Tom, Rozdzial

14620  3,  1 |                           Otchłań wodna wznosiła ten psalm w przyciemnej i szarej poświacie
14621  3,  3 |                            wołał w przestwór słowami psalmu:~"Quis dabit mihi pennas,
14622  3,  11|                          ziemią. Stodoły folwarczków Psałterzyskich w tych stronach pourządzano
14623  1,  7 |                               bez pożegnania, prawie psami wyszczuty. Dawne to rzeczy...
14624  1,  1 |                             szczyty zawalone głazami Psar, Radostowej... Wysycha u
14625  2,  10|                             takiego sifu ze siaciem, psenicom - jako padło. Sif wodom
14626  2,  18|                              na polowanie, konno i z psiarnią. Spod Tarnowa dopiero mieli
14627  2,  20|                        niechcenia śliczny ekran ŕ la Psiché, a później stanęła od razu
14628  1,  1 |                             Łżesz!~- Jeszcze, rzekę, psiedusze wiatr owieje. Wiatr szedł
14629  2,  12|                              niesione naszczekiwanie psiny, która kwaśnym, ochrypłym
14630  3,  6 |                         Wawrzek! A bijże! A bijże tę psiokrew! - wrzasnął gdzieś z boku
14631  1,  1 |                            melancholiczka, a to jest psisko bardzo a bardzo wietrzne
14632  2,  24|                           nie chciał za nic służyć w pstrej i przeważnie chudopacholskiej
14633  3,  3 |                             doczekasz....~- Puścisz, psubracie?!~- Chybaby na świecie żadnej
14634  3,  1 |                            duchu w szkapach. Lancami psubratów - durch! Ich tam generał
14635  1,  14|                       rzeczypospolitej, poznawać je, psuć w sposób równie dowcipny
14636  2,  22|                              płacz?~- Cicho tam, nie psuj mu porządku, bo się zmyli
14637  2,  22|                            się ty tu wziął u diaska? Psujesz mi szyki, rujnujesz powagę...~-
14638  3,  10|                              w łanach wielkim płatem pszenica tworzyła tam obraz niezrównany.
14639  1,  2 |                              deską wyrobioną na wzór pszenicznego sandomierskiego placka.~
14640  1,  16|                           wypleciony z własnej słomy pszenicznej przez owczarza Joachima.
14641  2,  17|                              bolesny znak na trwogę. Ptactwo na żelaznym niebie z piskiem
14642  1,  7 |                         którymi proch nasz zapłodnią ptacy i motyle...~Wewnątrz łodyg,
14643  2,  7 |                            jakby śmiganie olbrzymich ptasich skrzydeł po niezmierzonych
14644  3,  3 |                             nowiu, krzyk najgłębszej ptasiej boleści i śmiech szczęścia,
14645  1,  3 |                                 Olbromski!... to ty, ptaszku! Twoja to jest nowa sprawka...~-
14646  1,  2 |                      piosenka:~- A ja się stanę małą ptaszyną~I okryję się gęstą krzewiną...~
14647  3,  6 |                          panie kapitanie.~- Puste?~- Pu...~Nagle obadwaj żołnierze
14648  1,  1 |                       rewersem. Czy wielmożny pan to publicandum otrzymał?~- Być może. Ale
14649  2,  1 |                             Jak nam nieraz zaczął de publicis bajać, to my się mało nie
14650  1,  15|                         wciągnęło go i porwało życie publiczne w kafenhauzach, z niemiecka
14651  1,  14|                           ten zabronił ruszać skarbu publicznego. Dodał jeszcze, że na wojnie
14652  1,  16|                         które już kilkadziesiąt razy publicznie całej familii był obwieścił.
14653  2,  1 |                          sali. Było tam pełno, tylko publiczność była zupełnie inna. Grano
14654  1,  1 |                     duchownych z ambon ten cyrkularz publikowany jest, a każdy pleban udzielał
14655  3,  6 |                            pod suche pola. Zaraz pod Puchałami zaczynały się torfowiska,
14656  3,  6 |                              olszyny i bajorów aż ku Puchałom. Będzie tam droga prowadząca
14657  2,  3 |                              ognia!~Wszyscy spełnili puchary. Ujrzawszy to Mistrz komenderował:~-
14658  1,  5 |                              strony wiatru oblepione puchowym barankiem śniegu. Wysoko,
14659  2,  1 |                         służy i za korneciarkę, i za pucmacherkę... - szeptał Szpic.~- Mylicie
14660  3,  3 |                            przecie, że się w pamięci pud żelaznym jej wiekiem palą
14661  1,  15|                        otrząsając pył z trzewików, a puder z francuskiej fryzury, ozdobionej
14662  2,  22|                             to, widać, tresowane jak pudle... Od razu sformowali w
14663  2,  13|                        osłaniała gładka peruczka bez pudru, a górną wargę okrywał mały,
14664  3,  15|                   przecinając kanał królewski, na la Puebla de Hijar, na San Per, do
14665  3,  15|                            bezdrożach górskich około Puente Montagnana ponad rzeczką
14666  3,  3 |                              gmachem uniwersytetu ku Puerta del Sol, a górne przechodzi
14667  2,  20|                              sekretnego przedziału w pugilaresie maleńki karteluszek śniadego
14668  1,  1 |                          nieznacznie coś zanotował w pugilaresiku.~- Powiem waćpanu-ciągnął
14669  3,  3 |                             wąwozy aż pod sam szczyt Puig Cervero za Huerbą, w kierunku
14670  1,  14|                         strachu. Są oni przecie plus puissants que les Monarques. Raz tylko,
14671  1,  8 |                             y a si miserable, qui ne puisse se consoler dans ses malheurs...
14672  2,  10|                              gęsta, brzyćka, z takim pukem-to cie tak przejmo, coś zębami
14673  1,  2 |                             ramiona, a czoła zakryte puklami włosów, ale nie brakło dziewic
14674  2,  19|                             góry: Duże włosy czarnym puklem spadały na szyję nagą. Białe
14675  3,  6 |                         każdy rów, zasiek. Z góry, z pułapów, zza desek, zza węgłów,
14676  3,  6 |                              kazano chłopom nosić na pułapy nawóz przygotowany na rolę,
14677  1,  17|                           będą wydani każdy z osobna pułkowi i batalionowi, do którego
14678  3,  1 |                         porucznikami, a choćby też i pułkownikami. Panie odpuść! Pułkowniki...
14679  3,  1 |                          pułkownikami. Panie odpuść! Pułkowniki... Nic ino pułkownik na
14680  2,  24|                             urągała samym kordonom u pułkownikowskiego kapelusza.~W tym samym czasie
14681  3,  1 |                                 Nic ino pułkownik na pułkowniku, a za nim parobcy od gnoju.
