Tom, Rozdzial

11529  1,  4 |                            zawrócić na stole. Umiała pląsać w miejscu, wolno i lekko,
11530  1,  2 |                               lecz wybuchem radości, pląsaniem ze szczęścia. Oczy, złączone
11531  1,  7 |                            do taktu z ich melodyjnym pląsem, zgrzytała z cicha starczym,
11532  1,  5 |                            kieszeni. Klucz ów był to płaski ułomek kutego żelaza, mający
11533  3,  6 |                            posunął się dalej, żeby z płaskiego wzniesienia szerzej okiem
11534  1,  17|                               przylgnął do niego jak płaskorzeźba. Nie podnosił oczu...~Żeby
11535  1,  12|                         serpentyny, alabastry, wazy, płaskorzeźby egipskie, snycerskie dzieła
11536  3,  3 |                            darmo rzucali się w płone płaskowyże ku Fuentes nie spotykając
11537  2,  13|                             zjechał z wynioślejszych płaskowzgórz, z garbów bezleśnych w sam
11538  2,  14|                         leżał w lasach, między dwoma płaskowzgórzami, a w dolinie niewielkiej
11539  3,  15|                               wzniosły się w górę na płaskowzgórze kraju Sobrarbe, między górnym
11540  1,  16|                              kraniec niwy leżącej na płaskowzgórzu, które z dwu stron okalał
11541  3,  5 |                             oficerskie z czarnymi na plastronach znakami.~- Co to jest? -
11542  3,  6 |                             krótkie kurtki z białymi plastronami, białe spodnie, kamasze
11543  1,  13|                          gdzie indziej z wrzaskiem i plastyczną aż do zbytku mimiką ktoś
11544  1,  2 |                             tłum szlachty, głośno, z plastycznymi ruchami rozmawiającej, i
11545  1,  7 |                            widzenia, których potęgi, plastyki, dotykalności nie sposób
11546  1,  2 |                           wszystkich puszczono się w pląsy, zatoczono mazura, jakiego
11547  3,  6 |                       zachlastani do ramion ciepłych płaszczów i utytłani w błocie do kolan.
11548  2,  1 |                           podający kapelusze, laski, płaszczyki, okrywki. Cała banda z hałasem
11549  1,  14|                              w kąt karetki, owinięty płaszczykiem, książę śmiał się patrząc
11550  2,  11|                               Sennie nad jej mokrymi płaszczyznami, dokoła nieskończonych rowów,
11551  2,  21|                      ściągnij buty, udrzyj z koszuli płat i zawiń nogi.~Spełnił to
11552  1,  17|                           bramy Pradelli, gdzieś pod platanem w drodze do Redela, który
11553  1,  17|                         Miglioretto śliczną niegdyś, platanową aleją. Nie ocalało tu ani
11554  3,  3 |                    wysadzanych drzewem eukaliptusa i platanu w rozdole rzeki Ebro. Wiódł
11555  3,  3 |                        pierwszym piętrze w niewielką platformę. Drzwi prowadziły na zamknięte
11556  3,  13|                          strzępiastych i rozprysłych płatkach kielichów, o brunatnych
11557  1,  17|                        natarczywie, jak od robotnika płatnego na dniówkę. Szedł tedy wciąż
11558  3,  1 |                        Kajetan Stokowski, późniejszy płatnik pułkowy Gnatowski, Linkiewicz,
11559  3,  15|                    nowoczesne. Nie myśl, żeby to był płatny zdrajca. Mówię, że to Hiszpan,
11560  1,  1 |                       całkiem inny sentyment. Amicus Plato...~- No, niech tam, ale
11561  1,  8 |                          zaprzężona do wolantki suto platowanej. Z powozu wyskoczył na ziemię
11562  1,  14|                        uczniów Davida, stylobates en plâtre sur les bas-reliefs przez
11563  1,  5 |                        Radość go niosła przez zaspy. Pławił się w nich i kopał, nim
11564  1,  5 |                      odbijały się od zmarzłej ziemi: pławiła się w tumanach śniegowych
11565  1,  7 |                     Dotknięte żarem wiosennego ognia pławiły czuby swoich gałązek w powiewach,
11566  2,  6 |                             rdzenia i warstw drzewa. Płazy te miały teraz nie swoje
11567  3,  6 |                            armat i wozów formował za plebanią, nad stawem, u jego niskiego
11568  3,  11|                             łuna rozpostarła się nad plebaniami Świętego Pawła, które stanęły
11569  2,  21|                            drzwi były obite słomianą plecionką, ściany ogacone mchem i
11570  3,  3 |                          Gdybym byt pierwszym władcą plemienia, które cię wydało, imieniem
11571  1,  14|                           starcie rodu łacińskiego z plemieniem germańskim. Szli przeciwko
11572  3,  10|                              powolne znikanie zmysłu plemiennego bytu. Poczucie hańby zżarło
11573  3,  10|                           Trzeba było ratować. Honor plemienny za jaką bądź cenę musiał
11574  3,  1 |                              i wiekuistej w ludzkich plemionach sławy... Wielki, płomienny
11575  3,  11|                              tuż za murem bujnie się plenił. Wewnątrz kościoła stali
11576  2,  20|                      wszelkie wskazówki i polecenia. plenipotentowi mego męża, który tę sprawę
11577  2,  17|                           San-Susi, w Dondon Noël, w Plesans - Sylla, w okolicach Port
11578  2,  9 |                         miedzianej, którą jaśniejąca pleśń rannej zorzy powleka. Coraz
11579  1,  1 |                             próchnie rudozielonym od pleśni. Skomlenie psów w zagajnikach
11580  3,  1 |                               potworne łapy, wielkie pletwy brzuchowe rzucą się naprzód
11581  1,  1 |                           Krakowie chleba, na poły z plewami spieczonego... Zważ waszmość,
11582  1,  5 |                             chałup z kalenicami, jak plewy rozwiane na boisku, jak
11583  1,  2 |                              mogła, oberwaną w tańcu plisę swe j sukienki. Rafał zobaczył
11584  1,  2 |                            araba i matki polki. Była płocha, żywa, a przecie nad wszelkie
11585  1,  7 |                             dziwnie uroczy, lękliwy, płochy i czuły. Zdawało się, że
11586  1,  8 |                   młodzieniec. Rzucił na ręce lokaja płócienny kitel i z pięknym ukłonem
11587  2,  1 |                              żyrandole, świeczniki w płóciennych futerałach. Zimno i nieprzyjemny
11588  3,  1 |                              się oceanu poczęła jako płód i jednego dnia przez ocean
11589  2,  8 |                       odwrócić głowę. Ujrzał wtedy w płomieniach buchającego ogniska bandę
11590  3,  8 |                           Ciężko westchnął. Obejrzał płomieniami oczu twarze generałów i
11591  3,  3 |                          skrzywienia ust zionęły dwa płomienic: duma i boleść. Wyganowski
11592  2,  7 |              niebieskawoszare kamienie. Nad łuną jej płomieniejącą zwieszają się tu i tam mokre,
11593  2,  14|                           tym zieleńsze, im bardziej płomienistą była barwa zwisających liści.
