Tom, Rozdzial

15133  1,  7 |                         wodnymi, wywracała do gwiazd rozbłyskujących w niebie przejrzyste, jasnobarwne
15134  1,  15|                             przysiedzieć fałdów. Ale rozbudzona imaginacja i zastarzałe
15135  1,  14|                           pędziło naprzód, wrzało od rozbudzonych sił.~Wtulony w kąt karetki,
15136  1,  5 |                            tumanach śniegowych jak w rozbujałej wodzie.~Rafał, schylony
15137  3,  1 |                              fal, w różne się strony rozchodzą i cichnie żywioł. Fala,
15138  2,  6 |                              z wolna, stykając się i rozchodząc pomiędzy sobą. Jedna ściana
15139  3,  12|                            na jego czole zaczęły się rozchodzić, rozpływać jak chmury od
15140  3,  2 |                         Serce zabiło jak młot. Droga rozchodziła się tutaj w rozmaite strony.
15141  3,  1 |                          trwogą śledząc, czy się nie rozchwieją i nie rozejdą między chmury.
15142  1,  1 |                       zasłona świerków na krótko się rozchyla: z wąskiej leśnej polanki
15143  1,  17|                            idąc. Wtem tłum na rozkaz rozchylił się przed nimi we dwie strony.
15144  1,  16|                     dokładnej wiedzy o nim na chwilę rozchyliła się przed jego duszą, ukazała
15145  3,  3 |                             Bezmierne zdumienie usta rozchyliło do krzyku.~Zniżyła głowę
15146  1,  5 |                          Rafała przywarły do jej ust rozchylonych, do jej czoła, na którym
15147  2,  5 |                        kładła je na ramieniu nocy, a rozchylonymi nozdrzami chwytała cierpką
15148  3,  6 |                              zgadula... Coś w Rafale rozciąga stawy duszy i głęboki ból,
15149  2,  21|                      Przebiegała salę to tu, to tam, rozciągając nad głową błękitny szal
15150  3,  9 |                          krzyki pikiet austriackich, rozciągających się od Warszawy aż do Góry.
15151  3,  16|                            otaczające miasto. Dokoła rozciągał się pas nieużytków, z którym
15152  1,  8 |                           Tuż za stawem, na wzgórzu, rozciągała się duża przestrzeń bezpłodnego
15153  2,  3 |                            nich znaczenie, ważność i rozciągłość oznaczając w długim wywodzie.
15154  1,  1 |                     posłuszeństwa antiquo moce kazał rozciągnąć na kobiercu i własną swą
15155  3,  11|                          baterii czwartej, stopniowo rozciągnęła się w obiedwie strony za
15156  2,  17|                           wual de mizen, czasami ino rozciągnie się, jakoby siły swojej
15157  1,  5 |                        Ujrzał Baśkę. Leżała na boku, rozciągnięta, ze łbem odwalonym bezwładnie.
15158  3,  9 |                     poprzedniego dnia szeroką siecią rozciągnięty, przeniknął lasy w kierunku
15159  2,  7 |                      olbrzymie, białawe nietoperze z rozciągniętymi skrzydłami.~Zdarzyło się
15160  3,  4 |                           obsychającą dopiero glinę, rozciapaną od licznych butów. Czuł,
15161  2,  12|                          miał przy duszy, przesadził rozciapane bajora wejściowe i wkroczył
15162  2,  24|                          ranna odwilż przemieniała w rozciecze i bagna. Infanteria w swych
15163  2,  7 |                         siebie nowi, niespodziewani, rozciekawiający w tym, co było szczere i
15164  2,  19|                            głośniejszy, coraz żywszy rozciekawionej tłuszczy, zdawało się, że
15165  3,  1 |                         oceanu wypadną między szumne rozcieki mórz na północ i południe,
15166  1,  17|                            gliniane naczynie z winem rozcieńczonym wodą. Nachylała się ku niemu
15167  2,  15|                        jakoby trzewia i połcie równo rozcięte toporem, a rzucone tutaj
15168  3,  6 |                           wola, zawzięta na śmierć i rozcinająca na dwoje, jakoby płytka
15169  2,  20|                         wesołej ciekawości, prawie z rozczarowaniem. Poddał się już pewnej miłej,
15170  1,  6 |                              długich siwych kudłach, rozczesanych na ciemieniu we dwie strony,
15171  3,  3 |                           swych krwawych szmatach na rozczochranych łbach. W skok, tygrysimi
15172  3,  6 |                            nie z postrzału, przemyto rozdarcie gorzałką i zawiązano szmatami.
15173  3,  6 |                             jękiem pakowało pierze w rozdartą pierzynę, co chwila chwytając
15174  3,  10|                            rozciągać wszerz jak guma rozdartej piłki, nos zetknął się prawie
15175  2,  7 |                             liliowe dzwonki z łonami rozdartymi przed chwilą za sprawą słonecznych
15176  3,  2 |                              grubym cygarem w gębie, rozdętego w szyi, z oczyma wywalonymi
15177  1,  14|                             udrapowany i odpowiednio rozdęty przez imaginację. Ale czy
15178  1,  1 |                              szybko, z dziwną wprawą rozdmuchał płomień. Igły poczęły trzaskać
15179  2,  9 |                            daleką drogę. Szedł teraz rozdołami, po podgórzu węgierskim,
15180  3,  3 |                              eukaliptusa i platanu w rozdole rzeki Ebro. Wiódł teraz
15181  2,  14|                         buchają z tych wyniosłości i rozdołów. W głębi kryły się zimne
15182  1,  7 |                              się zbiegają ku każdemu rozdołowi, świeciły w słońcu jasnożółtymi
15183  2,  7 |                        łożysku, wśród rozkoszy pian, rozdymać w banie i wiry, miotać się
15184  1,  2 |                              to, nastawiwszy uszka i rozdymając nozdrza z chrapaniem, słuchała
15185  1,  5 |                       wszakże panował martwy pomruk. Rozdymał się albo zacichał, ale trwał
15186  2,  14|                     przemiany... Raz odczytuję jakiś rozdziałek z Miasta mistycznego Marii
15187  2,  2 |                              mu rozumieć tekst owego rozdziału Contra Fortunatum quendam
15188  3,  1 |                            wiarusów zdumiał, że japy rozdziawiali i szmer szedł między pułkami,
15189  2,  21|                               kładł na stole. Baba z rozdziawioną gębą przypatrywała się wszystkiemu
15190  3,  1 |                            zaświeci w kwadrze. Wtedy rozdzielają się wielkie ruchy fal, w
15191  2,  7 |                           boku góry.~Wielkie żabice, rozdzielające strumień na niezliczone
15192  1,  5 |                             ognia. Niekiedy ciemność rozdzielała się przed rzuconym spojrzeniem
15193  2,  17|                           nas w Siedlcach, w Łukowie rozdzielili na partie, potem ubrali
15194  2,  3 |                              błysło światło jakoby w rozdzielonym murze. Miękko odsunęły się
15195  2,  9 |                             głowy jesionową maczugą, rozdzierać podłe gardła i deptać nogami
15196  1,  12|                           szept niezrozumiały. Jakże rozdzierającą była mowa ich zeschłych
15197  1,  2 |                       złotych ogni w dymie - płatami rozdzierających noc, o kilka wiorst na płaszczyźnie
15198  3,  3 |                            bardziej do serca kwiaty. Rozdzierała białe palce o ostre kolki,
15199  1,  5 |                              ukrył w dłoniach. Serce rozdzierało się w nim od myśli, że już
15200  1,  7 |                            zaciekłość, w dziką pasję rozdzierania ran własnych, w chuć nieustanną
15201  3,  5 |                           Potem kamieniami. Ale roni rozebrali mur, wybili dziurę w baszcie
15202  3,  6 |                             Niektóre chałupy zostały rozebrane zupełnie z tego względu,
15203  1,  14|                             dans le réel! Porucza mi rozebranie rzeczy wykonalnych z kupy
15204  3,  17|                     dziewictwa za darmo. Trzeba było rozedrzeć jej zrosłą caliznę, wyrwać
15205  3,  1 |                          uderzyła na nieprzyjaciół i rozegnała. Krukowiecki miał 25 żołnierzy
15206  2,  1 |                             po wojnie, która się tam rozegrała. Chciałem odszukać grób
15207  1,  1 |                            Nie czekając, nim się dym rozejdzie, wyrwał broń z rąk strzelca.
