Akt, Scena

  1 Mot   |          Więc będę śpiewał i dążył do kresu;~Ożywię ogień, jeśli
  2   1   |         dwurożny, ~Czas przystąpić do dzieła... ~ ~DIABLI~Co nam
  3   1   |       SZATAN~Mefistofelu, przyszła do działania pora,~Wybierz
  4   1   |           kołem, ~Stwarzajmy ludzi do rządu. ~Zawołajcie czarownicy... ~
  5   1   |           jakby ojciec dzieci,~Nie do boju, nie do trudu;~Dajmy
  6   1   |           dzieci,~Nie do boju, nie do trudu;~Dajmy mu na pośmiewisko, ~
  7   1   |          jednym? ~ ~SZATAN~Wrzucić do kotła dyjament, ~Dyjament
  8   1   |       rogiem uderzy, ~Sprobuje - i do skorupy~Schowa rogi, i do
  9   1   |          do skorupy~Schowa rogi, i do skrzyni~Miejskiéj zniesie
 10   1   |          kruk,~Strząśnie skrzydła, do arki nie wróci... ~Kraj
 11   1   |         tronem Jehowy.~A Bóg rzekł do mnie świato-tworzącemi słowy: ~
 12 Pro   |      złocistych lichtarzy ~Podobny do człowieka... szata w długość
 13 Pro   |           długość szczodra ~Spływa do stóp; pas złoty przewiązał
 14 Pro   |           towarzysza... ~Kto on? - Do tureckiego podobny derwisza;~
 15   1, 1|            rozwiewa czoła,~Podobna do śmierci anioła~Ciche wyrzekła
 16   1, 1|        anioła~Ciche wyrzekła słowa do drzew: - Gińcie, drzewa !~
 17   1, 1|             potém nagle obraca się do Grzegorza... ~Grzegorzu,
 18   1, 1|        setnéj, setnéj probie~Rzekł do matki: Oj, kobiéto! ~Twego
 19   1, 1|         wzięła Jana, ~Szła po radę do plebana. ~Przed plebanem
 20   1, 1|            Patrz mi w oczy", rzekł do żaka, ~"Nic dobrego! nic
 21   1, 1|          Dał opłatek i piętaka, ~I do szewca oddać radził... ~
 22   1, 1|        blisko... ~Lecz Jankowi nie do smaku,~Przy szewieckiéj
 23   1, 1|       rzucił szewca, ~I na strudze do Królewca~Popłynął... ~Jak
 24   1, 1|          Królewca~Popłynął... ~Jak do wody wpadł i zginął... ~
 25   1, 1|      służbę, złotem płacę", ~Rzekł do Janka pan łaskawy, ~I za
 26   1, 1|            po szczypcie~Przestrogę do przestrogi... Byłem ja w
 27   1, 1|       wietrzyła kamieni; ~Więc gdy do walki wiele stanęło pozorów, ~
 28   1, 1|      dziobią gdyby kruki,~To końmi do ucieczki obróceni wrzkomo~
 29   1, 1|       KORDIAN~(zamyślony, mówi sam do siebie.)~Wstyd mi! Starzec
 30   1, 1|               Myśli... potém nagle do Grzegorza.)~Idź sobie, Grzegorzu! ~
 31   1, 1|         żelazo, i polskie wiarusy ~Do Polski odprowadzi... Poznali
 32   1, 1|          czułem, to z sobą poniosę do truny!~Związaliśmy się wszyscy
 33   1, 1| pułkownikiem tatarskim, rzucił się do wody; ~Tak ujętego wroga
 34   1, 1|  niedowiarka okiem,~Wsteczną drogą do źródła mętnego powracam.~
 35   1, 2|        GRZEGORZ zostaje, i wchodzą do alei... Długo nic do siebie
 36   1, 2|       wchodzą do alei... Długo nic do siebie nie mówią.~ ~LAURA~(
 37   1, 2|      światłem idą prosto topić się do rzeki. ~Lepiéj światło zagasić,
