Tom, Rozdzial

  1      1, I     |               zaprzestać być dziecinną i za słuszną już osobę uchodzić
  2      1, I     |              Marcina, który wiele rzeczy za te o zdrowie swoje mało
  3      1, I     |                wyniósł jak najprędzej, a za jego przykładem i pomocą
  4      1, I     |              którego każdy równie miałby za obowiązek. Co się zaś mnie
  5      1, I     |        postrzegłem; przyleciałem wtedy i za najszczęśliwszą w życiu
  6      1, III   |                rodzice umyślili wydać ją za mąż. Ledwo z dziecinnych
  7      1, III   |         przyjemną i posłuszną. Idąc tedy za tym, choć daleka od tego,
  8      1, III   |               jedynie z rozkazu rodziców za niego idzie, na co jej odpowiedział,
  9      1, III   |                  dobry byt i zdrowie, co za tym idzie, z sobą przyniosła.
 10      1, III   |                 na łowy, zapędziwszy się za zwierzem w bezdrożne parowy
 11      1, IV    |            Ludomir, że mnie wcale nie ma za trzpiota (jak wszyscy),
 12      1, VI    |              purpurowy zawieszony służył za dno temu ujmującemu obrazowi,
 13      1, VI    |           Malwina mimowolnie chwyciła go za rękę, jak żeby się bała,
 14      1, VI    |                  odświeżyć swoje ubiory; za ich powrotem bal się zaczął
 15      1, IX    |                  i spokojnością zajmuje! Za takie dobrodziejstwa cóż
 16      1, X     |                 z tego cierpieć powinnam za karę mojej nieroztropności
 17      1, XI    |                tedy i ja, wpół żywa idąc za księżną, znalazłam się wkrótce
 18      1, XI    |              dołożę (tylko mnie nie miej za wariatkę), że z pierwszego
 19      1, XI    |                  i kilku mężczyznami, co za jej stołkiem byli zasiedli,
 20      1, XI    |                  kłaniający się człowiek za stołkiem księżnej W*** stanął.
 21      1, XI    |                nazywać będę), jak stanął za naszymi stołkami, wiedział,
 22      1, XI    |         ubiegając się tak nieprzyzwoicie za rzutem oka, słowem jednym
 23      1, XI    |             Lissowskim, który uchodzi tu za najlepszego tanecznika.
 24      1, XI    |                  jak się tu dzieje, abyś za powrotem Twoim nie wyglądał
 25      1, XI    |              wtóre, że Ludomir, nie wiem za jakim urlopem, cichaczem
 26      1, XI    |           Tymczasem czy jest, czy nie ma za co, nie tracim zwyczaju
 27      1, XII   |              wzbudzają.~Łaj mnie, Wando, za te dziwactwa, za te zbyt
 28      1, XII   |                  Wando, za te dziwactwa, za te zbyt osobliwe może uczucia?
 29      1, XIII  |             Chciałem tańcować, pół życia za jeden taniec rad bym oddał,
 30      1, XIII  |                Jednomyślnie księżnę W*** za sekretarza wybrano. Między
 31      1, XIII  |            czasem trafiało, nierozważnie za pierwszym idąc poruszeniem,
 32      1, XIII  |          przekonaniu swoim Malwina miała za najświętsze. Szlachetne
 33      1, XIII  |             który wypełnienie obowiązków za najsłodszą miał powinność,
 34      1, XIV   |             które stan ochmistrzyni mają za upokarzający i za najprzykrzejszy.
 35      1, XIV   |      ochmistrzyni mają za upokarzający i za najprzykrzejszy. Ja od wielu
 36      1, XIV   |                  mojej pensji poszedłszy za mąż najszczęśliwiej domowe
 37      1, XIV   |                 a że drzwi nie przymknął za sobą, Malwina przysłuchać
 38      1, XIV   |                  sobie, daj tam, proszę, za mnie dukata.~Małwina dała
 39      1, XIV   |          pragnąłem zupełnego szczęścia i za łudzącymi goniłem się omamieniami.