15208  3,  11|                            znak ręką, żeby milczały. Rozejrzawszy się w mroku, ujrzał dalszy
15209  2,  21|                         ustępował pod ich stopami... Rozejrzeli się wokoło. W dali, za Wisłą,
15210  1,  10|                               gałęzi, prętów i liści rozepchnęła knieję brzóz, sokór, brzostów,
15211  2,  1 |                           klubów i chodzi samopas.~- Rozepchnijcie, jeśli łaska, tych rodaków
15212  2,  13|                            mógł udźwignąć powiek ani rozerwać uśmiechu leżącego na ustach.
15213  1,  14|                          pochowany w ziemi, a spadek rozerwali wierzyciele. Pamiętam, kiedym
15214  2,  17|                              do ubogiego. Za nim dla rozerwania monotonii ruszył się Trepka,
15215  1,  7 |                           wisiała, wyciągnęły w pola rozeschniętą bryczkę. Naokół, wzdłuż
15216  1,  13|                     fantastyczne gmachy i wieże. Oto rozesłal się w bladej poświacie marmurowy
15217  1,  17|                             słońce. Dale j pod dymem rozesłało się błoto Payolo tak zielone,
15218  1,  7 |                        jasnego żyta, ciemnej, łanami rozesłanej pszenicy, ledwo wychodzące
15219  2,  17|                          niewolę, co to w kajdankach rozesłani byli po regimentach austriackich,
15220  2,  22|                       ówczesnej, za Pilicą rzeką. Po rozesłaniu wici przez wojewodę Radzimińskiego,
15221  2,  12|                              twoje rozweseli, a oczy roześmieją do szczerozłotej dziewanny -
15222  2,  1 |                         prędzej dla zmylenia pościgu rozeszli się w różne strony. Rafał
15223  3,  2 |                    uderzywszy się o żelazo wędzidła, rozetka napierśnicy w kształcie
15224  3,  3 |                             oderwać żelazną sztabę i rozewrzeć bramę, kiedy Krzos rzekł
15225  2,  9 |                           cicho, że ucho ledwo mogło rozeznać ten głos. A nim serce zatrwożyć
15226  2,  12|                           wysokich, na niedostępnych rózgach płoną cierpkie jagody, wyszczerzając
15227  3,  1 |                      Gajkosiowi, a ten tylko wąsiska rozgarnął:~- A no i jakże! Toby żołnierz
15228  1,  5 |                           jakie usta. w tej minucie? Rozgarniał ciemność i na samym jej
15229  1,  3 |                              Wiosła ich miesiły krę, rozgarniały ją, z łoskotem tłukły się
15230  3,  11|                        księcia, biegną w podskokach, rozglądają się, lustrują miejsce. Zawrócili
15231  2,  1 |                           sum niemałych. Ja nie chcę rozgłaszać, ale mam wiadomości. To
15232  2,  1 |                              pomóc. Nie bardzo tylko rozgłaszaj o tym sekretarstwie u Gintułta...~-
15233  1,  2 |                              coraz bardziej. Bliżej, rozgłośniej słychać było jedną i drugą
15234  2,  9 |                         dłużej nędznym głazem, który rozgniata ślepym i głupim ciężarem.
15235  3,  6 |                              się ogromnymi skibami z rozgniecionej grobli. Drzewa wjeżdżały
15236  1,  11|                        Jeszcze jedna chwila oporu, i rozgniewa się w sercu swym pan Chłuka,
15237  1,  1 |                           Miło mi... Raczże waszmość rozgościć się jak u siebie. Służę
15238  3,  6 |                             się dało, chłopi zaczęli rozgradzać płoty, wyrywać kołki, wrzeciądze,
15239  3,  6 |                              strzelców. Jednocześnie rozgrodzono wszystkie płoty tworzące
15240  3,  6 |                          małą chwilę.~Książę mierzył rozgromiony batalion ognistymi oczyma.
15241  2,  17|                              zapomnieć o tym, co się rozgrywało dokoła. Był czas, kiedy
15242  1,  16|                          niby kropla zjadliwa, która rozgryza i kruszy wszystko, co na
15243  1,  15|                       powichrzoną siwą czupryną. Dla rozgrzania się kazał służącemu przynieść
15244  3,  14|                               gdyby rękoma piach ten rozgrzebać, trafiłoby się na jej zmiażdżonego
15245  1,  1 |                      południa łagodna odwilż poczęła rozgrzewać śniegi. Wskroś bladoniebieskiego
15246  1,  1 |                               zbliżył się do ognia i rozgrzewał nad nim ręce. Właśnie wtedy
15247  3,  3 |                             polscy słysząc ten nocny rozgwar zbrojenia się miasta Fenicjan -
15248  3,  4 |                     kamienisty brzeg wyspy w pianach rozhukanego morza zobaczył. Może swoją
15249  1,  10|                      niepewności, a zarazem ten cały rozhukany, a tak nowy świat ciągnął
15250  2,  21|                               teraz dopiero na dobre rozhukanych.~Miało się już pod świtanie,
15251  2,  13|                              tej panience, gdy tak z roziskrzonymi oczyma brała udział w rozmowie,
15252  1,  13|                             Poczciwy uśmiech z serca rozjaśnił jego twarz.~- Nie chciałbym
15253  1,  3 |                             na pewien przeciąg czasu rozjaśniło, Rafał głośniej począł wykrzykiwać
15254  2,  9 |                            szata posępna. W dali, na rozjaśnionym niebie ukazały się szczyty
15255  2,  24|                      pocisków ranił generała w nogę. Rozjątrzone wojsko rzuciło się na ten
15256  2,  18|                         krótką broń.~Trepka był zły, rozjątrzony, dokuczliwy. Mówił, że jest
15257  2,  1 |                           chustką na szyi. Karciarze rozjeżdżali się i wkrótce Rafał został
15258  3,  3 |                           zarzynali nożem. Nareszcie rozjuszeni napastnicy dosięgli drzwi
15259  2,  11|                            się temu miejscu, skałom, rozjuszonej rzece i tajemnicom przeszłości
15260  1,  3 |                     przedsionku, ale zwinny chłopak, rozjuszony- jak ranny dzik, zwalił go
15261  1,  1 |                             odwrócił śliczną głowę z rożkami i uważnie nasłuchiwał. Z
15262  1,  14|                             swych rozporządzeniach i rozkazach dziennych. Słyszałem to
15263  3,  4 |                          czyni, co chce, wola jego i rozkazanie. Chce żyć, to żyje, a chce
15264  3,  8 |                              z Cesarzem i czynić, co rozkaże. Oto wszystko.~- Księstwa
15265  2,  21|                            chcę. Przeminęło.~- Jeśli rozkażesz, to dziś nad ranem dam się
15266  3,  6 |                        trupami zapełnię te niziny...~Rozkazuj, wodzu! Słucha twój podkomendny.
