Akt, Scena

  1 Mot   |           Lecz od zepsucia wiecznie się zachowa,~W proch nie rozsypie...
  2   1   |            wlazłszy skórę ~U nóg mu się łasiłem. Odejdź, moja pani; ~
  3   1   |              Goście sproszeni zlecą się na Łysą Górę. ~(Czarownica
  4   1   |             pacierze.~SZATAN~ ~Taki się teraz zrobił czuły i pobożny ~
  5   1   |        Lewiatana~Przez wieki wieków się toczy, ~Na dnie wskazuje
  6   1   |            zgnilizną czasów, ~Okrył się rdzami kruszców, i kością
  7   1   |         dzień jeden, godzinę; ~Więc się o nią upomnę u Boga, ~Lub
  8   1   |          lat wybiło. ~ ~SZATAN~Więc się koło fortuny całe obróciło?~
  9   1   |         każdy rok, jak ślimak sunął się leniwo,~Dla nędzarzy, dla
 10   1   |            zbiegłéj kolei, ~Ślizgał się po niéj człowiek pamiątką
 11   1   |       przepaścią zawiśli, ~Obudzili się, w przepaść spojrzeli, ~
 12   1   |          doktora, ~Po szwajcarskich się górach nie snują Manfredy, ~
 13   1   |             narodów wiela, ~Jednemu się ludowi dzień ogromny zbliża. ~
 14   1   |          panem niebios wiedli. ~Oni się będą modlić, zabijać, przeklinać. ~
 15   1   |         zemsty godzinie. ~Ten naród się podniesie, zwycięży, i zginie; ~
 16   1   |    psałterzu,~Modlitwy na dzień, co się zowie zmartwychwstaniem;~
 17   1   |         kotła wrzątku ~Obaczemy, co się stwarza. ~ ~DIABLI~Już gotowy!
 18   1   |      rannych pacierzy; ~W powietrzu się rozpłynęła ~Woń kadzideł
 19   1   |           Herkulesa palców; ~Z rdzy się narodzi niemało, ~Wymuskanych
 20   1   |       jutrznia błyśnie ponura; ~Nim się żywioły ochłodzą, ~Rzucić
 21   1   |           Balaama oślicy; ~A ci, co się z niego wyrodzą, ~Narodowéj
 22   1   |           niego wyrodzą, ~Narodowéj się chwycą mownicy. ~Mowców
 23   1   |            na krzywych dwóch nogach się chwieje, ~Jak niepewne rządowe
 24   1   |             tam z kotła pary, ~Znów się jakiś twór wylęga. ~Twarz
 25   1   |           wiecznego gmachu~Obłąkała się w drodze, jam ją zgonił
 26   1   |       grzechy ojców w groby kładące się plemię,~Lud konał... gwiazda
 27   1   |         niźli łez wylali... ~Zmiłuj się nad niemi, Panie! ~A Bóg
 28   1   |              A Bóg rzekł: Wola moja się stanie...~ ~CHÓR ANIOŁÓW ~
 29 Pro   |         rąbka niebios tęczy, ~Niech się we łzach nie budzi, przed
 30 Pro   |             rozprzędę, ~Wy śmiéjcie się z zapału mego towarzysza... ~
 31   1, 1|            KORDIAN~(zadumany)~Zabił się - młody... Zrazu jakaś trwoga ~
 32   1, 1|          Gardzę przestrogą, zapalam się, płonę, ~Jak kwiat liściami
 33   1, 1|      śmierci z przyrodzenia w duszę się przelewa;~Posępny, tęskny,
 34   1, 1|       kwiatów skonanie, ~I zdaje mi się, że mię wiatr rozwiewa. ~
 35   1, 1|          żadnéj nie wywoła, ~Ziemia się modlić będzie, gdy słońcem
 36   1, 1|         niechaj pali żarem,~A stanę się téj myśli narzędziem, zegarem,~
 37   1, 1|            życiem. ~(po chwili)~Jam się w miłość nieszczęsną całém
 38   1, 1|          Myśli - potém nagle obraca się do Grzegorza... ~Grzegorzu,
 39   1, 1|           tutaj, mój stary...~Nudzę się... ~ ~GRZEGORZ~Nie nowina;
 40   1, 1|       spoczywa.-~Chcesz pan téj, co się gada? czy téj, co się śpiéwa?... ~(
 41   1, 1|            co się gada? czy téj, co się śpiéwa?... ~(Kordian milczy;
 42   1, 1|        szkole,~Piękne dziecię, zwał się Janek.~Czuł za wczasu bożą
 43   1, 1|           żółć w biedaku, ~Śniły mu się dziwy, figle; ~Zwyciężyła
 44   1, 1|          utonie". ~Mały Janek gdzie się chował ~Przez rok cały,
 45   1, 1|    przechodził drogą. ~Jaś pokłonił się królowi, ~I dworzanom, i
 46   1, 1|            zabawiłem gadką... Niech się pan nie wstydzi, ~W téj
 47   1, 1|          téj powieści moralna kryje się nauka. ~ ~KORDIAN~Jaka?
