Akt, Scena

  1 Mot   |             zwiędłe umarłego serce;~Na liściu pisze zmartwychwstania
  2 Mot   |          odpowiedź będzie w sercu - na dnie.~
  3   1   |          Goście sproszeni zlecą się na Łysą Górę. ~(Czarownica
  4   1   |       ziemię polewa, ~Jeśli jeszcze na ziemi są Edeńskie drzewa, ~
  5   1   |    Mefistofela? ~ ~ASTAROTH~Zaszedł na grób przyjaciela,~Na grobie
  6   1   |        Zaszedł na grób przyjaciela,~Na grobie Twardowskiego odmawia
  7   1   |            wieki wieków się toczy, ~Na dnie wskazuje ząb smoczy, ~
  8   1   |          dnie wskazuje ząb smoczy, ~Na godziny żądło osy; ~I dotąd
  9   1   |            ojczyzny Tella, Kalwina,~Na ludzkiém wsadzona oku,~Chodzi
 10   1   |            wsadzona oku,~Chodzi jak na dyjamencie.~W kółek i sprężyn
 11   1   |           pióro gęsie Russa sterczy na zawoju. ~ ~SZATAN~Mefistofelu,
 12   1   |           zabijać, przeklinać. ~Oni na ojców mogiłach usiedli~I
 13   1   |         zwycięży, i zginie; ~Miecze na wrogach połamie, ~A potém
 14   1   |         szyje ~I związanych postawi na takim pręgierzu, ~Że wszystkie
 15   1   |      diabelskim psałterzu,~Modlitwy na dzień, co się zowie zmartwychwstaniem;~
 16   1   |         stwarzać królów i nędzarzy,~Na całą rzekę stuletniego cieku. ~
 17   1   |              nie do trudu;~Dajmy mu na pośmiewisko, ~Sprzeczne
 18   1   |         DIABLI~Panie! czy skończysz na jednym? ~ ~SZATAN~Wrzucić
 19   1   |            to stara twarz Rzymiana,~Na pieniądzu wpół zatarta. ~
 20   1   |             wpół zatarta. ~Dajmy mu na pośmiewisko, ~Sprzeczne
 21   1   |            słomianéj głowy; ~Czy mi na nią dachówek dacie z hostii
 22   1   |          Ludzie nie znajdą rószczek na kwietną niedzielę. ~ ~SZATAN~
 23   1   |             tygle. ~Rdzę pozostałą ~Na Omfalii igle,~Od krwią wilgotnych
 24   1   |           Tłum, tłum, tłum poleciał na ziemię ~Jak chmura...~ ~
 25   1   |           Tłum, tłum, tłum poleciał na ziemię, ~Jak zwichrzone
 26   1   |           bladą, ~Z mętów kotła już na pół urodną; ~Twarz uwiędła
 27   1   |         dławi księgarnie i mole; ~I na krzywych dwóch nogach się
 28   1   |         Chce mówić; posłuchajmy, co na świat posieje?...~ ~TWÓR~
 29   1   |        owłada dział mur, ~On z krwi na wierszch wypłynie - to zdrajca! ~
 30   1   |          ANIOŁÓW ~Ziemia - to plama~Na nieskończoności błękicie; ~
 31   1   |             rumieni. ~Padłem twarzą na boskie podnoże, ~Na proch
 32   1   |          twarzą na boskie podnoże, ~Na proch gwiazd, na kobierce
 33   1   |          podnoże, ~Na proch gwiazd, na kobierce z promieni...~Boże!
