Akt, Scena

 1 Mot   |                                   Więc będę śpiewał i dążył do
 2   1   |   szatanom dzień jeden, godzinę; ~Więc się o nią upomnę u Boga, ~
 3   1   |      ośmset lat wybiło. ~ ~SZATAN~Więc się koło fortuny całe obróciło?~
 4   1   |     postem po celach nie chudną. ~Więc obłąkaj jakiego żołnierza. ~ ~
 5   1   |         rzekę stuletniego cieku. ~Więc temu narodowi stwórzmy dygnitarzy, ~
 6   1, 1|         świat pójdę o piętaku! ~A więc tak jak był - hołota, ~Przed
 7   1, 1|        Czy na rządcę dobry kraju?~Więc zapytał: "Mój kochanku,~
 8   1, 1|       nogą przejdą stawy". ~"Masz więc służbę, złotem płacę", ~
 9   1, 1|       truflów wietrzyła kamieni; ~Więc gdy do walki wiele stanęło
10   1, 1|     piramid sto wieków was widzi.~Więc spojrzałem, gdzie wskazał
11   1, 1|        przed starców rozsądkiem, ~Więc szukam - kogo? - sługi,
12   1, 1|         tam, mój panie!~ ~KORDIAN~Więc żyje! ~ ~GRZEGORZ~Oj nie
13   1, 1|           w ludziach nie potępi. ~Więc on myślał, że straże kozackie
14   1, 1|       koniem baszkirski morderca;~Więc biedak rękę moją na kształt
15   1, 1|       zwalić nie pamiętał krzyża.~Więc idę na świat rąbać nadpróchniałe
16   1, 2|           iskry wydobyć nie może;~Więc co ma w łonie gniewu, nie
17   1, 2|        Czy przyjdzie? poprowadzi? Więc myśli i czucia~Trzeba skąpca
18   1, 2|        zostań jeszcze... ~ ~LAURA~Więc pan mi przyrzeka, ~Że będzie
19   1, 2|         czemu ~Nic nié ma?... Ha! więc będę zwyciężony niczém?... ~
20   1, 3|         tentent... to Kordian!... więc okno otworzę - ~Nie, może
21   2, 1|        nie umie! ~ ~KORDIAN~Jakże więc lord siada? ~ ~DOZORCA~Na
22   2, 1|      ulicach za dłużnika krokiem;~Więc dłużnik we dnie sypia, a
23   2, 1|    strzaskały w żegludze? ~Mogę - więc pójdę! ludy zawołam! obudzę! ~(
24   2, 1|           mam - lecz lampy brak. ~Więc z ognia wszystkich gwiazd,
25   3, 1|      przechodzi drogą pozytywek, ~Więc w prośby, by go ludzie zanieśli
26   3, 4|           Pomodlić się za cara. - Więc to nic nie szkodzi, ~Można
27   3, 4|           sąd na carów, ~Patrzcie więc w serca wasze! patrzcie
28   3, 4|           ludu, a króle widzami. ~Więc zemsta! Nierządnica i car
29   3, 4|       kiru~Na szatę matki naszéj, więc w troje pocięto.~A dziś -
30   3, 4|         Brat się wściekł carowi, ~Więc go rzucił na Polskę, niech
31   3, 4|             Naród więzy zrzucił, ~Więc przed ziemią Lechitów ludy
32   3, 4|         twój wzrok nie dosięże...~Więc oto jest ogromna poświęceń
33   3, 4|          przybliża. ~Lękacie się? więc weźcie, przybijcie do krzyża, ~
34   3, 4| szpiegowskiéj warty.~To szpieg... Więc go zakopać tam - w kącie
35   3, 4|          mam grosza przy duszy, a więc kulę kładę, ~Niech żyje
36   3, 4|          zbrodnią. ~ ~PODCHORĄŻY ~Więc car zginie... ~PREZES~Młodzieńcze,
37   3, 4|   zbielały w jedną noc bezsenną; ~Więc ich uszanuj - wstań przed
38   3, 4|    poświęcić, może zdradę knuje? ~Więc na znak wzgardy, ludziom
39   3, 4|     grobie,~Ona - jak w grobie... Więc nikt po mnie! wszyscy ze
40   3, 5|     nasiona, by drzewa oniemić...~Więc jak nieme hajduki, przy
41   3, 6|              KORDIAN~Musiałeś się więc chyba urodzić dziś rano? ~
42   3, 6|           a że mróz jéj szkodzi, ~Więc ją do czasu garnkiem przykryłem
43   3, 6|           nieskończoność niknie; ~Więc jedna równa drugiéj jak
44   3, 6|          KORDIAN~Myślę. ~ ~DOKTOR~Więc świat jest myślą twoją. ~ ~
45   3, 7|           WIELKI KSIĄŻE ~Widzisz! więc car zaręczył... zginiesz...
46   3, 7|            a ty dziécie wiosen...~Więc nie rozumiem... Słuchaj...
47   3, 7|          Kaima, a on zabił brata;~Więc każdy, co się kulą zabija
48   3, 7|         daje znak głową, że tak.)~Więc jeśli się synowi twemu syn
49   3, 7|    przeżyć siebie... ~(zamyślony)~Więc gdy mi wezmą życie... a
50   3, 7|         Pacierze nad nią zmówi... Więc róża - i dziécie. -~(Oficer
51   3, 7|      kobiercami kwietne... ~Daléj więc... Europę jak jabłko rozetnę, ~
52   3, 7|      rzekłeś: Niech brat kupi... ~Więc kupiono u ciebie zrzeczenie
53   3, 7|     Udusiliśmy... rzekli: Amen... Więc zabili, ~Sami zabili ojca -
54   3, 7|    gwardyjskiéj wyrosło równiny, ~Więc na Turków! - Michale, wiedź
55   3, 7|        krzyknął: Zaraza! zaraza! ~Więc drzwi wywalił, z szafy odbija
56   3, 7|        wydrę serce! ~Ona w mózgu? więc z mózgiem na ściany rozprysnę! ~
57   3, 8|         sługa?... ~ ~DRUGI Z LUDU~Więc mu wzięli szlachectwo...~ ~