Tom, Rozdzial

17153  2,  2 |                              nieznane, gdzie rozkosz splata się z boleścią, gdzie mądra
17154  2,  5 |                             jej opadały bezwładnie i splatały się z boleścią. Spoglądała
17155  3,  1 |                           soli, wypukłe, jakoby sieć splątana badylów i kłączów dawno
17156  2,  1 |                              śmiercią dla uniknięcia spłaty długu.~- Mylisz się. Będę
17157  1,  1 |                              najwyższych, krzyżowych spławach świerków stopniały lód zamieniał
17158  3,  3 |                           napaści gerylasów w czasie spławiania go Kanałem Aragońskim. W
17159  3,  13|                      zachodnim zagrały szerokie igły spławów, rozkołysały się chwianiem
17160  2,  24|                              gałęzie i wachlarzowate spławy świerkowe, zrazu wielkie,
17161  3,  2 |                          zbroi, z mieczem w dłoniach splecionych. Twarz z płaskim nosem,
17162  2,  17|                           tym samym miejscu z rękoma splecionymi na poręczy krzesła. Twarz
17163  1,  10|                        zamczyska, otaczały zbiorniki spleśniałej wody. Mury jego były kilkułokciowej
17164  1,  15|                              wiązania przesłanek sam spłodził. W znacznej mierze przyczynił
17165  1,  16|                        nadwornego Judkę, grube buty, spłodzone przez nadwornego Wąsika,
17166  3,  8 |                          czynimy.~To mówiąc podniósł spłoszone oczy przede wszystkim na
17167  1,  9 |                             trój- i czterozębcach, w splotach gałęzi wytężonych ku niebu,
17168  2,  12|                       najbliższej kniei.~Ta chmurna, spłowiała strona o barwie obłoku,
17169  1,  8 |                            żywicą. Broda i pejsy tak spłowiały na słońcu i w czasie pluchot,
17170  2,  17|                        dalekiej...~Dzień dogasał nad spłowiałymi rolami. Tu i owdzie płonęła
17171  2,  9 |                         świerkową czeredę zdawał się spływać z chmur. Rafał z wolna szedł
17172  1,  2 |                             pąsowego ognia policzków spływającego w delikatny śnieżnobiały
17173  1,  10|                              bliznach...~Do tej alei spływało z góry światło zielone,
17174  3,  7 |                              Czynić, co każą.~Książę spochmurniał. Zaćmiła się jego twarz.
17175  2,  1 |                         chichotać. Rotmistrz ocierał spoconą twarz i z wolna mówił:~-
17176  3,  2 |                       stopniach z szelestem. Był już spocony, zdyszany od ciężaru siodła.
17177  2,  9 |                       Odejdźcie od mego serca! Niech spocznie w dobroci nocnej, niech
17178  3,  6 |                            do komendy:~- W miejscu - spocznij.~Rafał zostawił swego tresowanego
17179  2,  7 |                             odmiany. Sen dusz, kiedy spoczywają w objęciach.~- A jeśli nie
17180  3,  9 |                            między szeregi. Żołnierze spoczywali jeszcze, ale słysząc łoskot
17181  1,  4 |                             czułym i trwożnym na nim spoczywało. Często przychodził teraz
17182  1,  8 |                            dobrze.~- I nie myśl, żem spodlał. Nie! To, co ty śnisz, to
17183  3,  14|                     Niezwyciężona, siempre heroica - spodlałaś i ty! Leżysz nareszcie w
17184  3,  10|                            oszukały duszę. Widziałem spodlenie wszystkich instynktów, powolne
17185  1,  4 |                             grubych butach, krótkiej spódniczce i futrzanej bekieszy pilnować
17186  2,  12|                              okryła się wystrzępioną spódniczyną. Grzeje się jako może, to
17187  1,  5 |                         rozwala mózg. Wtedy sztychem spodnim począł bić w brzuch. Rzygająca
17188  3,  14|                       zbożowe, w łany żywiące. Azali spodoba się jej kraj północny, azali
17189  2,  19|                          Mondur z galonami osłom się spodobał. Zachciało się parte franse.
17190  2,  21|                  zamordowałem!... Dlatego, że mi się spodobało iść na wojnę, ty tu leżysz!
17191  3,  6 |                      tataraku tryskały szeregiem, od spodu, jak żarzewie ognia buchające
17192  2,  17|                       wyszedł. Dał znak. Murzyni nie spodzieli się nawet. Chwycili my za
17193  3,  18|                              Cedro i Rafał Olbromski spodziewali się ujrzeć Cesarza. Ujrzeli
17194  2,  3 |                             ludzkie. Zamiast wszakże spodziewanego dawniej wzruszenia doświadczył
17195  2,  12|                                 zadał sobie pytanie, spoglądając z ukosa na "boczek" wieprzowiny
17196  2,  5 |                             splatały się z boleścią. Spoglądała w czarną noc stojącą między
17197  1,  11|                          którzy dość wzgardliwie nań spoglądali, chociaż strzegli się wyjawienia
17198  1,  5 |                             uniosły ku sobie, a usta spoiły pocałunkiem wieczności.~
17199  2,  7 |                           niezwykle, okrągłe u góry, spojone drzewną swą mocą, nabite
17200  3,  3 |                         drzwi, szła dokądś. Piechury spojrzały po sobie strasznymi oczyma.
17201  3,  8 |                             na swoje własne.~Wszyscy spojrzeli ku starcowi i wlepili oczy
17202  3,  18|                          twarze po twarzach, szło po spojrzeniach tysięcy jako po martwym
17203  1,  12|                          przez tysiąc lat trwożliwym spojrzeniom rzesz ludzkich, które tu
17204  2,  21|                              i kiedy znowu spoczął w spojrzeniu, przerwanym odejściem z
17205  2,  2 |                       widziadła staroparskie Azji... Spojrzyjmy, jak samotnego; niby gęste
17206  2,  10|                     oglądałeś w mglistym przeczuciu.~Spojrzysz wtedy przy blasku piorunu
17207  3,  14|                       rozpaloną i wzniosłą z ciszą i spokojnością słowiańską. Ona to będzie
17208  3,  3 |                             żywych. Ujrzeli zimnych, spokojnych kanonierów, ładujących strzał
17209  3,  3 |                              zesztywniały, ale twarz spokojowi grobu i władaniu śmierci
17210  2,  7 |                        kosmate gałęzie na łonie swym spokrewnionym z zorzą poranną, na łonie
17211  2,  22|                           waćpan przez sentyment dla spólnego przyjaciela.~Dawna przeciw
17212  1,  1 |                      przeląkł. Teraz jeszcze, jak se spomnieć, to człowiekowi seremno.
