SCENA IV

(Loch podziemny w kościele St. Jana, wkoło trumny Królów Polskich, w głębi mały ołtarz. Przed ołtarzem stół okrągły - jedna lampa, i krzesło. Prezes spisku sam jeden siedzi za stołem - w czarnéj masce i z siwémi jak śnieg włosami... Widać wschody prowadzące na górę do korytarzów kościelnych, na schodach szyldwach widny do półowy.)

PREZES

(sam)

Ciemna jaskinio trumien, znam ja ciebie!

Nieraz w te prochy iskrę myśli kładłem,

Budziłem królów, serca ich odgadłem,

Działali... w dziejach jak na jasnym niebie

Nigdzie czerwone nie padały plamy.-

Gdybyście, króle, z trumien dziś powstali,

Ludzie by rzekli: "O, znamy was! znamy!

Starzec nam o was mówił, żeście biali

Jako anieli... Tak nam starzec prawił".

Jaż bym tron nieskalany Polaków zakrwawił?

Rzuciłem się w otchłani spisków czarne cienie

Zapalonej młodzieży sztyletami władam,

Mam sto rąk, sto sztyletów... gdy chcę, sto ran zadam;

Wzrok mój przytępiał długim wiekiem, lecz sumnienie

Ma bystre oczy, widzę, że światło zagasło.

Lepiej przy Waszyngtonie było umrzeć...

SZYLDWACH

Hasło!...

GŁOS

Winkelried.

SZYLDWACH

Tędy!

(Schodzi do lochu zamaskowany w ubiorze księdza.)

KSIĄDZ

Prezes wszystkich nas ubiegłeś.

PREZES

Nie dziw się, że mię w grobach pierwszego spostrzegłeś,

Starość mię prowadziła.

KSIĄDZ

Powiedz mi, prezesie,

Jak się to skończy?

PREZES

Nie wiém.

KSIĄDZ

Burza nie rozniesie

Sztyletów tak jak liści... Byle się udało!

PREZES

Pomnij! że nosisz szatę Zbawiciela białą.

Splamisz ją.

KSIĄDZ

Głos twój drzący...

PREZES

Zimno mi i ciemno...

KSIĄDZ

A mnie krew pali...

PREZES

Boże! zmiłuj się nade mną...

Księże, powiedz mi, wiele lat masz?...

KSIĄDZ

Pięćdziesiąty...

PREZES

Gdyś się rodził, rok miałem dwudziesty dziewiąty,

I biłem się za wolność...

KSIĄDZ

Cóż stąd?

PREZES

Nic... wspomnienie.

KSIĄDZ

Zachwiałeś duszą moją - zbudziłeś sumnienie,

Cóż rozkażesz? co robić?

PREZES

(z zapałem)

Wstrzymać ich na Boga!

Niech myśl młodych, ciemnicy nie przestąpi proga,

Niech spisek z czarną twarzą na świat nie wychodzi,

Bo tam na świecie białym błyszczy Boga słońce!

Zwołałem tu szalonych, bo wiatr grobów chłodzi,

Bo mogę wezwać prochy królów za obrońce.

Jam niegdyś z piersi moich lał poety pienia,

Dziś bym je chętnie wydarł z kart wiekowéj sławy,

I spaliłbym je w ogniu, gdyby z ich płomienia

Myśl wydobyć głośniejszą nad młodzieńcze wrzawy,

Myśl łamiącą sztylety.

KSIĄDZ

Źle począłeś sobie,

Oni tu miecze jasne wyostrzą na grobie.

PREZES

Na grobie królów naszych? O hańbo! o wstydzie!

Ostrzyć miecz królobójczy? sztylety?

SZYLDWACH

Kto idzie?

GŁOS

Winkelried.

SZYLDWACH

Tędy droga.

(Schodzi zamaskowany Podchorąży.)

PREZES

(do księdza cicho)

Wesprzyj mię, biskupie.

KSIĄDZ

Poznany jestem... Maski zdradzają nas trupie.

PODCHORĄŻY

Ile się w trumnach królów robactwa wypasło?

Chciałbym podnieść te wieka, zajrzeć w prochy...