14682  3,  1 |                        Stokowski, późniejszy płatnik pułkowy Gnatowski, Linkiewicz, Kazimierz
14683  3,  12|                            lecz jako wymazany z list pułkowych... Sam to uczynił... Myślał
14684  2,  17|                     Nieszczęśliwi słyszeli uderzenia pulsu w skroniach, oczy im wysadzało
14685  3,  3 |                             z lekka w mundur badając pulsujące tętno. Rozwarł przerażone
14686  2,  24|                         Maryja! W puszcze, w lasy, w Pułtuskie, w Przasnyskie, ponad jeziora,
14687  3,  6 |                        Jaworowa, gdyż na obudwu tych punktach działa tęgo grzmiały. Wieści
14688  2,  24|                          klucz tej fortecy. Głównymi punktami koncentracji sił niemieckich
14689  1,  12|                              a szczególnie z piątego punktu, który żądał wydania dwudziestu
14690  1,  15|                           ściśle kontrolować wydatki pupila, który rzucał pieniądze
14691  2,  12|                           austriackie żegnało swoich pupilów więziennych. Z całego dostatku
14692  2,  11|                              olbrzymie, których głąb purpurową nakłuwają czarne znaki,
14693  1,  10|                              jedne były mozaikowane, purpurowe ze złoconymi gzemsami i
14694  1,  2 |                            tańczyła w sukni greckiej purpurowego koloru, rozkosznie ściskającej
14695  1,  12|                            jego koledzy z szeregu.~- Puścicie mię, panowie bracia, na
14696  1,  1 |                             Poszliśmy raniuteńkiego. Puściliśmy te pieski w zagajnik. Cicho,
14697  3,  15|                              marca, gdy w zwaliskach puściły się trawy, a radosny krzew
14698  1,  7 |                           pnie wierzb nad mokradłami puściwszy nowotne rózgi stały w nich
14699  2,  21|                                Co najwyżej mogę ci w puściźnie przekazać ten frak, który
14700  1,  1 |                           przez opiekuna całej mojej puścizny, krajczego-Panie świeć nad
14701  1,  2 |                            to poprawiając tręzlę lub puślisko, ale i tak oczu nie widział.~
14702  2,  18|                           się bezsilnie po ubłoconym puślisku, po zachlastanej cholewie
14703  2,  10|                              w takie straśne równie, pustacie, co nie daj Boze. Wytrzymałek
14704  1,  16|                            tak osobliwa, sama jedna, pustelnicza, że się jej przeląkł. Ale
14705  2,  2 |                             lat przepędził, pierwszy pustelnik, gdzie Antoni w świętych
14706  1,  4 |                      podobieństwo owego jadła, które pustelnikowi kruk nieznany przynosił.
14707  1,  17|                              czoło boju. Minął bramę Pusterla, most arkadowy na Corso
14708  1,  7 |                        nadrannej, bez ruchu leżały w pustkach okiennych, snem nieprzepartym
14709  3,  8 |                             i zdążali jej wybrzeżem, pustkami ulicy Dobrej aż do rogu
14710  3,  3 |                              i w radosną po górskich pustkowiach dolinę tej rzeki, nie zaznał
14711  2,  17|                             na ogół ziewało w polach pustkowie odłogów jesiennych. Na pastwiskach
14712  2,  15|                          odzywał się w przestworzu i pustoszył wszystko, co pracowita wola
14713  2,  24|                             na poły bosi, obdarci, z pustymi brzuchami. Tłumaczyli się,
14714  2,  1 |                          króla wystawione zostaje!~O pustynio, po przyjacielsku z Bogiem
14715  2,  22|                             krzykiem:~- Co robisz?~- Puszczaj! Chcę zginąć, do wszystkich
14716  1,  1 |                     Nardzewski łagodniejszym głosem, puszczając kłęby dymu z krótkiej fajeczki.~-
14717  3,  6 |                       przestworzu.~Już świeża trawka puszczała się wszędy, gdzie tylko
14718  1,  12|                        szeptem. - Nikogo na plac nie puszczamy.~- Toż czemu? Wczoraj było
14719  3,  2 |                               jak usilne wycierania, puszczanie krwi, struganie kopyt, tegoż
14720  2,  20|                              mogłeś rościć nadzieje, puszczasz się na śliskie pola zdradnej
14721  1,  8 |                         innej wziąć ode mnie wioski? Puszczęć zastawem, którą zechcesz,
14722  2,  16|                          wczesnym rankiem z zamiarem puszczenia chartów, gdyby się okazało,
14723  1,  8 |                       zdrowia. Czuję po każdym krwie puszczeniu jeszcze większy sił ubytek.~-
14724  2,  1 |                          Hieronima do Heliodoru: ~"O puszczo! kwieciem Chrystusowym kwitnąca...~
14725  1,  5 |                          prosi o łaskę.~Wierzchówka, puszczona wolno, szła w zawód z wichrami.
14726  3,  11|                          było mnóstwo kul ognistych, puszczonych na Sandomierz z Nadbrzezia,
14727  2,  7 |                              końskie ziele z białymi puszkami i nikłe sity. Na suchych
14728  1,  2 |                           mat czoła. Zobaczył jasne, puszyste włosy... Spostrzegłszy go
14729  1,  16|                              że on musi być jakiś... puszysty, jasny, cichy... Jakie to
14730  1,  2 |                             salopie złotego koloru z puszystym futrem... Tańczył z nią
14731  2,  24|                            straż pod sprawą generała Puthod, składająca się z dwu batalionów
14732  1,  17|                            dalekie brzegi błotne pod Putole i Vergiliana, gdy ukazała
14733  2,  12|                              Miłosierny Boże! Jacek, puzderko! Waluś...-wołał Cedro nachylając
14734  2,  12|                              więźnia.~Służba wniosła puzdro z zapasami podróżnymi, rozłożyła
14735  2,  22|                            brak zupełny. Trzeba było pychę z serca złożyć, porzucić
14736  2,  22|                          gąsiorek przemycanego wina. Pykał żywo z glinianej fajeczki,
14737  2,  22|                     Gospodarz rozejrzał się chytrze, pyknął kilkakroć ze swej fajeczki
14738  1,  16|                           wśród szarych, z lekka już pylących ról sandomierskich. Chodził
14739  1,  1 |                        jeziora. Ze szczytów zlatywał pyłek ledwie dostrzegalny, tak
14740  3,  6 |                              już, lecz nawet z lekka pyliła. Koń szedł po niej ostrą
14741  3,  13|                              kielichów, o brunatnych pylnikach i lepkim, żółtawym soku,
14742  3,  1 |                              słychać o zmroku. Idą w pylnych polach Gaskonii na zachód,
14743  1,  17|                            szarych od wielowiekowych pyłów mąki. Kompanie piesze wciąż
14744  3,  1 |                             w departament des Basses Pyrenees, pod samą granicę hiszpańską.
