Akt, Scena

 1   1   |        nieznacznie; ~I wieki mrą nad tobą zasypując pyłem ~Umarłych
 2   1   |  Filozofy - głęboko myśleli, ~Aż nad ciemną przepaścią zawiśli, ~
 3   1   |          z ministerialnéj ławy, ~Nad rozlewem żyźniącym krwi
 4   1   |          zdrajca! ~A gdy zabrzmi nad miastem dział huk, ~On rycerzy
 5   1   |        łez wylali... ~Zmiłuj się nad niemi, Panie! ~A Bóg rzekł:
 6 Pro   |          go nie dręczy. ~Rozwieś nad nim kotarę z rąbka niebios
 7   1, 1|          Przed walką byłem nieco nad zwyczaj ponury.-~Jak dziś
 8   1, 1|        miasta widać było mury;~I nad głowami niebo czyste, bez
 9   1, 1|       bardzo jasne, grało w oku,~Nad katafalkiem niby od gromnic
10   1, 1|         kiedy się Moskal pastwił nad żołnierzem, ~Pan Kazimierz
11   1, 2|       powie nikomu?~I przepłynie nad światem... Z gromem myśli
12   1, 2|      myśli złożę, ~Niechaj płyną nad światem zimne i bez głosu... ~(
13   1, 2|     nudne serce moje...~Czekam - nad otchłaniami niebieskiemi
14   1, 2| dwustronném obliczem, ~Jak niebo nad głowami i odbite w wodzie... ~
15   2, 1|         na białéj kredowéj skale nad morzem, czyta Szekspira -
16   2, 1|       mię kochasz... ~ ~WIOLETTA~Nad życie! Wszak lorda i Boga ~
17   2, 1|          mówiła, ~Żeś mi droższy nad życie; wiszę u twéj szaty ~
18   2, 1|           Serce twoje przekładam nad wszelki dar złoty. ~ ~WIOLETTA~
19   2, 1|         Ach! pod stopami niebo i nad głową ~Niebo... Zamknięty
20   2, 1|       Stąd czarne skrzydła myśli nad światem razwinę. ~Ciszéj!
21   2, 1|   rozciekło,~I przepełniło serca nad brzegi,~I popłynęło rzeką
22   2, 1|         lawin śniegi,~Zawieszone nad siołem,~Zatrzymać ręką lub
23   2, 1|        zamachem, ~Rzucać gwiazdy nad świata zbudowanym gmachem, ~
24   3, 3|   księciem, ~I tylko widać starą nad dzieckiem kobiétę, ~Ciałem
25   3, 4|         Myśl wydobyć głośniejszą nad młodzieńcze wrzawy,~Myśl
26   3, 4|          Zabijające oko trzymała nad nami;~Osądziła nas wartych
27   3, 4|         I rzec: o Boże, racz się nad grzesznym zmiłować!... ~
28   3, 4|         Ciebie młodzieńczy zapał nad przepaścią trzyma. ~Patrz,
29   3, 7|          Jako ptaszek przelecisz nad las bagnetowy,~To kule cię
30   3, 7|          ujrzy, jak mój żołnierz nad Moskale lotny... ~Patrz!
31   3, 7|  powiedział grzechu! ~Zlituj się nad nim, Boże! Wielki Boże! ~ ~
32   3, 7|     Widzi pan... Człowiek siebie nad brata miłuje,~Gdy Bóg karał
33   3, 7|        Dziécie śmiechem odpowié, nad kwiecistą strugą... ~A pośród
34   3, 7|        czarnym habicie ~Pacierze nad nią zmówi... Więc róża -
35   3, 7|      rodu,~A który naród dłuższy nad łoża okucie, ~Kryształu
36   3, 7|         widzę, że wina przelałeś nad brzegi, ~Co, tyś mi tron
37   3, 7|    komnacie, ~Sto dział grzmiało nad twoją złocistą kołyską ~
38   3, 8|          Z LUDU~Patrz! teraz kat nad głową łamie lśniącą szpadę.~ ~