Akt, Scena

  1 Mot   |               Tak Egipcjanin w liście z aloesu,~Obwija zwiędłe umarłego
  2   1   |               śpiéwa... ~ ~CZAROWNICA~Z gwiazd obłąkanych, ~Z włosów
  3   1   |      CZAROWNICA~Z gwiazd obłąkanych, ~Z włosów czesanych, ~Iskry
  4   1   |        czesanych, ~Iskry padają, ~Jak z polskiéj szabli;~Widzą je
  5   1   |          dziesiątém mgnieniem powiek ~Z Babillońskiéj ludów wieży. ~
  6   1   |           towarzysze? ~Leniwo śpieszą z błękitu podniebień: ~Żółw,
  7   1   |            błękitu podniebień: ~Żółw, z którego to zgrzebło utoczył
  8   1   |               szatanów spada.) ~Spadł z nieba deszcz szatanów, niech
  9   1   |           wieków nie trawi;~Godzinnik z hostij, co dławi,~Po nim
 10   1   |              przerwana ~Włosień siwa, z kós szatana, ~Któremu zbielały
 11   1   |           włosy ~Od strachu, gdy grom z obłoku... ~Pamiętacie?...
 12   1   |            Pamiętacie?... A sprężyna ~Z ojczyzny Tella, Kalwina,~
 13   1   |             Astarocie, najstraszliwsi z bisów,~Jak assessory sądu,
 14   1   |    rozpoczynać ~Taką, jakąśmy niegdyś z panem niebios wiedli. ~Oni
 15   1   |             Dorzucić szpilek kaprala ~Z główkami laku, któremi ~
 16   1   |            SZATAN~Nic...~ ~DIABLI~Coś z rozumu Kaprala?...~ ~SZATAN~
 17   1   |               pośmiewisko, ~Sprzeczne z naturą nazwisko, ~Nazwijmy
 18   1   |         nędznych chłopów. ~Teraz, jak z niebieskich stropów,~Rzućcie
 19   1   |             Wylać sekretny atrament, ~Z Talleyranda kałamarza, ~
 20   1   |                Biednym ludziom rzucać z nieba;~Będą przed nim giąć
 21   1   |               pośmiewisko, ~Sprzeczne z naturą nazwisko; ~Ochrzcijmy
 22   1   |               trzeci. ~ ~SZATAN~Teraz z konstellacji raka~Odłamać
 23   1   |             Dodać kogucie ostrogi, ~I z trwożliwego ślimaka ~Oderwane
 24   1   |               w kotle? ~ ~DIABLI~Ktoś z rycerzy. ~ ~SZATAN~Wódz!
 25   1   |            Przyśpieszajmy dzieła, ~Bo z tamtéj krakowskiéj wieży ~
 26   1   |             diabléj mowy , ~Rozczesał z mojéj chaty włos słomianéj
 27   1   |              mi na nią dachówek dacie z hostii mszalnych? ~Zawierucha
 28   1   |         wilgotnych Herkulesa palców; ~Z rdzy się narodzi niemało, ~
 29   1   |         Balaama oślicy; ~A ci, co się z niego wyrodzą, ~Narodowéj
 30   1   |            Widzicie tę postać bladą, ~Z mętów kotła już na pół urodną; ~
 31   1   |          posieje?...~ ~TWÓR~pokazując z kotła głowę. ~Czy lepiéj,
 32   1   |             nie ma?...~ ~SZATAN~Precz z tym sfinksem, co prawi zagadki!~
 33   1   |              dziejowe wypadki; ~Niech z ministerialnéj ławy, ~Nad
 34   1   |            ASTAROTH~Panie! Patrz, tam z kotła pary, ~Znów się jakiś
 35   1   |         stolicy owłada dział mur, ~On z krwi na wierszch wypłynie -
 36   1   |            rycerzy ginących porzuci; ~Z arki kraju wyleci jak kruk,~
 37   1   |         ARCHANIOŁ ~Onego czasu, jedna z gwiazd wiecznego gmachu~
 38   1   |              w dłoni jéj serce bijące z przestrachu,~Jak serce ptaka
 39   1   |             proch gwiazd, na kobierce z promieni...~Boże! Boże!
