Akt, Scena

 1   1   |       konstellacji raka~Odłamać oczy i nogi, ~Dodać kogucie ostrogi, ~
 2   1, 1|     pacierz złego: ~"Patrz mi w oczy", rzekł do żaka, ~"Nic dobrego!
 3   1, 1|     dworem,~Powkładali szkła na oczy... ~Owoż król ten posiadł
 4   1, 1|   piasku.~Sto dział zagrzmiało, oczy zgubiłem od blasku.~A kiedym
 5   1, 1| posiniał cały na kształt trupa,~Oczy wybiegły, szyja związana
 6   1, 2|      Kordiana? ~(Kordian wznosi oczy na twarz Laury i odwraca
 7   1, 2|      się pomnoży, ~Bóg aniołowi oczy na przyszłość otworzy, ~
 8   1, 2|     niczém?... ~Śmierć patrzy w oczy moje dwustronném obliczem, ~
 9   1, 3|        wieków? Boże! jeśli jego oczy ~Przywykną do ciemności
10   2, 1| odkwitnę. ~Patrz na mnie! Twoje oczy jasne, skrzące, czarne,~
11   2, 1|    morze.~Silniéj wzrok napnę - oczy rozedrę, otworzę, ~Chciałbym
12   3, 4|       lecz sumnienie ~Ma bystre oczy, widzę, że światło zagasło. ~
13   3, 4|       powiadam: czekajcie! Moje oczy stare~Widziały wielkich
14   3, 5|            STRACH~Lecz patrz na oczy! nieruchome oczy!~Gdzie
15   3, 5|       patrz na oczy! nieruchome oczy!~Gdzie się obrócisz, patrzą
16   3, 5|      Jezus Maryja!!!~(Przeciéra oczy.)~Sen zniknął... Naprzód!
17   3, 5|       rogi wytrysły mu z czoła,~Oczy jak żar - bez powiek...~
18   3, 5|     rani w rękę Kordiana, który oczy otwiera.)~KORDIAN~(z obłąkaniem)~
19   3, 6|          Wpadasz w zachwycenie?~Oczy twe poetycznym zapłonęły
20   3, 7|     zatrzymał się... tam obraca oczy, ~Do ludu... tam lud stoi
21   3, 7|        z plonu? ~Czy śmiałbyś w oczy matki spojrzeć okiem cara? ~
22   3, 7|         Książę siada - i trzyma oczy wlepione w ściany.)~Na nią
23   3, 7|         mną... A co? patrz mi w oczy!...~(Car spogląda w oczy
24   3, 7|        oczy!...~(Car spogląda w oczy brata... i patrzą długo
25   3, 7|     Konstanty pierwszy spuszcza oczy... i oddala się... chodzi
26   3, 8|   PIERWSZY Z LUDU~Chcą zawiązać oczy - ~Nie pozwolił... ~ ~DRUGI