11594  3,  3 |                                  marzył Cedro, pełen płomienistego wesela i zachwytu, mierząc
11595  2,  3 |                             szczerości, na gwieździe płomienistej.~Wykonał znowu trzy trudne
11596  3,  2 |                        runęła w miękką ziemię. Ustał płomienisty oddech...~Pełen głębokiego
11597  2,  20|                          ręce i oczyma zatopionymi w płomieniu świecy. W pewnej chwili,
11598  3,  1 |                          plemionach sławy... Wielki, płomienny siłacz - Diaz Campeador
11599  1,  8 |                           stopy Twojej, jak w dniach płomiennych pozwoliłeś odpocząć krzykowi
11600  2,  11|                         Każda gałązka była obarczona płomiennymi kulami dojrzewającego owocu.
11601  1,  1 |                             i niewidoczny błękitnawy płomyczek biegał to tu, to tam po
11602  1,  7 |                          sinego dymu i małe jadowite płomyczki zaczęły pożerać suche igły
11603  1,  7 |                         barwę niebios, która z wolna płonąć zaczynała, w żywe jej odbicie
11604  1,  2 |                          usta, wreszcie blask świecy płonącej w rogu izby na stole...
11605  1,  8 |                              stała nad tym szlakiem, płonącym w nocnej głębi. Olchy wybujałe
11606  2,  3 |                              dwa wielkie lichtarze z płonącymi świecami, w głębi, obok
11607  3,  1 |                              jak w zeschłej gąbce. W płonej ich masie, w chropawej odraźliwości
11608  2,  11|                              i owdzie lśniąca murawa płoniła się w ciepłym zaciszu przykop
11609  2,  10|                        nagorse. Ty sie trzym! Choć i płono, choć i boli... Wytrzymies,
11610  2,  9 |                           nie zwracał na nich uwagi, płoszył tu i tam stado kozic, ale
11611  1,  1 |                            dzików gonili, jelenie my płoszyli z Lisowskich lasów aż po
11612  3,  9 |                           przewalał się przez próg i płot. Po zapłociu stali parobcy
11613  2,  1 |                           tak głośno.~- Cóż znowu ci plotą?~- Przypominam tu bladookiemu,
11614  3,  2 |                         stron wygrodzona niewysokimi płotami z surowych głazów. Te właśnie
11615  1,  7 |                              rozeszła się po dworach plotka-domysł, tłumacząca przyczyny nocnej
11616  2,  9 |                          jakąś wiadomość, huśtały na płótnach swych bezdźwięczny wyraz
11617  2,  1 |                        głucho zasłonione sczerniałym płótnem firanek, drzwi pozamykane.
11618  3,  4 |                           nie jak obrazy malowane na płótnie, nie jak rzeźby z marmuru,
11619  3,  3 |                         Krzysztof prał w falach Ebra płótno swej chorągiewki, gdy się
11620  3,  17|                      karczował nowinę. Jeszcze stały płowiejącymi pasami owsy po polach. Był
11621  2,  17|                              cienia nie zaznał. Włos płowy, od słot i pożaru słońca
11622  1,  16|                            Rafał widział jej głowę z płowymi włosami przesuwającą się
11623  2,  9 |                        uwalać ręce w dymiącej krwi i pluć w nikczemne, zastygłe, wywrócone
11624  3,  4 |                       lewkonia leży na piersiach, na płucach dziurawych, a dobrotliwy
11625  1,  8 |                       spłowiały na słońcu i w czasie pluchot, że przypominać mogły bardziej
11626  1,  13|                            szlachectwa mieć prawo do plucia z loży w teatrze na lud.
11627  2,  1 |                              łotry, jesteście!~- Bij pludra!~- Hab Acht!- rozległ się
11628  2,  22|                              kwita! Na kwaśne jabłko pludrów!~- Zaraz, nie koniec jeszcze -
11629  2,  24|                         Wisłę się wszczepił! A tera, pludrze, portkiś zgubił, tak zmykasz!
11630  1,  16|                           sandomierskich. Chodził za pługami, dozorował siewu, jeździł
11631  2,  17|                         honorze niepokalanym rycerzy plugawą i nędzną zemstą się parać.
11632  2,  12|                           jeszcze swe podłe, nędzne, plugawe uczucia, łachmany gnojowe.
11633  1,  4 |                          uszu z karczem rybackich, z plugawych siedlisk miasta. W takich
11634  1,  14|                             zamienić w policzek albo plunięcie w natarczywe ślepia, pchnęło
11635  1,  14|                              strachu. Są oni przecie plus puissants que les Monarques.
11636  1,  3 |                         szelest odbitych fal. Deszcz pluskał bez ustanku.~- Wyciągniemy
11637  2,  17|                     sterczących pod brzegiem, żeby z pluskiem leciały w kamienne ostoje.
11638  1,  8 |                       złocistą drogę. Kiedy niekiedy plusnęła płotka igrając z radosnym
11639  2,  9 |                          niekiedy coś na powierzchni plusnęło cicho, że ucho ledwo mogło
11640  2,  17|                           wtedy, co mocy w ramieniu! Plusnęły nasze działa, wszystkie
11641  3,  1 |                      Skrzelami trzepie w topieliska, pluszcze ogonem. Łeb jego ostry uśmiecha
11642  3,  1 |                     rozszarpanej fali, z szelestów i pluszczeń coraz wyżej wydobywał się
11643  2,  1 |                              kamizelkę koloru słomy, pluszowy cylinder i lśniące buty
11644  2,  24|                         Jeźdźca grzeje brat-koń, gdy pluta obu batem bije a wicher
11645  2,  24|                           raziła napadających ogniem plutonowym, a dwie armaty, ustawione
11646  3,  3 |                          bruk. Oficerowie sformowali plutony i popod murami dążyli co
11647  3,  4 |                          garnuszek, zanurzył wargi w płyn i pił chciwie, nienasycenie.
11648  2,  9 |                              w las i trafił na potok płynący z boku góry. Poznał go...