 40 Pro   |             Sen cichy, sen przespany, z pociech jasnym zdrojem;~
 41 Pro   |                Rozwieś nad nim kotarę z rąbka niebios tęczy, ~Niech
 42 Pro   |              złote giąć i kruszyć... ~Z brązu wzniosę posągi, gdzie
 43 Pro   |               jak śniegi, jak wełna; ~Z oczu skra leci ogniów dyjamentu
 44 Pro   |           ręku siedem gwiazd niosę, a z ust mi wytryska ~Miecz ostry
 45 Pro   |           rozprzędę, ~Wy śmiéjcie się z zapału mego towarzysza... ~
 46 Pro   |             ręku gwiazdy... to myśli, z których jasność dniowa; ~
 47 Pro   |         zamknięty w narodowéj urnie, ~Z prochu lud wskrzeszę, stawiam
 48 Pro   |              wyższych o całe mogiły. ~Z przebudzonych rycerzy zerwę
 49   1, 1|         opodal czyści broń myśliwską. Z jednéj strony widać dóm
 50   1, 1|             strony widać dóm wiejski, z drugiéj ogród... za ogrodzeniem
 51   1, 1|          pożeram wrażenia. ~Myśl Boga z tworów wyczytuję ziemi, ~
 52   1, 1|        Zwiędły - opadły.~Myśl śmierci z przyrodzenia w duszę się
 53   1, 1|             Cicho, odludnie, zimno... Z wiejskiego kościoła ~Dzwon
 54   1, 1|          wielką zapali...~Boże! zdejm z mego serca jaskółczy niepokój,~
 55   1, 1|         staremi suszył dzbanek.~Dobry z niego byłby wiarus,~Bo w
 56   1, 1|            łap dwoje...~To na zimę. - Z letnich czasów~But o jednym
 57   1, 1|             panem. ~Starą matkę wziął z chałupy, ~Król frejliną
 58   1, 1|       trucizny.~Błąkałem się ja długo z dala od ojczyzny,~I tak
 59   1, 1|              wojska ogonie ~Snuły się z bagażami osły... przy bagażach ~
 60   1, 1|              bagażach ~Przywlekli się z Francyji w bagnetów zachronie, ~
 61   1, 1|            nogi! ~Dalibóg, korzystali z łagodnéj przestrogi. ~Przyznam
 62   1, 1|           ponury.-~Jak dziś pamiętam, z dala lał się Nil błękitny,~
 63   1, 1|           gdyby nie Karpaty, ~I gdyby z nieba można zetrzeć wszystkie
 64   1, 1|         szczytu piramidy - co znaczy: z dzwonnicy,~Ze szczytu tych
 65   1, 1|                 niech kto ze mnie jak z prostaka szydzi,~Opowiem...
 66   1, 1|           płomienistą dzidą przebijał z wysoka,~Wijącego się z dala
 67   1, 1|      przebijał z wysoka,~Wijącego się z dala na pustyni smoka,~Co
 68   1, 1|             mnie iskrę ducha. ~Nieraz z myślą zburzoną w ciemne
 69   1, 1|    promienistych szyków; szyki wstają z ziemi, ~Ziemia wstaje jak
 70   1, 1|          wstaje jak miasto odgrzebane z lawy...~Głupstwo... dzieciństwo
 71   1, 1|                 dzieciństwo marzeń... Z myślami takiemi ~Nie śmiałbym
 72   1, 1|            wszystkich cierpiał, potém z głowy ~Dobył myśli - zawołał
 73   1, 1|             tabuny.~Oh! co czułem, to z sobą poniosę do truny!~Związaliśmy
 74   1, 1|           rękoma co siły...~Pamiętam, z prawéj strony - nie, z lewéj
 75   1, 1|                z prawéj strony - nie, z lewéj od serca -~Stał przy
 76   1, 1|    krzemieniach włosów siwych garście~Z krwi wyrwane kroplami...
 77   1, 1|          Skoczył w tłumy Baszkirów, i z tłumu wyskoczył ~Z pułkownikiem
 78   1, 1|       Baszkirów, i z tłumu wyskoczył ~Z pułkownikiem tatarskim,
 79   1, 1|              A kry się zbiegły, głowa z Baszkira odpadła ~Jak mieczem
 80   1, 1|           odrąbana i na krze usiadła ~Z otwartemi oczyma...~ ~KORDIAN~
 81   1, 1|         oddychają, ja oddech utracam.~Z wyniosłych myśli ludzkich,
 82   1, 1|               jest biegiem, gdy brzeg z oczu ginie...~Chyba że w
 83   1, 1|             laty,~Pada, zabija dzieci z sielskiego pobliża,~A lud
 84   1, 1|              błękicie nieba,~Ostatni, z licznych, szczęsnych tłumów
 85   1, 1|               nieznane wpływam oceany~Z myślą smutną, i z sercem
 86   1, 1|              oceany~Z myślą smutną, i z sercem rozbitém...~ ~LAURA~(
 87   1, 1|          rozbitém...~ ~LAURA~(wołając z ganka)~Kordianie!...~ ~KORDIAN~
 88   1, 1|               tajemniczém, ~Nie wyjdę z niego... Mogłem być czémś...