14745  1,  8 |                            owe bandy jurgieltne, owe pyski ryczące na rozkaz, owe puste,
14746  1,  1 |                           się ze świerkowych gałęzi. Pyszna jego głowa, rzucona bezwładnie,
14747  2,  20|                              nie tracąc tęgiej miny, pysznej obojętności i werwy, jakby
14748  2,  14|                        podłażeń i tych tam łagodzeń. Pyszneś słowo powiedział: nie przy
14749  1,  11|                        wierzchowe i kto żyw dosiadał pysznych rumaków. Rafał miał ścigłego
14750  1,  17|                     otoczeniu wspaniałego sztabu, na pysznym koniu generał baron Kray
14751  2,  1 |                              kim innym.~- Ciebie się pytają, filozofie? Z Sandomierskiego?
14752  2,  3 |                        trzaskiem drzwi się otwarły i pytający przed chwilą pchnął go w
14753  2,  12|                       boleści. Ale za chwilę, gdy go pytano, gdzie jest kobieta, z którą,
14754  3,  17|                           Kpisz, bracie, czy o drogę pytasz? Już w końcu czerwca nasz
14755  1,  1 |                           się zadmy śniegu, jak góry pytlowej mąki. Kiedy niekiedy coś
14756  2,  2 |                           proste słowa: versatur ibi quaestio - unde sit malum?... To
14757  1,  13|                           malvagia e scempia ~Con la qual tu cadrai in questa valle,~
14758  1,  8 |                          lekarz może siły wrócić?... Quand la poire est műre, elle
14759  2,  14|                       dziedzictwa zostało jeno pewne quantum druków, traktujących o uzdrowieniu
14760  2,  2 |                          rozdziału Contra Fortunatum quendam Manichaearum presbyterum.~
14761  1,  13|                             Con la qual tu cadrai in questa valle,~Che tutta ingrata,
14762  1,  7 |                           zza świata idąc obejmowała rąb ziemi. Piotr rzekł:~- Nie
14763  3,  3 |                             jakiś piechur pracowicie rąbał siekierą szafy, stoły i
14764  2,  24|                             się zamieszanie. Jeźdźcy rąbali szablami na odlew, z ramienia.
14765  1,  8 |                           boku, którymi na sejmikach rąbało każdą głowę mądrzejszą.
14766  3,  6 |                       natarły w mig z żelazną siłą i rąbały się szablą, z konia. Podporucznik
14767  3,  1 |                             patrzy: na górze mieczem rąbane szczerby w marmurze. Wtem
14768  3,  2 |                           niego łamano konfesjonały, rąbano rzeźbione stalle i ławki,
14769  1,  8 |                            złotolity kwiat lipowy. Z rabat kwietnika, gdzie stały rzędem
14770  2,  11|                              zalśniła kiedy niekiedy rabata lewkonii, przemknął dokoła
14771  1,  8 |                         zakonnymi, ale najmądrzejszy rabin między rabinami, sam magiet,
14772  1,  8 |                            urodzi się na żydowskiego rabina? Dużo się trafi mądre rabiny
14773  1,  8 |                           najmądrzejszy rabin między rabinami, sam magiet, nie będzie
14774  1,  8 |                         rabina? Dużo się trafi mądre rabiny między zakonnymi, ale najmądrzejszy
14775  2,  17|                             jabłek, granatów. Mogłeś rabować w bród po plantacjach banany,
14776  3,  3 |                               Dobrze, dobrze...~- Za rabunkiem z karabinem piechotnym chadzasz
14777  1,  13|                       protestu przeciwko czynnościom rabunkowym, na korzyść Francji, batalionów
14778  1,  12|                            Baczność!~- Kondotiery!~- Rabusie!~- Daj go tu!~- Pachoły,
14779  3,  11|                        cofanie się wojsk naszych pod Rachów. Czuwanie po nocach, dni
14780  2,  19|                             więc mógłby na protekcję rachować, ale gdzie! Trzy haki w "
14781  1,  9 |                           więc właśnie, będziemy się rachowali... Zostań tedy w Grudnie.~
14782  2,  22|                            każdych dwudziestu dymów, rachując w czambuł wszystkie kominy,
14783  2,  14|                            interesa całego dominium, rachuje nas jak fiskus, akcydensa
14784  1,  1 |                          rolę złotych sześćdziesiąt. Rachujmy dzień roboczy najtaniej
14785  3,  6 |                       pięściami utonął w padaniu czy rachunkach. Chwilami coś do siebie
14786  3,  17|                          której by nie zbadał do cna rachunkiem, okiem i ręką. Gdy ściany
14787  1,  1 |                            kielcem, i deptał po mnie raciami: z tego wiem, co taki ma
14788  2,  14|                          myśli.~- O chorobie pyska i racic, o księgosuszu i kołowaciźnie... -
14789  2,  1 |                        zupełnie inna. Grano tragedię Racine'a pt. Brytannik. Ponure
14790  3,  4 |                       pytania natarczywe, odpowiedzi rącze i dowcipne, całe komplety
14791  2,  2 |                              bawi się po raz ostatni rączkami dzieciny swojej, zlewa nań
14792  1,  1 |                         leniwiej, na rozum i nie tak rączo, a za nią, za nią!~- To
14793  2,  20|                           Waćpanowie, jako podróżni, raczycie zabawić tu przez święta,
14794  2,  21|                            gospodynią i prosił, żeby raczyła tańczyć z nim gawota.~-
14795  1,  13|                           honorem swoim za żołnierza raczyłem. Waść mi radzisz, żebym
14796  2,  2 |                            rozpowiadam. Czy waszmość raczysz przebaczyć tej gadatliwej
14797  1,  1 |                                  A tak... Miło mi... Raczże waszmość rozgościć się jak
14798  1,  3 |                            oraz wszystkich Minosów i Radamantesów, a nade wszystko... pedelów.
14799  3,  3 |                           źgały po żebrach, a tyś im radeczki dać nie mógł...~- Byłyby
14800  3,  13|                             siły polskie wyruszyły z Radomia na południe w ślad za ustępującym
14801  3,  17|                      zajechałem. Potężniem zboczył z radomskiego traktu.~- Bardzo... bardzo
14802  3,  6 |                              wszystkie w promieniach radosnego spokoju ducha. Ośmielił
14803  2,  19|                            ze schodów.~Lud głośniej, radośniej zaszemrał:~- Baum, Baum...~
14804  3,  6 |                       Sochaczewem, pod Drzewicą, pod Radoszycami... Samotna, długa noc. Cisza.
14805  2,  17|                           słuchajcie... O scenach ja radoszyckich wspomniałem... Bardzo ja
14806  3,  5 |                          wiosennego nieba. Jakże się radował obrazem piaszczystych osypisk,
14807  2,  1 |                       martwisz tym, z czego niedawno radowałeś się tak głośno.~- Cóż znowu
14808  1,  8 |                                Czy można? Ty się tak radujesz, żeś chłopa wyprosił z poddaństwa,
14809  2,  10|                              se w dyjasi. Nie dam ci rady-rzece-boś chłop! Insy bedzie niby
14810  3,  7 |                         trudno stać na nogach.~- No, radź sobie, jak umiesz.~- Panie
14811  2,  22|                             jednak tobie, Olbromski, radziłbym tutaj zostać. Byłbym w tym,
14812  2,  22|                       rozesłaniu wici przez wojewodę Radzimińskiego, zasięgnąwszy języka, od
14813  2,  1 |                            na théâtre de société, do Radziwiłłowskiego pałacu...~- Ależ dobrze!
