Tom, Rozdzial

12029  2,  7 |                                  Więc zdejm ubranie. Podrzemy suknie twoje na pasy, zwiążemy
12030  3,  1 |                        wielbłądów i żółwiów; ścigłym podrzutem wtargnął aż na wysoki i
12031  1,  5 |                              psom. Długo niosła go w podrzutnym skoku wskroś wichru i śniegów
12032  1,  5 |                        płomieniem.~Nie czuć już było podrzutów, gdy sprężyste nogi odbijały
12033  1,  1 |                              go ma u pasa, zaczął mu podrzynać gardziołek. Naśmiałem się
12034  1,  1 |                              jeden, ale już strzelec podsadzał się pod nie. Dowlókł rogacza
12035  1,  2 |                              chlupała, gdy chłopstwo podsadzało się pod sanice i brnęło
12036  3,  13|                    niesłychany wysił, moc, chłopskie podsadzanie się ze wszej potęgi. Te
12037  3,  6 |                              był wtłoczony w gorset, podsadzony na koń, zasiadł w kulbace
12038  3,  8 |                            się bał, że ich ktoś może podsłuchać - że to jest wcale godny
12039  3,  9 |                Wykomenderowane były straże i łańcuch podsłuchów wyciągnięty. Każda kompania
12040  1,  16|                       słyszał, że Zofka idzie za nim podśpiewując. Sądził, że go wyminie,
12041  2,  1 |                          ojca, który nim rządził jak podstarościm, eks-filozof zmienił się
12042  1,  9 |                     wysychających. Szczególnie jedna podstarzała dama, zachlapana, z rozkręconą
12043  1,  9 |                           siebie skinieniem jakiegoś podstarzałego szlachciurę, wskazał mu
12044  1,  1 |                          niezłe psiska. Dziś się już podstarzały, ale jeszcze z pola nie
12045  3,  3 |                         przydusiła go kupa starych i podstarzałych bab, wyrzucona za drzwi.
12046  3,  13|                              istnymi skałami białych podstaw wieży. Dał rozkaz do wsiadania
12047  3,  9 |                             trójkąt oparty o budynek podstawą, działali z szaloną furią.
12048  2,  8 |                        urwisko, wychodząc poza swoją podstawę, jakby mierzyły przepaść
12049  1,  17|                         strony Mincio, uważano to za podstęp i tym usilniej sypano szańce,
12050  1,  17|                        największą zbrodnię na ziemi: podstępnie, na hańbę wydałeś zbiegów!~-
12051  1,  10|                             potworne nogi, grzęzły w podstępnych wodach starej, głębokiej;
12052  1,  2 |                          kontusiki, głowy w lokach i podstrzyżone. Większość panien miała
12053  1,  17|                              łodzi i promów usiłował podsunąć się ku zatopionym murom.
12054  1,  13|                             obok i przed nim, notesy podsunąwszy ku świeczkom łojowym, tłum
12055  2,  9 |                              leżała, cieńszym końcem podsunięta ku ręce, jesionowa maczuga
12056  3,  6 |                           zobaczyć niewolnika, jazda podsuwała się, oficerowie zachodzili
12057  3,  2 |                         przednie nogi naprzód, tylne podsuwały pod brzuch dla utrzymania
12058  2,  22|                            zdjęli z pleców karabiny, podsypali prochu na panewki i mieli
12059  3,  11|                             przedmieściem opatowskim podsypano wysoko, a nadto, dla nadania
12060  3,  6 |                      wspierali. My tymczasem jeszcze podsypiemy nasz zakop raszyński. Chciałbym
12061  3,  6 |                                Pal!~Dotknęli lontami podsypki-i cofnęli się w swoje luki.
12062  1,  1 |                              gąszcze drzew zwartych, podsypywano prochu na panewki dwu flint
12063  2,  17|                           Kapitan jeneralny Leklerk, podszczuwany przez naczelników murzyńskich,
12064  2,  14|                             duszę ich, głupca udając podszedłem ich skrytości. Wśród szelestu
12065  1,  5 |                           włochaty i cuchnący lęk... Podszepnął mu, żeby go zabrać. Wsunął
12066  2,  2 |                         głębi swej duszy przemierzły podszept miłosny...~Obudził się późno
12067  3,  1 |                              powiadali...~Natarczywe podszepty starego wachmistrza były
12068  2,  21|                   odpowiedział ani słowa. Darł nożem podszewkę dookoła i co wymacał dukata,
12069  3,  17|                          uwolnieni z pańszczyzny nie podtrzymają już teraz najmizerniejszego
12070  2,  22|                            tak zacna kompania chórem podtrzymała! My przecież spod Austriaka,
12071  2,  21|                             słupy z ciemnego marmuru podtrzymujące strop wspaniałego przedsionka.
12072  2,  14|                            oknach i wielkich belkach podtrzymujących powałę. Stare, drewniane
12073  1,  1 |                           mówił urzędnik - to znaczy podupadli na zdrowiu; starcy powyżej
12074  2,  21|                               Sam stanął w saniach i poduszczał konie. Dom zajęty na kwaterę
12075  2,  20|                           strachów i niezwyciężonych poduszczeń, zaczął chodzić tam i sam
12076  2,  20|                     przyduszony huk wiatru, miły jak poduszczenie, pochutnywanie a oklask.
12077  3,  6 |                      piernatami i stosem haftowanych poduszek.~- O, to włośnic! 'Tego
12078  1,  2 |                             to wszystko umieścił pod poduszką, siadł w kucki i ze zdwojoną
12079  3,  15|                           gdy z ziemi pełnej .trupów poduszonych w piwnicach, zgasłych z
12080  1,  6 |                          słuchał.~Głośny jego oddech podwajał, potrajał swą szybkość.
12081  3,  3 |                             o wielu rękach i nogach. Podwajały się, potrajały, stokroć
12082  2,  1 |                          jeśli łaska, tych rodaków z Podwala i Krzywego Koła! - wołał
12083  1,  6 |                             wichrów siekł ją i prał, podważał liche jej przyciesi, próbował
12084  3,  9 |                               drągi, pawęzy, którymi podważali z bajora swe statki. Jeszcze
12085  2,  1 |                             samej chwili trzeszczały podważane drzwi i wydawały znakomity
12086  1,  3 |                       środkowego nurtu. Wtedy skuta, podważona wiosłami, odskakiwała w
12087  2,  12|                      dziewiczego wdzięku, gdy wicher podwiewał ich nadobne, strzępiaste
12088  2,  14|                          osobliwie pod miękką dłonią podwiki.~- Aha, już swoje!~- A swoje...