15267  3,  12|                              Pobiegł nagle ku stajni rozkazując:~- Michcik! Michcik! Dawaj
15268  1,  3 |                             spać! Za mną! - krzyknął rozkazująco jak wódz na Krzysia i majestatycznym
15269  3,  11|                           szeregów, krzyczał, łajał, rozkazywał. Kiedy Olbromski przebiegał
15270  3,  10|                          wyprawie kawaleryjskiej pod Rożki, o działaniach w polu na
15271  2,  24|                             cofnęli się ku miastu na rozkiełznanych koniach pod osłonę piechoty
15272  2,  7 |                              ponik leśny tu i owdzie rozkisał w młakę. W tych miejscach
15273  2,  16|                   liściastych lasach. Drogi były tak rozkisłe, że tylko konno, i to na
15274  1,  3 |                       poczęli wyżej kolan grzęznąć w rozkisłych bagnach nabrzeżnych. Pręty
15275  1,  1 |                     przypatrywały się gościowi, inne rozkładały się na dobre obok wielkiego
15276  2,  1 |                          ogłoszony. Ze wzdychaniem i rozkładaniem rąk cześnik zgodził się
15277  3,  2 |                        marzli okropnie. Toteż często rozkładano ogniska.~Żołnierz szedł
15278  3,  1 |                       nicości, czynów, co się w nich rozkochują pieśni wiecznotrwałe i piękne
15279  3,  6 |                        starych, pruskich karabinów z rozkołatanymi skałkami...~Jak grom runął
15280  3,  13|                       zagrały szerokie igły spławów, rozkołysały się chwianiem rytmicznym,
15281  2,  7 |                           bujne fale mietlicy zawsze rozkołysane. W dole, gdzie w kamiennym
15282  3,  6 |                           Lasy falenckie jęczały jak rozkołysany dzwon od huku bitwy, od
15283  3,  6 |                               jakby człowiek latał w rozkołysanym dzwonie. Bałwany dymu gęstniały
15284  3,  9 |                          iłowatych fal. Opar szedł z rozkopanych (ech, gdzie już tkwiły czarne
15285  1,  2 |                              Rozwali pięściami, nogą rozkopie i na drzazgi rozsiepie ten
15286  3,  14|                           nędznicy odzierający trupy rozkopują zwaliska - i na tym poprzestał.
15287  3,  11|                         sześćsetletnią patyną czasu. Rozkopując tak do głębi ziemię tych
15288  2,  21|                           znowu ulgi. Pachnący wiatr rozkosznej przyszłości wionął na jego
15289  2,  21|                      zarzewiem rumieńców lica. Nigdy rozkoszniej nie uchylały się usta.~W
15290  3,  13|                    dzieciństwa. Te same szare skarpy rozkraczone, wyrażające niesłychany
15291  3,  2 |                               Gdy tak stanął nad nim rozkraczony i patrzał na leżącego jakoby
15292  2,  21|                       piaszczysty wzgórek. Tam Rafał rozkraczył nogi i wrzasnął:~- Niech
15293  2,  22|                      Kończewski! tyś spod Wieloma... Rozkręcaj język!~Wypchnięto na przód
15294  3,  8 |                            okrągłym stołem, zwijał i rozkręcał dłonią arkusz papieru. Obok
15295  1,  9 |                      podstarzała dama, zachlapana, z rozkręconą fryzurą, zmokła, rzucała
15296  1,  1 |                        Strzelec natychmiast porzucił rozkręcone strzelby i do wahadła zegara,
15297  1,  4 |                           chłopów pańszczyźnianych i rozkrwawiał gęby parobkom.~Kiedy znalazł
15298  3,  3 |                           drugiego... Ani mowy! Ręce rozkrzyżowane i, zda się, bretnalami do
15299  3,  3 |                         Francuzów zwisły na wznak, z rozkrzyżowanymi rękoma, na łożach, kołach
15300  1,  11|                              piersiami. Łeb jego był rozkudłany i osuty kurzawą drogi. Włosy
15301  2,  24|                            Tam je pocztowi z miejsca rozkulbaczali, żeby się zaś nie sedniły,
15302  3,  1 |                             o jej!"~Pułk już się był rozkwaterował w Lignicy, więc ino skoczą,
15303  3,  9 |                            chaty świeciły się między rozkwitającymi drzewami. Zamożność, chłopskie
15304  2,  20|                         ranem i wszystek urok wiosny rozkwitłej. Ogarnął go poryw niewysłowionej
15305  1,  1 |                             kielich tulipana, świeżo rozkwitły tego poranka... Cicho, cicho...
15306  2,  2 |                             się nad ziemię i łączy z rozkwitłym Dionizosem. Ziarno wypuszcza
15307  1,  1 |                          Boże mój, Panie miłosierny! rozłączono, a każdy do innej sali na
15308  2,  21|                             tu umierać niż na rzece:~Rozłączył ich płynny, powabny pląs.
15309  2,  16|                            uczucia lęku i rozstania, rozłąki i żalu.~Trepka jechał przodem
15310  2,  3 |                            przez jeden głos zaczęta, rozlała się w chór szeroki:~O, selig
15311  1,  6 |                         pierzcią, i wszystkie diabły rozlały się w maź, że ino łby zostały,
15312  3,  3 |                        wysoka. Przeraźliwy ich błysk rozłamał półciemność, trzask czerepów
15313  2,  7 |                            jakoby zamek. Spiczasty a rozłamany pośrodku dach jej wysuwał
15314  3,  6 |                          Jaworowa, na wodach szeroko rozlanych, na stawach niecił się słaby
15315  2,  1 |                         dziewiczo przeraźliwy wrzask rozlatując się w kawałki. Świstały
15316  1,  14|                             szpady wyborowe, i nagle rozlatujące się w proch, jakby były
15317  1,  5 |                            stał chwilę w powietrzu i rozlatywał raptownie jak kupa piasku.
15318  1,  7 |                           niby przyodziewek zetlały, rozłażący się to tu, to tam. Uliczka
15319  2,  20|                                pomoc! Tu się właśnie rozłazi. Bardzo mi miło... poznać...