 38   1, 2|           i obraca się z uśmiechem do Laury.)~Pani, weź tę gałązkę
 39   1, 2|              Zaleciały przelotem i do snu się kładą, ~Wiatr przez
 40   1, 2|          przejrzy wzrokiem nadziei do końca, ~I do gwiazdy podobny,
 41   1, 2|      wzrokiem nadziei do końca, ~I do gwiazdy podobny, będzie
 42   1, 2|      zrozumieć... ~(Przykłada broń do czoła...)~Nie... nie w tym
 43   1, 3|         jeśli jego oczy ~Przywykną do ciemności i do łez? Co gorsza! ~
 44   1, 3|           Przywykną do ciemności i do łez? Co gorsza! ~Jeśli miasto
 45   1, 3|      zapisane karty,~Ten mię równa do kwiatu, ci do gwiazd - a
 46   1, 3|            mię równa do kwiatu, ci do gwiazd - a czwarty~Do Dyjanny
 47   1, 3|           ci do gwiazd - a czwarty~Do Dyjanny bogini - on sam
 48   1, 3|          Nie wiem, pani, nie siadł do wieczerzy, ~Widać było,
 49   2, 1|          wieże, ~Podobne kształtem do wież dłużników więzienia. ~
 50   2, 1|             Prawdziwie jam podobny do tego człowieka, ~Co zbiera
 51   2, 1|         wzrok ojców surowy ~Aż tu, do włoskiej willi, ściga za
 52   2, 1|        twojemi brylantami, siadłem do gry stoła; ~Gra mi wszystko
 53   2, 1|             Upewniam, że ci będzie do twarzy z żałobą... ~Pani!
 54   2, 1|               PAPIEŻ ~(z uśmiechem do papugi machając chustką)~
 55   2, 1|         prochy! ~Ze skalanymi usty do kraju powrócę... ~ ~PAPIEŻ ~
 56   2, 1|       lodach droga~Myślom płynącym do Boga. ~Tu dźwięk nieczysty
 57   3, 1|      prośby, by go ludzie zanieśli do domu; ~Zgodzili się, na
 58   3, 1|          różne muzyki wygrywać, ~I do szynków zachodzić... musiał
 59   3, 2|          lud żegna, i przystępując do Cessarza podaje mu koronę,
 60   3, 3|           pewnie w zamku zasiądzie do stoła?~Choć królem, to jeść
 61   3, 3|         Waćpan musisz zagadki siać do Kuryjera. ~Co to za krzyk?~ ~
 62   3, 3|           moje!~ ~PIERWSZY Z LUDU~(do stojącego na kolumnie)~Cóż
 63   3, 3|             Potknęła się i dziecko do rynsztoka padło. ~Zbiegł
 64   3, 3|              STOJĄCY NA KOLUMNIE ~(do dalszych)~Zabite...~ ~LUD~
 65   3, 3|         Orszak koronacyjny powraca do zamku... Lud przerzedzony
 66   3, 3|                TRZECI Z LUDU~Idźmy do domu... Jest coś strasznego...
 67   3, 4|         wschody prowadzące na górę do korytarzów kościelnych,
 68   3, 4|           schodach szyldwach widny do półowy.)~ ~PREZES~(sam)~
 69   3, 4|          SZYLDWACH~Tędy! ~(Schodzi do lochu zamaskowany w ubiorze
 70   3, 4|   zamaskowany Podchorąży.)~PREZES~(do księdza cicho)~Wesprzyj
 71   3, 4|            się raczéj! miejsce nie do gwarów, ~Zeszliśmy się w
 72   3, 4|     święcie, ~Żeście wy niepodobni do nich! Jeśli wiarę ~Boga
 73   3, 4|            skrwawiony Cezara?... i do zemsty zbudzi? ~A kiedy
 74   3, 4|     Zwołali nas, ażeby naśmiać się do woli, ~Obłąkać i przeklinać... ~ ~
 75   3, 4|         biały, starcze! ~ ~STARZEC~Do ciebie nic nie mówię...
