Akt, Scena

 1   1   |      imie dziejopisów;~Sztuką ich było pisać wielkie kalendarze,~
 2   1   |       dziurę. ~A gdy wzrośnie ich potęga, ~Ten naród, jak
 3   1   |  dokonał. ~A jeśli twoja dłoń ich nie ocali, ~Spraw, by krwi
 4   2, 1|      krainę, ~I znikną, jakby ich nigdy nie było... ~Spróbuję -
 5   3, 4|        Budziłem królów, serca ich odgadłem, ~Działali... w
 6   3, 4|  PREZES~(z zapałem)~Wstrzymać ich na Boga!~Niech myśl młodych,
 7   3, 4| spaliłbym je w ogniu, gdyby z ich płomienia~Myśl wydobyć głośniejszą
 8   3, 4|     jedną noc bezsenną; ~Więc ich uszanuj - wstań przed niémi,
 9   3, 6|    Ojciec Synowi, ~Względność ich dała życie świętemu Duchowi, ~
10   3, 7|   każe~Przebaczyć wrogom. Bóg ich na ziemi ukarze!~Oj, paniczu
11   3, 7|      Turków! - Michale, wiedź ich... On nie umie... ~Wiesz,