Akt, Scena

 1   1, 1|         na wiejskim dziedzińcu, GRZEGORZ, stary sługa, nieco opodal
 2   1, 1|   porzuć strzelbę czyścić... ~ ~GRZEGORZ~Jużem skończył. ~Co mi panicz
 3   1, 1|        stary...~Nudzę się... ~ ~GRZEGORZ~Nie nowina; cóż ja pocznę
 4   1, 1|    śpiéwa?... ~(Kordian milczy; Grzegorz mówi następującą bajkę).~
 5   1, 1|       cha! przednia powieść. ~ ~GRZEGORZ~A widzi pan, widzi,~Jak
 6   1, 1|      Jaka? pawiedz mi, stary.~ ~GRZEGORZ~A któż jéj wyszuka? ~Dość,
 7   1, 1| powiadam. ~ ~KORDIAN~Wierzę. ~ ~GRZEGORZ~Trzeba wiary.~Bo widzi panicz,
 8   1, 1|      KORDIAN~Mów! mów, stary.~ ~GRZEGORZ~(Kręcąc wąsa)~Daj go tam
 9   1, 1|        KORDIAN~Cóż daléj?... ~ ~GRZEGORZ~A wstydźże się pan pytać,
10   1, 1|     wybierze, ~Dasz mi znać. ~ ~GRZEGORZ~Panicz może dziś nie dospał
11   1, 1|          KORDIAN~Cóż, umarł? ~ ~GRZEGORZ~A gdzie tam, mój panie!~ ~
12   1, 1|           KORDIAN~Więc żyje! ~ ~GRZEGORZ~Oj nie żyje! Gdy nas Rossyjanie ~
13   1, 1|          KORDIAN~A Kazimierz?~ ~GRZEGORZ~Zginął... ~ ~KORDIAN~Grzegorzu,
14   1, 1|   pomnisz zmarłego nazwiska? ~ ~GRZEGORZ~Nie wiem: on pod imieniem
15   1, 2|   zsiadają z koni, przy których GRZEGORZ zostaje, i wchodzą do alei...
16   1, 3|        pokojowa wchodzi.)~Gdzie Grzegorz?~ ~PANNA~Nie wiem, pani,
17   1, 3|   Szukaj go! niech bieży!... ~ ~GRZEGORZ~(wchodząc)~Nieszczęście!
18   3, 7|       gada z Księdzem zakonnym. GRZEGORZ. stary sługa, chodzi po
19   3, 7|    pokoju ze łzami w oczach. ~ ~GRZEGORZ~(do siebie)~Ten ksiądz już
20   3, 7|  Grzegorzu, módl się za mnie. ~(Grzegorz jak skarcone dziecko pada
21   3, 7|           Tak wam płacono... ~ ~GRZEGORZ~Panie! nie mogę skończyć
22   3, 7|       Nie wspominaj mi o tém.~ ~GRZEGORZ~Szatańską pieczątką~Pan
23   3, 7|        słowa, ~W życiu je stary Grzegorz na piersi przechowa; ~Każę
24   3, 7|   KORDIAN~Czy ty masz dzieci?~ ~GRZEGORZ~Oh! mam syna...~ ~KORDIAN~
25   3, 7|           KORDIAN~Czy żonaty? ~(Grzegorz daje znak głową, że tak.)~
26   3, 7|    imieniem mojém, Kordian...~ ~GRZEGORZ~Panie,~Będę płakał, wołając
27   3, 7|      Nie nazywaj Kordianem...~ ~GRZEGORZ~Paniczu mój drogi,~Nie wydzieraj,
28   3, 7|     OFICER~Na rozstrzelanie...~(Grzegorz pada ma kolana. Kordian
29   3, 7|           ojcze... ~(Odchodzi.)~GRZEGORZ~(wyciągając ręce)~Panie!