14814  1,  8 |                             Samuel Zborowski, Łaski, Radziwiłły!... A Czarniecki? a Sobieski?
14815  1,  2 |                             znowu lód nie wytrzymał. Radzono tedy, co czynić. Jedni utrzymywali,
14816  2,  24|                              oto czarne lasy, co pod Radzyminem widać, to już, psia ich
14817  2,  24|                             i Radzymina, przez Wólkę Radzymińską, żeby od Wolicy raptownie
14818  3,  9 |                              konia na prawo i wraz z Raf cłem po jechał za prawym
14819  1,  2 |                           nawoływań męskich.~Klaczka Rafałowa niechętnie szła za saniami.
14820  2,  17|                            skonał. To samo porucznik Rafałowski, to samo dwaj Zaderowie
14821  2,  14|                             ci na kark obadwaj oto z Rafciem. Będziemy gospodarowali.
14822  2,  21|                      spódnicy różami, rebe de gazo ŕ raies de satin, koloru morskiej
14823  2,  13|                         szanować, poważać i comme de raison kochać, jest to bowiem wybawca
14824  1,  8 |                         musiało być rozwiązane.~- Ów raj był waszym, magnackim. Sam
14825  3,  11|                              zamku, i dalej w stronę Rajeckiego folwarku na Krakówce, w
14826  2,  17|                              Ziemskim zdałaś nam się rajem, gdy my z dala ujrzeli twą
14827  2,  24|                            Tczewa drogą prowadzącą z Rajkowy na Czyżykowo (Zeisgendorf).
14828  2,  21|                            minut wdział swój obcisły rajtrok, do którego brakowało tylko
14829  2,  24|                            ponad Wiejskie Jezioro do Rakowca, do Biały, czyli Gellen,
14830  2,  17|                          głuchą rozpaczą. A teraz... Rakuskie mocarstwo roztrącone jak
14831  3,  6 |                        Patrol, który wreszcie zaczął raliować się pod lasem, uprowadzał
14832  2,  24|                    tajemniczego mot d'ordre i mot de ralliement! Tłum cywilny, który nie
14833  1,  17|                        krzyże, ramiona potrzaskanych ram okiennych i futryn, strzępy
14834  1,  7 |                             a jaskry ze wszech stron ramą obejmowały płomienną. Na
14835  1,  2 |                             sczerniałymi od starości ramami, w bokówce, która zamknęła
14836  3,  9 |                        frontowym i przed narożnikami ramiennymi ogołocone są z ognia. Powinno
14837  1,  14|                             co opalał śniade skronie Ramzesa Drugiego Miamen Sezostrysa,
14838  1,  10|                           sękach, jakichś potwornych ranach i bliznach...~Do tej alei
14839  1,  13|                           Capulettich rodu.~"Jeszcze ranek nie tak bliski. To słowika,
14840  2,  24|                          tych zdradzieckich pocisków ranił generała w nogę. Rozjątrzone
14841  3,  3 |                           białe palce o ostre kolki, raniła miękkie dłonie...~Krzysztof
14842  3,  6 |                             Mówił mi chirurg, że cię ranili. Gdzie to?~- Mam ranę w
14843  1,  3 |                              twarzach, pniaki jakieś raniły nogi, ostre kije z kolkami
14844  3,  1 |                         dowodził w zastępstwie wodza ranionego na rynku tczewskim, odznacza
14845  2,  10|                        piknie kłapał jako wilk. A na raniu, lemze malućko namieniało
14846  1,  1 |                             oparzeliskach. Poszliśmy raniuteńkiego. Puściliśmy te pieski w
14847  3,  15|                 najciemniejsze noce, czynili napaści rankami i z wieczora na obozy i
14848  3,  12|                          wieści, że mają dać gościnę rannemu księciu Gintułtowi. Gwałt
14849  2,  17|                              Kreolów Murzyn Lamur de Rans, w Walier wzbudzi bunt San-Susi,
14850  2,  13|                             podwórza i sady wiejskie raptowne smugi światła. Widzieli
14851  3,  5 |                    kwiatowych kielichów albo gryfów, rarogów i chimer; wielkie patery
14852  1,  8 |                           moja zdrowa, wielka, silna rasa, a i twoja, przypuszczam,
14853  3,  1 |                         ruszyła forsownym krokiem do Rastenburga dla pościgu za nieprzyjacielem
14854  3,  16|                             oraz bram: Mostowej, del Rastro i posępnych bastionów: Świętego
14855  2,  22|                           konie nasze dobre, ale bez rasy. Mamy to, co kazali: koń,
14856  1,  7 |                          śpiew niezliczonych ptaków, raszek, kosów, wywielg, nad tym
14857  3,  6 |                              w polu, między Opaczą a Raszynem, bielały namioty. Gdzieniegdzie
14858  3,  6 |                       twardego wybrzeża przed kuźnią raszyńską.~Stamtąd same już konie
14859  3,  6 |                              rzucony wzdłuż grobli z raszyńskiego wzgórka, wyrywał istne jaskinie
14860  3,  6 |                          Sołtyka umieścił obok drogi raszyńsko-falenckiej między dwoma ramionami wojsk
14861  3,  1 |                            rozsiodła i okulbaczy jak rataj, i jeszcze dotychczas nawet
14862  1,  15|                              Utrum Bucephalus habuit rationem sufficientem?"~Z wielką
14863  1,  17|                          rzucić na pastwę wrogom dla ratowania Francuzów i siebie, miej
14864  1,  6 |                           tak samo jak obfity deszcz ratuje od śmierci zgorzałe ziele.~
14865  2,  1 |                            bladooki zapisywał się na ratuszu warszawskim w poczet mieszczan,
14866  3,  6 |                           jest mój szwadron. Pono za Rawką. Pozwoli mi pan generał
14867  2,  24|                              rycerstwa z województwa rawskiego. Pokazały się znaczne siły
14868  3,  4 |                        kowadełka kowaliki: raz-raz - raz-raza.. Wszystko urwało się i
14869  2,  1 |                           wkradł się jakiś haniebnie rażący, iście szelmowski przybysz,
14870  3,  3 |                      mosiężne rondle i miednice. Pod razami kolby i bagneta skakały
14871  2,  24|                            ukryta za starymi wałami, raziła napadających ogniem plutonowym,
14872  1,  17|                             młynem ognistym warcząc. Raziły i przeszywały. Ktoś zaczął
14873  1,  7 |                     Wypoczęte i popasione konie szły raźniej. Z prawej i lewej strony
14874  3,  9 |                             w pochód. Żołnierze szli raźno. Pikiety nie dawały żadnego
14875  1,  5 |                           skoczyła w bok, jak ciosem rażona. Rafał cudem tylko nie zleciał
14876  3,  3 |                          samej chwili Krzos padł jak rażony gromem. Tyłem głowy wyrznął
14877  1,  4 |                              że skóra cierpła jak od razów praojcowskiego kańczuga.
