Akt, Scena

  1   1   |            Babillońskiéj ludów wieży. ~A gdy bić będzie, choć głucha,
  2   1   |              obłoku... ~Pamiętacie?... A sprężyna ~Z ojczyzny Tella,
  3   1   |          Zbiegłe męczarnią dla świata;~A każdy rok, jak ślimak sunął
  4   1   |             głupich kochanków nadziei;~A gdy śliną ośrebrzył ślad
  5   1   |            Miecze na wrogach połamie, ~A potém wroga myślą zabije, ~
  6   1   |          zapychał każdą rządu dziurę. ~A gdy wzrośnie ich potęga, ~
  7   1   |          Rzucić język Balaama oślicy; ~A ci, co się z niego wyrodzą, ~
  8   1   |                wypłynie - to zdrajca! ~A gdy zabrzmi nad miastem
  9   1   |         położyłem przed tronem Jehowy.~A Bóg rzekł do mnie świato-tworzącemi
 10   1   |             Boże, lub gromem dokonał. ~A jeśli twoja dłoń ich nie
 11   1   |          Zmiłuj się nad niemi, Panie! ~A Bóg rzekł: Wola moja się
 12   1   |              nieskończoności błękicie,~A Bóg ją zetrze palcem, lub
 13 Pro   |               dniem zmartwychwstania: ~A mnie daj łzy ogromne i męki
 14 Pro   |              mi trąbę sądnego Anioła; ~A kogo przed tron Boga ta
 15 Pro   |              tobą. Daj mi siłę, Boże, ~A komu palec przekleństw na
 16 Pro   |                 gdzie pokruszę gipsy. ~A kto ja jestem? - Jestem
 17 Pro   |              ręku siedem gwiazd niosę, a z ust mi wytryska ~Miecz
 18 Pro   |                Miecz ostry obosieczny, a twarz moja błyska ~Jak słońce
 19 Pro   |                mocy wyświecone kołem. ~A gdy przede mną na twarz
 20 Pro   |        nalanych narodów, ~Wygnaniec. - A włos czarny w siwość mu
 21   1, 1|           roznieć, niechaj pali żarem,~A stanę się téj myśli narzędziem,
 22   1, 1|             plebanem w płacz na nowo; ~A księżulo słuchał skargi, ~
 23   1, 1|                świat pójdę o piętaku! ~A więc tak jak był - hołota, ~
 24   1, 1|               w płacz, łamała dłonie; ~A ksiądz pleban, na odpuście, ~
 25   1, 1|                 I dworzanom, i ludowi;~A kłaniając, szastał nogą ~
 26   1, 1|          umiesz?" ~"Psóm szyć buty". ~"A czy dobrze?"~"Oj tatulu!~
 27   1, 1|              Na opłatku, bez obcasów; ~A robota takiéj wiary,~Że
 28   1, 1|               za sobą wiódł w pałace. ~A gdy dzień zaświtał czwarty, ~
 29   1, 1|              na łowy w butach charty; ~A szewc chartów w aksamicie,~
 30   1, 1|             Król frejliną ją mianował.~A plebana, pożałował ~W biskupy...~ ~
 31   1, 1|          przednia powieść. ~ ~GRZEGORZ~A widzi pan, widzi,~Jak zabawiłem
 32   1, 1|          pawiedz mi, stary.~ ~GRZEGORZ~A któż jéj wyszuka? ~Dość,
 33   1, 1|           ludziom nie wysieją śmiechy,~A smutek niby mądra książka
 34   1, 1|              niebo czyste, bez obłoku,~A powietrze choć bardzo jasne,
 35   1, 1|               oczy zgubiłem od blasku.~A kiedym wzrok odpytał, aż
 36   1, 1|              Cóż daléj?... ~ ~GRZEGORZ~A wstydźże się pan pytać,
 37   1, 1|                Cóż, umarł? ~ ~GRZEGORZ~A gdzie tam, mój panie!~ ~
 38   1, 1|           nadpsute, oficerstwo młode; ~A jak wzajem sprzyjali, wspomnieć
 39   1, 1|             niby jakiś dekret carski, ~A w tym dekrecie stało, aby
 40   1, 1|            spięty dał słupa,~Skoczył - a starzec jak koń uwiązany
 41   1, 1|           strzała, ~Już trup zniknął - a jeszcze widać było konia, ~
 42   1, 1|             między dwie kry wtłoczył, ~A kry się zbiegły, głowa z
 43   1, 1|          otwartemi oczyma...~ ~KORDIAN~A Kazimierz?~ ~GRZEGORZ~Zginął... ~ ~
 44   1, 1|           dzieci z sielskiego pobliża,~A lud płacze, że zwalić nie
 45   1, 2|           gwiazda nadziei!... ~ ~LAURA~A jeśli gwiazda wspomnień? ~ ~
 46   1, 2|               Jesiennym gnana wiatrem; a w chmurze myśl gromu~Omdlała
 47   1, 2|           spiącym wskaże lotu szlaki, ~A gdy się zbudzą, drzewo powie...:
