Akt, Scena

 1 Mot   |          Godzina wybije,~Kiedy myśl słowa tajemną odgadnie,~
 2   1   |        wroga myślą zabije, ~Bo myśl jego ogniste ma ramię, ~
 3   1, 1|  powietrze, pożeram wrażenia. ~Myśl Boga z tworów wyczytuję
 4   1, 1|     drzewa !~Zwiędły - opadły.~Myśl śmierci z przyrodzenia w
 5   1, 1|     Niech w tłumie myśli, jaką myśl wielką zapali...~Boże! zdejm
 6   1, 1|      duszy wyprorokuj...~Jedną myśl wielką roznieć, niechaj
 7   1, 1|   jeszcze widać było konia, ~I myśl przy koniu starca krwawego
 8   1, 2|     gnana wiatrem; a w chmurze myśl gromu~Omdlała zimnem, iskry
 9   1, 2|   błyskają na nieba szafirze, ~Myśl zbłąkana w błękity niebieskie
10   2, 1|         nie patrzę dłużéj, ~Bo myśl skręcona głową w otchłań
11   2, 1|      twojemi.~(Wstaje.)~Próżno myśl genijuszu świat cały pozłaca, ~
12   2, 1|    natchnie lud;~I w serca jak myśl uderzy, ~Jak Boga cud...~ ~
13   3, 4|   Wstrzymać ich na Boga!~Niech myśl młodych, ciemnicy nie przestąpi
14   3, 4|   ogniu, gdyby z ich płomienia~Myśl wydobyć głośniejszą nad
15   3, 4|        nad młodzieńcze wrzawy,~Myśl łamiącą sztylety. ~ ~KSIĄDZ ~
16   3, 4|      zapału.)~PREZES~Piekielna myśl złoconym obrazom przygania, ~
17   3, 5|   czarcie! ~Nie natrącaj mi na myśl brata - w każdym wrogu ~
18   3, 6|        A związek między niémi, myśl, co porównywa, ~Jest trzecim
19   3, 6| KORDIAN~Cierpię. ~ ~DOKTOR~Nie myśl. ~ ~KORDIAN~Nie mogę... ~ ~
20   3, 7|   czoło się uderzył; ~Muszę tę myśl uprzedzić... Konstanty!... ~ ~