Akt, Scena

 1   1, 2|                LAURA~Gdzież gwiazda Kordiana? ~(Kordian wznosi oczy na
 2   1, 3|       Rysunek siostry mojéj. - Ach! Kordiana napis;~Spojrzałam mimowolnie,
 3   1, 3|          odczytać... ~(Czyta wiersz Kordiana.)~O! przypłynę ja kiedyś
 4   2, 1|     odmykając drzwi dla wchodzącego Kordiana, krzyczy głośno:~ ~SZWAJCAR~
 5   3, 5|             i potyka się o leżącego Kordiana.)~Cóż to? co to się znaczy...
 6   3, 5|         kazał? ~(Szpadą rani w rękę Kordiana, który oczy otwiera.)~KORDIAN~(
 7   3, 5|          żołnierze. Car pokazuje na Kordiana.)~Jeśli nie zwaryjował ten
 8   3, 6|            Lawatera. ~(wskazując na Kordiana)~Ot - ta...~ ~DOZORCA~Wzrok
 9   3, 6|       młodzieńcem. ~(Siada na łóżku Kordiana.)~ ~KORDIAN~Ktoś ty jest?
10   3, 6|      kielich goryczy. ~ ~DOKTOR~(do Kordiana)~Widzisz, on się poświęcił
11   3, 6|           żołnierzami i wskazuje na Kordiana.)~ ~WIELKI KSIĄŻĘ ~Wziąść
12   3, 7|    żołnierzy przyprowadzają bladego Kordiana. Stawią go przed Carem...
13   3, 7| wściekłością.)~ ~WIELKI KSIĄŻE ~(do Kordiana, pieniąc się)~Ha! psie polski!
14   3, 7|             Uderza kułakiem w pierś Kordiana.)~ ~Słuchaj, do twego ciała
15   3, 7|      przyprowadzają chwiejącego się Kordiana, Książe bierze go w swoje
16   3, 7|              niech wyparska. - ~(do Kordiana)~Ręczę za twoje życie...
17   3, 7|             łóżka... ~(Odprowadzają Kordiana.)~CAR~(do jenerałów tak,
18   3, 7|      błogosławi... i mówi podnosząc Kordiana.)~KSIĄDZ~Synu! powstań z
19   3, 7|             szczerze,~Chcesz ocalić Kordiana? ~ ~WIELKI KSIĄŻE ~Chcę!
20   3, 7|        potém podpisuje ułaskawienie Kordiana i zatknąwszy je na koniec
21   3, 7|           to... Biada! jeśli włos z Kordiana głowy ~Spadnie, nim ty dojedziesz.-~(
22   3, 8|          PLAC MARSOWY~(Z dala widać Kordiana przed plutonem żołnierzy.