 48   1, 2|          smutku, że drzewo nie spało, ~A ptaki spały... ~ ~LAURA~
 49   1, 2|             życia prowadzi w podróży, ~A za ciekawość trzeba nieszczęściami
 50   1, 2|            chwilą boleści rozpryśnie? ~A potém ciemność... potém
 51   1, 3|              co słońcem palona opada? ~A jeśli jego serce z takich
 52   1, 3|              do kwiatu, ci do gwiazd - a czwarty~Do Dyjanny bogini -
 53   1, 3|               niegdyś wieńczył głowę, ~A było kwiatów tak wiele, ~
 54   2, 1|            węgli i zaglądać w sklepy; ~A ten ogród, czarowna sielanka
 55   2, 1|            Paktolu węże ścieżek sieją,~A łąki flamandzkiego aksamitu
 56   2, 1|           ludzkim kręcący się ruchem, ~A tu cisza - tu ludźmi nie
 57   2, 1|                Pan mój jak lord płaci,~A jak lord siąść nie umie! ~ ~
 58   2, 1|               jedném lord się kładzie, a na drugim nogi, ~A na trzeciém
 59   2, 1|            kładzie, a na drugim nogi, ~A na trzeciém kapelusz, to
 60   2, 1|            Więc dłużnik we dnie sypia, a chodzi po nocy.~Myślałem,
 61   2, 1|                w szpony diabła wpada; ~A gdy go diabeł porwie, widze
 62   2, 1|               Mało większe od żuków... a tam - na pół drogi ~Czepia
 63   2, 1|             widać od człowieka głowy. ~A owi, co się snują po brzegu,
 64   2, 1|          mniejszą od węzła kotwicy... ~A szum zhukanej fali, którą
 65   2, 1|                róży mrą złote motyle; ~A gdy spojrzysz iskrami twych
 66   2, 1|             róży. Twoja szyja płonie, ~A perły takie zimne na płomienném
 67   2, 1|           Świat jest nieraz snycerzem, a serce kobiety ~Lawą ostygłą. ~ ~
 68   2, 1|              moich stopiłem na złoto, ~A z tego złota nosisz przepaskę
 69   2, 1|             róż, brązów, zwierciadeł; ~A kto wie? jutro może otworzysz
 70   2, 1|                 uczt wyprawię cztery; ~A potém, jako czynią modne
 71   2, 1|                na uczty śmiem prosić. ~A jeśli po kochanku chcesz
 72   2, 1|             Adama zastąpią ci drudzy, ~A ja cieszę się z serca, że
 73   2, 1|              na złotym trojnogu tiara, a na tiarze papuga z czerwoną
 74   2, 1|          kwestie - ona trzęsła pióra, ~A kardynał rwał włosy i nadrabiał
 75   2, 1|                mój synu, idź z Bogiem, a niechaj wasz naród,~Wygubi
 76   2, 1|              jak drzewo oliwkowe buja,~A lud pod jego cieniem żyje. ~ ~
 77   2, 1|       nieczysty głosu ludzi obumiera, ~A dźwięk myśli płynie daléj. ~
 78   2, 1|               jeśli niebo się zawali. ~A ten kryształ powietrza by
 79   2, 1|               mchu w szczelinie góry, ~A ta plamka biała - blada - ~
 80   2, 1|          żałobne na perłowych lodach; ~A ode mnie błękitna płynie
 81   3, 1|             gadać, to wolałbyś broić, ~A kiedy nié masz dratwy, to
 82   3, 1|                musiał biedak spiéwać, ~A nie spiewać, to ludziom
 83   3, 1|            DRUGI Z LUDU~Car przeszedł, a my wszyscy patrzali jak
 84   3, 3|            każde źwierzę. ~ ~SZLACHCIC~A wiecież, co jeść będzie? ~ ~
 85   3, 3|                będzie? ~ ~DRUGI Z LUDU~A proszę waszmości, ~Toć zapewne
 86   3, 3|       SZLACHCIC~Będzie zjadał bażanty, a na wetty prawa. ~ ~SZEWC~
 87   3, 3|              dalszych)~Zabite...~ ~LUD~A matka?...~ ~STOJĄCY NA KOLUMNIE ~
 88   3, 3|            było w Kanie... ~(głośniéj)~A gdy przyszło zmartwychwstanie,~
 89   3, 4|               mi i ciemno...~ ~KSIĄDZ ~A mnie krew pali...~ ~PREZES~
 90   3, 4| czterdziestogodzinne pacierze za cara,~A przy bramie kościelnéj stoją
 91   3, 4|        święcone w kościołach pałasze, ~A kiedyś uderzémy w zmartwychwstania
 92   3, 4|             tysiąc gwiazd przede mną, ~A cień przeszłości ku nim
 93   3, 4|   Niezmordowana, ręką wahała stalową, ~A ilekroć skinęła, tłum umniejszał
 94   3, 4|          gilotyna ~Była tragedią ludu, a króle widzami. ~Więc zemsta!
