Akt, Scena

  1 Mot   |               Ożywię ogień, jeśli jest w iskierce.~Tak Egipcjanin
  2 Mot   |               iskierce.~Tak Egipcjanin w liście z aloesu,~Obwija
  3 Mot   |        zmartwychwstania słowa;~Chociaż w tym liściu serce nie ożyje,~
  4 Mot   |         zepsucia wiecznie się zachowa,~W proch nie rozsypie... Godzina
  5 Mot   |              Wtenczas odpowiedź będzie w sercu - na dnie.~
  6   1   |              Roku 1799 dnia 31 grudnia w nocy.~ ~Chata sławnego niegdyś
  7   1   |         czarnoksiężnika Twardowskiego ~w górach karpackich - przy
  8   1   |           dziedziniec ~- daléj skały - w dole bezlistne bukowe lasy. ~
  9   1   |               ugina.~ ~(Szatan zlatuje w postaci pięknego anioła.) ~
 10   1   |               żaden człowiek ~Dwa razy w życiu nie słyszy. ~ ~CZAROWNICA~
 11   1   |              zgrzebłem tém czesał, gdy w psa wlazłszy skórę ~U nóg
 12   1   |          SZATAN~ ~Obejrzeć trzeba koła w wiekowym zegarze, ~Krwią
 13   1   |              Chodzi jak na dyjamencie.~W kółek i sprężyn zamęcie, ~
 14   1   |                 Wąż wieczności łuskami w okrąg ciebie gniecie, ~Zębem
 15   1   |              zgniłem, ~Ten trup chaosu w trumnie zamknięty błękitów, ~
 16   1   |         chorągiew rozwinę. ~We mnie, i w przyrodzeniu zgwałconém
 17   1   |                pierszchliwą. ~Obłąkani w przeszłości żeglarze ~Brali
 18   1   |                zawiśli, ~Obudzili się, w przepaść spojrzeli, ~I zawołali: -
 19   1   |       MEFISTOFEL~Nasz szatan prorokuje w cudotwornym stroju,~Ma płaszcz
 20   1   |                Królu, niechaj poszukam w diabelskim psałterzu,~Modlitwy
 21   1   |             naród, jak piękna księga, ~W starą oprawiona skórę, ~
 22   1   |                 Żywioły ziemi i lądu, ~W atmosferowéj szklennicy~
 23   1   |    atmosferowéj szklennicy~Zamknięte i w jeden zlane, ~Przez chemików
 24   1   |        Kwasorody, gaz węglowy, ~Zlewam w kocioł platynowy;~Dmijcie,
 25   1   |         Dmijcie, duchy!... ~gromy biją w kocioł. ~W żywioł ziemi, ~
 26   1   |                  gromy biją w kocioł. ~W żywioł ziemi, ~Dorzucić
 27   1   |         czterdzieście tysięcy ~Rzućcie w kocioł... ~ ~DIABLI~I nic
 28   1   |              kotła dyjament, ~Dyjament w ogniu topnieje;~Wylać sekretny
 29   1   |             Talleyranda kałamarza, ~Co w niewidzialność blednieje, ~
 30   1   |             okularów rozsądku...~I dąć w kocioł... w kotła wrzątku ~
 31   1   |          rozsądku...~I dąć w kocioł... w kotła wrzątku ~Obaczemy,
 32   1   |             jakiś człowiek godny, ~Złe w tym kotle były wary, ~Płyn
 33   1   |               przednie rogi...~Cóż tam w kotle? ~ ~DIABLI~Ktoś z
 34   1   |                aż kur zapieje. ~Rzucić w kocioł Lachów dzieje, ~Słownik
 35   1   |               dzwon rannych pacierzy; ~W powietrzu się rozpłynęła ~
 36   1   |               wiele.~Co nakażę, rzucić w tygle. ~Rdzę pozostałą ~
 37   1   |                  Twarz uwiędła i wzrok w czarném kole; ~Paszczę myśli
 38   1   |             rozwiązać nie umie; ~Niech w szkolarzów zasiewa ją tłumie, ~
 39   1   |           zasiewa ją tłumie, ~Oplątaną w dziejowe wypadki; ~Niech
 40   1   |                jakby horda Nogajca.~On w stolicy owłada dział mur, ~
 41   1   |              on wyda pod miecz.~ ~GŁOS W POWIETRZU ~W imię Boga!