 48   1, 1|           będzie trucizny.~Błąkałem się ja długo z dala od ojczyzny,~
 49   1, 1|          kołki na wąsalu;~Odcinając się szablą, nie brałem pociechy,~
 50   1, 1|             na wojska ogonie ~Snuły się z bagażami osły... przy
 51   1, 1|           przy bagażach ~Przywlekli się z Francyji w bagnetów zachronie, ~
 52   1, 1|          Osły! i uczeni, ~Chowajcie się w kwadraty! daléj za pas
 53   1, 1|      łagodnéj przestrogi. ~Przyznam się jednak panu, że choć żołnierz
 54   1, 1|           dziś pamiętam, z dala lał się Nil błękitny,~Daléj jakiegoś
 55   1, 1|             szydzi,~Opowiem... Klnę się panu, na piramid szczycie,~
 56   1, 1|        przebijał z wysoka,~Wijącego się z dala na pustyni smoka,~
 57   1, 1|                 GRZEGORZ~A wstydźże się pan pytać, każdemu wiadomo, ~
 58   1, 1|       myślami takiemi ~Nie śmiałbym się wynurzyć przed starców rozsądkiem, ~
 59   1, 1|          Idź sobie, Grzegorzu! ~Jak się panna na konną przechadzkę
 60   1, 1|            którym rzecz wiodę, zwał się Kazimierzem. ~Otóż kiedy
 61   1, 1|            Kazimierzem. ~Otóż kiedy się Moskal pastwił nad żołnierzem, ~
 62   1, 1|        Polski odprowadzi... Poznali się Russy ~Na malowanych lisach;
 63   1, 1|     Wtenczas nasze wiarusy wziąwszy się za ręce ~Krzyknęli: Nie
 64   1, 1|       poniosę do truny!~Związaliśmy się wszyscy rękoma co siły...~
 65   1, 1|            uwiązany lozem~Pociągnął się po piasku, po krzemiennéj
 66   1, 1|      pułkownikiem tatarskim, rzucił się do wody; ~Tak ujętego wroga
 67   1, 1|           dwie kry wtłoczył, ~A kry się zbiegły, głowa z Baszkira
 68   1, 1|             na świecie; ~Rozmnożyły się sfinksy, dziś tajemnic trójca ~
 69   1, 1|      Wszędzie pełno tajemnic, świat się nie rozszerzył, ~Ale zyskał
 70   1, 1|           zatrzymuje wodze,~I żegna się, i pokłon oddaje - gdy mija... ~
 71   1, 1|       rzewna,~Jak pieśń żurawia, co się opóźnił w podróży,~I samotny
 72   1, 2|               Lipowe aleje krzyżują się w różne strony - wśród drzew
 73   1, 2|         Kordian zarumieniony schyla się ku ziemi.)~Czemu się pan
 74   1, 2|         schyla się ku ziemi.)~Czemu się pan mój schyla?~ ~KORDIAN~
 75   1, 2|            brwi zmarszczył, chmurzy się, rumieni? ~ ~KORDIAN~Zapytaj
 76   1, 2|         rumieni? ~ ~KORDIAN~Zapytaj się drzew, pani, dlaczego w
 77   1, 2|            na twarz Laury i odwraca się.)~Jak się nazywa? ~ ~KORDIAN~
 78   1, 2|           Laury i odwraca się.)~Jak się nazywa? ~ ~KORDIAN~Przyszłość. ~ ~
 79   1, 2|           światłem idą prosto topić się do rzeki. ~Lepiéj światło
 80   1, 2|       darniowéj - Kordian u nóg jéj się kładzie i mówi patrząc na
 81   1, 2|              Zrywa kwiat - i obraca się z uśmiechem do Laury.)~Pani,