12089  2,  12|                              Bose nogi, nagie kolana podwinęła pod się, ręce wtuliła w
12090  2,  17|                              Psy z nagła ucichły i z podwiniętymi ogonami trwożnie pojękując
12091  3,  8 |                      wagenmajstra, ażeby usunął nową podwodę za kolumnę wojska. Po rekomendacji
12092  3,  1 |                            trzewiach, gdy uderzyły o podwodne pnie. Oto bałwan jeszcze
12093  2,  21|                       ocalone wiosło w ławice piasku podwodnego dobijali. Już przedświt
12094  2,  10|                              i obojętne bardziej niż podwodny kamień, przez który spienione
12095  2,  24|                       powieści chłopca generał kazał podwoić ogień na bramę północną
12096  1,  11|                              z nim nadaremnie. Wtedy podwoił ciosy i w lesie, już na
12097  3,  3 |                       kamienie. Z trzaskiem rozwarli podwoje.~- Niech żyje Cesarz! -
12098  2,  21|                          parkiecie sali ku rozwartym podwojom głównego wejścia.~W grupie
12099  3,  9 |                              kątach pańszczyźnianego podwórka, którego upitrasił naprędce
12100  3,  8 |                        prawem, mości książę, na moje podwórko?~- Tak-że to szerokie zatoczyło
12101  1,  5 |                             w podskokach przeleciała podwórzec. Psy ścigały ją za bramę,
12102  1,  1 |                            koniom obrok i siano. Psy podwórzowe, jeszcze uwiązane na łańcuchach,
12103  3,  3 |                            prowadzące na wewnętrzny, podwórzowy ganek drugiego piętra. Znalazł
12104  3,  1 |                          imię a honor całego legionu podwyższył walnym uczynkiem, dopiero
12105  1,  12|                              z sekretnych artykułów "podyktowanych" w Mediolanie 16 maja, a
12106  3,  3 |                              Wybierzesz, co ci serce podyktuje. Jedna tylko przykrość:
12107  1,  12|                               a on sam... Gdzież się podział młodzieniec, który to widział
12108  1,  12|                      chrzcielnicy w Pizie. Gdzie się podziały ludy z ich wolą, czynem
12109  3,  8 |                              znać było, że większość podziela zdanie Zajączka albo nie
12110  3,  13|                               część swego oddziału i podzielił go na dwie partie. Jednej
12111  1,  1 |                       kiełbasy, a resztę momentalnie podzielili między siebie myśliwi, zgłodniali
12112  3,  1 |                            tak zwana legia północna, podzielona została na trzy brygady.
12113  3,  3 |                         jeszcze w to przejście, lecz podzielony na dwa oddziały, zajął w
12114  2,  9 |                              kominów, wreszcie zimno podziemi, wydrążeń omurowanych i
12115  2,  10|                             które żyją i czują. Całe podziemie, cały zamek napełnił ten
12116  3,  11|                            ciemnego lochu. Ujrzeli w podziemiu tym skupionych ludzi. Kobiety,
12117  1,  3 |                             przez wąską szczelinę do podziemnej pieczary spadał z nagła
12118  1,  2 |                             się ten tłum sprzed oczu podziewa. Nogi się pod nim gięły,
12119  2,  1 |                           ognia i przez chwilę Rafał podziwiał czterech ze swych nowych
12120  1,  14|                    Chantereine.~- Bagatela!~- A tak. Podziwiałem z zachwytem salon z fryzami
12121  2,  20|                             to po rycersku. Szczerze podziwiam... ich męstwo...~Powiedziawszy
12122  1,  8 |                         kapelusz, Rafał miał możność podziwiania jego prześlicznych jasnych
12123  1,  2 |                            na nogi. Nie mógł wyjść z podziwienia, czemu czynność tak prosta
12124  1,  5 |                              jak drobny śnieg sennie podzwania padając w otwór drewnianej
12125  3,  14|                        dzikiej pustyni. Wojenna duma podźwignęła się w nim na widok leżących
12126  1,  11|                        odepchnął go od siebie jednym podźwignięciem ramienia i, jakby do niego
12127  2,  9 |                    wywleczenia zza pasa sztyletu, do podźwignienia pałki. Z łatwością odnalazł
12128  3,  2 |                              nie mogą. Jedne z nich, podźwignięte, stały z trudnością i nie
12129  1,  13|                             A mówi ten stokroć mądry poetą, że gorzki to chleb pono, "
12130  1,  3 |                                                      Poëtica~Rafał siedział na krześle
12131  1,  12|                              gwarze utwór nieznanego poety z ludu o wykradzeniu relikwii
12132  1,  15|                                i ukończył "chlubnie" poetykę. Tym sposobem zdobył prawo
12133  3,  3 |                              się zmuszonym do ruchu.~Pogadam z szyldwachem... -- myślał
12134  2,  22|                             Ino ten Żydek... Oczy ma pogan psie, paskudne - uch! Trza
12135  2,  17|                           Przypływ je dopiero zaczął poganiać różaną gałązką, żeby tańczyły
12136  3,  4 |                             nie słychać nawet krzyku poganiacza mułów ani dzwonków, ani
12137  1,  13|                              na lądzie pełen furii i poganiał swego woźnicę, ale nim do
12138  2,  2 |                            światem Greków, staję się poganinem...~Książę przez chwilę wygładzał
12139  3,  3 |                       rozwartymi szeroko od dumy, od pogardy, od straszliwego uniesienia.
