Tom, Rozdzial

12529  1,  12|                               Górskie wioseczki były popalone i zrównane częstokroć z
12530  3,  6 |                             Ja idę, ale wy, młokosy, popamiętacie!~- Konia odwiąż od płotu!
12531  3,  6 |                              chomąta. W ogniu ludzie poparzeni jęczeli. Jeszcze Olbromski
12532  3,  1 |                     lansjerów, które tu miały dłużej popasać, intendenci potracili głowy.
12533  2,  18|                         wrócicie z drogi! Na trzecim popasie zajęczy strach was obleci
12534  1,  7 |                            dalszą drogę. Wypoczęte i popasione konie szły raźniej. Z prawej
12535  3,  17|                            wielką wyprawę?~Krzysztof popatrzał na niego z ukosa i rzekł:~-
12536  2,  14|                              mienia? Sam ja tu teraz popatrzę na twoje sprawki!~- Naprzód
12537  1,  1 |                              kiedy niekiedy przylata popatrzeć z wierzchołka w zgrozie
12538  3,  3 |                            przemoc, pieśń nakazująca popchnąć i zdeptać to, co upada bez
12539  2,  17|                           Młody Cedro zwyczajem swym popędliwie skoczył do ubogiego. Za
12540  3,  1 |                        południe, na wschód i zachód. Popędzą w swoją drogę nad przepaściami
12541  3,  3 |                               ludzi, którzy go kłuli popędzając bagnetami i kijami, poszedł
12542  1,  11|                           noga za nogą. Rafał go nie popędzał. Był spragniony nocnej ciemności,
12543  2,  9 |                       czwarty... Słońce budziło go i popędzało ognistą rózgą do pochodu.
12544  1,  1 |                            zdrewniałego mchu, z kory popękanej i chropawej, miotał snopy
12545  2,  12|                           zbrodniarz, aczkolwiek nie popełnił czynów, o które go posądzano.
12546  1,  7 |                             Baśka", co to źrebica po Popielatce.~- Nie widziałem jej...
12547  1,  17|                             Żyd z twarzą mantuańską, popielatoczarną. Książę widział w półśnie,
12548  3,  11|                      kościoła reformatów i czerniały popieliska Świętego Wojciecha. Dymy
12549  1,  7 |                             i owdzie wznosiły się na popieliskach domostwa, stodółki, obory.
12550  3,  15|                             zadawać pytania i tak je popierać argumentami, że niezwłocznie
12551  1,  10|                          Nade drzwiami stało w niszy popiersie Wenus z zielonymi oczodołami
12552  1,  15|                     zaciekami wszechnicy krakowskiej popijał ciepły napój, a maczając
12553  2,  2 |                         łamie długotrwały post przez popijanie napoju z wody i miodu, zwanego
12554  1,  17|                            razy zjadł skibkę chleba, popił wodą i znowu spać! Piątego
12555  1,  7 |                       piecowiska przywalone zeschłym popiołem widać było naokół. Tu i
12556  1,  6 |                         stękał i niemowlę z krzykiem popłakiwało.~Zaraz wszystko to wciągnął
12557  3,  7 |                             przez nią suche jeszcze, poplątane badyle dzikiego wina, a
12558  3,  14|                         gzygzaki, wariackie na pozór poplątania linii aproszów, podobne
12559  2,  20|                             sam po komnacie cichymi, poplątanymi, szalonymi kroki.~
12560  3,  14|                              pies, szukający, czy są poplecznicy. Jednocześnie ciemne figury
12561  1,  14|                              Nie jestem również jego poplecznikiem.~- Wiem, wiem. Ale uwielbiasz
12562  2,  17|                             zamilkł.~- Po toście tam popłynęli... - jęczał waląc w stół
12563  2,  1 |                             nowe kosze. Brodem znowu popłynęło wino szampańskie, biały
12564  2,  13|                           melodia piosenki. Wreszcie popłynęły wyrazy:~Au matin dans les
12565  3,  11|                              5 czerwca, trzygodzinna popołudniowa 6 czerwca. Po powrocie swoim
12566  2,  10|                              skalami prać, byłbyk to poprał na kupe, nie daliby rady.
12567  1,  1 |                             i upór, ale za nią tylko poprawia. Spojrzyj no waszmość, co
12568  1,  2 |                        przebija. Schylał się niby to poprawiając tręzlę lub puślisko, ale
12569  1,  12|                             zubożałej. Druga zasada: poprawić artykuły konstytucji w taki
12570  1,  2 |                          miejscu.~- Już się na pewno poprawię! - szepnął.~- Więc akomoduj
12571  2,  20|                             Ołowska odeszła od nich. Poprawiła od niechcenia śliczny ekran
12572  3,  3 |                            rozszalałą zeszli na dół. Poprawili na sobie ładownice, pasy,
12573  2,  24|                            upiąć nie mocno, bo głupi poprężnicę koniowi sfasuje, a znowu
12574  1,  3 |                         dumał przez chwilę i z lekka popróbował drzwi wiodących do sieni.
12575  2,  22|                               żeby nie szczekał...~- Poprosisz go?~- Już jak ja go poproszę,
12576  3,  6 |                             dziesiątkami szeregowych poprowadzi jeńców i rannych w poprzek
12577  3,  3 |                        obmyślił, nieskutecznie rzecz poprowadził, słabo wykonał, nędznie
12578  2,  18|                             sześcioma departamentami popruskimi, była tak uważnie i pieczołowicie
12579  1,  2 |                            Służba folwarczna, ad hoc poprzebierana w liberyjne kubraki, roznosiła
12580  3,  2 |                           wychodził z zakrystii tłum poprzebieranych żołnierzy. Naprzód szedł
12581  3,  9 |                   przedpiersiu, zastawiony z wnętrza poprzecznicą. Rękoma dotknąłem bariery.
12582  3,  3 |                              do gruntu, po rękojeści poprzecznicę? Czemuż nie pchnęła i nie
12583  3,  9 |                          moście... Rafał był znużony poprzednią bezsenną nocą i całodziennym
12584  1,  14|                               które jest większe niż poprzednie, dobro wykwitnąć nie może.
12585  1,  7 |                        wierzbowej, która się w ciągu poprzedniej nocy urodziła. Lepkie żabie
12586  1,  8 |                               Takie wzruszenia winny poprzedzać dzieła Warneńczyka, Chodkiewicza,
12587  3,  6 |                       Janczewic, tak samo jak i dnia poprzedzającego stała konnica Rożnieckiego.
