Akt, Scena

1   1, 1|         I zdaje mi się, że mię wiatr rozwiewa. ~Cicho. Słyszę
2   1, 1|      uwiędłych liści; ~Ilekroć wiatr silniejszy wionie, zrywa
3   1, 2| przelotem i do snu się kładą, ~Wiatr przez noc będzie liście
4   3, 4|      Zwołałem tu szalonych, bo wiatr grobów chłodzi,~Bo mogę
5   3, 4|        pogrzeb mowę napisaną. ~Wiatr jakiś chorągiewkę okręcił
6   3, 4|  kopali. ~Obaczémyż, z którego wiatr powieje miechu, ~I pogra
7   3, 5|   płaczą jak dzieci - węże jak wiatr świszczą. ~Nie nastąp na
8   3, 5|          Gromnicą szyby pali. ~Wiatr zrywa mu płaszcz - a robak