14878  1,  7 |                         poranna zwiernica. Już zorza rdzawą łuną zza świata idąc obejmowała
14879  3,  17|                           topora widział, każdy sęk, rdzeń i wypaść pomacał ręką. Całe
14880  2,  2 |                           mosiądzu i liście o barwie rdzy żelaza, wolno spływając
14881  2,  20|                             rozległy dyskurs de omni re scibili. Tymczasem gospodyni
14882  3,  6 |                         przed sobą miejsce i starego rębacza w boju, rzucił się na niego
14883  2,  21|                             w przód spódnicy różami, rebe de gazo ŕ raies de satin,
14884  1,  17|                           czele artylerii posiłkowej Rebinder z 270 kanonierami.~Książę
14885  2,  17|                             kapitanów Osękowskiego i Rębowskiego... Złe to czasy!~Trzeci
14886  2,  17|                          przez sen słyszysz, że żaby rechoczą jakoby u nas w parną a krótką
14887  1,  7 |                         ziemia głucho dukała. W dali rechotały żaby. Chór ich tworzył melodię
14888  2,  22|                            zarobek coś znaczy.~- Jo, recht. A kieloż dadzą?~- Damy
14889  3,  14|                              dzielnicy aż do uliczki Recogidas stanowiły nieprzejrzane
14890  2,  17|                             się głowy czepia, gwer z ręców leci, włosy na głowie stają!
14891  1,  12|                             Książę słuchał ciekawie. Recytatorka mówiła:~- "Złodziej wszedł
14892  3,  6 |                              huku bitwy, od strzałów ręcznej broni i okrzyków Tyszkiewiczowskiej
14893  3,  7 |                           nimi nosił wodę w miskach, ręczniki, gąbki, przyrządy operacyjne
14894  1,  13|                         wielką, czerwoną twarz swoją ręcznikiem, spytał:~- Więc zdjęli konie
14895  2,  10|                            izbie, dzwoniąc kajdanami ręcznymi i nożnymi. Zawracał w miejscu
14896  3,  3 |                            siostro, zatrzęsła miękka ręczyna?... - mamrotał głośno, słaniając
14897  2,  21|                           Tak wyrzekłem.~- I honorem ręczysz swoim?~- Co prędzej, co
14898  2,  17|                              bez butów i odzienia, w rędach starganych i zetlałych szmat,
14899  3,  9 |                            generale...~- Czy to jest rédan, barkan, czy bonnet de prętre?~
14900  1,  17|                       wszystkich szańców, bastionów, redanów, kurtyn, lunet i biretów,
14901  1,  17|                           oświetliły całe Payolo. To Redel wyczuł swym ogniem skradających
14902  1,  14|                          transporter un ręve dans le réel! Porucza mi rozebranie rzeczy
14903  3,  14|                           się po pańsku w obszernych refektarzach i licznych celach. Wyborowe
14904  3,  13|                              kazali sobie dać jeść w refektarzu, a potem wszystko poszło
14905  3,  11|                          pierwszym szturmie kościoła reformatów i czerniały popieliska Świętego
14906  1,  15|                          starsi od niego uczniowie z reformowanych przez Komisję szkół polskich,
14907  3,  17|                                       Dom~W urzędzie regentowskim kieleckim od dawien dawna
14908  2,  17|                              głów zajmowali Modenę i Reggio.~Nikt już teraz nie wiedział,
14909  2,  10|                          wartownike do Preśburku, do regimenta. Ale w drodze useptali my
14910  2,  17|                         kajdankach rozesłani byli po regimentach austriackich, a teraz znowu,
14911  2,  24|                           podporuczników i chorążych regimentowych, wyjeżdżały małymi komendami
14912  3,  11|                         odepchnięto od wzgórza Salve Regina, przeszła rozdołem Piszczeli
14913  2,  2 |                          Dziś już owego miasta Hippo regius, gdzie numidyjscy królowie
14914  2,  10|                              już jesień, czy buki po reglach czerwienieją, czy też już
14915  3,  1 |                       ciągnęły się ciemne, granatowe regle, niezmiernymi lasami sosny
14916  3,  2 |                              między dwoma łańcuchami reglów na południowy wschód przez
14917  3,  3 |                             były wcale podzielone na regularne oddziały. Były to kohorty,
14918  3,  3 |                        moździerzy w celu rozpoczęcia regularnego oblężenia, pułk ułański
14919  1,  2 |                         powietrzu zapach 1'eau de la reine d'Hongrie, tak poczciwie
14920  2,  17|                              z daleka. Żagle na jego rejach rozpięte wisiały trzema
14921  2,  17|                             legią trzecią, zasłaniał rejteradę. Po Joubercie - Championnet
14922  3,  1 |                              dywizji przysłał rozkaz rejterowania się, co też wykonano z szybkością,
14923  1,  2 |                            śliczne ręce w bufiastych rękawach ze śliskiego atłasu, które
14924  1,  2 |                           zrzuciła futerko i kapłoni rękawek. Miała na sobie suknię niebieską
14925  2,  22|                         buchnął na dwór. Duża łapa w rękawicy wsunęła się przez wybity
14926  1,  2 |                         lewitki i bufonki, w krótkie rękawki z długimi angażantkami z
14927  2,  17|                         dostawali kurczów, a inni od rekinów i morskich wilków pożarci.~
14928  3,  8 |                        podwodę za kolumnę wojska. Po rekomendacji udało się przecie Rafałowi
14929  2,  20|                             przecie do niej bilecik, rekomendujący nas, od tego utrefionego
14930  3,  9 |                          samym wieczorem wykonaliśmy rekonesans zarówno od strony Kosumców,
14931  3,  6 |                         traktu, wracając widocznie z rekonesansu. Ukośnie miał przeciąć pole
14932  2,  24|                            détail, to jest po jednym rekrucie, a po południu plutonami
14933  2,  17|                               kazał nam dwustu nowym rekrutom, gdy główna siła naszych
14934  2,  17|                       głośniej mełł językiem, tego w rekruty... Już nas w Siedlcach,
14935  1,  6 |                              żelaznym. Rafał uczuł w rękw rzemień uździenicy. Starzec
14936  2,  22|                         złote, nie licząc bielizny i rekwizytów. Cóż dopiero oficerskie!~-
14937  1,  14|                   Talleyranda Perigord, ministra des relations extérieures waszej rzeczypospolitej,
14938  3,  9 |                              znajduję, jaki może być relief przedpiersia tego szańca?~-
14939  2,  24|                           odezwa - którzy wyznajecie religię katolicką, pomnijcie, że
14940  1,  12|                           poety z ludu o wykradzeniu relikwii świętego Marka przez "francuskiego
14941  1,  2 |                          Sili się ars, różne media i remedia podając... Ale fluctuantur
14942  1,  15|                            przegraną kilkudziesięciu reńskich. Wygrane dawały możność
14943  3,  1 |                              rewizjami wachmistrzów, reparacjami rynsztunku, kuciem koni-spały
14944  3,  16|                         pozorami, jak leczenie koni, reparacje siodeł itd., przedłużał
14945  2,  1 |                             szycie bielizny, pranie, reparowanie i starania o paszport do
14946  2,  14|                           mocno zmurszały, wielokroć reparowany świeżym gontem; a mocni
14947  1,  15|                         musiał, w braku gotowizny na reprezentację bilardową i baletową, pożyczać,
14948  2,  14|                         Wiednia, tylko z Warszawy.~- Reprezentanci dwu stolic na mnie jednego.
