Akt, Scena

 1   1, 1|            KORDIAN~Chodź tutaj, mój stary...~Nudzę się... ~ ~
 2   1, 1|     dobry kraju?~Więc zapytał: "Mój kochanku,~Jak masz imię?" ~"
 3   1, 1|           GRZEGORZ~A gdzie tam, mój panie!~ ~KORDIAN~Więc żyje! ~ ~
 4   1, 2|        ku ziemi.)~Czemu się pan mój schyla?~ ~KORDIAN~Odmiatam
 5   1, 2|     jesienném niebie; ~Będziesz mój cień natrętny odpędzać od
 6   1, 2|   przyszłość płynął... ~O! duch mój chce się wyrwać! już pióra
 7   1, 3|        to nie z mojéj winy!... ~Mój aniele! mój Aniele!~Kwiat
 8   1, 3|     mojéj winy!... ~Mój aniele! mój Aniele!~Kwiat ci niegdyś
 9   2, 1|       krzesła.)~ ~DOZORCA~Panie mój! pens za krzesło!... ~(Kordian
10   2, 1|      nie przyjmuje reszty.)~Pan mój jak lord płaci,~A jak lord
11   2, 1|            KORDIAN~Mnie zaś koń mój czeka. ~ ~WIOLETTA~Jedź
12   2, 1|   kochanka po drodze... ~Daléj, mój koniu! leć, gdzie zechcesz!
13   2, 1|  Golijatów rozumu obbala... ~No mój synu, idź z Bogiem, a niechaj
14   3, 1|    PIERWSZY MŁODZIENIEC ~Zgoda, mój purysto.~Lecz patrzaj, pióra,
15   3, 1|   zemsty prawidła. ~Prawidła... Mój kalambur upadł - o! lud
16   3, 4|     chcę, sto ran zadam; ~Wzrok mój przytępiał długim wiekiem,
17   3, 5|     Palca twego nie widzę, lecz mój wzrok upada ~Tam, gdzie
18   3, 5|       Czułem, co niegdyś ojciec mój, lecz czułem dłużéj. ~Czyż
19   3, 5|   twarzy... ~O! to brat... brat mój pewnie...~(Woła.)~ ~Straży!
20   3, 6|         niż twój, doktorze, niż mój nawet. ~ ~DOKTOR~Nawet?~ ~
21   3, 6|      KORDIAN~Ktoś ty jest? brat mój? krewny? ~ ~DOKTOR~Jestem
22   3, 7|       na końskim ogonie, ~A koń mój najsilniejszy zerwie z karku
23   3, 7|     przeskoczy! ~Car ujrzy, jak mój żołnierz nad Moskale lotny... ~
24   3, 7|          WIELKI KSIĄŻE ~Cóż ci, mój druhu? No! no! chwat młodzieniec! ~
25   3, 7|    młodzieniec! ~Nieprawda, koń mój żartki? skacze jak szaleniec? ~
26   3, 7|        mdłego kwiatu... ~Teraz, mój synu, przed wieczności drogą ~
27   3, 7|       ziemi ukarze!~Oj, paniczu mój drogi, na cóż tobie było ~
28   3, 7| Kordianem...~ ~GRZEGORZ~Paniczu mój drogi,~Nie wydzieraj, coś
29   3, 7|      już oswoił ~Z tą myślą, że mój malec, choć nędzarz, ubogi, ~
30   3, 7|        kwiatek ~Kordianek mały! mój Kordianek! mój bławatek!... ~(
31   3, 7|  Kordianek mały! mój Kordianek! mój bławatek!... ~(Śmieje się
32   3, 7|   głosem.)~KORDIAN~Bądź zdrów - mój wierny - ojcze... ~(Odchodzi.)~
33   3, 7| kryształowe. ~Któż to?. .. Brat mój ! ~(Książe Konstanty wbiega
34   3, 7|        powietrzu! A co? drżysz, mój bracie?~Wiesz, żem silny
35   3, 7|        ściskając dłoń wściekle)~Mój brat... już Polakiem. ~ ~ ~