 82   1, 2|                oto duchy Danta.~Tam się na starém drzewie wichrzy
 83   1, 2|        Zaleciały przelotem i do snu się kładą, ~Wiatr przez noc
 84   1, 2|          wskaże lotu szlaki, ~A gdy się zbudzą, drzewo powie...:
 85   1, 2|          mam już dla was liści, jam się zestarzało ~Przez noc, kiedyście
 86   1, 2|           nie utracić burzy.~Trzeba się dziś zwyciężyć, aby jutra
 87   1, 2|            je utracił! Boże! zmiłuj się nade mną! ~ ~LAURA~Kordianie!...~(
 88   1, 2|            patrząc na niebo)~Ciemny się błękit nieba wyświeca za
 89   1, 2|           nań - leci, jakby wyrywał się z chmury;~Teraz go na pół
 90   1, 2|           nieskończone twory,~Dusza się rozprysnęła na uczuć kolory, ~
 91   1, 2|       Nieskończoności zmysłem dusza się pomnoży, ~Bóg aniołowi oczy
 92   1, 2|         płynął... ~O! duch mój chce się wyrwać! już pióra rozwinął. ~
 93   1, 2|                    LAURA~Źle, jeśli się pan będzie marzeniem zapalał, ~
 94   1, 2|             i ból przeminie? ~Jeśli się wszystko z chwilą boleści
 95   1, 3|      Natrętna niespokojność w serce się zakrada, ~Gdybym też dziécię
 96   1, 3|           mu wytłoczy?:.. ~(Zamyśla się, potém bierze sztambuch
 97   1, 3|       wspomnień łańcuchu,~Zatrzymam się... wspomnienia krokiem się
 98   1, 3|          się... wspomnienia krokiem się nie ruszą...~Aż powiész: "
 99   1, 3|            przeklinać;~Przyśniło mi się tylko kilka pytań w grobie...~
100   1, 3|           było, bo dzbankiem z nami się nie dzielił ~Jak żyd płaszczem
101   1, 3|           Och, nieszczęście! panicz się zastrzelił!...~KONIEC AKTU
102   2, 1|         ginie poemacie. ~Ludzie! wy się tym drzewom przypatrywać
103   2, 1|               Zegar ludzkim kręcący się ruchem, ~A tu cisza - tu
104   2, 1|             nie kwitną ogrody, ~Ale się po murawach wyperliły trzody... ~
105   2, 1|           wynagródź marzenie! ~Obym się sam ocenił, skoro świat
106   2, 1|          samobójcy bada... ~(Zbliża się dozorca ogrodu, biorący
107   2, 1|            magnaci: ~Na jedném lord się kładzie, a na drugim nogi, ~
108   2, 1|          żyźna ludziom duma, ~Lękam się, by go nowa reforma nie
109   2, 1|             nie zniosła. ~(Ściemnia się.)~ ~KORDIAN~Tam, gdzie gęstymi
110   2, 1|           człowiek samotny jak cień się przesuwa, ~Patrzy na księżyc,
111   2, 1|           smutkami zatruwa;~Może mu się marzenia złotym wątkiem
112   2, 1|         wątkiem snuły, ~I przerwały się nagle - od świata ucieka. ~
113   2, 1|             przy Boga pomocy~Mijasz się z prawem. ~ ~KORDIAN~Nędzny!... ~ ~
114   2, 1|       szczyt, stój cicho... Zakręci się w głowie, ~Gdy rzucisz wzrok
115   2, 1|          tam - na pół drogi ~Czepia się ktoś... chwast zbiera...
