11|                            Zwarli się tam bagnetem z piechurami Schöcklera. Z początku cofnięto
11297  1,  17|                           waliła w ten śliczny ogród pięciopudowa bomba. Zapadłszy się w miękką,
11298  2,  10|                              po ćmie nas przysiedli. Piecioro uciekło - ja zaś w pazdurak
11299  3,  13|                       modrzewiowych i czarne rumowia piecowisk. W całej dziedzinie tylko
11300  1,  7 |                             do pół strącone kominy i piecowiska przywalone zeschłym popiołem
11301  2,  24|                             między zgliszczami jak w piecu . ognistym. Przy bramie
11302  3,  7 |                            Jestem niezdrów...~- Ech, piecuchy! czy dostałeś co nowego
11303  3,  11|                              Książę Gintułt osobliwą pieczą darzył jeden z klasztorów
11304  3,  11|                      podszedł bliżej. Wielka w głębi pieczara była zawalona kośćmi ludzkimi.
11305  3,  3 |                             uczyniłbym herb narodu i pieczęć państwa. Kazałbym swoim
11306  1,  12|                          mnóstwem podpisów, winiet i pieczęci. Książę wyjechał. Chyżo
11307  1,  15|                          przypadkowego wzoru starych pieczeniarzy i panegirystów doby Stanisława
11308  1,  1 |                              to u tego grzbiet! Bo i pieczeniasty, i długi, zważ waćpan. A
11309  3,  2 |                              trzymając w objęciach z pieczołowitą i subtelną elegancją sporego
11310  1,  8 |                             naszego kontrkandydata i pieczono ćwierci na rożnach. Beczki
11311  1,  1 |                           także druga potrawa: zając pieczony na rożnie. Przy drzwiach
11312  2,  12|                          burgunda, pożerał kurczęta, pieczyste i przysmaki. Cedro sam usługiwał
11313  3,  10|                              sztabu. Aby jeno między pieczystym a leguminą diabli Schaurotha
11314  3,  2 |                          zachód w górę do Saint-Jean Pied-de-Port. Już następnego dnia weszli
11315  1,  14|                             pomysł, żeby ją zwalić z piedestału przez nagłą inwazją, zdeptać
11316  3,  6 |                             chałupy, zdobywali każdą piędź ziemi, każdy rów, zasiek.
11317  3,  8 |                          jest taka: nie ustąpić! Ani piędzi. Owszem napaść!~- Dobra
11318  1,  8 |                           okryte były dużymi plamami piegów, jakby zastygłą żywicą.
11319  2,  15|                             w obejściu. Słyszał, jak pieją pierwsze koguty; nie otwierając
11320  1,  2 |                        kąciku między stołem i szafą, piejąc zupełnie cudzymi głosami:~-
11321  3,  6 |                              bo cię tu na rożnie nie pieką. Szable toście sobie potoczyli
11322  1,  2 |                               Przez chwilę trwał ten piekący, namiętny pocałunek. Cichy
11323  1,  16|                          woła a to do obory, a to do piekarni...~Rafał umilkł. Stał jakiś
11324  1,  2 |                              prosta, stara kuchnia z piekarnią dla czeladzi, przybudowana
11325  3,  3 |                          ludzki wyrzucony przez siła piekielną. Zemsta rzuciła ich naprzód.
