Tom, Rozdzial

  1   DoMo        |           rozumieć mogła, że dzieło by najmniej doskonałe przypisuję
  2      1, I     |           świeżą przeplatając różę,~By skronie mojej uwieńczyć
  3      1, I     |             nawet cała wieś spłonąć by mogła. Dobra Malwina, której
  4      1, I     |     sposobność i moc rozkazania, co by w tym razie działać trzeba,
  5      1, I     |           innych żyć będzie pewnie, by kiedyś mogła się odwdzięczyć
  6      1, I     |         imię rada bym już wiedzieć, by znać, komu tyle winnam wdzięczności.~-
  7      1, V     |           Ta bojażń tkliwa Malwiny, by nikogo nic razić boleśnie,
  8      1, V     |             rań serca szczęśliwego, by mu szczęścia nie odebrać;
  9      1, V     |          umiał w najgęstsze parowy, by jej lilii polnych nazbierać,
 10      1, VI    |      zajęciom, tą jedyną myślą, jak by los ukochanego sobie jestestwa
 11      1, VI    |      okoliczności nie omieszkiwano, by przyjemność jaką uczynić
 12      1, VI    |        pokojów udały się na chwilę, by odświeżyć swoje ubiory;
 13      1, VII   |            że z nim i słodycz życia by ją porzuciła. Z trwogą dostrzegała,
 14      1, VII   |        nawet staraniem szukał tego, by sam na sam nigdy się z nią
 15      1, VII   |            na siebie suknią wzięła, by wyjść z pokoju, sądząc,
 16      1, VII   |             mię od postępków, które by na nie zasługiwać mogły!~
 17      1, VII   |          natura budzić się zdawała, by nowych używać rozkoszy.
 18      1, VII   |    powszechna ta radość, zamiast co by ją miała rozerwać, boleśniej
 19      1, VII   |            i wyszedł był do ogrodu, by myśleć o niej swobodnie.
 20      1, VII   |            nadto już pełnym sercem, by rozum najmniejszą mógł utrzymać
 21      1, VII   |        nieszczęśliwym! To najwięcej by mnie dręczyło, tego najbardziej
 22      1, VII   |        kochała, że nie mogąc pojąć, by on się tego nie domyślał,
 23      1, VIII  |         jeden gdybym ją ujrzał, nic by mnie od niej oderwać już
 24      1, VIII  |          Matko? czemuż trzeba było, by te zapytania czyniła właśnie
 25      1, X     |       ciotce mowę zamknęły i zrazu, by życzeniom Malwiny zadosyć
 26      1, X     |      stolicy wkrótce Malwinie pomóc by mogły, osądziła, że Malwina
 27      1, XI    |         chwili wiele bym była dała, by w spokojnym znajdować się
 28      1, XI    |        kwiatu ani bogini, do której by mnie nie przyrównał. Szczęściem (
 29      1, XI    |      horyzoncie warszawskim, pewnie by się śpieszył z powrotem
 30      1, XI    |              że od nich się odrywa, by po nudnych kwaterach służby
 31      1, XI    |         fałszywe jego postępki wlać by były powinne w duszę moją,
 32      1, XI    |            kroku nigdy nie uczynić, by odkryć tajemnicę, którą
 33      1, XI    |            życie na tym trawiącego, by myśli jej i życzenia zgadywać
 34      1, XI    |            utrzymać obrębie i która by was nigdy porzucać nie powinna.~
 35      1, XI    |             dość było jednego balu, by niewolnikiem jej wdzięków
 36      1, XI    |           wdzięków został. Ale któż by też na tym balu właśnie
 37      1, XI    |       dobrocią przy kolacji zdjęła, by chimerom Dorydy dogodzić,
 38      1, XII   |             mija i dla tych, którzy by go wstrzymać chcieli, mija
 39      1, XII   |        chcieli, mija i dla tych, co by go popędzać radzi. - Kilka
 40      1, XII   |         uprzedzeniu zaprzeczyć temu by nie można. Dorydę porzucił,
 41      1, XII   |    przyjemność i rozkosze napełniać by powinny, często, jak widzę,
 42      1, XII   |             okoliczności nie traci, by mnie o swej miłości przeświadczył.