12588  2,  11|                          Białe, równe, okrągłe pędy, poprzedzielane obrączkami kolan, rosły
12589  2,  21|                             nim we dwójnasób nisko i poprzedził go bokiem o kilka schodów,
12590  3,  3 |                              Cała ona jak długa była poprzegradzana przedpiersiami. Wywalony
12591  1,  1 |                            wszystkie żyły i arterias poprzerzynał...~- Szelma też to była
12592  1,  1 |                         dawno uprawnym, zaludnionym, poprzerzynanym przez olbrzymie wsie, dwory,
12593  2,  1 |                               i zajmij. Musisz tylko poprzestać na jednym służącym, który
12594  3,  14|                        rozkopują zwaliska - i na tym poprzestał. Leżał tak samo.~Tymczasem
12595  2,  1 |                             dzbany, piramidy cukrów, poprzewracane olbrzymie bukiety jesiennych
12596  1,  7 |                              Rafał nastawał, żeby je poprzybijać nowymi hacelami. Gdy kowal
12597  1,  7 |                           zaufał w szpadzie i na nią poprzysiągł. Wierzyliśmy, że cała Rzeczpospolita
12598  2,  17|                         stłukł a poranił nożyska, że popuchły jak bochenki chleba, brało
12599  1,  1 |                     pilnowały. A on już koźlątka nie popuści - choć i jaśnie pan Olchowski.~-
12600  1,  1 |                             w śnieg, w ziemię, i nie popuszcza. Trzeci, Kusy, dopada; dopada...
12601  1,  11|                           błyskawice, a munsztuk nie popuszczał...~
12602  2,  24|                           razem. Ale stara brama nie popuszczała. Walka z całą zaciętością
12603  3,  1 |                          szarpała duszę na strzępy - popychał do kraju prostackich marzeń
12604  2,  20|                         odrazą i, co najdziwniejsza, popychała naprzód. Raz pragnął dowiedzieć
12605  3,  13|                              ziemi w krwawej kałuży, porąbanego szablami tak straszliwie,
12606  3,  17|                              cóżeś to w tych czasach porabiał?~- W austriackich glidach
12607  2,  1 |                             Powiedzże mi: a ty co tu porabiasz? jak czas spędzasz?~- Ja,
12608  1,  1 |                            co ta idzie nad strugą ku Porąbkom. Miemiec szedł przy wozie,
12609  1,  4 |                              słów milszych.~W innych porach dnia i to było wzbronione.
12610  3,  3 |                              karabinem. Woltyżerowie porachowali ów tłumek oczyma... Za chwilę
12611  1,  12|                             się prosto do bazyliki i porachowawszy słupy zaszedł do kaplicy
12612  1,  1 |                           Krakowie anno Domini 1768. Porachuj no waszmość, ile to lat.~-
12613  3,  1 |                           Olbrzymie granatowe lechy, poradlone szarymi skibami, słały się
12614  1,  7 |                             Rafał czuł, że nic sobie poradzić nie może, oprócz tęsknoty
12615  3,  1 |                              w sześćset koni nocnymi porami, w maju... Dopiero im po
12616  2,  17|                              bosaka podbił, stłukł a poranił nożyska, że popuchły jak
12617  2,  2 |                           mrokach nocy, przed zimnym porankiem...~Zadumał się na chwilę,
12618  3,  6 |                            dudniły potwornie w ciszy porankowej. Jęknęła do głębi pod kopytami
12619  3,  12|                           dzwonił pod niebem... Mgły poranne wstawały z parowów.~Za Chobrzanami
12620  2,  22|                              rozrosłym, kąpało się w porannym słońcu. Drzewa były okryte
12621  2,  9 |                          zbocza, które gdzieniegdzie porastała niska świerczyna. Okrągłe
12622  3,  6 |                              a do ustąpienia w razie porażki groblę... - mówił Sokolnicki
12623  1,  2 |                              dworzyszcza. Jedzono na porcelanie, na cynie, na holenderskiej
12624  3,  5 |                              Sieny, bezcenne talerze porcelanowe z Limoges i czary półgarncowe
12625  1,  10|                       brązowych żyrandolów, wielkich porcelanowych waz, lustrzanych okien,
12626  3,  5 |                         talerzach dymiły się ogromne porcje kiełbasy, ze słodkim sosem,
12627  2,  12|                           nie otrzymał nawet zwykłej porcji kijów, którą prawo austriackie
12628  2,  17|                            Zrazu dawali nam połowicę porcjów, potem ćwiartkę, a koniec
12629  1,  17|                        urządzaniem żarn i wydawaniem porcyjek chleba żołnierzom, zrazu
12630  1,  5 |                              na ziemię, wydarł sporą porcyjkę, związał ją mocno i przytroczył
12631  2,  1 |                              których tynk oblatał, z pordzewiałymi kratami bram a dziedzińcem
12632  2,  1 |                      sekretarzu! Przychodzisz w samą porę. Właśnie mam chwilę czasu
12633  3,  17|                               Wyrosły już na dawnych porębach nowe chrusty i młody lasanek,
12634  3,  6 |                              daleki las; porznięty w poręby, zbliżał się polami.~- Idą... -
12635  3,  3 |                           starym krześle z szerokimi poręczami, spała doncella. Zasnęła,
12636  3,  3 |                     płomienie. Buchały jasnym ogniem poręcze, boki i gzymsy mebli rzeźbionych
12637  1,  10|                         dawna, czyhało w obrazach, w porfirowych stolikach, we drzwiach tajemniczo
12638  3,  14|                      gerylasów w Aragonii. Partyzant Porliera, zwany Marquesito, przeciął
12639  3,  5 |                            kiełbasy Skarzyński takie porobił, że cały pułk drugi już
12640  1,  15|                       wyłożyć zebranym dowodzenie de porositate corporum. Kawa i bułka znakomicie
12641  3,  3 |                             jakoby grzyb obojętności porósł i zeżarł, ludzie bez twarz;,
12642  3,  17|                   kolczastych tarnin, które w drzewa porosły, tęgich sumaków, dzikich
12643  1,  17|                              leniwie zgniła rzeczka, porośnięte było gajami nieprzejrzanymi
12644  1,  2 |                              się z niczym na świecie porównać, wybuch pąsowego ognia policzków
12645  2,  1 |                              po nocy niespanej, inni porozbierani do koszul. Były wpośród
12646  3,  13|                         złodziej-świętokradca, kraty porozginał i wyrwał, złupał nożem spróchniałą
12647  3,  7 |                            po drodze jeszcze ze sobą porozmawiamy. Teraz masz jeszcze gorączkowe
12648  1,  10|                       jakobyśmy się z nieboszczykiem poróżnili. Sam waść wiesz, że rozstaliśmy
12649  1,  7 |                             go prawie, gdyż ów brat, poróżniony z ojcem, nigdy w Tarninach
12650  1,  2 |                            czupryn tęgo się kurzyło. Porozpinali kontusze i siedzieli w żupanach
12651  3,  5 |                              okien figury wiarusów w porozpinanych mundurach i koszulach tylko.~-
12652  1,  17|                          Ujrzał dokoła siebie drzewa porozrywane, konary z owocami rzucone
12653  2,  1 |                       najobszerniejszym salonie były porozstawiane stoły do kart i kilkunastu
12654  1,  14|                        Starzy wojacy nasi mówili, że porozszarpywane bagnetami ciała ich wylewały