 42   1   |             miecz.~ ~GŁOS W POWIETRZU ~W imię Boga! precz stąd! precz!... ~
 43   1   |             błękicie; ~Ciemna gwiazda, w słonecznych gwiazd świcie, ~
 44   1   |          wiecznego gmachu~Obłąkała się w drodze, jam ją zgonił lotem,~
 45   1   |                ją zgonił lotem,~Czułem w dłoni jéj serce bijące z
 46   1   |           widziałem! ~Za grzechy ojców w groby kładące się plemię,~
 47   1   |               zetrze palcem, lub wleje w nią życie~Jak w posąg gliniany
 48   1   |              lub wleje w nią życie~Jak w posąg gliniany Adama.~ ~
 49 Pro   |          Podobny do człowieka... szata w długość szczodra ~Spływa
 50 Pro   |              woda wezbraniem szalona, ~W ręku siedem gwiazd niosę,
 51 Pro   |                moja błyska ~Jak słońce w całéj mocy wyświecone kołem. ~
 52 Pro   |             Wygnaniec. - A włos czarny w siwość mu zamienia ~Nie
 53 Pro   |              Nie wiek, ale zgryzota... W oczach blask natchnienia,~
 54 Pro   |              oczach blask natchnienia,~W ręku gwiazdy... to myśli,
 55 Pro   |         których jasność dniowa; ~Miecz w ustach obosieczny, jest
 56 Pro   |              Dajcie mi proch zamknięty w narodowéj urnie, ~Z prochu
 57   1, 1|                jakaś trwoga ~Kładła mi w usta potępienie czynu, ~
 58   1, 1|             płonę, ~Jak kwiat liściami w niebo otwartemi ~Chwytam
 59   1, 1|                  Ten staw odbite niebo w sobie czuje,~I myśli nieba
 60   1, 1|            Myśl śmierci z przyrodzenia w duszę się przelewa;~Posępny,
 61   1, 1|               grom we mnie wali!~Niech w tłumie myśli, jaką myśl
 62   1, 1|           życiem. ~(po chwili)~Jam się w miłość nieszczęsną całém
 63   1, 1|            szlachetnie bogatą, ~Mam ja w szkatule mózgu dykteryjki,
 64   1, 1|              Po babce mojéj staréj, co w Bogu spoczywa.-~Chcesz pan
 65   1, 1|             bajkę).~Było sobie niegdyś w szkole,~Piękne dziecię,
 66   1, 1|               z niego byłby wiarus,~Bo w literach nie czuł smaku;~
 67   1, 1|              Oj, kobiéto! ~Twego Janka w ciemię bito, ~Nic nie wbito -
 68   1, 1|               plebana. ~Przed plebanem w płacz na nowo; ~A księżulo
 69   1, 1|              pacierz złego: ~"Patrz mi w oczy", rzekł do żaka, ~"
 70   1, 1|             igle. ~Diabeł mięszał żółć w biedaku, ~Śniły mu się dziwy,
 71   1, 1|       Zwyciężyła wilcza cnota, ~Rzekł: W świat pójdę o piętaku! ~
 72   1, 1|               wpadł i zginął... ~Matka w płacz, łamała dłonie; ~A
 73   1, 1|                jak piorun na ambonie: ~W końcu dodał... "Bogobojna ~
 74   1, 1|              łaskawy, ~I za sobą wiódł w pałace. ~A gdy dzień zaświtał
 75   1, 1|        zaświtał czwarty, ~Szły na łowy w butach charty; ~A szewc
 76   1, 1|               charty; ~A szewc chartów w aksamicie,~Przy królewskiéj
 77   1, 1|             Złoty order miał na szyi, ~W trzy dni został szambelanem, ~
 78   1, 1|               dni został szambelanem, ~W sześć dni rządcą prowincyji, ~
 79   1, 1|                dni rządcą prowincyji, ~W dni dwanaście został panem. ~
 80   1, 1|        mianował.~A plebana, pożałował ~W biskupy...~ ~KORDIAN~Cha!
 81   1, 1|            Niech się pan nie wstydzi, ~W téj powieści moralna kryje
 82   1, 1|             kiedy gada sługa stary,~To w słowach dziecku dawać nie
 83   1, 1|              smutek niby mądra książka w sercu żyje,~I mówi wiele
 84   1, 1|              do przestrogi... Byłem ja w Egipcie! ~Ponoś no o téj
 85   1, 1|            człowiek!... Wywiódł wojsko w pole, ~Nie w pole, w piaski
 86   1, 1|            Wywiódł wojsko w pole, ~Nie w pole, w piaski raczéj; równo
 87   1, 1|            wojsko w pole, ~Nie w pole, w piaski raczéj; równo jak
 88   1, 1|         biegnąc po piaskach Boga szuka w niebie. ~Wódz szyki w pięć
 89   1, 1|            szuka w niebie. ~Wódz szyki w pięć kwadratów sprawił ku
 90   1, 1|               rzucił. ~Mnie świecącemu w jednéj, widać było cztery. ~
 91   1, 1|              Przywlekli się z Francyji w bagnetów zachronie, ~Mędrkowie,
 92   1, 1|          Mędrkowie, co to baśnie piszą w kalendarzach. ~Gardziliśmy
 93   1, 1|               i uczeni, ~Chowajcie się w kwadraty! daléj za pas nogi! ~
 94   1, 1|               choć bardzo jasne, grało w oku,~Nad katafalkiem niby
 95   1, 1|               na piramid szczycie,~Jak w kościołach sławnego malują
 96   1, 1|             Michała,~Taki stał rycerz, w zbroi, promiennego ciała,~
 97   1, 1|                smoka,~Co ku nam leciał w chmurze kurzawy i piasku.~
 98   1, 1|                Nieraz z myślą zburzoną w ciemne idę lasy, ~Szczęk
 99   1, 1|             lasy, ~Szczęk broni rzucam w sosen rozchwianych hałasy, ~
