Tom, Rozdzial

  1      1, I     |         Wówczas chcąc wiedzieć, co było przyczyną~I skąd takowa
  2      1, I     |          się słyszeć, iż nie można było wątpić, że w sam dom lub
  3      1, I     |           niewinnym sposobem mogło było stać się przyczyną śmierci
  4      1, I     |       Wanda odkryć potrafiła, a to było, iż gdy ratował Alisię,
  5      1, II    |        ogromnymi topolami, nakryte było śniadanie. Malwina, już
  6      1, II    |      Malwiniem siedział. Niebo tak było pogodne, słowa, spojrzenie,
  7      1, V     |           i zbyt może wybujałą, co było skutkiem odludnego wychowania
  8      1, V     |    figlarność tamże postrzec można było. Uśmiech miała najwdzięczniejszy,
  9      1, V     |        jakiejś doznawała. Miło jej było słuchać Ludomira, miło jej
 10      1, V     |         słuchać Ludomira, miło jej było uczyć się od niego tylu
 11      1, VI    |        otoczona. Pod tymi drzewami było mnóstwo ludzi na rozmaite
 12      1, VI    |           Krzewina całe sąsiedztwo było zaproszone. Naprzeciwko
 13      1, VI    |        pięknymi krzewinami miejsce było ozdobione i wśród tej świeżej
 14      1, VI    |  powiedzieć:~- Bardzo też to ładne było. Wtem goście szczęśliwie
 15      1, VI    |          to zapewne z przezorności było, żeby w wodę nie wpaść;
 16      1, VII   |      świeżości dodawały. Powietrze było uwonione kwiatem pomarańcz,
 17      1, VII   |           wodzie. Z daleka słychać było wesołe śpiewy oraczów i
 18      1, VII   |             które kwiatem obsypane było. Wtem lekki wietrzyk zawiał
 19      1, VII   |       przeciwnościami w ten moment było miotane, że sama nie wiedziała,
 20      1, VIII  |               Matko? czemuż trzeba było, by te zapytania czyniła
 21      1, IX    |        jeśli wyznanie jej nareście było winą, wspomnij też i o karze -
 22      1, IX    |          które sprawiedliwie można było czynić nad tajemnym postępowaniem
 23      1, XI    |            że mi z głębi duszy żal było z Tobą się rozłączać. Nigdy
 24      1, XI    |            i na której twarzy znać było niecierpliwość prędkiego
 25      1, XI    |           ze śmiechu. Łatwo mi się było domyślić, że ze mnie. To
 26      1, XI    |            nie zdała.~W tym stanie było ułożone społeczeństwo i
 27      1, XI    |        stanął. Po jego mowie łatwo było poznać, że wszędzie bywa,
 28      1, XI    |         mnie dobijali, i to mi nie było markotno, bo Doryda widzieć
 29      1, XI    |            i cokolwiek tylko obcym było Dorydzie. Wtem Starościc
 30      1, XI    |            z Tobą podzieliłam! Nie było w mojej mocy utaić najmniejszego
 31      1, XI    |             widział Malwinę i dość było jednego balu, by niewolnikiem
 32      1, XII   |    popędzać radzi. - Kilka tygodni było minęło od powrotu księcia
 33      1, XII   |            stało? Dlaczego inaczej było w Krzewinie? Tego ja pojąć
 34      1, XIII  |          bym nie mogła.~Darmo, nie było co mówić, trzeba było pójść
 35      1, XIII  |          nie było co mówić, trzeba było pójść po igłę. Zaspane panny
 36      1, XIII  |            kazała, żeby łatwiej ją było zaszywać tej damie, która
 37      1, XIII  |         które nad kominem w drugim było pokoju. Spojrzawszy w zwierciadło
 38      1, XIII  |        pisanymi, których najwięcej było obojętnych, te, co następują,
 39      1, XIII  | rozłączenia, ustawicznie to, co by było powinno być pomocą Ludomirowi,
 40      1, XIV   |           tkliwej duszy najmilszym było pokarmem, a wstępowanie
 41      1, XIV   |           suchą nogą przejść można było. Słońce jasno świeciło,
 42      1, XIV   |          różne cienie włosów można było znaleźć w tym ładnym gronie
 43      1, XIV   |              rzekł kamerdyner. Nie było na to odpowiedzi.~- Mówi,
 44      1, XIV   |          draporiów rozmaitych dość było w pokoju. Na sofie gitara
 45      1, XIV   |  zapomniano ich polewać, najwięcej było zeschłych. Na stole le journal
 46      1, XIV   |        istocie nic mniej sobie nie było podobne jak roztrzepany
 47      1, XIV   |       wkoło obsiedli. Butelek dość było na stole, wrzawy dość w
 48      1, XIV   |          się chciała, lecz żal jej było znacznej kwoty, której się
 49      1, XIV   |           Długi zakręt Wisły widać było z tego miejsca, łódka wartem
 50      1, XIV   |        ołtarzu światło tylko widać było, reszta katedry już zmrokiem
 51      1, XIV   |        zmrokiem była okryta. Ludzi było dosyć; Malwina blisko drzwi
 52      1, XIV   |          której może szczęście ich było zawisło, a która teraz,
 53      2, XV    |            służyć i dogodzić można było, w ten moment wszystko niedogodnym
 54      2, XV    |          Malwina. ale nareście nie było w jej mocy dłużej usiedzieć;
 55      2, XV    |        pełne najlepszych dla niego było uczuć, a na wieczorze onegdaj
 56      2, XV    |         wszystko, co życzyć można, było jej udziałem. Jedynaczka
 57      2, XV    |            tylko najświetniejszego było w całej Polszcze o rękę
 58      2, XV    |          młodzieniec, którego imię było Ludomir, wojskowość rzemiosłem,
 59      2, XV    |         okoliczności się wydawała, było przywiązanie nieograniczone
 60      2, XV    |           słyszeć Taidzie. Imię to było hasłem honoru i waleczności;
 61      2, XV    |      Widzić się i kochać wzajemnie było dla nich dziełem jednej
 62      2, XV    |           będąc nadziei, nieciężko było Taidzie zakochanego Ludomira
 63      2, XV    |       żadne inne zastanowienie nie było w stanie jej zatrzymać.