11326  3,  6 |                    napastniczych buchnęła w Falenty.~Piekielny zaczął się ogień.~Belki,
11327  1,  3 |                            strasznymi przestankami i piekielnymi ciosy. Wtedy to pogwizdywał
11328  1,  6 |                              z naszych stron beł i w piekle, i w niebie... A to tak
11329  3,  3 |                            dziwym mięsem swych oczu, piekłem swego uśmiechu po szeregu
11330  3,  2 |                             nawet na ołtarzach. Inni piekli na ogniu połcie mięsa, prosięta,
11331  1,  10|                             niespodzianie przyjemnym pięknem drzwi i odrzwiów z mahoniu,
11332  2,  7 |                          sama, a co dnia inna, wciąż piękniejąca. Było w niej coś z wiatru,
11333  2,  14|                             było wyobrazić sobie coś piękniejszego nad owe lasy. Każdy parów
11334  3,  3 |                             szczupły, chudy brunet z pięknymi oczyma. Szpadę obnażoną
11335  1,  5 |                              księdza Zdziechowicza z Piekoszowa"...~- Wiem. Dobrze. Pochlebcom
11336  2,  24|                              to pachnie, kiedy cię z pieleszów wykurzą ojcowych?~- Musi
11337  2,  17|                             Młode bestie, żołnierz z pieluch, toteż to szło w budy, sięgało
11338  1,  17|                              szwajcarskie; polskie i piemonckie będą uważane i traktowane
11339  2,  17|                             Buonaparte wydarł jakisi Piemont, a to książę Parmy, to samo
11340  1,  17|                              z rodowitych Francuzów, Piemontczyków, z gardo de corps króla
11341  1,  12|                             papieża, do krajów króla Piemontu, wielkiego księcia Toskanii,
11342  1,  14|                        żelaza dzikiego konia Arabii. Pieni się już nasze dalekie, dzikie,
11343  1,  7 |                             siepacza, w strzelistych pieniach samotnych, pełnych siły
11344  2,  17|                         wszystkich, że wrócił niosąc pieniążek na dłoni. Już z dala mówił
11345  3,  1 |                           sprawach przyszłych, ni to pienie o dziejach przeszłych. Otchłań
11346  1,  9 |                            miałem z Piotrem rachunki pieniężne. Winien mu jestem. Waćpan
11347  2,  7 |                              aż do potoku, który się pienił między kamiennymi złomami.
11348  2,  7 |                            gdzie w kamiennym łożysku pieniła się zdyszana, niemilknąca
11349  3,  6 |                              pod Nadarzynem, tłumnie pieniły się wojska austriackie.
11350  3,  4 |                           rany. Ruchoma stamtąd bije pienista fala na obraz źródła wyrwanego
11351  1,  3 |                            chwila wiosła wyrzucały z pienistego bełtu tafle kry lodowej
11352  3,  1 |                            nicości i ciszy wywiodły. Pienistym i głuchym szumem ubielą
11353  1,  6 |                             Siedzą ludzie na niskich pieńkach dokoła komina. Chłopy kudłate
11354  3,  3 |                             opanował. Powiedział coś pieprznie kawalerskiego...~Zniesiono
11355  3,  11|                           Gnał tedy konno to na Góry Pieprzowe, gdzie przy sypaniu okopów
11356  1,  6 |                               A tu ogień gęsty, kule pierą raz kole razu. Tak ja mówię
11357  3,  6 |                            atłasową kołdrą, miękkimi piernatami i stosem haftowanych poduszek.~-
11358  3,  6 |                             chwila wyrzucą go z tych piernatów. Wcale go nie martwiła ta
11359  2,  22|                              że tego samego wieczora pieronem twierdzę poddał. Dopiero
11360  3,  5 |                              Orle Sarmacki! Gdzie są pierony,~Gdzie są ogniste grady
11361  2,  9 |                       kierunkach, zwija się w tysiąc pierścieni. Najeżyła się wszystka ostrym
11362  3,  1 |                          spać. Dopiero jak ze wszech piersiów buchnie nasza pieśń! Za
11363  2,  2 |                           jeziora w górach, do kości piersiowych przyciska główkę, jakby
11364  1,  6 |                           ale mi, psiekrwie, musicie pierwej przynieść wór pieniędzy".