 34   1   |          ANIOŁÓW ~Ziemia - to plama~Na nieskończoności błękicie,~
 35 Pro   |             PROLOGU~ ~Boże! zeszlij na lud twój wyniszczony bojem, ~
 36 Pro   |            A komu palec przekleństw na czoło położę, ~Niech nosi
 37 Pro   |            położę, ~Niech nosi znak na czole... Pozwól, Panie,
 38 Pro   |            kołem. ~A gdy przede mną na twarz upadniecie czołem, ~
 39 Pro   |          PROLOGU~Ja wam zapał poety na nici rozprzędę, ~Wy śmiéjcie
 40 Pro   |       prochu lud wskrzeszę, stawiam na mogił koturnie, ~I mam aktorów
 41   1, 1|      chłopiec, leży pod wielką lipą na wiejskim dziedzińcu, GRZEGORZ,
 42   1, 1|          drzew trzęsie szczytem,~Co na drzewach liście truje,~I
 43   1, 1|           tęskny, pobladły, ~Patrzę na kwiatów skonanie, ~I zdaje
 44   1, 1|           szronu, ~I obracają głowy na niebo pobladłe, ~Jakby pytały
 45   1, 1|          myśli narzędziem, zegarem,~Na twarzy ją pokażę, popchnę
 46   1, 1|           Nie nowina; cóż ja pocznę na to? ~Chcesz panicz, powiem
 47   1, 1|            bakalarus,~Łamał wierzby na biedaku, ~I po setnéj, setnéj
 48   1, 1|              Przed plebanem w płacz na nowo; ~A księżulo słuchał
 49   1, 1|         terminem, rzucił szewca, ~I na strudze do Królewca~Popłynął... ~
 50   1, 1|           dłonie; ~A ksiądz pleban, na odpuście, ~Przeciw dziatkom
 51   1, 1|      rozpuście, ~Grzmiał jak piorun na ambonie: ~W końcu dodał... "
 52   1, 1|             zgadnąć trudno. ~Wsiadł na okręt i żeglował, ~I na
 53   1, 1|             na okręt i żeglował, ~I na jakąś wyspę ludną ~Przypłynąwszy -
 54   1, 1|     układnie, że król stary ~Włożył na nos okulary. ~I wnet tymże
 55   1, 1|            dworem,~Powkładali szkła na oczy... ~Owoż król ten posiadł
 56   1, 1|            człowieka zaraz zbadał, ~Na co mierzy, na co zdatny;~
 57   1, 1|        zaraz zbadał, ~Na co mierzy, na co zdatny;~Czy zeń ma być
 58   1, 1|             dowierza,~Czy żak Janek na tancerza?~Czy na rządcę
 59   1, 1|          żak Janek na tancerza?~Czy na rządcę dobry kraju?~Więc
 60   1, 1|             but każdy ostro kuty,~I na jedną zrobię nogę,~Czyli
 61   1, 1|           zrobię nogę,~Czyli raczéj na łap dwoje...~To na zimę. -
 62   1, 1|           raczéj na łap dwoje...~To na zimę. - Z letnich czasów~
 63   1, 1|             jednym szwie wystroję, ~Na opłatku, bez obcasów; ~A
 64   1, 1|       takiéj wiary,~Że psy puszczaj na moczary, ~Suchą nogą przejdą
 65   1, 1|             zaświtał czwarty, ~Szły na łowy w butach charty; ~A
 66   1, 1|           świcie; ~Złoty order miał na szyi, ~W trzy dni został
 67   1, 1|             żołnierze ciesali kołki na wąsalu;~Odcinając się szablą,
 68   1, 1|         równo jak po stole,~Otwarto na wsze strony, kędyś wzrok
 69   1, 1|            niby pięć gwiazd jasnych na pustynie rzucił. ~Mnie świecącemu
 70   1, 1|            Bo trzeba panu wiedzieć: na wojska ogonie ~Snuły się
 71   1, 1|             kielichów. Wódz wskazał na wieże ~I rzekł: Soldats!
 72   1, 1|           Opowiem... Klnę się panu, na piramid szczycie,~Jak w
 73   1, 1|         wysoka,~Wijącego się z dala na pustyni smoka,~Co ku nam
 74   1, 1|            obróceni wrzkomo~Siadają na bagnetach jak małpy. ~ ~
 75   1, 1|           Grzegorzu! ~Jak się panna na konną przechadzkę wybierze, ~
 76   1, 1|             spędzili jak trzodę, ~I na Sybir zawiedli... Dwóchset
 77   1, 1|        głowy ~Dobył myśli - zawołał na tajemne zmowy, ~I odkrył
 78   1, 1|    odprowadzi... Poznali się Russy ~Na malowanych lisach; wywiedli
 79   1, 1|         malowanych lisach; wywiedli na pole;~Cały nas pułk Baszkirów
 80   1, 1|           polskie jeńce ~Rozdzielić na dziesiątki i w pułki powcielać. ~
 81   1, 1|      tatarskie szatany ~Rzucali nam na szyje rzemienne arkany,~
 82   1, 1|     rzemienne arkany,~Właśnie jakby na koni zdziczałych tabuny.~