100   1, 1|            Panicz może dziś nie dospał w łożu?~Bo starego odpędza
101   1, 1|                zwierzę.~Bywszy niegdyś w niewoli, znałem ja młodziana,~
102   1, 1|             Gdy nas Rossyjanie ~Wzięli w dwunastym roku, spędzili
103   1, 1|               Chleb łamią jak opłatki, w jednéj chodzą szacie. ~Ten,
104   1, 1|                  Ten rozpaczy szalonéj w ludziach nie potępi. ~Więc
105   1, 1|             nas pułk Baszkirów ostąpił w półkole, ~Wołga stała za
106   1, 1|                jakiś dekret carski, ~A w tym dekrecie stało, aby
107   1, 1|             Rozdzielić na dziesiątki i w pułki powcielać. ~Wtenczas
108   1, 1|          bezwładny obwisnął,~Patrzę mu w twarz, posiniał cały na
109   1, 1|              Kazimierz młody! ~Skoczył w tłumy Baszkirów, i z tłumu
110   1, 1|             jak ten stary~Rósł zapałem w olbrzyma; lecz ja nie mam
111   1, 1|               z oczu ginie...~Chyba że w owéj drodze jak milowe słupy, ~
112   1, 1|            Mech rośnie, pod nim dzieci w piasku sadzą kwiaty; ~Nieraz
113   1, 1|                żurawia, co się opóźnił w podróży,~I samotny szybuje
114   1, 1|            świtanie. ~Zamknięty jestem w kole czarów tajemniczém, ~
115   1, 2|              Lipowe aleje krzyżują się w różne strony - wśród drzew
116   1, 2|          milczy.)~Znalazłam dziś rano ~W imionniku wierszami kartę
117   1, 2|              się drzew, pani, dlaczego w jesieni ~Szronem dotknięte,
118   1, 2|             szronu...~ ~LAURA~Usiądźmy w alei. ~Któż z nas pierwszy
119   1, 2|                    LAURA~(z uśmiechem)~W któréj stronie nieba?~ ~
120   1, 2|           moich kości. ~Talenta, są to w ręku szalonych latarnie,~
121   1, 2|             Jesiennym gnana wiatrem; a w chmurze myśl gromu~Omdlała
122   1, 2|           wydobyć nie może;~Więc co ma w łonie gniewu, nie powie
123   1, 2|              rozłożyć,~I nigdy zmysłów w jednéj nie utracić burzy.~
124   1, 2|               ciekawość życia prowadzi w podróży, ~A za ciekawość
125   1, 2|               płacić, ~I nigdy zmysłów w jednéj burzy nie utracić... ~(
126   1, 2|             Bóg, promień duszy wcielił w nieskończone twory,~Dusza
127   1, 2|                za sługi, ~Inne zagasły w nicość... ale jest świat
128   1, 2|                 Aż przestanie zaglądać w ciemną wspomnień trumnę. ~
129   1, 2|                gwiazdy podobny, będzie w przyszłość płynął... ~O!
130   1, 2|            Dusza z ust zapalonych leci w błękit nieba... ~(Opuszcza
131   1, 2|        Grzegorzem. Kordian zostaje sam w ogrodzie nieruchomy.)~ ~
132   1, 2|               szafirze, ~Myśl zbłąkana w błękity niebieskie upadła, ~
133   1, 2|                upadła, ~Oto ją gwiazdy w kręgi porywają chyże, ~I
134   1, 2|               Powróci z tańcu niebios, w nudne serce moje...~Czekam -
135   1, 2|            stoję, ~Zalękniony o myśli, w gwiazd tonące wirze. ~Gwiazdy!
136   1, 2|              niczém?... ~Śmierć patrzy w oczy moje dwustronném obliczem, ~
137   1, 2|             niebo nad głowami i odbite w wodzie... ~Prawda, lub omamienie -
138   1, 2|                do czoła...)~Nie... nie w tym ogrodzie.~Znajdę śród
139   1, 3|             SCENA III~(Noc. LAURA sama w pokoju przy lampie.)~ ~LAURA~
140   1, 3|                 Natrętna niespokojność w serce się zakrada, ~Gdybym
141   1, 3|           szyderstwem zabiła? ~Dmucham w różę, co słońcem palona
142   1, 3|             gorsza! ~Jeśli miasto łez, w dzieciach zapalonych skorsza ~
143   1, 3|             jam koło ciebie i z tobą i w tobie...~Nie przychodzę
144   1, 3|               mi się tylko kilka pytań w grobie...~Słuchaj, niegdyś
145   1, 3|              błyska!... ~Może to blask w pereł sznurze? ~Może światło
146   1, 3|               nowe. ~Dlaczegoż dzisiaj w stroju zmianę widzę jawną? ~
147   2, 1|                   WĘDROWIEC~James Park w Londynie - wieczór... Kordian
148   2, 1|               pić dym węgli i zaglądać w sklepy; ~A ten ogród, czarowna
149   2, 1|               Londynu,~Jak ustęp złoty w nudnym ginie poemacie. ~
150   2, 1|                Nieraz mgły nadpłynione w kłęby czarne zwiną, ~I liściowym
151   2, 1|            trzody... ~Był wiek, żem ja w dziecinnych marzeniach budował ~
152   2, 1|                Alem pierwszych obrazów w myśli nie zepsował, ~Są
153   2, 1|               ocenię... ~Kto wie? może w szczęśliwych grono mnie
154   2, 1|                  KORDIAN~Dlaczegoż nie w więzieniu duma, lecz w ogrodzie? ~ ~
155   2, 1|             nie w więzieniu duma, lecz w ogrodzie? ~ ~DOZORCA~Prawo
156   2, 1|             ogrodzie? ~ ~DOZORCA~Prawo w domy nie wchodzi; po słońca