11365  2,  7 |                  lekkomyślność, rzeczywista istota i pierwiastek natury, wesołość wszystko
11366  1,  16|                              wiosenny życia. Krynica pierwiastkowego uczucia i dokładnej wiedzy
11367  2,  24|                             i nieco artylerii.~W tej pierwiastkowej formacji każdy pułk jazdy
11368  2,  20|                             A w ślad za tym uczuciem pierwiastkowym płynęła do piersi wonnymi
11369  3,  1 |                        zarysowany wietek księżyca na pierwocinach nowiu i brzask swój pylny,
11370  1,  7 |                        obłoków, nie skupione jeszcze pierwociny chmur cicho i sennie przepływały
11371  1,  16|                          Rafał ujrzał przezroczystą, pierworodną zieleń moczaru. Słońce wskrzeszało
11372  1,  7 |                        powziąć wiadomość o tamtym, o pierworodnym, o ukochanym niegdyś, który,
11373  1,  7 |                             dźwięki metaliczne, tony pierwotne, tak lekkie, jakby je wywoływało
11374  3,  2 |                        brzuch księdza między naiwnie pierwotnymi szelkami wstrząsał się w
11375  3,  3 |                            być w ruchu, w trudzie, w pierwszorzędnym zmaganiu się, wciąż musiał
11376  3,  6 |                         wciskały się między uda koni pierwszoszeregowych, szyk huzarski, lecący pod
11377  1,  7 |                     przyłączył się czwarty tworząc z pierwszymi akord niewysłowiony. Daleko
11378  2,  17|                          porosłe pinią i cyprysem... Pierzaste liście wierzchołków palmowych
11379  1,  2 |                             w tęgich mrozach, leżały pierzastymi zaspami. Tu i owdzie wypełniły
11380  2,  24|                           zdało mu się, że cała łąka pierzcha pod jego koniem. Dopiero
11381  3,  3 |                            od krwi, która wytrysła i pierzchła na wsze strony.~- Kokoszki! -
11382  3,  1 |                          forsownie na Kaliszan. Cugi pierzchnęły od razu i szwadron o mało
11383  1,  13|                              inną. Ostatnie gniazdo, Pierzchowiec, sprzedałem. Już teraz żołnierski
11384  1,  6 |                          torbę śnurem, buchnął w nią pierzcią, i wszystkie diabły rozlały
11385  2,  24|                              pod kopułę a elastyczna pierzyna. Wówczas rzucali się na
11386  3,  6 |                     lichtarzu schylił się sapiąc nad pierzynami.~- Diabli cię tu przynieśli... --
11387  3,  6 |                           pakowało pierze w rozdartą pierzynę, co chwila chwytając się
11388  2,  17|                          szedł z nożem w rękawie jak pies-milczek. To nieraz taka desperacka
11389  1,  3 |                              łebek i gardło Filipa w pięściach i pazurach Rafała. Z białych
11390  3,  8 |                             prawo do dwu wozów. Wnet piesi i jadący markietanie oraz
11391  1,  1 |                            ony nama tu i zapolować z pieskami nie dadzą!...~- To nie twoja
11392  1,  1 |                         raniuteńkiego. Puściliśmy te pieski w zagajnik. Cicho, cicho...
11393  3,  1 |                       wieczności pracują fale. W tej pieśni-czynie była wiadomość, jak się
11394  3,  9 |                        pierwsze, krótkie, niewymowne pieśnie. Młody szedł za jego 'głosem
11395  1,  4 |                             i lekko, iść do ręki jak pieszczone dziecko, ale umiała również
11396  1,  7 |                             odsłonionych ku niebu; w pieszczotach słońca. Rozległe wąwozy,
11397  2,  12|                              światła i patrzał. Czuł pieszczotę tego widoku prawie fizyczną.
11398  2,  21|                              uwielbienia, pochwały i pieszczotliwe bezmysły albo głuche i niebezpieczne
11399  1,  1 |                    Nardzewski podniecał je co chwila pieszczotliwymi dźwiękami, cieszył pogwizdywaniem.~
11400  3,  5 |                          jechał jak tryumfator wśród pieszego tłumu.~- Witajcie, los infernos!-
11401  3,  9 |                        wyszedł i otoczył nas oddział pieszy. Doboszów zostawiono w polu
11402  2,  10|                            wojaki wse nam deptali po piętak a ślakowali. Na ostatek
11403  3,  3 |                        padały. Waliły się sufity i z pięter leciały zastępy chłopów
11404  3,  2 |                            się z gorączki, stawał na piętkach kopyt, słaniał się i rżał
11405  1,  1 |                      najtaniej po groszy miedzianych piętnaście, przypadnie za wszystkie
11406  1,  3 |                             wyciskając na jego czole piętno hańby. On sam czuł się winowajcą.
11407  3,  3 |                          występie były na wszystkich piętrach okienka jedno nad drugim.