 76   3, 4|            wieki, ~Niechaj się sen do moich powiek nie przybliża. ~
 77   3, 4|            więc weźcie, przybijcie do krzyża, ~Niech mam jako
 78   3, 4|        gilotyny ścienic ~Przybiłeś do trzech tronów, jak do trzech
 79   3, 4|    Przybiłeś do trzech tronów, jak do trzech szubienic, ~Gdzie
 80   3, 4|            umywam. ~ ~PODCHORĄŻY ~(do spiskowych)~A wy?...~(Milczenie
 81   3, 4|        dłonie?~(Zbliża się z lampą do trupa.)~Dajcie mi lampę...
 82   3, 4|            PIERWSZY ZE SPISKOWYCH~(do ludzi kopiących grób)~Wy,
 83   3, 4|          ten szkielet człowieka. ~(do Prezesa)~Starcze, gdy w
 84   3, 4|          niémi, stare dziécię... ~(do spiskowych)~A wam wszystkim
 85   3, 4|       zamku w nocy... ~(Zbliża się do stoła; na kawałku papiéru
 86   3, 4|          Krew moją i życie ~I tron do rozrządzenia próżny". ~ ~
 87   3, 4|          godzina biła? ~Przychodzę do pamięci... latarnie - mogiła... ~
 88   3, 4|          rodzina ~Westchnie za mną do Boga.~ ~PREZES~Oh! ja nie
 89   3, 5|   widziałeś jéj lica, ~Przypomnij! do kogoś podobna, ~Przypomnij!~
 90   3, 5|            w pierś cara! ~(Wchodzi do następującéj sali - zupełnie
 91   3, 5|     ciemnej. Na lewo drzwi otwarte do gabinetu konferencyjnego.
 92   3, 5|        świeci! ~ ~KORDIAN~(patrząc do gabinetu konferencyjnego)~
 93   3, 5|          przejść trzeba, ~(Wchodzi do sala tronowéj.)~Ciemno -
 94   3, 5|           IMAGINACJA~Z kościoła aż do zamku orszak zmarłych długi, ~
 95   3, 5|           dobił, ~Lecz tak we śnie do ojca mojego podobny. ~ ~
 96   3, 5|     jutrznią.)~Ktoś mi przez ucho ~Do mózgu sztylet wbija...~Jezus
 97   3, 5|            stał na warcie ~I szedł do mnie zabijać?... Padł na
 98   3, 6|           Doktor obcy. ~ ~DOZORCA~(do Doktora)~Wać pan przyszedłeś
 99   3, 6|           gdzie zechcesz, zazierać do klatek,~Tu waryjaci, daléj
100   3, 6|            ognia.~(rzucając dukat)~Do kroćset! dukat dłoń mi piecze. ~ ~
101   3, 6|            jedną, co ludzi popycha do bitwy. ~ ~KORDIAN~Nie chcę...
102   3, 6|          wieszcz narodu~Miał treść do poematu, a wieszcz rym odlewał, ~
103   3, 6|         mróz jéj szkodzi, ~Więc ją do czasu garnkiem przykryłem
104   3, 6|   gorączkowy studzi, ~Gadasz wcale do rzeczy...~ ~KORDIAN~Słuchaj!