157   2, 1|               jak ja, przedaje krzesła w parlamencie, ~Drugi, jak
158   2, 1|                 jak ja, przedaje groby w Westminsterze;~Trzeci robi
159   2, 1|                Obwiesił kata, wreszcie w szpony diabła wpada; ~A
160   2, 1|              stój cicho... Zakręci się w głowie, ~Gdy rzucisz wzrok
161   2, 1|             głowie, ~Gdy rzucisz wzrok w przepaści ubiegłe spod nogi... ~
162   2, 1|            nogi... ~Wrony przelatujące w otchłani półowie ~Mało większe
163   2, 1|            trójmasztowy, ~Spoczywający w porcie, widać stąd bez żagli, ~
164   2, 1|                 Bo myśl skręcona głową w otchłań mię zanurzy..." ~(
165   2, 1|               czole rozgarnę! ~Weź mię w twoje ramiona, rozkoszą
166   2, 1|      niewysłowionym wybłyska wyrazem, ~W którym miłość złączyła wszystkie
167   2, 1|                Patrzę na wazon z lawy, w którym rosną kwiaty; ~Niegdyś
168   2, 1|             moich świeciły na bramie, ~W salach, portrety dziadów
169   2, 1|               salach, portrety dziadów w ozłoconéj ramie ~Patrzały
170   2, 1|            milijonem biała. ~Chciałbym w téj pięknéj willi przeżyć
171   2, 1|         otworzysz powieki ~I spojrzysz w lice nędzy, najsroższéj
172   2, 1|            wierzyciele! ~Lecz bogactwo w miłości znikomą jest marą, ~
173   2, 1|                Przed wierzycieli okiem w podkowach uniosę. ~Przez
174   2, 1|             srebrną bijąc rosę. ~Potém w najbliższém mieście każę
175   2, 1|                czynią modne bohatery, ~W łeb sobie strzelę... Panią
176   2, 1|                Sala adamaszkami wybita w Watykanie. Papież siedzi
177   2, 1|               Papież siedzi na krześle w złocistych pantoflach, koło
178   2, 1|      chrapliwie)~Miserere!!!~ ~KORDIAN~W darze niosę ci, Ojcze, relikwiją
179   2, 1|             chowasz drogie carów dary,~W zamian daj mi łzę, jedną
180   2, 1|                synu Poloniae, ~Byłeśże w Piotra gmachu? w Cyrku,
181   2, 1|               Byłeśże w Piotra gmachu? w Cyrku, w Panteonie? ~Ostrzegam,
182   2, 1|                Piotra gmachu? w Cyrku, w Panteonie? ~Ostrzegam, bądź
183   2, 1|            Panteonie? ~Ostrzegam, bądź w niedzielę w chorze Bazyliki, ~
184   2, 1|            Ostrzegam, bądź w niedzielę w chorze Bazyliki, ~Bo właśnie
185   2, 1|                 o mało nie powiem, ~Że w niéj zaklęta Lutra pokutuje
186   2, 1|              firanką skryta, wdała się w dysputy ~Z kardynałem, prezesem
187   2, 1|             niechaj wasz naród,~Wygubi w sobie ogniów jakobińskich
188   2, 1|           szczyt... lękam się spojrzeć w przepaść świata ciemną. ~
189   2, 1|              Niebo... Zamknięty jestem w kulę kryształową; ~Gdyby
190   2, 1|           popłynęła ze mną ~Wyżej - aż w niebo... nie czułbym, że
191   2, 1|              nieba błękity, ~I gwiazdy w nieznajomą uciekną krainę, ~
192   2, 1|           westchnę i zginę... ~(Patrzy w dół.)~Ha! przypominasz mi
193   2, 1|                i dębów ~Jak garść mchu w szczelinie góry, ~A ta plamka
194   2, 1|          płynie szczelin rzeka, ~Każda w jedną otchłań zlata, ~I
195   2, 1|            otchłań zlata, ~I nikną jak w morza wodach. ~ ~Jam jest
196   2, 1|              Pomyśléć tak - i nie móc? w szmaty podrę łono!~Nie móc? -
197   2, 1|             lub czołem?~Mogęż, jak Bóg w dzień stworzenia,~Ogromnéj
198   2, 1|           zbudowanym gmachem, ~Tak, by w drodze przeznaczenia,~Nie
199   2, 1|               gliny, ~I nie strzaskały w żegludze? ~Mogę - więc pójdę!
200   2, 1|                 Może lepiéj się rzucić w lodowe szczeliny?... ~(po
201   2, 1|                   Nic - nic - nic - aż w powietrza błękicie ~Skąpałem
202   2, 1|                uwiję na czoło koronę, ~W błękicie nieba sfer, ciało
203   2, 1|               na czole tysiąc gwiazd i w oczach tysiąc, ~Że posągowy
204   2, 1|          rozszerzy, ~I natchnie lud;~I w serca jak myśl uderzy, ~
205   2, 1|       Winkelried dzidy wrogów zebrał i w pierś włożył, ~Ludy! Winkelried
206   2, 1|            igły lodu.)~ ~CHMURA~Siadaj w mgłę - niosęć... Oto Polska -
207   3, 1|               przed zamkiem królewskim w Warszawie, okna dokolnych
208   3, 1|            nasz miłościwy kazał stawić w nocy ~Te wielkie rusztowanie...
209   3, 1|             sam, który niegdyś jak koń w taczkach chodził, ~Za jakieś
210   3, 1|               Ha! ha! dmą sobie ludzie w gardła jak w oboje. ~ ~PIERWSZY
211   3, 1|              sobie ludzie w gardła jak w oboje. ~ ~PIERWSZY Z LUDU~
212   3, 1|                nam króla! ~ ~SZEWC~Nie w takt spiewasz i nie w sens...~ ~
213   3, 1|              Nie w takt spiewasz i nie w sens...~ ~ŻOŁNIERZ ~Ha!