15320  1,  17|                     płomieniem. Wyrwał drugą dziurę, rozleciał się na tysiąc skorup wartkich,
15321  2,  7 |                              nimi, żeby spadając nie rozlecieć się w rozmaite miejsca przepaści.~
15322  1,  12|                         echem, na podobieństwo głosu rozlegającego się pod sklepieniem chrzcielnicy
15323  2,  9 |                               Szedł onego dnia w dół rozległego zbocza, które gdzieniegdzie
15324  2,  10|                               wyciągnę ją na długość rozleglejszą niż wszystka władza twej
15325  3,  6 |                              a głębokie doły na całą rozległość drogi.~Wysypaną z nich gliną
15326  3,  14|                       podkutymi podeszwami. Poznał z rozległości łoskotu, że jest ich co
15327  2,  8 |                               wysoko ponad szerokim, rozległym lasem leżeli tego dnia u
15328  3,  1 |                           odmęty poczęły szumieć. Na rozłogi bez granic zstąpiło srebrzyste
15329  3,  9 |                     wystawiono podsłuchy. Starszyzna rozlokowała się w pałacu i zabudowaniach
15330  3,  1 |                         wszystkie drogi. Skoro tylko rozlokowano wojsko po chatach, budowlach
15331  2,  24|                        okolic i sile wojsk pruskich, rozlokowanych na drogach ku Tczewu. Po
15332  2,  12|                         Rafał ujrzał bieliznę kolegi rozłożoną na stole.~Cedro rzekł:~-
15333  3,  6 |                           twarzą naprzeciwko Rafała, rozłożono przed nim mapę, i ten sam
15334  2,  9 |                             dolinie za lasem obaczył rozłożony obozem oddział kirasjerów
15335  2,  12|                        puzdro z zapasami podróżnymi, rozłożyła obrus, .i za chwilę Rafał
15336  2,  8 |                           noc. U wejścia do pieczary rozłożyli ognisko i zwyczajem swoim,
15337  1,  1 |                        gałęzie, pień się nie schyla. Rozłożysty, nad lasy wyniesiony wierzchołek
15338  3,  17|                            bielejący w oddali między rozłożystymi drzewami...~- Kiedyż to
15339  3,  1 |                              jakby ją piorun na poły rozłupał. Na zachodzie wlokła się
15340  2,  1 |                             oczach. Rozpiął koszulę, rozluźnił chustkę i głośno sapał.
15341  2,  20|                              Była tak olbrzymia, tak rozmaita i wielostronna, że jej głową
15342  1,  2 |                             ciągnione przez fornalki rozmaitej maści i wzrostu. Zarówno
15343  1,  16|                              wodą i schylały ku niej rozmarzone głowy. Wyrastały tam kwiaty
15344  2,  20|                               ugodziły go spojrzenia rozmarzonych oczu, które był pochwycił
15345  3,  14|                             nieznajomą doncellę, jak rozmawiają w dzień letni pod cieniem
15346  1,  2 |                               z plastycznymi ruchami rozmawiającej, i szybko ,wszedł do zacisza
15347  2,  19|                         kroków przystając za grupami rozmawiających i coraz lepiej nastawiając
15348  3,  8 |                            rowem. Książę z generałem rozmawiali z cicha:~- Mam tu za Świdrem,
15349  3,  6 |                       zacichł. Na drodze, w kałużach rozmazanych przez wojska, leżały resztki
15350  3,  6 |                        lubością, jak podkowy końskie rozmiatają brunatne, zgorzałe zwłoki
15351  2,  9 |                           nią bez protestu, zabity i rozmiażdżony. Długo to trwało, tak długo,
15352  2,  6 |                         Łożysko jej, wysłane szeroko rozmiecionymi głazami, widać było z oddalenia.
15353  2,  7 |                           zimną woń mokrych paproci, rozmiękłego próchna pniaków i zakrzepłej,
15354  1,  9 |                               a nogi tonęły w błocie rozmiękłej drogi. Mimo to żadna do
15355  1,  3 |                        kroków. Potknął się i runął w rozmiękły zagon. Przez chwilę leżał
15356  3,  9 |                         walili się w doły, grzęźli w rozmiękłych kupach ziemi, która wraz
15357  1,  3 |                       spodnie i zaczął mocować się z rozmiękłymi butami. Rzemień przywarł
15358  3,  6 |                        dowódcy. Sokolnicki tymczasem rozmieścił już był swe siły. W lesie
15359  3,  15|                           jego, gdy przyszło witać i rozmieszczać przybyszów. Ale za chwilę
15360  3,  15|                         oficer służbowy z raportem o rozmieszczeniu w zamku koni ułańskich.
15361  3,  1 |                          Omulcu 10, wreszcie 12 koni rozmieszczono między Omulcem a Orłowem.
15362  2,  17|                             oczy, tchnęła w twarz... Rozmiotła burza naszą flotyllę z trzynastu
15363  3,  9 |                            osie w glinie bezdennej a rozmokłej na żur. Jeszcze leżały w
15364  1,  3 |                        wtulił głowę w poduszkę i jął rozmyślać o stanie rzeczy. Wiedział,
15365  3,  6 |                   rynsztokiem i czekać na los kraju, rozmyślając, w którym też miejscu nas
15366  2,  1 |                       udzielane mu było w naturze, z rozmysłem i zastanowieniem. Jedynym
15367  3,  3 |                             łamało się w nim od tych rozmysłów, ręce się trzęsły. Z duszy
15368  2,  9 |                            jak naokół. Tym się tylko różnią od otaczających granitów,
15369  1,  3 |                      zmaganiu się uczuć odmiennych i różniących się od siebie tak bardzo,
15370  1,  14|                       tajemnic i takich...~- Ta jest różnica, że ja nie kocham Buonapartego.
15371  1,  12|                           swej ojczyzny, ale również rozniecali namiętności patrycjatu weneckiego
15372  1,  8 |                              się nie może. Jeśli się roznieci, to zagasa po krótkim, po
15373  1,  7 |                          nazbierać suchych patyków i rozniecić ognisko. Wnet wzbił się
15374  3,  9 |                              Kapeta.~Szary przedświt rozniecił się i dał widzieć obraz
15375  2,  11|                      przewodnicy po długich mozołach rozniecili ogień, zgotowali wody i
15376  3,  1 |                        najwyżej szlak możnego morza, rozniesie ciemność, strach i jęki
15377  2,  3 |                             pobudki, ażeby skrytości rozniesione były, nie dopuszczę, żeby
15378  1,  10|                                bo to ludzie zaraz by roznieśli po świecie, jakobyśmy się
15379  3,  15|                        czerwony nochal. A zakwitł mu różnobarwnie na drogich winach - ani
15380  2,  7 |                           drobnych kamieni, niby wąż różnobarwny, w rudą i sinawą rdzę obleczony.
15381  1,  12|                        Wszystko to obdarte, w łatach różnokolorowych, w szwach, w gałganach.
15382  2,  2 |                              się choroba. Mdła mucha roznosi śmierć wyssaną ze zwierzęcego
15383  2,  12|                      obdzierać ich posiwiałe kudły i roznosić po świecie. Tam i sam stojące
15384  1,  2 |                   poprzebierana w liberyjne kubraki, roznosiła wino na tacach i domowe
15385  1,  2 |                           brzuchy zapadały w wywary, roznosiły w puch największe zadmy,
15386  1,  3 |                              wodny unoszona w jakimś różnym od poprzedniego kierunku.