SZYLDWACH

Hasło!

GŁOS

Winkelried...

(Schodzi zamaskowany Pierwszy z ludu.)

PIERWSZY Z LUDU

Ha, prezesa głowa, chociaż stara,

Dobre obrała miejsce... Bo kościoł otwarty

Na czterdziestogodzinne pacierze za cara,

A przy bramie kościelnéj stoją szpiegów warty,

I spisują pochwały, dla człeka, co wchodzi

Pomodlić się za cara. - Więc to nic nie szkodzi,

Można jedném krzesiwem dwie hubki zapalić,

Będzie nas i kraj kochać, i szpieg cara chwalić.

SZYLDWACH

Kto idzie? ludzie, kto wy? hasło...

GŁOS

Winkelriedy.

(Schodzi wielu maskowych różnego stanu.)

PIERWSZY Z LUDU

Co to znaczy Winkelried...

DRUGI Z LUDU

Jakieś słowo czarów.

PODCHORĄŻY

Był to niegdyś dowodzca u wolnych Szwajcarów.

Śród walki, w obie dłonie zgarnął wrogów dzidy,

I wbił we własne serce i drogę rozgrodził.

PIERWSZY Z LUDU

Toby się dziś ów rycerz dobrze z nami zgodził!

PREZES

Cicho! modlcie się raczéj! miejsce nie do gwarów,

Zeszliśmy się w grobowce składać sąd na carów,

Patrzcie więc w serca wasze! patrzcie w serca wasze!

Aby je wiecznéj ludów nie przedać ohydzie.

Niech nas Bóg wieńcem prawdy gwiaździstéj opasze,

Niech anioł cichy zejdzie pośród nas...

SZYLDWACH

Kto idzie?

GŁOS

Winkelried.

Tu słychać ciągle glos szyldwacha i odpowiadanie spiskowych.Ludzie różnego ubioru zamaskowani schodzą po szczeblach i siadają w milczeniu na ławach - głosy szyldwacha coraz rzadsze, ustają zupełnie... cisza głęboka. - Zegar na wieży kościelnéj bije zwolna... godzinę dziesiątą.

PREZES

Bracia, w imię Boga sąd otwarty

(Chwila milczenia.)

PIERWSZY Z LUDU

W imię Boga sztyletem piszę zemsty słowo...

DRUGI Z SPISKOWYCH

W imię Boga ja drugi.

INNY

Ja trzeci.

INNY

Ja czwarty...

PREZES

Ludzie, stoję przed wami z osiwiałą głową

I powiadam: czekajcie! Moje oczy stare

Widziały wielkich mężów, i mówię wam święcie,

Żeście wy niepodobni do nich! Jeśli wiarę

Boga chowacie w sercu? na Boga zaklęcie

Wzywam was, ludzie: stójcie! i sztylety wasze

Zamieńcie na święcone w kościołach pałasze,

A kiedyś uderzémy w zmartwychwstania dzwony,

Tak że odgłosem królów zachwieją się trony

Jak drzewa podrąbane.

PODCHORĄŻY

W przeszłość patrzę ciemną

I widzę cień kobiety w żałobie - kto ona?

Patrzę w przyszłość - i widzę tysiąc gwiazd przede mną,

A cień przeszłości ku nim wyciąga ramiona;

Te gwiazdy to sztylety... Kraj nasz dawny widzę.

Mądrość rządców na starém zaszczepiła drzewie

Kraj młody, oba kwitły na jednéj łodydze,

Jako dwie róże barwą różne w jednym krzewie.

Jak dwaj równi rycerze w jednakowéj zbroi

Chodzili pierś przy piersi z wrogiem staczać bitwy...

Jako dwie w łonie Boga tonące modlitwy

Jedną natchnięte myślą - jak dwa pszczelnych roi,

Które pasiecznik zlewa w jednych ulów ściany...

Onego czasu! wielkie południa Tytany

Powstali przeciw Bogu - królom - i niewoli.

Bóg uśmiechnął się tylko na tronie szafirów,

Lecz króle padły na kształt zrąbanéj topoli;

Gilotyna okryta łachmanami kirów,

Niezmordowana, ręką wahała stalową,

A ilekroć skinęła, tłum umniejszał głową.