 89   1, 2|            drzew widać dóm opuszczony z wybitemi oknami... Jesień -
 90   1, 2|              KORDIAN i LAURA zsiadają z koni, przy których GRZEGORZ
 91   1, 2|            siebie nie mówią.~ ~LAURA~(z uśmiechem napół szyderczym)~
 92   1, 2|          LAURA~Usiądźmy w alei. ~Któż z nas pierwszy obaczy gwiazdę
 93   1, 2|         KORDIAN~Przyszłość. ~ ~LAURA~(z uśmiechem)~W któréj stronie
 94   1, 2|             przepłynie nad światem... Z gromem myśli złożę, ~Niechaj
 95   1, 2|            Zrywa kwiat - i obraca się z uśmiechem do Laury.)~Pani,
 96   1, 2|            spokojniejszy? ~ ~KORDIAN~(z obłąkaniem)~Tak...~ ~LAURA~
 97   1, 2|               leci, jakby wyrywał się z chmury;~Teraz go na pół
 98   1, 2|         rozprysnęła na uczuć kolory, ~Z których pięć, wzięło zmysły
 99   1, 2|            ale jest świat drugi! ~Tam z uczuć razem zlanych wstanie
100   1, 2|            już pióra rozwinął. ~Dusza z ust zapalonych leci w błękit
101   1, 2|            nieba... ~(Opuszcza ręce i z rozpaczą:)~Na jednego anioła
102   1, 2|            siada na koń... i odjeżdża z Grzegorzem. Kordian zostaje
103   1, 2|           posępna, pobladła, ~Powróci z tańcu niebios, w nudne serce
104   1, 2|               stada! ~Gwiazdy! polecę z wami po niebios szafirze! ~(
105   1, 2|        przeminie? ~Jeśli się wszystko z chwilą boleści rozpryśnie? ~
106   1, 2|         kwietną i odludną. ~(Wychodzi z ogrodu.)~ ~
107   1, 3|            opada? ~A jeśli jego serce z takich kruszców lane, ~Że
108   1, 3|               Luba, jam koło ciebie i z tobą i w tobie...~Nie przychodzę
109   1, 3|        szczerniał pierścień? - to nie z mojéj winy!~Dlaczego na
110   1, 3|                 ty płaczesz? - to nie z mojéj winy!... ~Mój aniele!
111   1, 3|              dawno! dawno!~Nie pomnę, z jakiéj przyczyny, ~Zwiędła
112   1, 3|           wszystkie zwiędły? - to nie z mojéj winy!... ~(Przestaje
113   1, 3|              Widać było, bo dzbankiem z nami się nie dzielił ~Jak
114   2, 1|         Chciałbym bliznę Kaima zmazać z mego czoła: ~Pierwszy wzrok
115   2, 1|                bracie! będę korzystał z przestrogi. ~ ~DOZORCA~Szlachetny
116   2, 1|           przy Boga pomocy~Mijasz się z prawem. ~ ~KORDIAN~Nędzny!... ~ ~
117   2, 1|             czyta Szekspira - wyjątek z tragedii pod tytułem: Król
118   2, 1|              ktoś... chwast zbiera... z ciężkiéj żyje pracy!... ~
119   2, 1|           ślepemu o przepaści prawił,~Z nieskończonością zbliżyłeś
120   2, 1|             kobierce - wazony rznięte z lawy pełne kwiatów - przez
121   2, 1|          kołysaną łona, ~Wtenczas gdy z rozkwitłego na pół ust koralu ~
122   2, 1|               pół ust koralu ~Płomień z niewysłowionym wybłyska
123   2, 1|             KORDIAN~(coraz zimniéj, i z większém zamyśleniem)~Patrzę
124   2, 1|          zamyśleniem)~Patrzę na wazon z lawy, w którym rosną kwiaty; ~
125   2, 1|           moich stopiłem na złoto, ~A z tego złota nosisz przepaskę
126   2, 1|             téj pięknéj willi przeżyć z tobą wieki, ~Wśród laurów,
127   2, 1|               lice nędzy, najsroższéj z widziadeł... ~Przekleństwo!
128   2, 1|            opóźnić majątku rozbicie, ~Z twojemi brylantami, siadłem
129   2, 1|           Przegrałeś moje serce razem z klejnotami!! ~Nędza! nędza
130   2, 1|               czeka. ~ ~WIOLETTA~Jedź z diabłem!... ~ ~KORDIAN~Droga
131   2, 1|                że ci będzie do twarzy z żałobą... ~Pani! czy jedziesz
132   2, 1|       WIOLETTA~(po chwili)~Luby! jadę z tobą... ~(Wychodzą.)~Droga
133   2, 1|            się i pada, Kordian zsadza z konia Wiolettę.~ ~WIOLETTA~
134   2, 1|             wyjeździe... ~ ~WIOLETTA~(z gniewem)~Wężu Adamowy! ~ ~
135   2, 1|              drudzy, ~A ja cieszę się z serca, że gdzieś moi słudzy, ~
136   2, 1|           gdzieś moi słudzy, ~Wygnani z willi, z czołem spuszczoném
137   2, 1|             słudzy, ~Wygnani z willi, z czołem spuszczoném ku ziemi, ~
138   2, 1|                 WIOLETTA~Niech ludzie z pistoletów kule ci wykradną! ~
139   2, 1|              na konia i patrzy na nią z uśmiechem wzgardy.)~ ~KORDIAN~
140   2, 1|             tiara, a na tiarze papuga z czerwoną szyją. Szwajcar
141   2, 1|                 Bo cessarz jako anioł z gałązką oliwy, ~Dla katolickiéj
142   2, 1|         Lacryma Christi...~ ~PAPIEŻ ~(z uśmiechem do papugi machając