 43      1, XII   |        wszystkich sposobów szukała, by czernić Ludomira w oczach
 44      1, XII   |            w ścisłe wszedł związki, by z jej radami i pomocą dokonał
 45      1, XIII  |       uprzedzić, leciał przez salę, by Malwinę do pierwszego walca
 46      1, XIII  |            zaczęto; wyśmienita gra, by się dowiedzieć, o co się
 47      1, XIII  |         dobroć o tym może wspominać~by nie powinna.~To przeczytawszy
 48      1, XIII  |     rozłączenia, ustawicznie to, co by było powinno być pomocą
 49      1, XIII  |            wkrótce zepsuć mogą! Kto by mi był powiedział, że ten
 50      1, XIV   |             pierwszego domu weszła, by kwestę swoją zacząć. Ciemną
 51      1, XIV   |            że bezpiecznie zaniechać by można zwyczaju sprowadzania
 52      1, XIV   |            z zagranicy cudzoziemek, by Polki wychowywać, gdyż w
 53      1, XIV   |            wielkim świecie znajoma, by przez nią wspaniałość lub
 54      1, XIV   |      Malwiny wrzucił; i pięciu może by nie dał, gdyby zamiast pięknej
 55      1, XIV   |       zamarli i stary Dżęga wkrótce by był za nimi poszedł i zostawił
 56      1, XIV   |              Trafem, co długo gadać by trzeba, do niegom się udał,
 57      1, XIV   |      chodzeniem weszła do kościoła, by nieco odpocząć. Nieszpory
 58      1, XIV   |            widzieć, gdzie się pali, by podług tego Malwinę z kościoła
 59      1, XIV   |             wątpiła) będzie u niej, by się dowiedzieć, jak i czy
 60      2, XV    |            co i jak mu powie, i kto by ją wtedy był wziął za rękę,
 61      2, XV    |           za rękę, po pulsie pewnie by rozumiał, że jest w gorączce;
 62      2, XV    |             Nie ma tej osoby, która by w troskach i niecierpliwości
 63      2, XV    |            nadto gorąco go pragnął, by jemu łatwo nie miał uwierzyć -
 64      2, XV    |          nad wszelkie wyrazy, który by rad nieba jej przychylić,
 65      2, XV    |            ale Malwina uprosiła ją, by go nie przerywała, i księżna
 66      2, XV    |         serca przytuliła, zaleciła, by imię Ludomira nosił, zaleciła,
 67      2, XVI   |        natychmiast otworzyła worek, by porachować, wiele było zebranych
 68      2, XVI   |         Melsztyńskiego zbyt wesołe, by go zrozumieć skrytym trapiącego
 69      2, XVII  |             wesołej ciuciubabki, co by daleko lepiej stosowało
 70      2, XVII  |          dość ważne były przyczyny, by ładna główka Florynki kręcić
 71      2, XVII  |             kuzyn bardzo daleko. Co by z tego było wypadło, Bóg
 72      2, XVII  |          który z Warszawy, rozumieć by można że umyślnie, przyjechał
 73      2, XVII  |       udzielić treść jego Dorydzie, by z nią naradzić się, jak
 74      2, XVII  |             z nią naradzić się, jak by go do zobopólnych ich interesów
 75      2, XVII  |              w których ani pojmować by nie była mogła, że Ludomir
 76      2, XVII  |  nieznośnych godzin przebyć trzeba, by do tej lubej, pogodnej wrócić
 77      2, XVII  |      zupełnie wrócić nie można! Cóż by tedy począć w tej mierze?
 78      2, XVIII |            nim sam na sam, w której by miał sposobność wytłumaczenia
 79      2, XVIII |      powabnie opisuje.~Nie wiem, co by Malwina na to była odpowiedziała,
 80      2, XVIII |         dość takoż mieli do roboty, by na czas wygotować zbroje
 81      2, XIX   |            i gracji tu pozazdrościć by mogły. Nie skończyłabym
 82      2, XIX   |             wdzięku zbiorze; równie by to ciężko było jak wyszczególnić
 83      2, XIX   |       widzieć można było, iż sądzić by wypadało, że nikt w mieście
 84      2, XIX   |      przyznać trzeba, że ktokolwiek by go ujrzał dnia tego, niełatwo
 85      2, XIX   |          ujrzał dnia tego, niełatwo by pojął, jak by książę Melsztyński
 86      2, XIX   |              niełatwo by pojął, jak by książę Melsztyński mógł
 87      2, XIX   |            zupełnie zniknął. Trudno by opisać, jakie uczucie sprawiło
 88      2, XIX   |          rycerz na jego miejscu rad by się był znajdował, niejedna
 89      2, XIX   |        niejedna dama jego damą stać by się była chciała. Ale Malwina,
 90      2, XIX   |            może serca nie ma, które by utajonej rany nie zachowywało.
 91      2, XIX   |              wszystko zebrane było, by dzień turniejów uczynić
 92      2, XX    |             szal i kapelusz zdjęła, by lepiej z powietrza korzystać.
 93      2, XX    |          którym była odzianą, a kto by ją był wtedy spotkał, mógłby
 94      2, XX    |          zaraz zaczęła się krzątać, by Malwinie w czym dopomóc.