 64      2, XV    |        kilka na granicy tureckiej, było mieszkaniem, w którym nieszczęśliwa
 65      2, XV    |        okryte poznać jeszcze można było. Kilka odwiecznych jodeł
 66      2, XV    |         położyła: "Życie jego całe było poświęcone ojczyźnie, a
 67      2, XV    |        żalu, taki sposób życia nie było podobno długo wytrzymać.
 68      2, XV    |           tylko tyle, ile potrzeba było, żeby dziecięciu go swemu
 69      2, XV    |          Ludomira spocząć na wieki było jej nadzieją, życzeniem
 70      2, XV    |             Ojcze mój ukochany! To było najpierwsze, to jest ostatnie
 71      2, XVI   |         wprawiał. Coś to podobnego było, jak kiedy kto na żywo rozpalone
 72      2, XVI   |        worek, by porachować, wiele było zebranych pieniędzy. Wysypała
 73      2, XVI   |       kawał papieru, a na końcu to było jeszcze dołożone: "Bywaj
 74      2, XVI   |        sobie wystawić można, jakie było zadziwienie Malwiny, gdy
 75      2, XVI   |            jej zgonie wątpić można było, a ułożenie księcia Melsztyńskiego
 76      2, XVI   |            i roztrzepanie Ludomira było tylko udaniem, którym właściwy
 77      2, XVI   |        nawet jego przez czas długi było w niebezpieczeństwie.~ ~
 78      2, XVII  |        bardzo daleko. Co by z tego było wypadło, Bóg raczy wiedzieć.
 79      2, XVII  |            tego listu poznać można było. Zadziwienie, uśmiech złośliwy,
 80      2, XVII  |           tyle, ile rozumieć można było. Naprzód, nie wiedząc dokładnie,
 81      2, XVII  |         jego teraźniejszej podróży było widzenie się z matką nieszczęśliwą
 82      2, XVIII |           do niej - aby imię twoje było hasłem tych zabaw rycerskich,
 83      2, XVIII |   zapytania ustawnie słyszeć można było. Młody jeden rycerz zapytany,
 84      2, XIX   |       Miejsce turniejów naznaczone było na zielonych błoniach Wilanowa.
 85      2, XIX   |     dokazanym być może, ziszczonym było na tym sławnym turnieju.