143   2, 1|               nowy spiewak przyjechał z Afryki, ~Dej mi go przysłał
144   2, 1|               przysłał Fezki... Jutro z majestatu ~Dam wielkie przeżegnanie
145   2, 1|             papugę.)~Precz, szatanku! Z tiary na pastorał rusza, ~
146   2, 1|          skryta, wdała się w dysputy ~Z kardynałem, prezesem dataryji
147   2, 1|           obbala... ~No mój synu, idź z Bogiem, a niechaj wasz naród,~
148   2, 1|             odchodzi.)~ ~KORDIAN sam, z założonemi na piersiach
149   2, 1|           chmury, ~Igły lodu wytrysły z chmur kłębów; ~Tam las ogromny
150   2, 1|        zawołam! obudzę! ~(po chwili - z wyrazem zniechęcenia)~Może
151   2, 1|                zrazu spokojnie, potém z zapałem...)~Uczucia po światowych
152   2, 1|                lecz lampy brak. ~Więc z ognia wszystkich gwiazd,
153   2, 1|                 myśli wielkiéj trzeba z ziemi, lub z błękitu. ~Spojrzałem
154   2, 1|          wielkiéj trzeba z ziemi, lub z błękitu. ~Spojrzałem ze
155   2, 1|        szczytu, ~Duch rycerza powstał z lodów... ~Winkelried dzidy
156   2, 1|              ptacy! ~(Chmura znosi go z igły lodu.)~ ~CHMURA~Siadaj
157   2, 1|       rzucając się na rodzinną ziemię z wyciągniętemi rękoma, woła:)~
158   3, 1|          zamek rozmawiają.~ ~PIERWSZY Z LUDU~No! patrzaj, panie
159   3, 1|              ścinać głowy... ~ ~DRUGI Z LUDU~Waść rzucasz jak z
160   3, 1|               Z LUDU~Waść rzucasz jak z procy, ~Niepomyślane baje...
161   3, 1|               koronacyją chcą patrzeć z wysoka... ~ ~PIERWSZY MŁODZIENIEC ~
162   3, 1|          tłumnie! ~Siła miejsca ubyło z grubym piwowarem, ~Odkąd
163   3, 1|               Za jakieś przewinienie, z woli księcia pana, ~Tak
164   3, 1|               jendyczy!.. ~ ~PIERWSZY Z LUDU~Cicho! słuchajcie -
165   3, 1|        przechodzi - krzyczmy.~ ~KILKU Z LUDU~Niech żyje! Niech żyje! ~ ~
166   3, 1|               Niech żyje! ~ ~PIERWSZY Z LUDU~Nic nie widać... Chorągiew
167   3, 1|            Nic nie widać... Chorągiew z wiatrami się bije ~I posuwa
168   3, 1|       wiatrami się bije ~I posuwa się z wolna... ~ ~DRUGI Z LUDU~
169   3, 1|               się z wolna... ~ ~DRUGI Z LUDU~Idzie jakiś starzec, ~
170   3, 1|             poduszkach... ~ ~PIERWSZY Z LUDU~Wielki książę bieży, ~
171   3, 1|              jak w oboje. ~ ~PIERWSZY Z LUDU~Sypnęły się zielone
172   3, 1|     Pożółciałe haftami, niby pszczoły z ula... ~Ha! idzie...~ ~KILKU~
173   3, 1|                 KILKU~Kto?~ ~PIERWSZY Z LUDU~Król.~ ~ŻOŁNIERZ ~(
174   3, 1|               mariasza króli,~Gdy się z niemi kozyrna połączy dziewczyna, ~
175   3, 1|             Cha! cha! cha!~ ~PIERWSZY Z LUDU~To go wstrzymał skórzaném
176   3, 1|          spiewać, to ludziom grać jak z dobréj woli... ~ ~KILKU~
177   3, 1|             się żołnierza, ~Lecz wara z ułomnego przedrwiwać niedoli. ~
178   3, 1|                Gdzie on...~ ~PIERWSZY Z LUDU~At w inną stronę poszła
179   3, 1|               sobie wieża... ~ ~DRUGI Z LUDU~Car przeszedł, a my
180   3, 1|           widzieli cara...~ ~PIERWSZY Z LUDU~Wielka szkoda!~Idźmy
181   3, 1|           wybijać hołupce, ~Mówią, że z beczek wino leje się jak
182   3, 2|           rzęsiście oświecony -Prymas z bogato przybraną assystencją
183   3, 3|        zachowaj króla nam.~ ~PIERWSZY Z LUDU~Car się ukoronował,
184   3, 3|              się ukoronował, wychodzi z kościoła, ~Przysiągł konstytucyją
185   3, 3|        święcić jak pacierze. ~ ~DRUGI Z LUDU~Wróciwszy, pewnie w
186   3, 3|              co jeść będzie? ~ ~DRUGI Z LUDU~A proszę waszmości, ~
187   3, 3|               to za krzyk?~ ~PIERWSZY Z LUDU~Zapewne żandarm tłum
188   3, 3|                to się sam książę wdał z babami w boje. ~ ~GŁOS DALEKI
189   3, 3|              dziecie moje!~ ~PIERWSZY Z LUDU~(do stojącego na kolumnie)~
190   3, 3|          Książę uderzył starą kobietę z dziecięciem, ~Potknęła się
191   3, 3|               już uciekła; co się tam z nią stało!... ~ ~STOJĄCY
192   3, 3|              ulicach... Przy beczkach z winem, widać jeszcze garstkę
193   3, 3|      Nieznajomy odchodzi.)~ ~PIERWSZY Z LUDU~Kto to spiewał? ~ ~
194   3, 3|              Kto to spiewał? ~ ~DRUGI Z LUDU~Śpiew huczał we mnie
195   3, 3|               i pode mną... ~ ~TRZECI Z LUDU~Idźmy do domu... Jest
196   3, 4|            stołem - w czarnéj masce i z siwémi jak śnieg włosami...
