Akt, Scena

 1   1   |       szatanów spada.) ~Spadł z nieba deszcz szatanów, niech ziemię
 2   1   |        Biednym ludziom rzucać z nieba;~Będą przed nim giąć kolana, ~
 3 Pro   |      zgniły,~Wszystkich obwieję nieba polskiego błękitem,~Wszystkich
 4   1, 1|    niebo w sobie czuje,~I myśli nieba błękitem.~Ta cicha jesień,
 5   1, 1|         pobladłe, ~Jakby pytały nieba: Gdzie kwiaty opadłe? ~Gdzie
 6   1, 1|         nie Karpaty, ~I gdyby z nieba można zetrzeć wszystkie
 7   1, 1|    spojrzałem, gdzie wskazał po nieba błękicie;~Aż tu patrz...
 8   1, 1|     samotny szybuje po błękicie nieba,~Ostatni, z licznych, szczęsnych
 9   1, 2|     uśmiechem)~W któréj stronie nieba?~ ~KORDIAN~O! nie wiem!
10   1, 2|        niebo)~Ciemny się błękit nieba wyświeca za mgłami, ~Ach
11   1, 2|        zapalonych leci w błękit nieba... ~(Opuszcza ręce i z rozpaczą:)~
12   1, 2|        Światła nocy błyskają na nieba szafirze, ~Myśl zbłąkana
13   2, 1|        Kręgami się rozpłynie na nieba błękity, ~I gwiazdy w nieznajomą
14   2, 1|       czoło koronę, ~W błękicie nieba sfer, ciało roztopię tak, ~
15   3, 4|     wieży bije jedynastą.)~To z nieba wołanie. ~(Wybiega. Prezes
16   3, 5|   czarne okna; żadnéj gwiazdy z nieba, - ~Tam wiedzie - droga
17   3, 6|         tak... inaczéj... idź z nieba na ziemię. ~ ~DOKTOR~Rozumiem.
18   3, 6|       DRUGI WARYJAT~Ciszéj mów! nieba sufit lazurowy~Trzymając
19   3, 6|        głowy;~Lecz ja stoję pod nieba nachylonym stropem,~Znużony,
20   3, 6| codzienny,~Zasłaniam ludy przed nieba potopem... ~Spijcie, ludzie!