I widzieli ją króle, bo ta gilotyna

Była tragedią ludu, a króle widzami.

Więc zemsta! Nierządnica i car Katarzyna,

Zabijające oko trzymała nad nami;

Osądziła nas wartych męczeńskiego wieńca,

Wymyśliła męczeństwo... Wziąwszy czaszkę spadłą

Z Burbońskiego tułowu - krwawą i pobladłą,

Wsadziła ją na tułów swego oblubieńca,

I dała nam za króla, króla z trupią głową.

Potém spod niego kradła dziedzinę grobową,

A on ręką nie ruszył... I nie stało kiru

Na szatę matki naszéj, więc w troje pocięto.

A dziś - zapytaj mewy lecącéj z Sybiru,

Ilu w kopalniach jęczy? a ilu wyrżnięto?

A ilu przedzierżgniono w zdrajców i skalano?

A wszystkich nas łańcuchem z trupem powiązano,

Bo ta ziemia jest trupem. Brat się wściekł carowi,

Więc go rzucił na Polskę, niech pianą zaraża!

Zębem wściekłym rozrywa! Mściciele! spiskowi!

Gdy car wkładał koronę u stopni ołtarza,

Trzeba go było jasnym państwa mieczem zgładzić

I pogrzebać w kościele i kościoł wykadzić

Jak od dżumy tureckiéj i drzwi zamurować,

I rzec: o Boże, racz się nad grzesznym zmiłować!...

To wszystko - i nic więcéj... Teraz car za stołem,

Satrapy nasze korni pokładli się czołem,

Win tryskają brylanty z kielichów tysiąca,

I palą się pochodnie, a muzyka grzmiąca

Gipsy ze ścian oprósza. Kobiety dokoła

Rozkwitłe, świeże, wonne jak Saronu róże,

Na rossyjskich ramionach opierają czoła.

(silnie)

Idźmy tam... i wypalmy ogniami na murze

Wyrok zemsty, zniszczenia, wyrok Baltazara.

Carowi nie dopita z rąk wypadnie czara,

Błękitnym blaskiem mieczów napisane słowa,

Wytłómaczy śmierć mędrsza niż głos Danijela.

A potém kraj nasz wolny! potém jasność dniowa!

Polska się granicami ku morzom rozstrzela,

I po burzliwéj nocy oddycha i żyje.

Żyje! czy temu słowu zajrzeliście w duszę?

Nie wiem... w tém jedném słowie jakieś serce bije,

Rozbieram je na dźwięki, na litery kruszę,

I w każdym dźwięku słyszę głos cały ogromny!

Dzień naszéj zemsty będzie wielki - wiekopomny!

A dzień pierwszy wolności, gdy radość roznieci,

Ludzie wesela krzykiem o niebo uderzą,

A potém długą ciemność niewoli przemierzą,

Siądą... i z wielkiém łkaniem zapłaczą jak dzieci,

I słychać będzie płacz ogromny zmartwychwstania.

(Słychać szmer zapału.)

PREZES

Piekielna myśl złoconym obrazom przygania,

Nie śmiałbyś zgłębić myśli, sumnienia oczyma;

Ciebie młodzieńczy zapał nad przepaścią trzyma.

Patrz, car zabity - we krwi - zabita rodzina -

Bo to następstwo zbrodni... lecz nas Bóg ukarze!

PODCHORĄŻY

Z Cezara karła weźmy zemstę Rzymianina.

PREZES

A gdy jaki Antoniusz Europie pokaże

Płaszcz skrwawiony Cezara?... i do zemsty zbudzi?

A kiedy się na Polskę wszystkie ludy zwalą,

Wielu przeciw postawisz wojska? wielu ludzi?

Czém zbrojnych? czy sztyletu zalkrwawioną stalą?...

KSIĄDZ

Coż powie głos z mownicy? gdy ciało mocarza,

Który swém berłem trony Europy podważa,

Wśród kadzidł, świéc jarzęcych, na katafalk wniosą.