15387  3,  16|                    natychmiast do Morelli. Cedro pod różnymi pozorami, jak leczenie koni,
15388  1,  7 |                           Obiedwie tego dnia biały i różowawy kwiat okrył jakoby komżą
15389  1,  16|                          zarazem błękitnawej i jakby różowej. Kilka maleńkich fal fiołkowej
15390  2,  17|                         mogły się nacieszyć widokiem różowobarwnych ptaków, flamingów, jakby
15391  2,  20|                              sobie, na własność brać różowy cień policzków, który wpływa
15392  1,  1 |                             jak butle. Pęki, bukiety różowych kwiatów... Bujny agrest,
15393  1,  10|                          awersja do własnej postury, rozpaczliwa wzgarda dla swych rąk wiszących
15394  3,  1 |                         przez półtrzeciej godziny.~Z rozpaczliwego położenia wybawi go generał
15395  2,  8 |                             rozumieć, nagle usłyszał rozpaczliwy jęk Heleny. Szarpnął się
15396  1,  15|                   zrozumiałym polskim. Nigdy się nie rozpadał ani nad łacińskimi wierszami,
15397  1,  3 |                         słabsze, od jednego trącenia rozpadały się w drobne ułamki jak
15398  3,  3 |                            oślepił oczy. Gdy dym się rozpadł, bezwładnymi oczyma patrzał
15399  2,  17|                           Francuskiej. Na dwa my się rozpadli legiony. Pierwszy, z siedmiu
15400  2,  17|                            kaktus. Jak to tam leżą w rozpadlinach uschłe łoża potoków, drogi,
15401  3,  1 |                            wtóre, a stokroć głębiej, rozpadnie się na dwoje ciemne odchlisko
15402  1,  8 |                            ojciec przepłacał, żywił, rozpajał swoją bandę, to prawda,
15403  1,  1 |                           Zobaczymy, a teraz weź no, rozpal trochę ognia. Ręce mi zgrabiały.~
15404  2,  22|                      forteczne, każe temu pospólstwu rozpalić mnóstwo ognisk i uwijać
15405  3,  6 |                          wyziewały śmierć zdyszane i rozpalone śpiże. Dopiero gdy ciemność
15406  3,  6 |                             nim biła jak ten nabój w rozpalonej lufie. Zapomniał, gdzie
15407  2,  12|                    przyjaciel... Głuchy wstyd, ruszt rozpalony, wsunął się pod ciało byłego
15408  3,  3 |                              od ogniów strażniczych, rozpalonych co kilkanaście kroków pośród
15409  1,  3 |                        porwał ją i wyniósł na rzekę. Rozparli się nogami, zanurzyli wiosła
15410  1,  11|                           wyżej i wyżej. Zuchwalstwo rozparło się w nim tak dalece, że
15411  3,  1 |                             jego wola. Fuenterrabia, rozparta w milczeniu na podścielisku
15412  3,  1 |                           śnił na jawie, rozuzdane i rozpasane z popręgów. Huczały przed
15413  2,  9 |                          prześladowania, w narzędzia rozpasanej tyranii!~Stańcie się tym,
15414  1,  8 |                             kuferka, a nade wszystko rozpatrywaniem rzemieni, że ledwie spostrzegł,
15415  3,  3 |                        rozerwana, rozbita na sztuki, rozpatrzona w świetle okna. Stare i
15416  1,  8 |                           największą gotowością każę rozpatrzyć wartość i jakość ich ziemi,
15417  3,  6 |                     ostatniej godziny, kiedy popłoch rozpędza żołnierzy jak zgraję dzieci.~
15418  3,  6 |                             zyskał; że mi Gartenberg rozpędził milicją w Kawie, zabrał
15419  1,  8 |                          błysk zważył się na Cyplu i rozpędziwszy ciemności zleciał w głębokie
15420  2,  9 |                        obroty, zataczały się bystre, rozpędzone koła. Faliste, a za chwilę
15421  3,  14|                            wciąż, bez końca, spychał rozpękłe gruzy kolanami.~
15422  3,  2 |                               gdyż ramiona wylazły z rozpękłego munduru, jak nagie kolana
15423  3,  3 |                             noże.~Z rozwartych jam w rozpękłych ścianach wypadały coraz
15424  3,  2 |                             uzdy, puśliska i popręgi rozpełzały się z rąk co chwila i plątały
15425  1,  2 |                        westchnień za ubiegłymi laty, rozpełzli się po stancyjkach dworu.
15426  1,  5 |                           jej chodami.~Dokoła wrzała rozpętana burza. Całe pole, skroś
15427  1,  3 |                          martwych piachów, od śladów rozpętanych czarnych nawałnic zimy.
15428  2,  1 |                         czerwonej i surowych oczach. Rozpiął koszulę, rozluźnił chustkę
15429  2,  1 |                           banialuki, którymi się tak rozpiera. To o nim rozpowiadają świadomi
15430  1,  3 |                           wolna się w nim zasiadał i rozpierał.~W pewnej chwili wszedł
15431  2,  11|                         dająca się zawrzeć w słowie, rozpierała mu piersi. Rzekł wreszcie:~-
15432  3,  3 |                      gmachach Monte Torrero. Ów tłum rozpierzchał się na wsze strony. Jedni
15433  3,  9 |                          Jeszcze ciekły bryzgi błota rozpierzchłego po ścianach domostw. Kiedy
15434  3,  3 |                           bezcennego aksamitu, pełne rozpierzchłych palm i magnoliowych alei.
15435  2,  17|                         daleka. Żagle na jego rejach rozpięte wisiały trzema rzędami,
15436  3,  6 |                              Jeden z artylerzystów w rozpiętym mundurze, spod którego ukazywała
15437  3,  1 |                           bez konia. Jeszcze bym się rozpił albo, czego Boże zachowaj,
15438  1,  3 |                             szyi kolorowy szaliczek, rozpinał mundur, koszulę na piersiach
15439  1,  1 |                           wpakowane jedna na drugą i rozpłaszczone. .~Komisarz nie interesował
15440  2,  11|                             słońce krzywe pazury łap rozpłaszczonych. Za żelaznymi kratami domów
15441  3,  17|                           wyrwać tysiączne spojenia, rozpłatać żyły, wyorać oporny kamień
15442  3,  6 |                            przekrwione i pokazał swą rozpłataną głowę. W istocie, skorupa
15443  3,  17|                       wystawę na rozworach. Był przy rozpłataniu każdej belki, przy oddzieleniu
15444  2,  7 |                              młakę. W tych miejscach rozpleniały się trawy nasiąkłe wodą,
15445  1,  7 |                            przestało istnieć. Dusza, rozpłomieniona, w udręczeniach, spaliła
15446  3,  14|                            figury rozpierzchły się i rozpłynęły w mroku w ten sposób, że
15447  2,  17|                              zachód słońca, a giną i rozpływają się we mgłach niebiosów
15448  3,  3 |                           haubic i moździerzy w celu rozpoczęcia regularnego oblężenia, pułk
15449  2,  24|                            Bydgoszczy, w Świeciu. Po rozpoczęciu około 15 lutego ponownego
15450  1,  12|                              swej księgi, wskazywali rozpoczęte z rozkazu "wielkiego generała"
15451  2,  14|                             Warsztat pracy dawno już rozpoczęty, a sprawki dokonane. No,
15452  1,  17|                           kraju. Do życia, do życia! Rozpoczynać pracę długą i twardą, zmagać
15453  1,  1 |                        wieczora. Na krańcach leśnych rozpoczynała się dziedzina jałowcu, równie
15454  3,  11|                            gdzie wola...~- Łazi tu i rozporządza się jak ekonom. Jeszcze
15455  3,  3 |                      kierować robotami oblężniczymi, rozporządzał kilku zaledwie oficerami.
