Akt, Scena

 1 Pro   |    duch Apokalipsy -~Obróćcie ku mnie oczu zamglonych i twarzy... ~
 2   1, 1|      w pięć kwadratów sprawił ku potrzebie, ~I niby pięć
 3   1, 1|     dala na pustyni smoka,~Co ku nam leciał w chmurze kurzawy
 4   1, 1|      wiekiem, ranami pochyły,~Ku niemu zwinął koniem baszkirski
 5   1, 2|       zarumieniony schyla się ku ziemi.)~Czemu się pan mój
 6   1, 2|   Oszalał... ~(Laura odchodzi ku drzwióm ogrodu, siada na
 7   2, 1|   willi, z czołem spuszczoném ku ziemi, ~Pójdą tą samą drogą,
 8   3, 4|      mną, ~A cień przeszłości ku nim wyciąga ramiona; ~Te
 9   3, 4|  dniowa!~Polska się granicami ku morzom rozstrzela,~I po
10   3, 7| milczący z czołem spuszczoném ku ziemi. Car bierze szpadę