O ludy! ludy! płaczcie łez rzęsistą rosą,

I za ziemię Lechitów w prochy bijcie czołem,

I posypujcie czoła prochem i popiołem,

Bo ta ziemia Jaheli uzbrojona ćwiekiem,

Niegodnie...

PODCHORĄŻY

Strój cię świętym wydaje człowiekiem,

Miałeś na cara pogrzeb mowę napisaną.

Wiatr jakiś chorągiewkę okręcił blaszaną,

Obosieczne kazanie przeciw nam obrócił.

Miało być tak w kazaniu... Naród więzy zrzucił,

Więc przed ziemią Lechitów ludy bijcie czołem,

A króle niechaj głowy posypią popiołem

I wyją na ulicach.

SPISKOWI

Cha! cha! cha!

PREZES

Przeklęty,

Kto śmiéchem groby królów znieważa...

KSIĄDZ

Wyklęty!

PIERWSZY Z LUDU

Zwołali nas, ażeby naśmiać się do woli,

Obłąkać i przeklinać...

KSIĄDZ

Sam Bóg nie pozwoli,

Aby zbrodnia w kościelnym rozwinięta domu,

Miała ogień błyskawic, ze skrzydłami gromu.

Bóg! co zabójców rzuca w piekielne ogniska.

STARZEC Z LUDU

Wiele potrzeba zabojstw, nim się kraj odzyska?

GŁOS Z TŁUMU

Car...

STARZEC

To jedne...

GŁOS

Carowa żona...

STARZEC

Drugie...

GŁOS

I dwóch braci...

STARZEC

Cztéry... Licz daléj, bracie, bo się liczba straci...

GŁOS

Syn cara...

STARZEC

Piąte..

GŁOS

I już wszyscy.

STARZEC

Zabijajcie!!!

A krew niech na mnie spada...

PREZES

Masz włos biały, starcze!

STARZEC

Do ciebie nic nie mówię... spiskowi, sluchajcie!

Jeśli krwi ciężarowi jeden nie wystarczę,

Syny moje i córki za was się poświęcą.

Krew dziecka i kobiety sam wezmę - książęcą

Syny wezmą. Dwóm córkom nieszczęsnym na głowy!

Na dwie - bo słabe - rzucę lekką krew cessarza.

A kiedy Bóg zawoła w straszny dzień sądowy,

Stanę przed Bogiem, obok jakiego mocarza,

Co się codzienną zbrodnią we łzach ludu pławi;

I powiem: Boże! Boże, patrz, otośmy krwawi!

Zdjęliśmy tę krew z ludzi, aby drzewo krzyża

Lżejsze było płaczącym, na ziemskim padole;

A teraz się zna twoję opuszczamy wolę...

PODCHORĄŻY

O! Błogosław mi, starcze!

KSIĄDZ

On Bogu ubliża.

Sprawiedliwości boskiéj...

PODCHORĄŻY

Milcz, księże! milcz, księże!

Myśli w niebo lecącéj twój wzrok nie dosięże...

Więc oto jest ogromna poświęceń nauka!

Mnie samego ten starzec nową natchnął wiarą.

Chyba was po tych słowach sam szatan oszuka,

Chybam ja Boga jakąś obciążony karą,

Jeśli wyrazy sieję jak kwiat bezowocny.

Wierzcie mi! wierzcie, ludzie! jam jest wielki, mocny.

Jedyną słabość zamknę w sercu tajemniczém,

Robak smutku mię gryzie... tak że mówiąc z wami,

Chciałbym przestać... i usiąść i zalać się łzami;

Lecz ten smutek - to żałość dziecinna, po niczém,

Może po kraju... Ludzie, wierzyć powinniście

Człowiekowi, co cierpi... nie siadać pod drzewem,

Któremu wiek spróchniałe poobrywał liście...

(z rozpaczą)

O gdyby lutni! ja bym was poruszył śpiewem;

Gdyby historii księga!... przeczytałbym kartę

O Polszcze, kiedy była kwitnąca, szczęśliwa,

A wstalibyście wszyscy jak groby otwarte

Rzucające mścicieli... Mnie zapał rozrywa,

Zdaje mi się, że piersi otworzył na poły,

Że powinniście widzieć czyste serce moje...