 83   1, 1|     morderca;~Więc biedak rękę moją na kształt szabli ścisnął,~
 84   1, 1|       szabli ścisnął,~Potém ociężał na niéj, bezwładny obwisnął,~
 85   1, 1|           mu w twarz, posiniał cały na kształt trupa,~Oczy wybiegły,
 86   1, 1|      krzemiennéj warście.~Widziałem na krzemieniach włosów siwych
 87   1, 1|              Jak mieczem odrąbana i na krze usiadła ~Z otwartemi
 88   1, 1|         wszystkich sfinksów zagadki na świecie; ~Rozmnożyły się
 89   1, 1|             rozszerzył, ~Ale zyskał na głębi... wierszchem człowiek
 90   1, 1|             ludziom szlaki, ~Zwolna na drogę nową zjeżdżają prostaki; ~
 91   1, 1|           nową zjeżdżają prostaki; ~Na zapomnianym krzyżu bocian
 92   1, 1|           pamiętał krzyża.~Więc idę na świat rąbać nadpróchniałe
 93   1, 1|           dróg potrzeba,~Jak Kolumb na nieznane wpływam oceany~
 94   1, 2|             smutny?~(Kordian patrzy na nią oczyma zamglonemi -
 95   1, 2|         KORDIAN~O! dla mnie za rano~Na bladą gwiazdę wspomnień!... ~ ~
 96   1, 2|     Kordiana? ~(Kordian wznosi oczy na twarz Laury i odwraca się.)~
 97   1, 2|            Kordian gorzki? ~(Usiada na ławce darniowéj - Kordian
 98   1, 2|          się kładzie i mówi patrząc na niebo.)~ ~KORDIAN~Czarowna
 99   1, 2|       brylanta...~(Zamyślony patrzy na niebo.)~Pani - patrz tam
100   1, 2|            niebo.)~Pani - patrz tam na niebo... oto duchy Danta.~
101   1, 2|            oto duchy Danta.~Tam się na starém drzewie wichrzy szpaków
102   1, 2|            Trzeba skąpca przykładem na lata rozłożyć,~I nigdy zmysłów
103   1, 2|          KORDIAN~(zamyślony patrząc na niebo)~Ciemny się błękit
104   1, 2|              pełny ~Stanął i patrzy na nas; chmur srebrzyste wełny ~
105   1, 2|      wyrywał się z chmury;~Teraz go na pół gałąź rozcina spróchniała, ~
106   1, 2|        Błyśnie wśród chmur lecących na jesienném niebie; ~Będziesz
107   1, 2|        twory,~Dusza się rozprysnęła na uczuć kolory, ~Z których
108   1, 2|            plam ludzkich nie będzie na sercu anioła. ~Nieskończoności
109   1, 2|         pomnoży, ~Bóg aniołowi oczy na przyszłość otworzy, ~Aż
110   1, 2|        Opuszcza ręce i z rozpaczą:)~Na jednego anioła dwóch dusz
111   1, 2|            ku drzwióm ogrodu, siada na koń... i odjeżdża z Grzegorzem.
112   1, 2|          sam)~Światła nocy błyskają na nieba szafirze, ~Myśl zbłąkana
113   1, 2|           Nabity - niechaj krzemień na żelazo pada... ~Ból, chwila
114   1, 3|        takich kruszców lane, ~Że co na niém napiszę, przetrwa napisane ~
115   1, 3|         napiszę, przetrwa napisane ~Na wieki wieków? Boże! jeśli
116   1, 3|      skorsza ~Duma gorzkie uśmiechy na twarz mu wytłoczy?:.. ~(
117   1, 3|             Natrętny duchu!~Ciężysz na duszy mojéj twoją cichą
118   1, 3|          nie z mojéj winy!~Dlaczego na twarz włosów rozpuszczasz
119   1, 3|          jakiéj przyczyny, ~Zwiędła na wieki... ~Jeśli tak wszystkie
120   2, 1|         KORDIAN~Wyspę łąk porzucono na pałaców stepy, ~Uciekam
121   2, 1|              I liściowym wachlarzem na miasto odwieją. ~Po sadzawkach
122   2, 1|         więc lord siada? ~ ~DOZORCA~Na trzech krzesłach zarazem
123   2, 1|           zarazem siadają magnaci: ~Na jedném lord się kładzie,
124   2, 1|          jedném lord się kładzie, a na drugim nogi, ~A na trzeciém
125   2, 1|       kładzie, a na drugim nogi, ~A na trzeciém kapelusz, to trzech
126   2, 1|          cień się przesuwa, ~Patrzy na księżyc, wzdycha - to miłośnik
127   2, 1|          Westminsterze;~Trzeci robi na przedaż herbowe pieczęcie, ~
128   2, 1|         przedaż herbowe pieczęcie, ~Na każdéj ryje łokieć, szalki
129   2, 1|               Dover. KORDIAN siedzi na białéj kredowéj skale nad
130   2, 1|         większe od żuków... a tam - na pół drogi ~Czepia się ktoś...
