Tom, Rozdzial

  1      1, I     |              ojczystej dolinie.~Lecz gdy wieczorem bez farby i woni~
  2      1, I     |             którą dały jej niebiosy,~Gdy na omdlone łza z oczu perłowa~
  3      1, I     |         rozlegał. Na prośbę siostry, gdy strofę ostatnią raz jeszcze
  4      1, I     |            okna wszędzie pozamykano, gdy w ten moment taki okropny
  5      1, I     |            tym razie działać trzeba, gdy jeszcze te słowa: "Ach,
  6      1, I     |              i dalej mówić zaczął:~- Gdy nawałnica powtórnie się
  7      1, I     |             potrafiła, a to było, iż gdy ratował Alisię, kawał ciężkiej
  8      1, I     |          zaraz z sobą zabrała, na co gdy babka chętnie zezwoliła,
  9      1, III   |             czternasty rok kończyła, gdy rodzice umyślili wydać ją
 10      1, III   |             czyniły ją przedmiotem i gdy w białą szatę odziana po
 11      1, III   |             znajdowało miłe zajęcie, gdy do ubogich chat, do niskich
 12      1, III   |    nadchodzącą już Malwina widziała, gdy jednego poranku, bez żadnego
 13      1, III   |        miesięcy najprzyjemniej żyły, gdy wkrótce potem, jakeśmy w
 14      1, IV    |          smutek na niej się wyraził, gdy Malwinie odpowiedział:~-
 15      1, IV    |            ciekawości bronić będzie, gdy się dowie, że ukochaną Cioci
 16      1, V     |             na wyścigi i wieczorami, gdy na tarasie przed domem wszyscy
 17      1, V     |         niego kiedy wyjechać.~Teraz, gdy co minęło, przeczytał czytelnik,
 18      1, VI    |          umajona laskami. Wieczorem, gdy Malwina okno otworzywszy
 19      1, VI    |              wszystkich zajął, który gdy się trochę późno zaciągnął,
 20      1, VI    |             łachę nazad przepłynęli. Gdy szli tłumem do batów, Ludomir
 21      1, VII   |      znajdował. Te wszystkie rozwagi gdy Malwina uczyniła i stan
 22      1, VII   |        uiszczone!~Dziwią się czasem, gdy zakochani szczególnym jakimści
 23      1, VIII  |        trzeba. Jutro równo ze dniem, gdy Malwina jeszcze spoczywać
 24      1, VIII  |     zapytania czyniła właśnie wtedy, gdy myśl wiecznego rozłączenia
 25      1, IX    |          ledwo oczy miała otworzone, gdy jej list oddano. Przeczucie
 26      1, IX    |            się od niej w tej chwili, gdy jasno mógł przeniknąć serce
 27      1, X     |              odjazdem na chwilę. Ale gdy dnie, godziny, okoliczności
 28      1, X     |           tego zdawała się życzyć, a gdy to nastąpiło, najżywiej
 29      1, X     |             tkliwych przyjaciółek, i gdy od wyjazdu Ludomira każde
 30      1, XI    |           niekonieczniem się bawiła, gdy jakiś grzeczny, fertyczny,
 31      1, XI    |               jakiej zawsze doznaję, gdy rozumiem się być miłą tym,
 32      1, XII   |           przyszłość już był ułożył, gdy ona, daleka od wszelkiego
 33      1, XII   |            to mojej miłości własnej, gdy widzę, że nad Dorydę, nad
 34      1, XIII  |            takim stanie były rzeczy, gdy dnia jednego księżna W***
 35      1, XIII  |      Starościc siadł do klawikordu i gdy walca tylko napomknął, hurmem
 36      1, XIII  |        nawlec mogły, a co gorzej, że gdy tę nieszczęśliwą igłę przyniósł
 37      1, XIII  |              Lissowskim tańcowała, a gdy nieborak Ludomir, z swojej
 38      1, XIII  |      bynajmniej walców nie żałowała.~Gdy Malwina przestała tańcować,