Nie przyszedłem was błąkać jak ciemne anioły,

Ani się waham myślą przecięty na dwoje,

Jestem cały i jeden... A gdy kraj ocalę,

Nie zasiądę na tronie, przy tronie, pod tronem,

Ja się w chwili ofiarnéj jak kadzidło spalę!

Imienia nie zostawię po ciele spalonem,

Tylko echo... i miejsce jakieś wielkie! próżne!

A dzieje będą memu imieniowi dłużne

Pochwałą, a zapłacą tylko zapomnieniem.

Nic! nic po mnie!... lecz imię ON, i tém imieniem

Piastunki na królewskie dzieci będą swarzyć,

Królątka zaczną płakać i nocami marzyć

O bezimiennym duchu, co zrywa korony...

Dla was życie, kraina wolna, dla was trony;

Ja wszystko skończę z chwilą ogromną odrodu.

Lecz dajcie mi się w ręce, zamiast trzymać berło

Niechaj piastuję siłę olbrzymią narodu!

A koronę Jehowy przyozdobię perłą

Ludu zmartwychwstałego... Dajcie mi się w ręce!

Ani mię duma wstrzyma, ani sny zwierzęce,

Póki długiéj wolności nie zaszczepię wieki,

Niechaj się sen do moich powiek nie przybliża.

Lękacie się? więc weźcie, przybijcie do krzyża,

Niech mam jako Regulus obcięte powieki,

Niechaj wiecznie bezsenny, na kraj patrzę mrący,

Potém nieście przed sobą godło - krzyż cierpiący

Nie zgubi was... Przysięgam na ojcowskie cienie!

I na mękę Chrystusa!... Przysięgam, że wiara

Mówi nam: wy jesteście krainy sumnienie,

Zburzcie się - i z dusz waszych odrzućcie grzech cara.

I przysięgam wam jeszcze! że przysięgłem szczerze!

Jak chcę zbawienia duszy mojéj! jak w nią wierzę!

Tak dajcie mi się w ręce...

PREZES

O! głos mi zastyga,

Nie mogę mówić...

(Siada i płaszczem, twarz zakrywa.)

PODCHORĄŻY

Starcze! zapał cię prześciga?

Oto pierwsze zwycięstwo... pokonam! lub zginę!...

Ha! carze, ty nam polską ukradłeś krainę?

Za to śmierć! bo wiedziałeś kradnąc, żeś wart śmierci!

Ha! carze, tyś ją zabił i rozdarł na ćwierci,

Potém kawały spadłe z gilotyny ścienic

Przybiłeś do trzech tronów, jak do trzech szubienic,

Gdzie na nie patrzą wzgardą królewscy zbrodniarze;

Carze! gdybyś dwa razy mógł umrzéć? O! carze,

Dwa razy ciebie przed sąd Boga zapozywam...

(Słychać szmer w tłumie... podnoszą sztylety... wstają z ław.)

PREZES

(zrzuca płaszcz z głowy... Wstaje, i robi znak umywania rąk, potém mówi z wolna i poważnie.)

Róbcie, jak chcecie... Lecz ja ręce z krwi umywam.

PODCHORĄŻY

(do spiskowych)

A wy?...

(Milczenie długie.)

SZYLDWACH

(przy wejściu)

Kto idzie? hasło?

(Milczenie.)

SPISKOWI

Zginęliśmy! zdrada!

PODCHORĄŻY

Ciszéj...

(Słychać odgłos padającego człowieka.)

SZYLDWACH

Nie wiedział hasła...

PIERWSZY SPISKOWY

Trup po schodach spada.

PODCHORĄŻY

Nie drżyj, prezesie! wszakże z krwi umyłeś dłonie?

(Zbliża się z lampą do trupa.)

Dajcie mi lampę... sztylet w zabitego łonie...

Na piersiach jakiś papier pomięty, rozdarty...

Tak... jest to zdanie sprawy ze szpiegowskiéj warty.

To szpieg... Więc go zakopać tam - w kącie ciemnicy.

(Dwóch ze spiskowych unoszą w kąt trupa, zapalają dwie latarnie - i grób kopią.)