12140  2,  22|                        zapraszał: ~- Niechże też nie pogardzą, niechże przecie jedzą jak
12141  1,  15|                          językiem. Mocno nim zresztą pogardzał, równie jak wszechobecną
12142  3,  6 |                          błota i rudawiska nie są do pogardzenia. Idą tak długim pasem i
12143  1,  13|                               w tej samej Weronie.~- Pogardzić.~- Ale i z drugiej strony,
12144  2,  17|                       okiennic. Woskowe świece dawno pogasły. Trepka pchnął okno jedno
12145  3,  10|                              do siebie wciąż starcze pogawędki-pociechy, zgrzybiali obadwaj, starzy
12146  2,  21|                            nad lasami, nad garbatą i pogiętą ziemią i zwijało w rozdołach
12147  3,  9 |                         rozsady. Wkrótce z ciemnej i pogiętej uliczki wydostali się jeźdźcy
12148  3,  5 |                              z tłumu.~- Czy ja wiem? Poginęli... Niejeden zleciał na łeb
12149  3,  6 |                           wykładał po francusku swój pogląd.~- Co do mnie- rzekł książę
12150  2,  11|                       zdumienia a mimowolnej wzgardy poglądał na ciepłą, zabawnie obszerną
12151  1,  3 |                              Michałek. Z każdej sali poglądały na scenę roziskrzone oczy
12152  1,  7 |                     niematerialne, nazwy-pieszczoty, pogłaskania, dotknięcia pełne czci,
12153  1,  8 |                       chłopskim spojrzeniem i jednym pogłaskaniem uciszyłeś wszystkę burzę
12154  3,  6 |                             przyszwy buta lizał, nie pogłaszcze go ręką. Szpadkę z pochwy
12155  3,  6 |                        miarowy, chrzęstliwy, dzwonny pogłos. Serce Rafałowe zabiło gwałtownie
12156  3,  5 |                        części tego świństwa nie może pognać na jarmark do Wąwolnicy
12157  3,  9 |                           ilu znaleźli, i wszystkich pognali do Góry Kalwarii. Wspominał
12158  3,  12|                              strony drogi zboża były pogniecione, wbite w ziemię przez pułki
12159  3,  5 |                           mnie przypadkiem słowa nie pogniły jak w nieboszczyku Sanszo
12160  2,  7 |                       tchnienie wieków...~Do dnia, w pogodne czasy, szli w góry. Helena
12161  2,  17|                          wschodni wiater przy niebie pogodnym dozwolił nam sterować prosto
12162  3,  1 |                              W szerokim ujściu rzeki pogranicznej Bidassoa, zamkniętym między
12163  1,  7 |                           wieczny, śnie, wieczny!~Na pograniczu cichego lasu i łąk od wilgoci,
12164  2,  5 |                             mną, wzdychają we mnie i pogrążają się w moje oczy. Czy patrzę
12165  1,  13|                            oddawszy człowiekowi owoc pogrążały się w błogosławioną dobę
12166  1,  17|                             wiercą naokół, jak gdyby pogrążeni w falach szczególnego eteru,
12167  2,  22|                          pejsatego Żydka, tak dalece pogrążonego w medytacje, że ledwie ich
12168  2,  9 |                            kwiatom jeszcze w wilgoci pogrążonym. Wszystkie były świeże,
12169  1,  7 |                         płynęły z upustu i młyńskich pogródek. Koniska same ją znajdowały
12170  1,  14|                              rękę potomka Masynissy, pogromcę, co w spalonym od słońca
12171  1,  12|                          świat. Dokąd? Były już przy pogromie Grecji i jako symbol tryumfu
12172  3,  3 |                          tańczących do taktu walenia pogrzebaczem w mosiężne rondle i miednice.
12173  3,  14|                             trupów, których nikt nie pogrzebał. Rozłożone w upały letnie-wznosiły
12174  1,  9 |                              nim Michcik. Gdy orszak pogrzebowy mijał wieś, wychodzili z
12175  3,  16|                             towarzysza i żeby poszli pogrześć jego nagi trup. Wołał:~-
12176  1,  1 |                             pogwizdują. Szmer liści, pogwar owadów i ledwie dające się
12177  3,  16|                             i splunął. Pomedytowali, pogwarzyli o dziwnym zdarzeniu i odeszli.
12178  1,  1 |                       skrzekiem, a niezliczone ptaki pogwizdują. Szmer liści, pogwar owadów
12179  3,  4 |                             bata, dziwaczne krzyki i pogwizdy mulnika, monotonny klangor
12180  2,  15|                         okiennych, zięby i cieciorki pogwizdywały nad dachem, okrytym grubo
12181  2,  10|                          krzyk, ptasie czy zwierzęce pogwizdywanie, pochutnywanie sylabowe,
12182  1,  1 |                   pieszczotliwymi dźwiękami, cieszył pogwizdywaniem.~Za lasem, na szerokie j
12183  3,  16|                             zadał. Tu go wlókł, żeby pohańbić przed oczyma całego wojska.
12184  2,  22|                              od ławy w Collegium, od pohulanek w Warszawie! Z prośbą o
12185  2,  1 |                              choć trochę modnego, na pohulankę w mieście, były tajemne
12186  1,  8 |                           wzdragał patrzeć w życie i poić nim, pókiś młody? Czytam
12187  1,  4 |                            sam czesał zgrzebłem, sam poił i przeprowadzał.~W tych
12188  2,  2 |                           widziadło, którym tylekroć poiliśmy się z księciem. Nieprawdaż?~-
12189  2,  21|                              argentée, w turbanach ŕ pointe mameluck, w szatach lewantyńskich
12190  1,  8 |                             siły wrócić?... Quand la poire est műre, elle tombe...
12191  2,  12|                           lewo, do taktu z wahaniami pojazdu. W miarę tych ruchów w duszy
12192  2,  1 |                               Gdy go wymijały piękne pojazdy eleganckich pań i panów,
12193  2,  21|                        przypomnieć... Za parę godzin pójdziecie waćpanowie.~- Wolałbym tu
12194  1,  7 |                         zamarzyć nie mogła, żeby tam pojechać. Owszem, musiała udawać,
12195  2,  12|                       rozkoszą, z prawdziwą rozkoszą pojechałbym do ciebie.~- Voilŕ. To lubię.
12196  2,  1 |                             ambicjom, czyniła zadość pojęciom o trzymaniu się pańskiej
12197  1,  2 |                    natychmiast czerwony złoty jeden, pojedynczy!~- Zimna woda, jaśnie panie! -
12198  2,  2 |                         ludzkiego motłochu, zionął z pojedynczych chwil wczorajszych, jak
12199  2,  12|                         Rafała wybuch postanowienia. Pojedynczym ciosem z dołu huknął karczmarza
12200  1,  1 |                          siebie, odszukał w krzakach pojedynkę. Wytarł oczy i, na podobieństwo
12201  1,  1 |                          zdjął nawet z ramienia swej pojedynki. Dopiero Kacper przyszedł
12202  2,  21|                           chwili Rafał uczuł, że nie pojedzie na projektowaną wyprawę
12203  3,  10|                            krzykniesz, poruczniku, i pojedziesz na bystrym koniu... A mnie
12204  3,  6 |                          wyrywane z tężejącej ziemi, pojękiwały do taktu. Pod wioską Pruszkowem
12205  2,  17|                        podwiniętymi ogonami trwożnie pojękując cofały się w podwórze. Z
12206  2,  9 |                              duszą. Cieszyli się, że pojmali zbójnika... Sześciu jeźdźców
12207  3,  6 |                         jeńcom, oglądając i taksując pojmane konie i zdobycz. Starszy
12208  3,  6 |                              jako tłumacz... w razie pojmania, uważasz, niewolnika. Ale
12209  2,  24|                     żołnierstwem przypadki dezercji. Pojmano kilku, przeważnie starych,