11408  2,  20|                             Piętrowy pałac, a raczej piętrową kamienicę bez ozdób, niedawno
11409  2,  20|                           się w oberży przy trakcie. Piętrowy pałac, a raczej piętrową
11410  1,  3 |                           rzucił okiem...~Sandomierz piętrzył się wyniośle. Błyskały już
11411  1,  1 |                    upragniony koniec pawęzu. Rafał z pietyzmem oparł go na ramieniu, ale
11412  1,  3 |                          dostawał niezliczoną liczbę piguł, wymoczonych ad hoc w wodzie
11413  1,  3 |                        zmierzchu gonili się, ciskali pigułami w siebie nawzajem, ile się
11414  1,  3 |                      baldachimu katedry dobrze ubitą pigułę śniegową. Nieżywy uśmiech
11415  2,  22|                        drugiej izby wołał:~- Zdrowia piją, a o Sieradzanach zapomnieli.
11416  3,  5 |                          honor, jaki mu wyświadczyli pijąc zań i zowiąc go lansjerem.
11417  1,  2 |                          muskał wąsa jak za dawnych, pijackich czasów, uśmiechał się, prawił
11418  3,  2 |                           rozdzielał kielichy między pijących. Krzysztof grzał się i suszył,
11419  1,  5 |                           wichura, zatoczyła się jak pijana wiedźma, osypała go śniegiem
11420  2,  22|                       komendant placu. Ów komendant, pijanica, widać, i awanturnik, zrazu
11421  3,  6 |                       ogarniała go jak po bezmyślnej pijatyce. Głowę miał ciężką, a w
11422  1,  8 |                    rozkosznych miłostek, do hucznych pijatyk, dzielnych harców! Gdy nam
11423  3,  4 |                       duszkiem. Sam Hupka go warzył. Pijcież całą gębą, bo dobry!~- A
11424  2,  22|                         komendantem fortecy. Dixi.~- Pijemy jego zdrowie! - rzekł Krzysztof.~-
11425  3,  1 |                        jeździec cesarski, takie wina pijesz dzbanem, jakich królowie
11426  3,  1 |                       włócznia ci to, nie dzida, nie pika, nie kopia husarska, ino
11427  3,  9 |                          niekiedy nadlatywały krzyki pikiet austriackich, rozciągających
11428  3,  9 |                              hasło!~Była to pierwsza pikieta obozowa. Dał hasło, parol -
11429  3,  1 |                              oprócz tego bośniackich pikinierów konnych to samo szwadron.~
11430  2,  10|                              tak przejmo, coś zębami piknie kłapał jako wilk. A na raniu,
11431  3,  1 |                         wysoka, granatowa, sukienna, pikowana. Przy niej białe kordony.
11432  2,  3 |                         szeroki:~O, selig war dieses Pilgerleben~An meines Freundes Arm durchlebt,~
11433  3,  6 |                         pokotem polskich chłopów zza Pilicy, Rusinów, Czechów, Słowaków,
11434  3,  7 |                       wijących się w konwulsjach pod piłką i lancetem. W innych dogasali
11435  2,  20|                           maksymę, że należy zwracać pilną uwagę na wszelkie, na najmniejsze
11436  2,  16|                     osadzając wierzchowca.~Po chwili pilnego wpatrywania się dodał:~-
11437  1,  11|                          zapchane przez lud i konie. Pilno mu było do dworu, ale zmuszony
11438  2,  10|                              Rafała. Góral wstrzymał pilnowacza i pokazując leżącego spytał
11439  1,  1 |                             ofuknął:~- Daj no pokój! Pilnowałbyś strzelby...~Szli tak dość
11440  1,  1 |                          rządowe dozorce będą drzewa pilnowały. A on już koźlątka nie popuści -
11441  3,  8 |                            swojej jeden batalion dla pilnowania mostu, który właśnie z łyżew
11442  3,  15|                          dwaj trębacze. Tym sposobem pilnowano dróg prowadzących z gór
11443  3,  3 |                     ogniskiem jak wahadła. Żołnierze pilnujący ogniów znosili z domów meble
11444  1,  8 |                           taki człowiek, co drugiego pilnuje... Urysia nie trzeba pilnować.
11445  2,  7 |                              się z nim stało. Badali pilnymi oczyma, jak przecudna nowa
11446  2,  17|                            batalionie, aże w mieście Pilsen, w Czechach wytchnąłem po
11447  2,  17|                         nagie, gdzieniegdzie porosłe pinią i cyprysem... Pierzaste
11448  2,  17|                            piękną górę Cibao, okrytą piniami i woniejącą jodłą. Śliczne
11449  3,  3 |                       obszaru cyprysa w rzadkie gaje pinii. Stamtąd widać jak gdyby
11450  3,  10|                          zaczęły kapać na kolana łzy piołunowe, wielkie krople żałości.