116   2, 1|         człowieka głowy. ~A owi, co się snują po brzegu, rybacy ~
117   2, 1|           po brzegu, rybacy ~Wydają się jak mrówki... Okręt trójmasztowy, ~
118   2, 1|            po twoich piersiach leją się jak woda; ~Boisz się łaskotania
119   2, 1|           leją się jak woda; ~Boisz się łaskotania pereł, moja miła? ~
120   2, 1|              strząśniesz? rozprysnę się cała. ~ ~KORDIAN~(coraz
121   2, 1|               WIOLETTA~Mio caro,~Co się to znaczy? ~ ~KORDIAN~U
122   2, 1|            ci brylanty, dziś sercem się dzielę. ~ ~WIOLETTA~Ach
123   2, 1|     przelatują czwałem - koń ślizga się i pada, Kordian zsadza z
124   2, 1|             ci drudzy, ~A ja cieszę się z serca, że gdzieś moi słudzy, ~
125   2, 1|          korne krzyżem leżą; ~Niech się Polaki modlą, czczą cara
126   2, 1|            za firanką skryta, wdała się w dysputy ~Z kardynałem,
127   2, 1|          jakobińskich zaród, ~Niech się weźmie psałterza i radeł
128   2, 1|          KORDIAN~Tu szczyt... lękam się spojrzeć w przepaść świata
129   2, 1|              słuchajmy... o te lody się ociera ~Modlitwa ludzka,
130   2, 1|         pierwszy zginę, jeśli niebo się zawali. ~A ten kryształ
131   2, 1|         tchnieniem rozbity ~Kręgami się rozpłynie na nieba błękity, ~
132   2, 1|           dół.)~Ha! przypominasz mi się, narodów mogiło! ~Oto się
133   2, 1|           się, narodów mogiło! ~Oto się przedarły chmury, ~Igły
134   2, 1|       posągu świata. ~ ~O gdyby tak się wedrzeć na umysłów górę,~
135   2, 1|       uczucia serce moje nalać,~Aby się czuciem na tłumy rozciekło,~
136   2, 1|           zniechęcenia)~Może lepiéj się rzucić w lodowe szczeliny?... ~(
137   2, 1|        powietrza błękicie ~Skąpałem się... i ożyłem, ~I czuję życie! ~
138   2, 1|         marmur, jak lód, słonecznym się ogniem rozjaśni... ~Potém
139   2, 1|      Winkelriedem narodów!~Poświęci się, choć padnie jak dawniéj!
140   2, 1|                   KORDIAN~(rzucając się na rodzinną ziemię z wyciągniętemi
141   3, 1|            MŁODZIENIEC ~Kwiatem dam się pokrywa estrada szeroka.~ ~
142   3, 1|            grubym piwowarem, ~Odkąd się przy Zygmunta zatoczył kolumnie. ~ ~
143   3, 1|        wychudł biedak wówczas i tak się wygłodził, ~Że, jak mówią,
144   3, 1|            obaczył kolana, ~I łzami się rozpłakał. ~ ~SZEWC~Któż
145   3, 1|            siarką nasadził, ~I chce się u nóg cara rozprysnąć jak
146   3, 1|            SZEWC~Cha! cha! cha! jak się szlachcic czerwony jendyczy!.. ~ ~
147   3, 1|                Chorągiew z wiatrami się bije ~I posuwa się z wolna... ~ ~
148   3, 1|         wiatrami się bije ~I posuwa się z wolna... ~ ~DRUGI Z LUDU~
149   3, 1|             PIERWSZY Z LUDU~Sypnęły się zielone szambelanów roje, ~
150   3, 1|       ogłuchłem od kuli,~I przyznam się, że nie znam jak w mariasza
151   3, 1|           jak w mariasza króli,~Gdy się z niemi kozyrna połączy
152   3, 1|       ramiona... ~ ~SZEWC~Zgodziłby się mały! ~Wszak o nim historyja
153   3, 1|        Sajetowego sukna nie chciało się zmoczyć; ~Czeka... Aż tu
154   3, 1|         zanieśli do domu; ~Zgodzili się, na skrzyni konno usiadł
155   3, 1|       ŻOŁNIERZ ~Ze starego śmiejcie się żołnierza, ~Lecz wara z