214   3, 1|          przyznam się, że nie znam jak w mariasza króli,~Gdy się
215   3, 1|      przechodzi drogą pozytywek, ~Więc w prośby, by go ludzie zanieśli
216   3, 1|                     PIERWSZY Z LUDU~At w inną stronę poszła sobie
217   3, 3|                przed zamkiem i lud jak w scenie pierwszéj. Muzyka
218   3, 3|               Z LUDU~Wróciwszy, pewnie w zamku zasiądzie do stoła?~
219   3, 3|               sam książę wdał z babami w boje. ~ ~GŁOS DALEKI KOBIECY ~
220   3, 3|            sukno! dla nas! rozerwać je w sztuki!... ~(Ściemnia się
221   3, 3|              Ludzie rozerwali sukno, i w czerwone płachty okryci
222   3, 3|         drużyno! ~Chrystus wodę mienił w wino, ~Gdy weselny słyszał
223   3, 3|                spiew, ~Gdy wesele było w Kanie... ~(głośniéj)~A gdy
224   3, 3| zmartwychwstanie,~Chrystus wino mienił w krew...~Jutro błyśnie jutrznia
225   3, 3|           weźmiemy win puchary, ~By je w śklanny sztylet zlać. ~Niech
226   3, 3|                ten sztylet silne ramie~W piersi wbije i załamie... ~
227   3, 3|                promienić, ~Trzeba wino w krew przemienić, ~Przemienione
228   3, 4|               SCENA IV~(Loch podziemny w kościele St. Jana, wkoło
229   3, 4|                trumny Królów Polskich, w głębi mały ołtarz. Przed
230   3, 4|               jeden siedzi za stołem - w czarnéj masce i z siwémi
231   3, 4|                 znam ja ciebie!~Nieraz w te prochy iskrę myśli kładłem, ~
232   3, 4|             ich odgadłem, ~Działali... w dziejach jak na jasnym niebie ~
233   3, 4|               zakrwawił? ~Rzuciłem się w otchłani spisków czarne
234   3, 4|           Schodzi do lochu zamaskowany w ubiorze księdza.)~ ~KSIĄDZ ~
235   3, 4|            PREZES~Nie dziw się, że mię w grobach pierwszego spostrzegłeś, ~
236   3, 4|         wiekowéj sławy,~I spaliłbym je w ogniu, gdyby z ich płomienia~
237   3, 4|                    PODCHORĄŻY ~Ile się w trumnach królów robactwa
238   3, 4|             podnieść te wieka, zajrzeć w prochy... ~ ~SZYLDWACH~Hasło! ~ ~
239   3, 4|               Szwajcarów. ~Śród walki, w obie dłonie zgarnął wrogów
240   3, 4|              do gwarów, ~Zeszliśmy się w grobowce składać sąd na
241   3, 4|               na carów, ~Patrzcie więc w serca wasze! patrzcie w
242   3, 4|                w serca wasze! patrzcie w serca wasze! ~Aby je wiecznéj
243   3, 4|                po szczeblach i siadają w milczeniu na ławach - głosy
244   3, 4|            dziesiątą.~ ~PREZES~Bracia, w imię Boga sąd otwarty ~(
245   3, 4|            milczenia.)~PIERWSZY Z LUDU~W imię Boga sztyletem piszę
246   3, 4|                     DRUGI Z SPISKOWYCH~W imię Boga ja drugi. ~ ~INNY~
247   3, 4|             Jeśli wiarę ~Boga chowacie w sercu? na Boga zaklęcie ~
248   3, 4|            wasze~Zamieńcie na święcone w kościołach pałasze, ~A kiedyś
249   3, 4|            pałasze, ~A kiedyś uderzémy w zmartwychwstania dzwony, ~
250   3, 4|              podrąbane. ~ ~PODCHORĄŻY ~W przeszłość patrzę ciemną ~
251   3, 4|           ciemną ~I widzę cień kobiety w żałobie - kto ona? ~Patrzę
252   3, 4|             żałobie - kto ona? ~Patrzę w przyszłość - i widzę tysiąc
253   3, 4|             Jako dwie róże barwą różne w jednym krzewie. ~Jak dwaj
254   3, 4|                 Jak dwaj równi rycerze w jednakowéj zbroi~Chodzili
255   3, 4|            staczać bitwy... ~Jako dwie w łonie Boga tonące modlitwy ~
256   3, 4|                 Które pasiecznik zlewa w jednych ulów ściany... ~
257   3, 4|               szatę matki naszéj, więc w troje pocięto.~A dziś -
258   3, 4|             mewy lecącéj z Sybiru,~Ilu w kopalniach jęczy? a ilu
259   3, 4|                 A ilu przedzierżgniono w zdrajców i skalano?~A wszystkich
260   3, 4|          mieczem zgładzić ~I pogrzebać w kościele i kościoł wykadzić ~
261   3, 4|                temu słowu zajrzeliście w duszę?~Nie wiem... w tém
262   3, 4|      zajrzeliście w duszę?~Nie wiem... w tém jedném słowie jakieś
263   3, 4|           dźwięki, na litery kruszę,~I w każdym dźwięku słyszę głos
264   3, 4|            rosą, ~I za ziemię Lechitów w prochy bijcie czołem, ~I
265   3, 4|             nam obrócił.~Miało być tak w kazaniu... Naród więzy zrzucił, ~
266   3, 4|              nie pozwoli,~Aby zbrodnia w kościelnym rozwinięta domu, ~
267   3, 4|                 Bóg! co zabójców rzuca w piekielne ogniska.~ ~STARZEC
268   3, 4|          cessarza. ~A kiedy Bóg zawoła w straszny dzień sądowy, ~
269   3, 4|           księże! milcz, księże!~Myśli w niebo lecącéj twój wzrok
270   3, 4|           mocny.~Jedyną słabość zamknę w sercu tajemniczém, ~Robak
271   3, 4|            tronie, pod tronem, ~Ja się w chwili ofiarnéj jak kadzidło
272   3, 4|            odrodu. ~Lecz dajcie mi się w ręce, zamiast trzymać berło ~
273   3, 4|     zmartwychwstałego... Dajcie mi się w ręce! ~Ani mię duma wstrzyma,
274   3, 4|             zbawienia duszy mojéj! jak w nią wierzę! ~Tak dajcie
275   3, 4|             wierzę! ~Tak dajcie mi się w ręce... ~ ~PREZES~O! głos
276   3, 4|           zapozywam... ~(Słychać szmer w tłumie... podnoszą sztylety...