131   2, 1|            wicher nagli, ~I pokłada na brzegów skalistéj granicy, ~
132   2, 1|         ziemi.~Wolałbym ciemną mieć na oczach chmurę,~I patrzeć
133   2, 1|            oczach chmurę,~I patrzeć na świat oczyma twojemi.~(Wstaje.)~
134   2, 1|      genijuszu świat cały pozłaca, ~Na każdym szczeblu życia rzeczywistość
135   2, 1|             Duszo! niechaj ci włosy na czole rozgarnę! ~Weź mię
136   2, 1|           rozkoszą odkwitnę. ~Patrz na mnie! Twoje oczy jasne,
137   2, 1|         padam, słabnę, mdleję; ~Tak na przesłodkiéj róży mrą złote
138   2, 1|           oczu - szaleję! ~I ożywam na całą pocałunku chwilę. ~ ~
139   2, 1|          Wtenczas gdy z rozkwitłego na pół ust koralu ~Płomień
140   2, 1|         szalony? ~ ~KORDIAN~Wierzę! na koralowych ustach zawieszony~
141   2, 1|        ustach zawieszony~Jako motyl na róży. Twoja szyja płonie, ~
142   2, 1|        płonie, ~A perły takie zimne na płomienném łonie! ~Rozerwij
143   2, 1|        większém zamyśleniem)~Patrzę na wazon z lawy, w którym rosną
144   2, 1|                KORDIAN~Luba! gdzieś na północy stał zamek wiekowy, ~
145   2, 1|           pradziadów moich świeciły na bramie, ~W salach, portrety
146   2, 1|           ozłoconéj ramie ~Patrzały na mnie; dzisiaj wzrok ojców
147   2, 1|          zamek ojców moich stopiłem na złoto, ~A z tego złota nosisz
148   2, 1|         tego złota nosisz przepaskę na skroni. ~ ~WIOLETTA~Luby!
149   2, 1|             Wygrałem je był wczoraj na ostatnią kartę, ~Przed wierzycieli
150   2, 1|          łeb sobie strzelę... Panią na uczty śmiem prosić. ~A jeśli
151   2, 1|            Droga publiczna. Kordian na koniu, za nim Wioletta,
152   2, 1|        Odbiega drogą, Kordian siada na konia i patrzy na nią z
153   2, 1|             siada na konia i patrzy na nią z uśmiechem wzgardy.)~ ~
154   2, 1|            Watykanie. Papież siedzi na krześle w złocistych pantoflach,
155   2, 1|   złocistych pantoflach, koło niego na złotym trojnogu tiara, a
156   2, 1|            złotym trojnogu tiara, a na tiarze papuga z czerwoną
157   2, 1|            Precz, szatanku! Z tiary na pastorał rusza, ~Przeklęte
158   2, 1|         jakiś tęgo kuty ~Odpowiadał na kwestie - ona trzęsła pióra, ~
159   2, 1|        odrzucała odpowiedzi ślepe; ~Na koniec go zabiła hebrajskim
160   2, 1|                   KORDIAN~(rzucając na powietrze garść ziemi)~Rzucam
161   2, 1|       powietrze garść ziemi)~Rzucam na cztery wiatry męczennika
162   2, 1|         kraju powrócę... ~ ~PAPIEŻ ~Na pobitych Polaków pierwszy
163   2, 1|           KORDIAN sam, z założonemi na piersiach rękoma, stoi na
164   2, 1|           na piersiach rękoma, stoi na najwyższéj igle góry Mont-Blanc.~ ~
165   2, 1|      rozbity ~Kręgami się rozpłynie na nieba błękity, ~I gwiazdy
166   2, 1|             Jak pierścionki żałobne na perłowych lodach; ~A ode
167   2, 1|           Jam jest posąg człowieka, na posągu świata. ~ ~O gdyby
168   2, 1|             O gdyby tak się wedrzeć na umysłów górę,~Gdyby stanąć
169   2, 1|          umysłów górę,~Gdyby stanąć na ludzkich myśli piramidzie,~
170   2, 1|         moje nalać,~Aby się czuciem na tłumy rozciekło,~I przepełniło
171   2, 1|               Wiara dziecinna padła na papieskich progach... ~Nic -
172   2, 1|            wszystkich gwiazd, uwiję na czoło koronę, ~W błękicie
173   2, 1|              jak duch baśni, ~Pójdę na zimny świat i mogę przysiąc, ~
174   2, 1|             i mogę przysiąc, ~Że te na czole tysiąc gwiazd i w
175   2, 1|               KORDIAN~(rzucając się na rodzinną ziemię z wyciągniętemi
176   3, 1|        zalega większą część placu - na niém siedzą rzędami przystrojone
177   3, 1|             widza kolumna Zygmunta, na podstawie lud zasiadł...
