Akt, Scena

 1   3, 1|          PIERWSZY Z LUDU~Wielki książę bieży, ~I nakazał gardłowéj
 2   3, 3|    KOLUMNIE ~O! nie, to się sam książę wdał z babami w boje. ~ ~
 3   3, 3|            STOJĄCY NA KOLUMNIE ~Książę uderzył starą kobietę z
 4   3, 6|        twéj paszczęki. ~(Wielki książe Konstanty wpada z żołnierzami
 5   3, 6| wskazuje na Kordiana.)~ ~WIELKI KSIĄŻĘ ~Wziąść go, prowadzić zaraz
 6   3, 6|        on! gdzież on? ~ ~WIELKI KSIĄŻĘ ~Skoro go w mundur ubierzecie...~
 7   3, 6|         Gdzież on! ~ ~ŻOŁNIERZ ~Książę czeka. ~ ~
 8   3, 7|         pośród nich CAR, WIELKI KSIĄŻE KONSTANTY niecierpliwy przechadza
 9   3, 7|        w ostatin sąd. ~ ~WIELKI KSIĄŻE ~(komenderując)~Do frontu!
10   3, 7|       jabłko carskie. ~ ~WIELKI KSIĄŻE ~Grać! ~ ~CHÓR~I zagrzmiały
11   3, 7|        go przed Carem... Wielki Książe przybiega z wściekłością.)~ ~
12   3, 7|         wściekłością.)~ ~WIELKI KSIĄŻE ~(do Kordiana, pieniąc się)~
13   3, 7|        że mię oszuka? ~ ~WIELKI KSIAŻE ~Dać tu cztery. konie. ~
14   3, 7|     życie... ~ ~KORDIAN~Dzięki, książę! dzięki, ~Żeś mi powiedział
15   3, 7|     ruszyłbym palcem. ~ ~WIELKI KSIĄŻE ~Boi się hołota! ~ ~CAR~
16   3, 7|         To kule cię nie miną... Książę, on się boi!... ~ ~WIELKI
17   3, 7|        on się boi!... ~ ~WIELKI KSIĄŻE ~Widzisz! więc car zaręczył...
18   3, 7|         w koniec placu.)~WIELKI KSIĄŻE ~(woła Kurutę.)~Kuruta!~
19   3, 7|   człowiek wart knuta.~ ~WIELKI KSIĄŻE ~Niechaj przeskoczy! słuchaj!
20   3, 7|       Wasza Książęca Mość... ~ ~KSIĄŻE ~(gwałtownie)~Patrz! patrz!
21   3, 7|       chwiejącego się Kordiana, Książe bierze go w swoje objęcia.)~ ~
22   3, 7|        swoje objęcia.)~ ~WIELKI KSIĄŻE ~Cóż ci, mój druhu? No!
23   3, 7|       CAR~(do jenerałów tak, że Książe nie słyszy.)~Złożyć sąd
24   3, 7|        Rozstrzelać... ~ ~WIELKI KSIĄŻE ~(wesoło)~Trębacze! ~Niech
25   3, 7|      Niech grają Dombrowskiego, książę sam poskacze... ~(Parada
26   3, 7|       Któż to?. .. Brat mój ! ~(Książe Konstanty wbiega zadyszany.)~
27   3, 7| Kostusiu! co słychać? ~ ~WIELKI KSIĄŻE ~Wasza Cessarska Mość...
28   3, 7|      wieść pocieszną? ~ ~WIELKI KSIĄŻE ~Ha, Sasza Cessarska Mość...
29   3, 7|      CAR~Mów śmiało...~ ~WIELKI KSIĄŻE ~Rozstrzelać... Ha! ~ ~CAR~
30   3, 7|   bracie, podobało... ~ ~WIELKI KSIĄŻE ~Niech Wasza Cessarska Mość
31   3, 7|   Odwołać wyrok śmierci. ~ ~CAR~Książe; co to znaczy? ~ ~WIELKI
32   3, 7|         co to znaczy? ~ ~WIELKI KSIĄŻE ~Proszę Waszéj Cessarskiéj
33   3, 7|       przy nim stoję. ~ ~WIELKI KSIĄŻE ~Wasza Rska Mość niech stawi
34   3, 7|      ocalić Kordiana? ~ ~WIELKI KSIĄŻE ~Chcę! chcę! chcę! ~ ~CAR~
35   3, 7|        Dlatego zginie.~ ~WIELKI KSIĄŻE ~(z zadziwieniem)~Co? Co?~ ~
36   3, 7|           Spać mi się chce... ~(Książę chodzi po sali, widać w
37   3, 7|     rozciska w dłoni...)~WIELKI KSIĄŻE ~Dlaczegoż Wasza Mość Cessarska ~
38   3, 7|     nozdrzami parska. ~ ~WIELKI KSIĄŻE ~Przebacz, Wasza Cessarska
39   3, 7|     rozrzucać mogiły. ~ ~WIELKI KSIĄŻE ~Co? Nie rozumiem...~ ~CAR~
40   3, 7|        bądź spokojny. ~ ~WIELKI KSIĄŻE ~Bracie! bracie, z tygrysem
41   3, 7|     musztrować szeregi...~ ~CAR~Książę! widzę, że wina przelałeś
42   3, 7|        twéj matki?... ~ ~WIELKI KSIĄŻE ~Carze! carze! truciznę
43   3, 7|    królewska zbrodnia.~ ~WIELKI KSIĄŻE~A wszakże ci Sybircy, których
44   3, 7|       ci zdarzenie... ~ ~WIELKI KSIĄŻE ~Co? jakie?~ ~CAR~Nie skłamię. ~
45   3, 7|         ucha Księciu.)~ ~WIELKI KSIĄŻE ~Carze! milcz! milcz! milcz!~ ~
46   3, 7|    mózgu myśli twoich.~ ~WIELKI KSIĄŻE ~Carze, ja się wściekę! ~
47   3, 7|  pochlebcą płatnym... ~ ~WIELKI KSIĄŻE ~Na wszystkie zaklęcia! ~
48   3, 7|         kwitnących wzrokiem...~(Książę siada - i trzyma oczy wlepione
49   3, 7|        właśnie ona... ~ ~WIELKI KSIĄŻE ~Ona... widzę ją... ~ ~CAR~
50   3, 7|           Wali się... ~ ~WIELKI KSIĄŻE ~Nie kończ, carze! bo ci
51   3, 7|       posłem narodu, ~Z którego książę ukradł człowieka - gdzież
52   3, 7|         Jej i twoje. -~ ~WIELKI KSIĄŻE ~(budzi się z głębokiego
53   3, 7|         Konstanty!... ~ ~WIELKI KSIĄŻE ~(odpasuje szpadę i podaje
54   3, 7|       Weź je razem ze szpadą. ~(Książę schyla głowę - bierze szpadę,
55   3, 7| gwałtownie. Adiutant wchodzi... Książę daje mu ułaskawienie.)~WIELKI
56   3, 7|        mu ułaskawienie.)~WIELKI KSIĄŻE ~Leć na plac Marsowy! ~Weź