11649  2,  7 |                              odłamami góry, obłokami płynącymi w lazurze nieba, dwiema
11650  2,  17|                            statki, usiądźmy na nie i płyńmy zbrojnie na Korfu, Cefalonią
11651  2,  9 |                     szorujący, kamienny szum potoku, płynna jego melodia, jak się przez
11652  3,  1 |                     otworzeliska przepaści, roztrącą płynne łoże swe i pociągną szereg
11653  3,  4 |                             i strugi cichej, słonej, płynnej krwi.~Senne, znużone, spłakane
11654  3,  6 |                         wiorsty, zza lasku, z wolna, płynnie, powabnie grając w słońcu
11655  1,  2 |                             coraz głośniej, śmielej, płynniej, kwieciściej. Biegał między
11656  2,  21|                              na rzece:~Rozłączył ich płynny, powabny pląs. Odeszła wśród
11657  1,  12|                          której głębi znajdowała się płyta. Zdjął ją, wszedł i znalazł
11658  2,  12|                             swych leżącą zdradę, jak płytę z granitu. Chciał się otrząsnąć
11659  2,  15|                              nigdy nie był. Szeroko, płytko rozlana woda bez najlżejszego
11660  1,  3 |                           pchnięcie z czoła. Groźna, pływająca szyba posłusznie usuwała
11661  1,  12|                          Duże jeszcze kołatało się w pływającym mieście zgromadzenie emigrantów
11662  1,  8 |                            Ja należę do bardzo złych pływaków. O jednego też mniej. I
11663  1,  3 |                        łotrze! Mów, coś tam robił!~- Pływałem łódką.~- Czyją?~Rafał umilkł
11664  3,  6 |                             słów bez sensu i związku pływało koło uszu. Oczy nie mogły
11665  3,  1 |                              mchów żółtych i szarych pnączów. Z daleka od brzegu i calca
11666  2,  10|                             nijakiej ni ma, jako ten pniak w lesie: po wierchu mocny,
11667  3,  17|                           przeważnie liściasty. Obok pniaka ściętego wysoko, który oblazł
11668  3,  6 |                         Rafał potykał się na kępach, pniakach, gałęziach, właził na ciała
11669  1,  10|                            pokorą spoczywały na jego pniu, bulwach, gnatach, sękach,
11670  1,  1 |                               szło z samotni leśnych pó wtóre, po trzecie i, sącząc
11671  1,  2 |                         chwilę jeszcze z grzeczności pobawić i ruszyć dalej dla odszukania
11672  1,  10|                           dziwacznie. - Gdy się waść pobawisz i poznasz nieco świata,
11673  2,  1 |                            bajać, to my się mało nie pobeczeli. Chociaż co do szermierki,
11674  2,  1 |                           rychło pierwszy przymrozek pobieli suche liście...~Podniósł
11675  3,  3 |                             palcami prawej. Czynu to pobieżnie, ze spokojem i ostrożnością,
11676  2,  22|                      Tarnowskimi Górami. Prusaków my pobili, a teraz sami w nogi co
11677  2,  22|                              podobno Polaków Prusaki pobiły, a zaraz potem same uciekły.~-
11678  2,  24|                         Gdańska, gdyby Menard został pobity, zdarzył się wypadek, który
11679  1,  7 |                   spostrzegli się, kiedy blask świec pobladł i sprzęty bardziej widocznymi
11680  3,  9 |                             mógł przed sobą dojrzeć. Pobłądziwszy w ciemności, wyszedł za
11681  3,  6 |                          Ogarnął go łagodny śmiech i pobłażliwa litość nad wszystkim. Nawet
11682  3,  10|                            nogi. Spojrzenie, zarazem pobłażliwe i wyniosłe, padało na gości
11683  3,  7 |                               Gintułt uśmiechnął się pobłażliwie.~- Ojciec pisał tu do mnie
11684  2,  1 |                             w dyliżansie. W jednym z pobliskich salonów stary kamerdyner
11685  3,  3 |                      powietrza, wśród walenia w mury pobliskie oskardów saperskich, wpośród
11686  1,  7 |                             i co się z nim dzieje, w pobliskiej kępie olszyny rozległ się
11687  1,  7 |                       wydłużone odbicia widać było w pobłyskliwej wodzie stawu - i nie mógł
11688  3,  9 |                              A w wyraźnym objawieniu~Pobłyskuje promień w cieniu.~ ~Już
11689  1,  1 |                       korzeniem, wszczepiając pazury pobocznych skrętów w każdy zuchelek
11690  3,  3 |                              Wynieśli go żołnierze z pobojowiska.~Noc wtedy spadała na wrzące
11691  2,  17|                           razy, braciszkowie moi, na pobojowiszczu gonisz zajadły, święty ugór
11692  2,  17|                        zostawił ta zresztą komendant pobratymca jednego z drugim w glicie,
11693  2,  7 |                        puszcz macierzystych. A wokół pobratymczo stały poszczerbione turnie.
11694  2,  17|                              zdeptaniem słabego, nie pobratymstwem z zakonem zbójców walczy
11695  1,  15|                              W tym czasie najbliższe pobratymstwo Rafał zawarł z koleżką Jarzymskim.
11696  1,  7 |                            przeciągły, głuchy, cudzy pobrzęk. Wówczas mimo woli nasuwał
11697  1,  2 |                          pawim piórem. Pas z kółkami pobrzękiwał na nim, a stalowe podkówki
11698  2,  21|                             wdarli się na wyniosłość pobrzeża. Ale skoro tylko ukazali
11699  1,  17|                             wierzby i eukaliptusy na pobrzeżach, a z nagła... cóż to'? Jak
11700  3,  6 |                              ku przodowi batalionu i pobrzeżu lasku. Rafał, zostawszy
11701  2,  1 |                      dotychczas w spokoju, jak gdyby pobudką do czynu. Opanowała wszystkich
11702  2,  3 |                           życia mego, nie dam żadnej pobudki, ażeby skrytości rozniesione
11703  3,  7 |                            okiennic, ławek i stołków pobudowali obrońcy. miasta rodzaj chatek,
11704  3,  10|                           nas czynami, instytucjami, pobudzaniem do rozpusty. Za pięćdziesiąt
11705  3,  8 |                          pójdzie na ziemie pruskie i pobudzi Wszechniemce - co wtedy?
11706  1,  7 |                               żeby też słowo!~Rafał, pobudzony przez szczególne uczucie,
11707  3,  11|                           Nadbrzezia, z Zarzykowic i poburzonych szańców. Kule te śmigały
11708  3,  2 |                             pokiwał głową... Później pocałował go w ramię i rzekł mu do
11709  1,  2 |                       piękność i rozkosz głębia nocy pochłania i życzliwie zataja. Gdy
11710  1,  3 |                          Bezdenna cisza nocy zimowej pochłaniała wszystkie te uczucia chwiejnie
11711  1,  5 |                       Piekoszowa"...~- Wiem. Dobrze. Pochlebcom zawsze dobrze, w gazetach
11712  3,  3 |                         błękitnej przepasce. Jesteś, pochlebiam sobie, pierwszy raz przy
11713  3,  1 |                        lansjerski strój!~- Próżno mi pochlebiasz.~- Po sprawiedliwości mówię...
11714  3,  10|                              z uprzejmym, z uniżonym pochlebstwem.~- Przecie to widać...~-
11715  2,  23|                   niezrównanej wartości, że cena ich pochłonęła wszystkie niemal dublony
11716  1,  2 |                           policzki, oczy, zdało się, pochłonęły migotliwe blaski pochodni
11717  2,  2 |                             więc dziecięcia Demetry. Pochłonięcie zasianego przez skibę ziemi.