12210  1,  1 |               szlachcic-czemu Krakowa nie lubię. Sam pojmiesz.~- Proszę; proszę...~- W
12211  3,  14|                         plusk cichy tamtejszej wody? Pojmież ona sennej a mglistej równiny
12212  2,  12|                           Rafał teraz dopiero zaczął pojmować swoją niedolę. Patrzał na
12213  1,  8 |                              wyniosłym oficerze, nie pojmował radości, którą na twarzy
12214  2,  7 |                         żółtymi i rumianymi głowami. Pojmowała ich sekretną mowę, wielbiła
12215  3,  6 |                           zdrzemnę jeszcze do świtu. Pojmujesz, co mówię? Zdrzemnę się
12216  1,  1 |                          Ślepiem na mnie, zatracony, pojrzał tylim, jak żołędzia łupina,
12217  1,  1 |                            lasu wychodzi. Zda im się pojrzeć ku niemu: widzą, idzie wolnego
12218  2,  10|                         przysła noc, toś, jako stał, pokalany po syfie, w tyk stoplanyk
12219  1,  7 |                              domu do zdrowia. Rany z pokąsań wilczych zabliźniły się,
12220  3,  4 |                        zaczynała pozgrzytywać, jakby pokasływać od niechcenia, stękać na
12221  2,  12|                        grając wciąż, pochrząkiwali i pokaszliwali, nie wiedząc, jak sobie
12222  2,  1 |                        Sołtykowska i Sapieżyńska dla pokazania na złość nam swej polakierii,
12223  1,  1 |                       powszedni w obertuchach.~- No, pokażcie.~- Rafciu, ostrożnie! -
12224  3,  9 |                           wału. Chłopi zbiegli się i pokazywali miejsce ku Dębowej, przez
12225  3,  6 |                             około Lesznowoli i Łazów pokazywały się w lot i ginęły z oczu
12226  2,  1 |                             rzucał mglistą obietnicę pokierowania losem młodzieńca. Jeżeli
12227  1,  8 |                          patrzeć w życie i poić nim, pókiś młody? Czytam w tobie jak
12228  1,  13|                        francuskie, a słuchające koło pokładało się od śmiechu. Wciąż dawał
12229  1,  2 |                         gwarzono naokół z aprobatą i poklaskiem.~- Dobra krew...~- Widać
12230  3,  13|                            zielone czesze.~Żołnierze poklękali w środku kościoła, oficer
12231  1,  16|                              wiosnę tegoż roku Rafał pokłócił się z przyjaciółmi, a osobliwie
12232  2,  3 |                            Na końcu drogi znów oddał pokłon.~Po raz trzeci ozwał się
12233  1,  1 |                              Jamrozek zdjęli czapkę, pokłonili się i pedają:~"Niechże ta
12234  3,  6 |                             głowę i patrzał w ciemny pokoik Rafałów. Po chwili wszedł
12235  3,  6 |                          mocno stęchłe. Za pierwszym pokojem stała otworem stancyjka
12236  2,  18|                             oporem płonął w czeluści pokojowego komina. Obadwaj spiskowi
12237  3,  3 |                           strzelnic, ich policzków i pokolanków, układania podłoża armat,
12238  2,  2 |                             niezliczone, niezliczone pokolenia. Ziarno nasienne jest obrazem
12239  3,  9 |                             zaciosane. Ale nareszcie pokonali i te szykany. Usłyszeli
12240  1,  13|                           hańby. I co? Wskazujesz na pokonanie Wenecji. A Wenecja to co'?
12241  3,  5 |                              królom Kastylii w skale pokopali...~- Co ty bredzisz o Kastyliach?
12242  3,  12|                               Doły i rowy pracowicie pokopane - zawalone, szańców ani
12243  1,  4 |                             wyznań zaprzysiężonych i pokornego ślubu.~Ani słowa nie przemówili
12244  3,  10|                             się kapelusiną z wyrazem pokornej a chytrej grzeczności.~-
12245  2,  20|                    niebezpieczne j władzy tych oczu, pokornych prawie i onieśmielonych.
12246  2,  17|                         połyskiwał ostatni, szorstki pokos otawy. Wśród drzew otaczających
12247  3,  4 |                             w kopki siano schnące na pokosach, rozwaloną koniczynę czy
12248  3,  13|                             leśnych jeszcze nie były pokoszone całkowicie. Dopiero gdzieniegdzie
12249  3,  5 |                         Jedno ma tylko zmartwienie - pokpiwał stary Szulc - że, mili bracia,
12250  2,  12|                              diablo, a tu jeszcze ta pokraka marudzi... - mruczał zabierając
12251  3,  3 |                       spacerowały w dole, na słońcu, pokrakując i dziobiąc niewidzialne
12252  2,  10|                            abo ci gicale w tej młace pokręciło, abo gad uzarł. Praśli cie
12253  2,  17|                               Czasem się tam zabłąka pokręcony krzew bukszpanu i tuli pod
12254  1,  7 |                         dymiły się mgły cudnobarwne. Pokrewne ziemi i niebu, opuszczały
12255  3,  10|                             skarżyła się przed całym pokrewnym światem młodości jakoby
12256  1,  6 |                            na wzór anioła miłośnika, pokropił spalone ciało hyzopem, tak
12257  1,  7 |                         światłość z dala nadchodząca pokropiła hyzopem cienie, i na jej
12258  2,  1 |                          światła. Meble były obszyte pokrowcami, lustra osłonione, żyrandole,
12259  2,  14|                        sprowadza, gdy się w karczmie pokrwawią, dni na pańskim zmniejszył
12260  2,  23|                     skrupulatnym obliczeniu nie mógł pokryć kosztów umundurowania artyleryjskiego
12261  3,  3 |                     uronienia łzy, krótko i skrycie. Pokrył to sztucznym a głośnym i
12262  3,  6 |                       stanęły jak wryte. Złotogniade pokryły się ciemnymi łatami. Dymiły
12263  3,  12|                          zgrzybiałej, jakoby pleśnią pokrytej twarzy coś błyśnie... Kurcz
12264  3,  11|                      kościoła, jego ceglanych ścian, pokrytych sześćsetletnią patyną czasu.
12265  2,  9 |                          gontowymi dachami i baniami pokrytymi zardzewiałą blachą. Naokół
12266  1,  5 |                              począł gasnąć... Jakoby pokrywa ukuta z ciemności, niezmierzonej
12267  1,  16|                             Zofka. Za ogrodem, który pokrywał strome zbocze wzgórka, leżał
12268  3,  6 |                         oparów; śmigały wciąż wesołe pokrzyki i radosne loty czajek.~Żołnierze
12269  2,  19|                  ściskającego serca słuchaczów w tym pokrzyku tłumów coraz bardziej natężonym,
12270  2,  18|                         okrytą szkieletami uwiędłych pokrzyw. Ostatni, mokry, czarny
12271  1,  17|                           bardziej ciemne pomarańcz, pokrzywione drzewa figowe skwarzące
12272  3,  1 |                              i pociągnęły w marsz na Pokrzywno (Engelsburg) i Niborg (Neydenburg),
12273  1,  4 |                                                   Na pokucie~Na cztery wiatry zaocznym
12274  1,  16|                          sobie smugi jej rozkosznych pokus, niejasnej, nadmiernie uroczej
12275  2,  1 |                        roboczej. Zwyciężyła wreszcie pokusa kariery. Jednego dnia, po
12276  2,  5 |                                                      Pokuszenie~Helena de With błąkała się
12277  1,  14|                     uśmieszkiem Włocha, Korsykanina, pół-Francuza z "Ażaksiô", że trzeba,
12278  1,  13|                       Battaglione cacciatori legione polacca ausiliaria delta Lornbardia -
12279  3,  11|                     płomieniste jęzory musnęły dachy połaci domów w ulicy Panny Marii.