 39      1, XIII  |            nadziei?~Że zwodzić umie.~Gdy drugą kolej zaczynali, Malwina,
 40      1, XIII  |              ostatnią rozwinął, lecz gdy ją przeczytał, zapłonił
 41      1, XIII  |            pozór bardzo złego serca. Gdy pisać skończyli, nie wiem
 42      1, XIII  |             były celem jego żartów i gdy po kolacji, przy której
 43      1, XIV   |            jeszcze dość śmiało; lecz gdy prosta dziewka otworzywszy
 44      1, XIV   | przyniesionych czepeczków próbowała, gdy weszła Malwina.~- Ach, jak
 45      1, XIV   |              zrazu zdawało Malwinie, gdy wnet potem znalazła się
 46      1, XIV   |              wracać się już chciała, gdy postrzegłszy między tymi
 47      1, XIV   |            monetą wrzucił w worek, a gdy w ten moment czarną koronkę,
 48      1, XIV   |          czułość serca wskrzesiła, i gdy Ludomir z tym tonem, co
 49      1, XIV   |         ledwo Ludomir był dosłyszał, gdy hałas niesłychany, bębny,
 50      1, XIV   |             jak się zadziwić musiał, gdy wróciwszy do kościoła już
 51      1, XIV   |         odsunięte, nie stracone i że gdy nazajutrz Ludomir (o czym
 52      2, XV    |             byli już sobie uczynili, gdy miłość ich do wiadomości
 53      2, XV    |             wiarę księciu Sanguszce, gdy serce jej całkiem do innego
 54      2, XVI   |            było zadziwienie Malwiny, gdy te słowa wyczytała. Domyśliła
 55      2, XVI   |              przy pisaniu karteczek, gdy odpisywał na jej zapytanie,
 56      2, XVI   |             wieczora podczas tańców, gdy chcąc poprawić we włosach
 57      2, XVI   |         ujrzała Ludomira. A w wilią, gdy podczas kwesty spotkała
 58      2, XVI   |          rozmyślała o tym wszystkim, gdy służący wchodząc do pokoju
 59      2, XVII  |           lalka) mogło ich poróżnić, gdy w przeszłym roku wasz sławny
 60      2, XVII  |             skutków. W wieczór tedy, gdy społeczeństwo zebrane u
 61      2, XVII  |            tym samym roku być mogło, gdy ona go w Krzewinie poznała,
 62      2, XVII  |       ustawnie ją z domu wypędzała i gdy większą część dnia na obojętnych
 63      2, XVIII |        bardziej stał się nieśmiałym, gdy ją zimniejszą dla siebie
 64      2, XVIII |        nadzwyczajnie kochając teraz, gdy wszystkie inne układy miłości
 65      2, XVIII |        jakiejś osobliwej przyczyny i gdy Wanda z szczerością swoją
 66      2, XVIII |           kolor był obrał na szarfę, gdy odpowiedział, że lila, zakrzyczanym
 67      2, XIX   |       rycerskie igrzyska, do których gdy zręczność i męstwo równie
 68      2, XIX   |             szczęśliwym się mieniąc, gdy w odwrót za nie gałązkę
 69      2, XIX   |           był przeznaczenia swojego.~Gdy damy gradusy dla siebie
 70      2, XIX   |          ufność publiczną zasłużyli, gdy znak dali, że gonitwy zacząć
 71      2, XIX   |          najświetniejszego urojenia. Gdy rycerze w porządku po dwakroć
 72      2, XIX   |       łańcuch z rąk Malwiny odebrać, gdy trąby i kotły, straż mające
 73      2, XIX   |             z niego nie spuszczała i gdy oręż księcia Melsztyńskiego
 74      2, XIX   |            Malwina dobrze usłyszała, gdy odebrawszy łańcuch z jej
 75      2, XIX   |             księcia Melsztyńskiego i gdy wszyscy przytomni najmilej
 76      2, XX    |              co przez jakiś przeciąg gdy się w ulicy nad łachą znalazła.