15456  1,  1 |                        dziedzińcu dworskim. Urzędowe rozporządzenia przeczytane będą. Ad tertium...
15457  1,  14|                             nawet imię jego na swych rozporządzeniach i rozkazach dziennych. Słyszałem
15458  2,  9 |                        jeziora mgły. Wiotkie postawy rozpościerały się nad nieruchomą wodą.
15459  3,  13|                             ich tytaniczne kolumny i rozpostarty ponad nimi czarny strop
15460  3,  15|                        prawda, co on tam moim Wickom rozpowiada...~- Cóż takiego? - śmiał
15461  1,  13|                              nie tracąc czasu zaczął rozpowiadać o tym, co widział w Wenecji,
15462  2,  1 |                           się tak rozpiera. To o nim rozpowiadają świadomi rzeczy. Ja draba
15463  2,  2 |                         często - może zbyt często? - rozpowiadam. Czy waszmość raczysz przebaczyć
15464  2,  17|                      odprawcie dalej służbę, aby nie rozpowiedziała, że od was łaski takiej
15465  3,  9 |                            ligawce. Chłopi miejscowi rozpowiedzieli dowódcy całą historię spalenia
15466  1,  13|                            szczytu fortu Saint-Felix rozpoznali kolumnę zbliżającą się.
15467  2,  1 |                           jak gdyby sztuczne światło rozpraszające zmrok wieczoru, który następuje
15468  3,  11|                              smuga półblasku, w dole rozpraszała się i nicestwiała. Ale gdy
15469  3,  3 |                     wyniosłych kamelii dokoła siebie rozpraszały białe i czerwone kwiaty.
15470  3,  10|                            urodzajach, o deszczach i rozprawiając jak dwaj hreczkosieje sąsiadujący
15471  1,  12|                           jak na moście Rialto. Inni rozprawiali z zapałem o takich sprawach
15472  1,  1 |                             po szyjce...~- Ba! my tu rozprawiamy - wtrącił Nardzewski - a
15473  3,  6 |                              wyszedł z szeregu, żeby rozprostować kolana. Ale kapitan nie
15474  2,  10|                             Wyciągnął ręce do góry i rozprostował zgięty krzyż. Dozorca cofnął
15475  2,  24|                              szybkością czworoboku i rozprostowania go w linie. Tę wszystką
15476  3,  6 |                             okrzyki ucichać poczęły, rozproszeni ułani dopadali co chwila
15477  1,  6 |                             dusza jego, jakby ów dym rozproszona, słyszała tylko wycia wichru.
15478  3,  2 |                              zbliżeniem się jeźdźców rozproszyło się. Szli tedy dalej na
15479  3,  6 |                              i niecierpliwie kopytem rozpryskiwał ją wkoło. Oczy jeźdźca z
15480  2,  21|                              ostrym brzękiem w lód i rozpryskiwały go na wsze strony. Dźwignęli
15481  1,  1 |                          spadły z wysoka na ziemię i rozprysły się w kształt kwiatka. Jaka
15482  3,  3 |                            jak się tam roztrzaskał i rozprysnął w krwawą fontannę u drzwi
15483  3,  4 |                           wolna w ciszy. Szare opony rozprzęgły się, znicestwiały i pierzchły.
15484  1,  17|                              pytał przy wzrastającym rozprzężeniu, kto to jest właściwie,
15485  3,  2 |                          widok czarnych, straszliwie rozpuchłych od palenia ogniem gnatów
15486  2,  5 |                     pomyślała, żeby zrzucić suknie i rozpuścić włosy, ale za każdym razem
15487  1,  10|                           siedzę. Chłopów, farmazon, rozpuścił, rozamorował, że mu na pole
15488  2,  11|                              śmiejąc się z łotrowską rozpustą? Któż by się zdziwił ujrzawszy
15489  1,  15|                        zapomnienia, zupełnej ciszy i rozpustnej nicości serca.~W tym czasie
15490  1,  5 |                       drżącym lśnieniem oblewała jej rozpuszczone włosy, jej przecudowne czoło,
15491  1,  12|                               Twardym krokiem, laską rozpychając przed sobą żołnierzy, którzy
15492  3,  9 |                       dawnych, czynnych wzruszeń, co rozpychały serce...~Wszystko przesiąkło
15493  1,  5 |                          Wciągnął w nozdrza ów śnieg rozpylony, łechcący jak tabaka. Radość
15494  3,  14|                             pod pozorem konieczności rozpytania się o rezydencję komendanta
15495  2,  24|                           Wisły miasto całkiem gołe.~Rozpytano go szczegółowo i wtedy jasno
15496  3,  7 |                          pociągnął z nimi. Po drodze rozpytywał się wciąż o brygadę Sokolnickiego.
15497  2,  6 |                         podobieństwo tysiąca toporów rozrąbujących kamienną ciszę.~Strach-niestrach
15498  2,  20|                           dusza w nim zwiększa się i rozrasta. Nie był już teraz chłopcem
15499  3,  9 |                            niebo drzewa jak z baśni, rozrastały się sady owocowe tworząc
15500  1,  4 |                    chwiejnych nogach za matką; tęgą, rozrosłą, białą świerzopą; pamiętał,
15501  1,  3 |                             i kępiastych, a jak lasy rozrosłych parków Dzikowa.. Z tego
15502  2,  22|                             drogi zasłonione sadkiem rozrosłym, kąpało się w porannym słońcu.
15503  1,  10|                             francuski. Z biegiem lat rozrost wielkich drzew zniszczył
15504  1,  17|                        oczach światła, coraz słabiej rozróżniając kontury spraw, a nawet twarze,
15505  1,  5 |                          niespokojnie. Wkrótce Rafał rozróżnił w tym huku trzask i skrzypienie
15506  3,  9 |                          miejscu, ale wkrótce wojsko rozróżniło zbliżanie się ich dwugłosu.
15507  2,  21|                            co chwila od wewnętrznego rozruchu, szczęki były zwarte, oczy
15508  1,  5 |                           zwierz rozdziera żywą, jak rozrywa jej szlachetną szyję, drze
15509  2,  7 |                          spokojnym uśmiechem poczęła rozrywać stanik. Ale gdy spomiędzy
15510  2,  16|                              białego dnia. Rafał był rozrywany, jako dobry tancerz, gładki
15511  2,  1 |                         byłoby najszczytniejszą jego rozrywką, gdyby nie męczarnie doznawane
15512  2,  1 |                            wiecznym... - rzekł Rafał rozrzewniony, wychylając wielki kielich
15513  2,  24|                           Kołobrzeg. Nieśli z sobą i rozrzucali wszędzie odezwę generała
15514  3,  17|                       Nareszcie wyniosły dach z kupy rozrzuconych gontów i łat zaczął wyrastać.