17213  2,  10|                           zbójnik.~- No?~- To jakisi sponiewierany ceper. Ka ta takiemu!...~-
17214  3,  2 |                    pieczołowitą i subtelną elegancją sporego prosiaka. Udawał, że w zapamiętałym
17215  3,  15|                            człowiek. Po dwu, trzech "sposobach" już było wiadomo, czy należy
17216  1,  14|                         Augusta, który mnie mizeraka sposobiąc na męża stanu zabraniał
17217  1,  7 |                            białodrzewów, z łona wód, spośród rokicin, iwiny i tataraku
17218  1,  16|                              podobnych do mieczów, a spośrodka nich wyrastały proste pręty
17219  2,  14|                              we śnie. Trepka, bystry spostrzegacz, nie dopuścił, żeby to uczucie
17220  1,  2 |                        wesoła i rozbawiona. Kiedy go spostrzegała, oczy jej śmiały się jeszcze
17221  3,  9 |                          między sobą. Ze zdziwieniem spostrzegłem, że i ze zwierzchnikami
17222  1,  1 |                              niewesoły i, jak to sam spostrzegłeś, złej konduity... - mówił
17223  2,  17|                              Ledwie na doświtku dnia spostrzeżona została zdrada tamtego.
17224  1,  5 |                         ochotą marząc, żeby go za to spotkała śmierć. I oto drogie ręce
17225  1,  14|                              brzegu pustyni? Czy też spotkamy tam dziką wściekłość chłopów
17226  2,  12|                          dziewczę lekkich obyczajów, spotkane przezeń na ulicach Krakowa.
17227  3,  6 |                          bociek klekotał. Pierwszego spotkanego chłopa, tak jak stał, wzięto
17228  2,  20|                            belce w pierwszej lepszej spotkanej stodole.~- Mieliśmy możność
17229  2,  1 |                             męczarnie doznawane przy spotkaniu się tam z sąsiadami ubranymi
17230  2,  14|                              imć pan Krzysztof Cedro spotkawszy mię w ciężkiej opresji na
17231  2,  7 |                              jasną głową ku kwiatom, spowiadała się ziemi rodzącej, wodzie,
17232  2,  17|                              cierpień ich, zwierzeń, spowiedzi wziął na barki! Och, a tamten
17233  2,  7 |                          nieznanym zgoła. Nic w tych spowiedziach nie było tajnego, nie został
17234  3,  14|                           wyłomy w murach biblioteki spowodowane przez wybuchy min prochowych.
17235  1,  10|                            Czy są wszyscy?~- Kto się spóźni, sam sobie winę przypisze.~-
17236  1,  4 |                             sitnego chleba "infamis" spożywał stojąc w swej klecie i zaraz
17237  3,  9 |                           wieczerzy, a wojsko już ją spożywało, kiedy od wart dano znać,
17238  3,  16|                              Tęgo się zgrzał, dobrze spracował, nim nad wieczorem wybrał
17239  3,  3 |                             kapitana... ~- Rozumiem. Spracowałeś się waćpan?~Cedro spojrzał
17240  3,  3 |                       zwróconego ku ziemi, zwisły ze spracowanej głowy. Bezwładne ręce leżały
17241  3,  14|                    dawniejsza obojętność. Czuł tylko spracowanie się ciała i duszy, znużenie
17242  3,  3 |                        asekuracji armat.~Ludzie byli spragnieni walki, kobiet, rabunku.
17243  1,  5 |                         głowę miękkimi rękoma, a gdy spragnione jego wargi dotknęły policzków,
17244  3,  8 |                            było wojska. Rewidowano i sprawdzano tożsamość osób przybyszów
17245  2,  1 |                                Pójdziemy na ratusz i sprawdzimy!~- Walmy na ratusz!~- Każemy
17246  1,  13|                            słuchać rozkazu, jak szyk sprawiać i jak wojsko wieść do batalii.
17247  2,  22|                         wasze Niemcy, dobrze wam się sprawiają? - rzucił Rafał zapytanie,
17248  2,  17|                             ostatni grosz oficerowie sprawiali żołnierzowi chusty, odziewali
17249  1,  14|                              imaginację. Ale czy nie sprawiam ci przykrości mówiąc w ten
17250  3,  7 |                             zażartował:~- Tak to się sprawiasz, panie adiutancie? Po szałasach
17251  2,  1 |                          zakrętasem, co wtedy? Gdzie sprawiedliwość?~- Wrzucimy go do otchłani
17252  3,  11|                            nie masz nic na tej ziemi sprawiedliwszego od wyroku baśni cudownej...
17253  2,  1 |                 jakiejkolwiek gotówki, niezbędnej na sprawienie ubrania choć trochę modnego,
17254  1,  5 |                            Przytomność moja... takie sprawiła... poruszenie... w wojsku..." -
17255  2,  9 |                      niedbałością tak wielką, że nie sprawiłaby mu zmartwienia wiadomość
17256  3,  12|                      narzeczoną, uszyli jej wyprawę, sprawili huczne wesele z muzyką i
17257  2,  20|                       spoczęło, nikiej zimna ręka... Sprawiło to w nim szybki i trwogę
17258  1,  3 |                          ptaszku! Twoja to jest nowa sprawka...~- Panie profesorze! -
17259  2,  23|                  wojewódzkiego Męcińskiego w szyku i sprawności na Częstochowę, Bełchatów,
17260  2,  24|                             Tyrolczyków. Z szykiem i sprawnością, do taktu narodowej muzyki,
17261  3,  10|                          wami wśród kup nawozu rządy sprawować...~Ledwie imię Krzysztofa
17262  2,  3 |                               jak się "przychodzień" sprawował? - a tamten odpowiedział,
17263  3,  10|                              leciał do miasteczka po sprawunki. We dworze, u starego Cedry,
17264  3,  3 |                            pozycji, wydobył szpadę i sprezentował przed umarłą broń. Wyszli
17265  3,  6 |                             jedna. Linia bojowa wraz sprezentowała broń. Sokolnicki wyprostował
17266  1,  12|                             z rzędu koń grecki. Liny sprężyście drgały, tocząc się z wolna
17267  1,  5 |                              już było podrzutów, gdy sprężyste nogi odbijały się od zmarzłej
17268  1,  12|                   słoweńskich, trzeci o konieczności spróbowania raz jeszcze walki, jak na
17269  3,  6 |                            wpełzał między trzciny.~- Spróbują teraz leźć wprost przez
17270  1,  1 |                           dymie prochowym.~- Niechaj spróbuje-l~- Rozporządzono dalej...~-
17271  1,  10|                             Cecylkę jako la barbe?~- Spróbujmy naprzód La toilette.~- No,
17272  3,  6 |                            parkan, który tu i ówdzie spróchniał i runął. Zarazem łączkę...
17273  3,  13|                    porozginał i wyrwał, złupał nożem spróchniałą szafkę cyborium i ukradł
17274  2,  18|                             świata. Stał na rozdrożu spróchniały słup, niegdyś pomalowany
17275  1,  14|                            Mój stryj był człowiekiem spróchniałym, aczkolwiek wyklął mię i
17276  3,  2 |                              znajdzie jeszcze czegoś sprofanowanego albo czegoś do jedzenia...