11451  2,  17|                           wpędzone zostały do kanału Piombino między wyspą Elbą a lądem
11452  1,  14|                           poczciwców. Dąbrowski jest pionem czy tam laufrem w ręce pierwszego
11453  3,  1 |                               Od jego piersi spadała pionowa ściana, a od jej podnóża
11454  2,  8 |                              spojrzeniem pozdrawiali pionowe skały, obwieszone subtelnym
11455  3,  1 |                            kotłach skalistych między pionowymi łańcuchami zatopionych gór.
11456  2,  22|                          czarnym barankiem i białymi piórami. Sami to byli porucznicy,
11457  3,  6 |                       żółto-zielone szlify i zielone piórka na czapkach.~Stali w bagnie
11458  1,  7 |                              cytry przez różnobarwne pióro pawia, poczęły zapadać w
11459  1,  7 |                       ognisko. Wnet wzbił się w górę pióropusz sinego dymu i małe jadowite
11460  2,  2 |                            uchodząca grzmi i strzela piorunami. Nagle z mroków półsnu wywinęła
11461  3,  3 |                             szańca. W skokach, wśród piorunowych czynów bagnety i kolby,
11462  2,  3 |                            pokoje. Z nagła drzwi się piorunująco otwarły i Rafał znalazł
11463  2,  7 |                       złowieszcza, szybka i okropna, piorunującymi zmianami swymi wyrażająca
11464  1,  2 |                            nam nie śpiewasz pięknych piosenek, ani grzecznym dyskursem
11465  2,  12|                              workiem, to płaczem, to piosneczką dziewczyńską:~Oj, da moja,
11466  1,  16|                      jednostajną, uboższą niż ptasia piosneczkę. Samotnie stały pałki o
11467  1,  9 |                          wola, rodzicom, że miałem z Piotrem rachunki pieniężne. Winien
11468  3,  3 |                            Aragonów przeciwko władzy Piotrów Okrutnych. Naprzeciwko ulicy
11469  3,  8 |                       Kamiński, Kamieniecki, Fiszer, Piotrowski, Hebdowski, Grabowski, Woyczyński,
11470  1,  8 |                       Chciałbym częściej być z tobą, Piotruś. Tu pusto w tych lasach
11471  3,  1 |                           wołając, że wreszcie widać Pireneje. Cedro wlepiał w dal oczy
11472  2,  17|                             Murzynek portowy na swej pirodze z dębu korkowego, wdrapał
11473  2,  17|                           rzekę Artibonit w czółnach pirogowych z jednego kloca mahoniu
11474  2,  21|                         którym tak misterne stroiłeś piruety. Pończochy również i trzewiki...~-
11475  1,  13|                               która do złotej księgi pisała się nie krwią, lecz za cenę
11476  1,  10|                         brata? -zapytał nareszcie.~- Pisałem.~- Jednak nikt nie przyjechał?~-
11477  1,  10|                              tam i sam.~- Czy waćpan pisałeś do rodziców o śmierci brata? -
11478  3,  4 |                             motłochu. Naszą to krwią pisana twoja konstytucja, więźniu
11479  1,  8 |                          oknem mieścił się stolik do pisania z szufladą zamkniętą na
11480  3,  9 |                              wodza. Przerywał często pisanie i wolnymi kroki chodził
11481  3,  1 |                   roztrzaskują kamienne tablice praw pisanych, spychają z przyciesi owe
11482  2,  24|                        dzierżawców, więc ekonomowie, pisarze, leśniczowie, strzelcy,
11483  3,  13|                              Jest to może ćwierkanie piskląt w gniazdach jaskółczych,
11484  1,  3 |                        dłonią klamkę. Otwarł drzwi i piskliwym głosem rzucił w korytarz
11485  2,  17|                          bród po plantacjach banany, pistacje żółtoróżowe... Ale nasz
11486  1,  1 |                            jego bezwładnie leżały na pistoletach.~Rzekł spokojnie:~- Skądże
11487  3,  2 |                        torbie skórzanej obok olstrów pistoletowych. Ale kromeczka była mała,
11488  2,  24|                              ludźmi. Zdarł konia. Do pistoletu! Wszystko za późno. Pierwszego
11489  2,  1 |                        którego książęta familiariter pisują. Pod Rafałem nogi się ugięły,
11490  1,  15|                            dawnych czasów. Niektórzy pisywali nawet wierszydła do bogdanek,
11491  2,  1 |                               jak cię widzą, tak cię piszą. Przecie to my w Krakowie
11492  1,  7 |                       błoniastą rękę i niesie do ust piszczałeczkę, wykręconą z najmłodszej
11493  2,  11|                             odezwie się radosny głos piszczałek i krzyk wiosennej radości...~
11494  1,  16|              pańszczyźnianego chałupnika czyni sobie piszczałkę i gra na niej jednostajną,
11495  1,  5 |                             uderzenie... Był to głos piszczałki wartownika nocnego.~Helena
11496  2,  9 |                           fioletu spłynęły po nagich piszczelach. Nieszczęśliwy na widok
11497  3,  11|                            Regina, przeszła rozdołem Piszczeli pod narożniki oszańcowań
11498  2,  1 |                        Gintułt tak u licha sekretnie pisze, że aż ty musisz mu pomagać?