11718  3,  4 |                            badyl umarłego kwiatu, za pochłonięciem młodą, sprawiedliwą i dumną
11719  3,  11|                             go nie słuchał. Cały był pochłonięty ekspedycją kapitana Czajkowskiego
11720  2,  13|                         niezamożnym krewniakiem może pochlubić się nowomodnym urządzeniem
11721  2,  12|                             odmianę, nadzieję...~Był pochmurny dzień. Obłoki o kształtach
11722  3,  3 |                            na murze. Trwała i wysoka pochmurówka z cegły zamykała tę uliczkę
11723  1,  13|                         darmo. Iść trzeba wiekuistym pochodem. Trza w karach odrobić wszystko
11724  2,  2 |                         ponad światem jako wiekuista pochodnia...~Rafał miał oczy spuszczone
11725  2,  22|                    szablicami najrozmaitszej miary i pochodzenia.~Zbliżało się południe.
11726  1,  9 |                           Mimo to wszyscy wytrwali w pochodzie. Ubłoceni do kolan, w nocy
11727  2,  2 |                          podziemne głębie, z których pochodziły. Całe ciało trzęsło się,
11728  3,  11|                          szczętem Austriaków pod nią pochowam.~- Świętego Jakuba! - zawołał
11729  1,  14|                              pogrzeb, kiedy już trup pochowany w ziemi, a spadek rozerwali
11730  3,  6 |                             stanął jak wryty.~Bratek pochrapywał nozdrzami i strzygł uszyma.~
11731  2,  12|                             ni owak, i grając wciąż, pochrząkiwali i pokaszliwali, nie wiedząc,
11732  1,  3 |                              ją odstaw. Z największą pochwałą akceptuję projekt.~- Moglibyśmy
11733  2,  22|                        stopni od prostego kanoniera. Pochwalam tę myśl... A nawet będę
11734  1,  1 |                          Niechże się i dzika okolica pochwali.~Po chwili dodał:~- Poczciwa
11735  1,  12|                           się szyderczo. Oni, którzy pochwalili zamordowanie kapitana Laurier
11736  1,  5 |                              mu się wymykały dźwięki pochwalne. Jakże wielbił swą Baśkę!
11737  1,  12|                            po polsku:~- Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus...~- Na wieki
11738  3,  11|                              murów klasztornych. Tam pochwyceni zostali przez chłopów Gintułta,
11739  1,  6 |                             w którym nie ma czasu na pochwycenie tchu z powierza. Leciał
11740  1,  2 |                            się na oślep, a lewą ręką pochwyciła ramię Rafała: On instynktownym
11741  2,  17|                       cichaczem z Modeny do Otranto, pochwyćmy statki, usiądźmy na nie
11742  2,  2 |                          czystej swojej postaci, nie pochwycona jeszcze przez myśl ani nawet
11743  2,  17|                             Tussen-Luwertiur, zdradą pochwycony został, odesłany do Francji
11744  2,  21|                        ujrzał, że Krzysztof kozikiem pochwyconym ze stołu rozdziera brzeg
11745  1,  17|                            żałośnie dźwiękły. Ledwie pochwytny szmer w ścianach przeniknął
11746  1,  8 |                         Książę chłodził się, z lekka pochylając kapelusz. Oczy jego z natarczywą
11747  2,  13|                           rozmowy. Nade wszystko gdy pochylała się z szeptem gorączkowym
11748  2,  11|                              między gajami rozległe, pochyłe trawniki, zamknięte ze wszech
11749  3,  6 |                          którego mogły dosięgnąć bez pochylenia korpusu ciała. Tam je chwyciły
11750  2,  20|                        ruchach, sposobie mówienia, w pochyleniach głowy, kiedy zwracała się,
11751  3,  10|                            obok instrumentu. To samo pochylenie głowy, ten sam wyraz twarzy.
11752  2,  2 |                              odpowiedział przyjaznym pochyleniem wielkiej głowy i uśmiechem
11753  2,  3 |                              i wieziono po nierównej pochylni. Wreszcie, pozostawiony
11754  3,  3 |                           rzucili się ciałem swym na pochylnię wrót, wpełzli przez górny
11755  1,  3 |                           wybrnęli i znaleźli się na pochyłych zagonach.~Rafał usłyszał,
11756  2,  7 |                    spienionej wody. Leżała na zboczu pochyłym ku południowi. Szeptający
11757  2,  20|                      zobaczyć, ale ciekawość, leniwy pociąg, żeby spojrzeć na dawno
11758  3,  15|                              cybucha, kiedy niekiedy pociągając tęgie łyki z kubka, a właściwie
11759  1,  1 |                          ciepłą wodą.~Rafał, słysząc pociągającą muzykę szorowania wnętrza
11760  2,  20|                       cechować niewymowny powab, coś pociągającego, naturalnego, pięknego,
11761  2,  15|                             pragnienia. Jedno, co go pociągało, gdy się budził, i co zamykało
11762  1,  4 |                               to śmiech cyniczny, to pociąganie bez kierunku, bez celu,
11763  2,  19|                             i Olbromski, potrącani i pociągnięci przez ciżbę, szli, a raczej
11764  3,  6 |                              świstem, a oficer był w pocie. Czuł, że rana pod pachą
11765  2,  10|                            Wyrwę ci z serca ostatnią pociechę, jakobym wyrywał ślepcowi
11766  3,  12|                             i błogosławiony chryzmat pociechy. Zgrabiałe, bezwładne race
11767  2,  17|                       wyśledzić, to ci ino łza z oka pociecze. Najbliższy ząb gór, Portofino,
11768  1,  17|                          trzęśli się z zimna. Twarze pociemniały i zmora wionęła wskroś miasta...~
11769  2,  17|                             że umiera. Wziął go szef pocieszać i uspokajać. Nic nie rzekł
11770  3,  8 |                            ostatnie jest szczególnie pocieszającą nowiną. Nieprzyjaciel rozsiadł
11771  3,  8 |                            Rafał usiłował skleić coś pocieszającego, ale książę machnął ręką.