17277  3,  14|                              toteż Cedro nie mógł mu sprostać. Ratowała go zwinność i
17278  2,  17|                            okręt wolno, wolno wstał, sprostował się. Po czterech dniach
17279  2,  1 |                        kiedyśmy, młodzież okoliczna, sprowadzali sobie guziki modne do fraków,
17280  2,  24|                            Michałków na twoją ziemię sprowadzę i Michałkom twoją ziemię
17281  1,  12|                             drugi szeptał o możności sprowadzenia raz jeszcze najemnych komuników
17282  3,  3 |                           zginąć!~Gdy przedsięwzięto sprowadzenie z Pampeluny czterdziestu
17283  2,  1 |                             i wrzaskami kazali sobie sprowadzić aktora sprzedającego bilety,
17284  1,  7 |                     skrzypiąc. Suchy piasek sunął po sprychach jak w klepsydrze. Dla Rafała
17285  1,  7 |                          miejsca, klekocąc wyschłymi sprychami, i nie odwracał głowy, gdy
17286  3,  6 |                              wchodziły na groblę. Za sprychy, za osie i grona ciągnęli
17287  2,  1 |                     oświetlonych. Stary pałac, przez sprytnego kamerdynera-dorobkowicza
17288  3,  18|                     umundurował, wyżywił i poruszył. Sprzągł ze sobą obce narody... Cofnął
17289  3,  7 |                           żółtej skóry bezdźwięcznie sprzątał w pokoju.~Rafał czuł się
17290  1,  5 |                           musieli być z miejsca boju sprzątnieni"...~- Widzieliście... -
17291  3,  11|                             Nazajutrz rano cały most sprzątnięto, a baterię szańca przedmostowego
17292  2,  20|                             fraczkach i obcisłych ze sprzążkami ineksprymablach, którym
17293  1,  17|                             ostatnim wykwintniejszym sprzęciku, ogolił się starannie i
17294  2,  3 |                         księcia, czuł niecierpliwość sprzeciwiającą się wszelkiemu nabożeństwu.
17295  2,  17|                              i w chwili tryumfu.~Nie sprzeciwił się żołnierz legionowy swemu
17296  2,  1 |                               kiedyśmy o tym gadali, sprzeczali się, dysputy wiedli. Bywał
17297  3,  8 |                          zamykającej dostęp od ulicy Sprzecznej i rogatek Grochowskich.
17298  2,  1 |                                Przepraszam, może tam sprzedają piwo szlacheckie?...~- Wyrzucę
17299  2,  1 |                              sobie sprowadzić aktora sprzedającego bilety, który już był kasę
17300  2,  14|                             może by i kupił, ale sam sprzedający nie radzi tentować o towar
17301  1,  13|                      Ostatnie gniazdo, Pierzchowiec, sprzedałem. Już teraz żołnierski chleb
17302  2,  1 |                        zwoził snopki, młócił zboże i sprzedawał. Pod kierunkiem ojca, który
17303  1,  17|                         piwnic, które, jak twierdził sprzedawca, samego Wirgiliusza pamiętały.
17304  1,  10|                       komisarzowi polecenie, żeby ta sprzedaż... A może już wydałem?...
17305  2,  1 |                              w mieście, były tajemne sprzedaże zboża z sąsieków, haracz
17306  2,  20|                          domu szczęścia, gdzie każdy sprzęt wrasta w duszę, kamienieje
17307  3,  9 |                           stos i umykali do domów ze sprzężajem. Sokolnicki kazał zatrzymać
17308  1,  5 |                    Spostrzegł po chwili, że wiatr mu sprzyja: dął z tyłu, podniecał kobyłę
17309  2,  12|                          przezeń na ulicach Krakowa. Sprzykrzywszy ją sobie, wygnał. Oto wszystko.
17310  3,  4 |                             opoczystych caliznach... Sprzymierza się i łączy dym ze skibami
17311  3,  8 |                      granicom litewskim i czekać tam sprzymierzeńca.~- Słyszymy o obywatelach
17312  2,  17|                             Słowem honorowym polskim sprzysięgli się dzielić los z bracią.
17313  2,  17|                          stłukła i roztrzepała kość. Spuchł kulas jak baran, więc pozwolili
17314  1,  5 |                           mogą już dosięgnąć. Dłonie spuchłe są i twarde, z grubego lodu.
17315  1,  16|                              czeladzi. Dla nikogo... Spuściła oczy i ponury wyraz bezsilnej
17316  2,  10|                             długą jak żal.~A później spuszczę na cię nie wątłą trwogę,
17317  2,  10|                           obejmowała skazańca. Zbój, spuszczony z łańcucha, stanął na nogi
17318  3,  1 |                      kamienne tablice praw pisanych, spychają z przyciesi owe budynki
17319  3,  9 |                              potworne łapy i pazury, spychające w jamy na dole, włażące
17320  1,  17|                        dusili się wzajem za gardła i spychali na wieki do jam śmierci.
17321  1,  3 |                               potrójną sumę boleści, spychały go jeszcze bardziej w ciemny
17322  3,  9 |                              statków, które niedawno spychano z mokrego wału. Chłopi zbiegli
17323  2,  14|                              brać się do roli, jeśli spytać wolno?~- Rękami, chudopachołku,
17324  2,  20|                       pociągnął go na pole chwały? - spytała po chwili.~- Prawdziwie
17325  3,  1 |                              przysłali z okuciami ze śrebła i z napisami długimi we
17326  2,  11|                           się oliwne gaje powlekając srebrną szarością wyschłe, kamieniste
17327  3,  15|                          tylko nie sprzedał za jakie srebrniki. Bom widział już takich
17328  2,  6 |                            nie chciały, że ta jasna, srebrnolita wstęga tam pójdzie, że tam
17329  3,  5 |                            Cedro, ciekawie oglądając srebrnolite, wieloramienne świeczniki,
17330  1,  1 |                            garbach gór i niby długie srebrnoszare zwoje spływały przestronnymi
17331  1,  16|                              wiatr czesał jej długie srebrnozielone włosy.~Zofka zarumieniła
17332  1,  7 |                          ciemność nocy pylny brzask, srebrny posiew światła. Białe smugi
17333  3,  5 |                           pod ścianami w koszach. Na srebrnych półmiskach i drogocennych
17334  1,  8 |                             oczy ku ich wierzchołkom srebrzącym się w słońcu, ku sypkoszelestnym
17335  1,  7 |                             Wyżej nad poziomem stawu srebrzył się białawy, rzadki tuman.