15515  3,  1 |                              męstwem, wytrwałością i rozsądkiem odznaczyli się młodzi oficerowie:
15516  3,  9 |                             już tkwiły czarne listki rozsady. Wkrótce z ciemnej i pogiętej
15517  3,  16|                          Krew się już wzdyma i skórę rozsadza. Komar i mucha ssie jego
15518  1,  7 |                             dusił w sobie szlochanie rozsadzające piersi albo z całej siły
15519  2,  22|                           tak wielka, że zdawało się rozsadzi mury resursy Greka Pescarego...~
15520  3,  1 |                             ust mu buchnęła, że mózg rozsadził żyły na skroniach. Lecz
15521  1,  12|                           świetnych drwin z motłochu rozsiadającego się w pałacu, a nawet do
15522  2,  14|                       zasuwały się w ziemię. Dookoła rozsiadał się ogród, przechodzący
15523  3,  1 |                            ponad najwyższym szczytem rozsiadła się jego wola. Fuenterrabia,
15524  2,  18|                           słupami, dachy ich szeroko rozsiadłe, a nad nimi wielkie ogołocone
15525  2,  11|                             lewantyńskim czarną masą rozsiadły się Apeniny, chropawe od
15526  1,  2 |                           nogą rozkopie i na drzazgi rozsiepie ten cały dom, wyzwie tu
15527  2,  20|                            owa łatwość, z jaką można rozsiewać najsubtelniejszy, najtrudniejszy,
15528  1,  4 |                       powieki i wpatrywał się w oczy rozsiewające iskry, z których każda tworzyła
15529  1,  8 |                           cierpienia, do przestrachu rozsiewającego milczenie, do potu zmazującego
15530  3,  1 |                             sam towarzysza obrządzi, rozsiodła i okulbaczy jak rataj, i
15531  1,  1 |                          zdrowy, szczęśliwy, wesół i rozśpiewany, biegnie ścieżkami tego
15532  2,  18|                             miejsca, gdzie się drogi rozstają idąc w cztery strony świata.
15533  2,  11|                              zatrzymując się dłużej, rozstali się podróżni na nizinach
15534  1,  10|                        poróżnili. Sam waść wiesz, że rozstaliśmy się w zgodzie, aczkolwiek
15535  2,  2 |                        dojrzałych lat, któremu grozi rozstanie z synkiem maleńkim. Patrzy
15536  2,  23|                              który po dwunastoletnim rozstaniu się połączył mię z wami,
15537  3,  5 |                             i krzyki. Tłum żołnierzy rozstąpił się we drzwiach i do biesiadnej
15538  1,  2 |                         Wówczas na jedną sekundę nie rozstawały się ich oczy. Były ciągle
15539  2,  1 |                        przewietrzyć sąsiedni pokój i rozstawić tam stoliki. Zarazem poszeptał
15540  2,  20|                       Żołnierze - prawił karczmarz - rozstawieni są we wsi nad samą rzeką,
15541  3,  2 |                            konie zmordowane, więc po rozstawieniu placówek ludzie rozbiegli
15542  1,  3 |                   spiętrzonej. Rafał stanął w łodzi, rozstawił nogi, wsparł je na burtach
15543  2,  17|                              dwa dni - jużci się tak rozstęka, że najtęższy chłop na nic.
15544  1,  4 |                      podnosił oczu. Czuł, że motłoch rozstępuje się raz w raz, czyniąc ulicę
15545  3,  9 |                        Nastawił ciekawie ucha. W tym rozstroju nocnym z chęcią usłyszałby
15546  2,  21|                            to dziś nad ranem dam się rozstrzelać, ale wysłuchaj wszystkiego.~-
15547  2,  22|                         drugiego Differta z Obrzycka rozstrzelali za to, że Prusakom ludzi
15548  2,  21|                        rozkosznie, odchodził z duszą rozstrzelaną jej śmiechem, uśmiechając
15549  1,  11|                  trupiomartwy, jakby go przed chwilą rozstrzelano. Kiedy noga za nogą posuwając
15550  3,  11|                             tchu! Za chwilę będziesz rozstrzelany, jeśli nie ujdziesz. Już
15551  3,  6 |                             stanowczej, ordynarnej i rozstrzygającej, że baby i dzieci mają co
15552  1,  3 |                             blisko. Już wszystko się rozstrzygnie. Tak czy inaczej, ale zaraz...~
15553  2,  1 |                              co do brata, obrzydliwe rozstrzygnięcie zagadki przewinęło się w
15554  1,  12|                            kiedy nie możná...~- E... rozsuń się ta!... Niechże idą,
15555  1,  10|                       zawołał książę Kamil.~Foteliki rozsunęły się na wsze strony i tout
15556  1,  2 |                             świat światem. Jakoś się rozsuniemy...~- Mośćbrodzieje! - wołał
15557  2,  1 |                            była pełna gości. Szeroko rozsunięty stół zajmował jej środek.
15558  3,  6 |                          polska zaczęła wolno, wolno rozsuwać się szwadronami i cofać
15559  2,  1 |                         siarczystą ochrą, jakiś stół rozsuwany, jakaś szafa-kulfon z kieliszkami.
15560  1,  8 |                              Wówczas przedziwna łuna rozświetliła gnuśne obłoki, ukrytą ziemię,
15561  2,  11|                     pracowity człowiek na tej drodze rozsypał. Małe jaszczurki przebiegały
15562  3,  14|                             klasztor franciszkański! Rozsypali w drobny pył głazy złożone
15563  2,  6 |                             wyrywało się ku gwiazdom rozsypanym w niebiosach.~Wtem droga
15564  3,  3 |                              lud burzliwy i lecący w rozsypkę, gdy natrze ćwiczony batalion,
15565  3,  2 |                              z gestami krasomówczymi rozsypując na słuchaczów obdarte pierze.
