Akt, Scena

 1   1   |      szruba ciśnie.~Teraz, gdy niebo zabłyśnie,~Błyskawica trwa
 2   1, 1|   płonę, ~Jak kwiat liściami w niebo otwartemi ~Chwytam powietrze,
 3   1, 1|    płomienia. ~Ten staw odbite niebo w sobie czuje,~I myśli nieba
 4   1, 1|   szronu, ~I obracają głowy na niebo pobladłe, ~Jakby pytały
 5   1, 1|       było mury;~I nad głowami niebo czyste, bez obłoku,~A powietrze
 6   1, 2|      kładzie i mówi patrząc na niebo.)~ ~KORDIAN~Czarowna natura!~
 7   1, 2|            Zamyślony patrzy na niebo.)~Pani - patrz tam na niebo...
 8   1, 2|    niebo.)~Pani - patrz tam na niebo... oto duchy Danta.~Tam
 9   1, 2|  KORDIAN~(zamyślony patrząc na niebo)~Ciemny się błękit nieba
10   1, 2|     dwustronném obliczem, ~Jak niebo nad głowami i odbite w wodzie... ~
11   2, 1|    Spojrzę... Ach! pod stopami niebo i nad głową ~Niebo... Zamknięty
12   2, 1|     stopami niebo i nad głową ~Niebo... Zamknięty jestem w kulę
13   2, 1| popłynęła ze mną ~Wyżej - aż w niebo... nie czułbym, że płynę. ~
14   2, 1|       Tu pierwszy zginę, jeśli niebo się zawali. ~A ten kryształ
15   3, 4|       Ludzie wesela krzykiem o niebo uderzą, ~A potém długą ciemność
16   3, 4|         milcz, księże!~Myśli w niebo lecącéj twój wzrok nie dosięże...~
17   3, 6|        A ty, czemuś tak ręką w niebo wygórował?... ~ ~DRUGI WARYJAT~
18   3, 6|   dłoni, zasłaniam świat cały.~Niebo, słońce, księżyc biały,~
19   3, 7|    błędnie! ~I bądźcie ze mną! Niebo! ty mi zapal ~Słońce i księżyc