Akt, Scena

 1   1   |    Miecze na wrogach połamie, ~A potém wroga myślą zabije, ~Bo
 2   1, 1|       sercem wsączył... ~Myśli - potém nagle obraca się do Grzegorza... ~
 3   1, 1|       Nic dobrego! nic dobrego!"~Potém hożą twarz pogładził, ~Dał
 4   1, 1|      głupie powieści. ~(Myśli... potém nagle do Grzegorza.)~Idź
 5   1, 1|          za wszystkich cierpiał, potém z głowy ~Dobył myśli - zawołał
 6   1, 1|          kształt szabli ścisnął,~Potém ociężał na niéj, bezwładny
 7   1, 1|     pokłon oddaje - gdy mija... ~Potém mędrkowie prostsze wytkną
 8   1, 2|           chwila jedna, ciemno - potém jasność błyśnie. ~Lecz jeśli
 9   1, 2|    chwilą boleści rozpryśnie? ~A potém ciemność... potém nawet
10   1, 2| rozpryśnie? ~A potém ciemność... potém nawet ciemność ginie, ~Nic -
11   1, 3|      wytłoczy?:.. ~(Zamyśla się, potém bierze sztambuch i przewraca.)~
12   2, 1|    kopytami srebrną bijąc rosę. ~Potém w najbliższém mieście każę
13   2, 1|         uczt wyprawię cztery; ~A potém, jako czynią modne bohatery, ~
14   2, 1|    obalać?~Mogęż zruszyć lawiny? potém lawin śniegi,~Zawieszone
15   2, 1|        chwili - zrazu spokojnie, potém z zapałem...)~Uczucia po
16   2, 1|          się ogniem rozjaśni... ~Potém piękny, jak duch baśni, ~
17   3, 4|     króla, króla z trupią głową.~Potém spod niego kradła dziedzinę
18   3, 4|     mędrsza niż głos Danijela.~A potém kraj nasz wolny! potém jasność
19   3, 4|         A potém kraj nasz wolny! potém jasność dniowa!~Polska się
20   3, 4|      krzykiem o niebo uderzą, ~A potém długą ciemność niewoli przemierzą, ~
21   3, 4|           na kraj patrzę mrący, ~Potém nieście przed sobą godło -
22   3, 4|      zabił i rozdarł na ćwierci,~Potém kawały spadłe z gilotyny
23   3, 4|          robi znak umywania rąk, potém mówi z wolna i poważnie.)~
24   3, 4|         Prezes pieniądz kładzie, potém spiskowi kolejno ~rzucają
25   3, 4|          dokoła, zamyśla się - i potém wznosząc głowę mówi zwolna.)~ ~
26   3, 4|         milczących spiskowych... potém macha ręką i mówi...)~Precz,
27   3, 4|       rószczki topoli,~I różę... Potém spadnie łez rzęsistych rosa, ~
28   3, 6|         Jak myśli milijonów... a potém kwiat śliczny, ~Czerwony
29   3, 6|       Czerwony jak krew ludzi, a potém nasienie~W strąkach wielkich
30   3, 7|        panie!~(Pada na ziemię... Potém zrywa się i wybiega spiesznie
31   3, 7| greckiego cesarza nazwisko;~Lecz potém matka twoja, żona Pawła
32   3, 7|           i całun żałobny?... ~A potém myłeś usta całą wodą Newy. ~
33   3, 7|        Car bierze szpadę jego... potém podpisuje ułaskawienie Kordiana
34   3, 7|    schyla głowę - bierze szpadę, potém dzwoni gwałtownie. Adiutant