 95   3, 4|              kradła dziedzinę grobową,~A on ręką nie ruszył... I
 96   3, 4|          naszéj, więc w troje pocięto.~A dziś - zapytaj mewy lecącéj
 97   3, 4|                Ilu w kopalniach jęczy? a ilu wyrżnięto?~A ilu przedzierżgniono
 98   3, 4|                jęczy? a ilu wyrżnięto?~A ilu przedzierżgniono w zdrajców
 99   3, 4| przedzierżgniono w zdrajców i skalano?~A wszystkich nas łańcuchem
100   3, 4|         tysiąca,~I palą się pochodnie, a muzyka grzmiąca ~Gipsy ze
101   3, 4|             mędrsza niż głos Danijela.~A potém kraj nasz wolny! potém
102   3, 4|            będzie wielki - wiekopomny!~A dzień pierwszy wolności,
103   3, 4|              krzykiem o niebo uderzą, ~A potém długą ciemność niewoli
104   3, 4|           zemstę Rzymianina. ~ ~PREZES~A gdy jaki Antoniusz Europie
105   3, 4|                   i do zemsty zbudzi? ~A kiedy się na Polskę wszystkie
106   3, 4|          Lechitów ludy bijcie czołem, ~A króle niechaj głowy posypią
107   3, 4|                  STARZEC~Zabijajcie!!!~A krew niech na mnie spada...~ ~
108   3, 4|            rzucę lekką krew cessarza. ~A kiedy Bóg zawoła w straszny
109   3, 4|        płaczącym, na ziemskim padole; ~A teraz się zna twoję opuszczamy
110   3, 4|             była kwitnąca, szczęśliwa,~A wstalibyście wszyscy jak
111   3, 4|                 Jestem cały i jeden... A gdy kraj ocalę, ~Nie zasiądę
112   3, 4|               jakieś wielkie! próżne! ~A dzieje będą memu imieniowi
113   3, 4|            imieniowi dłużne ~Pochwałą, a zapłacą tylko zapomnieniem. ~
114   3, 4|                siłę olbrzymią narodu! ~A koronę Jehowy przyozdobię
115   3, 4|            PODCHORĄŻY ~(do spiskowych)~A wy?...~(Milczenie długie.)~ ~
116   3, 4|               głosów pojedyńcze wota, ~A obaczemy, zapał, trwoga-li
117   3, 4|             Nie mam grosza przy duszy, a więc kulę kładę, ~Niech
118   3, 4|            Niech żyje wolność! ~ ~INNY~A ja grosza nie zapłacę ~Za
119   3, 4|            dziécię... ~(do spiskowych)~A wam wszystkim śmiem długie
120   3, 4|         wysiani jak największe ziarno,~A tak mali jesteście... idźcie!