12655  2,  24|                  nieprzyjaciółmi kraju nie będą mieć porozumienia; zachowają wierność dla
12656  3,  9 |                             również po francusku się porozumiewają, a po niemiecku wcale nie
12657  2,  17|                           półbrygady wylądował był w Port-au-Prince. W ciągłych marszach, utarczkach,
12658  3,  11|                 dominikańskie, zapatrzonego w uroczy portal północny, w ozdobne łuki
12659  1,  12|                          korynckie konie nad głównym portalem środkowym wspinają się i
12660  3,  11|                             książę Gintułt stał przy portalu i kiwał na niego ręką. Bujne
12661  3,  3 |                          małpoczłowiek, w zgrzebnych portczętach a bez koszuli, przelazł
12662  2,  10|                              koło usy pozaplatowali, portecki cyrwone dali i hybaj! Do
12663  3,  6 |                             sztabu.~Fiszer wydobył z portfelu spisy i obadwaj z Pelletierem
12664  1,  14|                        Książę Sułkowski? - zapytywał portier uprzejmie, gdy oczy jego
12665  1,  14|                        zalany wodą. W sieni odnalazł portiera i ze swą zwykłą, wyniośle
12666  2,  20|                          przestworami...~Tymczasem u portiery salonu rozszerzył się jedwabny
12667  2,  24|                          wszczepił! A tera, pludrze, portkiś zgubił, tak zmykasz! Gdzież
12668  2,  17|                        pociecze. Najbliższy ząb gór, Portofino, wrzynał się w morze z lewej
12669  3,  1 |                            strach i jęki po krańcach portów i ujściach rzek.~Krzysztof
12670  2,  17|                              były, gdyś tam szedł ku portowi, żeby choć z morza co nieco
12671  2,  17|                        Podpłynął ta ku niej Murzynek portowy na swej pirodze z dębu korkowego,
12672  1,  8 |                           położono mu u boku, a mały portret dowódcy na piersiach. Dwoma
12673  2,  1 |                               gzymsy, odrzwia, stare portrety i meble, tu i owdzie wkradł
12674  3,  1 |                         pracowicie zamula istniejące porty, a do innych oskardami kuje
12675  2,  20|                            poczęły. Główne wejście z portykiem, lnu któremu się zbliżyli,
12676  1,  13|                             balkonów, wielkie obłąki portyków utkane ciemnymi plamami
12677  1,  14|                    transporter un ręve dans le réel! Porucza mi rozebranie rzeczy wykonalnych
12678  2,  23|                     podpułkownicy-adiutanci, za nimi porucznicy-adiutanci: Józef Hauke, Andrzej Stoss,
12679  3,  1 |                          przeproszeniem, kapitanami, porucznikami, a choćby też i pułkownikami.
12680  1,  14|                             a skostniałą ich mądrość poruczył liktorskiej straży hieroglifów.
12681  2,  20|                            budzi i nęka duszę, która porusza i wskrzesza obumarłe serce.
12682  3,  6 |                          Znieruchomiały jeździec nie poruszał ani ręką, ani nogą. Słyszał
12683  2,  24|                        najpierwotniejszych ćwiczeń i poruszeń bojowych, tych jakoby skurczów
12684  2,  1 |                        spojrzał na scenę.~- Jesteśmy poruszeni do głębi żołądków...~- Mnie
12685  2,  6 |                             modlił się bez słów, bez poruszenia zastygłą wargą.~Za chwilę,
12686  1,  5 |                            moja... takie sprawiła... poruszenie... w wojsku..." - czytał
12687  3,  3 |                         upływająca między jednym jej poruszeniem a drugim, trwała jeszcze,
12688  3,  17|                            gdzie stąpnąć nogą. Kiedy poruszono glebę falistą po wykrotach,
12689  1,  12|                        roztrącił skrzydlatego lwa...~Poruszony do samej głębi ducha wyszedł
12690  1,  12|                             przez tajemnicę magiczną poruszyłby dzwony Świętego Marka. Doża
12691  2,  5 |                           owionęło jej czoło, głowę, poruszyło włosy i spłynęło na obnażoną
12692  3,  1 |                              ciepłych i niebieskich, porwą żony i córki nieznanych
12693  3,  4 |                            nagiej ziemi dźwigają się porwane szczątki, potrzaskane głowy,
12694  2,  7 |                               Uczuwali wtedy rozkosz porwania, stawali się podobnymi do
12695  2,  2 |                            Czymże jest znane waćpanu porwanie Persefony-Kory? Sławny katodos?
12696  3,  1 |                             Rybałtowski, Skarzyński, Porycki, Fijałkowski, Oyrzanowski,
12697  3,  5 |                              o srebrnoszarym liściu, porysowane w nieskończone linie od
12698  3,  2 |                            którą szedł, kamienista i poryta przez deszcze, była z obudwu
12699  1,  13|                            kamienia wykuta, z czołem porytym w bruzdy i ściągniętymi
12700  1,  3 |                             że ich znowu główny wart porywa. Woda darła się w lewo,
12701  1,  5 |                         cmentarzach. Błękitne śniegi porywają się z ziemi, a nieprzejrzane
12702  1,  10|                             kobiet bardzo pięknych i porywających ku sobie. Damy te były wystrojone
12703  1,  6 |                           wzrok do szyby przyleciał, porywał go ze sobą wiatronogi lot
12704  2,  5 |                           odmienną i jedyną w życiu! Porywała ku sobie, ku głębiom pełnym
12705  1,  14|                              konających towarzyszów. Porywali żołnierzy naszych za bary,
12706  2,  20|                           nikczemne jęki. Cały świat porywało mu co chwila sprzed oczu
12707  2,  6 |                           Łoskot kół bryki huczał, a porywczy tętent kopyt rozlegał się
12708  3,  17|                           zadartym w górę, o ruchach porywczych, żołnierskich. Zaledwie
12709  1,  3 |                              szalika.Ale oślepiająco porywczym ruchem Rafał wydarł się
12710  3,  1 |                          niezwalczone żądze, duchowe porywy, podobnie jak czyste i żyzne
12711  2,  17|                         Wszelka subordynacja ustała, porządki wojskowe zgoła znikły. Szeregowiec
12712  2,  24|                              składu musztry, szyku i porządków. Koń jego nie był nadzwyczajny,
12713  2,  20|                             się wewnątrz siebie temu porządkowi zdarzeń, temu jak gdyby
12714  2,  12|                              partykę chleba, ukrajał porządny gnat mięsa i zaczął prędko
12715  2,  17|                          swemu dowódcy. Stanęli my w porządnym szyku, gdy nieprzyjaciel
12716  1,  1 |                       kwiatów... Bujny agrest, gęste porzeczki obrosły każdą drożynę. Nad
12717  1,  10|                         puścił, upust wystawił, rowy porznął?~- Nawet i to, powiedzmy,
12718  1,  3 |                              wam nic, choćbyście mię porznęli na kawałki!~- Powiesz!... -
12719  1,  7 |                       samotna została w dole, a mgły porzucały jej łono. Zwijały swe cudne,
12720  3,  2 |                    zwiastujący wyjście sumy. Wszyscy porzucili swe zajęcia i zwrócili głowy
12721  2,  16|                         szyjami wietrzyły bez ruchu.~Porzuciwszy bagnisty gościniec szły
12722  1,  8 |                           ciało leżało bez ruchu jak porzucona przez wędrowca opończa.