105   3, 6|          jedną rękę podniesioną ma do góry.)~Dwóch widzisz, za
106   3, 6|     powiedzą; abyś sam ocenił... ~(do waryjata z rozkrzyżowanymi
107   3, 6|          krzyżem w Chrystusa męce,~Do mnie zmarłego przybili;~
108   3, 6|        kielich goryczy. ~ ~DOKTOR~(do Kordiana)~Widzisz, on się
109   3, 6|          Zwaryjował!... ~ ~DOKTOR~(do waryjata z podniesioną ręką)~
110   3, 6|      tęskny, bezsenny.~Módlcie się do mnie, jam zbawca codzienny,~
111   3, 7|      WIELKI KSIĄŻE ~(komenderując)~Do frontu! równać front!...~ ~
112   3, 7|          dają głos carowi. ~ ~CAR~(do żołnierzy)~Zdrowiście, dzieci? ~ ~
113   3, 7|   wściekłością.)~ ~WIELKI KSIĄŻE ~(do Kordiana, pieniąc się)~Ha!
114   3, 7|        pierś Kordiana.)~ ~Słuchaj, do twego ciała głód uczułem
115   3, 7|       posczepiać za kruki ~Ostrzem do góry - związać, jak snopy,
116   3, 7|       siadaj na koń... i leć z nim do diabła. ~Ty milczysz...
117   3, 7|           się... tam obraca oczy, ~Do ludu... tam lud stoi cichy,
118   3, 7|         konia, niech wyparska. - ~(do Kordiana)~Ręczę za twoje
119   3, 7|       senny? ~Wziąść go... odnieść do łóżka... ~(Odprowadzają
120   3, 7|       Odprowadzają Kordiana.)~CAR~(do jenerałów tak, że Książe
121   3, 7|       łzami w oczach. ~ ~GRZEGORZ~(do siebie)~Ten ksiądz już od
122   3, 7|             Nie ma Boga, przystaję do cechu szatana... ~ ~KORDIAN~
123   3, 7|             powstań z prochu~I leć do Boga, ale przebacz światu. ~
124   3, 7|            KORDIAN~Nim zimne ciało do grobowca złożę, ~Jakiś głos
125   3, 7|           w łono Boga, niepodobny ~Do tworu Boga... Niechaj tłum
126   3, 7|       ojczyzna, ~Zmaleje dźwiękiem do trzech liter cara; ~Niechaj
127   3, 7|           O zmarli Polacy, ~Ja idę do was!... Jam jest ów najemny, ~
128   3, 7|            Ten pistolet przykładać do białego czoła?... ~Pamiętam,
129   3, 7|            drogi! pociesz mię, mów do mnie! ~Pisarzowi napisać
130   3, 7|          papierze, ~Byle podpis... do kroćset... ~ ~CAR~Bracie,
131   3, 7|        było mądrych, trzeci głupi; do rozumnych ~Ktoś rzekł: Waszego
132   3, 7|          gniazdo żółtych gadów. ~A do lochu rzucili zewłok ojca
133   3, 7|            zmięty, zbity, ~Podobny do tygrysa z błękitnymi cętki. ~
134   3, 7|             jak ty jesteś, bracie, do ojca podobny. ~Patrzeć nie
135   3, 7|             Brat Michał dwa palce ~Do czoła - pokłon niemy - i
136   3, 7|          Znałeś? ~(Mówi kilka słów do ucha Księciu.)~ ~WIELKI
137   3, 7|     knutowymi... aż czoło wypiekę ~Do mózgu myśli twoich.~ ~WIELKI
138   3, 7|           Zapraszają lokaje na bal do królewny.~W lekkich szatach,
139   3, 7|           trupa? Lato - nie włożyć do lodu! ~A trzeba skryć przed
140   3, 7|            domu i zapłacił z góry.~Do pokojów z meblami weszła
141   3, 7|        tajemnicze... ~Przez szpary do pokojów zagląda odźwierny, ~
142   3, 7|            gardle siądę i uduszę, ~Do szaf zamknę królewskich
143   3, 7|       każde jego poruszenie i mówi do siebie...)~ ~CAR~Dobrze!
144   3, 8|          On jako chłop nie pójdzie do chłopskiego pługa, ~Pług
145   3, 8|       serce tłoczy!~Podnieśli broń do oka... ~ ~KRZYK W TŁUMIE ~