PREZES

Rozchodźmy się ze schadzki... drugiéj nie naznaczam.

PODCHORĄŻY

Starcze, umiesz korzystać z losu błyskawicy?

Z marnego przerażenia? Lecz ja nie rozpaczam,

Każdy z osobna cara osądzi zbrodniarza,

Rozłam myśli na głosów pojedyńcze wota,

A obaczemy, zapał, trwoga-li przeważa?

PREZES

Niech tak będzie... przeważy staropolska cnota.

Czémże będziem głosować?...

KSIĄDZ

Radzi sługa boży,

Kto jest za śmiercią cara, rzuci na stół kulę,

Kto za uniewinnieniem, niechaj grosz położy...

Ten grosz znajdzie się zawsze w ubogich szkatule...

Rzuca pieniądz - za nim Prezes pieniądz kładzie, potém spiskowi kolejno

rzucają z brzękiem kule lub pieniądze...)

PIERWSZY ZE SPISKOWYCH

Za prezesa przykładem niechaj grosz utracę.

INNY

Nie mam grosza przy duszy, a więc kulę kładę,

Niech żyje wolność!

INNY

A ja grosza nie zapłacę

Za cara życie...

INNY

Może kupujemy zdradę,

Niech z grosiwa nasz Prezes zda sprawę, czas przyjdzie.

PIERWSZY ZE SPISKOWYCH

(do ludzi kopiących grób)

Wy, co tam grób kopiecie, chodźcie... rzecz tu idzie

O to, czy grosz, czy kulę rzucić.

KOPIĄCY GRÓB

Wiemy! Wiemy!

My dla głuchego człeka mogiłę kopiemy,

Lecz sami z łaski Boga nie głuszce.

PIERWSZY ZE SPISKOWYCH

Grosz dali;

Widać, że się w grabarzy nie chcą pisać cechu,

Lękają się, by carom grobu nie kopali.

Obaczémyż, z którego wiatr powieje miechu,

I pogra na organach?

(Wszyscy koleją przeszli... Prezes liczy...)

PREZES

Świećcie mi pochodnią -

Dzięki ci, Boże, tylko pięć głosów za zbrodnią.

PODCHORĄŻY

Więc car zginie...

PREZES

Młodzieńcze, pięć kul tylko padło...

Stu pięćdziesięciu przeciw zbrodni głosowało...

PODCHORĄŻY

Jakże mi nagle w oczach życie moje zbladło!

Na jedną kartę przyszłość postawiłem całą,

I nic... Olbrzymy spadli ze szczudeł - to karły!

Ludzie, warto by przejrzeć wszystkich trumien wieka,

Czy w każdéj leży człowiek przed wiekiem umarły?

Czy z któréj trumny nie wstał ten szkielet człowieka.

(do Prezesa)

Starcze, gdy w twoje myśli zaglądam zgrzybiałe,

Widzę, żeś się ty w inne urodził stolecie,

Po co ta maska? ciebie nikt nie zna na świecie.

PREZES

Wszak maski nie włożyłem na me włosy białe.

PODCHORĄŻY

Wiecznie spiéwasz to samo! hymn starości piejesz;

Jako bakałarz szkolny w duszę dzieci siejesz

Naukę, aby wstali przed zbielałym włosem. -

Pamiętaj, że są ludzie tknięci nieszczęść ciosem,

Ludzie z bijącém sercem, i z duszą płomienną,

Których włosy zbielały w jedną noc bezsenną;

Więc ich uszanuj - wstań przed niémi, stare dziécię...

(do spiskowych)

A wam wszystkim śmiem długie przepowiedzieć życie,

Boście umieli wybrać gwiazdę przewodnika;

Idźcie za srebrną głową w noc niewoli czarną -

We mnie wszystka nadzieja upada i znika;

Boście z tłumu wysiani jak największe ziarno,

A tak mali jesteście... idźcie! gardzę wami!

Kto nie śmiał się poświęcić, może zdradę knuje?

Więc na znak wzgardy, ludziom okrytym maskami

Rzucam pod nogi życie moje... i daruję...

(Zrywa maskę z twarzy.)