12280  3,  6 |                         zapytali słuchacze.~- Pewien Polaczek galicyjski zemknął ku nam
12281  2,  24|                          wiary bądźcie obywatelstwem połączeni z mieszkańcami, którzy przemysłem
12282  3,  15|                             lasującego się kamienia, połączone z zagrodami dla kóz i krów.
12283  1,  15|                           lekturą rzeczy znacznie od połączonej z Logiką Metafizyki weselszych (
12284  3,  11|                             że tam ledwie i tych sił połączonych starczy do obrony, że opuszczone
12285  2,  23|                         dwunastoletnim rozstaniu się połączył mię z wami, rodacy, który
12286  2,  1 |                                A tak. Ten, który był Polakiem, wyższy oficer w służbie
12287  2,  1 |                          pokazania na złość nam swej polakierii, ale główny kontyngens widzów -
12288  3,  3 |                             przyszli z dołu na pomoc Polakom, z wściekłości bezsilnej,
12289  2,  23|                           utrzymaniu mężnego ducha w Polaku. Jestem sowicie od niebios
12290  2,  12|                             przykładek każę ci gnaty połamać. Co ci to po tym?~Odraza
12291  1,  7 |                             przed nimi jakby ogromna polana, wykarczowana w boru. Rozdzielały
12292  1,  1 |                     siedliska na wydartych w puszczy polanach. Wsie te o nazwach leśnych,
12293  1,  7 |                       Grochowskim dniami i nocami ku Połańcowi... z dala widziałem naszą
12294  3,  12|                             pułki konnicy idącej pod Połaniec. Z nadzwyczajną pieczołowitością
12295  2,  15|                           szeleszczą. Z dala, z pól, polatał chłodny wietrzyk.~Rafał
12296  3,  6 |                              do dawania ognia. Druga półbateria, złożona z trzech dział (
12297  3,  6 |                          Baczność! Ognia w odwodzie! Półbateriami! Marsz!\~Wozy dostatkowe
12298  3,  11|                      okiennej padała jednolita smuga półblasku, w dole rozpraszała się
12299  3,  1 |                        wierzchu zebrania wód białawy półbłysk o metalicznej, bez lśnienia,
12300  1,  12|                            szwach, w gałganach. Nogi półbose dzielnie i twardo wytrzymywały
12301  2,  17|                      generała Klerwo, przyłączony do półbrygad murzyńskich, już w ośm godzin
12302  2,  17|                      odsunięty od komendy. Pierwszej półbrygadzie natychmiast kazano maszerować
12303  2,  1 |                       rysować końcem palca krzyże na połciach słoniny. Trzymajcie mię!...
12304  3,  3 |                       Przeraźliwy ich błysk rozłamał półciemność, trzask czerepów rozbitych
12305  2,  6 |                            chwili: patrzał na nią. W półciemności widzieli wzajem tylko swe
12306  2,  12|                  zardzewiałych kiełbas. W subtelnych półcieniach antałków uwijał się chudy
12307  3,  6 |                             z uśmiechem półlitości a półdrwiny kroczyć na skalne zręby.
12308  2,  11|                        teczkę i jął przeglądać listy polecające i papiery, które należało
12309  2,  14|                       hrabiego i służby moje pokorne polecam. Zarazem muszę zaprzeczyć
12310  1,  13|                         wydawszy cały szereg ustnych poleceń generał podniósł się i zwrócił
12311  1,  1 |                            Alem ja i tamtego to samo połechtał po szyjce...~- Ba! my tu
12312  2,  1 |                        miejsca jak oszalałe i kareta poleciała w zaułek. Słychać było przez
12313  2,  21|                             przypomniał sobie, co mu poleciła. Przecisnął się tedy ostrożnie
12314  3,  6 |                        ruszać się z miejsca. Każdemu polecono mieć w ręce rydel, łopatę,
12315  2,  21|                          interes.~- To przyńdzie pod połednie, a ja nie wiem.~- Kazał
12316  1,  5 |                        krzyku. Nowy Rafała obowiązek polegał na czytaniu urywków starych
12317  2,  17|                           śmierć! Tam w oczach moich poległ szef batalionu Lipczyński.
12318  2,  1 |                              beznosą czaszką sfinksa poległego. Tymczasem te piramidy,
12319  2,  24|                        wysoka młot-samogrzmot. Szedł polem-lasem ów grom daleki. Niosły go
12320  2,  2 |                              zaiste wojna bez końca, Polemos propater, jest losem człowieka,
12321  1,  9 |                             myślach. Nareszcie droga polepszyła się. Szła w górę, ku kościołowi
12322  3,  6 |                              usilnej pracy wszystkie polepy 't powały grubo okryte zostały
12323  2,  21|                           osędziałego i lśniącego od polerowanych rzemieni, od wyczyszczonej
12324  3,  13|                            się białą, niezniszczalną polewą i stały podobne do kafla
12325  2,  18|                            do jadalnej komnaty winną polewkę i przyjaciele zasiedli do
12326  1,  1 |                             prędkiego wypicia winnej polewki, otulił niedźwiedzią kiereją,
12327  2,  17|                         Wdziali na mnie biały mundur półfraczasty, białe pantalony, białe
12328  2,  21|                             żwawo po schodach w swym półfraku świecącym od naramienników
12329  3,  5 |                        porcelanowe z Limoges i czary półgarncowe do wina ze rzniętymi w czeskim
12330  1,  17|                              jeszcze, lecz doskonały półgłodek, gdy żołnierz z dobrawoli
12331  1,  11|                            natarł nań koniem i rzekł półgłośno:~- Jesteś waćpan cały w
12332  3,  6 |                       pułkownika Godebskiego. Rzucił półgłośny rozkaz:~- Przez groblę -
12333  1,  10|                            patrzał, bo obok niego na Polińcu od lat siedzę. Chłopów,
12334  2,  14|                             Zacznę ja cię edukować w polityce.~- Wszystko, okrom polityki.
12335  2,  14|                           wielkiej fortuny, którą na polityczne interesa przefacjendował,
12336  1,  15|                           żądała kończenia gimnazjów politycznych, uczęszczając do szkół,
12337  2,  14|                              ci utną toporem!... Ich polityka tak daleko sięga...~Trepka
12338  1,  14|                        dziedzinie siłę faktyczną: na politykę wojenną.~- Bardzo powątpiewam,
12339  3,  14|                          przewidziałeś dobrze, stary polityku... Przywiozę ci niespodziankę
12340  2,  14|                             moich spraw wtrącasz! Ja politykuję...~- A no, wyznaję, nie
12341  3,  11|                  uśmiechniętych boleśnie wiodło nici półjasne, ukazywało skurczone palce
12342  2,  1 |                              książek, ustawionych na półkach kilku rzędami. W połowie
12343  2,  14|                            zastawiona była ogromnymi półkami najprostszej, ciesielskiej
12344  1,  2 |                           czystej krwi araba i matki polki. Była płocha, żywa, a przecie
12345  2,  17|                             bałwan huknął w piersi i połknął pianami na wieki wieczne.
