Akt, Scena

 1   1   |    słyszy. ~ ~CZAROWNICA~Uderzy~Za dziesiątém mgnieniem powiek ~
 2   1   |        liczy lata; może ten, co za obłokiem~Gromy ciska, chcąc
 3   1   |         jak powróz wrogi uwiąże za szyje ~I związanych postawi
 4   1   |    zmartwychwstaniem;~Zmówię ją za ów naród... Dziś pierwszy
 5   1   |      tym kotle były wary, ~Płyn za rzadki lub za chłodny. ~ ~
 6   1   |       wary, ~Płyn za rzadki lub za chłodny. ~ ~SZATAN~To nic -
 7   1   |          widziałem! widziałem! ~Za grzechy ojców w groby kładące
 8   1   |       konał... gwiazda gasła... za gwiazdą leciałem - ~Lud
 9   1, 1|     wiejski, z drugiéj ogród... za ogrodzeniem dziedzińca staw,
10   1, 1|   dziecię, zwał się Janek.~Czuł za wczasu bożą wolę,~Ze staremi
11   1, 1|        tymże samym torem, ~Dwór za królem, lud za dworem,~Powkładali
12   1, 1|     torem, ~Dwór za królem, lud za dworem,~Powkładali szkła
13   1, 1|        do Janka pan łaskawy, ~I za sobą wiódł w pałace. ~A
14   1, 1| Chowajcie się w kwadraty! daléj za pas nogi! ~Dalibóg, korzystali
15   1, 1|        mną przecie,~I dziękował za powieść, gdy dobrze dobrana. ~
16   1, 1|      żołnierzem, ~Pan Kazimierz za wszystkich cierpiał, potém
17   1, 1|         w półkole, ~Wołga stała za nami... pułkownik tatarski ~
18   1, 1|      nasze wiarusy wziąwszy się za ręce ~Krzyknęli: Nie pójdziemy...
19   1, 2|             KORDIAN~O! dla mnie za rano~Na bladą gwiazdę wspomnień!... ~ ~
20   1, 2|    zimnych wyobrażeń, ~Zapłacić za ten towar całym skarbem
21   1, 2|      spały... ~ ~LAURA~Cóż stąd za nauka ?... ~ ~KORDIAN~Cha!
22   1, 2|    życia prowadzi w podróży, ~A za ciekawość trzeba nieszczęściami
23   1, 2|       się błękit nieba wyświeca za mgłami, ~Ach księżyc! patrz
24   1, 2|          wzięło zmysły cielesne za sługi, ~Inne zagasły w nicość...
25   1, 3|        otworzę - ~Nie, może bym za zbytnią troskliwość wydała... ~
26   2, 1|  dozorca ogrodu, biorący opłatę za krzesła.)~ ~DOZORCA~Panie
27   2, 1|         DOZORCA~Panie mój! pens za krzesło!... ~(Kordian daje
28   2, 1|  zachodzie~Nie biega po ulicach za dłużnika krokiem;~Więc dłużnik
29   2, 1|        do włoskiej willi, ściga za mną - goni. ~Bo zamek ojców
30   2, 1|   mieście każę rozkuć konia, ~I za cztery podkowy, uczt wyprawię
31   2, 1|    publiczna. Kordian na koniu, za nim Wioletta, przelatują
32   2, 1|    ziemi, ~Pójdą tą samą drogą, za ślady mojemi, ~I będą zbierać
33   2, 1|        Dziękczynień modły niosę za ów kraj szczęśliwy, ~Bo
34   2, 1|        ponieważ, albowiem. ~Raz za firanką skryta, wdała się
35   3, 1|        koń w taczkach chodził, ~Za jakieś przewinienie, z woli
36   3, 3|        siać do Kuryjera. ~Co to za krzyk?~ ~PIERWSZY Z LUDU~
37   3, 3|   stojącego na kolumnie)~Cóż to za krzyk, waszmości czoło aż
38   3, 4|         spisku sam jeden siedzi za stołem - w czarnéj masce
39   3, 4|         dziewiąty, ~I biłem się za wolność... ~ ~KSIĄDZ ~Cóż
40   3, 4|       mogę wezwać prochy królów za obrońce.~Jam niegdyś z piersi
41   3, 4|   czterdziestogodzinne pacierze za cara,~A przy bramie kościelnéj
42   3, 4|        co wchodzi ~Pomodlić się za cara. - Więc to nic nie
43   3, 4|    swego oblubieńca,~I dała nam za króla, króla z trupią głową.~
44   3, 4|         nic więcéj... Teraz car za stołem, ~Satrapy nasze korni
45   3, 4|  płaczcie łez rzęsistą rosą, ~I za ziemię Lechitów w prochy
46   3, 4|   wystarczę, ~Syny moje i córki za was się poświęcą. ~Krew
47   3, 4|         polską ukradłeś krainę?~Za to śmierć! bo wiedziałeś
48   3, 4|     Radzi sługa boży, ~Kto jest za śmiercią cara, rzuci na
49   3, 4|         rzuci na stół kulę,~Kto za uniewinnieniem, niechaj
50   3, 4|   szkatule... ~Rzuca pieniądz - za nim Prezes pieniądz kładzie,
51   3, 4|          PIERWSZY ZE SPISKOWYCH~Za prezesa przykładem niechaj
52   3, 4|        A ja grosza nie zapłacę ~Za cara życie... ~ ~INNY~Może
53   3, 4|         Boże, tylko pięć głosów za zbrodnią. ~ ~PODCHORĄŻY ~
54   3, 4|    gwiazdę przewodnika; ~Idźcie za srebrną głową w noc niewoli
55   3, 4|        i klęka u stopni ołtarza za stojącym Kordianem.)~ ~PREZES~
56   3, 4|        twoja rodzina ~Westchnie za mną do Boga.~ ~PREZES~Oh!