SPISKOWI

To Kordian! Kordian! Kordian! nie znasz nas, Kordianie!...

Nie ma tu zdrajcy! nie ma! Patrzaj w nasze twarze.

(Wszyscy demaskują się... Kordian rzuca wzrok dokoła, zamyśla się - i potém wznosząc głowę mówi zwolna.)

KORDIAN

Pośród szlachetnych, Kordian zwyciężcą zostanie.

Wy oblicza, on myśli i serce pokaże.

Kordian ma wartę w zamku téj nocy... słyszycie?

Kordian ma wartę w zamku w nocy...

(Zbliża się do stoła; na kawałku papiéru pisze słów kilka i rzuca je spiskowym.)

PIERWSZY SPISKOWY

(czyta.)

"Narodowi

Zapisuję, co mogę... Krew moją i życie

I tron do rozrządzenia próżny".

KORDIAN

(opiera się o ołtarz i patrzy z obłąkaniem na milczących spiskowych... potém macha ręką i mówi...)

Precz, spiskowi!

(Rozchodzą się wszyscy w milczeniu... Kordian stoi oparty o ołtarz, pogrążony w myślach... Dwaj grabarze zakopali ciało i zostawiwszy na mogile palące się latarnie odchodzą... Prezes sądu sam zostaje - i klęka u stopni ołtarza za stojącym Kordianem.)

PREZES

Kordianie !

KORDIAN

(obraca się i mówi z obłąkaniem coraz wzrastającém.)

Któż mię budzi? czy godzina biła?

Przychodzę do pamięci... latarnie - mogiła...

Jesteś jednym z grabarzy i żądasz zapłaty?

Ha - oto masz z Najświętszą Panną dwa dukaty,

Które mi dała matka błogosławiąc syna.

Musisz mieć dzieci? słuchaj! niech twoja rodzina

Westchnie za mną do Boga.

PREZES

Oh! ja nie mam. dzieci!

KORDIAN

Nie masz? a włos twój biały jako srebro świeci;

Tyś nic za twoje życie nie odpłacił Bogu.

PREZES

Kordianie! oto klęczę na ołtarza progu,

Lecz nie przed Bogiem, klęczę, Kordianie, przed tobą.

Jam cię na śmierć poświęcił, teraz walczę z sobą,

Z sumnieniem, jam sąd zmroził sumnieniem...

KORDIAN

Ha! stary!

Kładziesz zbrodnią na zbrodnią, klękłeś przed zbrodniarzem.

Chodź ze mną - zajrzym w księgi i światu wykażem,

Że Polska cała żadnéj niegodna ofiary,

Że ja będę zbrodniarzem...

PREZES

Na Boga, Kordianie!

Ty masz gorączkę, w oczach dziwne obłąkanie...

KORDIAN

To nic, starcze... To włos mi siwieje i boli,

Włos każdy cierpi, czuję zgon każdego włosa;

To nic... Na grobie wsadzisz dwie rószczki topoli,

I różę... Potém spadnie łez rzęsistych rosa,

To mi włosy ożyją... Masz pióro przy sobie?

Chciałbym spisać imiona płaczących nade mną. -

Ojciec w grobie - i matka w grobie - krewni w grobie,

Ona - jak w grobie... Więc nikt po mnie! wszyscy ze mną!

A szubienica będzie pomnikiem grobowym...

PREZES

Kordianie! oto pismo, któreś dał Spiskowym,

Schowaj je, spal, bądź wolnym od przyrzeczeń słowa.

KORDIAN

Raz, dwa, trzy, broń na ramię, warta pałacowa...

Czujność... Głupie wyrazy, stąpać jak nakażą?

Starcze, nudzisz mię! nudzisz nieruchomą twarzą,

Nie będę mógł zapomnieć, że starym nie będę.

Jeśli cię kiedy z kołem mych dzieci obsiędę,

Pluń mi na siwe włosy.

(Zegar na wieży bije jedynastą.)

To z nieba wołanie.

(Wybiega. Prezes za nim wyciąga ręce.)

PREZES

Kordianie - stój na Boga, zaklinam... Kordianie!

(Wychodzi za nim.)