178   3, 1|        stanu stoją dokoła i patrząc na zamek rozmawiają.~ ~PIERWSZY
179   3, 1|        procy, ~Niepomyślane baje... na te rusztowanie, ~Wchodzą
180   3, 1|         nasi i wielmożne panie, ~Co na koronacyją chcą patrzeć
181   3, 1|              Niesie złotą poduszkę, na niéj szabla leży... ~ ~ŻOŁNIERZ ~
182   3, 1|        polskie szablice ~Spią sobie na poduszkach... ~ ~PIERWSZY
183   3, 1|             muzyce. ~(Słychać śpiew na nutę: "God save the King".)~
184   3, 1|          sobie ze czterdziestu choć na dyszlu walę... ~ ~SZEWC~
185   3, 1|            garbusiowi...~Wsadzić go na ramiona... ~ ~SZEWC~Zgodziłby
186   3, 1|             do domu; ~Zgodzili się, na skrzyni konno usiadł krzywek; ~
187   3, 1|        wszyscy patrzali jak głupce ~Na garb i nie widzieli cara...~ ~
188   3, 2|             szkarłatnym baldakimem, na szczeblach tronu polscy
189   3, 2|          koronę, Cessarz kładzie ją na głowę - Kanclerz podaje
190   3, 2|             głowę - Kanclerz podaje na węzgłowiu miecz państwa,
191   3, 2|            mieczem robi znak krzyża na cztery strony świata. Prymas
192   3, 2|                CESSARZ~(kładąc rękę na księdze)~Przysięgam!... ~(
193   3, 3|             tam kości, ~Toż królowi na pokarm dostateczny stawa. ~ ~
194   3, 3|            Będzie zjadał bażanty, a na wetty prawa. ~ ~SZEWC~Waćpan
195   3, 3|          tłum przeciera. ~ ~STOJĄCY NA KOLUMNIE ~O! nie, to się
196   3, 3|       PIERWSZY Z LUDU~(do stojącego na kolumnie)~Cóż to za krzyk,
197   3, 3|             aż pobladło. ~ ~STOJĄCY NA KOLUMNIE ~Książę uderzył
198   3, 3|         Dziecko zabite...~ ~STOJĄCY NA KOLUMNIE ~(do dalszych)~
199   3, 3|           LUD~A matka?...~ ~STOJĄCY NA KOLUMNIE ~Kto wie, czy to
200   3, 3|            nią stało!... ~ ~STOJĄCY NA KOLUMNIE ~Czekajcie! Dwóch
201   3, 3|         ściemnia się. Lud rzuca się na sukno pokrywające estradę.)~
202   3, 4|            Widać wschody prowadzące na górę do korytarzów kościelnych,
203   3, 4|             korytarzów kościelnych, na schodach szyldwach widny
204   3, 4|          Działali... w dziejach jak na jasnym niebie ~Nigdzie czerwone
205   3, 4|            z zapałem)~Wstrzymać ich na Boga!~Niech myśl młodych,
206   3, 4|        Niech spisek z czarną twarzą na świat nie wychodzi,~Bo tam
207   3, 4|          świat nie wychodzi,~Bo tam na świecie białym błyszczy
208   3, 4|            tu miecze jasne wyostrzą na grobie. ~ ~PREZES~Na grobie
209   3, 4|       wyostrzą na grobie. ~ ~PREZES~Na grobie królów naszych? O
210   3, 4|      miejsce... Bo kościoł otwarty ~Na czterdziestogodzinne pacierze
211   3, 4|          się w grobowce składać sąd na carów, ~Patrzcie więc w
212   3, 4|    szczeblach i siadają w milczeniu na ławach - głosy szyldwacha
213   3, 4|              cisza głęboka. - Zegar na wieży kościelnéj bije zwolna...
214   3, 4|              Boga chowacie w sercu? na Boga zaklęcie ~Wzywam was,
215   3, 4|            sztylety wasze~Zamieńcie na święcone w kościołach pałasze, ~
216   3, 4|        dawny widzę.~Mądrość rządców na starém zaszczepiła drzewie ~
217   3, 4|              Kraj młody, oba kwitły na jednéj łodydze, ~Jako dwie
218   3, 4|            Bóg uśmiechnął się tylko na tronie szafirów, ~Lecz króle
219   3, 4|         szafirów, ~Lecz króle padły na kształt zrąbanéj topoli; ~
220   3, 4|             i pobladłą,~Wsadziła ją na tułów swego oblubieńca,~
221   3, 4|          ruszył... I nie stało kiru~Na szatę matki naszéj, więc
222   3, 4|             carowi, ~Więc go rzucił na Polskę, niech pianą zaraża! ~
223   3, 4|             wonne jak Saronu róże, ~Na rossyjskich ramionach opierają
224   3, 4|            tam... i wypalmy ogniami na murze ~Wyrok zemsty, zniszczenia,
225   3, 4|            serce bije,~Rozbieram je na dźwięki, na litery kruszę,~
226   3, 4|            Rozbieram je na dźwięki, na litery kruszę,~I w każdym
227   3, 4|         zemsty zbudzi? ~A kiedy się na Polskę wszystkie ludy zwalą, ~
228   3, 4|           kadzidł, świéc jarzęcych, na katafalk wniosą. ~O ludy!
229   3, 4|         wydaje człowiekiem, ~Miałeś na cara pogrzeb mowę napisaną. ~
230   3, 4|            posypią popiołem ~I wyją na ulicach. ~ ~SPISKOWI~Cha!