12346  2,  12|                             w półmrokach szynkwasu i połknie je w mgnieniu oka... Siedział
12347  3,  1 |                              do skał ograniczających pólko zasiane i stanął nagle w
12348  2,  16|                           sam fale jeziora zataczały półkole, zwijały się wirem w miejscu,
12349  3,  11|                             północny, w ozdobne łuki półkoliste okien, we floresy frontonu.
12350  3,  7 |                             obrok w tobach i siano w półkoszkach tuż pod oknami. Główne wejście,
12351  2,  14|                          zabrane kazał przywieźć dwa półkoszki druków oraz skryptów do
12352  2,  22|                            drągami, drabiną, żłobem, półkoszkiem wozu, co jeno było pod ręką.
12353  3,  10|                              z lasów nadbrzeżnych, w półkrąg otaczających Stokłosy. Dalekie
12354  1,  17|                      spracowani, że drzemali stojąc, półleżąc, zwisając z łóż, wozów prochowych
12355  3,  6 |                             znane drogi, z uśmiechem półlitości a półdrwiny kroczyć na skalne
12356  3,  4 |                              natarczywy głos poruszy półmartwe ciało: - Panie podporuczniku,
12357  3,  11|                       księcia. Ten spojrzał na niego półmartwymi oczyma i rozkazał:~- Wydrzyj
12358  3,  5 |                              sobie pierwszy z brzega półmisek.~- Gdzież to było?~Mikułowski
12359  3,  5 |                              w koszach. Na srebrnych półmiskach i drogocennych talerzach
12360  1,  1 |                           sosie. Dwie dziewki niosły półmiski z kartoflami, suto kraszonymi
12361  1,  2 |                      brytfannie smaży, a dopieroż na półmisku...~- Gdzie indziej mówiono
12362  2,  1 |                          sale były puste. Był w nich półmrok, gdyż zasłonione okna nie
12363  2,  12|                            zerwie kiełbasy wiszące w półmrokach szynkwasu i połknie je w
12364  3,  6 |                             kryły znowu w tajemnicze półmroki. Tylko aleje starych lip
12365  2,  17|                        starganych i zetlałych szmat, półnadzy i o głodzie, ciągnęli my
12366  2,  8 |                           się. Westchnął z ulgą, gdy półnaga, skrwawiona, jednym susem
12367  2,  12|                         szarej skiby czy do kamienia polnego. Bose nogi, nagie kolana
12368  3,  16|                          rana, kiedy spał w kwaterze polnej przyjaciela Rybałtowskiego
12369  1,  13|                     najczystszej mazurskiej mowie:~- Północek, psia dusza, za pasem, a
12370  1,  13|                              Jak to dokąd? Twarzą ku północnemu wiatrowi.~Zęby mu błysnęły.~-
12371  2,  17|                        sierpniu dopiero z pomyślnym, północno-wschodnim wiatrem opuścili my port,
12372  2,  12|                           przekradało w przestrzeni. Północno-zachodni wiatr nadlatywał i zacichał
12373  2,  12|                        poświstywanie późnych koników polnych.~Rafał uczuł, jak serce
12374  3,  4 |                          niedoli ojczyzny.~- Vive la Pologne! - usiłował krzyknąć Cedry
12375  3,  3 |                         głębokiego mroku pod światło półokrągłego okna ze starych przepalonych
12376  2,  21|                             lapin de Moscovie, głowy półokryte, w tokach de gaze argentée,
12377  1,  11|                         kilka osób zjechało niżej ku polom. Księżniczka chciała puścić
12378  3,  6 |                         stratowanej drogi.~W głuchym półomdleniu leżał wciągając w płuca
12379  1,  15|                       konwersację i odbierali lekcje poloru, nie trzymali z chudeuszem
12380  1,  5 |                           stwory! Co duchu, co mocy! Polotny skok Baśki zmienił się w
12381  2,  18|                             Usłyszał w jego gwiździe polotnym coś jakby dźwięk ludzkiego
12382  1,  10|                    szczelinie między nie domkniętymi połowami drzwi środek salonu, gdzie
12383  1,  5 |                             w śnieg. Skoro przymknął połówki okienne, żeby w nocy nie
12384  2,  23|                            otwarty namiot z ołtarzem polowym.~Zahuczał od strony miasta
12385  3,  9 |                     Weyssenhoffa z czterema armatami polowymi. Piąty pułk strzelców konnych,
12386  1,  5 |                           wyniosłości na drogę niżej położoną. Basia szła chętnie, z cicha
12387  2,  17|                      nadmorskie sawanny są tak nisko położone, że się nie dźwigają ponad
12388  1,  14|                              głucho.~- Podobno, mimo położonych zasług, nie otrzymałeś żadnego
12389  2,  24|                   nieprzyjaciół z taką furią, że dwu położyli trupem, a piętnastu wzięli
12390  3,  5 |                                krzyknęli.~Wstał cały półpijany stół. Cedro powiódł po nich
12391  3,  6 |                              prawym i lewym skrzydle półplutonów w pierwszym ich szeregu,
12392  3,  6 |                           naprzód na podwójny odstęp półplutonu. Ujrzawszy, że przewodni
12393  3,  13|                           ujęty w rynnę, wyciosaną w półpniu świerkowym, puszczony został
12394  1,  16|                         wskrzeszało stamtąd omdlałe, półprzejrzyste mgiełki o barwie perłowej
12395  3,  9 |                          kura zębami rzucał półrady, półpytania:~- Posłać by parlamentarza
12396  3,  9 |                            gnatów kura zębami rzucał półrady, półpytania:~- Posłać by
12397  2,  13|                              za kartofle!... Tylko w Polsce, to jest Zachodniej Galicji,
12398  3,  1 |                         strzałów. Zwycięstwo nad ową półsenną zgrają nie przyszło jednak
12399  2,  17|                            prze znaczenia. My w sile półsiodma tysiąca głów zajmowali Modenę
12400  2,  17|                  Cap-Français. Dzięki tylko ramieniu polskiemu to miasto ocalone zostało
12401  3,  1 |                            Kita! Tyla! Na froncie ma półsłońce z orłem.~- Z jakim? ~- A
12402  1,  1 |                          tarczy i przedziwne szepty, półsłowa, wreszcie jakieś wyrazy
12403  2,  12|                          nawzajem jakieś o nim ciche półsłówka.~Karczmarz wyszedł małymi
12404  2,  20|                        Grudnie. Wspomniała w urwanym półsłówku, że miała już przyjemność
12405  3,  18|                           rzeczywistości. Przelotny, półsmutny uśmiech spłynął po granitowym
12406  3,  3 |                       spomiędzy kapiących w ciemność polśnięć kęp różanych, spomiędzy
12407  2,  2 |                          niej trzęsą się i raz w raz polśniewają, a mech drobniutkiej trawy
12408  2,  16|                              włochatymi grzebieniami polśniewały. Zdawało się, że to żelazne
12409  2,  2 |                            piorunami. Nagle z mroków półsnu wywinęła się jasna myśl,
12410  2,  14|                   Grzegorzewic, ba! ba! Najstarsze w Polszcze nazwisko: za Lechów byli
12411  1,  9 |                               przestraszony szelest, półszept zbudzonych ze snu i zdumionych
12412  3,  6 |                            od linii nieprzyjaciół.~W półszwadronie kajzerhuzarów, jednym z
12413  3,  3 |                            niego spod oka, nieufnie, półszyderczo, jak to było w lego zwyczaju.