15566  1,  11|                          Najlichsza z nich, krzywa i rozsypująca z siebie próchno, była siedliskiem
15567  1,  7 |                        pięści z samym sobą. Wszystko rozsypywało się w proch i przemieniało
15568  1,  10|                             niecierpliwiły się, oczy rozsypywały iskry, z ust sfruwał śmiech,
15569  3,  14|                        wypaczała się w rozciągnięte, rozszalałe zęby, przeskoczyła Huerbę
15570  3,  3 |                               ludzie bez twarz;, a z rozszalałymi oczyma, inni z mordami,
15571  2,  12|                    przewracał oczyma szukając, co by rozszarpać. W pewnej chwili, daleki
15572  3,  9 |                              uniesienia. Szpada jego rozszarpała mundur Austriaka. W tej
15573  3,  3 |                        norach, co do nogi.~Trupy ich rozszarpano bagnetami, twarze zmiażdżono,
15574  3,  3 |                          nagie ściany zagłuszył jęki rozszarpanych. Huk wszystko pochłonął
15575  3,  1 |                         między nadbrzeżnymi wantami, rozszarpią piersi swe o kły samotnych
15576  1,  3 |                        bezgranicznie bolesne, do cna rozszarpujące mość duszy smaganie upokorzenia.~
15577  2,  9 |                      wrzynały się w duszę jak piła i rozszarpywały ją na drzazgi. Niejasne
15578  1,  15|                    spostrzegł ten objaw zepsucia i z rozszczepionymi palcami oddalił się z okręgu
15579  1,  1 |                         zaśmiał się z cicha, chytrze rozszerzając powieki. Szepnął z udanym
15580  3,  1 |                    najeżonych wypróchniałymi zębami, rozszerzał się tuman nieruchomy. Nigdzie
15581  1,  7 |                            cudne, powłóczyste szaty, rozszerzały przezroczyste skrzydła i
15582  2,  14|                           Pan hrabia łaskawość swoją roztaczać raczy jako to słońce. Miło
15583  1,  3 |                             twarzą w bruździe pełnej roztajałego lodu, zimno i martwo myśląc,
15584  1,  12|                               Brzeg Lido i Malamocco roztapiał się i ginął w morzu. Ląd
15585  1,  1 |                       pięknie podziękował. Zaraz też roztarł tytuń na lewej dłoni, zwilżył
15586  2,  9 |                  przyniesionej na podeszwie kierpca, roztartej i dotychczas nie wyschłej.
15587  2,  22|                        drodze również. Wróble stadem roztatrywały siano i resztki obroku przed
15588  1,  2 |                           zrozumieć, co ma czynić. W rozterce takiej runął na wznak i
15589  2,  18|                              żeby nie widzieć pustki roztoczonej dokoła. Uczuł w sobie starość
15590  3,  3 |                         widoku, który się przed nimi roztoczył. Wałka i szamotanie się
15591  1,  3 |                                Oszalałeś! W zimie! W roztop... Drwić tu śmiesz z nas
15592  2,  15|                         wlewało się do bielonych izb roztopione w złocie, chłodne powietrze.
15593  1,  10|                           Elżbieta kapryśnym głosem, roztopionym w śmiechu.~- No, więc dobrze...
15594  3,  1 |                              otworzeliska przepaści, roztrącą płynne łoże swe i pociągną
15595  2,  10|                           ścianę. Głuche mroki lochu roztrącał w jednym miejscu promień
15596  2,  20|                             With... Rozkosz czekania roztrącała ciosy przytomności i wtedy
15597  2,  2 |                          długość i szerokość alejki. Roztrącały promienie słońca, które
15598  1,  11|                            jej konia i lepki szelest roztrącanego błota. Wściekły ból od czoła
15599  2,  1 |                            prześmiewcy, ale nie mógł roztrącić zbitego tłumu. Dwaj przeciwnicy
15600  3,  3 |                           Gdy zginął podarty kulami, roztrącili wariatów i pomknęli na drugie
15601  1,  5 |                              chwilę rozkoszy z nagła roztrąciło coś jak uderzenie... Był
15602  3,  7 |                           aczkolwiek lubię prowadzić roztrząsania bez krzyku.~- Kiedyż stąd
15603  1,  1 |                              bo ci tu na miejscu łeb roztrzaskam !~- Żaden poddany...~- Co
15604  3,  1 |                           tworzą się dzieje, łamią i roztrzaskują kamienne tablice praw pisanych,
15605  2,  2 |                            sprawach, to teraz z siłą roztrzaskującą głowę rwało obok, stronami.
15606  3,  9 |                nadbiegających piechurów Weyssenhoffa roztrząsł kanoniera na bagnetach,
15607  2,  17|                             mięsa niemało, stłukła i roztrzepała kość. Spuchł kulas jak baran,
15608  3,  3 |                        szeregi, już ta barykada była roztrzęsiona bagnetami i zamieniła się
15609  3,  3 |                      napadniętego domostwa. Skłute i roztrzęsione na bagnetach krwawe ich
15610  3,  14|                              Klasztor franciszkanów, roztrzęsiony minami, które cały obszar
15611  2,  17|                              utykając zbliżał się do roztwartej bramy. Tam się zatrzymał.
15612  2,  1 |                        lokajów zginających grzbiety, roztwierających drzwi, i znalazł się w salach
15613  3,  3 |                       wywołał najlżejszego szelestu. Roztworzył połowice okienne.~Ujrzał
15614  2,  14|                        godność jak na chudopacholski rozumek. Nec sutor... A co do uporu,
15615  1,  5 |                         ratuj, Basia!...~Klacz jakby rozumiała, co mówi. Nie był to już
15616  2,  2 |                           wypowiadając zdania na pół rozumiane przez nowego słuchacza,
15617  2,  21|                     odwieczerz. Teraz nie przyńdzie. Rozumiecie?~- Czy ja niby rozumiem?~-
15618  3,  3 |                              widziane, upór stalowy. Rozumieli to już, że mają przed sobą
15619  1,  7 |                              granicy, na samym progu rozumienia przedziwnej mowy owych leśnych,
15620  1,  2 |                           przecie nad wszelkie słowo rozumna. Główkę miała maleńką, śliczną.
15621  1,  16|                          dowcipnie ze swej głupoty i rozumował tak mądrze; jakby go słuchała
15622  1,  3 |                         zabity trup. Całą siłą woli, rozumowań, pocieszeń odpychał ten
15623  1,  5 |                            że zmasakrował kości i że rozwala mózg. Wtedy sztychem spodnim
15624  2,  9 |                              Szedł wielkimi krokami, rozwalając po drodze piargi, miażdżąc
15625  1,  1 |                         stoku góry pod mchem ukryte. Rozwalali zgniłe pnie, miękkie jak
15626  2,  9 |                            myśli huczały i grzmiały, rozwalało się milczenie na prawo i
15627  3,  3 |                          Padli w obrońców barykady i rozwalili tłuszczę jak pękająca bomba.
15628  3,  6 |                     sześćdziesiąt. Gdy kule armatnie rozwaliły którą stodołę, powyciągały
15629  2,  1 |                             a w niej z pańską gracją rozwalonego kolegę z filozofii, Jarzymka.~-
15630  2,  24|                              kiedy i bramę zachodnią rozwalono, załoga w sile pięciuset
15631  3,  2 |                      kamienia, bez uszu i z brzuchem rozwalonym, a z kupą kiszek, które
15632  3,  3 |                             na kamienie. Z trzaskiem rozwarli podwoje.~- Niech żyje Cesarz! -
15633  1,  3 |                        olbrzymie źródliska kipiące z rozwartego dna. Kiedy niekiedy łódź
15634  3,  3 |                          sprzęty.~Zdawało mu się, że rozważa w tej chwili, co czynić
15635  2,  20|                              żalem nie do zniesienia rozważającym, jak zegar, utratę tych
15636  2,  12|                             zważ tylko...~- Wszystko rozważam. Przecież mówię ci, że mam
15637  1,  14|                              to możliwe?~- Po długim rozważaniu i samotnej deliberacji doszedłem
15638  2,  6 |                     niespodziewanie bez poprzedniego rozważenia sprawy, jak to miała we
15639  1,  8 |                               Dawnom to już wszystko rozważył i na jedno przystał.~- Temu