156   3, 1|        Mówią, że z beczek wino leje się jak woda. ~(Lud się rozchodzi.)~ ~
157   3, 1|            leje się jak woda. ~(Lud się rozchodzi.)~ ~
158   3, 3|          nam.~ ~PIERWSZY Z LUDU~Car się ukoronował, wychodzi z kościoła, ~
159   3, 3|             NA KOLUMNIE ~O! nie, to się sam książę wdał z babami
160   3, 3|            z dziecięciem, ~Potknęła się i dziecko do rynsztoka padło. ~
161   3, 3|            rynsztoka padło. ~Zbiegł się tłum... teraz cały ucieka
162   3, 3|             Inna by już uciekła; co się tam z nią stało!... ~ ~STOJĄCY
163   3, 3|       polane bruki... ~(Lud częścią się rozchodzi ponury... Orszak
164   3, 3|               muzyka gra - ściemnia się. Lud rzuca się na sukno
165   3, 3|             ściemnia się. Lud rzuca się na sukno pokrywające estradę.)~
166   3, 3|             w sztuki!... ~(Ściemnia się coraz bardziéj. - Ludzie
167   3, 3|            płachty okryci rozchodzą się po ulicach... Przy beczkach
168   3, 3|             płaszczem okryty mięsza się między nich... i spiewa.)~ ~
169   3, 3|            wino! idźcie śnić! ~Lecz się będzie świt promienić, ~
170   3, 4|        Polaków zakrwawił? ~Rzuciłem się w otchłani spisków czarne
171   3, 4|        ubiegłeś. ~ ~PREZES~Nie dziw się, że mię w grobach pierwszego
172   3, 4|           Powiedz mi, prezesie,~Jak się to skończy?~ ~PREZES~Nie
173   3, 4|     Sztyletów tak jak liści... Byle się udało! ~ ~PREZES~Pomnij!
174   3, 4|                 PREZES~Boże! zmiłuj się nade mną...~Księże, powiedz
175   3, 4|     Pięćdziesiąty... ~ ~PREZES~Gdyś się rodził, rok miałem dwudziesty
176   3, 4|      dwudziesty dziewiąty, ~I biłem się za wolność... ~ ~KSIĄDZ ~
177   3, 4|          trupie. ~ ~PODCHORĄŻY ~Ile się w trumnach królów robactwa
178   3, 4|        człeka, co wchodzi ~Pomodlić się za cara. - Więc to nic nie
179   3, 4|                PIERWSZY Z LUDU~Toby się dziś ów rycerz dobrze z
180   3, 4|               PREZES~Cicho! modlcie się raczéj! miejsce nie do gwarów, ~
181   3, 4|           nie do gwarów, ~Zeszliśmy się w grobowce składać sąd na
182   3, 4|           odgłosem królów zachwieją się trony ~Jak drzewa podrąbane. ~ ~
183   3, 4|             niewoli.~Bóg uśmiechnął się tylko na tronie szafirów, ~
184   3, 4|            ziemia jest trupem. Brat się wściekł carowi, ~Więc go
185   3, 4|    zamurować, ~I rzec: o Boże, racz się nad grzesznym zmiłować!... ~
186   3, 4|        Satrapy nasze korni pokładli się czołem, ~Win tryskają brylanty
187   3, 4|           kielichów tysiąca,~I palą się pochodnie, a muzyka grzmiąca ~
188   3, 4|        potém jasność dniowa!~Polska się granicami ku morzom rozstrzela,~
189   3, 4|             zemsty zbudzi? ~A kiedy się na Polskę wszystkie ludy
190   3, 4|          Zwołali nas, ażeby naśmiać się do woli, ~Obłąkać i przeklinać... ~ ~
191   3, 4|        Wiele potrzeba zabojstw, nim się kraj odzyska? ~ ~GŁOS Z
192   3, 4|              Licz daléj, bracie, bo się liczba straci... ~ ~GŁOS ~
193   3, 4|            Syny moje i córki za was się poświęcą. ~Krew dziecka
194   3, 4|           obok jakiego mocarza, ~Co się codzienną zbrodnią we łzach
195   3, 4|           ziemskim padole; ~A teraz się zna twoję opuszczamy wolę... ~ ~
196   3, 4|        przestać... i usiąść i zalać się łzami; ~Lecz ten smutek -