121   3, 4|            dzieci!~ ~KORDIAN~Nie masz? a włos twój biały jako srebro
122   3, 4|              po mnie! wszyscy ze mną! ~A szubienica będzie pomnikiem
123   3, 5|          sztucznie ze złota urobiony - a na nim leży carska korona.)~ ~
124   3, 5|               dachy pałacu... grzmi... a księżyc świeci! ~ ~KORDIAN~(
125   3, 5|            dłużéj - krew z niéj kapie, a pod nią schylony ~Człowiek
126   3, 5|             kwiatem - liściem słyszą; ~A wszystko z grobową ciszą, ~
127   3, 5|                trupom twarze kościane.~A trumien ile trupów - każdy
128   3, 5|               Wiatr zrywa mu płaszcz - a robak w każdém włoknie ~
129   3, 6|                DOKTOR~Tak, to klony... a inne rosną w liść krzyżyków ~
130   3, 6|          trzciny ~Pełne kolan i puste, a cessarza syny ~Na pustych
131   3, 6|              chcę... za głośna będzie, a może bezbożna? ~ ~DOKTOR~
132   3, 6|          narodu~Miał treść do poematu, a wieszcz rym odlewał, ~Aby
133   3, 6|               DOKTOR~Żądam tajemnicy, ~A zwierzę się, żem wcale nowe
134   3, 6|                 Jak myśli milijonów... a potém kwiat śliczny, ~Czerwony
135   3, 6|               Czerwony jak krew ludzi, a potém nasienie~W strąkach
136   3, 6|            dopióro?~ ~DOKTOR~Tak jest, a że mróz jéj szkodzi, ~Więc
137   3, 6|         starszéj, określność wypływa; ~A związek między niémi, myśl,
138   3, 6|               życie świętemu Duchowi, ~A wszystkie trzy ideje są
139   3, 6|             znamiona, ~To były ptaki - a na dnia piątego końce, ~
140   3, 6|          widzisz, za lud cierpią oba; ~A jak cierpią, powiedzą; abyś
141   3, 6|                mnie zmarłego przybili;~A jam go zamiast ćwieków unosił
142   3, 6|           waryjata z podniesioną ręką)~A ty, czemuś tak ręką w niebo
143   3, 6|             nocy!~(Odchodzi.)~ ~DOKTOR~A cóż? to wielki człowiek!
144   3, 6|                mózg skręcił. ~ ~DOKTOR~A cóż wiesz, że nie jesteś
145   3, 6|             skrzelą, ~Jest wszystkiém, a świat cały nicości topielą.~ ~
146   3, 7|           szeregu wykazał pierś cara, ~A z drugiéj strony szyku miał
147   3, 7|          zostawisz na końskim ogonie, ~A koń mój najsilniejszy zerwie
148   3, 7|             Konia poświęcam, słyszysz? a ciebie? No! w drogę! ~No!
149   3, 7|              ja może ~Jestem za stary, a ty dziécie wiosen...~Więc
150   3, 7|            oczyma, ~Dłużéj! ciekawiéj, a może ze łzami... ~Bo tam
151   3, 7|            Jest pewnie piękny kwiat... a ja go nie znam!... ~Może
152   3, 7|              jaki nowy struna daje... ~A jam nie słyszał... Czegoś
153   3, 7|           wylewa, ~Śmiechom przyjazny, a łzom nienawistny; ~Niech
154   3, 7|               przyszedł sadzić grono; ~A tą zapłatą jest grób cichy,
155   3, 7|         miesięczne świeciło, ~Szedłem, a ciągle za mną ktoś: Grzegorzu!
156   3, 7|           miłuje,~Gdy Bóg karał Kaima, a on zabił brata;~Więc każdy,
157   3, 7|             Więc gdy mi wezmą życie... a starzec pogrzebie!... ~Kiedyś!...
158   3, 7|               nad kwiecistą strugą... ~A pośród ciemnych murów, gdzieś
159   3, 7|            Europę jak jabłko rozetnę, ~A nóż zatruty obie zatruje
160   3, 7|            wezmę z moskiewskiego rodu,~A który naród dłuższy nad
161   3, 7|               ja winien żyć w koronie,~A ty w stajni, w kazernie
162   3, 7|            matka i rzekła: Tyś głupi, ~A tobie powiedziało to samo
163   3, 7|               tronu.~Było go wziąść... a co by ci zostało z plonu? ~
164   3, 7|            matki spojrzeć okiem cara? ~A uśmiech jéj? a słowo: Tyś
165   3, 7|            okiem cara? ~A uśmiech jéj? a słowo: Tyś głupi? a czara ~
166   3, 7|               jéj? a słowo: Tyś głupi? a czara ~Nalana zmarszczonymi
167   3, 7|            zabili, ~Sami zabili ojca - a noc szarfy kara...~Ha! szarfy
168   3, 7|                gniazdo żółtych gadów. ~A do lochu rzucili zewłok
169   3, 7|             rękę, i całun żałobny?... ~A potém myłeś usta całą wodą
170   3, 7|              zbrodnia.~ ~WIELKI KSIĄŻE~A wszakże ci Sybircy, których
171   3, 7|             pokłon niemy - i odszedł - a w miesiąc ~Pod gwardią zatopione
172   3, 7|               i rzekł: To pomyłka!... ~A wiesz, carze? że za to mało
173   3, 7|            Lato - nie włożyć do lodu! ~A trzeba skryć przed carem,
174   3, 7|           Niech lud czuje w powietrzu! A co? drżysz, mój bracie?~
175   3, 7|            Jesteś sam na sam ze mną... A co? patrz mi w oczy!...~(
176   3, 7|            mego konia, zabij w galop - a leć ptakiem... ~Zanieś to...