Akt, Scena

1   1, 2|      świecił ludziom próchnem moich kości. ~Talenta, są to w
2   2, 1|      honor mu polecić siebie, moich braci... ~Jeden, jak ja,
3   2, 1|    wiekowy, ~Herby pradziadów moich świeciły na bramie, ~W salach,
4   2, 1|         goni. ~Bo zamek ojców moich stopiłem na złoto, ~A z
5   3, 4| obrońce.~Jam niegdyś z piersi moich lał poety pienia,~Dziś bym
6   3, 4|    wieki, ~Niechaj się sen do moich powiek nie przybliża. ~Lękacie
7   3, 7|    bole pokonam; ~Lecz tu łez moich duma nie zatrzyma... ~O!