197   3, 4|             zapał rozrywa,~Zdaje mi się, że piersi otworzył na poły,~
198   3, 4|             jak ciemne anioły, ~Ani się waham myślą przecięty na
199   3, 4|             tronie, pod tronem, ~Ja się w chwili ofiarnéj jak kadzidło
200   3, 4|             odrodu. ~Lecz dajcie mi się w ręce, zamiast trzymać
201   3, 4|      zmartwychwstałego... Dajcie mi się w ręce! ~Ani mię duma wstrzyma,
202   3, 4|          zaszczepię wieki, ~Niechaj się sen do moich powiek nie
203   3, 4|             nie przybliża. ~Lękacie się? więc weźcie, przybijcie
204   3, 4|          krainy sumnienie,~Zburzcie się - i z dusz waszych odrzućcie
205   3, 4|          nią wierzę! ~Tak dajcie mi się w ręce... ~ ~PREZES~O! głos
206   3, 4|         krwi umyłeś dłonie?~(Zbliża się z lampą do trupa.)~Dajcie
207   3, 4|           kopią.)~PREZES~Rozchodźmy się ze schadzki... drugiéj nie
208   3, 4|       położy... ~Ten grosz znajdzie się zawsze w ubogich szkatule... ~
209   3, 4|    SPISKOWYCH~Grosz dali;~Widać, że się w grabarzy nie chcą pisać
210   3, 4|           chcą pisać cechu, ~Lękają się, by carom grobu nie kopali. ~
211   3, 4|     zaglądam zgrzybiałe,~Widzę, żeś się ty w inne urodził stolecie, ~
212   3, 4|         gardzę wami! ~Kto nie śmiał się poświęcić, może zdradę knuje? ~
213   3, 4|          twarze.~(Wszyscy demaskują się... Kordian rzuca wzrok dokoła,
214   3, 4|         rzuca wzrok dokoła, zamyśla się - i potém wznosząc głowę
215   3, 4|            zamku w nocy... ~(Zbliża się do stoła; na kawałku papiéru
216   3, 4|         próżny". ~ ~KORDIAN~(opiera się o ołtarz i patrzy z obłąkaniem
217   3, 4|              spiskowi!~ ~(Rozchodzą się wszyscy w milczeniu... Kordian
218   3, 4|        zostawiwszy na mogile palące się latarnie odchodzą... Prezes
219   3, 4|       Kordianie !~ ~KORDIAN~(obraca się i mówi z obłąkaniem coraz
220   3, 5|      malowidła. ~ ~STRACH~Przekonaj się! wpatrzaj się w ściany, ~
221   3, 5|             Przekonaj się! wpatrzaj się w ściany, ~Ściana gadem
222   3, 5|             w ściany, ~Ściana gadem się rusza... przebrzydła... . ~
223   3, 5|               Pierścieniami rozwija się z muru. ~Kolumny potrząsają
224   3, 5|           na nie... patrzaj... wiją się i błyszczą. ~ ~IMAGINACJA~
225   3, 5|              nieruchome oczy!~Gdzie się obrócisz, patrzą za tobą. ~ ~
226   3, 5|            szum głuchy z milczeniem się bije, ~Jak gdyby wicher
227   3, 5|            komnata srebrnego nalała się blasku, ~Trójnog złoty -
228   3, 5|            Piotrów, krew Iwana~Leje się z niéj jak z czar; ~Podłogę
229   3, 5|          płomienne bagnety~Zleciały się w powietrzu i z ostrzem
230   3, 5|             w powietrzu i z ostrzem się zbiegły... ~Jak rybki, gdy
231   3, 5|            spostrzegły... ~Zleciały się i stal szczypią ~I palą. ~
232   3, 5|               Z powietrza jak iskry się sypią. ~Czekaj, aż się ul
233   3, 5|        iskry się sypią. ~Czekaj, aż się ul cały płomyków wyroi... ~ ~
234   3, 5|           podwoi...~(Kordian obraca się.)~ ~IMAGINACJA~Dwie z malakitu
235   3, 5|            zwykły nasionami języków się plemić, ~Lecz cessarz rwie
236   3, 5|           ciszą, ~W grubiejący pień się wlewa... ~ ~KORDIAN~Widzą!