12723  3,  3 |                              się z miejsca. Ruszył z posad kopiec babski. Kilka spadło
12724  2,  19|                             się w miasto i zatrzęsie posadą ziemi. Wtedy gwar cichnie,
12725  2,  12|                          popełnił czynów, o które go posądzano. W ciągu kilku pierwszych
12726  2,  17|                            jego także naprawy wyszło posądzenie oficerów o spisek i bunt,
12727  3,  1 |                       cielsko zachwiało się w swojej posadzie: potworne łapy, wielkie
12728  1,  2 |                         zrównany niby najdoskonalsza posadzka. Oczekując na przybycie
12729  1,  10|                            fagasa przestały migać na posadzkach, a szelest jego pantofli
12730  2,  1 |                       obcasami trzewików v marmurową posadzkę. Gdy spostrzegł Rafała,
12731  2,  3 |                           tuż przy tych dygnitarzach posadzono Rafała. Stoły były ustawione
12732  1,  12|                     zaślubiającego morze. Na nim był posąg świętego Marka ze lwem przy
12733  2,  1 |                           galerii. Tu i owdzie stały posągi, globusy, leżały olbrzymie
12734  2,  16|                             konkury, szukając dużego posagu. Przebierał, namyślał się,
12735  3,  13|                         mundi...~W ołtarzu wyzłocony posążek świętej Katarzyny, która
12736  1,  1 |                             całodziennych marszach i poście. Dymiące kartofle znikły.
12737  3,  1 |                              Prusacy do tego miejsca pościgiem a w wielkiej sile. Mieli
12738  3,  3 |                       Krzysztof liczby starć, bójek, pościgów na gładkich szosach wapiennych,
12739  1,  17|                       wysysające wilgoć z błot, były pościnane albo podarte. Na poszarpanej
12740  1,  17|                              żołnierzy zwalił się na pościółki lazaretów z febry i szkorbutu.
12741  2,  14|                              godności: nigdy w izbie poselskiej nie byłem.~- Ale mogłeś
12742  1,  8 |                             gęstym zastępem wiecznie posępniejących nad wartkim nurtem rzeki,
12743  2,  22|                      sześciuset naszych, którzy ją w posesją wzięli i garnizon składają.
12744  2,  22|                             jak mur! Każdy szlachcic posesjonat daje jednego. Masz konnicę.
12745  3,  1 |                      prostymi żołnierzami wielu było posesjonatów i szlachty zagonowej. Między
12746  3,  6 |                          strzechy. Od dwu blisko lat posiadając prawo "przenieść się w obrębie
12747  1,  1 |                             sześć wynosić ma. Chłopi posiadający grunta, o ile płacą określone
12748  3,  3 |                            opanowanie Saragossy, nie posiadała wcale magazynów, więc ułani
12749  2,  24|                             decydująco. Miasto Tczew posiadało trzy bramy: Młyńską, czyli
12750  1,  8 |                              będące, skąd miejsca te posiadały coś z niego samego, jakąś
12751  1,  8 |                        rzeczach i uczuł łakomą żądzę posiadania rozmaitych sprzętów brata.
12752  1,  14|                             Ja się jej nauczę całej, posiądę na własność wszystkie jej
12753  1,  11|                              z nową krainą. A co raz posiadł, tego żadna już potęga nie
12754  2,  11|                               Celem ich podróży była posiadłość "brata" Vicini w okolicach
12755  3,  14|                               które cały obszar jego posiadłości aż poza ogrody, aż do klasztoru
12756  1,  17|                              wszędzie, gdzieś go nie posiał. Należał do rzędu tych oficerków
12757  3,  12|                          mocy kapitulacji 19 czerwca posiedli, Rafał Olbromski, książę
12758  3,  3 |                            Cedro.~- Nie, ja tu sobie posiedzę. Poczekam na ciebie. Obudzę
12759  1,  14|                                Widziałeś?~- Byłem na posiedzeniach, ukryty w tłumie "obywateli"
12760  3,  8 |                              od rzutu oka, że na tym posiedzeniu musi być powzięta decyzja
12761  1,  12|                           ostre noże i kolce żelazne posiekłyby świętokradcę. Przebywszy
12762  1,  7 |                              kłucie, ani głaskanie i posiepywanie za kantary. Zwiesiły stare
12763  1,  7 |                           nocy pylny brzask, srebrny posiew światła. Białe smugi pary,
12764  3,  1 |                            lasy. Zeżrą owoce cudzego posiewu u brzegu mórz ciepłych i
12765  3,  6 |                   Michałowicom. Sokolnicki spokojnie posilał się kromką chleba i kawałkiem
12766  3,  9 |                         szefowie z żalem go żegnali. Posiliwszy się, czym było można, Dąbrowski
12767  3,  3 |                      Oblężeni otrzymali w tym czasie posiłki w liczbie dwu tysięcy ludzi
12768  1,  17|                         Julien, a na czele artylerii posiłkowej Rebinder z 270 kanonierami.~
12769  3,  8 |                             nie nasz żołnierz, tylko posiłkowy, więc cesarski.~Książę był
12770  3,  2 |                            się gotowaniem dla siebie posiłku, zgrzane konie chciwie chrupały
12771  1,  3 |                          przeciągle, cienko i grubo, posiłkując się dziurami spróchniałych
12772  3,  3 |                            nawet wówczas, gdy biała, posiniała czaszka zwyciężonego zwisła
12773  3,  11|                           widział tylko szarą, jakby posiwiałą gęstwinę mroku. Ze szpary
12774  2,  12|                             wiatr mógł obdzierać ich posiwiałe kudły i roznosić po świecie.
12775  1,  2 |                          tylko sąsiad dobrodziej nie poskąpisz! - wołał ktoś z tłumu. -
12776  2,  1 |                 niewzruszenie jak odłamy skały, były poskręcane i spiętrzone w naturalne
12777  2,  17|                           lipcową noc... Konik polny poskrzypuje.~Przelatywały straszne burze,
12778  3,  3 |                              wyschłe łapy, kościste, poskrzywiane knykcie wbijały się weń
12779  2,  14|                       przykrością.~- Witam i ja pana posła, dobrodzieja mojego, mentora...
12780  3,  9 |                        rzucał półrady, półpytania:~- Posłać by parlamentarza z żądaniem
12781  1,  4 |                           omłotu, odbierania zgonin, pośladu, mierzenia i odnoszenia
12782  3,  9 |                             Cztery pontony wzięte.~- Posłałbym parlamentarza... Nic na
12783  1,  13|                             Saint-Felix, z cytadeli. Posłali zdrajcy Wenecjanie po Laudom,
12784  1,  17|                        drzemać, tak samo jak ludzie. Posłaniec uczuł, że jest tu między
12785  3,  9 |                    ciesielska. Po jedenastej dopiero posłany oficer wrócił z rozkazem
12786  1,  2 |                        największej izbie stało kilka posłanych łóżek, a na ziemi przez
12787  3,  11|                           trwała niepewność. Gintułt pośliznął się na ruchomych glinach
12788  1,  5 |                           wiódł jej wcale. Znienacka pośliznęły się kilkakroć jej tylne
12789  3,  4 |                          rycerski. Pracy się nędznej poślubiłeś, żeby odkupić pradziady
12790  2,  2 |                          dopraszającym się o łaskawy posłuch - wydaje mi się być najwyższym
12791  3,  4 |                            dwór karbowy albo włódarz posłuchać na odwieczerz, czy okiennica
12792  1,  17|                          ludzie przyzwyczaili się do posługi. Żądali jej natarczywie,
12793  1,  12|                              sposób, żeby można było posługiwać się nimi w miarę potrzeby.