11772  2,  12|                          tego człowieka, ale jeszcze pocieszał się, ile mógł, że go oczy
11773  1,  3 |                           Całą siłą woli, rozumowań, pocieszeń odpychał ten widok, zamazywał
11774  2,  20|                           która mu się od razu stała pocieszycielką:~Idę sobie do wojska - i
11775  3,  6 |                              i myciu rany, ale się i pocieszył, gdy go lekarz zapewnił,
11776  3,  13|                               ramiona, piersi i ręce pocięte. Ale naokół, w pustych sąsiekach,
11777  3,  9 |                             i znowu rył nasypy ziemi pociskami krwawych oczu. Długo to
11778  1,  7 |                             okrzykiem, jakimś ledwie początkiem śmiechu, i niby na skrzydłach
11779  3,  17|                        kwapił się do domu.~W Wyrwach początkowo mieszkał w czworaku, który
11780  1,  14|                              zbiegów, awanturników i poczciwców. Dąbrowski jest pionem czy
11781  1,  8 |                   francuszczyzna przymusowa? A Kreys poczciwina z niemieckim? A stary tancmistrz
11782  1,  13|                            Dąbrowski wyciągnął rękę. Poczciwy uśmiech z serca rozjaśnił
11783  2,  2 |                            żywota, napisany w chwili poczęcia ziemi między morzem a lądem
11784  2,  21|                            zupełnej miary, leży mi w poczekalni jak pień olszowy, konie
11785  2,  14|                              krwi gryzłem czekając w poczekalniach, składając wizyty, jeżdżąc,
11786  3,  3 |                           Nie, ja tu sobie posiedzę. Poczekam na ciebie. Obudzę cię za
11787  3,  11|                         Panny Marii. Stare, wyschłe, poczerniałe, powyginane, różnokształtne
11788  3,  12|                             związku snuły się w jego poczerniałych wargach. Rafał marzył jak
11789  3,  2 |                      wielowiecznych oprawach, wraz z poczerniałymi obrazami w grubych ramach
11790  2,  1 |                         karcianym.~Jarzymski z lekka poczerwieniał i niedbale strzepywał pył
11791  2,  5 |                            pniami drzew, w noc słabo poczerwieniałą u brzega od nie zastygłej
11792  2,  22|                           nie mam nawet czym kolegów poczęstować. Ale wiecie co... Jest tu
11793  3,  6 |                             Daj mi w tym dniu rozkaz poczęty w mądrości, żebym jego szańcem
11794  2,  21|                             wdziewa buty...~- Cóż my poczniemy? - szeptał coraz ciszej.~-
11795  2,  24|                        marszu, na postojach, nocą na pocztach uczył starszy żołnierza,
11796  2,  1 |                       dyliżansem pocztowym. Wprost z pocztamtu udał się do pałacu księcia
11797  3,  15|                         zerwane... Mówiłeś, że kresy pocztowe zostały dzięki twoim staraniom
11798  3,  11|                       Kobiernikom, by wkrótce rzucić pocztowemu cugle konia i na piechotę
11799  2,  24|                           stajenki i wozówki. Tam je pocztowi z miejsca rozkulbaczali,
11800  2,  22|                           około stu człowieka wraz z pocztowymi i pośli my na Niemców nocą.
11801  2,  6 |                            Sandomierza. Suto płaciła pocztylionom od stacji do stacji, zmieniała
11802  3,  6 |                             a żal ów rznie się wśród poczucia krzywdy, zniewagi, wskroś
11803  2,  21|                            miłość, żądza, przesycona poczuciem utraty. Nie czuł patrząc
11804  2,  19|                         patrzaj! Odechce ci się, jak poczujesz, jak powąchasz, czym takie
11805  1,  1 |                      szkapska, ale tak, żeby przecie poczuły. Ale cóż ta mieli jechać "
11806  1,  5 |                           się była i zginęła. Z dala poczuwszy wilka konięta dźwignęły
11807  1,  2 |                           właśnie, z nagła ujrzawszy poczwarę, krzyknęła, rzuciła się
11808  2,  23|                              każdy z was życie swoje poczyna...~Ścisnął Cedro rękę towarzysza
11809  1,  14|                             do swej Ameryki. Tam się poczynają i ciągną nowe dzieje okręgu
11810  2,  17|                             najemnych szwajcarów nie poczytał świat, tedy on proponuje
11811  2,  23|                          najszczęśliwszy dzień życia poczytuję ten, który po dwunastoletnim
11812  1,  11|                            ognia, że swe sny i furie poczytywał za rzeczywistość. Ileż to
11813  1,  2 |                           ars, różne media i remedia podając... Ale fluctuantur podczas
11814  2,  1 |                           topora. Zjawili się lokaje podający kapelusze, laski, płaszczyki,
11815  3,  8 |                      niewątpliwa. Nie dlatego jednak podałem zdrową i jedyną radę, tylko
11816  2,  24|                        odstawiły chłopca do czat, te podały go dalej, aż stanął przed
11817  1,  8 |                       miejscu, a sam siadł na brzegu podanego krzesełka. Gdy zdjął kapelusz,
11818  2,  13|                            ciekawsze, legendy, dawne podania i dzieje. W umyśle słuchacza
11819  3,  3 |                             krócej, niż zajmie czasu podanie z rąk do rąk nabitego karabin...~
11820  3,  10|                            ze dworu.~Obiad, naprędce podany dla księcia i jego świty,
11821  3,  2 |                             poszarpał swoją koszulę, podarł na pasy i użył ich na bandaże,
11822  3,  3 |                         wzięli go na cel. Gdy zginął podarty kulami, roztrącili wariatów
11823  3,  2 |                            jak nagie kolana wyłażą z podartych spodni. Usta były zakneblowane
11824  1,  15|                             zatłuszczonymi stołami i podartymi bilardy miał tajemniczy
11825  1,  7 |                        piasku. Wówczas bryczka ledwo podawała się naprzód, monotonnie
11826  3,  7 |                            obozu.~- Tam właśnie i ja podążę.~- Książę pan wstępuje do
11827  2,  11|                             suknie lżejsze i cieńsze podążyli we wskazanym kierunku. Willa
11828  1,  11|                         jeźdźca. Wówczas czartowskim podbechtaniem wiedziony schylił się i
11829  2,  19|                             natężonym, coraz silniej podbechtanym i jak gdyby radosnym. Cedro
11830  3,  17|                                Krzysztof! Krzysztof!~Podbiegli ku sobie i padli wzajem
11831  3,  9 |                              kierunku dróg na Tabor, Podbiel, dotarł do Osiecka, Pogorzeli
11832  1,  1 |                               gdzie się to taka suka podbije. To idzie po śniegu czy
11833  2,  17|                            bieda! Gdyś się na bosaka podbił, stłukł a poranił nożyska,
11834  1,  1 |                             się jeszcze ani razu nie podbiła...~- Ale! - wtrącił Kacper -
11835  1,  10|                           powyrywało i ślepie na nic podbiło. Tu będzie wyczekiwała na
11836  3,  3 |                          ramion, nóg, bioder, kolan. Podbito mu nogi, chwycono go za
11837  2,  9 |                              oczy i dojrzał miejsce: podchmurny ów zrąb na skale, wystający
11838  1,  14|                           poznajesz? - rzekł Gintułt podchodząc do stołu. Sułkowski zbliżył
11839  3,  1 |                              oddziałem 140 piechoty. Podchodzącego już do młynka nieprzyjaciel
11840  2,  22|                             czterej walili w bramę i podchodzili do okna murowanki. Kiedy
11841  3,  6 |                           płytkim zalewiskiem, które podchodziło aż pod suche pola. Zaraz
11842  2,  24|                           zabrał, pod sam Kraków się podciągnął, ale gdzie! Za Górą Kalwarią,
11843  1,  2 |                            na ganku!~Kawaler z bólem podciął klacz, ze wściekłością przechylił
11844  3,  11|                              pod osłoną tych starych podcieni, tych wielkich, czarnych
11845  3,  3 |                            przykląkł trzeci jak kosą podcięty. Cedro, zimnym strachem
11846  3,  3 |                            Ręczę ci, że nastopny dom podda się nam dobrowolnie, gdy
11847  1,  1 |                               a my wszyscy sromotnie poddać się przymuszeni byliśmy.