237   3, 5|          jak stogi gumien...~Trumny się kruszą, ~Lecz tyle trumien!~
238   3, 5|          posadzek kraty ~Rozstępują się - łamią pod nogą obrzydłą. ~ ~
239   3, 5|        IMAGINACJA~Zniknął... trumny się walą ~Jak grom.~ ~STRACH~
240   3, 5|           mimo diabłów głosy, ~Abym się we krwi ochłodził. ~Tłum
241   3, 5|                 Ha... mówcie... czy się nie budzi... ~Pożarłbym
242   3, 5|         gmachu. ~(Chce iść i potyka się o leżącego Kordiana.)~Cóż
243   3, 5|            Kordiana.)~Cóż to? co to się znaczy... tu trup jakiś
244   3, 5|      pobielać... ~ ~CAR~Nic z niego się nie dowiem ni z ust ani
245   3, 6|        zapewne w medycznéj ćwiczysz się nauce? ~ ~DOKTOR~Tak.~ ~
246   3, 6|           Ciekawość mię bierze, czy się pan przekona ~Z głów, która
247   3, 6|        szatańskie! ~ ~DOKTOR~Tak ci się to wydało, rozumny człowiecze, ~
248   3, 6|          czerwony.~ ~DOZORCA~Czy mi się zdało? czym ja doprawdy
249   3, 6|     zapaleńcem. ~ ~KORDIAN~Musiałeś się więc chyba urodzić dziś
250   3, 6|            uwagę... jasno tłómaczyć się umiem, ~Ale natęż uwagę
251   3, 6|          kolankowych trzcinach grać się uczą. ~ ~KORDIAN~Czemu twoje
252   3, 6|              Hymn anioła w wieszcza się przelewa, ~Zaśpiewał - naród
253   3, 6|          szczycie potęgi, ~Śniło mu się, że siedem wypasionych wołów, ~
254   3, 6|         Żądam tajemnicy, ~A zwierzę się, żem wcale nowe odkrył ziele; ~
255   3, 6|     ostygłym popiele. ~Wkrótce, jak się spodziewam, wyda pączek
256   3, 6|           ta roślina kwitnie? plemi się... ~ ~DOKTOR~Już wschodzi. ~ ~
257   3, 6|          elementem, z trzech trójca się składa;~Bez wyobrażeń liczby,
258   3, 6|            stworzył państwo modlące się Judy, ~To była ziemia, na
259   3, 6|        podły! Każdy człowiek, który się poświęca ~Za wolność - jest
260   3, 6|              DOKTOR~Widzisz, jak ci się płomień gorączkowy studzi, ~
261   3, 6|          WARYJAT~Jam nie osoba, jam się dawno w krzyż zamienił.~
262   3, 6|            do Kordiana)~Widzisz, on się poświęcił za lud. ~ ~KORDIAN~
263   3, 6|           tęskny, bezsenny.~Módlcie się do mnie, jam zbawca codzienny,~
264   3, 6|             wielki człowiek! za lud się poświęcił! ~ ~KORDIAN~To
265   3, 6|     chciałeś zabić widmo, poświęcić się za nic. ~O! złota rybko
266   3, 6|           kryształowéj bani, ~Tłucz się o twarde brzegi niewidzianych
267   3, 7|             niecierpliwy przechadza się... Z dala naokoło placu
268   3, 7|         rząd długi, prosty piechota się zwarła. ~Gdybyś o cal w
269   3, 7|        Tella Szwajcara; ~Strzała by się o każdą pierś polską otarła, ~
270   3, 7|       KSIĄŻE ~(do Kordiana, pieniąc się)~Ha! psie polski! przyszedłeś -
271   3, 7|         głowę. ~Milczysz!... Ha, ja się wścieknę... ten pies ciągle
272   3, 7|            ci osłabła? ~Myślisz, że się zlituję. - Wszak poświęcam
273   3, 7|       palcem. ~ ~WIELKI KSIĄŻE ~Boi się hołota! ~ ~CAR~Jeśli o to
274   3, 7|          cię nie miną... Książę, on się boi!... ~ ~WIELKI KSIĄŻE ~
275   3, 7|          Patrz! jedzie... zatrzymał się... tam obraca oczy, ~Do
276   3, 7|          czarny, błotny. ~(Marszczy się jak tygrys.)~Nie lubię tego
277   3, 7|          przyprowadzają chwiejącego się Kordiana, Książe bierze