14949  1,  12|                            republiki.~- Cóż znowu za republika?~- Transpadan. La République
14950  1,  12|                            dowcipami ową żarłoczność republikańską, która za nic zdzierała
14951  1,  14|                             zrabowanych w sposób tak republikańsko-prostoduszny nie widziałeś tam na pewno.
14952  1,  12|                         teraz zrobiona stolicą nowej republiki.~- Cóż znowu za republika?~-
14953  1,  12|                          republika?~- Transpadan. La République Transpadane się nazywa.~-
14954  3,  12|                               In ea, in eis~gemmatus resurgam...~ ~Przytuliła się do ściany
14955  2,  22|                             Ale wiecie co... Jest tu resursa Greka, Pescarego, raczcie
14956  3,  1 |                         rozpuście i nudach w jakiejś resursie Pescarego, w towarzystwie
14957  2,  21|                           ucieczki dla powodzian. Do resztek dawnego muru karczmy czy
14958  1,  17|                              z bastionu Lutherien, z retranchements Charles... Szedł ulicą Garety,
14959  2,  11|                          wstąpili w czeluść kamienną Reussu za Göschenen, przewodnicy
14960  1,  14|                          pozostaje... transporter un ręve dans le réel! Porucza mi
14961  1,  1 |                           udzielał go 'obywatelom za rewersem. Czy wielmożny pan to publicandum
14962  1,  17|                           pugilaresu tego finansisty rewersik na wioski w Prusiech Południowych
14963  3,  18|                         wielką armią.~Tam odbyła się rewia powszechna. Cedro i Rafał
14964  3,  14|                              Nieraz ja już trupy ich rewidował na placu.~Jużci tegom nie
14965  3,  8 |                           okopach pełno było wojska. Rewidowano i sprawdzano tożsamość osób
14966  1,  17|                              wysokości wód w pewnych rewirach. W małym czółenku krążył
14967  3,  1 |                              dnia czyszczeniem koni, rewizjami wachmistrzów, reparacjami
14968  1,  14|                           system swe dobre strony, a rewolucje najbardziej upragnione niczym
14969  2,  17|                          okno jedno i drugie. Mokry, rezedą pachnący chłód ciemnego
14970  3,  6 |                    przejeżdżał wśród szeregów. Teraz rezerwa wysunęła się naprzód, dziewięć
14971  3,  6 |                         drzewami, w pobliżu pałacu i rezerwy Sierawskiego, stał na koniu
14972  1,  10|                          Widzicie, jaki to asan masz rezon w potrzebie! A nawet powiem:
14973  3,  14|                        konieczności rozpytania się o rezydencję komendanta placu, kazał
14974  2,  14|                          prawi, stary włóczykiju, na rezydenta do Stokłosów... Poszedłem
14975  1,  2 |                          sióstr-panien odwiecznych i rezydentek.~Rafał dopilnował, żeby
14976  1,  12|                              pozbył się z domu wielu rezydentów, a między innymi Rafała.
14977  1,  7 |                            pytania o stare ciotki, o rezydujących niedołęgów, a o każdego
14978  1,  7 |                        jakbym leżał pod gankiem...~Z rezygnacją zawrócił i pojechał w stronę
14979  1,  14|                            armee du Nord, 1'armée du Rhin, 1'armée d'Italie...~- Widzę -
14980  1,  17|                             szturmu przez pułkownika Ridt von Lattermann, pchała się
14981  2,  1 |                           Ktoś śpiewał:~Je ne trouve rien de charmant ~Comme tes belles;~
14982  1,  3 |                                 Fastigit umbrosamque ripam...~Za chwilę dla rozrywki
14983  2,  17|                        Livornie. Ostrożność generała Rivaud, który z piechotą, konnicą
14984  1,  14|                       dopieroż Conseil des anciens w robach i tokach fioletowych, w
14985  2,  17|                              brudna, cuchnąca, pełna robactwa, a i tej tylko kwartę na
14986  3,  16|                         drobnych, ledwie widzialnych robaczków szarozielonych z brzękiem
14987  2,  1 |                            za strawę godną szczurów, robaków i łysych staruszków. A oto
14988  2,  18|                        najmniej oczu widziało.~- Nie róbcie no tylko wielkich rzeczy
14989  3,  15|                          razie obskoczenia. Co my tu robimy, do pioruna! Ty długo tu
14990  1,  10|                              szesnastu. Przynajmniej robiono z niej młódkę.~Miała włosy
14991  1,  1 |                             sześćdziesięciu wolni od robocizny być mają.~Nardzewski znowu
14992  2,  24|                              poddanych niż tęgą siłę roboczą. Ubranie tej piechoty było
14993  2,  1 |                        folwark takiej jak Rafał siły roboczej. Zwyciężyła wreszcie pokusa
14994  1,  1 |                        sześćdziesiąt. Rachujmy dzień roboczy najtaniej po groszy miedzianych
14995  1,  1 |                             gruntowej, że liczba dni roboczych, jakie odtąd komornicy świadczyć
14996  1,  8 |                         dlatego przychodził, żeby tę robotę dopilnować... To nie jest
14997  1,  17|                              jej natarczywie, jak od robotnika płatnego na dniówkę. Szedł
14998  2,  1 |                          przerwano grę. Z dziesięciu robrów wygrał siedm większych i
14999  2,  11|                           spalone przez sirocco góry Rocca, Giugo, Santa-Croce...~-
15000  1,  17|                           ulicy, przed kościołem San Rocco, przejście było zagrodzone.