 40      1, XIV   |                może, spokojność staje mi za szczęście, a oddanie się
 41      1, XIV   |              przekonaniem powtarzam i ja za Malwiną, że te szanowne
 42      1, XIV   |               stary Dżęga wkrótce by był za nimi poszedł i zostawił
 43      1, XIV   |                 Wariat krzyknął i chciał za nim lecieć (dalipan, w Wisłę
 44      1, XIV   | niebezpieczeństwem życia lecącego w wodę za tym upominkiem, któremu
 45      1, XIV   |           dziękowała Bogu z zachwyceniem za uczucie miłości, które wlał
 46      1, XIV   |                  na miejscu, iść chciała za nim. Ciemność kościoła i
 47      2, XV    |                kto by ją wtedy był wziął za rękę, po pulsie pewnie by
 48      2, XV    |                 też dziś w nocy wyjechał za to, nie wiem, dokąd, po
 49      2, XV    |        nieszczęśliwą kochać nad wszystko za cnotę najpierwszą miała.~
 50      2, XV    |                 nie wątpiła, że Zdzisław za najsłodszą będzie miał chlubę
 51      2, XV    |                już obiecał i że najdalej za tydzień będzie żoną jego
 52      2, XV    |                  byłaby w tej chwili już za nim poszła w te odwieczne
 53      2, XV    |                rzadkiej piękności, którą za życia posiadała, po śmierci
 54      2, XV    |                Grób najpyszniejszy okrył za jego rozkazem zwłoki Taidy
 55      2, XVII  |               napadła, chcę Ci nagrodzić za wszystkie miesiące mojego
 56      2, XVII  |         odwdzięczyć wiejskimi komerażami za komeraże warszawskie, coś
 57      2, XVII  |                która siostrzenicę wydaje za mąż. Na to wesele całe sąsiedztwo
 58      2, XVIII |             jakie usłyszała, mocno Wandę za to strofowała.~Książę Melsztyński,
 59      2, XVIII |                 niego zupełnie l wzięłam za godło "Nadzieję urojenie
 60      2, XIX   |                się mieniąc, gdy w odwrót za nie gałązkę mirtu mógł otrzymać.~
 61      2, XIX   |             niczym nie strwożony Odrowąż za znak miał lwa leżącego spokojnie,
 62      2, XIX   |             znowu rycerscy bracia wzięli za godło dwie ręce złączone
 63      2, XIX   |                 siebie bez szwanku, lecz za trzecią razą kopia rycerza
 64      2, XIX   |             winną księciu Melsztyńskiemu za chęć niezmienną wypełnienia
 65      2, XX    |                mógłby ją wziąć łatwo nie za marę okropną, ale za ducha
 66      2, XX    |                 nie za marę okropną, ale za ducha powiewnego. Ławka
 67      2, XX    |         Melsztyński, którego z obłąkania za wariata brać można było,
 68      2, XX    |                któren wszyscy słyszeli i za nową i nie-odbitą pewność
 69      2, XX    |                  i że nazajutrz (to jest za godzin kilka) książęciu
 70      2, XXI   |               mojej, którą może weźmiesz za skutek gorączki, chociaż
 71      2, XXI   |               dla Malwiny i wczesną karą za to, że usta jej wymawiać
 72      2, XXI   |              boleścią widzieć, że wzięło za omamienie nadto żywej imaginacji
 73      2, XXI   |              nadto żywej imaginacji albo za udanie jakie to, co, niestety,
 74      2, XXII  |           własność, o swoje schronienie, za żony, dzieci, prawa, język
 75      2, XXII  |              słuszność i prawo własności za pierwsze zasady, miłość
 76      2, XXII  |                  miłość ojczyzny i sławę za godło, ale, niestety, głód,
 77      2, XXII  |                  i wróżbę wszelkich plag za zwyczajne towarzystwo. Każdego
 78      2, XXII  |            obfitości serca mego wylało i za które czytelnika przepraszam,
 79      2, XXII  |             odejmowała, mimo tego jednak za każdym promykiem nadziei