12414  2,  17|                    powiedzieli sobie: do dom wracać, półtorak broźnić, spokojnie grykę
12415  3,  1 |                         Walczył tym porządkiem przez półtrzeciej godziny.~Z rozpaczliwego
12416  3,  1 |                       francuskiej ze Szczytna. Przed południem nieprzyjaciel w sile blisko
12417  1,  8 |                            nie słychać. Nudzę się... Poluję, czasami trochę szaleję,
12418  3,  6 |                     zestrzelany kulami na polu leżał półumarły, nie pękło z żalu, gdy umarł
12419  2,  8 |                              wznoszącej we mgłę swój połupany szczyt, otwierała się w
12420  1,  10|                              Gintułt. Na ustach-miał półuśmiech taki sam jak siostra. Ruchem
12421  1,  17|                            nic o sobie. W malaryjnej półwiedzy siedział na posłaniu i patrzał
12422  3,  4 |                      wszystkim zgoła, kto oddycha na Półwyspie Iberyjskim, że w chwili
12423  1,  15|                              zjadł bułkę. Gdy resztę połykał, staruszek przypomniał sobie
12424  3,  6 |                          Słońce jaśniało. Złotobiałe połyski szły w zabłąkaniu po lesie.
12425  2,  21|                          niebieskawy spłacheć ziemi. Połyskiwała rzeka, szybko pędząca wśród
12426  1,  5 |                            śniegowe wiły się w nim i połyskiwały miliardem brylantowych światełek.~
12427  3,  18|                          mundurów sztab i wyprężone, połyskliwe gwardie konne. Wojska defilujące
12428  3,  6 |                            nozdrza dyszą. Białe zęby połyskują. Świszcze i praska brzeszczot
12429  2,  16|                      wywalała się zwarta masa ludzka połyskując tysiącem kolorów. .~- Jakieś
12430  2,  16|                 czworograniastych czapkach, ozdobnym połyskujący strojem, wreszcie pułki
12431  2,  17|                              Kaprai. Latarnia morska połyskuje na niej raz za razem, raz
12432  2,  18|                         okryła jego twarz.~Oczy miał półzawarte, usta zacięte. Schylił się
12433  3,  10|                            siebie... Miał złudzenie, półzłudzenie, niejasną sensację cielesną,
12434  3,  17|                             czyniąc na koźle foremny półzwrot w tył.~- Milcz, głupi! Sobie
12435  1,  7 |                              mnie w nocy, nalazł mię półżywego. Na ręku wyniósł... Leżałem
12436  3,  6 |                           ocalało! żeby to choć ręką pomacać! Gdyby był leżał na cmentarzu,
12437  2,  9 |                           swej i na ciele bandaże, a pomacawszy rozeznał, że głowę ma obmytą
12438  2,  1 |                            pisze, że aż ty musisz mu pomagać? Przecie urzędu żadnego
12439  1,  1 |                             zgiętych pałąkach. Rafał pomagał Kacprowi, znosił suche gałęzie
12440  1,  5 |                             mógł osuszał swe "wąsy". Pomagała mu odchylając jedwabnego
12441  1,  7 |                              sobie niedoli.~Wszystko pomagało mu w tym z szyderczą usłużnością.
12442  2,  20|                               te!... z tą gotowością pomagania waćpanom. Bo to z panią
12443  1,  2 |                         ledwie przez domowego cieślę pomalowane lubryką lub na zielono,
12444  2,  13|                            proste, bez ozdób. Ściany pomalowano w arabeski albo widoki ruin
12445  2,  18|                            spróchniały słup, niegdyś pomalowany ciemną farbą. Pod jego szczytem
12446  1,  12|                          Wenecji dwumasztowy okręt z pomalowanymi żaglami - trabaccolo, i
12447  2,  18|                            usta zacięte. Schylił się pomału i ujął ręce dziada, jakby
12448  3,  5 |                              dziedzińców zasadzonych pomarańczami, sadów wygrodzonych żywopłatem
12449  2,  17|                             miał ci teraz ile chciał pomarańczów, ananasów, moreli, cynamonowych
12450  2,  7 |                             aż tam z odległych regli pomarańczowy motyl. Leśny ptaszek, siwarnik,
12451  3,  1 |                           wzgórzach cyprysa, mirtu i pomarańczy.~Idziemy szlakiem Karlomana
12452  3,  15|                              francuskich wytchnąwszy pomaszerowali nową drogą, którą generał
12453  3,  6 |                         stojące u wejścia na groblę, pomaszerowały naprzód krokiem taktowym.
12454  3,  16|                            zakopcił fajkę i splunął. Pomedytowali, pogwarzyli o dziwnym zdarzeniu
12455  1,  16|                                mógłby przyjeżdżać do pomiernej szlachty jak my? My sobie
12456  3,  9 |                            większa kompania oficerów pomieścić mogła. Ruszono na plebanię.