11848  1,  17|                            przeraźliwie, że Francuzi poddali miasto i wychodzą, że Miglioretto
11849  2,  17|                            jak to morze, a skoro się poddamy, łby nam ukręcą. Na nasze
11850  2,  15|                             zagłusza myśl i nakazuje poddanie się prześlicznej woli swojej.
11851  3,  3 |                             tę karę Boską z pokorą i poddaniem się, rzekłbym nawet, że
11852  3,  1 |                        przeczytano legii wiadomość o poddaniu Gdańska i o marszu, który
11853  2,  17|                       proponuje nam, abyśmy przyjęli poddaństwo Francji. Kto z was, mówił
11854  2,  24|                        najniedołężniejszego ze swych poddanych niż tęgą siłę roboczą. Ubranie
11855  3,  11|                            korytarzach klasztoru, na poddaszach i w dymnikach, na wieży
11856  1,  13|                         Scaligerów. Tam pod gotyckim poddaszem śpi wyprostowany, miecz
11857  2,  22|                        Niemca, żeby, prawi, twierdzę poddawał bez namysłu a zwłoki, bo
11858  1,  1 |                            od pary. Wszędzie w mroku poddrzewnym Lśni stojąca woda. Oślizgłe,
11859  1,  17|                        wzgórzu. Wiosenny wiatr lekko poddyma pył drogi... O cudne trawy,
11860  1,  5 |                              i żółtym kożuchu. Wiatr poddymał kołtuniaste grzywy i ogony
11861  2,  1 |                     procedery. Toteż osiadła w duszy poddziedzica głucha wściekłość na szaty,
11862  2,  14|                       sprawić, że ci oto twoi chłopi podejdą w nocy pod dom, wywleką
11863  3,  15|                            nie oni jego, lecz on ich podejmuje: ma ze sobą przednie wino.~-
11864  2,  20|                        Chodziło o zatarcie wszelkich podejrzeń. Z tej rozmowy z oberżystą
11865  3,  12|                              nich obudwu jakieś echo podejrzenia, które towarzyszyło każdemu
11866  1,  7 |                             Berlina, że padło jakieś podejrzenie, jakiś domysł. Była to rzecz
11867  3,  6 |                              go na dobre spytki, bom podejrzewał, czy to czasem nie jaki
11868  2,  1 |                          Siedź spokojnie i czekaj!~- Podejrzewam cię od dawna, że jesteś
11869  1,  12|                          witała podróżnika nieufnym, podejrzliwym okiem, wyciągając wychudłą
11870  1,  14|                             zdrad, matactw, oszustw, podejść takiego na przykład Talleyranda
11871  3,  1 |                      porzucić starego ojca? Dla tego podeptać jego nadzieje i ułudy? Dla
11872  1,  5 |                              zrywając się na nogi... Poderwał ją uzdą, wstrzymał i puścił
11873  1,  11|                          chwycono go za bary, z tyłu poderwano mu nogi, rzucono na ziemię.
11874  1,  6 |                             Rafał uczuł strzemię pod podeszwą i z dzikim śmiechem skoczył
11875  2,  17|                              brało się deszczułkę za podeszwę, szpagatem j ą przytwierdzało
11876  2,  9 |                          wilgotnej, przyniesionej na podeszwie kierpca, roztartej i dotychczas
11877  2,  6 |                           jaworowe ulice i świerkowe podgaja. Często bryka leciała z
11878  3,  5 |                           żołnierze roznosili kiszkę podgarlaną na gorąco, tłuste salcesony
11879  2,  19|                         tropy i za połę! Teraz ci po podgarlu powróz zrobi parte franse.~-
11880  3,  12|                         uronić... Drepcą na miejscu, podglądają...~Tymczasem Zofka minęła
11881  3,  17|                          sięgające za głęboko, aż do podgleby skalistej, rzucane w prawo
11882  2,  12|                            jak lis, którego rana się podgoiła. Co pary w piersiach, dolinami
11883  2,  13|                            górną wargę okrywał mały, podgolony i przyczerniony wąsik. Ubrany
11884  3,  14|                          tylko sterczały. Dopiero na podgórzach z tej' i tamtej strony rzeki
11885  2,  9 |                            Szedł teraz rozdołami, po podgórzu węgierskim, mijał łąki,
11886  2,  12|                        świadectwa gazdy, mieszkał na Podhalu, skłamał z prostotą, szczerością
11887  2,  12|                          kromkę chleba. Lepiej nieco podjadł sobie u braciszków w pewnym
11888  3,  7 |                              gdyśmy dygowali armaty. Podjąłem pierwszą z brzegu na szosie,
11889  3,  9 |                              góry rzeki?~- Poszliśmy podjazdem w poprzek traktu z Pogorzeli
11890  3,  1 |                          konnicy nieprzyjaciela oraz podjazdowania odwetowe ze strony polskiej.