17336  3,  10|                          zdołało między łanami zbóż, srebrzyły się teraz od pasmugów zlewnej
17337  3,  1 |                          rozłogi bez granic zstąpiło srebrzyste światło tworząc jak gdyby
17338  2,  15|                              wspomnienie w kształcie srebrzystego szlaku. Tam były już drzewa
17339  3,  13|                           małych pian. Tam oto spada srebrzystym snopem z drewnianej rynny
17340  1,  17|                         bruku i ziemi leje sążniowej średnicy wielopudowe, jednookie,
17341  2,  14|                      przybywających wyszedł jegomość średniego wzrostu, zawiędły, w wieku,
17342  2,  17|                           przez piersi, prostego i w średnim jeszcze wieku. Twarz jego
17343  1,  17|                          były wstrętne jakby tortury średniowieczne.~Gdy tak w ciszy strudzone
17344  3,  3 |                            dłonią, jak to wyobrażali średniowieczni rzeźbiarze na pomnikach
17345  1,  1 |                       przymarzł wierzchem; okryła go śreń, cienka skorupka lodowa.
17346  2,  17|                            ja Ci pokażę, żem przecie sroce spod ogona nie wypadł!"
17347  3,  3 |                         miarkuję, że wyjdziemy w sam środeczek, między dwie barykady...
17348  2,  17|                             kadysi w morze, to znowu środkowa połać żaglów zaczynała się
17349  3,  3 |                            del Cosso, którego grube, środkowe brzuśce pod franciszkanami
17350  1,  3 |                            mknęła na wartkich falach środkowego nurtu. Wtedy skuta, podważona
17351  3,  15|                       francuską, pod Vallee d'Aran w środkowych Pirenejach. Przejścia te
17352  3,  11|                             miasta, pożar olbrzymi w śródmieściu, dawały widzieć jak na dłoni
17353  3,  1 |                            blasku księżyca. Poszła w śródmorze, w samotnie zjednoczenia
17354  3,  10|                            kostium arcygospodarski i srodze zachlapane buty. Rafał wsunął
17355  3,  15|                           niespodzianym w tej twarzy srogiej. Podobnie w sposób niezwykły
17356  3,  6 |                           pod bujnym wąsem uśmiechu. Srogo chrząkał i oglądał się jak
17357  1,  13|                    nienawidzenia tyranów! - rzekł ze srogością oficer.~- Do licha! Idę
17358  1,  7 |                              gniazda. Głosy wywielg, srok, zięb, trznadlów kryły się
17359  1,  16|                              Ejże...~- Głupia jesteś sroka i tyle. Ty myślisz, że świat
17360  1,  16|                        usiadł obok siostry na ławce. Srokosze kuły dokoła swe metaliczne
17361  1,  1 |                           był do grodu, a my wszyscy sromotnie poddać się przymuszeni byliśmy.
17362  3,  3 |                              wywlókł palce spomiędzy śrub i haków, zgiął łokieć nadmiernym
17363  1,  5 |                              dęgi przytwierdzało się śrubą, która przewiercając odrzwia
17364  3,  1 |                              były dla Cedry ową wagą śruciny, która czułą szalę przechyla.
17365  1,  1 |                          tylko na przybicie prochu i śrutu, i to jeszcze przekładam
17366  3,  3 |                            bezwładnie w kałużę krwi. Ssał jego broczące rany, podnosił
17367  2,  2 |                       głowonóg-ośmiornica z kostnymi ssawkami, potworne, bez kształtu,
17368  2,  6 |                            wsi podkarpackich, między stadami psów, skaczących na wysokość
17369  2,  14|                          hrabiowski. Byłem właśnie w stadium peregrynacji po obcych krajach,
17370  1,  1 |                        uważnie nasłuchiwał. Z całego stadka para szła .gęsta.~Na komorę... -
17371  3,  17|                              wiosną owies i paść nim stadninę, którą w myśli stale powiększał.
17372  1,  2 |                         zdrowej, dzielnej, urodziwej stadniny, pędzącej z krańca w kraniec
17373  3,  17|                              i rozmyślał o przyszłym stadzie. Z lekka przemókł od kołnierza
17374  3,  13|                              wpadał w głębinę pustej stągwi, tam z szelestem i szemraniem
17375  2,  14|                                  śmiał się Krzysztof stając naprzeciwko i biorąc się
17376  3,  2 |                            Ubiegł tak już z dziesięć stajań pola zarosłego drzewem oliwnym,
17377  2,  24|                          przecwałował w kupie ze dwa stajania pola. Prusacy odrębując
17378  2,  12|                             albo kartofli w odległym stajanku i upiec je na zaraniu w
17379  3,  1 |                              żłobie w jakiejś pustej stajence i poszedł za wioskę, żeby
17380  3,  6 |                              się wszyscy do obór, do stajenek, do chlewów. W mgnieniu
17381  2,  23|                            umieścić we wskazanych im stajenkach konie swe i obrządzić je
17382  2,  24|                      zdrożonych koni stodoły, szopy, stajenki i wozówki. Tam je pocztowi
17383  3,  2 |                         jeszcze na to wciągał lejbik stajenny z drelichu, spodnie robocze,
17384  2,  22|                          zatrzaśnięcia obudwu wrótni stajennych. W tej chwili furman, blady
17385  3,  15|                              tamten został w ubiorze stajennym. Ciemnym wieczorem ruszyli
17386  1,  5 |                           siebie i, już stojąc przed stajnią, badał pogodę. Śmiał się
17387  2,  18|                       Przywołany chłopiec pobiegł ku stajniom i za niewielką chwilę dało
17388  2,  12|                             uciekać, gdyż hańba jego stałaby się jeszcze bardziej głośną
17389  1,  1 |                           dobytek zobowiązali się do stałej daniny w pracy. Lepiejże
17390  1,  8 |                         Cóżeśmy mogli czynić więcej? Staliśmy oko w oko, pierś przeciw
17391  3,  2 |                       konfesjonały, rąbano rzeźbione stalle i ławki, katafalki, schody,
17392  2,  17|                           wrogowi a kamienną pokazać stałość w niedoli i w chwili tryumfu.~
17393  2,  20|                         wyrazy prawdziwie jako świst stalowej rózgi. Krew wolno spłynęła
17394  3,  3 |                           jeszcze nie widziane, upór stalowy. Rozumieli to już, że mają
17395  1,  5 |                              pod nim, w objęciu jego stalowych łap, .w jego pysku, to leżał
17396  3,  6 |                                Gdyby tak na mnie, to stanąłbym w tym miejscu i biłbym się