12457  3,  14|                             celach. Wyborowe stajnie pomieściły wszystkie konie. Oficerowie
12458  2,  20|                             Rafał spostrzegłszy jego pomieszanie i ruchy wstał z miejsca
12459  2,  12|                               aczkolwiek zabłocone i pomięte w drodze, czyniły w tej
12460  2,  12|                               smażonego...~Karczmarz pomilczał chwilę, jakby wyliczał sobie
12461  2,  21|                              w wielkim kożuchu. Łódź pomknęła w dół, ukośnie tnąc strzał
12462  3,  6 |                      przypatrywał się Rafałowi wciąż pomlaskując wargami. Gdy mu kazano otwierać
12463  2,  8 |                          południa, lekkie, wydłużone pomłody, białe obłoczki, jakoby
12464  1,  11|                             co włamywało się w uszy, pomnażało tylko od chwili do chwili
12465  1,  12|                              wielkiego znaku, żywego pomnika czasów Aleksandra Macedońskiego,
12466  3,  3 |                         średniowieczni rzeźbiarze na pomnikach zgasłych królewien. Głowa
12467  2,  24|                           Starogardu. Siły polskie i pomocnicze francuskie pod dowództwem
12468  1,  15|                       Olbromski był jego prawą ręką, pomocnikiem i powiernikiem. Kasę mieli
12469  3,  6 |                            prost grona, trzecia para pomocników równo z osią przodkary,
12470  1,  3 |                         prorektora.~Wraz kazał swemu pomocnikowi, żeby zaszedł z drugiej
12471  2,  1 |                          Wybiegł służący w liberii i pomógł panom wysiąść. Za chwilę
12472  1,  15|                           niezgłębioną nauką nic nie pomogły, gdyż większość słuchaczów
12473  2,  22|                             pruskiego zdrajcy, nasze pomorskie województwo, malborskie
12474  2,  24|                           teraz ponad Brdą, w borach pomorskiego pojezierza, jak istotny
12475  2,  19|                  niezrozumiałych... Ucichł.~Wtedy na pomoście szafotu ukazała się czwarta
12476  1,  3 |                       wykonać. Czółno wsunęło się na pomost lodowy dość szybko.~Znienacka
12477  3,  8 |                przytwierdzono kotwicami i zaściełano pomostem. Rafał powziął wiadomość,
12478  3,  3 |                              ostatnie wbite gwoździe pomostowe, przedpiersia wyłożone faszynami.
12479  2,  19|                              za ramię i sprowadził z pomostu. Tłum westchnął. Szept najcichszy,
12480  1,  14|                        wywoływać z niej legiony, jak Pompejusz.~- Chciałeś powiedzieć: -
12481  3,  2 |                    przyjaciela Polaków. Wyszedłszy z Pompejuszowskiej Pampeluny w przedniej straży
12482  3,  6 |                           czapki z orłami i jednakie pompony, krótkie kurtki z białymi
12483  3,  4 |                         ospale, że pewnie tu wszyscy pomrą z zimna na tej wyziewającej
12484  3,  16|                           oficerów i żołnierzy, żeby pomścili śmierć towarzysza i żeby
12485  2,  9 |                           każdą chwilą coraz dziksza pomsta wybuchnęła w piersiach,
12486  2,  2 |                          gnojowisk podłości, upadku, pomsty, zbrodni, zdychania w hańbie.
12487  2,  9 |                            fortele. Widział, jak się pomyka na coraz wyższe piętra i
12488  1,  2 |                          uśmieszek, który się z jego pomyłek w tańcu tak przedziwnie
12489  2,  21|                               żeby snadź Niemiec nie pomylił się co do osoby gospodarza.
12490  2,  5 |                              włosów. Tysiąc już razy pomyślała, żeby zrzucić suknie i rozpuścić
12491  3,  2 |                             na pampeluńskiej drodze. Pomyślenie błędne, obce duszy, jakieś
12492  3,  8 |                       wtrącił Fiszer porywczo. - Cóż pomyśli sobie mieszkaniec? Po jednej
12493  2,  2 |                      Skierujmy dusze ku wzniosłości! Pomyślmy tylko, zanurzmy wszystek
12494  3,  6 |                          grzmiały. Wieści wciąż były pomyślne, nigdzie nieprzyjaciel błota
12495  1,  1 |                             nareszcie zaczął błogiej pomyślności pod panowaniem najjaśniejszego
12496  2,  17|                        odjazdu. W sierpniu dopiero z pomyślnym, północno-wschodnim wiatrem
12497  2,  11|                             to tutaj gmatwa kłąb jej pomysłów! Sama nie wie, co robi... -
12498  3,  10|                              duszę... On, Krzysztof! Pomyślże tylko... On, Krzysztof!~
12499  2,  24|                          jeden o drugiego plecami, a ponakrywali szczelnie dekami spod siodeł,
12500  2,  3 |                            pierś; ściągnęli trzewik, pończochę i obnażyli do kolana lewą
12501  1,  12|                          motłochu, gdy przyszło karę ponieść za winy. Czyliż - myślał -
12502  2,  17|                            wiatrowisku, porwie nas i poniesie. W szyję między Elbą a Korsyką!
12503  1,  11|                              wzywał, skoczył niby to poniesiony przez konia. Anglik księżniczki,
12504  1,  1 |                         dachu nad głową? Lepiej było poniewierać się w czeladzi po dużych
12505  3,  6 |                             zawsze, nękał, dokuczał, poniewierał, zdradzał. Z domu, spod
12506  3,  14|                             czegoż to, stary, tak ją poniewierasz?~- Jucha to jest, panie
12507  2,  7 |                    mechowiska, ukryty między ziołami ponik leśny tu i owdzie rozkisał
12508  1,  7 |                            darnią zieloną. Strużki i poniki łąkowe stały się żółtymi
12509  1,  8 |                          królewskość takiego prymasa Ponińskiego nad wasze ckliwe sentymenty...~-
12510  2,  7 |                         przedzierali się, dokąd oczy poniosą. Na wyniosłych wierzchołkach,
12511  1,  2 |                              w inną stronę jak wiatr poniosła duszę Rafała. Dłonie jego
12512  3,  6 |                          przebyć błota rzeczki Rawki poniżej trzech stawów w Michałowicach
12513  1,  4 |                              ledwie wstał. Nieraz go ponosiła bezdrożami, w nocy, aż obojgu
12514  2,  21|                              inną tancerkę.~- Pomimo ponowionych próśb?~- Nie mogę - et tout
12515  2,  24|                           zrazu Bernadotte'a księcia Ponte Corvo, później generała
12516  1,  13|                republikańskie wżerały się w kamienną Pontebbę, rznęły w Sterzing, oblały
12517  3,  8 |                             okiennicami. Już most na pontonach naprzeciwko ulicy Bednarskiej
12518  3,  8 |                            teraz wyglądał po zdjęciu pontonów. Tłukły się w nim łodzie
12519  3,  9 |                                 Most, most!~- Cztery pontony wzięte.~- Posłałbym parlamentarza...
12520  3,  3 |                             w kierunku na Belchite i ponurego w górach zamku Daroca, że
12521  3,  3 |                              czarne oczy tym chłopom ponurymi zmuszą ich, żeby jak niewinne
12522  1,  4 |                             chłopów młócących zboże. Poobiedzie aż do zmierzchu, aż do upragnionej
12523  2,  13|                          tryumfu chińskie stoliczki, poobłamywane i starte inkrustowane szafki
12524  3,  9 |                          Ziemia była zdeptana, brzeg poobrywany od statków, które niedawno
12525  2,  13|                         rzadkie włosy oblepiły czoło poorane w bruzdy, a oczy spoglądały
12526  3,  10|                   żołdackiego krzyku. Okna we dworze pootwierane, drzwi na ganek szeroko
12527  3,  11|                              kruchty i w środek nawy popadały. Szeroka łuna rozpostarła
12528  1,  14|                           trzeba, by ta sama Francja popadła w nierząd większy niż teraz.