231   3, 4|          Zabijajcie!!!~A krew niech na mnie spada...~ ~PREZES~Masz
232   3, 4|            Dwóm córkom nieszczęsnym na głowy! ~Na dwie - bo słabe -
233   3, 4|             nieszczęsnym na głowy! ~Na dwie - bo słabe - rzucę
234   3, 4|             Lżejsze było płaczącym, na ziemskim padole; ~A teraz
235   3, 4|             się, że piersi otworzył na poły,~Że powinniście widzieć
236   3, 4|           się waham myślą przecięty na dwoje, ~Jestem cały i jeden...
237   3, 4|            kraj ocalę, ~Nie zasiądę na tronie, przy tronie, pod
238   3, 4|             tém imieniem ~Piastunki na królewskie dzieci będą swarzyć, ~
239   3, 4|          Niechaj wiecznie bezsenny, na kraj patrzę mrący, ~Potém
240   3, 4|             zgubi was... Przysięgam na ojcowskie cienie! ~I na
241   3, 4|             na ojcowskie cienie! ~I na mękę Chrystusa!... Przysięgam,
242   3, 4|              tyś ją zabił i rozdarł na ćwierci,~Potém kawały spadłe
243   3, 4|            trzech szubienic, ~Gdzie na nie patrzą wzgardą królewscy
244   3, 4|        sztylet w zabitego łonie... ~Na piersiach jakiś papier pomięty,
245   3, 4|          zbrodniarza, ~Rozłam myśli na głosów pojedyńcze wota, ~
246   3, 4|             za śmiercią cara, rzuci na stół kulę,~Kto za uniewinnieniem,
247   3, 4|            powieje miechu, ~I pogra na organach?~(Wszyscy koleją
248   3, 4|         oczach życie moje zbladło! ~Na jedną kartę przyszłość postawiłem
249   3, 4|          maska? ciebie nikt nie zna na świecie. ~ ~PREZES~Wszak
250   3, 4|            Wszak maski nie włożyłem na me włosy białe. ~ ~PODCHORĄŻY ~
251   3, 4|            może zdradę knuje? ~Więc na znak wzgardy, ludziom okrytym
252   3, 4|                Zbliża się do stoła; na kawałku papiéru pisze słów
253   3, 4|        ołtarz i patrzy z obłąkaniem na milczących spiskowych...
254   3, 4|        zakopali ciało i zostawiwszy na mogile palące się latarnie
255   3, 4|        PREZES~Kordianie! oto klęczę na ołtarza progu, ~Lecz nie
256   3, 4|     Kordianie, przed tobą. ~Jam cię na śmierć poświęcił, teraz
257   3, 4|           stary!~Kładziesz zbrodnią na zbrodnią, klękłeś przed
258   3, 4|           zbrodniarzem... ~ ~PREZES~Na Boga, Kordianie!~Ty masz
259   3, 4|           każdego włosa; ~To nic... Na grobie wsadzisz dwie rószczki
260   3, 4|        KORDIAN~Raz, dwa, trzy, broń na ramię, warta pałacowa... ~
261   3, 4|            dzieci obsiędę, ~Pluń mi na siwe włosy. ~(Zegar na wieży
262   3, 4|           mi na siwe włosy. ~(Zegar na wieży bije jedynastą.)~To
263   3, 4|             PREZES~Kordianie - stój na Boga, zaklinam... Kordianie!~(
264   3, 5|           widać przez drzwi otwarte na przestrzał ciąg długi ciemnych
265   3, 5|        komnaty cara. Kordian oparty na bagnecie karabinu. Różne
266   3, 5|                IMAGINACJA~Nie patrz na mnie, lecz patrzaj, gdzie
267   3, 5|         wiatr świszczą. ~Nie nastąp na nie... patrzaj... wiją się
268   3, 5|    prawdziwe - to światy, ~Błyszczą na szafirze szaty... ~Jest
269   3, 5|       pasterka z gwiazd sioła.~Kosz na głowie, w koszu kwiaty, ~
270   3, 5|        anioła. ~ ~STRACH~Lecz patrz na oczy! nieruchome oczy!~Gdzie
271   3, 5|            sali - zupełnie ciemnej. Na lewo drzwi otwarte do gabinetu
272   3, 5|     sztucznie ze złota urobiony - a na nim leży carska korona.)~ ~
273   3, 5|        KORDIAN~Puśćcie! Boska cięży na mnie kara!... ~ ~OBIE WŁADZE ~
274   3, 5|         Trójnog złoty - korona leży na trójnogu, ~Jest to korona