17397  2,  9 |                        narzędzia rozpasanej tyranii!~Stańcie się tym, czym jesteście...~
17398  1,  3 |                             niby widma szli przez tę stancję. Słychać było tylko bicie
17399  1,  5 |                             Minął kilka ciemnych już stancyjek, znalazł w mroku drzwi do
17400  3,  6 |                      pierwszym pokojem stała otworem stancyjka wygodniej urządzona. Znalazło
17401  1,  2 |                           suknię niebieską z krótkim stanem, z fartuszkiem linowym w
17402  2,  1 |                            słysząc jego wrzaski. Gdy stangret wydarł się z rąk napastników,
17403  2,  1 |                           powodowane przez zręcznego stangreta szły z wolna, w pląsach,
17404  2,  1 |                              Do domu! -rzucił rozkaz stangretowi.~Rafał nie mógł się oprzeć
17405  2,  7 |                           uśmiechem poczęła rozrywać stanik. Ale gdy spomiędzy czarnego
17406  2,  1 |                      angielski, nosił jeszcze dawną, stanisławowską cechę. Te same jeszcze zostały
17407  1,  3 |                          nieokreślona żądza zjawisk, stanów i rzeczy tajemnych, wielkich,
17408  1,  2 |                              Zbliżała się już chwila stanowcza i oglądano się już tylko
17409  2,  24|                     Dąbrowski zdecydował się na krok stanowczy. W dniu 23 lutego wykonał
17410  1,  14|                        prawda. Bywało tak w chwilach stanowczych. Ale to są rzeczy małej
17411  1,  17|                           przypatrzywszy się z uwagą stanowi rzeczy, przyszedł do przeświadczenia,
17412  2,  18|                              niespodziewany zaszczyt stanowienia granicy między Królestwem
17413  3,  17|                             z wojska do Wyrw zabrał, stanowili dwór: Kacper jako strzelec,
17414  1,  5 |                          przeniknął całe jego ciało. Stąpał obok kilka kroków, z rozpaczą
17415  1,  13|                          marszu, podniecający łoskot stąpania, szczęk broni... Wprowadzony
17416  2,  18|                           słyszeć miarowe po grudzie stąpanie ośmiu kopyt. Trzej przyjaciele
17417  1,  2 |                             mówię, na mój grunt nogą stąpi, tego, mośćbrodzieju, już
17418  1,  17|                      schwytanego w szuwarach. Książę stapiany w bagnie plątał się między
17419  3,  3 |                             Ciała spitych morderców, stapianych we krwi, śmierdzących potem
17420  2,  17|                      Krzysztof drżącymi usty - gdzie stąpisz, na czyj próg, tam dla ciebie
17421  3,  17|                             rzucić było okiem, gdzie stąpnąć nogą. Kiedy poruszono glebę
17422  1,  4 |                             przepisami. Być zdrowym, starać się o łaskę dobrych uczynków,
17423  2,  17|                          uczt, zabaw, tańców, muzyki starała się zapomnieć o tym, co
17424  3,  11|                              się przydał. Za jego to staraniem i nieprzerwaną saperską
17425  3,  15|                        pocztowe zostały dzięki twoim staraniom nawiązane... Może właśnie
17426  3,  2 |                         leżące bez siodeł i uzd. Tym staranniej i prawie z rozpaczą pilnował
17427  2,  14|                             gościu. Zajął się nim ze starannością człowieka zdrowego, który
17428  3,  3 |                             już był Krzysztof liczby starć, bójek, pościgów na gładkich
17429  1,  14|                        niebem a ziemią. Było to nowe starcie rodu łacińskiego z plemieniem
17430  3,  3 |                          wlekli się ociężałymi kroki starców zgrzybiałych po tych samych
17431  3,  8 |                         własne.~Wszyscy spojrzeli ku starcowi i wlepili oczy w jego oblicze. - "
17432  1,  7 |                            pląsem, zgrzytała z cicha starczym, zjadliwym, przemądrzałym
17433  3,  17|                          glebę falistą po wykrotach, starganą kilofami w góry i doły,
17434  3,  2 |                    zbałwaniony od gór, kraj pochyły, stargany, leśny, idący w stronę południową
17435  2,  17|                           butów i odzienia, w rędach starganych i zetlałych szmat, półnadzy
17436  3,  3 |                              szła megiera z siwymi i starganymi kudłami łba, z wywalonymi
17437  3,  2 |                       lichtarze, sprzęty kruchciane, starodawne naczynia z drewna, bardziej
17438  3,  4 |                            głowy huk jak w głębokim, starodrzewnym boru-lesie...~Dech zamiera.
17439  2,  24|                          zarówno z prawego flanku na Starogard, w równinach między lasami
17440  2,  24|                             moczaru wypadli na trakt starogardzki, raptownie - tętent - krzyk:~-
17441  2,  24|                    Starogardu na Skarszewy gościńcem starogardzko-tczewskim, wyparł nieprzyjaciela ze
17442  2,  14|                             jego włosy związane były staromodnie, z niemiecka, w tyle głowy.
17443  2,  2 |                           przenikać duchem widziadła staroparskie Azji... Spojrzyjmy, jak
17444  3,  11|                        okopów wyrzucano z ziemi urny staropogańskie ze słowiańskiego zgliszcza,
17445  2,  11|                       olbrzymich kołach i prastarym, starorzymskim hamulcu, ciągnione przez
17446  1,  2 |                         kolebki do grobu, starosta i starościna kuligu prawili długą orację
17447  2,  1 |                         słowa:~- Z kim tu wchodzisz, starosto przemyślski?~- Z przyjacielem,
17448  1,  1 |                            pluder! Las je królewski. Starostwo je i pokój. Tu my takie
17449  2,  11|                           Wpuszczeni do ogrodu przez starożytną żelazną bramę, szli przez
17450  2,  11|                             gwara niemiecka. W małej starożytnej izdebce z krzywą podłogą
17451  3,  5 |                             w dziwacznych naczyniach starożytnych żołnierze roznosili kiszkę
17452  2,  23|                               jak generałowie koleją starszeństwa idą przysięgać. Podnosząc
17453  2,  14|                           Jam się włóczył z rozkazu, starszych, jam żebrał. I nie przypominaj
17454  2,  13|                       pieścił syna, dawało możność w starszym panu Cedrze poznać eleganta
17455  3,  2 |                           wszystko to dawno już było start podeszwami i obcasami wiernych
17456  2,  13|                            stoliczki, poobłamywane i starte inkrustowane szafki i cacka.