 77      2, XX    |       nieszczęśliwego uczucia, które gdy nic jest dzielonym, aż nadto
 78      2, XX    |           Rozpacz serce moje zajęła, gdy nie widząc cię dzień cały
 79      2, XX    |        nabawili żonę dozorcy pałacu, gdy do jej weszli mieszkania.
 80      2, XXI   |          dziwić się nie będziesz, że gdy o szczęście szło Ludomira,
 81      2, XXI   |              Melsztyńskiemu oddawać, gdy serca już mu oddać nie mogła!
 82      2, XXII  |         kraju, nie lepiej szanowane. Gdy możnym i bogatym tak się
 83      2, XXII  |           się jej troskom. Rano zaś, gdy wszyscy jeszcze spali, lub
 84      2, XXII  |         brzozie w pierwszych dniach, gdy przyjechał, zawiesił był
 85      2, XXII  |          przytomne Ludomirowi wtedy, gdy go Malwina najtkliwszą miłością
 86      2, XXII  |          życia mieszkańców Krzewina, gdy dnia jednego Malwina odebrała
 87      2, XXII  |       odpowiedział, że nie wie. Lecz gdy w rozmowie trafem nazwał
 88      2, XXII  |              Ludomira aż do momentu, gdy go Zdzisław do siebie odebrał.~ ~
 89      2, XXIII |             Aż w pośrodku tej ciszy, gdy niczego złego się nie spodziewając
 90      2, XXIII |              oczu go nie spuszczała, gdy czytać zaczął, postrze-gła
 91      2, XXIII |             na jego twarzy. Zbladł i gdy~Malwina do niego przysunęła
 92      2, XXIII |           relacją.~Ale w moment ten, gdy los, chwiejący się w ostatniej
 93      2, XXIII |               Niemało się zasmucili, gdy zamiast tego, opodal od
 94      2, XXIII |              po felczera. Tymczasem, gdy to wszystko się działo,
 95      2, XXIII |          księcia i byłem przytomnym, gdy felczer rany obejrzawszy
 96      2, XXIII |         mdlenia. Duży już był dzień, gdy książę do zupełnej wrócił
 97      2, XXIII |           tylko dołożę, że Zdzisław, gdy miał odpisywać na ten list,
 98      2, XXIV  |          smutnym być nie mógł, wtedy gdy tyle przyczyn miał do radości,
 99      2, XXIV  |            ludzie chcą nią kierować. Gdy książę Melsztyński miłości
100      2, XXIV  |             i Dżęga, ów Cygan, który gdy się był dowiedział, że książę
101      2, XXIV  |             z największym staraniem, gdy książę rannym został, i
102      2, XXV   |         umysły mieszkańców Krzewina, gdy 12 sierpnia, blisko sześć
103      2, XXV   |             myśli, lecz po obiedzie, gdy już siadać mieli, z łatwą
104      2, XXV   |         łodzią czekać, a sama na ląd gdy wysiadła, ubita ścieżka
105      2, XXV   |         ziściło się i od tej chwili, gdy było wyryte, niejeden kwiat
106      2, XXV   |             istocie ten to sam był i gdy Malwina powiedziała mu o
107      2, XXV   |           jednostajności nie zmieni, gdy odgłos wojny aż w nasze
108      2, XXV   |       siedliskiem mego przyjaciela i gdy słabość dozwoliła już mu
109      2, XXV   |              cechę niesłuszną, która gdy nie wzgardę, to upakarzającą
110      2, XXV   |             teraz półtora roku mija. gdy pierwszy raz rzucając siedlisko,
111      2, XXV   |           tej pory mi się wydarzyło, gdy już nie mnie jednego tyczy
112      2, XXV   |             mi go drogim uczyniły że gdy przyszło z nim się rozstawać,
113      2, XXV   |        kwiecie młodości przyjaciela, gdy widok twój niespodziany