197   3, 4|            plamy.- ~Gdybyście, króle, z trumien dziś powstali, ~
198   3, 4|       rozkażesz? co robić? ~ ~PREZES~(z zapałem)~Wstrzymać ich na
199   3, 4|         przestąpi proga,~Niech spisek z czarną twarzą na świat nie
200   3, 4|               za obrońce.~Jam niegdyś z piersi moich lał poety pienia,~
201   3, 4|            Dziś bym je chętnie wydarł z kart wiekowéj sławy,~I spaliłbym
202   3, 4|           spaliłbym je w ogniu, gdyby z ich płomienia~Myśl wydobyć
203   3, 4|          Schodzi zamaskowany Pierwszy z ludu.)~ ~PIERWSZY Z LUDU~
204   3, 4|          Pierwszy z ludu.)~ ~PIERWSZY Z LUDU~Ha, prezesa głowa,
205   3, 4|            różnego stanu.)~ ~PIERWSZY Z LUDU~Co to znaczy Winkelried...~ ~
206   3, 4|          znaczy Winkelried...~ ~DRUGI Z LUDU~Jakieś słowo czarów. ~ ~
207   3, 4|               rozgrodził. ~ ~PIERWSZY Z LUDU~Toby się dziś ów rycerz
208   3, 4|             się dziś ów rycerz dobrze z nami zgodził! ~ ~PREZES~
209   3, 4|           Chwila milczenia.)~PIERWSZY Z LUDU~W imię Boga sztyletem
210   3, 4|              zemsty słowo... ~ ~DRUGI Z SPISKOWYCH~W imię Boga ja
211   3, 4|              Ludzie, stoję przed wami z osiwiałą głową ~I powiadam:
212   3, 4|            Chodzili pierś przy piersi z wrogiem staczać bitwy... ~
213   3, 4|               Wziąwszy czaszkę spadłą~Z Burbońskiego tułowu - krwawą
214   3, 4|              dała nam za króla, króla z trupią głową.~Potém spod
215   3, 4|           dziś - zapytaj mewy lecącéj z Sybiru,~Ilu w kopalniach
216   3, 4|              wszystkich nas łańcuchem z trupem powiązano, ~Bo ta
217   3, 4|                 Win tryskają brylanty z kielichów tysiąca,~I palą
218   3, 4|          Baltazara.~Carowi nie dopita z rąk wypadnie czara,~Błękitnym
219   3, 4|               przemierzą, ~Siądą... i z wielkiém łkaniem zapłaczą
220   3, 4|             Bóg ukarze! ~ ~PODCHORĄŻY~Z Cezara karła weźmy zemstę
221   3, 4|                KSIĄDZ ~Coż powie głos z mownicy? gdy ciało mocarza, ~
222   3, 4|           KSIĄDZ~Wyklęty! ~ ~PIERWSZY Z LUDU~Zwołali nas, ażeby
223   3, 4|          piekielne ogniska.~ ~STARZEC Z LUDU~Wiele potrzeba zabojstw,
224   3, 4|             się kraj odzyska? ~ ~GŁOS Z TŁUMU ~Car...~ ~STARZEC~
225   3, 4|            krwawi! ~Zdjęliśmy tę krew z ludzi, aby drzewo krzyża ~
226   3, 4|               gryzie... tak że mówiąc z wami, ~Chciałbym przestać...
227   3, 4|     spróchniałe poobrywał liście... ~(z rozpaczą)~O gdyby lutni!