17457  3,  12|                         wyległa służba. Oto matka... Staruszka, babinka, ledwie ją można
17458  3,  3 |                     zadosyćuczynienie, o sympatyczne staruszki... Biada mi!~Zgromadził
17459  3,  12|                         przeszkody patrzeć w Rafała. Staruszkowie obstąpili syna z dwu stron,
17460  3,  3 |                              w świetle okna. Stare i starzejące się wyrzucono za łby, kolbami
17461  2,  17|                             z młodego draba ja dziad starzeńki powracam z dalecyny... sam
17462  2,  1 |                        którego zwano rotmistrzem - o Stasiu Woysiatyczu, co to pragnął
17463  1,  1 |                           ludzkich przez Skalbmierz, Staszów, Iwaniska... Za Staszowem
17464  1,  1 |                              Staszów, Iwaniska... Za Staszowem idzie tam droga szeroka
17465  1,  12|                              się przez tłum czarnych stateczków, książę spostrzegł na wybrzeżu
17466  1,  3 |                          godziła zdradziecko w burty stateczku. Wówczas Rafał wznosił wiosło
17467  1,  10|                             pozór wiodąc między sobą stateczne rozmowy, wszyscy mężczyźni,
17468  2,  17|                              krążącego oceanu. Odtąd stateczny, wschodni wiater przy niebie
17469  3,  9 |                        zdeptana, brzeg poobrywany od statków, które niedawno spychano
17470  1,  12|                         kapitana Laurier pod Lido na statku "le Libérateur de 1'Italie",
17471  1,  12|                             zasiadali Inquisitori di stato. Ludwik Manim skrył się
17472  1,  14|                            na pewno. Les camées, les statues, les tableaux, les antiquités...
17473  3,  10|                             Rafale! Co za koń! co za statura! Wyglancowali cię, wyszwarcowali...
17474  2,  22|                           namiestnika przysadkowatej statury, a tęgiego co się zowie.
17475  2,  14|                          razy podpatrzył ich zakonne statuta, jeśli sam swoich nie tworzysz?
17476  2,  3 |                            krwią i życiem wszystkich statutów najpoważniejszej społeczności
17477  2,  1 |                         twarz mówcy.~- Tamten to był statysta, mądrala. Ho-ho! Jak nam
17478  1,  8 |                        siedzieliśmy, w jednym glicie stawaliśmy w szkole i w polu. Widziałeś
17479  2,  1 |                              szczęścia, że gotów był stawiać jak największe sumy z najzupełniejszą
17480  2,  3 |                             przesądem świata,~Cnocie stawiają ołtarze,~W cnotliwym uznają
17481  1,  4 |                              foremnych nogach, które stawiała miękko niby po kobiercu
17482  2,  1 |                            szerszy horyzont, a nawet stawiałem pierwsze pas na niełatwej
17483  2,  17|                     odziewali przybyszów w uniform i stawiali pod dawne chorągwie.~Przybyli
17484  3,  17|                             ja tu mam do roboty! Dom stawiam!~- Dom stawiasz! -wybuchnął
17485  3,  1 |                       Rostkowski, Wojciech Dobiecki, Stawiarski, Korytowski i inni. Między
17486  3,  4 |                         piersiach wyważa się coś jak stawidło trzymające przemocą wody
17487  3,  9 |                          Bogusławskiego. Natychmiast stawiono go przed generałami.~- A
17488  3,  13|                        człowieka. Ściągnięty na dół, stawiony został przed oblicze oficera.
17489  1,  13|                            cicha, to znaczy na grubą stawkę... pomyślał książę i ruszył
17490  3,  1 |                              Leśniewski, Grabowski i Stefan Szynka. Furier Zwierkowski
17491  2,  3 |                         Freundes Arm durchlebt,~Fest steht er wie ein Fels im Meere,~
17492  3,  5 |                              Już Ukraina pod Turkiem stęka,~Już braniec spętany, już
17493  3,  7 |                            jak w szpitalu, a na nich stękali ranni. Ciche, wykwintne
17494  1,  17|                        niewidzialnych ludzi, łomot i stęki wyrwanej ziemi, buchanie
17495  3,  14|                        Usłyszał westchnienie-śmierć, stęknięcie-koniec, urwany szloch. Wtedy drugą
17496  2,  24|                     świniarkiem, że służy u jakiegoś Steltnera i że ojcu jego na przezwisko
17497  3,  9 |                               a za chwilę począł bić stemplem wewnątrz kanału w celu zagięcia
17498  3,  3 |                              Stamtąd widać jak gdyby step zburzony, strzaskany, gdzie
17499  1,  8 |                              się taiły w przestrzeni stepu. Do rozkosznych miłostek,
17500  2,  22|                         Chłopu z kobylicą wyrwaną ze stępy kazał pilnować drzwi, a
17501  2,  24|                         rzeczy byli ci, którzy żywot sterali w bojach, legioniści oraz
17502  3,  6 |                      ładownicę i zachyliwszy się pod sterczącą ścianę zaczął nabijać i
17503  3,  14|                  nieprzejrzane zwalisko. Tu i owdzie sterczała jeszcze samotna ściana.
17504  2,  21|                            pobliżu. Na wzgórzu nagim sterczało to siedlisko rybackie czy
17505  2,  17|                       widział. Cała załoga, kapitan, sternik, wszyscy podróżni do ostatniego
17506  2,  17|                         niebie pogodnym dozwolił nam sterować prosto po kędzierowatych
17507  3,  3 |                       napadły. Leżał teraz pod istną stertą zwalisk, usiłując przez
17508  2,  12|                         siana, w kopach potrawu, pod stertami zboża. Pożywiał się, jak
17509  3,  4 |                              zboże i żywo zwozili ku stertom. Z odległej nieraz wioski
17510  2,  14|                        schowali między kupy nawozu i sterty żyta, tobyśmy do reszty
17511  2,  17|                             nasz podniósł kotwicę, a sterując po podlądziu, między brzegami
17512  1,  13|                          kamienną Pontebbę, rznęły w Sterzing, oblały się krwią pod Klagenfurt
17513  1,  14|                        przeszedł strasznymi dolinami Sterzingu, pchając przed sobą Laudona
17514  1,  8 |                           lekcjach Łęskiego, Hubego, Steynera albo później nocami w namiocie
17515  2,  8 |                              jakoby tchnienia wiatru stężałe i w kształt zaklęte, kiedy
17516  1,  10|                      złoconymi gzemsami i z pysznymi stiukami na stropie, inne w barwach
17517  1,  3 |                          drży. Sam także ledwie mógł stłamsić przerażający dreszcz w sobie,
17518  3,  1 |                          drugie, że ich własne konie stłamsiły, skłuli piechotę lancami,
17519  3,  6 |                             rana. Teraz dopiero czuł stłuczenia od pchnięć bagneta. Płomienie
17520  1,  3 |                        otchłań głównego toru, dokoła stłuczoną krę.~Ręce ich ustały, byli
17521  3,  9 |                              Pelletiera. Francuz był stłuczony na siodle, gdyż bez odpoczynku
17522  2,  17|                           Gdyś się na bosaka podbił, stłukł a poranił nożyska, że popuchły
17523  2,  17|                            nadarła mi mięsa niemało, stłukła i roztrzepała kość. Spuchł
17524  2,  21|                   dziesiątych ścian, dochodziły tony stłumione i szczególnie urocze w tym
17525  3,  3 |                            sposób górną część gmachu stłumiono ogień i wojsko szło ku wyjściu.
17526  1,  7 |                             zeszło za dalekie lasy i stłumiony został ostatni jego promień.