12794  2,  22|                            blisko godzinę. Nareszcie posługujący wiarus dał im znać, że pan
12795  1,  1 |                         rodziców, a na znak i zakład posłuszeństwa antiquo moce kazał rozciągnąć
12796  1,  3 |                          takim razie u celu.~Krzyś z posłuszeństwem wykonał rozkaz. Uczuł, jak
12797  2,  3 |                            miłosierdzie dla ubogich, posłuszeństwo, łagodność, cierpliwość,
12798  1,  5 |                       przyjął do siebie ufną, cichą, posłuszną. Wtedy doznał na chwilę
12799  3,  1 |                             z niej bałwan. Wyciągnie posłuszne barki w stronę słońca, co
12800  3,  3 |                             jeden byli w danym razie posłuszni wodzowi, na jakiego z woli
12801  3,  3 |                               Wariatów i wariatki co posłuszniejsze zganiano na kupę, żeby ich
12802  2,  16|                         jesieni roku 1805 Krzysztof, posłuszny woli ojca, znowu się udał
12803  1,  4 |                   prezbiterium!... Musiał jednak być posłusznym.~Stanął między żółtymi kożuchy
12804  2,  24|                           stał pułk Dziewanowskiego. Posłyszawszy strzały Dziewanowski pchnął
12805  1,  16|                       przynajmniej dobry pretekst do pośmiania się prawdziwego...~Mimo
12806  1,  3 |                           powtarzać swe pensa.~Krzyś posmutniał. Dolna warga jego ślicznych
12807  2,  3 |                              całej ziemi oręże Braci pośpieszą ku twej obronie.~Brat Rafał
12808  3,  9 |                            piachu armaty, Sokolnicki pośpieszał w marszu.~Z rana 1 maja
12809  3,  6 |                      wewnątrz wioski, żeby przejść i pośpiesznego ruchu nie tamowały.~W przejściach
12810  3,  14|                          Milczenie. Po chwili drugi, pośpieszny błysk latarni obleciał przestrzeń~
12811  1,  17|                            się do jego zabiegliwych, pośpiesznych czynności, do jego figury,
12812  2,  1 |                              awanturników cofała się pośpiesznym marszem ku wylotowi ulicy.
12813  2,  13|                              górę, wesoło gwiżdżąc i pośpiewując. Z pewnego pagórka dały
12814  3,  5 |                          kołacą od wiatru.~Gwizdał i pośpiewywał witając olbrzymie szare
12815  2,  22|                           który prowadził garsteczkę pospolitaków z ziemie wielońskiej, nie
12816  2,  22|                           Cesarz Jegomość nazywa, la pospolité. Sprawnie się to dosyć szykuje.~-
12817  1,  8 |                              skrwawionych kościach w pospólnym dole...~Dzisiaj, gdy uspokojony
12818  2,  19|                         wyprężył się powróz.~Nim się pospólstwo opatrzyć zdołało, nim zdążyło
12819  2,  22|                            mury forteczne, każe temu pospólstwu rozpalić mnóstwo ognisk
12820  1,  2 |                    snycerskiej roboty, pozłacane lub posrebrzane, z czasów jeszcze saskich
12821  2,  14|                          Bynajmniej! Mierna to była, pośrednia fortunka szlachecka. Fenomena
12822  2,  2 |                          Eleuzis i łamie długotrwały post przez popijanie napoju z
12823  2,  17|                              gotował się na śmierć w postach i trawił noce krzyżem leżąc
12824  1,  5 |                              jakie nigdy jeszcze nie postały w jego głowie, leciały teraz
12825  2,  22|                        kariery w naszych szeregach i postanawiają... słuchajcie, słuchajcie!...
12826  1,  16|                             wyszedł i ruszył w pole, postanawiając do tej dziury nigdy już
12827  2,  14|                              Nie radzę zbyt długo!~- Postanawiam i ja kupić sobie tytuł austriacki.
12828  1,  1 |                              nigdy tam noga moja nie postanie. To waszmość możesz oświadczyć
12829  1,  10|                              przemknęło bardzo wiele postanowień. Nikodem Chłuka kładł mu
12830  1,  13|                              Książę Gintułt jechał z postanowieniami zaniesienia protestu przeciwko
12831  2,  20|                          chwili raz jeden pomyślał z postanowieniem żelaznym: "Zaduszę tego
12832  2,  18|                       niepoznaki obadwaj awanturnicy postanowili wyruszyć niby to na polowanie,
12833  2,  24|                             polskiego, wypłacać będą postanowione kontrybucje i podatki, doświadczą
12834  3,  3 |                              dokądś pójdzie. Ale nie postąpiła ani kroku. Znieruchomiała
12835  3,  7 |                           mówić jeszcze jak dawniej. Postąpiłeś ze mną tak dziwnie... wyjechałeś
12836  2,  1 |                            jak najpochlebniejszy, że postara się godnie wynagrodzić jego
12837  2,  20|                              zwali, jak pomyślę...~- Postaw im waszmość kufę.,.~- Włosy
12838  2,  3 |                              kroków, rzekł Mistrz:~- Postawcie go na cyrklu mądrości, na
12839  3,  1 |                             w czapie, tylec na ziemi postawi u nogi, to ma chorągiewkę
12840  1,  1 |                          wyrazy bez związku.~Rafał w postawie siedzące j chrapał w kącie
12841  2,  7 |                           deptać go wzajem, za każde postawienie na nich nogi oddawać jej
12842  2,  21|                          pijany nie odpowiada za swe postępki i nie traci na honorze.
12843  1,  9 |                         daleko, wioska ruszyła się i postępowała w dali od pańskiego orszaku.
12844  3,  11|                              Łudził się dobrowolnie, postępując w mroki podziemia, wiedziony
12845  3,  1 |                            niebezpieczeństwa z boków postępującej konnicy i niepokoił nieprzyjaciela
12846  1,  1 |                         drogę. Rafał, wielkimi kroki postępujący przodem, ujrzał wreszcie
12847  3,  1 |                     Dwunastego maja rozbiegła się po posterunkach wieść-piorun, że pod Malgą
12848  3,  11|                        baszcie nad Rybitwami, już ku posterunkom umocnionym za klasztorem
12849  2,  24|                             Kołobrzeg!" W marszu, na postojach, nocą na pocztach uczył
12850  3,  3 |                              było łoskot drewnianych postołów po schodach. Ukazali się
12851  3,  11|                             wdarli się już nań masą, postrącali puste beczki i powyrywali
12852  1,  10|                             twórczości, ogarniały go postrachem. To niedościgłe nigdy piękno,
12853  2,  10|                           wzieni. Zaśli me ze zadku, postronek na syfie zarucili -i łapili.