275   3, 5|            bez powiek...~Skąd on? i na co? ~ ~KORDIAN~Skąd? i na
276   3, 5|           na co? ~ ~KORDIAN~Skąd? i na co ten człowiek? ~ ~WIDMO~
277   3, 5|                 Tam wiedzie - droga na kształt ognistego słupa. ~
278   3, 5|            mu łoże, ~I leje światło na posadzki szkliste, ~Jak
279   3, 5|            Nie zaglądaj przez okna, na ciemną ulicę! ~(Kordian
280   3, 5|      żałobny... ~Po całém mieście i na wszystkie strony?... ~ ~
281   3, 5|           głucho... ~(Słychać dzwon na jutrznią.)~Ktoś mi przez
282   3, 5|             pada bez czucia krzyżem na bagnecie u drzwi sypialnego
283   3, 5|           podchorążych. Pewnie stał na warcie ~I szedł do mnie
284   3, 5|            do mnie zabijać?... Padł na samym progu... ~Wszak brat
285   3, 5|           czarcie! ~Nie natrącaj mi na myśl brata - w każdym wrogu ~
286   3, 5|             żołnierze. Car pokazuje na Kordiana.)~Jeśli nie zwaryjował
287   3, 6|        chodzą wolno. - Kordian leży na łóżku w gorączce. Dozorca
288   3, 6|         sądem Lawatera. ~(wskazując na Kordiana)~Ot - ta...~ ~DOZORCA~
289   3, 6|             Dziękuję. ~ ~DOZORCA~O! na Boga, to sztuki szatańskie! ~ ~
290   3, 6|              DOKTOR~Nie patrz nigdy na dukat rozsądku oczyma, ~
291   3, 6|         teraz mam nadzieję, ~Że sam na sam z szalonym pogadam młodzieńcem. ~(
292   3, 6|        pogadam młodzieńcem. ~(Siada na łóżku Kordiana.)~ ~KORDIAN~
293   3, 6|             dotąd mówili, żem jeden na świecie. ~ ~DOKTOR~Ciebie
294   3, 6|             puste, a cessarza syny ~Na pustych kolankowych trzcinach
295   3, 6|              inaczéj... idź z nieba na ziemię. ~ ~DOKTOR~Rozumiem.
296   3, 6|          DOKTOR~Faraon kiedy stanął na szczycie potęgi, ~Śniło
297   3, 6|          nowe odkrył ziele; ~Rośnie na mojém oknie, w rycerskiéj
298   3, 6|          się Judy, ~To była ziemia, na niéj wyrosły narody. ~W
299   3, 6|        znamiona, ~To były ptaki - a na dnia piątego końce, ~Padła
300   3, 6|         Dziś dzień siódmy, Bóg rękę na rękę założył, ~Odpoczywa
301   3, 6|            sufit lazurowy~Trzymając na téj dłoni, zasłaniam świat
302   3, 6|           biały,~Chcą upaść ludziom na głowy;~Lecz ja stoję pod
303   3, 6|            z żołnierzami i wskazuje na Kordiana.)~ ~WIELKI KSIĄŻĘ ~
304   3, 6|          Wziąść go, prowadzić zaraz na śmierć i na męki! ~ ~KORDIAN~
305   3, 6|         prowadzić zaraz na śmierć i na męki! ~ ~KORDIAN~To głos
306   3, 6|             człowieka... ~(Pokazuje na miejsce, z którego Doktor
307   3, 6|             ubierzecie...~Prowadzić na plac Saski... ~(Wychodzi.)~
308   3, 7|           moją ostrogą ~Napiszę wor na czole. Car ciebie darował ~
309   3, 7|           wydobyć nie mogą! ~ ~CAR~(na stronie)~Myśli, że mię oszuka? ~ ~
310   3, 7|          Każdy z członków zostawisz na końskim ogonie, ~A koń mój
311   3, 7|     karabinów.)~Teraz, psie! siadaj na koń... i leć z nim do diabła. ~
312   3, 7|         diabła. ~Ty milczysz... co? Na widok dusza ci osłabła? ~
313   3, 7|             słonia ~Wziąść ciebie i na kolce zarzucić nie mogę? ~
314   3, 7|            konia podadzą... ~(Siada na konia i odjeżdża w koniec
315   3, 7|         Złożyć sąd wojenny, ~Godził na moje życie... Rozstrzelać... ~ ~
316   3, 7|            sam poskacze... ~(Parada na Placu Saskim.)~ ~SCENA VIII~
317   3, 7|            Izba klasztorna obrócona na więzienie, okno kratowe,
318   3, 7|          drewniane. KORDIAN skazany na śmierć gada z Księdzem zakonnym.