17527  1,  11|                              koło wzburzone, kipiące stłumionym gwarem. Rafał nie mógł się
17528  2,  2 |                              następnego dnia, po dwu stoczonych dysputach publicznych, Fortunatus
17529  3,  1 |                           stała kwaterą w Ostradzie, stoczyła potyczkę pod Rudą i Wałami,
17530  1,  7 |                            na popieliskach domostwa, stodółki, obory. Tam i sam nowy dwór
17531  2,  12|                               nie dżdżysta, sypiał w stogach siana, w kopach potrawu,
17532  1,  2 |                                 Do Tarnin!... cóż tu stoicie, mazgaje?~Wszyscy ruszyli
17533  2,  22|                                Jakże to było?~- A no stoimy tu już ze dwa tygodnie w
17534  1,  9 |                           Szła w górę, ku kościołowi stojącemu na szczycie pagórka. Po
17535  1,  14|                              że mi się to podoba. Ja stoję sobie z boku i patrzę na
17536  3,  9 |                             miejscu leżały wkopane w stok szańca zasieki z drzew,
17537  1,  16|                         obróci. Po mokrym zboczu nad stokiem zwisał mech barwy tak żywej,
17538  2,  15|                           cierpień przeistacza się w stokrotne bogactwo radości, płynące
17539  1,  12|                          citoyen. Inni, podkreślając stokrotnie dowcip gondolierski, że
17540  2,  2 |                           wiecznie.~Oto w zwątpieniu stokrotnym, tysiąckroć rozbity i Niepewny
17541  3,  17|                          jędrne gonty, w Bodzentynie stolarz dopasowywał już okna i drzwi.
17542  2,  17|                            Tamten siedział na niskim stołeczku, z głową bezwładnie leżącą
17543  1,  1 |                         namysłem:~- Jestem w mieście stołecznym, Wiedniu, urodzony. Tam
17544  1,  12|                           Bolonię, co teraz zrobiona stolicą nowej republiki.~- Cóż znowu
17545  3,  15|                               Kapitan miał tu łóżko, stoliczek i dwa krzesła. Kazał zaraz
17546  2,  13|                              dniach tryumfu chińskie stoliczki, poobłamywane i starte inkrustowane
17547  1,  8 |                                Pod oknem mieścił się stolik do pisania z szufladą zamkniętą
17548  2,  1 |                       sąsiedni pokój i rozstawić tam stoliki. Zarazem poszeptał protekcjonalnie
17549  3,  6 |                            Tam, szurgając stołkami i stolikiem, zasiadł nareszcie. Na jedynym
17550  3,  3 |                              siekierą szafy, stoły i stołki. Cedro wyminął go szybko
17551  3,  7 |                             drzwi, okiennic, ławek i stołków pobudowali obrońcy. miasta
17552  3,  1 |                            musując się na obeschłych stolnicach pochyłości, w wyssanych
17553  1,  2 |                        grzecznych, które mówił. Pani stolnikowa trzymała za rękę swą towarzyszkę,
17554  1,  2 |                           swe damy. Podał ramię pani stolnikowej i wprowadził ją do domu.
17555  3,  6 |                               któryś mię ratował pod Stolpą, pod Heyburz, w dziele frydlandzkim...~
17556  2,  24|                         sięgało Słupska, przezwanego Stolpem, i przecinało Gdańsk od
17557  1,  15|                  attractionem corporum venit ad meum stomachum.~Ponieważ materiału do doświadczeń
17558  1,  1 |                             za to u tej... noga. Co? Stopka podługowata, widzisz waćpan?
17559  2,  10|                             pokalany po syfie, w tyk stoplanyk gałganak, sełeś spać. Ale
17560  1,  1 |                         krzyżowych spławach świerków stopniały lód zamieniał się na olbrzymie
17561  3,  3 |                             sień z szerokimi w głębi stopniami z marmuru. Połowa jego zawalona
17562  3,  2 |                               pośpiesznie zbiegli ku stopniom. Za nimi dopiero wylazł
17563  2,  9 |                          mściwa przeciwko bezbronnym stopom.~Oto w trakcie tego pochodu
17564  1,  16|                              konwalia, okazalszy niż storczyk. Dlatego nazwałam go tak:
17565  3,  12|                       zrównane z ziemią i spalone na stosach. Doły i rowy pracowicie
17566  3,  9 |                             będzie kłaść się pod nim stosami trupów, jak w 1807 roku
17567  3,  6 |                        kołdrą, miękkimi piernatami i stosem haftowanych poduszek.~-
17568  2,  1 |                              zgarniał do kieszeni ów stosik złota, Jarzymski odciągnął
17569  2,  21|                            nocy czy tam dnia zarówno stosowna.~- Waćpan sobie fanfaronuj
17570  1,  14|                            rozkazy, jakie uznałeś za stosowne`? Mówiono mi w Mantui, że
17571  2,  1 |                            ale ci wystawię pomnik ze stosownym napisem w języku łacińskim.
17572  2,  23|           porucznicy-adiutanci: Józef Hauke, Andrzej Stoss, Lettow, Jankowski, Bergonzoni,
17573  3,  3 |                           znowu kłaść się na wierzch stosu. Nagle jakaś straszliwa
17574  3,  14|                              przykopów biegła w dół, stosując się prawie do zagięcia Huerby,
17575  2,  1 |                      Jarzymski, to się do ciebie nie stosuje... - drwił z kąta zezowaty
17576  1,  7 |                          Przypomniano sobie straszny stosunek cześnika do starszego syna.
17577  2,  20|                         szczegółu ze skarbnicy swych stosunków i wpływów, których ja...~-
17578  1,  10|                             W pewnym małym saloniku, stosunkowo skromnie urządzonym, służący
17579  1,  10|                           którzy nie znali bliskiego stosunku. Może to i waści wydało
17580  3,  3 |                         kształtu podobne do uciętego stożka. Na środku placu widać było
17581  3,  6 |                         żywymi, mocnymi, kończystymi stożkami.~- Widziałeś waćpan naszą
17582  1,  17|                            chwila w morzu dymów nowe stożkowate, śnieżnobiałe ich słupy.