 86      2, XIX   |           oko rzuciwszy, ciężko go było oderwać, a ciężej jeszcze
 87      2, XIX   |       zbiorze; równie by to ciężko było jak wyszczególnić każdy
 88      2, XIX   |          rozsypanych widzieć można było, iż sądzić by wypadało,
 89      2, XIX   |     Pogończyków ujrzeć potem można było. Przyjaźń, krew, imię łączyły
 90      2, XIX   |            duszę zajmuje, wyrażone było jawnie lub tajemnie w kolorach,
 91      2, XIX   |            twarzy poznać nie można było bo spuszczona przyłbica
 92      2, XIX   |        tego gwałtownego wzruszenia było przyczyną, tego nikt ani
 93      2, XIX   |      widzieć, iż na tej tarczy nie było innego napisu, jak to jedno
 94      2, XIX   |      gwałtownie ścisnęło się i nie było w jej mocy utaić tego poruszenia
 95      2, XIX   |            przelęknienie najżywsze było przyczyną. Napis na tarczy
 96      2, XIX   |   uskutecznienie turniejów świeżym było dowodem, wdzięczność ta
 97      2, XIX   |    utworzyć mogą, wszystko zebrane było, by dzień turniejów uczynić
 98      2, XX    |    obłąkania za wariata brać można było, godzina dość już późna,
 99      2, XX    |         byłby oddał, żeby mu wolno było zostać w pokoju Malwiny
100      2, XX    |        życie jego naówczas zawisłe było. Ale doktor postrzegłszy,
101      2, XXI   |            Wando? wierz mi, to nie było omamienie, Wando, wróżbą
102      2, XXI   |             co, niestety, aż nadto było prawdziwą istotą.~ ~
103      2, XXII  |         słuchała, a tym zdarzeniem było zjawienie się widma nocnego
104      2, XXII  |       często się przechadzała. Nie było ścieżki w tej krainie, kładki
105      2, XXII  |      otaczać się tym wszystkim, co było przytomne Ludomirowi wtedy,
106      2, XXII  |   teraźniejsze odsuwała, ile tylko było w jej mocy, gdyż troski
107      2, XXII  |      pokojów Malwiny słyszeć można było i nieraz trwożliwa jej ciekawość
108      2, XXII  |          którą z ubioru brać można było za bogatą mieszczankę, a
109      2, XXII  |           W*** już wiedziała, a to było stwierdzenie śmierci Taidy
110      2, XXIII |        twoje serce trwożę, ale nie było w mocy mojej ukryć przerażenia,
111      2, XXIII |      twarzy krwią zalanej rozeznać było niepodobna) i tym heroicznym
112      2, XXIV  |            ponieważ o tych nic nie było w liście majora.~Wypis części
113      2, XXIV  |           w tym zamięszaniu ciężko było dokładnie uważać, domyśliłem
114      2, XXIV  |       szuka, ale rad bym, żeby tak było i żebyśmy obydwa odzyskać
115      2, XXIV  |           że tylko czasu trzeba mu było, żeby do zupełnego przyszedł
116      2, XXIV  |           serce Malwiny napełnione było wdzięcznością dla tego walecznego
117      2, XXV   |            którą z okien jej widać było i gdzie przed rokiem imieniny
118      2, XXV   |            krainę; fujarkę słychać było z daleka i chłopak, który
119      2, XXV   |         wschodu dostrzec już można było, oczy Malwiny zwróciły ku
120      2, XXV   |           wesołe wtedy tam słychać było, mnóstwo ludzi całą tę przestrzeń
121      2, XXV   |           się i od tej chwili, gdy było wyryte, niejeden kwiat z
122      2, XXV   |         jedynym i najczulszym moim było staraniom. Przy jej łagodnych
123      2, XXVI  |          ponieważ nikogo wtedy nie było, co by takoż tego nie życzył,
124      2, XXVI  |          krew prędzej puścić można było; lecz gdy znak, któren chory
125      2, XXVI  |      niepospolity, że nie można go było nie postrzec - był to płomieńczyk
126      2, XXVI  |         zgadzać się na tę kradzież było występkiem niegodziwym,
127      2, XXVI  |            przy tym dzieciątko tak było miluchne, żem się cieszył
128      2, XXVI  |           konia i wtedy dzieciątko było bardzo szczęśliwe. Szczebiotaniem
129      2, XXVI  |   dzieciątka żal zrobiło; słabe to było i brać go z sobą chorym,
130      2, XXVI  |            w lesie zostawić równie było okrucieństwem, którego serce
131      2, XXVI  |          trafem (co by długo mówić było) trochę umiałem pisać, nagryzmoliłem
132      2, XXVI  |       biedne dzieciątko, żal mi go było porzucać i żegnając go Dżęga
133      2, XXVI  |    obzierał, bo mi serce przyrosło było do tego dzieciątka. Tym
134      2, XXVI  |          ich była przyrzekła, a to było, że staranie o nich najpilniejsze
135      2, XXVI  |             aby zjawienie jego nie było przeszkodą i do jej szczęścia,
136      2, XXVII |          była: że ponieważ słychać było, że wojna znowu wskrzesić
137      2, XXVII |       trudami i goryczą napełnione było... Rozumiejąc Malwinę zmienioną
138      2, XXVII |            na jej twarzy już można było. Ale~Ludomir, rozumiejąc
139      2, XXVII |      bolesnych uczuć łatwiej by mi było je opisać, ale radość i
140      2, XXVII |    przyrodzeniu pojąć by nic można było i że Malwina z głębi duszy
141      2, XXVII |            wyznać go przed nią nie było w jego mocy i jak dlatego
142      2, XXVII |           o mój Ludomirze, gdyż to było wyznanie najszczerszej miłości;
143      2, XXVII |   Melsztyńskiego kochać mi już nie było podobno. Jednak obowiązaną
144      2, XXVII |    przeciągu życia mojego. okropne było to uczucie posępnego, upakarzającego
145      2, XXVIII|            smutku. Pierwszy raz to było od momentu ich pobrania
146      2, XXVIII|       które już dwa razy losu jego było wyrokiem, trzeci raz i odtąd