277   3, 4|             Dajcie mi lampę... sztylet w zabitego łonie... ~Na piersiach
278   3, 4|                  Więc go zakopać tam - w kącie ciemnicy. ~(Dwóch
279   3, 4|             Dwóch ze spiskowych unoszą w kąt trupa, zapalają dwie
280   3, 4|              grosz znajdzie się zawsze w ubogich szkatule... ~Rzuca
281   3, 4|              Grosz dali;~Widać, że się w grabarzy nie chcą pisać
282   3, 4|             PODCHORĄŻY ~Jakże mi nagle w oczach życie moje zbladło! ~
283   3, 4|         wszystkich trumien wieka, ~Czy w każdéj leży człowiek przed
284   3, 4|               do Prezesa)~Starcze, gdy w twoje myśli zaglądam zgrzybiałe,~
285   3, 4|          zgrzybiałe,~Widzę, żeś się ty w inne urodził stolecie, ~
286   3, 4|                  Jako bakałarz szkolny w duszę dzieci siejesz ~Naukę,
287   3, 4|                 Których włosy zbielały w jedną noc bezsenną; ~Więc
288   3, 4|                Idźcie za srebrną głową w noc niewoli czarną - ~We
289   3, 4|               zdrajcy! nie ma! Patrzaj w nasze twarze.~(Wszyscy demaskują
290   3, 4|              pokaże. ~Kordian ma wartę w zamku téj nocy... słyszycie? ~
291   3, 4|           słyszycie? ~Kordian ma wartę w zamku w nocy... ~(Zbliża
292   3, 4|               Kordian ma wartę w zamku w nocy... ~(Zbliża się do
293   3, 4|                  Rozchodzą się wszyscy w milczeniu... Kordian stoi
294   3, 4|             oparty o ołtarz, pogrążony w myślach... Dwaj grabarze
295   3, 4|                 Chodź ze mną - zajrzym w księgi i światu wykażem,~
296   3, 4|           Kordianie!~Ty masz gorączkę, w oczach dziwne obłąkanie... ~ ~
297   3, 4|         płaczących nade mną. - ~Ojciec w grobie - i matka w grobie -
298   3, 4|              Ojciec w grobie - i matka w grobie - krewni w grobie,~
299   3, 4|                matka w grobie - krewni w grobie,~Ona - jak w grobie...
300   3, 4|             krewni w grobie,~Ona - jak w grobie... Więc nikt po mnie!
301   3, 5|            Sala tak nazwana koncertowa w Zamku królewskim oświecona
302   3, 5|           królewskim oświecona lampą - w koło kolumny z marmuru,
303   3, 5|                długi ciemnych pokojów, w końcu błyska słabe światło
304   3, 5|            Przekonaj się! wpatrzaj się w ściany, ~Ściana gadem się
305   3, 5|          gwiazd sioła.~Kosz na głowie, w koszu kwiaty, ~I twarz anioła. ~ ~
306   3, 5|            Naprzód! naprzód z bagnetem w pierś cara! ~(Wchodzi do
307   3, 5|             konferencyjnego. Pokój ten w kształcie wyzłoconego jaja
308   3, 5|          zupełnie księżycem oświecony. W środku stoi trojnog sztucznie
309   3, 5|               Jak gdyby wicher wleciał w komnat szyje. ~Niby szum
310   3, 5|           jeziorze. ~Chwyta łódź moją, w kręgi ogniste... ~Płynę
311   3, 5|         płomienne bagnety~Zleciały się w powietrzu i z ostrzem się
312   3, 5|             zbiegły... ~Jak rybki, gdy w krysztale kruszynę spostrzegły... ~
313   3, 5|                stal szczypią ~I palą. ~W powietrze uderzasz stalą, ~
314   3, 5|       IMAGINACJA~Dwie z malakitu wazy, w nich dwa drzewa rosną ~Zimą
315   3, 5|             wszystko z grobową ciszą, ~W grubiejący pień się wlewa... ~ ~
316   3, 5|            komnaty... ~Tam spi cessarz w łożu białem,~Ten człowiek
317   3, 5|           dzwony - ~ ~IMAGINACJA~Błysk w szybach sali... ~Po trumnach
318   3, 5|              wszedł trup, i stoi cichy w oknie, ~Gromnicą szyby pali. ~
319   3, 5|             zrywa mu płaszcz - a robak w każdém włoknie ~Jak nić
320   3, 5|          wykona, co uchwalą... ~Patrz, w okno bije... rozbija...~ ~
321   3, 5|              strażnik pawi, ~Zaglądają w tamte drzwi, ~Gdzie spi
322   3, 5|              stu tysiąca ludzi... ~Jak w grobie głucho... ~(Słychać
323   3, 5|        sypialnego pokoju z lampą nocną w ręku.~ ~CAR~Słyszałem jakiś
324   3, 5|                nie znam dróg, zabłądzę w gmachu. ~(Chce iść i potyka
325   3, 5|              jakiś leży... ~Z bagnetem w ręku, mundur polskich ma
326   3, 5|            natrącaj mi na myśl brata - w każdym wrogu ~Pokazujesz
327   3, 5|                ci kazał? ~(Szpadą rani w rękę Kordiana, który oczy
328   3, 5|               pochodnią grobową ~Trupy w oknie.~ ~CAR~Przemówił...