17583  1,  1 |                        poszły w pola ze skomleniem i strąbić ich do domu nie było sposobu.~
17584  1,  5 |                              zniżyć się, żeby go nie strącać. Śnieg wił się tutaj między
17585  2,  9 |                    przeklinał, że z ich wierzchołków strącał już głazy, które tylko mógł
17586  3,  3 |                              na wierzchołek pozycji. Strącali stamtąd obrońców lecąc w
17587  2,  1 |                         puste i ciemne jak pieczary. Strącenie z kozła furmana było dla
17588  1,  5 |                             Ślepia kołowały. Z nagła straceniec usłyszał w głowie swej myśl
17589  3,  9 |                                 Protestują przeciwko straceniu ostatniego Kapeta.~Szary
17590  2,  6 |                        rozrąbujących kamienną ciszę.~Strach-niestrach owiewał dusze. Patrzali
17591  3,  10|                                   Istne się z ciebie strachajło zrobiło, panie pośle!~-
17592  3,  10|                           być może...~- Wiecznie się stracham...~- Istne się z ciebie
17593  3,  10|                            chałupy...~- Wiecznie się strachasz o to, co być może...~- Wiecznie
17594  2,  20|                            oślepły od jej błyskawic, strachów i niezwyciężonych poduszczeń,
17595  2,  8 |                              się od doliny, bali się stracić z oczu najmilsze turnie,
17596  3,  13|                                        Pod Łysicą~Po stracie miejsca przy boku generała
17597  2,  13|                         inkrustowane szafki i cacka. Straciwszy prawa modnego bytu i łaski
17598  2,  19|                              jak ja z imością między stragany na Kleparzu.~- I co też
17599  3,  17|                               Sam rok i napis na tym stragarzu wydłubał. Nareszcie wyniosły
17600  1,  2 |                          zmącone do dna, na żyły jak strąki, czerwoną twarz, wzburzonę
17601  3,  2 |                      schorzałych nogach. Pod wieczór strapiony Cedro spostrzegł, że jest
17602  1,  15|                     kontredanse, francuskie kadryle, strasburskie i styryjskie sztajery. Bardziej
17603  1,  1 |                             wśród zapleśniałej wody, straszą oczy kudłate wierzby o pniach
17604  1,  17|                                Wtem tę trwogę senną, straszliwszą niż wszystko na rzeczywistym
17605  3,  3 |                             śmiech, co włosy najeża, straszniejszy niż widzenie śmierci.~Żołnierze
17606  1,  8 |                        stwarzająca, jedyna, straszna strasznych żywota: - Oto umieram! -
17607  3,  5 |                       Stokowskim na straconą pocztę. Straszy, do diabła, w tym zamczysku...
17608  1,  2 |                            tj. chłopa przebranego za straszydło z wysoką szyją jak u żyrafy
17609  3,  10|                        Bardzo mię za młodu, widzisz, straszyli, toteż na starość jakby
17610  2,  17|                           dawali odpór, a później ze stratą stu kilkudziesięciu żołnierzy
17611  1,  12|                              że już wszystkie szlaki strategiczne wyminął. Tymczasem na jednej
17612  2,  21|                             zachwytu, lecz bezradną, stratowaną rozpacz. Wszystko miał teraz
17613  3,  3 |                         Struga krwi i jęk śmiertelny stratowanego - oto wszystko. Zawsze niezwyciężony
17614  3,  15|                                Pod Burviedro. Byłbym stratowany na śmierć. Konia mojego
17615  3,  3 |                       wcześniej czy później zdepcą i stratują, cokolwiek by stworzyła
17616  1,  1 |                              w Sieprawicach, młodość strawiłem. Siostrę moją, matkę tego
17617  2,  17|                          Jakie ta krzyki!~Stoi domek strażniczy na samym końcu molo. Przysiadł,
17618  3,  3 |                              teraz pełgała od ogniów strażniczych, rozpalonych co kilkanaście
17619  2,  10|                            znowu zaskomlał jak pies. Strażnik ruszył ku niemu i kluczem
17620  2,  10|                              w kucki. Podbite obcasy strażnika zadźwięczały na chropawych
17621  2,  10|                       wirsycku...~Udało się wreszcie strażnikowi grodu chwycić zbója za kołnierz
17622  2,  22|                              fuchsy ta nie ostatnie, śtreka je, ale święto...~- Widzicie,
17623  3,  11|                         Krakówce, w stronę Chwałek i Strochcic, to znowu ku Lenarczycom
17624  2,  21|                              i w którym tak misterne stroiłeś piruety. Pończochy również
17625  1,  1 |                          obecna szlachta w paradnych strojach, dalej personel Gubernium
17626  2,  16|                       czapkach, ozdobnym połyskujący strojem, wreszcie pułki białych
17627  2,  9 |                           rozległej dolinie zamek na stromej skale. Kręty, kamienisty
17628  1,  16|                              poczęła wdzierać się po stromym zboczu nad źródłem, depcąc
17629  3,  1 |                        południu niezmierzona ściana, stromymi przepaściami waląca się
17630  2,  20|                           swego zwyczaju, jeżdżąc po stronicach. Treść znaleziona tak go
17631  2,  1 |                            tutejszych towarzystw ani stronnictw. Siedzi sam w domu, a jeżeli
17632  1,  14|                      wszelkiego autoramentu, zarówno stronników Barw jak Mniewskiego, którzy
17633  3,  3 |                              żywotów ludzkich obudwu stronom walczącym. Wytrąca oręż
17634  2,  10|                           oszalała głowa. Była i pod stropem, i nad ziemią, leciała kołem.
17635  2,  20|                             i nagle spuścił książkę. Stropił się i w eleganckim ukłonie
17636  2,  11|                               głośno je wyśpiewując, stróż nocny zaznaczał kwadranse
17637  1,  5 |                           jak rozmawiała na ganku ze stróżem nocnym i wabiła do siebie
17638  1,  1 |                       ostatnim wzgórzem łańcucha, za Stróżną, ciągną się w poprzek role,
17639  1,  2 |                              nowe naręcze mazurków i strucel, jak to wszystko umieścił
17640  2,  2 |                             się w je-go sen, i dawno struchlałe usta przywarły do jego ust.
17641  3,  13|                            wskazać nie może...~Serce struchlałego dziecka łomoce pod mundurem
17642  2,  9 |                            popędzi do wylotu jamy. W struchlałym sercu słyszy huk strzału
17643  2,  9 |                         czymś strasznie skutecznym w struchleniu, w podnieceniach, wśród
17644  2,  17|                          człowieka. Żebyś umierał ze strudzenia po całodziennym marszu,
17645  2,  7 |                           obszarach niebios i ziemi. Strudzenie wydzierało z ciał ludzką
17646  2,  17|                            przyjmie. Noclegu szukam. Strudziłem się drogą idący kikut-śtukut,
17647  2,  12|                     pragnienia. Znużenie wyciągał ze strudzonych kości miarowy, rozkoszny
17648  1,  9 |                            padać około południa, lał strugami. Michcik, przemokły do suchej
17649  3,  2 |                         wycierania, puszczanie krwi, struganie kopyt, tegoż jeszcze dnia
17650  2,  15|                              oblewający ciało zimnym strumieniem. Rafał sam nie wiedząc czemu
17651  1,  16|                             wody zaskórnej i kilkoma strumykami ciekło między olchy. Na
17652  1,  11|                             Zadrgała w nim jak gdyby struna; wyśpiewał się krótki, osobliwy
17653  1,  5 |                         granie wichury na olbrzymich strunach lip i topól nadwiślańskich