15001  2,  2 |                             Nie mógł doczekać piątej rocznicy urodzin swego jedynaka,
15002  1,  1 |                             komornicy świadczyć będą rocznie bez różnicy płci, trzynaście,
15003  3,  3 |                              poręcz tak samo jak ich rodaczki, a trzeci, zmiażdżony ciosami
15004  1,  13|                        galanterią:~- Miło mi powitać rodaka... Czy może kandydata do
15005  2,  17|                           karbach i zmusić do boju z rodakami kilkuset tęgich a uzbrojonych
15006  3,  9 |                            rodzinną ziemię przeciwko rodakom.~Powracając do obozu generał
15007  2,  17|                       przenocować w tym domu, bracie rodaku.~- Bóg zapłać, mili, że
15008  2,  11|                             stało rozłożyste drzewko rododendronu, na wysokość nie przechodzące
15009  1,  17|                            strony donice z kwiatami, rododendrony i żywopłot z bukszpanu,
15010  1,  8 |                               Nie ratowała mię nawet rodowa duma, bo gdym w nią z rozpaczą
15011  2,  17|                           nasz nowy dowódca, Francuz rodowity, rozkazał czarnym wystąpić
15012  1,  17|                              stron, składająca się z rodowitych Francuzów, Piemontczyków,
15013  1,  13|                              Nie przemawiają do mnie rody książęce, com złożył przysięgę
15014  1,  5 |                          nazwie ów niespodziany głos rodzący się w sercu, który go przenikał
15015  3,  6 |                              był przez najrozmaitsze rodzaje broni. Szedł tamtędy w kolumnach,
15016  2,  2 |                              sofistycznych, z pewnym rodzajem satysfakcji wciągnął się
15017  3,  17|                             pod cienką warstwą ziemi rodzajnej, którą okrywała trawa, mech,
15018  1,  17|                            sobą wszyscy bardziej niż rodzeni bracia solidarni, otwarci,
15019  2,  2 |                              w dojrzewaniu ziarna, w rodzeniu się traw na łące, gdy przygrzeje
15020  1,  1 |                          najbardziej zawsze z całego rodzeństwa pałaliśmy ku sobie afektem
15021  3,  13|                       Franciszka, który jest głównym rodzicem Czarnej Nidy, biegnie przez
15022  1,  4 |                              rano, Zofka, ulubienica rodzicielska, weszła do stancji Rafała
15023  1,  5 |                             już w drodze łaski przed rodzicielskie oblicze, wszedł wieczorem
15024  1,  2 |                         Nierad był wcale nasuwać się rodzicowi na oczy. Stary tymczasem
15025  2,  1 |                            gdzie zgasły oczy króla w rodzie ludzkim... Tak, bracie.
15026  2,  14|                           prawda. Twarde łby i karki rodziła nasza ziemia lubelska. Proszę
15027  3,  6 |                          cicha naśladowali ich głosy rodzime, niektórzy tak wybornie,
15028  1,  15|                             nie słysząc zgoła wyrazu rodzimego, po skończeniu gimnazjum
15029  2,  9 |                              matki-gałęzi, z dala od rodzimej, wapiennej gleby buka, nawet
15030  3,  17|                          srogimi walkami mógłby nową rodzinę z Tarnin wysadzić. Toteż
15031  1,  7 |                             nasze ciało.~O woniejąca rodzino nasza, bracia i siostry!
15032  3,  6 |                  pieczołowitością, jakoby dzieciątka rodzone, zaganiano ze szlochem koguty,
15033  3,  6 |                             kwiatów z dawnych lat, z rodzonych okolic. Najtrudniejszych
15034  1,  9 |                          nikt uwagi nie zwraca, jest rodzonym bratem tego, komu takie
15035  3,  6 |                            wojska stojącego w szyku. Rogate, czarne czapki z orłami
15036  1,  5 |                             skulony chłop w wielkiej rogatej czapie i żółtym kożuchu.
15037  3,  7 |                       Czerniakowskimi i Mokotowskimi rogatkami. Olbromski z małym oddziałem
15038  3,  8 |                         środkowy, ostrzem zwrócony w rogatkę Ząbkowską? To tęga sztuka.
15039  3,  8 |                              o cenę. Wsiedli i przez rogatki Golędzinowskie wyjechali
15040  3,  8 |                             tamta luneta zwrócona ku rogatkom Golędzinowskim i drodze
15041  3,  12|                    wyszarzanej bekieszy i odwiecznej rogatywce. Ujrzawszy z nagła jeźdźców
15042  3,  8 |                              do Wisły.~- Tęga księża rogatywka... - mówił na pół do siebie. -
15043  3,  1 |                             popędzi w ślad za białym rogiem miesięcznym.~Po wtóre, a
15044  1,  13|                      fortyfikacji, o budowie "dzieła rogowego", na chwilę przerwany został,
15045  2,  12|                             i, wydobywszy szkiełko w rogowej oprawie, zaczął mu się przypatrywać,
15046  2,  23|                          Niemojewskiego w Gnieźnie i Rogoźnie. Nadciągnęły zaraz wśród
15047  3,  3 |                              rzymskie... Wierzgały i roiły się nogi w białych pończochach
15048  3,  6 |                             Czuje, jak drżą, jak się roją i cierpią. To nie jemu żal,
15049  2,  7 |                               Potok szumiał na dnie, rojąc się w nim jak biały pędrak,
15050  3,  9 |                           spadków i jak białe mrówki rojących się w fosach. Przez chwilę
15051  1,  17|                               sitowiem, tatarakiem i rokiciną. Gwar szpaków rozlegał się
15052  1,  1 |                   niedostępne zarośla, gaje wiktów i rokiciny. Na kępach, wśród zapleśniałej
15053  3,  7 |                        Łubieńskiego i jego adiutanta Rokickiego.~Dowódcy ustawiali w szyku
15054  1,  8 |                            patrząc na widok czarnych rokit, gęstym zastępem wiecznie
15055  1,  8 |                          dziewiczych i niedostępnych rokitach nad stawem, przepędzał dni
15056  2,  14|                    niemieckie bety i kołyski.~- Ech, Rokito! nie będę z tobą rozmawiał.