12854  3,  2 |                           Dłonie miał związane w tył postronkiem, wykręcone do góry w ramionach
12855  2,  20|                       lojalne stanowisko ojca i inne postronne okoliczności ułatwiły zadanie.
12856  3,  1 |                            marmurze. Wtem na murawie postrzega ciało! Serce królewskie
12857  2,  2 |                             jasna myśl, zupełnie jak postrzegalny dla oczu, kształtny gzygzak
12858  3,  3 |                            wiotkich wargach... Cedru postrzegł, że mózg w jej głowie wywraca
12859  3,  9 |                  Warszewickiej, w górę rzeki. Z dala postrzegliśmy łyżwy wolno ciągnione przez
12860  2,  23|                            cisawy pod jego olbrzymią posturą. Generał wiódł oczyma po
12861  2,  12|                     śmiertelnie, ujrzawszy niezwykłą posturę wędrowca, i z wrzaskiem
12862  1,  10|                        niewymowna awersja do własnej postury, rozpaczliwa wzgarda dla
12863  3,  8 |                          Kamieniecki - że moglibyśmy posunąć się ku granicom litewskim
12864  1,  7 |              brzasku-poświaty gwiazd, by nieco dalej posunąwszy się w otchłań, rozwiać się
12865  3,  3 |                              na ów balkon drewniany. Posunęli się wyżej, na drugie piętro,
12866  3,  6 |                           nie wiedząc zgoła, w jakim posuwa się kierunku, brnął przed
12867  1,  11|                     rozstrzelano. Kiedy noga za nogą posuwając się naprzód wybrnął z lasu,
12868  2,  11|                          sobie wciąż drogę łopatami, posuwali się w górę.~- Jesteśmy w
12869  1,  8 |                           Tylko woda słabo lśniła od poświaty gwiazd błyszczących w zenicie.
12870  1,  17|                         nędzę i śmieszną trywialność poświęcenia. Patrzał przez chwilę na
12871  2,  3 |                             niego i że on nosi miano Poświęciciela. Przystawiono mu pod serce
12872  2,  3 |                             Mistrz katedry:~- Bracie Poświęcicielu, przybliż czarę do krwi!~
12873  1,  5 |                           schowanych. Rafał rozeznał poświst nagich rózg brzozowych,
12874  2,  2 |                             gibkie gałęzie, w lotne, poświstne za każdym wietrzykiem rózgi
12875  2,  7 |                       uciekanie wszystkiego, dalekim poświstom wiatru. Nie mogła nie przyjść
12876  1,  5 |                        Szelest jej kroków zagłuszyły poświsty wichru. Rafał słyszał przez
12877  3,  13|                            woni. Zięby po gęstwinach poświstywały...~Oddziałek konny wyminął
12878  2,  12|                             Słychać było nieustające poświstywanie późnych koników polnych.~
12879  3,  3 |                        Czając się i wszystkie zmysły posyłając na wzwiady, szedł w górę
12880  3,  2 |                            swym szwadronem na czele, posyłał im salwę kul z karabinków,
12881  1,  1 |                          gęściej, obficiej śnieg się posypał... Oto spomiędzy zarośli
12882  3,  3 |                             ukryło wojsko za zrębami poszarpanego klasztoru. Znaleźli bramę
12883  1,  17|                           pościnane albo podarte. Na poszarpanej drodze tarzały się niebieskawe
12884  3,  3 |                          konania, zbroczeni krwią, w poszarpanych ubraniach, z lufami lepkimi
12885  1,  7 |                           jarzmie z krzyżem zgiętym, poszarpanym batem siepacza, w strzelistych
12886  2,  17|                            porcie wiatr przyciszony. Poszarpuje ino nasze korwety. Wydmie
12887  2,  1 |                              okiem snadniej widział. Poszatkowałbym go na kapustę, gdyby do
12888  2,  23|                        ściągać się z muzyką wojskową poszczególne regimenty. Chlubny tytuł
12889  3,  3 |                             w ręce, podrygi, rżenie, poszczekiwanie jakoby psie, kwik jakoby
12890  3,  6 |                       cmentarzu, co go w polu widać, poszedłby teraz ku niemu, jak nikt
12891  1,  13|                       twardym, chodziwym krokiem. Ów poszept żołnierza w marszu, podniecający
12892  2,  1 |                       rozstawić tam stoliki. Zarazem poszeptał protekcjonalnie z młodzieńcami,
12893  2,  9 |                         cichego szczęku, melodyjnego poszeptu boleści: Nie ma... Czaszka
12894  3,  9 |                          stronach. Wargi nie wiedząc poszeptują:~- Wieczny odpoczynek...~
12895  1,  16|                        czasów, to podobno zajeżdżały poszóstne karoce i najwspanialsze
12896  2,  2 |                            no, to co innego... Wtedy poszukam jakiego hotelu, zajazdu...~
12897  3,  1 |                      wyjadaczów, mocarzów, cyników i poszukiwaczy wszelkiego rodzaju awantur.
12898  2,  3 |                         serca zuchwałego! Każ mu dla poszukiwania światła odbyć drogę z Zachodu
12899  3,  5 |                              przyjściu do zdrowia na poszukiwanie macierzystego pułku. Cieszyła
12900  1,  7 |                              Gdy stukał w ciemności, poszukując wejścia, drzwi otwarły się
12901  2,  10|                           wspominać odległe, odległe poszumy, jakoby świst-poświst na
12902  2,  12|                              wędrowca, i z wrzaskiem poszybuje do najbliższej kniei.~Ta
12903  1,  17|                              jak drewno, pogrążony w potach, dreszczach i ciemności.
12904  1,  5 |                      przyszło z posady. Tę samotną i potajemną chwilę rozkoszy z nagła
12905  1,  10|                            Rafał trwożliwie, na poły potakująco, na poły przecząc, coś mruknął.~-
12906  2,  10|                              głowy...~- No, Mocarny, potańcuj...Zbójnickiego!-mruczał
12907  2,  6 |                             błękicie nieba kudłatą i potarganą albo kędzierzawą i wełnistą
12908  3,  3 |                             kornetem. Habit na ciele potargany w strzępy, szmaty... Ale
12909  3,  6 |                            nieprzyjacielem. Pierwsza pótbateria, złożona z trzech armat
12910  2,  2 |                     tajemnicza zmaza, której żadna z potęg nie mogła zniweczyć. Gdy
12911  1,  2 |                            niepewności języka bardzo potęgowało ciągłe przepijanie do młodych
12912  1,  13|                            pode drzwiami francuskich potentatów, włóczyć się po cudzych
12913  1,  10|                            wiadomo wszakże było, czy potępia tę zbyt głośną wesołość,
12914  2,  9 |                              towarzyszył jej śmiech, potępiający ją jako głupstwo:~Ponad
12915  2,  20|                             odtrącenia, gdzie wicher potępieńczy wyszarpuje :ze strun swej
12916  1,  2 |                             jakimś miejscu wiecznego potępienia. Widział głowy, rozrzucone
12917  1,  12|                Świętokradztwo! Przekleństwo! Wieczne potępienie! Bierze święte kości, obwija
12918  1,  7 |                              litością, czy wzgardą i potępieniem. Usłyszał całe dzieje swojej
12919  2,  7 |                       grzesznicą, przytakiwała swemu potępieniu... Kiwała jasną głową ku
12920  1,  16|                            tak zgubnej i tak ogólnie potępionej... Sama wykopała tę ścieżkę,
12921  2,  17|                            żywego srebra, przypłynął potępiony okręt tak blisko, że my
12922  1,  12|                           siły ich obrócić przeciwko potężnemu nieprzyjacielowi, aby sam
12923  3,  6 |                              i bliżej, wzmagał się i potężniał tuż w dymie. Sokolnicki
12924  1,  5 |                            ciał kipiała zamieć coraz potężniejsza.~Śnieg zasypywał ich od
12925  1,  14|                              na mnie wrażenia czegoś potężniejszego od monarchy. Owszem, wygląda
12926  3,  17|                          ciebie umyślnie zajechałem. Potężniem zboczył z radomskiego traktu.~-
12927  3,  15|                             stan zdrowia. Kości miał potłuczone, płuca i wątrobę jakby odbite
12928  3,  6 |                           ten i ów wlókł rannego czy potłuczonego huzara. Spostrzeżono wreszcie,
12929  2,  7 |                              strumień na niezliczone potoczki, odziane były grubym, zielonym
12930  3,  8 |                            żywo, śpiesz się...~Wózek potoczył się traktem do Nowego Dworu.