11499  3,  2 |                        właściciel i twórca tej całej piwniczki winnej. Szanujcie, barbarzyńcy,
11500  3,  3 |                               nawet z ziemi, z okien piwnicznych.~Francuzy i oddziały polskie
11501  3,  1 |                        Ferdynand Kortez i straszliwy Pizarro...~Zmierzch wolno padał
11502  1,  12|                           sklepieniem chrzcielnicy w Pizie. Gdzie się podziały ludy
11503  1,  1 |                            posiadający grunta, o ile płacą określone podatki, pracować
11504  3,  3 |                            dzielnicy nadrzecznej, za placem Cosso, we wschodniej części
11505  3,  3 |                             wielki starzec w krwawej płachcie, głową przerastający wszystkich,
11506  1,  8 |                            drągach okrytych brudnymi płachtami, budy z gałęzi, żerdzi i
11507  3,  6 |                     najbliższej chaty, zawiązawszy w płachtę na plecy jedno dziecko płaczące,
11508  3,  3 |                              i zimne. Gołe ręce spod płachty krwią utłuszczonej wyciągały
11509  2,  6 |                             stronę Sandomierza. Suto płaciła pocztylionom od stacji do
11510  1,  1 |                        pospólnej ziemi, z której nie płacili przecie pieniędzy? Żyli
11511  1,  2 |                         pszenicznego sandomierskiego placka.~Wskroś tonów muzyki przebijały
11512  1,  1 |                        zajmując. Nazajutrz przyszedł placmajor z rezolucją, ażebyśmy do
11513  3,  9 |                              oficera komenderującego placówką. Rafał poszedł za nimi z
11514  3,  9 |                              Obozy obstawiono pilnie placówkami. Od placówek wykomenderowano
11515  3,  12|                            zabitego na sandomierskim placu-wyglądał jak stary wiarus. Oczy jego
11516  2,  11|                            ławki, po drugiej stronie placyku zasypanego szarym żwirem,
11517  1,  2 |                             wieczne czasy, kielich i płacząc ze szczęścia rzewnymi łzami
11518  3,  6 |                       płachtę na plecy jedno dziecko płaczące, drugie dźwiga w kołysce.
11519  3,  2 |                             się na niego... Zobaczył płaczącego pod ścianą, z twarzą ukrytą
11520  1,  1 |                         kościoła! Co w niej jest, co płacze i woła z ziemi za odchodzącym
11521  1,  7 |                         piersiach, trzęsących się od płaczu, przycisnął usta do policzków,
11522  3,  3 |                              których ciągu na próżno plądrowali góry i wąwozy aż pod sam
11523  3,  2 |                             obroku i jadła. Któryś z plądrujących znalazł w kościele, za wielkim
11524  1,  9 |                             były przecie i takie, co płakały jak żywy, czujący człowiek.
11525  2,  18|                           nadrannej i przelatujących płanet mętnie czerniały tyły stodół
11526  2,  9 |                              groble, wiry krążące po płaniach i szerokie zatory.~Myślał
11527  1,  17|                         drzewa i zbrojono się według planów groźnego "Amilkara" Kosińskiego.
11528  2,  17|                             Mogłeś rabować w bród po plantacjach banany, pistacje żółtoróżowe...