329   3, 6|                WARYJATÓW~Widać klatki, w których siedzą łańcuchami
330   3, 6|                  Kordian leży na łóżku w gorączce. Dozorca szpitalu. -
331   3, 6|              po sztuce... ~Pan zapewne w medycznéj ćwiczysz się nauce? ~ ~
332   3, 6|         dowiódł, że ten młody pstro ma w głowie, ~Może dowiedziesz,
333   3, 6|            Niech mię Najświętsza Panna w swéj opiece trzyma! ~ ~DOKTOR~
334   3, 6|       Siedziałem sobie cicho zamknięty w sztylecie. ~ ~KORDIAN~Daj
335   3, 6|               Znam ciebie... ~ ~DOKTOR~W godzinę północną ~Wychodziłem
336   3, 6|               to klony... a inne rosną w liść krzyżyków ~Jak gwoździki
337   3, 6|               pieśni wygrzebał anioł i w niebie zaspiewał. ~Widzisz,
338   3, 6|           DOKTOR~Rozumiem. Hymn anioła w wieszcza się przelewa, ~
339   3, 6|                 Rośnie na mojém oknie, w rycerskiéj przyłbicy, ~Posiane
340   3, 6|         rycerskiéj przyłbicy, ~Posiane w stu miast dawnych ostygłym
341   3, 6|                ludzi, a potém nasienie~W strąkach wielkich zawarte,
342   3, 6|             milijony harmat... Wpadasz w zachwycenie?~Oczy twe poetycznym
343   3, 6|               ginie; ~Ziemia to orzech w chmurnéj zawarty łupinie. ~
344   3, 6|                stwarzał ziemskie ludy.~W pierwszym dniu, stworzył
345   3, 6|               na niéj wyrosły narody. ~W drugim dniu, porozlewał
346   3, 6|                wschodnich ludów wody, ~W trzecim, jak drzewa greckie
347   3, 6|             greckie wyrosły plemiona; ~W czwartym dniu, zaświeciło
348   3, 6|       zaświeciło z gór Sokrata słońce;~W piątym, wzleciały orłów
349   3, 6|         średnich, długa, zachmurzona, ~W szóstym człowieka zlepił
350   3, 6|              cierpienia ludom przynosi w ofierze,~I gromom spadającym
351   3, 6|               nie osoba, jam się dawno w krzyż zamienił.~Ja byłem
352   3, 6|             zamienił.~Ja byłem krzyżem w Chrystusa męce,~Do mnie
353   3, 6|            ręką)~A ty, czemuś tak ręką w niebo wygórował?... ~ ~DRUGI
354   3, 6|                za nic. ~O! złota rybko w kryształowéj bani, ~Tłucz
355   3, 6|               Mały kryształ powietrza, w którym pluszczesz skrzelą, ~
356   3, 6|              Oszalej, będziesz świętym w Stambule. ~ ~KORDIAN~Szatanie!~
357   3, 6|                WIELKI KSIĄŻĘ ~Skoro go w mundur ubierzecie...~Prowadzić
358   3, 7|               jeszcze nie ustawione... W jednéj stronie placu widać
359   3, 7|         bagnety nie drzące, ~Cicho jak w ostatin sąd. ~ ~WIELKI KSIĄŻE ~(
360   3, 7|                równać front!...~ ~CHÓR~W jeden rząd długi, prosty
361   3, 7|              się zwarła. ~Gdybyś o cal w szeregu wykazał pierś cara, ~
362   3, 7|         zrozumie,~Jak modlitwę rozbita w morza głuchym szumie.~(Sześciu
363   3, 7|     trójrzędnego szyku, ~Albo tu zwalę w piasek... i moją ostrogą ~
364   3, 7|                mojéj... Car ciebie sam w grobie pochował! ~Z książęcéj
365   3, 7|              milczy. ~(Uderza kułakiem w pierś Kordiana.)~ ~Słuchaj,
366   3, 7|              Znieść karabiny, ~Ustawić w piramidę, posczepiać za
367   3, 7|                słyszysz? a ciebie? No! w drogę! ~No! ruszaj ! ruszaj !
368   3, 7|            Gotowi z królewskiego zamku w Wisłę skoczyć... ~(z wściekłością)~
369   3, 7|       wściekłością)~Skacz! bo każę cię w lochy Karmelitów wtłoczyć! ~
370   3, 7|              Siada na konia i odjeżdża w koniec placu.)~WIELKI KSIĄŻE ~(
371   3, 7|             Kordiana, Książe bierze go w swoje objęcia.)~ ~WIELKI
372   3, 7|              chodzi po pokoju ze łzami w oczach. ~ ~GRZEGORZ~(do
373   3, 7|                Bóg powiedział: Dziecko w więzy okuj?~Nie ma Boga,
374   3, 7|             lwiéj paszczy, i z lochu, ~W którym byś uwiądł na kształt
375   3, 7|              Jakiś głos tęskny, słyszę w duszy echu; ~Pamiątek woła...
