Akt, Scena

 1 Mot   |   liściu serce nie ożyje,~Lecz od zepsucia wiecznie się zachowa,~
 2   1   |        Któremu zbielały włosy ~Od strachu, gdy grom z obłoku... ~
 3   1   |     naturą nazwisko, ~Nazwijmy od słowa ludu, ~Kmieciów, czyli
 4   1   |     niewidzialność blednieje, ~Od okularów rozsądku...~I dąć
 5   1   |    pozostałą ~Na Omfalii igle,~Od krwią wilgotnych Herkulesa
 6   1, 1|        po trawie chrzęszczącéj od szronu, ~I obracają głowy
 7   1, 1|       sam, jak drzewo zwarzone od kiści, ~Sto we mnie żądz,
 8   1, 1|   Błąkałem się ja długo z dala od ojczyzny,~I tak mi było
 9   1, 1| ojczyzny,~I tak mi było ciężko od tęsknego żalu,~Że żołnierze
10   1, 1|      oku,~Nad katafalkiem niby od gromnic płomyki... ~Lecz
11   1, 1|      zagrzmiało, oczy zgubiłem od blasku.~A kiedym wzrok odpytał,
12   1, 1|   prawéj strony - nie, z lewéj od serca -~Stał przy mnie żołnierz
13   1, 2|     mój cień natrętny odpędzać od siebie. ~(po chwili)~Bóg,
14   2, 1|      stepy, ~Uciekam tu opodal od wrącego gminu; ~Lud woli
15   2, 1|        I przerwały się nagle - od świata ucieka. ~Chciałbym
16   2, 1|  Prawdziwie małpi talent wziął od urodzenia, ~I Punsza bohatera
17   2, 1| otchłani półowie ~Mało większe od żuków... a tam - na pół
18   2, 1|     Stąd go nie większym widać od człowieka głowy. ~A owi,
19   2, 1|         Łupinę tylko, mniejszą od węzła kotwicy... ~A szum
20   2, 1|       zbudowałeś górę,~Większą od góry, którą Bóg postawił.~
21   3, 1|        Maciejowicami ogłuchłem od kuli,~I przyznam się, że
22   3, 2|     głęboka... Prymas odchodzi od ołtarza i intonuje psalm "
23   3, 4|        i kościoł wykadzić ~Jak od dżumy tureckiéj i drzwi
24   3, 4|  Schowaj je, spal, bądź wolnym od przyrzeczeń słowa. ~ ~KORDIAN~
25   3, 5|   płocha, powiewna, ~Odleciała od ściany dziewica; ~Może jakaś
26   3, 5|    Idźmy! nie mogę oczu odpiąć od korony. ~ ~IMAGINACJA~Patrz
27   3, 6|      Choć śmiercią wyswobodzić od tego człowieka... ~(Pokazuje
28   3, 7|      do siebie)~Ten ksiądz już od godziny dręczy mego pana,~