 80      2, XXII  |                 z ubioru brać można było za bogatą mieszczankę, a co
 81      2, XXIII |            wesoło śpiewa nie wiedząc, że za godzinę płakać mu przyjdzie;
 82      2, XXIII |             dobrodziejstwami Opatrzności za jedno z najpierwszych liczyć
 83      2, XXIII |        napełnione mając serce dla niego, za jego życie, za jego szczęście
 84      2, XXIII |                dla niego, za jego życie, za jego szczęście szczerze
 85      2, XXIII |          zapędził się w kilka tylko koni za nieprzyjacielem, który z
 86      2, XXIV  |                  Zdzisław i ciotka brali za miłość i widząc, jaka zgoda
 87      2, XXIV  |                  książę rannym został, i za nim nareszcie przyjechał
 88      2, XXV   |                  najwyższą wdzięcznością za to trafne zapytanie wnet
 89      2, XXV   |                 dniach wiele by się dało za parę godzin samotności i
 90      2, XXV   |            wprzódy być wdzięczną Stwórcy za najmniejsze dobro. Ostatnie
 91      2, XXV   |               mówił:~- Nie mogąc się bić za ojczyznę, chciałem przynajmniej
 92      2, XXV   |              żołnierzem zapędził się był za Kozakami, którzy widząc
 93      2, XXV   |                 raniony padł i sądzi, że za umarłego wraz z drugimi
 94      2, XXV   |                  mię nie mogły i nieraz, za zwierzem się zagoniwszy,
 95      2, XXV   |              tylko dołożę, że tej wiosny za wybuchnieniem wojny zbieg
 96      2, XXV   |                 mimowolnie do przystania za prostego żołnierza w naszym
 97      2, XXV   |              przynajmniej wraz z drugimi za ojczyznę wylewać mi wolno,
 98      2, XXV   |               uniesieniu, zapędziłem się za Kozakami w małej nadto liczbie;
 99      2, XXV   |                  czułe dzięki czyniąc mu za okazaną jej ufność w opisywaniu
100      2, XXVI  |      przeniesiono gdzie ciotka i siostra za nią poszły i nie odstąpiły
101      2, XXVI  |               pod brodę, co kapitana tak za serce ujęło, że umyślił
102      2, XXVI  |                 go wziąć na ręce i nieść za sobą, najchętniej tom uczynił.
103      2, XXVI  |                 nigdy inne dziecko wziąć za niego, gdyż on miał znak
104      2, XXVI  |            darujcie staremu Cyganowi, co za młodu pobredził, i usłuchajcie
105      2, XXVI  |                 i - jak teraz miarkuję - za jagodami aż w las, który
106      2, XXVI  |            odpowiedzi, przez sad, co był za domem, wymknęła się i nie
107      2, XXVI  |          postępkiem Malwiny. Ale Ludomir za to, który w każdym kroku
108      2, XXVII |           Malwino, karzą mnie może nieba za moje o bracie moim zapomnienie.
109      2, XXVII |                jeden doszedł oznajmujący za wiadomość niezawodną bliskie
110      2, XXVII |                że w wodę lecieć chciałem za kawałkiem muślinu, któren
111      2, XXVII |                  że po skończonej wojnie za niego pójdę. Tę przysięgę
112      2, XXVII |                   przystałem natychmiast za prostego żołnierza do tego
113      2, XXVIII|            Niejednemu może z czytelników za długą zdała się rozmowa
114      2, XXVIII|                pierzaste goździki. Dżęga za zdrowie wszystkich kniaziów
115      2, XXVIII|                 wariatem sądziłem, byłby za tym gałgankiem w Wisłę wpadł
116      2, XXVIII|        przenaszając nie więcej szczęścia za granicą jak na ojczystej
117      2, XXVIII|           Florynki, która, od roku będąc za mężem, była ową jaśniejącą
118      2, XXVIII|             majora. Miłostki jego biorąc za miłość, jakowej jeszcze
119      2, XXVIII|               rozrzewniona chwyciwszy go za rękę:~- Niewdzięczny - łzy