376   3, 7|              pomogą duszy jak pacierze~W ustach przechodnia... I
377   3, 7|              Różnie pocięty... dzisiaj w tym ogrodzie ~Zasadzę różę
378   3, 7|                imieniem... by zakwitła w chłodzie ~Posępna, blada... ~ ~
379   3, 7|          odchodzi.)~Spłyńcie się teraz w jednéj myślnéj chmurze ~
380   3, 7|                zwierciadeł, ~Wróci się w łono Boga, niepodobny ~Do
381   3, 7|            trzech liter cara; ~Niechaj w te słowo wsięknie miłość,
382   3, 7|              wiara, ~I cały język ludu w te litery, ~Nie będę z niemi! -
383   3, 7|                Niech szubienic drzewa ~W ogrodach miejskich rosną
384   3, 7|                jak szpalery,~Niech się w ogrody takie tłum wylewa, ~
385   3, 7|             nienawistny; ~Niech nianki w ogród szubienic bezlistny~
386   3, 7|           białego czoła?... ~Pamiętam, w lesie oko miesięczne świeciło, ~
387   3, 7|             napisać każę twoje słowa, ~W życiu je stary Grzegorz
388   3, 7|           przechowa; ~Każę je dzieciom w grobie położyć - koło mnie, ~
389   3, 7|                    Śmieje się ze łzami w oczach.)~O! panie! panie!
390   3, 7|                 że jak człowiek tonący w rozbiciu, ~Chwytam się każdéj
391   3, 7|              dzieckiem, po łąkach, lub w borze, ~Głos matki wołać
392   3, 7|          pośród ciemnych murów, gdzieś w cichym klasztorze, ~Róża
393   3, 7|               moja zakwitnie... Ksiądz w czarnym habicie ~Pacierze
394   3, 7|              ma kolana. Kordian bierze w obie ręce jego siwą głowę
395   3, 7|           Kordianem.)~ ~SCENA IX~Pokój w zamku królewskim.~ ~CAR~(
396   3, 7|              Dymami siarki, prochu, aż w dymie uduszę... ~(Patrzy
397   3, 7|               spostrzegam brudny? ~Tam w końcu; pająk sidła zastawuje
398   3, 7|              igła ~Na północ obrócona, w Sybir patrzy mroźny. ~Z
399   3, 7|               ziemi kazałem spłomienić w kryształy ~I kryształowe
400   3, 7|          miesięczny! ~Czy ci nie zimno w łożu kryształowém cara? ~
401   3, 7|                poczwara, ~Lecz wkrótce w petersburskiéj każę ulać ~
402   3, 7|           Książę chodzi po sali, widać w nim burzę wściekłości...
403   3, 7|           kominka porcelanę i rozciska w dłoni...)~WIELKI KSIĄŻE ~
404   3, 7|               Nie chce mi się zaglądać w brudy twego serca; ~Wolałbym
405   3, 7|           przypomną, żem ja winien żyć w koronie,~A ty w stajni,
406   3, 7|             winien żyć w koronie,~A ty w stajni, w kazernie musztrować
407   3, 7|                koronie,~A ty w stajni, w kazernie musztrować szeregi...~ ~
408   3, 7|            wziąść, bracie, ~Boś ty się w purpurowej urodził komnacie, ~
409   3, 7|         zostało z plonu? ~Czy śmiałbyś w oczy matki spojrzeć okiem
410   3, 7|             niechaj katy ~Pocałują cię w czoło czerwoném żelazem... ~
411   3, 7|           pokłon niemy - i odszedł - a w miesiąc ~Pod gwardią zatopione
412   3, 7|              mogłaby się kochać sercem w białéj róży,~I bronić się
413   3, 7|                 i trzyma oczy wlepione w ściany.)~Na nią ręka Boża ~
414   3, 7|              Ona... widzę ją... ~ ~CAR~W dzień pewny ~Przed dóm Angielki,
415   3, 7|             lokaje na bal do królewny.~W lekkich szatach, niemyślna
416   3, 7|             kobieta,~Przyjeżdża, wiodą w zamek - w nieznane komnaty.~
417   3, 7|            Przyjeżdża, wiodą w zamek - w nieznane komnaty.~Pyta,
418   3, 7|             krzyże, tytuł grafa,~Najął w mieście część domu i zapłacił
419   3, 7|           weszła wielka szafa;~Co było w szafie? nie wiem - odźwiernego
420   3, 7|           odźwiernego córy~Myślały, że w niej szaty wieszano dziewicze.~
421   3, 7|                wszystkie zmysły bije; ~W szafie szkielet człowieka
422   3, 7|                ci muszę te słowa nazad w gardło wdławić! ~Połknąłeś
423   3, 7|                  Pomogę mieczem... Ona w sercu? wydrę serce! ~Ona
424   3, 7|               sercu? wydrę serce! ~Ona w mózgu? więc z mózgiem na
425   3, 7|               gdzie brat? gdzie car? - w szafie!~Cha! cha!!! Cara
426   3, 7|          zamknąłem jak miecz kata goły~W pochwę zgnilizny... Cha!
427   3, 7|            rdza toczy!~Niech lud czuje w powietrzu! A co? drżysz,
428   3, 7|                jak tygrys... wiesz, że w téj komnacie~Jesteś sam
429   3, 7|               ze mną... A co? patrz mi w oczy!...~(Car spogląda w
430   3, 7|               w oczy!...~(Car spogląda w oczy brata... i patrzą długo
431   3, 7|                nie żył... ~Zamyślony - w zmarszczone czoło się uderzył; ~
432   3, 7|                  Weź mego konia, zabij w galop - a leć ptakiem... ~
433   3, 8|                broń do oka... ~ ~KRZYK W TŁUMIE ~Stój, Adiutant jedzie!..~ ~
434   3, 8|             nie widzi... rękę podniósł w górę. ~ ~KONIEC CZĘŚCI PIERWSZÉJ~