228   3, 4|           trony; ~Ja wszystko skończę z chwilą ogromną odrodu. ~
229   3, 4|           sumnienie,~Zburzcie się - i z dusz waszych odrzućcie grzech
230   3, 4|          ćwierci,~Potém kawały spadłe z gilotyny ścienic ~Przybiłeś
231   3, 4|           podnoszą sztylety... wstają z ław.)~ ~PREZES~(zrzuca płaszcz
232   3, 4|                PREZES~(zrzuca płaszcz z głowy... Wstaje, i robi
233   3, 4|              umywania rąk, potém mówi z wolna i poważnie.)~Róbcie,
234   3, 4|               chcecie... Lecz ja ręce z krwi umywam. ~ ~PODCHORĄŻY ~(
235   3, 4|              drżyj, prezesie! wszakże z krwi umyłeś dłonie?~(Zbliża
236   3, 4|            umyłeś dłonie?~(Zbliża się z lampą do trupa.)~Dajcie
237   3, 4|             Starcze, umiesz korzystać z losu błyskawicy?~Z marnego
238   3, 4|          korzystać z losu błyskawicy?~Z marnego przerażenia? Lecz
239   3, 4|               ja nie rozpaczam,~Każdy z osobna cara osądzi zbrodniarza, ~
240   3, 4|             spiskowi kolejno ~rzucają z brzękiem kule lub pieniądze...) ~ ~
241   3, 4|           Może kupujemy zdradę,~Niech z grosiwa nasz Prezes zda
242   3, 4|            mogiłę kopiemy, ~Lecz sami z łaski Boga nie głuszce. ~ ~
243   3, 4|               nie kopali. ~Obaczémyż, z którego wiatr powieje miechu, ~
244   3, 4|            przed wiekiem umarły? ~Czy z któréj trumny nie wstał
245   3, 4|            nieszczęść ciosem, ~Ludzie z bijącém sercem, i z duszą
246   3, 4|            Ludzie z bijącém sercem, i z duszą płomienną, ~Których
247   3, 4|        nadzieja upada i znika;~Boście z tłumu wysiani jak największe
248   3, 4|               daruję... ~(Zrywa maskę z twarzy.)~ ~SPISKOWI~To Kordian!
249   3, 4|          opiera się o ołtarz i patrzy z obłąkaniem na milczących
250   3, 4|            KORDIAN~(obraca się i mówi z obłąkaniem coraz wzrastającém.)~
251   3, 4|              mogiła... ~Jesteś jednym z grabarzy i żądasz zapłaty? ~
252   3, 4|               zapłaty? ~Ha - oto masz z Najświętszą Panną dwa dukaty, ~
253   3, 4|               poświęcił, teraz walczę z sobą, ~Z sumnieniem, jam
254   3, 4|      poświęcił, teraz walczę z sobą, ~Z sumnieniem, jam sąd zmroził
255   3, 4|            nie będę. ~Jeśli cię kiedy z kołem mych dzieci obsiędę, ~
256   3, 4|             wieży bije jedynastą.)~To z nieba wołanie. ~(Wybiega.
257   3, 5|      oświecona lampą - w koło kolumny z marmuru, ściany zamalowane
258   3, 5|                 KORDIAN~(idąc naprzód z karabinem)~Puszczajcie mię!
259   3, 5|             Pierścieniami rozwija się z muru. ~Kolumny potrząsają
260   3, 5|           Sfinksy straszliwe,~Spełzły z marmuru; ~Sfinksy płaczą
261   3, 5|            szaty... ~Jest to pasterka z gwiazd sioła.~Kosz na głowie,
262   3, 5|           zniknął... Naprzód! naprzód z bagnetem w pierś cara! ~(
263   3, 5|         WŁADZE ~Słuchaj ! szum głuchy z milczeniem się bije, ~Jak
264   3, 5|        IMAGINACJA~Patrz dłużéj - krew z niéj kapie, a pod nią schylony ~
265   3, 5|           STRACH~Dwa rogi wytrysły mu z czoła,~Oczy jak żar - bez
266   3, 5|          Piotrów, krew Iwana~Leje się z niéj jak z czar; ~Podłogę
267   3, 5|             Iwana~Leje się z niéj jak z czar; ~Podłogę polską czyszczę, ~
268   3, 5|        KORDIAN~Jeśli nie zmyjesz wodą z polskich rzek, ~Przyniosę
269   3, 5|           czarne okna; żadnéj gwiazdy z nieba, - ~Tam wiedzie -
270   3, 5|            Zleciały się w powietrzu i z ostrzem się zbiegły... ~
271   3, 5|            powietrze uderzasz stalą, ~Z powietrza jak iskry się
272   3, 5|               się.)~ ~IMAGINACJA~Dwie z malakitu wazy, w nich dwa
273   3, 5|              i wiosną. ~Patrz! liście z ludzkich uszu, z oczu ludzkich
274   3, 5|               liście z ludzkich uszu, z oczu ludzkich kwiaty ~I
275   3, 5|           liściem słyszą; ~A wszystko z grobową ciszą, ~W grubiejący
276   3, 5|             przez okno.)~ ~IMAGINACJA~Z kościoła aż do zamku orszak
277   3, 5|            korony - szaty króleskie. ~Z gromnic dymy niebieskie,~
278   3, 5|          patrz... jakieś straszydło, ~Z ognistą twarzą, wyszło z
279   3, 5|              Z ognistą twarzą, wyszło z sypialnéj komnaty. ~Nie
280   3, 5|             STRACH~Czuć krew! Wyszedł z tamtéj komnaty... ~Tam spi
281   3, 5|      wszystkie strony?... ~ ~KORDIAN~(z przerażeniem)~Słyszę - dzwony - ~ ~
282   3, 5|           cara pokoju.)~Car. Wychodzi z sypialnego pokoju z lampą
283   3, 5|          Wychodzi z sypialnego pokoju z lampą nocną w ręku.~ ~CAR~
284   3, 5|                tu trup jakiś leży... ~Z bagnetem w ręku, mundur
285   3, 5|               oczy otwiera.)~KORDIAN~(z obłąkaniem)~Z pochodnią
286   3, 5|                KORDIAN~(z obłąkaniem)~Z pochodnią grobową ~Trupy
287   3, 5|         zaczął pobielać... ~ ~CAR~Nic z niego się nie dowiem ni
288   3, 5|               niego się nie dowiem ni z ust ani z twarzy... ~O!
