Akt, Scena

 1   1   |           wieży. ~A gdy bić będzie, choć głucha, usłyszę. ~Lecz gdzież
 2   1, 1|             miał wzrok proroczy; ~I choć stracił oko prawe, ~Tak
 3   1, 1|        Przyznam się jednak panu, że choć żołnierz bitny,~Przed walką
 4   1, 1|             bez obłoku,~A powietrze choć bardzo jasne, grało w oku,~
 5   2, 1| Winkelriedem narodów!~Poświęci się, choć padnie jak dawniéj! jak
 6   3, 1|            To sobie ze czterdziestu choć na dyszlu walę... ~ ~SZEWC~
 7   3, 3|           zamku zasiądzie do stoła?~Choć królem, to jeść musi jak
 8   3, 3|             strumienie wina płyną, ~Choć nie sadzi winnic lud. ~Pij,
 9   3, 5|             Nie słychać kroku jego, choć posadzek kraty ~Rozstępują
10   3, 6|         Boże, raczyłeś mię przecie ~Choć śmiercią wyswobodzić od
11   3, 7|             to ci chodzi, ręczę, że choć zdrowy ~Jako ptaszek przelecisz
12   3, 7|             tą myślą, że mój malec, choć nędzarz, ubogi, ~Ja go będę