12931  3,  6 |                           pieką. Szable toście sobie potoczyli na brusach, żeby nas ścinać
12932  1,  2 |                           ściskającej stan i piersi, potoczystej, z ogonem i obszyciem ze
12933  2,  11|                           byli widzieli, gdy zlatała potokiem ze śnieżnych jaskiń Gothardu.
12934  1,  14|                            Numidów. Wyrywamy na rękę potomka Masynissy, pogromcę, co
12935  2,  2 |                          praziarna i wszystkich jego potomków, jest zarazem widomym znakiem
12936  1,  12|                             W ciągu trzynastu wieków potomkowie tych, co tu przybyli, wbijają
12937  2,  13|                              się potykał na progach, potrącał o odrzwia i zawadzał o rogi
12938  2,  19|                         radosnym. Cedro i Olbromski, potrącani i pociągnięci przez ciżbę,
12939  3,  14|                       olbrzymią bryłę, którą stopami potrącił, a kolanem poznał jako ruchomą.
12940  3,  1 |                           dłużej popasać, intendenci potracili głowy. Zaraz następnego
12941  1,  1 |                          śnieg leciał niespokojnie z potrąconych gałęzi.~Ujrzawszy, że znowu
12942  2,  1 |                       potrzeby napisać. Potrafisz?~- Potrafię.~- Wszakże - ciągnął pan
12943  1,  3 |                        chwili prawdziwie lwiego susa potrafił dodać ramienia i. zwiniętą
12944  1,  4 |                              Teraz klacz go kochała. Potrafiła rozpoznać jego kroki, gdy
12945  1,  8 |                              Dziś już mowa twoja nie potrafiłaby wyrzynać na mym sercu owych
12946  3,  9 |                         Austriaków do Karczewia, nie potrafili tylko objaśnić, gdzie istnieje.
12947  1,  6 |                         Głośny jego oddech podwajał, potrajał swą szybkość. Obłąkana krew
12948  2,  12|                      wyliczał sobie w głowie szeregi potraw, następnie zmierzył drapichrusta
12949  1,  1 |                           znikły. Znikła także druga potrawa: zając pieczony na rożnie.
12950  3,  9 |                        Zwarty, podwójny, a za chwilę potrójny szereg źgał Austriaków bagnetem.
12951  1,  8 |                              moją decyzją..Dłużej to potrwa. Ale będę w tym...~Olbromski
12952  3,  6 |                          drgnął. Olbromski zaczął go potrząsać. zrazu ostrożnie, potem
12953  2,  9 |                             głodu. Usta mu wyschły i potrzaskały się, gardziel miał pełną
12954  1,  6 |                              czucie bryły kamiennej, potrzaskanej na złomy, wirowała w przestworzu
12955  1,  17|                               zębce, krzyże, ramiona potrzaskanych ram okiennych i futryn,
12956  1,  17|                            obwódką, białe z ciemnymi potrzebami mundury, szerokie czerwone
12957  1,  8 |                             kapitan i wtedy nie miał potrzebnej siły, a jałowiec ma korzeń
12958  3,  7 |                     skuteczność boju. Wtedy się jest potrzebnym. Kto by szedł po to, żeby
12959  2,  1 |                          faworu, wszystko zaś, czego potrzebował, udzielane mu było w naturze,
12960  1,  2 |                             razie gdyby czegokolwiek potrzebowała. Rozdzielił tłum szlachty,
12961  1,  7 |                         którego szkapska nieodzownie potrzebowały, ruszono dalej. Zmierzch
12962  3,  3 |                    przykrości, iż w danej chwili nie potrzebują habitów, ale z drugiej strony
12963  2,  22|                             jest gorący, nagły. Kraj potrzebuje ludzi, a tu brak zupełny.
