Akt, Scena

 1   1   | Godzinnik z hostij, co dławi,~Po nim żądło Lewiatana~Przez wieki
 2   1   |       rzucać z nieba;~Będą przed nim giąć kolana, ~Jest to stara
 3   1   |  Spieszmy nowe tworzyć brzemię, ~Nim jutrznia błyśnie ponura; ~
 4   1   |        jutrznia błyśnie ponura; ~Nim się żywioły ochłodzą, ~Rzucić
 5 Pro   |         nie dręczy. ~Rozwieś nad nim kotarę z rąbka niebios tęczy, ~
 6   1, 1|         zwija, ~Mech rośnie, pod nim dzieci w piasku sadzą kwiaty; ~
 7   1, 3|      było kwiatów tak wiele, ~Że nim zwiędły, brałaś nowe. ~Dlaczegoż
 8   2, 1|  publiczna. Kordian na koniu, za nim Wioletta, przelatują czwałem -
 9   2, 1|    ożyłem, ~I czuję życie! ~Lecz nim myślą olbrzymią rozpłonę, ~
10   3, 1|     Zgodziłby się mały! ~Wszak o nim historyja świat obiegła
11   3, 4|            A cień przeszłości ku nim wyciąga ramiona; ~Te gwiazdy
12   3, 4|         Wiele potrzeba zabojstw, nim się kraj odzyska? ~ ~GŁOS
13   3, 4|              Rzuca pieniądz - za nim Prezes pieniądz kładzie,
14   3, 4|    wołanie. ~(Wybiega. Prezes za nim wyciąga ręce.)~ ~PREZES~
15   3, 4|          Kordianie!~(Wychodzi za nim.)~ ~
16   3, 5|         ze złota urobiony - a na nim leży carska korona.)~ ~OBIE
17   3, 6|    podejmuje dukat i zapala przy nim cygaro - potem go oddaje
18   3, 7|         siadaj na koń... i leć z nim do diabła. ~Ty milczysz...
19   3, 7|         grzechu! ~Zlituj się nad nim, Boże! Wielki Boże! ~ ~KORDIAN~
20   3, 7|          Wielki Boże! ~ ~KORDIAN~Nim zimne ciało do grobowca
21   3, 7|          na wyroku śmierci, przy nim stoję. ~ ~WIELKI KSIĄŻE ~
22   3, 7|          chodzi po sali, widać w nim burzę wściekłości... bierze
23   3, 7|         Kordiana głowy ~Spadnie, nim ty dojedziesz.-~(Adiutant
24   3, 8|      chłopskiego pługa, ~Pług po nim orać będzie... ~ ~PIERWSZY