278   3, 7|             KORDIAN~Grzegorzu, módl się za mnie. ~(Grzegorz jak
279   3, 7|      dziecko pada na kolana i modli się... Kordian klęka u stóp
280   3, 7|         powiedział grzechu! ~Zlituj się nad nim, Boże! Wielki Boże! ~ ~
281   3, 7|          Ksiądz odchodzi.)~Spłyńcie się teraz w jednéj myślnéj chmurze ~
282   3, 7|           znać nie chcę, lecz niech się obeznam ~Z ziemią, piastunką
283   3, 7|            chwili ze wzgardą)~Niech się rojami podli ludzie plemią, ~
284   3, 7|             ludzkich stadeł, ~Rodzą się ludziom przeciwne istoty, ~
285   3, 7|    przewrotnych zwierciadeł, ~Wróci się w łono Boga, niepodobny ~
286   3, 7|           rosną jak szpalery,~Niech się w ogrody takie tłum wylewa, ~
287   3, 7|         zabił brata;~Więc każdy, co się kulą zabija lub truje...~(
288   3, 7|            lub truje...~(Zatrzymuje się i z rozpaczą:)~Przewidziałem
289   3, 7|          głową, że tak.)~Więc jeśli się synowi twemu syn narodzi, ~
290   3, 7|           wydzieraj, coś dawał; jam się już oswoił ~Z tą myślą,
291   3, 7|           mój bławatek!... ~(Śmieje się ze łzami w oczach.)~O! panie!
292   3, 7|         tonący w rozbiciu, ~Chwytam się każdéj słomki... szukam
293   3, 7|            na ziemię... Potém zrywa się i wybiega spiesznie za Kordianem.)~ ~
294   3, 7|           trup tego kraju zdawał mi się groźny... ~Marzące o podbojach
295   3, 7| Przyjechałem... trup zadrżał, nawet się uśmiéchnął... ~Łez nie widziałem...
296   3, 7|    Konstanty wbiega zadyszany.)~Jak się masz, Kostusiu! co słychać? ~ ~
297   3, 7|        możesz oddychać? ~Widać, żeś się tu spieszył? czemuż ci tak
298   3, 7|    Rozstrzelać... Ha! ~ ~CAR~Tak mi się, bracie, podobało... ~ ~
299   3, 7|           skończmy waśnie, ~Spać mi się chce... ~(Książę chodzi
300   3, 7|           bracie miły, ~Nie chce mi się zaglądać w brudy twego serca; ~
301   3, 7|             wziąść, bracie, ~Boś ty się w purpurowej urodził komnacie, ~
302   3, 7|         kupiono u ciebie zrzeczenie się tronu.~Było go wziąść...
303   3, 7|        przesiąc ~Krwią ruską... Car się uśmiał... i rzekł: To pomyłka!... ~
304   3, 7|            twego serca~Powstydziłby się może najęty morderca.~Przypomnę
305   3, 7|            WIELKI KSIĄŻE ~Carze, ja się wściekę! ~Milcz !~ ~CAR~
306   3, 7|       zaklęcia! ~Milcz!~ ~CAR~Gdzie się owa piękna Angielka podziała?~
307   3, 7|         światowéj burzy,~Że mogłaby się kochać sercem w białéj róży,~
308   3, 7|             w białéj róży,~I bronić się kotarą zakrytego łoża~Przed
309   3, 7|             twór kryształowy złamie się, nie pognie - ~Tak właśnie
310   3, 7|       wściekłych rota cała... ~Wali się... ~ ~WIELKI KSIĄŻE ~Nie
311   3, 7|           powieści. ~Na piękny żart się zdobył lubownik niewieści; ~
312   3, 7|           przyjaciół księcia podjął się usługi, ~Nie zaniedbał wszelako
313   3, 7|             szkielet człowieka topi się i gnije... ~Na trupie zapomniany
314   3, 7|               WIELKI KSIĄŻE ~(budzi się z głębokiego osłupienia -
315   3, 7|          wyciem stłumioném zrywając się z krzesła.)~Ha! carze! carze!
316   3, 7|           spuszcza oczy... i oddala się... chodzi po sali. Car...
317   3, 7|         dźwignąć nie mogła... myślą się zabija... ~Gdyby zamiast
318   3, 7|     Zamyślony - w zmarszczone czoło się uderzył; ~Muszę tę myśl