Akt, Scena

 1   1   |  robaki, co mu łono toczą, ~I myślą. ~Biada im! jeśli marzeń
 2   1   |   imion i dat i napisów.~Inni myślą ścigali treść myśli, ~Filozofy -
 3   1   |      ojców mogiłach usiedli~I myślą o zemsty godzinie. ~Ten
 4   1   |       połamie, ~A potém wroga myślą zabije, ~Bo myśl jego ogniste
 5   1, 1|   mnie iskrę ducha. ~Nieraz z myślą zburzoną w ciemne idę lasy, ~
 6   1, 1|     nieznane wpływam oceany~Z myślą smutną, i z sercem rozbitém...~ ~
 7   2, 1|       chmurę,~I być najwyższą myślą wcieloną...~Pomyśléć tak -
 8   2, 1|      I czuję życie! ~Lecz nim myślą olbrzymią rozpłonę, ~Posągu
 9   3, 4|    modlitwy ~Jedną natchnięte myślą - jak dwa pszczelnych roi, ~
10   3, 4| ciemne anioły, ~Ani się waham myślą przecięty na dwoje, ~Jestem
11   3, 6|        DOKTOR~Więc świat jest myślą twoją. ~ ~KORDIAN~Cierpię. ~ ~
12   3, 7| świata ślad wieczny zostawić,~Myślą wypalić, lub mieczem wykrwawić;~
13   3, 7|      jam się już oswoił ~Z tą myślą, że mój malec, choć nędzarz,
14   3, 7|   Buntu dźwignąć nie mogła... myślą się zabija... ~Gdyby zamiast