114      2, XXV   |              głowie jej się snuły, a gdy ociężałe powieki przymknęły
115      2, XXV   |      przybliżyć się do rycerza, lecz gdy już do niego dojść miała,
116      2, XXV   |           wieńce. Dała je Malwinie i gdy Malwina raz jeszcze chciała
117      2, XXVI  |            ich zdawał się obchodzić.~Gdy już blisko byli folwarku,
118      2, XXVI  |             wyrażał się na twarzach, gdy wchodząc do pokoju tego
119      2, XXVI  |              puścić można było; lecz gdy znak, któren chory miał
120      2, XXVI  |           przybiegł chętnie do nas i gdy kapitan nasz wziął go na
121      2, XXVI  |             przy nas zostanie; i tak gdy kapitan kazał mi go wziąć
122      2, XXVI  |              wyszli po mowie Cygana, gdy młynarka do pierwszego się
123      2, XXVI  |            że tamten nie wraca, lecz gdy się zmierzchło, wyszłam
124      2, XXVI  |             Boże, nie była zagojona, gdy przyjazd waszej księciej
125      2, XXVI  |              sercu moim chowałam, aż gdy przed godziną znamię to
126      2, XXVI  |             to zdarzenie obchodziło, gdy nasz chory młodzieniec,
127      2, XXVI  |             i najważniejszym będzie, gdy powiem, że Ludomir, heroiczną
128      2, XXVI  |             radość bratu i dziadowi, gdy w istocie najokropniejszy
129      2, XXVI  |          zdarzeń jego się tyczących, gdy z dziadem i bratem rozmawiał,
130      2, XXVII |    obudzonego z zamku nie spotkał, i gdy na folwarku wszyscy jeszcze
131      2, XXVII |              inny poniekąd kierunek. Gdy stopę na tej czarującej
132      2, XXVII |           czarującej ziemi postawił, gdy tym powietrzem oddychać
133      2, XXVII |            zmieszane mu się zdawało, gdy nareszcie znalazł się wpośród
134      2, XXVII |              na zawsze mi pamiętnej, gdy w dzień turniejów, rozumiejąc,
135      2, XXVII |              wszystkie jego uczucia.~Gdy odmęt radości dozwolił im
136      2, XXVII |           swoje Malwinie od momentu, gdy przed rokiem poznał ją był
137      2, XXVII |          poznał ją był w Krzewinie i gdy ją potem był odjechał: jak
138      2, XXVII |      nieszczęścia wyrzec już miałam, gdy naówczas w ogrodach wilanowskich
139      2, XXVII |      przeciągu życia był ten moment, gdy - obłąkany nawiasem w ogrodach
140      2, XXVII |          twoich, osobliwie w chwili, gdy ja sam nie pojmuję, żem
141      2, XXVIII|       przyjął oświadczenie Ludomira, gdy ten mu wyznał, że od dawna
142      2, XXVIII|             takoż rękę swoją oddała.~Gdy te wszystkie układy ułatwionymi
143      2, XXVIII|              księcia Melsztyńskiego. Gdy zabawiwszy czas jakiś przy
144      2, XXVIII|            był do Warszawy w czasie, gdy wkrótce potem Malwina pierwszy
145      2, XXVIII|              się jeszcze utwierdził, gdy na wieczorze u księżnej
146      2, XXVIII|       bardziej w błąd się wprawiali.~Gdy zaś w czasie kwesty książę
147      2, XXVIII|             mniej świeżą zostawszy i gdy młodsze i świeższe od niej
148      2, XXVIII|       Malwiny, uczuł to tym mocniej, gdy ona, przyjechawszy do Warszawy,
149      2, XXVIII|            przywiązać męża swego, iż gdy minął ten pierwszy zapał
150      2, XXVIII|             szczęście jej pomnażało, gdy dnia jednego pierwszą i