 95      2, XXI   |          tym nie wspominaj, bo może by mi przyszło z boleścią widzieć,
 96      2, XXII  |            co ufność tworzy. Ciężko by nawet wytłumaczyć, z czego
 97      2, XXII  |          tym tylko były zajęte, jak by ją do zupełnego zdrowia
 98      2, XXII  |           czuła, nic miała nadziei, by kiedykolwiek wrócić jeszcze
 99      2, XXII  |      wspomnieniem kochanka. którego by była losem jakim niespodzianym
100      2, XXII  |    ciekawość pędziła ją ku poczcie, by pakiet listów prędzej odebrać
101      2, XXII  |        wiadomość i z obozu otrzymać by można. Szale i kapelusze
102      2, XXII  |           wybrałam się do Warszawy, by upaść do nóg waszej książęcej
103      2, XXIII |        przyszłości, bo inaczej któż by kiedy momentu szczęścia
104      2, XXIII |      przyjaźni (co "kochaniem" zwać by trzeba) napełnione mając
105      2, XXIII |            opodal od reszty wojska, by pomocy mieć nic mógł, obrócił
106      2, XXIV  |            tak śpieszno jechać, jak by żądał, raz jeszcze z drogi
107      2, XXIV  |      Wszystkie usiłowania czynione, by śladu jakiego dojść o nim,
108      2, XXIV  |           miłe rozrzewnienie, jakie by przybycie lubego brata sprawić
109      2, XXIV  |      dlatego, że czuła, iż mało kto by go pojął i rozumiał) głęboko
110      2, XXV   |   potrzebuje. W takich dniach wiele by się dało za parę godzin
111      2, XXV   |      przełamał owe przedsięwzięcie, by się rozrzewnieniu nie poddawać.
112      2, XXV   |           że moja przyjaźń podnieść by ją rada.~- Nie mam przyczyny
113      2, XXV   | niecierpliwie balujących wyglądała, by im jak najprędzej wiadomości
114      2, XXVI  |           nikogo wtedy nie było, co by takoż tego nie życzył, zaraz
115      2, XXVI  |          koszuli zaczęli przecinać, by krew prędzej puścić można
116      2, XXVI  |              osądźcie, kniazie, jak by też Dżęga mógł być czym
117      2, XXVI  |           już o Ludomirka rozkazał, by nazajutrz ze świtem cały
118      2, XXVI  |          którego serce Dżęgi znieść by nie mogło. I tak w prędkości,
119      2, XXVI  |              Szczęśliwym trafem (co by długo mówić było) trochę
120      2, XXVI  |      wróciłem się do tej samej wsi, by go widzieć jeszcze albo
121      2, XXVI  |        przez długi czas czyniliśmy, by odzyskać to ukochane dziecko,
122      2, XXVI  |       Malwinie i nie pojmujący, jak by ją kochać inaczej można,
123      2, XXVI  |             już nagany teraz czynić by mógł dla otrzymania ręki
124      2, XXVI  |       uniesiona, nie pojmowała, jak by szczęście mógł wyrwać temu,
125      2, XXVI  |           Ludomir użył tego pozoru, by nie wchodzić w szczegóły
126      2, XXVI  |      któremu przyczyny wyraźnej dać by nie mogła, lecz które dlatego
127      2, XXVII |          życiu szczęścia z rozkoszą by oddał. Wolał tedy z siebie
128      2, XXVII |          przeciągu. Rano ze świtem, by nikogo obudzonego z zamku
129      2, XXVII |      skrzydłami, szedł Ludomir; rad by był w jednym momencie obiec (
130      2, XXVII |            na ręce Ludomira. Czymże by najdłuższe mowy w porównaniu
131      2, XXVII |            i nie pomyśliwszy nawet, by zapytać się o jakie wytłumaczenie,
132      2, XXVII |             bolesnych uczuć łatwiej by mi było je opisać, ale radość
133      2, XXVII |            całym przyrodzeniu pojąć by nic można było i że Malwina
134      2, XXVIII|           niedługo dała się prosić, by mu takoż rękę swoją oddała.~
135      2, XXVIII|        prosząc ją przy tym usilnie, by zjechała najprędzej do Krzewina
136      2, XXVIII|         dobroć o tym może wspominać by nie powinna" - i tym pytaniem,
137      2, XXVIII|     przedsięwziętym przez Ludomira, by się zjechać z matką nieszczęśliwą,
138      2, XXVIII|             Malwinę, tego celu może by nie był doszedł, gdyż ona
139      2, XXVIII|            ufająca w własne zalety, by go odtąd w stałości, dla