289   3, 5|               nie dowiem ni z ust ani z twarzy... ~O! to brat...
290   3, 6|               Daje dukata.)~ ~DOZORCA~Z podpisem dukatów...~Wolno
291   3, 6|         bierze, czy się pan przekona ~Z głów, która tutaj głowa
292   3, 6|                  DOKTOR~O! ja odgadnę z twarzy sądem Lawatera. ~(
293   3, 6|              nadzieję, ~Że sam na sam z szalonym pogadam młodzieńcem. ~(
294   3, 6|         godzinę północną ~Wychodziłem z sypialnéj cessarza komnaty. ~ ~
295   3, 6|            iskrę ognia, pośród lodu, ~Z pieśni wygrzebał anioł i
296   3, 6|             nie tak... inaczéj... idź z nieba na ziemię. ~ ~DOKTOR~
297   3, 6|         wielkich zawarte, które pękną z trzaskiem ~Jak milijony
298   3, 6|           urodził wielości liczniki, ~Z nieskończoności starszéj,
299   3, 6|               Jest trzecim elementem, z trzech trójca się składa;~
300   3, 6|             czwartym dniu, zaświeciło z gór Sokrata słońce;~W piątym,
301   3, 6|           Woła dwóch waryjatów, jeden z nich trzyma rozkrzyżowane
302   3, 6|               ocenił... ~(do waryjata z rozkrzyżowanymi rękoma)~
303   3, 6|                   DOKTOR~(do waryjata z podniesioną ręką)~A ty,
304   3, 6|           DOKTOR~Bluźnierstwa rzucasz z ustnéj procy! ~ ~KORDIAN~
305   3, 6|          Niechaj Bóg litościwy wyrwie z twéj paszczęki. ~(Wielki
306   3, 6|         Wielki książe Konstanty wpada z żołnierzami i wskazuje na
307   3, 6|                  Pokazuje na miejsce, z którego Doktor zniknął.)~
308   3, 7|        niecierpliwy przechadza się... Z dala naokoło placu lud warszawski. ~
309   3, 7|        szeregu wykazał pierś cara, ~A z drugiéj strony szyku miał
310   3, 7|            dzieci? ~ ~GŁOS ŻOŁNIERZY ~Z łaski Boga zdrowi. ~ ~CHÓR~
311   3, 7|               Wielki Książe przybiega z wściekłością.)~ ~WIELKI
312   3, 7|               sam w grobie pochował! ~Z książęcéj dłoni diabły wydobyć
313   3, 7|              ale ciało zdrowe? ~Każdy z członków zostawisz na końskim
314   3, 7|              mój najsilniejszy zerwie z karku głowę. ~Milczysz!...
315   3, 7|           Żołnierze ustawili piramidę z karabinów.)~Teraz, psie!
316   3, 7|                siadaj na koń... i leć z nim do diabła. ~Ty milczysz...
317   3, 7|             że chłopy szalone,~Gotowi z królewskiego zamku w Wisłę
318   3, 7|            zamku w Wisłę skoczyć... ~(z wściekłością)~Skacz! bo
319   3, 7|              stoi!... ~Żołnierze! kto z was skoczy, dam krzyż świętéj
320   3, 7|           krzyczy)~Urra!~LUD~(krzyczy z dala.)~Żyje! ~(Żołnierze
321   3, 7|        KORDIAN skazany na śmierć gada z Księdzem zakonnym. GRZEGORZ.
322   3, 7|       Kordiana.)~KSIĄDZ~Synu! powstań z prochu~I leć do Boga, ale
323   3, 7|               światu. ~Bóg cię wyrywa z lwiéj paszczy, i z lochu, ~
324   3, 7|             wyrywa z lwiéj paszczy, i z lochu, ~W którym byś uwiądł
325   3, 7|               lecz niech się obeznam ~Z ziemią, piastunką ludzi!...