15057  3,  14|                          odwiecznych a niezliczonych rokoszów twoich. Niezwyciężona, siempre
15058  2,  10|                               Ile czasu?~- Od siedmi roków siedzem.~- Od siedmi... -
15059  3,  13|                         zabielony wapnem i zabielany rokrocznie z troskliwością na każde
15060  3,  1 |                              piękne jak sama pieśń o Rolandzie. Stało zamglone i niepewne
15061  2,  17|                         niemieckie, zielone, leśne a rolne, przez bardzo piękne sioła,
15062  2,  14|                         twoją naturą i twoją siłą, w rolniczą potęgę, którą bezużytecznie
15063  3,  1 |                            czynu. Wrócić do cichych, rolniczych prac z Trepką, do pracowitego
15064  2,  22|                            się wołać do środka. Tęgi rolnik naradzał się po cichu z
15065  3,  17|                   dziedzictwa, przylgnęło do młodego rolnika. Od wczesnej wiosny do późnej
15066  2,  14|                         wytępienia takich oto jak my rolników i marzących na jawie. Nad
15067  2,  17|                           składał wystawioną straż w Rolta-Vecchia dla zasłonienia obozu dywizjów
15068  2,  16|                              ulubioną swoją i jedyną romancę:~Kiedy twoje spotkam oczy,~
15069  1,  11|                          Życie w Grudnie płynęło jak romans ciekawy, z dnia na dzień
15070  3,  11|                             kontemplacji odwiecznych romańskich murów kościoła, jego ceglanych
15071  3,  2 |                          Karola Wielkiego, na wąwozy roncewalskie.~Tysiąc koni pod pułkownikiem
15072  3,  3 |                              pogrzebaczem w mosiężne rondle i miednice. Pod razami kolby
15073  2,  6 |                              uśmiechem zaczarowanym. Rondo kapelusza związanego pod
15074  3,  5 |                     starczyło. Potem kamieniami. Ale roni rozebrali mur, wybili dziurę
15075  2,  5 |                            wyłupać oczy...~Łkała nie roniąc łzy z oczu. Szarpała cudnymi
15076  2,  1 |                              na stronę awanturników. Ront rozsunął się i cofał pod
15077  3,  1 |                              lasy dębu korkowego pod Roquefort a kasztanowe dąbrowy pod
15078  2,  24|                              pobił na głowę generała Roquette, nie wróciło na miejsce
15079  1,  1 |                             i dba o to tylko, żeby w rosach nóg nie zamoczyć. Tu rzuca
15080  2,  20|                         takie aspekta i takie mogłeś rościć nadzieje, puszczasz się
15081  3,  15|                           jak oto: Bellastar, Chiva, Rosel, Trayguerra, Tordelella,
15082  1,  17|                             szarpiąc bronią mundury. Rosła kupa trupów i rannych. Wreszcie
15083  2,  6 |                          ruszyły z miejsca spasione, rosłe konie. Na gościńcu za miastem
15084  2,  2 |                         prawzoru, z którego pierwsza roślina poczęła się przed wiekami.
15085  3,  17|                         schlastany jest błotem. Para rosłych koni szła w dyszlu. Trzeci
15086  2,  9 |                              gdzie tytaniczne drzewa rosną nie dotknięte siekierą.
15087  1,  10|                            zastępem, zdawały się nie rosnąć, nie wznosić, nie dźwigać
15088  1,  7 |                            zapomniane obszary lasów, rosnące samowładnie takież jak przed
15089  1,  1 |                          całe drży... Z wyżyny wiązu rosnącego w kącie ogrodu spada trzepocąc
15090  1,  16|                                 Zofka zerwała wysoko rosnący prześliczny kwiat "jaskółki".
15091  3,  6 |                     strzechami górowały nagie lipy i rosochate wierzby. Pustka i cisza...
15092  3,  1 |                         Ulewicz, Ambroży Borakowski, Rostkowski, Wojciech Dobiecki, Stawiarski,
15093  2,  22|                     Komunikuje mi imci pan Męciński, rotmistrz-dowódca pospolitego ruszenia w tej
15094  1,  15|                      Olbromski wstąpił na filozofię. Rotmistrz-opiekun, wymagał natarczywie studiów,
15095  2,  1 |                              rzecz wiadoma! - prawił rotmistrz-rzecz wiadoma, że ma dwa, ale
15096  2,  1 |                              ów wąsal, którego zwano rotmistrzem - o Stasiu Woysiatyczu,
15097  2,  1 |                      wszystkich bez wyjątku.~- A ty, rotmistrzu, coś się nie wstydził z
15098  3,  3 |                              Nazywam się Wyganowski.~Rotowe salwy strzałów i nowy huk
15099  3,  4 |                               pinie na cyplach Monte Rotundo, może kamienisty brzeg wyspy
15100  1,  10|                          cha-cha!...~- Ja la boîte ŕ rouge...~- Skryta, skryta buatka!...~-
15101  3,  2 |                               Kostaneckim, Klickim i Routierem, zaraz za Bajonną wziął
15102  3,  11|                            Depcą po nich, leżących w rowie, walą się w jamę zdobytą.
15103  1,  11|                       wyjawienia niechęci. Jeden był rówieśnikiem Rafała i ten właśnie był
15104  1,  14|                            są tylko czyny. One jedne równają się siłom przyrody, niweczą
15105  1,  2 |                           konia do skoku i kiedy się równał z saniami, wówczas brylanty
15106  2,  12|                      radością. Jego nienawiść do gór równała się teraz ich wysokości.
15107  3,  17|                           pod nimi zawalano ziemią i równano pracowicie. Dzieci i wyrostki
15108  1,  14|                             mu między rzęsy wzrokiem równej siły - aide-de-campe generała
15109  3,  6 |                        Obwisłe chmury dźwigały się z równin mazowieckich, ukazując w
15110  3,  18|                             konne. Wojska defilujące równiną w dole, ujrzawszy szarą
15111  3,  4 |                           Przejmujący powiew ciągnął równinami od strony sterczących skał
15112  3,  14|                        jeszcze sięgała linia drugiej równoległej, niezbyt gzygzakowata, zakończona
15113  1,  5 |                             czy stoi. Żółte krzyże z równymi ramionami zaczęły występować
15114  1,  7 |                         zagonom, dalekim przykopom i rowom ich losu. Leżeć, spoczywać
15115  2,  1 |                            cudowny gabinet hrabianki Rozalii, perłę...~- Idźże, Kaczorosiu,
15116  2,  21|                            wpiętymi w przód spódnicy różami, rebe de gazo ŕ raies de
15117  1,  10|                        Chłopów, farmazon, rozpuścił, rozamorował, że mu na pole wychodzili
15118  1,  3 |                          ażeby ich nie spłoszyć, nie rozbić i nie odwrócić, ale wiedział
15119  1,  17|                             usilnie nakazywać spokój rozbieganemu sercu. Namacał wreszcie
15120  2,  17|                               Strzeli w niego bałwan rozbiegany z prawej, leci nań z daleka
15121  3,  1 |                            podjazdy.~Dwunastego maja rozbiegła się po posterunkach wieść-piorun,
15122  3,  1 |                              łbów, grzywy ich karków rozbiegną się po rozdołach mórz i
15123  2,  3 |                   przystąpili do Rafała i zaczęli go rozbierać. Ściągnęli z niego frak,
15124  3,  6 |                         bardzo grubo mokrym nawozem. Rozbierano wciąż jeszcze niektóre stodoły,
15125  2,  2 |                            głupotą - młotem z żelaza rozbijają przemądrze zbudowane kości
15126  1,  4 |                       wówczas wszystkie wysiłki woli rozbijały się o jeden promień światła,
15127  2,  17|                           lądem suchym, okręt grecki rozbił się całkiem o skały i ze
15128  1,  14|                        miejscu. Nic nie runęło i nie rozbiło się w gruzy. Życie szło,
15129  3,  10|                        lekarstwa, wszystkie nadzieje rozbiły się i oszukały duszę. Widziałem
15130  3,  3 |                       Jednemu wywaliło się z nozdrzy rozbitego nosa tyle krwi, że z niej
15131  2,  2 |                    zwątpieniu stokrotnym, tysiąckroć rozbity i Niepewny bardziej, niż
15132  1,  1 |                           chwila leciały w zatoki na rozbitym gościńcu, gdy konie poszły