319   3, 7|           jak skarcone dziecko pada na kolana i modli się... Kordian
320   3, 7|         lochu, ~W którym byś uwiądł na kształt mdłego kwiatu... ~
321   3, 7|          Nié masz co komu przekazać na ziemi? ~ ~KORDIAN~Nic.~ ~
322   3, 7|             Nic.~ ~KSIĄDZ ~I nikogo na ziemi?...~ ~KORDIAN~Nikogo.~ ~
323   3, 7|            Pamiątek woła... i śladu na świecie... ~ ~KSIĄDZ~I to
324   3, 7|          przed ludźmi, choćby wbity na pal, ~Zamknę cierpienia
325   3, 7|           chwilą odlotu ~Patrzałbym na świat innemi oczyma, ~Dłużéj!
326   3, 7|           plemią, ~I niechaj plwają na matkę nieżywą, ~Nie będę
327   3, 7|             istoty, ~I świat nicują na złą stronę cnoty, ~Aż świat,
328   3, 7|          Przebaczyć wrogom. Bóg ich na ziemi ukarze!~Oj, paniczu
329   3, 7|              Oj, paniczu mój drogi, na cóż tobie było ~Ten pistolet
330   3, 7|         nagle widzę me dzieciątko, ~Na wrzosach, krew czerwona
331   3, 7|             życiu je stary Grzegorz na piersi przechowa; ~Każę
332   3, 7|         Panie,~Będę płakał, wołając na wnuczka: Kordianie! ~ ~KORDIAN~
333   3, 7|          KSIĄDZ ~Synu!...~ ~KORDIAN~Na jaką idę śmierć?... ~ ~OFICER~
334   3, 7|            idę śmierć?... ~ ~OFICER~Na rozstrzelanie...~(Grzegorz
335   3, 7|          Panie! panie! panie!~(Pada na ziemię... Potém zrywa się
336   3, 7|             szambelana,~Co jak mops na dwu łapach przede mną tańcował. ~
337   3, 7|            dymie uduszę... ~(Patrzy na ściany.)~Cóż to, na ścianach
338   3, 7|          Patrzy na ściany.)~Cóż to, na ścianach gmachu pył spostrzegam
339   3, 7|           gmach odludny, ~To chwast na grobie wroga... Polska już
340   3, 7|       Polska już ostygła, ~Umarła i na wieki. - Jak magnesu igła ~
341   3, 7|          wieki. - Jak magnesu igła ~Na północ obrócona, w Sybir
342   3, 7|            łożu kryształowém cara? ~Na zachodzie stugłowa wyrasta
343   3, 7|           dla ludów zachodu; ~Miarę na długość wezmę z moskiewskiego
344   3, 7|             CAR~Pióro moje~Spisałem na wyroku śmierci, przy nim
345   3, 7|          Rska Mość niech stawi żyda na papierze, ~Byle podpis...
346   3, 7|             wojny!~Jam ci tron dał, na którym siedzisz, ja przy
347   3, 7|             carze! truciznę schowaj na ostatki.~Znałem was dobrze,
348   3, 7|             Za granice moskiewskie, na kraje sąsiadów; ~Darowali
349   3, 7|              Nie wynieśliście trupa na tron złotolity? ~Bo spod
350   3, 7| gwardyjskiéj wyrosło równiny, ~Więc na Turków! - Michale, wiedź
351   3, 7|             szeregi miny, ~I wysadź na powietrze!... Brat Michał
352   3, 7|        płatnym... ~ ~WIELKI KSIĄŻE ~Na wszystkie zaklęcia! ~Milcz!~ ~
353   3, 7|         biała,~Z błękitnymi oczyma, na balach szczęśliwa,~Na pół
354   3, 7|       oczyma, na balach szczęśliwa,~Na pół smutna, wesoła, mdlejąca
355   3, 7|            oczy wlepione w ściany.)~Na nią ręka Boża ~Wysypała
356   3, 7|           kareta;~Zapraszają lokaje na bal do królewny.~W lekkich
357   3, 7|          koniec zabawnéj powieści. ~Na piękny żart się zdobył lubownik
358   3, 7|         dziewicze.~Zamknąwszy drzwi na zamek zniknął Pylad wierny. ~
359   3, 7|      człowieka topi się i gnije... ~Na trupie zapomniany brylant
360   3, 7|             w mózgu? więc z mózgiem na ściany rozprysnę! ~Czy wiesz,
361   3, 7|            poruszę? ~No co? - Ja ci na gardle siądę i uduszę, ~
362   3, 7|        królewskich i wyjdę wesoły. ~Na ulicach Warszawy tłum ludu
363   3, 7|             téj komnacie~Jesteś sam na sam ze mną... A co? patrz
364   3, 7|             brata... i patrzą długo na siebie, jeden drugiego chce
365   3, 7|            Kordiana i zatknąwszy je na koniec szpady podaje Księciu
366   3, 7|   ułaskawienie.)~WIELKI KSIĄŻE ~Leć na plac Marsowy! ~Weź mego
367   3, 8|           przed plutonem żołnierzy. Na przodzie sceny lud rozmawia.)~ ~