57   3, 4|         srebro świeci; ~Tyś nic za twoje życie nie odpłacił
58   3, 4|      wołanie. ~(Wybiega. Prezes za nim wyciąga ręce.)~ ~PREZES~
59   3, 4|            Kordianie!~(Wychodzi za nim.)~ ~
60   3, 5|         Idę zabijać... ktoś mię za włos trzyma. ~ ~IMAGINACJA~
61   3, 5|      Gdzie się obrócisz, patrzą za tobą. ~ ~IMAGINACJA~Czy
62   3, 5|      śladu nie zniszczę, ~Chyba za drugi wiek!...~ ~KORDIAN~
63   3, 5|          STRACH~Nie patrz tylko za siebie - bo tam u podwoi...~(
64   3, 5|     snów burzy, ~Jakby mię ktoś za gardło cisnął szarfą. ~Czułem,
65   3, 5|         progu... ~Wszak brat mi za nich ręczył? Kusicielu!
66   3, 6|     ostrém słówkiem odpalić wet za wet, ~I abyś dowiódł, że
67   3, 6|             KORDIAN~Nie chcę... za głośna będzie, a może bezbożna? ~ ~
68   3, 6|   człowiek, który się poświęca ~Za wolność - jest człowiekiem,
69   3, 6|   wystawia cel czoła, ~I śmierć za Zbawiciela ponosi przykładem ~
70   3, 6|   Zbawiciela ponosi przykładem ~Za lud cierpiąc... ~ ~DOKTOR~
71   3, 6|        do góry.)~Dwóch widzisz, za lud cierpią oba; ~A jak
72   3, 6|      Bracie! powiedz mi, coś ty za wielka osoba? ~ ~PIERWSZY
73   3, 6|       go zamiast ćwieków unosił za ręce,~Jak małe dziécię,
74   3, 6|       Widzisz, on się poświęcił za lud. ~ ~KORDIAN~Zwaryjował!... ~ ~
75   3, 6|        cóż? to wielki człowiek! za lud się poświęcił! ~ ~KORDIAN~
76   3, 6|      zabić widmo, poświęcić się za nic. ~O! złota rybko w kryształowéj
77   3, 7|  Ustawić w piramidę, posczepiać za kruki ~Ostrzem do góry -
78   3, 7|              do Kordiana)~Ręczę za twoje życie... idź! tyś
79   3, 7|     KORDIAN~Grzegorzu, módl się za mnie. ~(Grzegorz jak skarcone
80   3, 7|    przebacz! bo ja może ~Jestem za stary, a ty dziécie wiosen...~
81   3, 7|    świeciło, ~Szedłem, a ciągle za mną ktoś: Grzegorzu! woła. ~
82   3, 7|           KORDIAN~Boże! dziecka za imię ukarać nie raczysz,~
83   3, 7|       pogrzebie!... ~Kiedyś!... za błędném dzieckiem, po łąkach,
84   3, 7|         się i wybiega spiesznie za Kordianem.)~ ~SCENA IX~Pokój
85   3, 7|   wyrzucili jak zużyte sprzęty ~Za granice moskiewskie, na
86   3, 7|              A wiesz, carze? że za to mało knuty! zsyłka!... ~