12964  2,  1 |                        latarniami, dźwigając z ziemi poturbowanych, cucąc omdlałych.~Tymczasem "
12965  3,  2 |                          chytrze; kiwając głową niby potwierdzał, a niby zaprzeczał. Po wyrazie
12966  1,  8 |                            opiekuńcza będzie musiała potwierdzić moją decyzją..Dłużej to
12967  1,  10|                              Rafał znowu niewyraźnie potwierdził.~- Nade wszystko nie należy
12968  2,  20|                         dziwny ból znaleźć swe myśli potwierdzone i wykryte, wyciągnięte z
12969  2,  24|                          nikogo wodzem mianowany ani potwierdzony. Ten nim był, kto był naprawdę,
12970  1,  5 |                             buchający parą, włochaty potwór z przeraźliwym sapaniem,
12971  2,  7 |                           źródło, były w tym miejscu potwornej wielkości. Zwierzali sobie
12972  1,  4 |                            nęciła boleść, zachwycała potworność. Z wewnętrznego musu chciał
12973  3,  3 |                       czarnej czeluści skłębiony wał potworów. Na przedzie szła megiera
12974  2,  10|                             zginął. Skaczą olbrzymie potwory, wiekuiście młode góry morza,
12975  2,  1 |                            wstać od stolika, a zimne poty biły na czoło, gdy myślał
12976  1,  5 |                           czaszce. Miażdżył je teraz póty, aż się klucz na poły we
12977  3,  1 |                        kwaterą w Ostradzie, stoczyła potyczkę pod Rudą i Wałami, czyli
12978  2,  12|                           Olbromski podlegał napadom potyfusowegó głodu. Domyślał się, że
12979  3,  2 |                              trakcie tych profanacji poubierani w komeżki wypchnęli przed
12980  1,  2 |                         prawda... Ogromnie te Niemcy pouciekały, i to z Krakowa.~Ale go
12981  3,  9 |                             i z powrotem, o czymś go pouczając.~Wkrótce kapitan znikł w
12982  1,  10|                           buatka!...~- Ja la boîte ŕ poudre...~- Eli będzie la boîte
12983  1,  1 |                          odrazą łeb Niemna, który mu poufale na kolanach łapy opierał.~-
12984  1,  10|                          może by najlepiej - Jeux de poules. Co myślicie? Na przykład:
12985  3,  11|                       Niewyćwiczeni chłopi Gintułta, poumieszczani w oknach i korytarzach klasztoru,
12986  2,  1 |                              Comme tes belles;~Je ne pourrais un seul moment~Vivre sans
12987  3,  11|                       Psałterzyskich w tych stronach pourządzano do obrony w ten sposób,
12988  3,  2 |                             ręce. Tamci, błaznujący, poustawiali przyniesione gąsiory na
12989  2,  20|                              słyszał wciąż spokojne, powabne wyrazy, pełne niewinnej
12990  3,  6 |                             lasku, z wolna, płynnie, powabnie grając w słońcu kolorami
12991  1,  2 |                               a przecie nad wszystko powabniejszy, przez noc się ku niemu
12992  2,  21|                         rzece:~Rozłączył ich płynny, powabny pląs. Odeszła wśród ukłonów,
12993  2,  21|                        zaprzeczeń pełnych uprzejmego powabu, co są niby znaki symboliczne
12994  2,  19|                              się, jak poczujesz, jak powąchasz, czym takie chętki pachną!~-
12995  2,  22|                          Psujesz mi szyki, rujnujesz powagę...~- Toteż jadę, jadę!~-
12996  3,  6 |                             pocisków. Do czasu... Na powałach chat, w stodołach, za wyrwanymi
12997  1,  2 |                              i przybudówki z niskimi powałami, o wapnem wybielonych belkach,
12998  3,  3 |                              i śmiertelnymi ciosami. Powaleni na ziemię, bronili się nożem
12999  3,  3 |                           ciała nie mogły się oprzeć powaleniu pięścią na ziemię, nogi
13000  2,  8 |                               jak ją jeden z chłopów powalił na ziemię. Widział, jak
13001  3,  11|                              chwili runął na ziemię, powalony ciosami szabel i pięści.~
13002  1,  17|               obezwładnionych po bruku. Wiązali ręce powalonym na ziemię. Oficerowie w
13003  1,  14|                           politykę wojenną.~- Bardzo powątpiewam, czy kiedykolwiek zostanę
13004  2,  13|                             Masz go czcić, szanować, poważać i comme de raison kochać,
13005  1,  13|                            Gdzieś widziałem...~- Pod Powązkami.~- Es ist... ja... Pan przybywa
13006  2,  20|                            ironii. - No, ale w razie poważnego wypadku musiałby użyć jakiegoś
13007  2,  21|                    opróżniony środek salonu do grupy poważnych obywateli, wymieniając jego
13008  2,  2 |                             nareszcie sam w cichym i poważnym miejscu. Co tchu rozebrał
13009  2,  10|                             jeden z tych, którzy się poważyli na nią, na tę, której już
13010  3,  9 |                          jakimś wojsku, które lasami powędrowało ku rzece. Na odwieczerz
13011  1,  7 |                           Cześnik zgadywał, dokąd to powędruje wypędzony z domu. Może nawet
13012  3,  15|                          biję z duszy za kraj!~- No, powiadajże sobie w dalszym ciągu tę
13013  2,  11|                         Potęga szumu zdziczałej wody powiadała dzieje boju. Kiedy noga
13014  2,  17|                                Miły wietrzyk! To wam powiadam pod słowem, że takiego oto
13015  3,  14|                               piękno okrutnej władzy powiało ku niemu z tej dzikiej pustyni.
13016  2,  24|                        lutego wykonał atak na miasto powiatowe Tczew, o trzy mile odległe
13017  2,  17|                             wypowie. Wtedy w lasach, powiązanych lianami, wyrywało dukty
13018  1,  15|                            swej wytartej sutannie, z powichrzoną siwą czupryną. Dla rozgrzania
13019  3,  6 |                            kroplę na obwisłej dolnej powiece. Twarda wola wegnała w kluby
13020  2,  2 |                           bogów: "Niech o nim kiedyś powiedzą: O wiele był lepszym od
13021  2,  19|                          haki w "ciotkę" wkręcone! - Powiedzcież mi, ludkowie, któż to na
13022  1,  11|                             wodą... Adieu...~Nic nie powiedziała - myślał Rafał z niewymowną
13023  1,  5 |                          kiedy niemiłe...~- Mokre... powiedziałam...~Śmiech obojgu nie dawał
13024  1,  14|                          Żałuję, że z równą siłą nie powiedziałeś: tak! Przecież otrzymałeś
13025  1,  8 |                            dzielnych harców! Gdy nam powiedziano radosne słowo powrotu, pierwsza
13026  2,  21|                             spokojne i oschły łzy na powiekach, dotknęła ręką jego czoła.
13027  2,  17|                         robić? Puścić na wolność, to powiększą armię wroga, wlec ze sobą,
13028  3,  17|                        stadninę, którą w myśli stale powiększał. Właśnie siedząc na pniaku
13029  1,  8 |                            jest warte, a w trójnasób powiększyła się moja fortuna, osobliwie
13030  2,  12|                            ze szkoły sandomierskiej, powiernik i przyjaciel... Głuchy wstyd,
13031  1,  6 |                          czasu na pochwycenie tchu z powierza. Leciał tak po przestworzu
13032  3,  3 |                          zaledwie oficerami. Bateria powierzana kapitanowi Hupetowi stała
13033  3,  1 |                           wody! Dźwignie się z ciszy powierzchnej, nieruchomo nad bezgruntem
13034  2,  11|                              tuliły ostrymi w brzegu powierzchniami modrawej barwy, wzbudzał
13035  2,  3 |                           cyrkiel i wygłosił:~- Mocą powierzoną mi, za zezwoleniem wszystkich
13036  3,  9 |                         przeczytał je i rzekł mi, że powierzonego posterunku potrafi bronić
13037  3,  3 |                         teraz w kanałach i dyrygował powierzonym mu oddziałem chłopów aragońskich,
13038  3,  8 |                           zmarnować wojska, które mi powierzył, a tu mogę je tylko zmarnować.~
13039  3,  10|                              koniu... A mnie tu mogą powiesić... W tropy twoje przyjdzie
13040  3,  2 |                            Złożył swe siodło, lancę, powiesił przy ołtarzu płaszcz i uzdę.
13041  2,  18|                         główna, to jest śmierć przez powieszenie, naznaczona przez rządy
13042  2,  7 |                          znak, że idzie podmuch-moc, powiew-wódz. Pod ciosami jego tchu schylała
13043  1,  7 |                       pławiły czuby swoich gałązek w powiewach, omglone młodymi liśćmi.
13044  1,  14|                       hieroglifów. Czuję tęsknotę do powiewów słonego wiatru pustyni,
13045  2,  13|                        nastawił twarz przeciwko temu powiewowi rzecznemu. Rzeźwo serce
13046  3,  9 |                           żołnierzy i oficera, który powiezie raport do Góry. Wtedy już