Akt, Scena

 1   1   |   Filozofy - głęboko myśleli, ~Aż nad ciemną przepaścią zawiśli, ~
 2   1   |        planów trupy,~Czekając, aż kur zapieje. ~Rzucić w kocioł
 3 Pro   |    świtem~Urodzonych nadziei - aż przejdą przed wami,~Pozdrowieni
 4   1, 1|     wskazał po nieba błękicie;~Aż tu patrz... niech kto ze
 5   1, 1|        A kiedym wzrok odpytał, aż tu mameluki~Krzywemi nas
 6   1, 2|        na przyszłość otworzy, ~Aż przestanie zaglądać w ciemną
 7   1, 2|      porywają chyże, ~I kręcą, aż zmęczona, posępna, pobladła, ~
 8   1, 3|       krokiem się nie ruszą...~Aż powiész: "Natrętny duchu!~
 9   2, 1|    dzisiaj wzrok ojców surowy ~Aż tu, do włoskiej willi, ściga
10   2, 1|      popłynęła ze mną ~Wyżej - aż w niebo... nie czułbym,
11   2, 1|  progach... ~Nic - nic - nic - aż w powietrza błękicie ~Skąpałem
12   3, 1|     wygłodził, ~Że, jak mówią, aż własne obaczył kolana, ~
13   3, 1| chciało się zmoczyć; ~Czeka... Aż tu przechodzi drogą pozytywek, ~
14   3, 3|      za krzyk, waszmości czoło aż pobladło. ~ ~STOJĄCY NA
15   3, 5|      iskry się sypią. ~Czekaj, aż się ul cały płomyków wyroi... ~ ~
16   3, 5|          IMAGINACJA~Z kościoła aż do zamku orszak zmarłych
17   3, 7|   nicują na złą stronę cnoty, ~Aż świat, jak obraz z przewrotnych
18   3, 7|         Dymami siarki, prochu, aż w dymie uduszę... ~(Patrzy
19   3, 7|     rzucę przekleństwo, ~Które aż Bóg usłyszy... ~ ~CAR~To
20   3, 7|       Wybuchnęły jak piorun... aż grunt musiał przesiąc ~Krwią
21   3, 7|       milcz! milcz!~ ~CAR~Nie! aż cię połamię ~Słowami knutowymi...
22   3, 7|  połamię ~Słowami knutowymi... aż czoło wypiekę ~Do mózgu