11891  3,  1 |                         drobnymi utarczkami i małymi podjazdy.~Dwunastego maja rozbiegła
11892  2,  17|                             Trepka. Niech dziadowina podje i przed nocą wędruje dalej,
11893  1,  12|                             zapalonymi :omami. Kazał podjechać do brzegu i wysiadł. Ale
11894  2,  17|                               z bezcennych kobierców podjęli my trupa tancerza, wynieśli
11895  3,  1 |                       Kalisza. Ciepłe były, łagodne, podjesienne noce. Gdy kolumny cicho
11896  2,  23|                          owoce prac moich za granicą podjętych ku utrzymaniu mężnego ducha
11897  2,  19|                            losami ich miał kierować.~Podjeżdżając do Bramy Floriańskiej, z
11898  1,  5 |                          trzask i skrzypienie drzew. Podjeżdżał tedy do wielkiego lasu,
11899  3,  6 |                             skrzydła, krzyk rozpaczy podjudza ją jak wicher ptaka, a widok
11900  3,  3 |                        piorun po zrębach skał. Krzyk podjudzonego męstwa na ich widok buchnął
11901  2,  6 |                        łoskotem wzdłuż uśpionych wsi podkarpackich, między stadami psów, skaczących
11902  1,  4 |                              piersi, a muskuły udowe podkasane i wydłużone. Szyja jej była
11903  1,  5 |                           założył tręzlę, na grzbiet podkład i siodło. Wywiódł ją szybko
11904  2,  16|                            czapy dotykały ziemi, gdy podkładając lewary dźwigali z topieliska
11905  3,  3 |                              pod murem i jego własna podkomendna gromada kulami przeszywała
11906  3,  6 |                     niezdobyty... Wspomniał wywalone podkopami mury, wyrwane okienka i
11907  2,  9 |                               A gdy niestrudzone psy podkopią jego kryjówkę, skacze na
11908  1,  17|                         wysunięty barkan swych robót podkopowych. Przed brzaskiem wracał
11909  2,  3 |                               Stoły były ustawione w podkowę i nowy mularz widział ze
11910  1,  16|                            obcasach niestruganych, z podkówkami i cholewami, których nagi
11911  1,  2 |                        pobrzękiwał na nim, a stalowe podkówki trzaskały o strzemię.~Co
11912  3,  6 |                              Słuchał z lubością, jak podkowy końskie rozmiatają brunatne,
11913  1,  12|                           homme et du citoyen. Inni, podkreślając stokrotnie dowcip gondolierski,
11914  2,  14|                            Było rzeczą oczywistą, że podkreślał owe tytuły i że z nich właśnie
11915  3,  8 |                      Zajączek, z przesadną, umyślnie podkreślaną służbistością nie zajmując
11916  3,  13|                            tego śpichlerza nie mogły podkurzyć... Jak już pan nie zipał,
11917  1,  1 |                              cienka skorupka lodowa. Podkute kopyta trzaskały ostro w
11918  3,  14|                             zgrzytając po kamieniach podkutymi podeszwami. Poznał z rozległości
11919  2,  17|                      podniósł kotwicę, a sterując po podlądziu, między brzegami Gibraltaru
11920  2,  24|                             tam Bug, tam Narew przez podlaskie i mazowieckie piachy cicho
11921  1,  1 |                              i w lesie jakie mnóstwo podlaszczek! Ubogie kwiatuszki, siwe
11922  2,  14|                          wszystko. Żadnych a żadnych podłażeń i tych tam łagodzeń. Pyszneś
11923  2,  12|                           zielonej flaszy.~Olbromski podlegał napadom potyfusowegó głodu.
11924  3,  2 |                               Ale ginąć podle, wśród podłej zgrai, wśród rozżartych
11925  2,  20|                          właściwie przebyto sposobem podlezienia. Rafał nosił teraz inne
11926  3,  15|                            posiada najwięcej. Byli i podli zdrajcy. Ci przychodzili
11927  1,  10|                        lustrzanych okien, pięknością podłóg wysadzanych marketerią z
11928  3,  13|                         sąsiekach, na grubych dylach podłogi, przed progiem i za progiem,
11929  1,  14|                              pospolita pycha, nędzna podłość dorobkowicza, którego oszalały
11930  2,  2 |                              grobów, fetor gnojowisk podłości, upadku, pomsty, zbrodni,
11931  3,  10|                                Nie było to śpiewanie podlotka, które był słyszał przed
11932  3,  3 |                              i pokolanków, układania podłoża armat, stawiania sworzniów
11933  3,  3 |                             na strychy szpitala. Tam podłożono ogień. Kupy słomy zapalono
11934  1,  1 |                              tej... noga. Co? Stopka podługowata, widzisz waćpan? Ona mi
11935  1,  17|                      zapuszczał w przepaść. Zobaczył podługowaty złom żelaza, urywki na nim
11936  3,  18|                        wyciągnęły w linie, kwadraty, podłużne kolumny. Jechał wolno przed
11937  3,  5 |                  Niezabitowski.~- Chociażeś z nami w podłych górach Juvenes nie był,
11938  3,  10|                           ale musiałem, przyjacielu, podmawiać, żeby szedł.~Zstępowali
11939  3,  10|                              się Cedro.~- Nie jam go podmawiał, tylko ocknienie, przebudzenie,
11940  2,  17|                       szczyty włoskiej topoli. Stosy podmiecionych liści obejmowała w niepodzielne
11941  1,  8 |                             gdyśmy przejeżdżali obok podmiejskiego błonia, gdzie się mieściło
11942  3,  3 |                          lipca, zdobycie wyniosłości podmiejskiej Monte Torrero, opanowanie
11943  2,  7 |                      Szeptający spomiędzy korzeni, z podmokłego mechowiska, ukryty między
11944  2,  20|                      wspomnień, to znowu miał zamiar podmówić Krzysztofa, żeby wcale nie
11945  2,  7 |                          pnia. Był to znak, że idzie podmuch-moc, powiew-wódz. Pod ciosami
11946  1,  17|                          olbrzymie zmiany. Wszystkie podmurowania Miglioretto były na poły
11947  2,  10|                        Zdawało się, że zatrząsł jego podmurowaniami i sufitem kowanym w skale.
11948  3,  1 |                        między chmury. Z onych to gór podniebieskich wylata gromowy głos rogu
11949  2,  2 |                             znowu w samotności żgać, podniecać i wyostrzać myśl swoją,
11950  1,  10|                           czuł bolesną, aż do zemsty podniecającą mękę-uwielbienie. Straszna
11951  3,  6 |                           był w stanie niesłychanego podniecenia, ale już nie drżał tak całym
11952  2,  9 |                          skutecznym w struchleniu, w podnieceniach, wśród rachunku i łez zaczęła
11953  2,  2 |                               co by mogło dźwignąć i podniecić; to znowu burgund. Z wolna,
11954  3,  6 |                              ową rozkosz szczególną, podnieconą aż do najwyższej kresy,
11955  2,  3 |                             cię jako ucznia Mularza. Podnieś się. Prowadźcie go na Zachód.~
11956  1,  4 |                           nie widział. Dopiero przed Podniesieniem dźwignął ukradkowo oczy.~
11957  1,  9 |                             sam na przedzie, z głową podniesioną. Przebywał najgłębsze bagna
11958  2,  17|                    szczególnie wydłużona. Włosy były podniesione jak od wichru. Spod nawisłych
11959  1,  7 |                              na siłach nie miała już podniet.~Ostatnim sensem wszystkich
11960  3,  11|                              opanowała go śmiertelna podnieta. Huknął pierwszego z brzega
11961  2,  21|                           ten widok jako młodzieńczą podnietę, a Rafał jako pchnięcie
11962  2,  1 |                          samo, nie bacząc na doznaną podniosłość wrażeń.~- Gdzież jest bufet
11963  2,  11|                            Wkroczyli w głęboki cień. Podniósłszy oczy ujrzeli niezmierne
11964  3,  6 |                              wszystkie wzmogły się i podniosły. Czuł w sobie ową rozkosz
11965  2,  3 |                            uroczystych, wygłaszanych podniosłym tonem, albo okrzyki chóralne,
11966  2,  13|                              na pokaz, gdzie ocalały podniszczone, staromodne obicia szpalerowe
11967  3,  9 |                 przysłuchiwać głosom pracy w szańcu, podnosili umyślnie rozmaite kwestie
11968  1,  10|                           śmiech, a obnażone ramiona podnosiło gwałtowne drżenie. Dźwięczny
11969  3,  2 |                           okrągłe, żelazne antaby do podnoszenia tych drzwi grobowych. Spod
11970  2,  7 |                        gdzieś w dole, jakby u samego podnoża góry wrosłych korzeniami,
11971  2,  9 |                           wzdłuż i w poprzek obszedł podnóże skały, wciąż oddalając się
11972  2,  1 |                            zebrać myśli. Najbardziej podobała mu się perspektywa spania
11973  2,  20|                              bez śladu sztuki, chęci podobania się i kokieterii, owa łatwość,
11974  3,  1 |                        hipopotamy i nosorożce, przez podobieństwa wielbłądów i żółwiów; ścigłym
11975  2,  11|                           białe ramiona. Ale była to podobizna człowieka wykuta w marmurze.