326   3, 7|              matkę nieżywą, ~Nie będę z niémi! - Niechaj z ludzkich
327   3, 7|               będę z niémi! - Niechaj z ludzkich stadeł, ~Rodzą
328   3, 7|           cnoty, ~Aż świat, jak obraz z przewrotnych zwierciadeł, ~
329   3, 7|          ludem siebie wyzna!~Nie będę z niemi! - Niech słowo ojczyzna, ~
330   3, 7|           ludu w te litery, ~Nie będę z niemi! - Niech szubienic
331   3, 7|         męczeńską rdzawy... ~Nie będę z niemi! - O zmarli Polacy, ~
332   3, 7|            naznaczyłeś czoło, giniesz z owéj winy.~Widzi pan...
333   3, 7|            truje...~(Zatrzymuje się i z rozpaczą:)~Przewidziałem
334   3, 7|           nieszczęście... lecz śmierć z ręki kata!!! ~O! o! o! Panie
335   3, 7|            dawał; jam się już oswoił ~Z tą myślą, że mój malec,
336   3, 7|            dziécie. -~(Oficer wchodzi z Księdzem zapłakanym.)~ ~
337   3, 7|               w Sybir patrzy mroźny. ~Z dala trup tego kraju zdawał
338   3, 7|             dajcie mi pokłon koronami z głowy!... ~Ha! ha! albom
339   3, 7| petersburskiéj każę ulać ~Łoże drugie z kryształu, dla ludów zachodu; ~
340   3, 7|                Miarę na długość wezmę z moskiewskiego rodu,~A który
341   3, 7|             zginie.~ ~WIELKI KSIĄŻE ~(z zadziwieniem)~Co? Co?~ ~
342   3, 7|           burzę wściekłości... bierze z kominka porcelanę i rozciska
343   3, 7|               KSIĄŻE ~Bracie! bracie, z tygrysem nie zaczynaj wojny!~
344   3, 7|          wziąść... a co by ci zostało z plonu? ~Czy śmiałbyś w oczy
345   3, 7|            zbity, ~Podobny do tygrysa z błękitnymi cętki. ~Lecz
346   3, 7|               co dnia, ~Mogą krzyczeć z kibitek: Carze! z nami razem! ~
347   3, 7|            krzyczeć z kibitek: Carze! z nami razem! ~Jedź z nami!
348   3, 7|            Carze! z nami razem! ~Jedź z nami! bo zabiłeś ojca; niechaj
349   3, 7|         żadnéj oświaty. ~Kilka kłosów z gwardyjskiéj wyrosło równiny, ~
350   3, 7|              płocha, jak śniég biała,~Z błękitnymi oczyma, na balach
351   3, 7|      wprowadzona?~Nie starłeś jeszcze z czoła śliny, którą plwała. ~
352   3, 7|          carem, przed posłem narodu, ~Z którego książę ukradł człowieka -
353   3, 7|                 gdzież schować ~Jeden z przyjaciół księcia podjął
354   3, 7|         mieście część domu i zapłacił z góry.~Do pokojów z meblami
355   3, 7|           zapłacił z góry.~Do pokojów z meblami weszła wielka szafa;~
356   3, 7|          zaraza! ~Więc drzwi wywalił, z szafy odbija żelaza, ~Okropnego
357   3, 7|             WIELKI KSIĄŻE ~(budzi się z głębokiego osłupienia -
358   3, 7|        głębokiego osłupienia - i mówi z wyciem stłumioném zrywając
359   3, 7|               stłumioném zrywając się z krzesła.)~Ha! carze! carze!
360   3, 7|             serce! ~Ona w mózgu? więc z mózgiem na ściany rozprysnę! ~
361   3, 7|            Czy wiesz, że skoro szpadą z okna tego błysnę, ~Wnet
362   3, 7|               Konstanty stoi milczący z czołem spuszczoném ku ziemi.
363   3, 7|               to... Biada! jeśli włos z Kordiana głowy ~Spadnie,
364   3, 8|          SCENA OSTATNIA~PLAC MARSOWY~(Z dala widać Kordiana przed
365   3, 8|             lud rozmawia.)~ ~PIERWSZY Z LUDU~Patrz! teraz kat nad
366   3, 8|               lśniącą szpadę.~ ~DRUGI Z LUDU~Jaki to krzyk? czy
367   3, 8|             czy krzyknął? ~ ~PIERWSZY Z LUDU~Nie, usta ma blade~
368   3, 8|            łamał, ~Jakiś starzec padł z jękiem, może stary sługa?... ~ ~
369   3, 8|              stary sługa?... ~ ~DRUGI Z LUDU~Więc mu wzięli szlachectwo...~ ~
370   3, 8|               szlachectwo...~ ~TRZECI Z LUDU~Dekret dobrze skłamał: ~
371   3, 8|            orać będzie... ~ ~PIERWSZY Z LUDU~Chcą zawiązać oczy - ~
372   3, 8|              Nie pozwolił... ~ ~DRUGI Z LUDU~Oficer wystąpił po
373   3, 8|         Adiutant jedzie!..~ ~PIERWSZY Z LUDU~Oficer go nie widzi...