11976  1,  7 |                             Stali się teraz zupełnie podobni, byli jak jeden we dwu osobach.
11977  2,  7 |                        rozkosz porwania, stawali się podobnymi do świerków, jodeł i buków.
11978  1,  2 |                     Większość przyjechała już dobrze podochocona, a teraz weseliła serce
11979  2,  3 |                            był pijany, nie był nawet podochocony. Teraz jego myśli zaczęły
11980  1,  17|                       ciasnych zaułkach żołnierzom i podoficerom zdzierają naramienniki i
11981  2,  24|                           łatwo żołnierzy na stopnie podoficerskie, a nawet na subalternów,
11982  3,  2 |                           Tybinki kłapały, rzemienie podogonia, podpiersia, uzdy, puśliska
11983  1,  8 |                             niżeli wówczas na stepie podolskim, kiedyśmy właśnie tak czuli?
11984  3,  6 |                        tamtej? czy jeszcze zawlec tę podorywkę? czy orać tamte uwrocia?~
11985  1,  7 |                           kiedy to ów starszy, młody podówczas oficerek, dopiero wypuszczony
11986  1,  2 |                   wirydarzach przyjaźń jakiejkolwiek podpadnie alteracji..."~W sąsiednich
11987  3,  1 |                         wpadły do wsi i usiłowały ją podpalić z czterech rogów. Podpułkownik
11988  3,  5 |                          dziurę w baszcie narożnej i podpalili schody.~- Jakżeście wyszli?~-
11989  3,  6 |                          cztery pacierze wieś będzie podpalona ze czterech rogów i pójdzie
11990  3,  6 |                               rozłożył wielką mapę i podparłszy głowę pięściami utonął w
11991  2,  1 |                          siedział bez ruchu, z głową podpartą na ręku. Usta jego były
11992  2,  14|                            poradzi, choćbyś sto razy podpatrzył ich zakonne statuta, jeśli
11993  3,  6 |                              szybko kijkiem swym się podpiera. Zaczyna ważyć w głowie
11994  2,  22|                     wjazdowej jak furtkę boczną jęli podpierać znalezionymi kołami, drągami,
11995  1,  3 |                              amando perdere...~Rafał podpierał brodę pięściami i nieruchome
11996  2,  13|                           wpół pod ciężarem owocu i, podpierane drągami, chyliły ku przechodniowi
11997  3,  6 |                        umacniano miejsca co słabsze, podpierano z zewnątrz zasieki i sypano,
11998  1,  13|                            się chce, że to nosem się podpierasz, nie - ganiaj!~- Wyśpisz
11999  3,  2 |                        kłapały, rzemienie podogonia, podpiersia, uzdy, puśliska i popręgi
12000  3,  2 |                        popręg siodła, ściągnął uzdę, podpiersie... Gdy wyczuwał rękoma gorąco
12001  3,  2 |                        wymknąć, gdy motłoch na dobre podpije sobie. Zgłodniały lansjer
12002  3,  3 |                             Mocno pod brodą złączyli podpinki. Jeden drugiemu wyprostował
12003  2,  1 |                           jeżeli znajdziemy tam jego podpis z odpowiednio patriotycznym
12004  1,  13|                            oręża powie nam, czy chcą podpisać, czy nie.~Ocierając wielką,
12005  3,  7 |                             tylko z tego względu, że podpisano konwencję: Warszawa będzie
12006  1,  12|                      drogocennego papieru z mnóstwem podpisów, winiet i pieczęci. Książę
12007  1,  14|                              Mówiono mi w Mantui, że podpisywałeś z jego zezwolenia nawet
12008  2,  9 |                        pośpiechem wypił wino i zjadł podpłomyk. To uczyniwszy poszedł przed
12009  2,  17|                      bezradna jak ten korek na fali. Podpłynął ta ku niej Murzynek portowy
12010  3,  6 |                      kapitanem, porucznikiem i dwoma podporucznikami żwawo oddalało się od warszawskiego
12011  3,  6 |                      Dwudziestu jeźdźców z pierwszym podporucznikiem zostawił w ariergardzie
12012  3,  6 |                            ucieszył się lekarz. - Tu podporucznikowi będzie lepiej...~- Ja tu
12013  2,  24|                              prawego ramienia szlufy podporucznikowskiej z dwiema jedwabnymi pręgami,
12014  1,  15|                          tego Jarzymski zdradzieckim podpowiadaniem. Rafał tak został wzburzony
12015  3,  5 |                           smolne pochodnie, oficerom podprowadzano konie, w stajniach słychać
12016  2,  23|                   Weyssenhoff, Godebski i Cedrowski, podpułkownicy-adiutanci, za nimi porucznicy-adiutanci:
12017  1,  1 |                     ostrożnie! - zawołał Nardzewski.~Podrażniony młodzieniec starannie otarł
12018  3,  17|                        dyszlu. Trzeci na przyprzążkę podreptywał luźno. W siedzeniu owinięty
12019  1,  7 |                          zmuszony zajmować się swoją podróżą, cierpiał najbardziej. Myśli,
12020  2,  20|                           zaopatrzyli się w kostiumy podróżne z sukna ciemnozielonego,
12021  1,  17|                              po umyciu przy tualetce podróżnej, ostatnim wykwintniejszym
12022  2,  22|                             uspokoił zupełnie. Kiedy podróżnicy weszli do szynkowni, za
12023  1,  12|                             z ziemią. Ludność witała podróżnika nieufnym, podejrzliwym okiem,
12024  2,  12|                            wniosła puzdro z zapasami podróżnymi, rozłożyła obrus, .i za
12025  3,  9 |                         zaczął łamaną francuszczyzną podrwiwać sobie z naszego żądania,
12026  3,  2 |                      potworne nabożeństwo. Gdy wśród podrygów wyrzucał nogi, odgięła się
12027  1,  5 |                         tysiące mar, tak samo jak on podrywających się z zagonów i mknących
12028  1,  8 |                            tam być może, paliła go i podrywała z miejsca. Wtem do izby